Chapitre
[2]	θείαν εἶναι φαμέν, ὡς εἴρηται,	τὰς	ἀγαθοπρεπεῖς τῆς θεαρχίας προόδους. Δωρουμένη
[2]	ἀνεκφοιτήτους ὑπεριδρύσεις, τὰς διακρίσεις δὲ	τὰς	ἀγαθοπρεπεῖς τῆς θεαρχίας προόδους τε
[4]	αὐτοὶ μὴ ὁρῶσιν ἀπομύσαντες ἑαυτῶν	τὰς	ἀγαθοπτικὰς δυνάμεις. Ὥστε ὃ εἰσί,
[1]	τῶν θεολόγων ὑμνολογίαν εὑρήσεις πρὸς	τὰς	ἀγαθουργοὺς τῆς θεαρχίας προόδους ἐκφαντορικῶς
[4]	τὸ εἶναι καὶ δύνασθαι πρὸς	τὰς	ἀγγελικὰς ἀνατεινομένας ζωὰς δι᾿ αὐτῶν
[8]	τὸ οἰκεῖον ἀγαθὸν διασώζει καὶ	τὰς	ἀθανάτους τῶν ἀγγελικῶν ἑνάδων ζωὰς
[7]	καὶ ἐφικτόν, ἀξιούμεναι. Ἀλλὰ καὶ	τὰς	αἰσθήσεις αὐτὰς οὐκ ἄν τις
[4]	γραφαῖς καὶ λόγοις χρώμεθα διὰ	τὰς	αἰσθήσεις. Ὡς ὅταν ἡμῶν ἡ
[4]	ἔξω περὶ τὰ χείλη καὶ	τὰς	ἀκοὰς αὐτῶν διαβομβουμέναις. Ὥσπερ οὐκ
[8]	ἐκ τῶν ὅλων ἐξορίζουσαν καὶ	τὰς	ἀναλογίας ἑκάστου συνιστάνουσαν ἀμεταπτώτους εἰς
[8]	τῷ μὴ ἄν ποτε δυνηθῆναι	τὰς	ἀπείρους καὶ ἐπ᾿ ἄπειρον παραγομένας
[4]	συμβόλων πεποικιλμένων καὶ πεπληθυσμένων ἐπὶ	τὰς	ἁπλᾶς καὶ ἡνωμένας ἀνάγεται θεωρίας.
[7]	νοεραὶ τῶν ἀγγελικῶν νοῶν δυνάμεις	τὰς	ἁπλᾶς καὶ μακαρίας ἔχουσι νοήσεις.
[1]	οἱ θεολόγοι τὰς θεωνυμίας πρεσβεύουσι	τὰς	ἀπὸ τῶν παντελῶν ἢ τῶν
[1]	τῶν οὐσιωδῶν γνώσεων καὶ δυνάμεων	τὰς	ἀποπερατώσεις ἅμα καὶ πάσας ὑπερουσίως
[9]	ἑτεροίων σχημάτων καὶ μορφῶν ἀναπτύξεως	τὰς	ἀσωμάτους θεωνυμίας ταῖς διὰ συμβόλων
[13]	ὁμοδυνάμων παραλέλειπται, κἀκεῖνο ἡμᾶς κατὰ	τὰς	αὐτὰς μεθόδους εἶναι, εἶτα τῶν
[5]	ἢ ἀμφότερα ἢ πολλά ἐστι,	τὰς	αὐτομετοχὰς εὑρήσεις τοῦ εἶναι πρῶτον
[10]	πᾶσι τοὺς ἐθελουσίους ζυγοὺς καὶ	τὰς	γλυκείας ὠδῖνας τοῦ θείου καὶ
[5]	τοῦ ἑνὸς θεοῦ προνοίας ἐκφαντικήν,	τὰς	δὲ τῶν ὁλικωτέρων τοῦ αὐτοῦ
[2]	μονιμότητος κρυφίας καὶ ἀνεκφοιτήτους ὑπεριδρύσεις,	τὰς	διακρίσεις δὲ τὰς ἀγαθοπρεπεῖς τῆς
