Livre, chapitre |
[1, 8] |
πάγκακοι
παῖδες
εἶεν
ἢ
φίλοι,
|
ἢ
|
ἀγαθοὶ
ὄντες
τεθνᾶσιν.
καθάπερ
οὖν |
[1, 13] |
ἐν
τοῖς
τελείοις·
εὐλογώτερον
γὰρ
|
ἢ |
ἄλλην
τινά.
ταύτης
μὲν
οὖν |
[1, 4] |
τῶν
ἀθλοθετῶν
ἐπὶ
τὸ
πέρας
|
ἢ |
ἀνάπαλιν.
ἀρκτέον
μὲν
γὰρ
ἀπὸ |
[1, 11] |
τοὐναντίον,
ἀφαυρόν
τι
καὶ
μικρὸν
|
ἢ |
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
εἶναι,
εἰ |
[1, 5] |
καὶ
καθεύδειν
ἔχοντα
τὴν
ἀρετὴν
|
ἢ |
ἀπρακτεῖν
διὰ
βίου,
καὶ
πρὸς |
[1, 8] |
μὲν
οὖν
λέγουσι
τὴν
ἀρετὴν
|
ἢ |
ἀρετήν
τινα
συνῳδός
ἐστιν
ὁ |
[1, 9] |
δι´
ἀρετὴν
καί
τινα
μάθησιν
|
ἢ
|
ἄσκησιν
παραγίνεται,
τῶν
θειοτάτων
εἶναι· |
[1, 4] |
ἱκανὸν
δὲ
τὰς
μάλιστα
ἐπιπολαζούσας
|
ἢ |
δοκούσας
ἔχειν
τινὰ
λόγον.
μὴ |
[1, 2] |
ἐστὶ
καὶ
τίνος
τῶν
ἐπιστημῶν
|
ἢ |
δυνάμεων.
δόξειε
δ´
ἂν
τῆς |
[1, 8] |
εὐδαιμονικὸς
ὁ
τὴν
ἰδέαν
παναίσχης
|
ἢ |
δυσγενὴς
ἢ
μονώτης
καὶ
ἄτεκνος, |
[1, 9] |
καὶ
ἀπορεῖται
πότερόν
ἐστι
μαθητὸν
|
ἢ |
ἐθιστὸν
ἢ
καὶ
ἄλλως
πως |
[1, 11] |
τι
καὶ
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
|
ἢ |
ἐκείνοις
εἶναι,
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 5] |
ἐν
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
εἶναι
|
ἢ |
ἐν
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν
δὲ
|
[1, 8] |
ἄριστον
ὑπολαμβάνειν,
καὶ
ἐν
ἕξει
|
ἢ |
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν
γὰρ
ἕξιν |
[1, 4] |
ἐζήτει,
πότερον
ἀπὸ
τῶν
ἀρχῶν
|
ἢ |
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς
ἐστιν
ἡ |
[1, 7] |
τὰ
ἑπόμενα.
δοκεῖ
γὰρ
πλεῖον
|
ἢ |
ἥμισυ
τοῦ
παντὸς
εἶναι
ἡ |
[1, 7] |
οὐδέν
ἐστιν,
ἀλλ´
ἀργὸν
πέφυκεν;
|
ἢ |
καθάπερ
ὀφθαλμοῦ
καὶ
χειρὸς
καὶ |
[1, 9] |
πότερόν
ἐστι
μαθητὸν
ἢ
ἐθιστὸν
|
ἢ |
καὶ
ἄλλως
πως
ἀσκητόν,
ἢ |
[1, 8] |
ἀποτελεῖν
ὑπάρχουσαν,
οἷον
τῷ
καθεύδοντι
|
ἢ
|
καὶ
ἄλλως
πως
ἐξηργηκότι,
τὴν |
[1, 9] |
ἢ
κατά
τινα
θείαν
μοῖραν
|
ἢ |
καὶ
διὰ
τύχην
παραγίνεται.
εἰ |
[1, 8] |
ὅλοις,
ἀλλ´
ἕν
γέ
τι
|
ἢ |
καὶ
τὰ
πλεῖστα
κατορθοῦν.
