Chapitre
[9]	καὶ ἀγνωσίαν. Ἀλλ᾿ ὅπως μὴ	λάθωμεν	ἑαυτοὺς ἐκ τῆς τῶν ἑτεροίων
[4]	καὶ ψεῦδος κατὰ τοῦ θεοῦ	λαλοῦντας	ἐπεῤῥάπισεν ὡς παράφρονας λόγους. Νῦν
[9]	δικαιοσύνης θεωνυμίαν ἐπὶ τοῦ ἴσου	λαμβάνοι,	ῥητέον ἴσον τὸν θεὸν οὐ
[13]	ἐξευρίσκοντα, πάντα δὲ ἐκ τἀγαθοῦ	λαμβάνοντα	καὶ εἰς ἡμᾶς διαβιβάσαι. Μηδὲ
[2]	ὡς οἶμαι, δύναιτο τοῦδε τοῦ	λαμπτῆρος	τὸ φῶς ἀπὸ τῶν ἄλλων
[2]	οὐδενὶ μέρει συγκεχυμένη, καθάπερ φῶτα	λαμπτήρων,	ἵνα αἰσθητοῖς καὶ οἰκείοις χρήσωμαι
[2]	ὁρῶμεν ἐν οἴκῳ πολλῶν ἐνόντων	λαμπτήρων	πρὸς ἕν τι φῶς ἑνούμενα
[7]	πολλοὶ νουθετοῖεν αὐτὸν ὡς ἐξεστηκότα.	Λανθάνει	μὲν ὡς εἰκὸς αὐτοὺς ἐκ
[8]	ὅσοι τῇ θείᾳ διαλοιδοροῦνται δικαιοσύνῃ,	λανθάνουσιν	ἑαυτῶν ἀδικίαν ἐναργῆ καταψηφιζόμενοι, φασὶ
[4]	ὕδασι τὴν ζωὴν ἢ ἀμφιβίως	λαχόντα	καὶ ὅσα ὑπὸ γῆν ἐγκεκαλυμμένα
[2]	βιάσαιντο, πῶς ἀκούσονται τοῦ· Τάδε	λέγει	ὁ ὤν, ὃ ἦν, ὁ
[2]	ὑμνῳδίαν περιληπτικῶς μέν, ὡς ὅταν	λέγει·	Τὰ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ,
[3]	πᾶσι τοῖς οὖσιν αὐτὴν εἶναι	λέγειν	ἀπολείπεται τῆς ὑπὲρ πάντα καὶ
[9]	Καὶ τί δεῖ περὶ τούτου	λέγειν;	Αὐτὴ γὰρ ἡ θεολογία τὸ
[11]	Καὶ τί δεῖ περὶ τούτων	λέγειν;	Ὅπου γέ τινες τῶν θείων
[13]	πόθῳ τοῦ νοεῖν τι καὶ	λέγειν	περὶ τῆς ἀῤῥήτου φύσεως ἐκείνης
[3]	εἰς τὸ μηδόλως ἀκούειν ἢ	λέγειν	τι περὶ τῆς θείας φιλοσοφίας,
[5]	Κλήμης καὶ πρός τι παραδείγματα	λέγεσθαι	τὰ ἐν τοῖς οὖσιν ἀρχηγικώτερα,
[5]	Συγχωροῦντας δὲ καὶ τοῦτο ὀρθῶς	λέγεσθαι	τῆς θεολογίας μνημονευτέον φασκούσης ὅτι
[13]	φίλον, ταύτῃ ἐχέτω τε καὶ	λεγέσθω,	καὶ ἔστω δὴ τοῦτο ταῖς
[13]	τε εἰπεῖν ἱκανοὶ καὶ οἷς	λέγεται	ἀκούειν κατ᾿ οὐδὲν τὴν παράδοσιν
[10]	ἐκ παντελοῦς ἑστίας κινούμενα παραπολέσθαι.	Λέγεται	δὲ παντοκράτωρ ἡ θεαρχία καὶ
[4]	δὲ ὑπερούσιον καλὸν κάλλος μὲν	λέγεται	διὰ τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ πᾶσι
[4]	ὅτι φῶς νοητὸν ὁ ἀγαθὸς	λέγεται	διὰ τὸ πάντα μὲν ὑπερουράνιον
[10]	ἡμερῶν ὑμνῆσαι. Τὸ μὲν γὰρ	λέγεται	διὰ τὸ πάντων αὐτὸν εἶναι
[11]	πρῶτον αὐτῶν ὁ ἀγαθὸς ὑποστάτης	λέγεται	ἡμῶν ἱεροδιδασκάλων καὶ τῆς αὐτοαγαθότητος
[4]	καὶ τὸ μὴ ὂν ὑπερουσίως	λέγεται	καὶ ἔστι, πῶς ἡ δαιμονία
[13]	καὶ μία δυὰς καὶ δεκὰς	λέγεται	καὶ ἥμισυ ἑν καὶ τρίτον
[4]	καὶ ἐπιθυμίαν καὶ τἄλλα, ὅσα	λέγεται	καὶ οὐκ ἔστιν ἁπλῶς τῇ
[11]	καὶ ἔνθεα καὶ ἔστι καὶ	λέγεται	καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως. Διὸ
[13]	ἀτελευτήτοις ἐνεργείαις. Τέλειον δ᾿ αὖ	λέγεται	καὶ ὡς ἀναυξὲς καὶ ἀεὶ
[4]	ἑαυτὸ καλοῦν, ὅθεν καὶ κάλλος	λέγεται,	καὶ ὡς ὅλα ἐν ὅλοις
[2]	πῦρ θερμαῖνον καὶ καῖον οὐ	λέγεται	καίεσθαι καὶ θερμαίνεσθαι. Καὶ ζῆν
[7]	νῦν ὁ θεῖος ἀπόστολος ὑμνῆσαι	λέγεται	μωρίαν θεοῦ τὸ φαινόμενον ἐν
[7]	πάντα, καὶ οὔτε νοεῖται οὔτε	λέγεται	οὔτε ὀνομάζεται. Καὶ οὐκ ἔστι
[4]	καὶ τοῖς ἄλλοις, ὅσα κακύνεσθαι	λέγεται;	Πῶς δὲ ὅλως ἐκ τἀγαθοῦ
