Livre, chapitre |
[1, 4] |
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν
ἐστι
τοῦ
|
εἶναι |
ἀγαθά.
ἁπάσας
μὲν
οὖν
ἐξετάζειν
|
[1, 12] |
οὕτως
ἔχειν
καὶ
διὰ
τὸ
|
εἶναι |
ἀρχή·
ταύτης
γὰρ
χάριν
τὰ |
[1, 6] |
δέ
τῳ
δόξειεν
ἂν
βέλτιον
|
εἶναι |
γνωρίζειν
αὐτὸ
πρὸς
τὰ
κτητὰ |
[1, 7] |
τοιοῦτον
δ´
ἡ
εὐδαιμονία
μάλιστ´
|
εἶναι |
δοκεῖ·
(ταύτην
γὰρ
αἱρούμεθα
ἀεὶ |
[1, 7] |
τὸ
γὰρ
τέλειον
ἀγαθὸν
αὔταρκες
|
εἶναι |
δοκεῖ.
τὸ
δ´
αὔταρκες
λέγομεν |
[1, 8] |
φρόνησις
ἄλλοις
δὲ
σοφία
τις
|
εἶναι |
δοκεῖ,
τοῖς
δὲ
ταῦτα
ἢ |
[1, 11] |
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
|
εἶναι, |
εἰ
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
γε |
[1, 7] |
τοιοῦτον
δὲ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
|
εἶναι· |
ἔτι
δὲ
πάντων
αἱρετωτάτην
μὴ |
[1, 5] |
διώκειν
ἵνα
πιστεύσωσιν
ἑαυτοὺς
ἀγαθοὺς
|
εἶναι· |
ζητοῦσι
γοῦν
ὑπὸ
τῶν
φρονίμων |
[1, 5] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
|
εἶναι |
ἢ
ἐν
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν |
[1, 6] |
ἆρά
γε
τῷ
ἀφ´
ἑνὸς
|
εἶναι |
ἢ
πρὸς
ἓν
ἅπαντα
συντελεῖν, |
[1, 7] |
πλεῖον
ἢ
ἥμισυ
τοῦ
παντὸς
|
εἶναι |
ἡ
ἀρχή,
καὶ
πολλὰ
συμφανῆ |
[1, 6] |
δόξειε
δ´
ἂν
ἴσως
βέλτιον
|
εἶναι |
καὶ
δεῖν
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
γε |
[1, 9] |
εὔλογον
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
|
εἶναι, |
καὶ
μάλιστα
τῶν
ἀνθρωπίνων
ὅσῳ |
[1, 12] |
τὸ
ἐπαινετὸν
τῷ
ποιόν
τι
|
εἶναι |
καὶ
πρός
τι
πῶς
ἔχειν |
[1, 7] |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
δοκεῖ
τἀγαθὸν
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
εὖ,
οὕτω
δόξειεν |
[1, 10] |
καὶ
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀγαθοὺς
|
εἶναι |
καὶ
τυχεῖν
βίου
τοῦ
κατ´ |
[1, 2] |
οὕτω
γ´
εἰς
ἄπειρον,
ὥστ´
|
εἶναι |
κενὴν
καὶ
ματαίαν
τὴν
ὄρεξιν) |
[1, 6] |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῷ
ἀίδιον
|
εἶναι |
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἔσται,
εἴπερ
μηδὲ |
[1, 5] |
δὲ
οἰκεῖόν
τι
καὶ
δυσαφαίρετον
|
εἶναι |
μαντευόμεθα.
ἔτι
δ´
ἐοίκασι
τὴν |
[1, 13] |
τις
φύσις
τῆς
ψυχῆς
ἄλογος
|
εἶναι, |
μετέχουσα
μέντοι
πῃ
λόγου.
τοῦ |
[1, 4] |
ἀγαθὰ
ἄλλο
τι
καθ´
αὑτὸ
|
εἶναι, |
ὃ
καὶ
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν |
[1, 7] |
τοιούτων
εὑρετὴς
ἢ
συνεργὸς
ἀγαθὸς
|
εἶναι· |
ὅθεν
καὶ
τῶν
τεχνῶν
γεγόνασιν |
[1, 7] |
ἀναγράψαι.
δόξειε
δ´
ἂν
παντὸς
|
εἶναι |
προαγαγεῖν
καὶ
διαρθρῶσαι
τὰ
καλῶς |
[1, 1] |
δ´
οὐδὲν
τὰς
ἐνεργείας
αὐτὰς
|
εἶναι |
τὰ
τέλη
τῶν
πράξεων
ἢ |
[1, 8] |
μίαν
τούτων
τὴν
ἀρίστην,
φαμὲν
|
εἶναι |
τὴν
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
δ´
ὅμως |
[1, 9] |
ἢ
ἄσκησιν
παραγίνεται,
τῶν
θειοτάτων
|
εἶναι· |
τὸ
γὰρ
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον |
[1, 13] |
οἷον
τὸ
μὲν
ἄλογον
αὐτῆς
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
λόγον
ἔχον.
ταῦτα |
[1, 8] |
διὰ
τὸ
μὴ
φύσει
τοιαῦτ´
|
εἶναι, |
τοῖς
δὲ
φιλοκάλοις
ἐστὶν
ἡδέα |
[1, 12] |
ἐστι
τῶν
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
|
εἶναι |
τὸν
θεὸν
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
|
[1, 5] |
τοῦτο
τέλος.
φαίνεται
δ´
ἐπιπολαιότερον
|
εἶναι |
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ
γὰρ
ἐν
|
[1, 10] |
καὶ
τῶν
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν
|
εἶναι· |
τούτων
δ´
αὐτῶν
αἱ
τιμιώταται |
[1, 7] |
τὸ
δ´
αὐτό
φαμεν
ἔργον
|
εἶναι |
τῷ
γένει
τοῦδε
καὶ
τοῦδε |
[1, 9] |
ἀρετῆς
ἆθλον
καὶ
τέλος
ἄριστον
|
εἶναι |
φαίνεται
καὶ
θεῖόν
τι
καὶ
|
[1, 7] |
τὸ
μὲν
γὰρ
ζῆν
κοινὸν
|
εἶναι |
φαίνεται
καὶ
τοῖς
φυτοῖς,
ζητεῖται |
[1, 3] |
πλάνην,
ὥστε
δοκεῖν
νόμῳ
μόνον
|
εἶναι, |
φύσει
δὲ
μή.
τοιαύτην
δέ |
[1, 2] |
ἡ
πολιτικὴ
φαίνεται·
τίνας
γὰρ
|
εἶναι |
χρεὼν
τῶν
ἐπιστημῶν
ἐν
ταῖς |