τοῖς |
[1, 10] |
γὰρ
ἐν
ταύταις
τὸ
εὖ
|
ἢ |
κακῶς,
ἀλλὰ
προσδεῖται
τούτων
ὁ |
[1, 9] |
ἢ
καὶ
ἄλλως
πως
ἀσκητόν,
|
ἢ |
κατά
τινα
θείαν
μοῖραν
ἢ |
[1, 4] |
διότι·
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ἔχει
|
ἢ
|
λάβοι
ἂν
ἀρχὰς
ῥᾳδίως.
ᾧ |
[1, 10] |
διὰ
βίου
τοιοῦτος·
ἀεὶ
γὰρ
|
ἢ |
μάλιστα
πάντων
πράξει
καὶ
θεωρήσει
|
[1, 6] |
ἢ
πρὸς
ἓν
ἅπαντα
συντελεῖν,
|
ἢ |
μᾶλλον
κατ´
ἀναλογίαν;
ὡς
γὰρ
|
[1, 12] |
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν
ἐπαινετῶν
ἐστὶν
|
ἢ |
μᾶλλον
τῶν
τιμίων·
δῆλον
γὰρ |
[1, 7] |
ἀνθρώπου
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατὰ
λόγον
|
ἢ |
μὴ
ἄνευ
λόγου,
τὸ
δ´ |
[1, 8] |
ταῖς
ἀρίσταις
ἐνεργείαις·
ταύτας
δέ,
|
ἢ |
μίαν
τούτων
τὴν
ἀρίστην,
φαμὲν |
[1, 8] |
τὴν
ἰδέαν
παναίσχης
ἢ
δυσγενὴς
|
ἢ |
μονώτης
καὶ
ἄτεκνος,
ἔτι
δ´ |
[1, 6] |
δὲ
ποῖα
θείη
τις
ἄν;
|
ἢ
|
ὅσα
καὶ
μονούμενα
διώκεται,
οἷον |
[1, 8] |
προσδεομένη,
καθάπερ
εἴπομεν·
ἀδύνατον
γὰρ
|
ἢ |
οὐ
ῥᾴδιον
τὰ
καλὰ
πράττειν |
[1, 7] |
ὁμοίως.
τί
οὖν
ἑκάστης
τἀγαθόν;
|
ἢ |
οὗ
χάριν
τὰ
λοιπὰ
πράττεται; |
[1, 6] |
αὑτὰ
ἀγαθῶν
θείη
τις
ἄν.
|
ἢ |
οὐδ´
ἄλλο
οὐδὲν
πλὴν
τῆς |
[1, 8] |
ἢ
τούτων
τι
μεθ´
ἡδονῆς
|
ἢ |
οὐκ
ἄνευ
ἡδονῆς·
ἕτεροι
δὲ |
[1, 1] |
εἶναι
τὰ
τέλη
τῶν
πράξεων
|
ἢ |
παρὰ
ταύτας
ἄλλο
τι,
καθάπερ |
[1, 4] |
τι
καὶ
φανερῶν,
οἷον
ἡδονὴν
|
ἢ |
πλοῦτον
ἢ
τιμήν,
ἄλλοι
δ´ |
[1, 7] |
ἔργον,
ὃ
δὲ
τί
ἐστιν
|
ἢ |
ποῖόν
τι·
θεατὴς
γὰρ
τἀληθοῦς. |
[1, 11] |
δεινὰ
προϋπάρχειν
ἐν
ταῖς
τραγῳδίαις
|
ἢ |
πράττεσθαι,
συλλογιστέον
δὴ
καὶ
ταύτην |
[1, 6] |
γε
τῷ
ἀφ´
ἑνὸς
εἶναι
|
ἢ |
πρὸς
ἓν
ἅπαντα
συντελεῖν,
ἢ |
[1, 10] |
τυχόντα
χρόνον
ἀλλὰ
τέλειον
βίον;
|
ἢ |
προσθετέον
καὶ
βιωσόμενον
οὕτω
καὶ |
[1, 6] |
εἰδὼς
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγαθόν,
|
ἢ |
πῶς
ἰατρικώτερος
ἢ
στρατηγικώτερος
ἔσται |