[11]	ὡς αἴτιος πάντων τῶν ὄντων	λέγεται,	τὰ δὲ ὡς ὑπὲρ πάντα
[13]	ἑνὸς ἑκάστου προεπινοούμενον εἶδος ἡνῶσθαι	λέγεται	τὰ ἡνωμένα, καὶ πάντων ἐστὶ
[8]	παντοδύναμός ἐστιν ὁ Θεός, πῶς	λέγεταί	τι μὴ δύνασθαι πρὸς τοῦ
[2]	παράγει τὰς ὅλας οὐσίας, πολλαπλασιάζεσθαι	λέγεται	τὸ ἑν ὂν ἐκεῖνο τῇ
[9]	δὲ ἤτοι λεπτὸν ἐπ᾿ αὐτοῦ	λέγεται	τὸ παντὸς ὄγκου καὶ διαστήματος
[4]	ἀνάνευσιν ἀναλογίαν. ~Φῶς οὖν νοητὸν	λέγεται	τὸ ὑπὲρ πᾶν φῶς ἀγαθὸν
[2]	γιγνομένων δοκεῖ μὲν εἶναι καὶ	λέγεται	τοῦ ἑνὸς θεοῦ διάκρισις καὶ
[5]	καὶ προειληφώς. Διὸ καὶ βασιλεὺς	λέγεται	τῶν αἰώνων ὡς ἐν αὐτῷ
[10]	καὶ ὄντα ὡσαύτως, ὡς ὅταν	λέγῃ	τό· Ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ
[4]	δὲ γενεσιουργόν τις αὐτὸ εἶναι	λέγοι	καὶ τῇ τούτου φθορᾷ τῷ
[4]	ἐφίενται. Ἀλλὰ ψυχάς τις εἶναι	λέγοι	κακάς; Εἰ μέν, ὅτι συγγίνονται
[3]	σοι περὶ τῶν ἐκεῖ θεολογηθέντων	λέγοιμι;	Καὶ γάρ, εἰ μὴ καὶ
[4]	ἐν τἀγαθῷ κατὰ τὸ ὑπερούσιον	λέγοιτο.	Τὸ μὲν οὖν ἀγαθὸν ἔσται
[11]	δὲ ὅλως, φῄς, τὸ αὐτοεῖναι	λέγομεν	ἢ τὴν αὐτοζωὴν ἢ ὅσα
[7]	καὶ ταῦτα ὀρθῶς περὶ θεοῦ	λέγομεν,	καὶ ἐκ τῶν ὄντων ἁπάντων
[4]	μετέχοντα διαιροῦντες καλὸν μὲν εἶναι	λέγομεν	τὸ κάλλους μετέχον, κάλλος δὲ
[11]	ἡ αὐτοδύναμις καί τὰ οὕτως	λεγόμενα.	Ἄγε δὴ τὴν θείαν καὶ
[5]	ὑπάρχειν ἢ κατ᾿ ἐπίνοιαν εἶναι	λεγόμενα.	Καὶ γοῦν αἱ πανάγιαι καὶ
[10]	ἐν γενέσει τῷ χρόνῳ καὶ	λεγόμενα	καὶ δηλούμενα. Χρὴ τοιγαροῦν οὐχ
[10]	πρὸ αἰῶνος οἴεσθαι τὰ αἰώνια	λεγόμενα,	τοῖς σεπτοτάτοις δὲ λογίοις ἀπαρατρέπτως
[2]	γράμμασι· Καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶ	λεγόμενοι	θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε
[1]	ἡμᾶς καταδείσασθαι τῶν περὶ θεοῦ	λεγομένων	οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας ἀνθρωπίνης
[4]	προεισαγωγαῖς τῶν λογίων εὑρήσεις τινὰ	λέγοντα	περὶ τῆς θείας σοφίας· Ἐραστὴς
[4]	ἐφέσεως κίνησις. Κακοὶ δὲ εἶναι	λέγονται	διὰ τὸ ἀσθενεῖν περὶ τὴν
[6]	καὶ ζῶντες ἀεὶ καὶ ἀθάνατοι	λέγονται	καὶ οὐκ ἀθάνατοι πάλιν, ὅτι
[4]	ἀποπτώσει τῶν προσηκόντων αὐτοῖς ἀγαθῶν	λέγονται	κακοί. Καὶ εἰσὶ κακοί, καθ᾿
[4]	ἀγαθὰ παράγει καὶ ὑφίστησι. Καίτοι	λέγονται	κακοί, φαίη τις ἄν, ἀλλ᾿
[4]	Καὶ κινεῖσθαι μὲν οἱ θεῖοι	λέγονται	νόες κυκλικῶς μὲν ἑνούμενοι ταῖς
[2]	χρήσωμαι παραδείγμασιν, ἡδοναὶ καὶ λῦπαι	λέγονται	ποιητικαὶ τοῦ ἥδεσθαι καὶ λυπεῖσθαι,
[3]	ἢ δὶς τὰ αὐτὰ περιττῶς	λέγοντας	εἰκαιολογῆσαι, προσέτι καὶ ἀδικῆσαι καὶ
[11]	καὶ ὑπέρθεον αὐτοαγαθότητα καὶ Θεότητα	λέγοντες	εἶναι τὴν ἀγαθοποιὸν καὶ θεοποιὸν
[4]	οἶμαι, τὴν θεαρχικὴν ὕπαρξιν ἀγαθότητα	λέγοντες,	καὶ ὅτι τῷ εἶναι τἀγαθὸν
[8]	ἐπ᾿ αὐτῇ τὴν δυναμωνυμίαν ἐκλάβοιμεν;	Λέγωμεν	τοίνυν, ὅτι δύναμις ἔστιν ὁ
[11]	τὴν κατ᾿ ἔκπτωσιν εἰρήνης ἑτερότητα	λέγων	ἰσχυρίζεται μὴ εἶναι πᾶσιν ἐραστὴν
[11]	ἑτερότητα καὶ διάκρισιν ὁ ταῦτα	λέγων	φησὶ τὴν ἑκάστου τῶν ὄντων
