Livre, chapitre |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
περὶ
τῆς
ἰδέας·
|
εἰ |
γὰρ
καὶ
ἔστιν
ἕν
τι |
[1, 2] |
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τἀνθρώπινον
ἀγαθόν.
|
εἰ |
γὰρ
καὶ
ταὐτόν
ἐστιν
ἑνὶ
|
[1, 10] |
ἀλλὰ
γεννάδας
ὢν
καὶ
μεγαλόψυχος.
|
εἰ |
δ´
εἰσὶν
αἱ
ἐνέργειαι
κύριαι |
[1, 7] |
κυριώτερον
γὰρ
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς |
[1, 12] |
ἐπαίνους
δι´
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
ὁ
ἔπαινος
τῶν |
[1, 9] |
διά
τινος
μαθήσεως
καὶ
ἐπιμελείας.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
οὕτω
βέλτιον
ἢ |
[1, 8] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
καθ´
αὑτὰς
ἂν |
[1, 10] |
καὶ
τέλειον
τίθεμεν
πάντῃ
πάντως.
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
μακαρίους
ἐροῦμεν
τῶν |
[1, 2] |
μᾶλλον
ἂν
τυγχάνοιμεν
τοῦ
δέοντος;
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
πειρατέον
τύπῳ
γε |
[1, 7] |
κατὰ
τὴν
οἰκείαν
ἀρετὴν
ἀποτελεῖται·
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
τὸ
ἀνθρώπινον
ἀγαθὸν |
[1, 10] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
τεχνίτας
ἅπαντας.
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
ἄθλιος
μὲν
οὐδέποτε |
[1, 7] |
κιθαρίζειν,
σπουδαίου
δὲ
τὸ
εὖ·
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
{ἀνθρώπου
δὲ
τίθεμεν |
[1, 6] |
ᾗ
γὰρ
ἄνθρωπος,
οὐδὲν
διοίσουσιν·
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
οὐδ´
ᾗ
ἀγαθόν. |
[1, 10] |
Σόλωνα
δὲ
χρεὼν
τέλος
ὁρᾶν;
|
εἰ |
δὲ
δὴ
καὶ
θετέον
οὕτως, |
[1, 6] |
ὥστε
μάταιον
ἔσται
τὸ
εἶδος.
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἐστὶ
τῶν |
[1, 10] |
ἡμῖν
ἐνέργειάν
τινα
τὴν
εὐδαιμονίαν;
|
εἰ |
δὲ
μὴ
λέγομεν
τὸν
τεθνεῶτα |
[1, 11] |
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
εἶναι,
|
εἰ |
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
γε
καὶ |
[1, 7] |
ψυχῆς
ἐνέργεια
γίνεται
κατ´
ἀρετήν,
|
εἰ |
δὲ
πλείους
αἱ
ἀρεταί,
κατὰ |
[1, 7] |
ἂν
εἴη
τὸ
πρακτὸν
ἀγαθόν,
|
εἰ |
δὲ
πλείω,
ταῦτα.
μεταβαίνων
δὴ |
[1, 7] |
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τὸ
ζητούμενον,
|
εἰ |
δὲ
πλείω,
τὸ
τελειότατον
τούτων. |
[1, 13] |
εὐδαιμονίαν
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν.
|
εἰ |
δὲ
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
δῆλον |
[1, 13] |
εἴ
τινες
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
|
εἰ |
δὲ
τῆς
πολιτικῆς
ἐστὶν
ἡ |
[1, 13] |
πᾶσα
ἐπιτίμησίς
τε
καὶ
παράκλησις.
|
εἰ |
δὲ
χρὴ
καὶ
τοῦτο
φάναι |
[1, 11] |
τύπῳ
τάχ´
ἂν
ἱκανῶς
ἔχοι.
|
εἰ |
δή,
καθάπερ
καὶ
τῶν
περὶ |
[1, 10] |
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
ἐξ
ἐκείνου.
|
εἰ |
δὴ
τὸ
τέλος
ὁρᾶν
δεῖ |
[1, 6] |
τινες
καὶ
τιμαί;
ταῦτα
γὰρ
|
εἰ |
καὶ
δι´
ἄλλο
τι
διώκομεν, |
[1, 11] |
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
ἐκ
τούτων
|
εἰ |
καὶ
διικνεῖται
πρὸς
αὐτοὺς
ὁτιοῦν, |
[1, 3] |
οὖσα.
Λέγοιτο
δ´
ἂν
ἱκανῶς,
|
εἰ |
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
διασαφηθείη· |
[1, 6] |
ὠφελίμων
τὰ
καθ´
αὑτὰ
σκεψώμεθα
|
εἰ |
λέγεται
κατὰ
μίαν
ἰδέαν.
καθ´ |
[1, 7] |
τάχα
δὴ
γένοιτ´
ἂν
τοῦτ´,
|
εἰ |
ληφθείη
τὸ
ἔργον
τοῦ
ἀνθρώπου. |
[1, 7] |
ἄριστον
τέλειόν
τι
φαίνεται.
ὥστ´
|
εἰ
|
μέν
ἐστιν
ἕν
τι
μόνον |
[1, 9] |
ἢ
καὶ
διὰ
τύχην
παραγίνεται.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
καὶ
ἄλλο
τί |
[1, 9] |
σκέψεως
οἰκειότερον,
φαίνεται
δὲ
κἂν
|
εἰ
|
μὴ
θεόπεμπτός
ἐστιν
ἀλλὰ
δι´ |
[1, 5] |
οὕτω
ζῶντα
οὐδεὶς
ἂν
εὐδαιμονίσειεν,
|
εἰ |
μὴ
θέσιν
διαφυλάττων.
καὶ
περὶ |
[1, 13] |
λέγεται
σπουδαία
καὶ
φαύλη)
πλὴν
|
εἰ |
μὴ
κατὰ
μικρὸν
καὶ
διικνοῦνταί |
[1, 10] |
πρότερον
ἦν,
πῶς
οὐκ
ἄτοπον,
|
εἰ |
ὅτ´
ἔστιν
εὐδαίμων,
μὴ
ἀληθεύσεται |
[1, 10] |
ἐνδέχεται.
ἄτοπον
δὴ
γίνοιτ´
ἄν,
|
εἰ |
συμμεταβάλλοι
καὶ
ὁ
τεθνεὼς
καὶ |
[1, 10] |
τοὺς
αὐτούς;
δῆλον
γὰρ
ὡς
|
εἰ |
συνακολουθοίημεν
ταῖς
τύχαις,
τὸν
αὐτὸν |
[1, 4] |
ἀρχὴ
γὰρ
τὸ
ὅτι,
καὶ
|
εἰ |
τοῦτο
φαίνοιτο
ἀρκούντως,
οὐδὲν
προσδεήσει |