Chapitre |
[4] |
καὶ
αὐτὸς
ὁ
πάντων
αἴτιος
|
δι᾿ |
ἀγαθότητος
ὑπερβολὴν
πάντων
ἐρᾷ,
πάντα |
[7] |
ἡ
θειοτάτη
θεοῦ
γνῶσις
ἡ
|
δι᾿ |
ἀγνωσίας
γινωσκομένη
κατὰ
τὴν
ὑπὲρ |
[9] |
ὑποστάτην,
καθ᾿
ἣν
ἰσουργεῖ
τὴν
|
δι᾿ |
ἀλλήλων
ἁπάντων
ὁμοίαν
χώρησιν
καὶ |
[4] |
εἶναι
θετέον
κατὰ
συμβεβηκὸς
καὶ
|
δι᾿ |
ἄλλο
καὶ
οὐκ
ἐξ
ἀρχῆς |
[4] |
κακὸν
οὐ
κατὰ
δύναμιν,
ἀλλὰ
|
δι᾿ |
ἀσθένειαν.
Καὶ
τοῖς
δαίμοσιν,
ὃ |
[6] |
ἀγγελικῆς
ἀεικινησίας
ἐξ
αὐτῆς
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτὴν
καὶ
ἔστι
καὶ
ὑφέστηκε, |
[4] |
καὶ
ἐραστὸν
καὶ
ἀγαπητόν,
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτὸ
καὶ
αὐτοῦ
ἕνεκα
καὶ |
[4] |
συνέχεται.
Καὶ
αὐτοῦ
ἕνεκα
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτὸ
καὶ
ἐν
αὐτῷ
πᾶσα |
[4] |
οὐσία
διὰ
τἀγαθὸν
ἔστι
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτὸ
τῆς
οὐσιώδους
ἕξεως
ἔλαχεν. |
[5] |
τῶν
ὄντων
καὶ
τὰ
μετρούμενα
|
δι᾿ |
αὐτοῦ
καὶ
ἀπ᾿
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ |
[2] |
οὗ
τὰ
πάντα
καὶ
ἡμεῖς
|
δι᾿ |
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τῶν |
[2] |
ὡς
ὅταν
φαίη·
Τὰ
πάντα
|
δι᾿ |
αὐτοῦ
καὶ
εἰς
αὐτὸν
ἔκτισται |
[4] |
ὑπερτελές,
ὅτι
Ἐξ
αὐτοῦ
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτοῦ
καὶ
ἐν
αὐτῷ
καὶ |
[4] |
Καὶ
γὰρ
ἐξ
αὐτοῦ
καὶ
|
δι᾿ |
αὐτοῦ
καὶ
οὐσία
καὶ
ζωὴ |
[1] |
καὶ
ὁρᾶν
τὰ
συμμέτρως
ἡμῖν
|
δι᾿ |
αὐτῶν
δωρούμενα
θεαρχικὰ
φῶτα
καὶ |
[4] |
πρὸς
τὰς
ἀγγελικὰς
ἀνατεινομένας
ζωὰς
|
δι᾿ |
αὐτῶν
ὡς
ἀγαθῶν
καθηγεμόνων
ἐπὶ |
[4] |
εἰς
τἀγαθὸν
ἐξ
ἑαυτῆς
καὶ
|
δι᾿ |
ἑαυτῆς
καὶ
ἐφ᾿
ἑαυτῆς
ἑαυτὴν |
[4] |
ἔσται
τὸ
κακὸν
φθορὰ
μὲν
|
δι᾿ |
ἑαυτό,
γενεσιουργὸν
δὲ
διὰ
τὸ |
[4] |
ἐφ᾿
ἑαυτόν,
τὸ
μόνον
αὐτὸ
|
δι᾿ |
ἑαυτὸ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ |
[4] |
ὅλῳ
τὸ
μὴ
ἀτελὲς
εἶναι
|
δι᾿ |
ἑαυτὸ
παρεχόμενον.
Ἐρεῖ
δὲ
πρὸς |
[11] |
ἡμᾶς
ἑαυτῷ
ἐν
πνεύματι
καὶ
|
δι᾿ |
ἑαυτοῦ
καὶ
ἐν
αὐτῷ
τῷ |
[4] |
καὶ
ὥσπερ
ἔκφανσιν
ὄντα
ἑαυτοῦ
|
δι᾿ |
ἑαυτοῦ
καὶ
τῆς
ἐξῃρημένης
ἑνώσεως |
[4] |
ὅταν
ἡ
ψυχὴ
θεοειδὴς
γενομένη
|
δι᾿ |
ἑνώσεως
ἀγνώστου
ταῖς
τοῦ
ἀπροσίτου |
[11] |
Ἀλλ᾿
ἐπειδὴ
καὶ
ἄλλοτέ
μου
|
δι᾿ |
ἐπιστολῆς
ἐπύθου,
τί
ποτε
ἄρα |
[4] |
πῶς
δὲ
αὐτὴν
χρὴ
καὶ
|
δι᾿ |
ἑτέρων
ὁμοδυνάμων
καὶ
ἐκφαντικωτέρων
λέξεων |
[6] |
αὐτὴν
καὶ
ἔστι
καὶ
ὑφέστηκε,
|
δι᾿ |
ἣν
καὶ
ζῶντες
ἀεὶ
καὶ |
[13] |
ἧς
καὶ
ἐξ
ἧς
καὶ
|
δι᾿ |
ἧς
καὶ
ἐν
ᾗ
καὶ |
[7] |
ἕνωσιν
ὑπεραίρουσαν
τὴν
νοῦ
φύσιν,
|
δι᾿ |
ἧς
συνάπτεται
πρὸς
τὰ
ἐπέκεινα |
[7] |
ἔχειν
δύναμιν
εἰς
τὸ
νοεῖν,
|
δι᾿ |
ἧς
τὰ
νοητὰ
βλέπει,
τὴν |
[4] |
ἕξεων
καὶ
ἐνεργειῶν
ἐλλείψει
καὶ
|
δι᾿ |
οἰκείαν
ἀσθένειαν
ἀτευξίᾳ
καὶ
ἀπολισθήσει; |
[13] |
ἑαυτοῦ
μονοειδῶς
ἀφοριζόμενον
καὶ
ὅλον
|
δι᾿ |
ὅλου
τελειότατον,
ἀλλὰ
καὶ
ὡς |
[2] |
ἃς
ἔχουσιν
ἀμιγῶς
καὶ
ὑπερκοσμίως
|
δι᾿ |
ὅλων
ὅλα
τὰ
θεοειδῆ
καὶ |
[2] |
καὶ
εἷς
κύριος
Ἰησοῦς
Χριστός,
|
δι᾿ |
οὗ
τὰ
πάντα
καὶ
ἡμεῖς |
[4] |
καὶ
ἀγαθῷ
τῶν
πάντων
ἔρωτι
|
δι᾿ |
ὑπερβολὴν
τῆς
ἐρωτικῆς
ἀγαθότητος
ἔξω |
[11] |
ἐπὶ
πάντα
ἔνδον
ὅλη
μένουσα
|
δι᾿ |
ὑπερβολὴν
τῆς
πάντα
ὑπερεχούσης
ἑνώσεως, |
[11] |
τῆς
εἰρηνικῆς
γονιμότητος
καὶ
μένει
|
δι᾿ |
ὑπεροχὴν
ἑνώσεως
ὅλη
πρὸς
ὅλην |
[12] |
τὰς
ἐν
ἑκάστοις
ἀρχικωτέρας
διακοσμήσεις,
|
δι᾿ |
ὧν
αἱ
δεύτεραι
τῶν
ἐκ |