[2]	ἁπαλὰ καὶ εὐτύπωτα ᾖ καὶ	λεῖα	καὶ εὐχάρακτα καὶ μήτε ἀντίτυπα
[4]	μὴ καὶ ἀγαθοειδοῦς αὐτῆς γινομένης;	Λείπεται	ἄρα τὸ κακὸν ἀσθένεια καὶ
[8]	ἀποτελοῦσα καὶ πάντων ἀπολύουσα τῶν	λελωβημένων.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων καὶ
[4]	ὅτι στοιχείοις καὶ συλλαβαῖς καὶ	λέξεσι	καὶ γραφαῖς καὶ λόγοις χρώμεθα
[4]	γραμμαῖς ἀνοήτοις καὶ συλλαβαῖς καὶ	λέξεσιν	ἀγνώστοις μὴ διαβαινούσαις εἰς τὸ
[4]	τοῦ σκοποῦ προσέχειν, ἀλλὰ ταῖς	λέξεσιν.	Καὶ τοῦτο οὐκ ἔστι τῶν
[4]	δι᾿ ἑτέρων ὁμοδυνάμων καὶ ἐκφαντικωτέρων	λέξεων	διασαφῆσαι, προσπασχόντων δὲ στοιχείοις καὶ
[4]	εἰδέναι, τί μὲν ἡ τοιάδε	λέξις	σημαίνει, πῶς δὲ αὐτὴν χρὴ
[1]	ὑπερέχοντα καὶ ὡς ἐν αὔρᾳ	λεπτῇ.	Καί γε καὶ ἐν νόοις
[9]	ἐν μεγέθει καὶ ἐν αὔρᾳ	λεπτῇ	τὴν θείαν ἐμφαινούσῃ σμικρότητα. Καὶ
[9]	μεγαλειότητος χύσιν. Σμικρὸν δὲ ἤτοι	λεπτὸν	ἐπ᾿ αὐτοῦ λέγεται τὸ παντὸς
[3]	καινὸν μὲν οὐδὲν εἰσηγεῖσθαι τολμῶντες,	λεπτοτέραις	δὲ καὶ ταῖς κατὰ μέρος
[4]	μὲν ἁδρὸν καὶ γαῦρον ὁ	λέων	ἀπολέσας οὐδὲ λέων ἔσται, προσηνὴς
[4]	γαῦρον ὁ λέων ἀπολέσας οὐδὲ	λέων	ἔσται, προσηνὴς δὲ πᾶσι γενόμενος
[1]	τῆς χριστοειδοῦς καὶ μακαριωτάτης ἐφικώμεθα	λήξεως,	πάντοτε σὺν κυρίῳ κατὰ τὸ
[7]	καὶ οὐκ ἐκ τῶν ὄντων	λήψεται	τὴν αὐτῶν γνῶσιν, ἀλλὰ καὶ
[8]	ὑλικῶν προςπαθείας ἐγγυμναζόμενοι πρὸς τοῦτο	λίαν	ἀνδρικῶς ἐν ταῖς ὑπὲρ τοῦ
[3]	Καίτοι καὶ τοῦτο ἡμῖν ἐπιτετήρηται	λίαν	ἐμμελῶς ὥστε τοῖς αὐτῷ τῷ
[8]	ψόφων καὶ εἰς τὰς μὴ	λίαν	εὐκόλως τῶν ἤχων ἀντιλαμβανομένας ἀκοὰς
[8]	ἑαυτὸν ἀρνήσασθαι. Προθεὶς δὲ τοῦτο	λίαν	ὀῤῥωδῶ, μὴ καὶ ἀνοίας ὀφλήσω
[2]	τὰς Θεολογικὰς αὐτοῦ στοιχειώσεις ὕμνηται	λίαν	ὑπερφυῶς, ἅπερ ἐκεῖνος εἴτε πρὸς
[7]	πάντα αὐτὸν εἰδέναι φησὶ τὰ	λόγια	καὶ οὐδὲν διαφεύγειν τὴν θείαν
[3]	πολλοὺς ἀφορίζομεν ὥσπερ τινὰ δεύτερα	λόγια	καὶ τῶν θεοχρήστων ἀκόλουθα. Τοῖς
[4]	τῶν δύο φωστήρων, οὓς τὰ	λόγια	καλεῖ μεγάλους, ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[4]	εἰπεῖν δοκῶμεν ὡς τὰ θεῖα	λόγια	παρακινοῦντες, ἀκουέτωσαν αὐτῶν οἱ τὴν
[9]	Καὶ ταὐτός, ὅταν φῇ τὰ	λόγια·	Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ.
[7]	τοὺς ἀγγέλους εἰδέναι φησὶ τὰ	λόγια	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς οὐ
[4]	δύνασθαι τοῦ διδόντος κατὰ τὰ	λόγια	τὰ προσήκοντα πᾶσιν ἁπλῶς, οὐκ
[12]	κυρίους καὶ θεοὺς καλεῖ τὰ	λόγια	τὰς ἐν ἑκάστοις ἀρχικωτέρας διακοσμήσεις,
[2]	ἐστίν, εἰς πᾶσαν ἀνάγει τὰ	λόγια	τὴν θεαρχικὴν ὑμνῳδίαν περιληπτικῶς μέν,
[4]	τις ἡμᾶς οἰέσθω παρὰ τὰ	λόγια	τὴν τοῦ ἔρωτος ἐπωνυμίαν πρεσβεύειν.
[5]	ἃς καὶ αἰωνίας καλεῖ τὰ	λόγια.	Τὸ δὲ εἶναι αὐτὸ τῶν
[7]	Οὕτω καὶ ἀόρατόν φησι τὰ	λόγια	τὸ παμφαὲς φῶς καὶ τὸν
[4]	γνώσει δὲ ἁμαρτάνοντας καλεῖ τὰ	λόγια	τοὺς περὶ τὴν ἄληστον τοῦ
[12]	καὶ τί βούλεται δηλοῦν τὰ	λόγια	τῷ διπλασιασμῷ τῶν ὀνομάτων. Ἁγιότης
[4]	οὐκ εἰσὶν ἀσθενήσαντες, ὡς τὰ	λόγιά	φησι, τηρῆσαι τὴν ἑαυτῶν ἀρχήν.
