Chapitre |
[11] |
τὴν
ἀσύγχυτον
αὐτῶν
ἕνωσιν,
καθ᾿
|
ἣν |
ἀδιαιρέτως
ἡνωμένα
καὶ
ἀδιαστάτως
ὅμως |
[11] |
ὑπὲρ
νοῦν
ἱδρυμένων
συναφήν.
Δι᾿
|
ἣν |
αἱ
ψυχαὶ
τοὺς
παντοδαποὺς
ἑαυτῶν |
[4] |
ἔρωτος
ἄσχετος
αἰτία,
καὶ
πρὸς
|
ἣν |
ἀνατείνεται
συμφυῶς
ἑκάστῳ
τῶν
ὄντων |
[2] |
τὴν
ὑπερκειμένην
καὶ
ἄῤῥητον
θεουργίαν,
|
ἣν |
ἔδρακε
καθ᾿
ἡμᾶς
γεγονὼς
ὁ |
[4] |
τῷ
λόγῳ
τὴν
ἀγαθωνυμίαν
χωρῶμεν,
|
ἣν |
ἐξῃρημένως
οἱ
θεολόγοι
τῇ
ὑπερθέῳ |
[2] |
ἐν
ταῖς
ὑπερουσίοις
θεολογίαις,
οὐχ
|
ἣν |
ἔφην
μόνον,
ὅτι
κατ᾿
αὐτὴν |
[11] |
τὴν
ὑπὲρ
νόησιν
ἕνωσιν.
Δι᾿
|
ἣν |
ἡ
μία
καὶ
ἀδιάλυτος
πάντων |
[8] |
καὶ
περὶ
δικαιοσύνης
εἴρηται,
καθ᾿
|
ἣν |
ἡ
πάντων
ἰσότης
μετρεῖται
καὶ |
[4] |
κατὰ
δύναμιν
ἱκανῶς
εἰρήσθω,
καθ᾿
|
ἣν |
ἱερὰν
πραγματείαν
ἡ
τῶν
λογίων |
[9] |
ὡς
τῆς
αὐτοισότητος
ὑποστάτην,
καθ᾿
|
ἣν |
ἰσουργεῖ
τὴν
δι᾿
ἀλλήλων
ἁπάντων |
[6] |
καὶ
ἔστι
καὶ
ὑφέστηκε,
δι᾿
|
ἣν |
καὶ
ζῶντες
ἀεὶ
καὶ
ἀθάνατοι |
[6] |
ἐκλείπει
πᾶσα
ζωή,
καὶ
πρὸς
|
ἣν |
καὶ
τὰ
ἐκλελοιπότα
τῇ
πρὸς |
[11] |
τῆς
θείας
εἰρήνης
καὶ
ἡσυχίας,
|
ἣν |
ὁ
ἱερὸς
Ἰοῦστος
ἀφθεγξίαν
καλεῖ |
[11] |
καὶ
ἀμιγῆ
καὶ
συγκεκραμένα.
Δι᾿
|
ἣν |
οἱ
θεῖοι
νόες
ἑνούμενοι
ταῖς |
[4] |
ἀλλ᾿
ἔχει
τινὰ
τἀγαθοῦ,
καθ᾿
|
ἣν |
ὅλως
ἔστι,
μοῖραν.
Καὶ
εἰ |
[11] |
κατὰ
Χριστὸν
εἰρηνοχύτου
φιλανθρωπίας;
Καθ᾿
|
ἣν |
οὐ
μὴ
μάθωμεν
ἔτι
πολεμεῖν, |
[1] |
πασῶν
τῶν
γνώσεων
ὑπεραῤῥήτως
προϋφέστηκεν,
|
ἣν |
οὔτε
ἐννοῆσαι
δυνατὸν
οὔτε
εἰπεῖν |
[13] |
ὑπερπλήρη
καὶ
ἀνελάττωτον
χορηγίαν,
καθ᾿
|
ἣν |
τὰ
τέλεια
πάντα
τελεσιουργεῖ
καὶ |
[1] |
πνευματοκινήτου
τῶν
θεολόγων
δυνάμεως,
καθ᾿
|
ἣν |
τοῖς
ἀφθέγκτοις
καὶ
ἀγνώστοις
ἀφθέγκτως |
[7] |
καὶ
ὄντως
οὖσα
ἀλήθεια,
περὶ
|
ἣν |
ὡς
καθαρὰν
καὶ
ἀπλανῆ
τῶν |