[4]	δοθέντος ἀποπεπτώκασιν ὅλου ἀγαθοῦ. Καὶ	τὰς	δοθείσας αὐτοῖς ἀγγελικὰς δωρεάς, οὐ
[12]	τῆς ἐκείνων διαδόσεως ἁπλότητα περὶ	τὰς	ἑαυτῶν διαφορὰς πληθύουσιν, ὧν αἱ
[2]	ὀνομάσαιμεν, οὐδὲν ἕτερον νοοῦμεν ἢ	τὰς	εἰς ἡμᾶς ἐξ αὐτῆς προαγομένας
[11]	ἀρχὴν καὶ αἰτίαν, μεθεκτῶς δὲ	τὰς	ἐκδιδομένας ἐκ θεοῦ τοῦ ἀμεθέκτου
[1]	ἄῤῥητα σώφρονι σιγῇ τιμῶντες, ἐπὶ	τὰς	ἐλλαμπούσας ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[12]	καὶ θεοὺς καλεῖ τὰ λόγια	τὰς	ἐν ἑκάστοις ἀρχικωτέρας διακοσμήσεις, δι᾿
[8]	γὰρ ἀνισότητα εἴ τις ἐκλάβοι	τὰς	ἐν τῷ ὅλῳ τῶν ὅλων
[8]	ἀμετάβολα τὰ φύσει κινούμενα καὶ	τὰς	ἐπικαίρους ἡδονὰς αἰωνίας, καὶ ὅλως
[4]	περιλάβῃ, καὶ ὅσα ἄλλα κατὰ	τὰς	ἐρωτικὰς θεολογίας ὑμνεῖται. Καίτοι ἔδοξέ
[5]	ἔχει τὸ σημεῖον ἐν ἑαυτῷ	τὰς	εὐθείας ἑνοειδῶς ἡνωμένας πρός τε
[8]	γῆν ἐπ᾿ οὐδενὸς ἱδρύει καὶ	τὰς	ζωογόνους αὐτῆς ὠδῖνας ἀδιαφθόρους φυλάττει
[4]	καὶ τοῦ ἔρωτος ὄνομα κατὰ	τὰς	θείας ἐκφαντορίας. Καὶ ἔστι τοῦτο
[2]	μαρμαρυγὰς ἀνανεύειν. Καὶ γὰρ ἐκεῖθεν	τὰς	θείας ἐκφαντορίας παραλαβόντες ὥσπέρ τινα
[4]	κινεῖται, καθ᾿ ὅσον οἰκείως ἑαυτῇ	τὰς	θείας ἐλλάμπεται γνώσεις, οὐ νοερῶς
[2]	ἑπομένους αὐτῇ κατὰ δύναμιν ἐπὶ	τὰς	θείας μαρμαρυγὰς ἀνανεύειν. Καὶ γὰρ
[2]	παραδόσεως ἱερομύσται τὰς μὲν ἑνώσεις	τὰς	θείας τὰς τῆς ὑπεραῤῥήτου καὶ
[2]	καὶ τῷ κλεινῷ καθηγεμόνι κατὰ	τὰς	Θεολογικὰς αὐτοῦ στοιχειώσεις ὕμνηται λίαν
[3]	μὲν ἐκεῖνος ἑξῆς διαπραγματεύσασθαι πάσας	τὰς	θεολογικὰς πραγματείας ἠξίωσε καὶ μερικαῖς
[3]	τοῦ κλεινοῦ καθηγεμόνος ἡμῶν Ἱεροθέου	τὰς	Θεολογικὰς στοιχειώσεις ὑπερφυῶς συναγαγόντος ἡμεῖς
[1]	ἀποδεικνυμένης; Ἀλλ᾿ ὅπερ ἔφημεν, ἡνίκα	τὰς	Θεολογικὰς ὑποτυπώσεις ἐξετιθέμεθα, τὸ ἕν,
[1]	Νῦν δέ, ὦ μακάριε, μετὰ	τὰς	Θεολογικὰς ὑποτυπώσεις ἐπὶ τὴν τῶν