[7]	πάντων χωρεῖ διικνούμενος, ὡς τὰ	λόγιά	φησιν, ἄχρι τοῦ πάντων τέλους,
[4]	Καὶ τἀγαθόν ἐστιν, ὡς τὰ	λόγιά	φησιν, ἐξ οὗ τὰ πάντα
[5]	σοφίαν ἐν ἀποκρύφοις, ὡς τὰ	λόγιά	φησιν, ὑπεριδρυμένην, ἀλλὰ τὴν ἐκπεφασμένην
[4]	ὁ καθ᾿ ἡμᾶς ἥλιος οὐ	λογιζόμενος	ἢ προαιρούμενος, ἀλλ᾿ αὐτῷ τῷ
[4]	πάντα, τὰ μὲν νοερὰ καὶ	λογικὰ	γνωστικῶς, τὰ δὲ αἰσθητικὰ αἰσθητικῶς,
[1]	ἐφίεται, τὰ μὲν νοερὰ καὶ	λογικὰ	γνωστικῶς, τὰ δὲ ὑφειμένα τούτων
[5]	εἰς πάντα τὰ νοερὰ καὶ	λογικὰ	καὶ αἰσθητικὰ ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ
[5]	τὰ αἰσθητικὰ καὶ τούτων τὰ	λογικὰ	καὶ τῶν λογικῶν οἱ νόες
[4]	προέχουσα καὶ τὰ νοερὰ καὶ	λογικὰ	πάντα συνάγουσα καὶ ἀολλῆ ποιοῦσα.
[5]	δωρεὰς εἰληφότες ὥσπερ καὶ τὰ	λογικὰ	τῶν αἰσθητικῶν ὑπερέχει πλεονεκτοῦντα τῇ
[9]	τὸ πᾶσαν ἰσότητα νοητήν, νοεράν,	λογικήν,	αἰσθητικήν, οὐσιώδη, φυσικήν, θελητὴν ἐξῃρημένως
[6]	Καὶ εἴτε νοερὰν εἴποις εἴτε	λογικὴν	εἴτε αἰσθητικὴν εἴτε θρεπτικὴν καὶ
[8]	δύναμιν, ἀλλ᾿ ἢ νοερὰν ἢ	λογικὴν	ἢ αἰσθητικὴν ἢ ζωτικὴν ἢ
[1]	τὴν κρείττονα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς	λογικῆς	καὶ νοερᾶς δυνάμεως καὶ ἐνεργείας
[7]	θείαν σοφίαν καὶ ψυχαὶ τὸ	λογικὸν	ἔχουσι διεξοδικῶς μὲν καὶ κύκλῳ
[5]	τούτων τὰ λογικὰ καὶ τῶν	λογικῶν	οἱ νόες ὑπερέχουσι καὶ περὶ
[4]	οὐ νοερῶς καὶ ἑνιαίως, ἀλλὰ	λογικῶς	καὶ διεξοδικῶς καὶ οἷον συμμίκτοις
[1]	αὐτὴ περὶ ἑαυτῆς ἐν τοῖς	λογίοις	ἀγαθοπρεπῶς παραδέδωκεν, ἡ μὲν αὐτῆς,
[2]	οὐδένα τῶν ἐν τοῖς θείοις	λογίοις	ἀδιαστρόφοις ἐννοίαις ἐντεθραμμένων οἶμαι πρὸς
[1]	ὅσα ἄλλα θεουργικὰ φῶτα τοῖς	λογίοις	ἀκολούθως ἡ τῶν ἐνθέων ἡμῶν
[2]	ἐστί τις ὅλως ὁ τοῖς	λογίοις	ἀντανιστάμενος, πόρρω που πάντως ἔσται
[10]	αἰώνια λεγόμενα, τοῖς σεπτοτάτοις δὲ	λογίοις	ἀπαρατρέπτως συνεπομένους αἰώνια μὲν καὶ
[1]	ἐλλαμπούσας ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς	λογίοις	αὐγὰς ἀνατεινόμεθα. Καὶ πρὸς αὐτῶν
[10]	ὡσαύτως ἔχοντος αἰῶνος ἐφικώμεθα. Τοῖς	λογίοις	δὲ ἐσθ᾿ ὅτε καὶ ἔγχρονος
[8]	τινα τῶν ἐν τοῖς θείοις	λογίοις	ἐντεθραμμένων ἀγνοεῖν. Πολλαχοῦ γὰρ ἡ
[2]	ἐκφάνσεις. Καί φασι τοῖς ἱεροῖς	λογίοις	ἑπόμενοι καὶ τῆς εἰρημένης ἑνώσεως
[2]	καὶ διακρίσεων, ὅσας ἐν τοῖς	λογίοις	θεοπρεπεῖς αἰτίας εὑρήκαμεν, ἐν ταῖς
[2]	τῶν ἐμφαινουσῶν αὐτὰς ἐν τοῖς	λογίοις	θεωνυμιῶν ὑμνῆσαι κατὰ τὸ δυνατὸν
[1]	περὶ ἑαυτῆς ἐν τοῖς ἱεροῖς	λογίοις	παραδέδωκεν. Οἷον, ὅτι πάντων ἐστὶν
[9]	οὖν ὁ θεὸς ἐν τοῖς	λογίοις	ὑμνεῖται καὶ ἐν μεγέθει καὶ
[6]	ζῆν. Ἧς ἀνταναιρουμένης κατὰ τὸ	λόγιον	ἐκλείπει πᾶσα ζωή, καὶ πρὸς
[1]	πάντοτε σὺν κυρίῳ κατὰ τὸ	λόγιον	ἐσόμεθα τῆς μὲν ὁρατῆς αὐτοῦ
[1]	ἐξηρτημένα καὶ αὐτὴ κατὰ τὸ	λόγιον	ᾖ τὰ πάντα ἐν πᾶσι
[7]	αὕτη γάρ ἐστι κατὰ τὸ	λόγιον	ἡ πάντων ποιητικὴ καὶ ἀεὶ
[7]	Καὶ τοῦτο οἶμαι παραδιδόναι τὸ	λόγιον,	ὁπόταν φησίν· Ὁ εἰδὼς τὰ
[3]	τὴν αὐτὴν τοῦ προτεθέντος αὐτῷ	λογίου	διασάφησιν. Ἐπεὶ καὶ παρ᾿ αὐτοῖς
[1]	ἑαυτὴν ἐνδίδωσιν ἡ τῶν θεαρχικῶν	λογίων	ἀκτίς, πρὸς τὰς ὑπερτέρας αὐγὰς
[4]	ἣν ἱερὰν πραγματείαν ἡ τῶν	λογίων	ἀλήθεια τοὺς σοφιστικοὺς καὶ ἀδικίαν
[4]	δύναται γάρ, ὡς ἡ τῶν	λογίων	ἀλήθειά φησι, δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς
