Livre, chapitre
[1, 13]	τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν δὲ λέγομεν ἀνθρωπίνην
[1, 8]	τὰ ἐπιζητούμενα τὰ περὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	ἅπανθ´ ὑπάρχειν τῷ λεχθέντι. τοῖς
[1, 10]	μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν, τὴν	εὐδαιμονίαν	δὲ τέλος καὶ τέλειον τίθεμεν
[1, 13]	τὴν τῆς ψυχῆς· καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν. εἰ
[1, 10]	λέγουσιν ἡμῖν ἐνέργειάν τινα τὴν	εὐδαιμονίαν;	εἰ δὲ μὴ λέγομεν τὸν
[1, 12]	τῶν ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ τὴν	εὐδαιμονίαν	ἐπαινεῖ καθάπερ τὸ δίκαιον, ἀλλ´
[1, 9]	δώρημα ἀνθρώποις, εὔλογον καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	θεόσδοτον εἶναι, καὶ μάλιστα τῶν
[1, 4]	τῶν πλείστων ὁμολογεῖται· τὴν γὰρ	εὐδαιμονίαν	καὶ οἱ πολλοὶ καὶ οἱ
[1, 7]	μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον δὲ τὴν	εὐδαιμονίαν	οἰόμεθα εἶναι· ἔτι δὲ πάντων
[1, 7]	τούτων ὑπολαμβάνοντες εὐδαιμονήσειν. τὴν δ´	εὐδαιμονίαν	οὐδεὶς αἱρεῖται τούτων χάριν, οὐδ´
[1, 5]	τὸ γὰρ ἀγαθὸν καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν ἐκ τῶν
[1, 7]	τέλος. Ἀλλ´ ἴσως τὴν μὲν	εὐδαιμονίαν	τὸ ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι
[1, 10]	διὰ τὸ μόνιμόν τι τὴν	εὐδαιμονίαν	ὑπειληφέναι καὶ μηδαμῶς εὐμετάβολον, τὰς
[1, 8]	τὴν ἀρίστην, φαμὲν εἶναι τὴν	εὐδαιμονίαν.	φαίνεται δ´ ὅμως καὶ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008