[1, 6] |
τοῦτο
ἀγαθόν,
ἢ
πῶς
ἰατρικώτερος
|
ἢ |
στρατηγικώτερος
ἔσται
ὁ
τὴν
ἰδέαν
|
[1, 7] |
ὁ
χρόνος
τῶν
τοιούτων
εὑρετὴς
|
ἢ |
συνεργὸς
ἀγαθὸς
εἶναι·
ὅθεν
καὶ |
[1, 13] |
ἤθους
οὐ
λέγομεν
ὅτι
σοφὸς
|
ἢ
|
συνετὸς
ἀλλ´
ὅτι
πρᾶος
ἢ |
[1, 13] |
ἢ
συνετὸς
ἀλλ´
ὅτι
πρᾶος
|
ἢ |
σώφρων·
ἐπαινοῦμεν
δὲ
καὶ
τὸν
|
[1, 11] |
ἢ
τελευτήσαντας
συμβαίνειν
πολὺ
μᾶλλον
|
ἢ |
τὰ
παράνομα
καὶ
δεινὰ
προϋπάρχειν |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
τί
ὠφεληθήσεται
ὑφάντης
|
ἢ
|
τέκτων
πρὸς
τὴν
αὑτοῦ
τέχνην |
[1, 11] |
τῶν
παθῶν
ἕκαστον
περὶ
ζῶντας
|
ἢ
|
τελευτήσαντας
συμβαίνειν
πολὺ
μᾶλλον
ἢ |
[1, 4] |
φανερῶν,
οἷον
ἡδονὴν
ἢ
πλοῦτον
|
ἢ |
τιμήν,
ἄλλοι
δ´
ἄλλο—
πολλάκις |
[1, 9] |
εἰ
δ´
ἐστὶν
οὕτω
βέλτιον
|
ἢ |
τὸ
διὰ
τύχην
εὐδαιμονεῖν,
εὔλογον |
[1, 3] |
δ´
οὐδὲν
νέος
τὴν
ἡλικίαν
|
ἢ
|
τὸ
ἦθος
νεαρός·
οὐ
γὰρ |
[1, 10] |
εὐδαίμονα
ἀποφαίνοντες
καὶ
σαθρῶς
ἱδρυμένον.
|
ἢ |
τὸ
μὲν
ταῖς
τύχαις
ἐπακολουθεῖν
|
[1, 10] |
ἔστιν
εὐδαίμων
τότε
ἐπειδὰν
ἀποθάνῃ;
|
ἢ |
τοῦτό
γε
παντελῶς
ἄτοπον,
ἄλλως |
[1, 8] |
εἶναι
δοκεῖ,
τοῖς
δὲ
ταῦτα
|
ἢ |
τούτων
τι
μεθ´
ἡδονῆς
ἢ |
[1, 13] |
μόρια
καὶ
πᾶν
τὸ
μεριστόν,
|
ἢ |
τῷ
λόγῳ
δύο
ἐστὶν
ἀχώριστα |
[1, 11] |
κεκμηκότας
εἴ
τινος
ἀγαθοῦ
κοινωνοῦσιν
|
(ἢ |
τῶν
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
ἐκ |
[1, 6] |
ποιητικὰ
τούτων
ἢ
φυλακτικά
πως
|
ἢ |
τῶν
ἐναντίων
κωλυτικὰ
διὰ
ταῦτα |
[1, 13] |
γίνεται
τὰ
φαντάσματα
τῶν
ἐπιεικῶν
|
ἢ |
τῶν
τυχόντων.
ἀλλὰ
περὶ
μὲν |
[1, 8] |
εἴ
τῳ
πάγκακοι
παῖδες
εἶεν
|
ἢ |
φίλοι,
ἢ
ἀγαθοὶ
ὄντες
τεθνᾶσιν. |
[1, 6] |
ἀγαπώμενα,
τὰ
δὲ
ποιητικὰ
τούτων
|
ἢ |
φυλακτικά
πως
ἢ
τῶν
ἐναντίων |
[1, 8] |
ἴσως
οὐ
μικρὸν
ἐν
κτήσει
|
ἢ |
χρήσει
τὸ
ἄριστον
ὑπολαμβάνειν,
καὶ |
[1, 6] |
τι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
χωριστὸν
αὐτό
τι
καθ´
αὑτό, |