[1]	ἰσάγγελοι γάρ, ὡς ἡ τῶν	λογίων	ἀλήθειά φησιν, ἐσόμεθα καὶ υἱοὶ
[2]	Εἰ δὲ εἰς τὴν τῶν	λογίων	ἀλήθειαν ἀποσκοπεῖ, τούτῳ καὶ ἡμεῖς
[2]	ὑποτυπώσεσι διὰ πλειόνων ἐκ τῶν	λογίων	ἀπεδείξαμεν, τὸ ὑπεράγαθον, τὸ ὑπέρθεον,
[2]	ἄλλοις δὲ ἱκανῶς ἐκ τῶν	λογίων	ἀποδεδειγμένων τε καὶ διωρισμένων ὁποίαν
[2]	εἰ μὴ τῆς ἐκ τῶν	λογίων	αὐτῷ θεοσοφίας μέλει, πῶς ἂν
[4]	μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς τῶν	λογίων	αὐτῶν ὑμνουμένου τὰ πλήθη μὴ
[9]	καὶ πολυειδὴς ὑπὸ τῶν αὐτῶν	λογίων	διαπλάττεται. Καὶ ὅμοιος ὡς ὁμοίων
[10]	καὶ αἰῶνος φύσιν ἐκ τῶν	λογίων	εἰδέναι. Καὶ γὰρ οὐ τὰ
[1]	θειωδῶς ἡμῖν ἐκ τῶν ἱερῶν	λογίων	ἐκπεφασμένα. Καὶ γὰρ ὡς αὐτὴ
[1]	θειωδῶς ἡμῖν ἐκ τῶν ἱερῶν	λογίων	ἐκπεφασμένα. Τῆς γὰρ ὑπὲρ λόγον
[11]	ἡμῖν καὶ τῆς ἱερᾶς τῶν	λογίων	ἐπιπνοίας. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ καὶ ἄλλοτέ
[2]	καὶ ἐκ τῆς ἐπιστημονικῆς τῶν	λογίων	ἐρεύνης συνεώρακεν ἐκ πολλῆς τῆς
[4]	Καὶ ἐν ταῖς προεισαγωγαῖς τῶν	λογίων	εὑρήσεις τινὰ λέγοντα περὶ τῆς
[9]	δέ τις τὴν ταὐτοῦ τῶν	λογίων	ἢ τὴν τῆς δικαιοσύνης θεωνυμίαν
[2]	νοῦν ἐπὶ τὰ φανὰ τῶν	λογίων	θεάματα προσαγαγόντες, τοῖς δὲ ὡς
[3]	τὴν μὲν αὐτοπτικὴν τῶν νοητῶν	λογίων	θέαν καὶ τὴν συνοπτικὴν αὐτῶν
[1]	καὶ νῦν ἡμῖν ὁ τῶν	λογίων	θεσμὸς προδιωρισμένος τὸ τὴν ἀλήθειαν
[1]	τῶν ἱερῶν παραπετασμάτων τῆς τῶν	λογίων	καὶ τῶν ἱεραρχικῶν παραδόσεων φιλανθρωπίας
[1]	ἀγαθότητα. Ταῦτα πρὸς τῶν θείων	λογίων	μεμυήμεθα. Καὶ πᾶσαν, ὡς εἰπεῖν,
[5]	Καὶ διὰ τοῦτο πρὸς τῶν	λογίων	ὁ ὄντως προὼν κατὰ πᾶσαν
[7]	θεὸς ὑμνεῖται πρὸς τῶν ἱερῶν	λογίων	οὐ μόνον, ὅτι καὶ λόγου
[2]	ὑπερούσια φῶτα, πρὸς τῶν ἱερῶν	λογίων	παρειλήφαμεν. Ὅπως δὲ ταῦτά ἐστιν,
[3]	τὸν θεῖον ἐκ τῶν ἐκείνου	λογίων	στοιχειωθέντας, τὴν κλεινοτάτην αὐτοῦ καὶ
[1]	παρούσης ἐστὶ πραγματείας, ἐκ τῶν	λογίων	συναγαγόντες καὶ ὥσπερ τινὶ κανόνι
[2]	καὶ πλήρους θεότητος ὑπὸ τῶν	λογίων	ὑμνεῖσθαι καὶ πάσας αὐτὰς ἀμερῶς,
[2]	ἀφορίζουσα καὶ ἐκφαίνουσα πρὸς τῶν	λογίων	ὕμνηται. Καὶ τί γὰρ ἄλλο
[9]	ταύταις ὁμοδύναμοι θεωνυμίαι πρὸς τῶν	λογίων	ὑμνοῦνται. Μέγας μὲν οὖν ὁ
[2]	σπεύδομεν ἐν τῇ φρουρᾷ τῶν	λογίων	φρουρούμενοι καὶ πρὸς αὐτῶν εἰς
[4]	μὴν τὰ ποιητικὰ τῶν κακῶν	λόγοι	καὶ δυνάμεις, ἀλλ᾿ ἀδυναμία καὶ
[4]	Εἰ γὰρ οἱ πάντες φυσικοὶ	λόγοι	παρὰ τῆς καθόλου φύσεως, οὐδὲν
[6]	τούτου τῆς παρανοίας Σίμωνος ἀντιῤῥητικοὶ	λόγοι	πόρρω θείου χοροῦ καὶ τῆς
[5]	οἱ τῆς καθ᾿ ἕκαστον φύσεως	λόγοι	συνειλημμένοι εἰσὶ κατὰ μίαν ἀσύγχυτον
[4]	τῶν αἰσθήσεων διαπορθμεύσεις, οἱ σαφέστεροι	λόγοι,	τὰ τρανέστερα τῶν ὁρατῶν. Ὡς
[1]	οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας ἀνθρωπίνης	λόγοις,	ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει τῆς πνευματοκινήτου
[8]	καὶ ἀπολέμητα τοῖς ἑαυτῶν ἕκαστα	λόγοις	διακοσμούμενα καὶ πᾶσαν ἀνισότητα καὶ
[4]	καὶ λέξεσι καὶ γραφαῖς καὶ	λόγοις	χρώμεθα διὰ τὰς αἰσθήσεις. Ὡς
[1]	τε λόγῳ παντὶ τὸ ὑπὲρ	λόγον	ἀγαθόν, ἑνὰς ἑνοποιὸς ἁπάσης ἑνάδος
[1]	ἀγαθουργικὰς πολυωνυμίας, καὶ μὴ περιέλοι	λόγον	ἀληθείας ἀπὸ τοῦ στόματός μου.