[2]	ἡμῖν ἀποδέδεικται τὸ πάσας ἀεὶ	τὰς	θεοπρεπεῖς ἐπωνυμίας οὐ μερικῶς, ἀλλ᾿
[2]	πνεύματι κοινωνικῶς καὶ ἡνωμένως ἀνατίθησι	τὰς	θεουργίας, τὸ σέβας, τὴν πηγαίαν
[1]	ἱεραρχικὸς θεσμὸς ὑφηγεῖται, θεοπτικῇ διανοίᾳ	τὰς	θεοφανεῖς ἐποπτεύσωμεν, κυρίως εἰπεῖν, θεωρίας
[8]	καὶ ταύτας, ὡς ἐφικτὸν ἡμῖν,	τὰς	θεωνυμίας ἀναπτύξωμεν. Καὶ ὅτι μὲν
[1]	θεαρχίας προόδους ἐκφαντορικῶς καὶ ὑμνητικῶς	τὰς	θεωνυμίας διασκευάζουσαν. Ὅθεν ἐν πάσῃ
[1]	οὐ ταύτας μόνας οἱ θεολόγοι	τὰς	θεωνυμίας πρεσβεύουσι τὰς ἀπὸ τῶν
[1]	αὐτῶν ὑπερκοσμίως φωτιζόμενοι καὶ πρὸς	τὰς	ἱερὰς ὑμνολογίας τυπούμενοι πρὸς τὸ
[4]	αἴτιον δίκην φωτὸς ἐναστράπτον ἅπασι	τὰς	καλλοποιοὺς τῆς πηγαίας ἀκτῖνος αὐτοῦ
[2]	καὶ ἑνιαίαν διάκρισιν. Ταύτας ἡμεῖς	τὰς	κοινὰς καὶ ἡνωμένας τῆς ὅλης
[4]	αἱ ἀσύγχυτοι διακρίσεις, αἱ πρὸς	τὰς	κρείττους ἀναγωγικαὶ τῶν ὑφειμένων δυνάμεις,
[2]	καθ᾿ ἡμᾶς θεολογικῆς παραδόσεως ἱερομύσται	τὰς	μὲν ἑνώσεις τὰς θείας τὰς
[8]	φασὶ τῶν ψόφων καὶ εἰς	τὰς	μὴ λίαν εὐκόλως τῶν ἤχων
[9]	τὸν ἑνιαῖον αὐτοῦ πολυπλασιασμὸν καὶ	τὰς	μονοειδεῖς τῆς ἐπὶ πάντα πολυγονίας
[4]	τοῦ πληρώματος αὐτῆς καταλάμπουσα καὶ	τὰς	νοερὰς αὐτῶν ὅλας ἀνανεάζουσα δυνάμεις
[1]	τῶν θεοειδῶν νόησιν ἀποπαύοντες ἡμῶν	τὰς	νοερὰς ἐνεργείας εἰς τὴν ὑπερούσιον
[8]	ἀμεταπτώτως ἔχουσι καὶ πάσας αὐτῶν	τὰς	νοερὰς καὶ ἀθανάτους ἀεικινησίας καὶ
[11]	ἀναθέντες ὡς πάντων οὖσαν ἐπέκεινα	τὰς	νοητὰς αὐτῆς καὶ ῥητὰς μετουσίας
[13]	ἐκείνῳ συνάπτεσθαι δυνατόν. Ταύτας ἡμεῖς	τὰς	νοητὰς θεωνυμίας συνῃρηκότες, ὡς ἐφικτόν,
[5]	καὶ ὑφειμένας, ἀλλ᾿ ἑνὸς θεοῦ	τὰς	ὅλας ἀγαθὰς προόδους καὶ τὰς
[2]	καὶ ὑπερουσίως ἁπάσης οὐσίας ἐξῃρημένη,	τὰς	ὅλας ἀρχὰς καὶ τάξεις ἀφορίζουσα
[1]	τοῖς θεαρχικοῖς ζυγοῖς, οἳ καὶ	τὰς	ὅλας διακυβερνῶσι τῶν ὑπερουρανίων οὐσιῶν