[2]	ὀρθῶς ἐρεῖ κατὰ τὸν ἐμὸν	λόγον,	εἰ μή που καθ᾿ ἕτερον
[2]	τὸ πνεῦμα κατ᾿ οὐδένα κεκοινώνηκε	λόγον,	εἰ μή πού τις φαίη
[4]	τὸ εἶναι κατὰ τὸν οἰκεῖον	λόγον	ἕκαστα καλά, καὶ διὰ τὸ
[1]	τῆς ὑπεραγαθότητος ὑπερύπαρξις, οὔτε ὡς	λόγον	ἢ δύναμιν οὔτε ὡς νοῦν
[4]	ἡ ἐν μέρει τῇ ἀνὰ	λόγον	ἢ οὐδὲ τὸ τῇ ἀρετῇ
[2]	θεοπρεποῦς διαιρέσεως εἰσάγειν, τὸν τοιόνδε	λόγον	ἡμεῖς οὐδὲ αὐτὸν οἰόμεθα πείθειν
[13]	ὑπὲρ πᾶν ὄνομα καὶ πάντα	λόγον	καὶ γνῶσιν, ἐπ᾿ ἐσχάτων δὲ
[2]	καὶ ἀληθῶς οὐσιωθῆναι τὸν ὑπερούσιον	λόγον	καὶ δρᾶσαι καὶ παθεῖν, ὅσα
[9]	ὑπὲρ πάντα καὶ ὅρον καὶ	λόγον.	Καὶ ἔστιν ἡ τῆς θείας
[2]	κατὰ τὸν τῆς οἰκείας ἀρχῆς	λόγον.	Καὶ ἵνα τοῖς καθ᾿ ἡμᾶς
[1]	λογίων ἐκπεφασμένα. Τῆς γὰρ ὑπὲρ	λόγον	καὶ νοῦν καὶ οὐσίαν αὐτῆς
[13]	ἐξάγει τὴν ὑπὲρ πάντα καὶ	λόγον	καὶ νοῦν κρυφιότητα τῆς ὑπὲρ
[7]	ἄγνωστον γὰρ τοῦτο καὶ πάντα	λόγον	καὶ νοῦν ὑπεραῖρον, ἀλλ᾿ ἐκ
[8]	εἶναι κατὰ τὸν οἰκεῖον ἕκαστα	λόγον	καὶ ὅρον ἀσύγχυτα καὶ ἀσύμφυρτα
[5]	καὶ γινώσκουσιν ὑπὲρ αἴσθησιν καὶ	λόγον	καὶ παρὰ πάντα τὰ ὄντα
[7]	τὸ ἄλογον ἀνατίθεμεν τῷ ὑπὲρ	λόγον	καὶ τὴν ἀτέλειαν τῷ ὑπερτελεῖ
[5]	πάντα ὄντα κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	καὶ τὸ εἶναι καὶ τὸ
[4]	τὸν αὐτὸν τῆς ἐμφανοῦς εἰκόνος	λόγον	καὶ τὸ φῶς συνάγει καὶ
[7]	φαινόμενον τὸν θεῖον καὶ ἀπόῤῥητον	λόγον	μεταδιώκοντες. Δέον εἰδέναι τὸν καθ᾿
[4]	εἰκαῖον τῶν πολλῶν οὐκ ἀποδεξόμεθα	λόγον,	οἳ χρῆναί φασι τὴν πρόνοιαν
[2]	ἢ οὐσίαν ἢ φῶς ἢ	λόγον	ὀνομάσαιμεν, οὐδὲν ἕτερον νοοῦμεν ἢ
[4]	φημὶ κατὰ τὸν τῆς παλαιότητος	λόγον,	ὅτι θεὸς ὢν ὁ ἥλιος
[4]	Δέον εἰδέναι κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον,	ὅτι στοιχείοις καὶ συλλαβαῖς καὶ
[7]	ἀληθείᾳ πιστεύσαντα κατὰ τὸν ἱερὸν	λόγον	οὐδὲν ἀποκινήσει τῆς κατὰ τὴν
[4]	αὐτοῦ κατὰ τὸν οἰκεῖον δυνάμενα	λόγον,	οὕτω δὴ καὶ τἀγαθὸν ὑπὲρ
[4]	νοῦν εἶναι, ψυχῇ τὸ παρὰ	λόγον,	σώματι τὸ παρὰ φύσιν. Πῶς
[4]	αἱ κακίαι καὶ πρὸς τὸν	λόγον	τὰ πάθη στασιάζει καὶ ἐκ
[2]	θεαρχίᾳ πρόσεστι κατὰ τὸν θεοτελῆ	λόγον.	Τούτων οὖν ἡμῖν βραχέως μὲν
[2]	ἡμῶν τὰ ὑπὲρ νοῦν καὶ	λόγον	ὑμνούμενα, κἀν τούτοις ἔχει τὸ
[1]	κατὰ τὸν αὐτὸν τῆς ἀληθείας	λόγον	ὑπέρκειται τῶν οὐσιῶν ἡ ὑπερούσιος
[1]	ὡς σοφίαν, ὡς νοῦν, ὡς	λόγον,	ὡς γνώστην, ὡς προέχοντα πάντας
[7]	καὶ ὑπέρσοφον καὶ νοῦν καὶ	λόγον,	ὡς ἐφικτόν, ἀποτυπουμένη. Διὰ τὴν
[1]	Περὶ θείων ὀνομάτων ἡμῖν διαπραγματευθήσεται	λόγος	ἀκλήτου καὶ ὑπερωνύμου τῆς ὑπερουσίου
[13]	οὐδὲ ὄνομα αὐτῆς ἔστιν οὐδὲ	λόγος,	ἀλλ᾿ ἐν ἀβάτοις ἐξῄρηται. Καὶ
[4]	οὐδὲ ἀτεχνίας ἐν τῇ τέχνῃ	λόγος.	Ἆρα ἡ ψυχὴ τῶν κακῶν
[1]	οὐσία καὶ νοῦς ἀνόητος καὶ	λόγος	ἄῤῥητος, ἀλογία καὶ ἀνοησία καὶ
[4]	ὁ τῆς ἁρμονίας καὶ συμμετρίας	λόγος	ἀσθενεῖ μένειν ὡσαύτως ἔχων. Ἡ
[5]	παντελῶν καὶ ἁπλῶν ὀνομάτων ὁ	λόγος	αὐτῷ. Συγχωροῦντας δὲ καὶ τοῦτο
[7]	παντὸς σύμπνοιαν καὶ ἁρμονίαν καλλιεργοῦσα.	Λόγος	δὲ ὁ θεὸς ὑμνεῖται πρὸς
[9]	εἰ ψυχὴν αὐτὴν σωματοειδῶς ὁ	λόγος	διέπλαττε καὶ μέρη σωματικὰ τῇ
[2]	αὐτός τε ὁ ἀγαθοφυὴς ἔφη	λόγος·	Ἐγὼ ἀγαθός εἰμι, καί τις
[2]	τις, αὐτὸς ὁ θεαρχικὸς ἔφη	λόγος·	Ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν
[4]	δύνασθαι, καλῶς ἂν εἶχεν ὁ	λόγος.	Εἰ δὲ ἐκ τἀγαθοῦ τὸ
[5]	νοερά, καλῶς ἂν εἶχεν ὁ	λόγος.	Εἰ δὲ καὶ εἰσὶν οἱ
[4]	καὶ ἐνέργειαν φθορᾶς ὁ αὐτὸς	λόγος.	Εἶτα πῶς οἱ ἐκ θεοῦ
[7]	τὸ ὑπερούσιον ἀπολελυμένος. Οὗτος ὁ	λόγος	ἐστὶν ἡ ἁπλῆ καὶ ὄντως
[4]	οὖν ἴσως ἐρεῖ τοιόσδε ἀπορῶν	λόγος,	ἡμεῖς δὲ ἀξιώσομεν αὐτὸν εἰς
[7]	ὑπέρσοφος σοφία καὶ νοῦς καὶ	λόγος	καὶ γνώστης ὑμνεῖται; Πῶς γὰρ
[7]	ἔστιν αὐτοῦ καὶ νόησις καὶ	λόγος	καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐπαφὴ καὶ
[7]	πάσης ἁπλότητος ὁ θεῖος ὑπερήπλωται	λόγος	καὶ πάντων ἐστὶν ὑπὲρ πάντα
[4]	ὁ ἀληθὴς ἀπέδειξεν, ὡς οἶμαι,	λόγος.	~Κεφάλαιον Ε΄ Περὶ ὄντος, ἐν
[4]	καὶ τοῦτο εἰπεῖν ὁ ἀληθὴς	λόγος,	ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ πάντων
[4]	δὲ καὶ τοῦτο εἰπεῖν ὁ	λόγος,	ὅτι καὶ τὸ μὴ ὂν
[4]	δὲ πρὸς ταῦτα ὁ ἀληθὴς	λόγος,	ὅτι τὸ κακόν, ᾗ κακόν,
[1]	οὔτε δόξα οὔτε ὄνομα οὔτε	λόγος	οὔτε ἐπαφὴ οὔτε ἐπιστήμη, πῶς
[2]	ἀναλλοίωτος, ἦ θεὸς καὶ θεοῦ	λόγος.	Οὕτω καὶ ἡμεῖς τὰ θεῖα
[5]	πᾶσα διανομή, πᾶσα νόησις, πᾶς	λόγος,	πᾶσα αἴσθησις, πᾶσα ἕξις, πᾶσα
[4]	πᾶσα ἕξις, πᾶσα αἴσθησις, πᾶς	λόγος,	πᾶσα νόησις, πᾶσα ἐπαφή, πᾶσα
[4]	πάντα, ὥς φησιν ὁ ἱερὸς	λόγος.	Πᾶσιν οὖν ἐστι τὸ καλὸν
[4]	φοβηθῶμεν μηδέ τις ἡμᾶς θορυβείτω	λόγος	περὶ τούτου δεδιττόμενος. Ἐμοὶ γὰρ
[9]	φησιν. Καίτοι οὐκ ἐναντίος ὁ	λόγος	τῇ πρὸς αὐτὸν ὁμοιότητι. Τὰ
[2]	ἡμῖν εὐσύνοπτος ὁ πᾶς ἐγγένηται	λόγος	τὸ μὲν ποικίλον ἅπαν καὶ
[5]	ταῦτα ἔστιν. Ταύτας οὖν ὁ	λόγος	ὑμνῆσαι ποθεῖ τὰς τῆς προνοίας
[2]	πῶς ἀληθὴς ὁ φήσας ἱερὸς	λόγος·	Ὥσπερ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺς
[7]	~Κεφάλαιον Ζ΄ Περὶ σοφίας, νοῦ,	λόγου,	ἀληθείας, πίστεως. Φέρε δέ, εἰ
[1]	κινήσεως, ζωῆς, φαντασίας, δόξης, ὀνόματος,	λόγου,	διανοίας, νοήσεως, οὐσίας, στάσεως, ἱδρύσεως,
[5]	καὶ ζωῆς καὶ νοῦ καὶ	λόγου	καὶ αἰσθήσεως μετειληφότων. Οὐκ ἄλλο
[7]	πάσης καὶ νοῦ παντὸς καὶ	λόγου	καὶ αἰσθήσεως πάσης ἡ θεία
[9]	τὴν δόξαν ὡς ἐν μέσῳ	λόγου	καὶ ἀλογίας, στῆθος δὲ θυμόν,
[7]	λογίων οὐ μόνον, ὅτι καὶ	λόγου	καὶ νοῦ καὶ σοφίας ἐστὶ
[7]	ἔστιν ἀριθμός, ἀλλὰ καὶ παντὸς	λόγου	καὶ νοῦ καὶ σοφίας ὑπερίδρυται.
[1]	μήν, εἰ κρείττων ἐστὶ παντὸς	λόγου	καὶ πάσης γνώσεως καὶ ὑπὲρ
[7]	ὅτι παντός ἐστι νοῦ καὶ	λόγου	καὶ πάσης σοφίας καὶ συνέσεως
[5]	ὑπερέχει πλεονεκτοῦντα τῇ περισσείᾳ τοῦ	λόγου,	καὶ ταῦτα τῇ αἰσθήσει καὶ
[4]	ἕτερόν τι τῶν πολλοῖς τοῦ	λόγου	μέρεσι ταὐτὸ σημαινόντων. Δέον εἰδέναι
[7]	εἰς τὴν ἄῤῥητον καὶ πρὸ	λόγου	παντὸς ἀναγαγὼν ἀλήθειαν. Ἀλλ᾿ ὅπερ
[4]	ὑπερέχουσι κατὰ τὸν ἀποδοθέντα τοῦ	λόγου	σκοπὸν αἱ τῶν νοερῶν τε
[2]	ἅλις. Ἐπὶ δὲ τὸν τοῦ	λόγου	σκοπὸν προΐωμεν τὰ κοινὰ καὶ
[1]	~Κεφάλαιον Α' Τίς ὁ τοῦ	λόγου	σκοπὸς, καὶ τίς περὶ θείων
[13]	τὸν ἀκουσίως ἀγνοοῦντα καὶ μεταδοῦναι	λόγου	τῷ μαθεῖν δεομένῳ καὶ ἐπαμῦναι
[11]	αἱ ψυχαὶ τοὺς παντοδαποὺς ἑαυτῶν	λόγους	ἑνοῦσαι καὶ πρὸς μίαν νοερὰν
[4]	τοὺς τῶν ὄντων οἰκείως ἐλλάμπονται	λόγους	καὶ αὖθις εἰς τὰ συγγενῆ
[4]	θεοῦ λαλοῦντας ἐπεῤῥάπισεν ὡς παράφρονας	λόγους.	Νῦν δὲ ὡς καθ᾿ ἡμᾶς
[5]	ὄντων οὐσιοποιοὺς καὶ ἑνιαίως προϋφεστῶτας	λόγους,	οὓς ἡ θεολογία προορισμοὺς καλεῖ
[2]	τὰ μὲν ἀνελίξαντες τῷ ἀληθεῖ	λόγῳ	καὶ ἀναπτύξαντες καὶ τὸν ἱερὸν
[2]	τὰ θεῖα καὶ ἑνοῦν τῷ	λόγῳ	καὶ διακρίνειν σπεύδομεν, ὡς αὐτὰ
[4]	ἐνιδρύον ἕκαστον ἐν τῷ ἑαυτοῦ	λόγῳ	καὶ κινοῦν ἐπὶ τὴν οἰκείαν
[4]	εἰσι κακοί. Τούτῳ γοῦν τῷ	λόγῳ	καὶ οἱ σωφρονισταὶ τῶν πλημμελούντων
[2]	Ἰησοῦ θεοπλαστία καὶ ἄῤῥητός ἐστι	λόγῳ	παντὶ καὶ ἄγνωστος νῷ παντὶ
[7]	ἡμέραν μαρτυροῦντες ὡς εἰκὸς καὶ	λόγῳ	παντὶ καὶ ἔργῳ τῇ ἑνιαίᾳ
[1]	ὑπὲρ διάνοιαν ἕν, ἄῤῥητόν τε	λόγῳ	παντὶ τὸ ὑπὲρ λόγον ἀγαθόν,
[5]	Τοσοῦτον δὲ ὑπομνήσωμεν, ὅτι τῷ	λόγῳ	σκοπὸς οὐ τὴν ὑπερούσιον οὐσίαν,
[9]	θεοῦ τοῦ ἀκινήτου θεοπρεπῶς τῷ	λόγῳ	συγχωρητέον ὑμνῆσαι. Καὶ τὸ μὲν
[6]	εὐφρονοῦντα τῷ προφανεῖ τῆς αἰσθήσεως	λόγῳ	συμμάχῳ χρῆσθαι κατὰ τῆς πάντων
[3]	καὶ διακρῖναι τῷ ἡμῖν συμμέτρῳ	λόγῳ	τὰς συνοπτικὰς καὶ ἑνιαίας τῆς
[4]	οὖν, ἐπ᾿ αὐτὴν ἤδη τῷ	λόγῳ	τὴν ἀγαθωνυμίαν χωρῶμεν, ἣν ἐξῃρημένως
[13]	δὲ λοιπόν, εἰ δοκεῖ, τῷ	λόγῳ	τὸ καρτερώτατον χωρῶμεν. Καὶ γὰρ
[4]	ἐπιθεῖναι τῷ περὶ ἔρωτος ἡμῶν	λόγῳ·	Τὸν ἔρωτα, εἴτε θεῖον εἴτε
[10]	καὶ χρόνου. Ὥρα δὴ τῷ	λόγῳ	τὸν πολυώνυμον θεὸν ὡς παντοκράτορα
[7]	ἀπὸ μεριστῶν ἢ αἰσθήσεων ἢ	λόγων	διεξοδικῶν συνάγουσαι τὴν θείαν γνῶσιν
[13]	οὐδένα τῶν παραδοθέντων ἡμῖν ἱεραρχικῶν	λόγων	εἰς ἑαυτοὺς συνεστείλαμεν, ἀλλὰ ἀνοθεύτους
[3]	δὲ τῶν εἰς τοῦτο φερόντων	λόγων	ἐπιστήμην καὶ ἐκμάθησιν τοῖς ὑφειμένοις
[8]	πρὸς τοῦ καθ᾿ ὑμᾶς θεολόγου;	Λοιδορεῖται	δὲ τῷ θείῳ Παύλῳ φήσαντι
[12]	ἅγιος ἁγίων ὑμνεῖται καὶ τὰ	λοιπὰ	καθ᾿ ὑπερβλύζουσαν αἰτίαν καὶ ἐξῃρημένην
[5]	οἱ θεῖοι νόες ὑπὲρ τὰ	λοιπὰ	ὄντα καὶ ζῶσιν ὑπὲρ τὰ
[3]	καὶ ἀποδείξεων ἀκριβείᾳ καὶ ταῖς	λοιπαῖς	ἱερολογίαις, ὥστε οὐκ ἄν ποτε
[13]	περὶ τούτων. Ἐπ᾿ αὐτὸ δὲ	λοιπόν,	εἰ δοκεῖ, τῷ λόγῳ τὸ
[5]	καὶ κρείττονα εἶναι καὶ τῶν	λοιπῶν	ὑπερέχειν. Ἀλλ᾿ εἰ μὲν ἀνούσια
[2]	ἡμᾶς χρήσωμαι παραδείγμασιν, ἡδοναὶ καὶ	λῦπαι	λέγονται ποιητικαὶ τοῦ ἥδεσθαι καὶ
[2]	λέγονται ποιητικαὶ τοῦ ἥδεσθαι καὶ	λυπεῖσθαι,	αὐταὶ δὲ οὔτε ἥδονται οὔτε
[2]	αὐταὶ δὲ οὔτε ἥδονται οὔτε	λυποῦνται.	Καὶ τὸ πῦρ θερμαῖνον καὶ
[4]	καλόν. Εἰ γὰρ παντελὴς γένοιτο	λύσις	κάλλους καὶ εἴδους καὶ τάξεως,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010