[2]	εἶναι τοῖς οὖσι καὶ παράγει	τὰς	ὅλας οὐσίας, πολλαπλασιάζεσθαι λέγεται τὸ
[5]	Καὶ γὰρ ἡ τἀγαθοῦ θεωνυμία	τὰς	ὅλας τοῦ πάντων αἰτίου προόδους
[8]	ἑνάδων ζωὰς ἀλωβήτους διαφυλάττει καὶ	τὰς	οὐρανίας καὶ φωστηρικὰς καὶ ἀστρῴους
[8]	αὐξητικὰς δυνάμεις ἀνακινεῖ καὶ διακρατεῖ	τὰς	οὐσιώδεις τῶν ὅλων δυνάμεις καὶ
[7]	ἐστὶ χορηγός, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ	τὰς	πάντων αἰτίας ἐν ἑαυτῷ μονοειδῶς
[5]	τὰς ὅλας ἀγαθὰς προόδους καὶ	τὰς	παρ᾿ ἡμῶν ἐξυμνουμένας θεωνυμίας καὶ
[9]	ὑπερπλῆρες αὑτοῦ καὶ μεγαλουργὸν καὶ	τὰς	πηγαίας αὑτοῦ δωρεάς, καθ᾿ ὅσον
[4]	τῶν πολλῶν δοξασμάτων ἐπιστρέφουσα καὶ	τὰς	ποικίλας ὄψεις ἤ, κυριώτερον εἰπεῖν,
[9]	τῶν ποικίλων τοῦ θεοῦ κατὰ	τὰς	πολυειδεῖς ὁράσεις σχημάτων ἕτερά τινα
[3]	διακρῖναι τῷ ἡμῖν συμμέτρῳ λόγῳ	τὰς	συνοπτικὰς καὶ ἑνιαίας τῆς νοερωτάτης
[1]	δώη ὁ θεὸς θεοπρεπῶς ὑμνῆσαι	τὰς	τῆς ἀκλήτου καὶ ἀκατονομάστου θεότητος
[4]	πᾶσι τοῖς οὖσιν ἀναλόγως ἐφίησι	τὰς	τῆς ὅλης ἀγαθότητος ἀκτῖνας. Διὰ
[4]	ἡ τῶν προνοουμένων φύσις ἐπιδέχεται	τὰς	τῆς ὅλης καὶ παντοδαπῆς προνοίας
[5]	οὖν ὁ λόγος ὑμνῆσαι ποθεῖ	τὰς	τῆς προνοίας ἐκφαντορικὰς θεωνυμίας. Οὐ
[2]	τὰς μὲν ἑνώσεις τὰς θείας	τὰς	τῆς ὑπεραῤῥήτου καὶ ὑπεραγνώστου μονιμότητος
[8]	ὅρον ἀσύγχυτα καὶ ἀσύμφυρτα καὶ	τὰς	τοῦ παντὸς τάξεις καὶ εὐθημοσύνας
[8]	συνάγει δὲ ταῖς ἀποκαταστάσεσι καὶ	τὰς	τοῦ πυρὸς δυνάμεις ἀσβέστους ποιεῖ
[8]	πυρὸς δυνάμεις ἀσβέστους ποιεῖ καὶ	τὰς	τοῦ ὕδατος ἐπιῤῥοὰς ἀνεκλείπτους καὶ
[4]	καὶ μῆνες καὶ ἐνιαυτοὶ μετρούμενοι	τὰς	τοῦ χρόνου καὶ τῶν ἐν
[8]	αἰῶνα δύνασθαι εἶναι ποιεῖ καὶ	τὰς	τοῦ χρόνου περιελίξεις διακρίνει μὲν
[5]	γὰρ ὁ καθ᾿ ἡμᾶς ἥλιος	τὰς	τῶν αἰσθητῶν οὐσίας καὶ ποιότητας
[2]	ἀλλ᾿ ἔχει μὲν τὰ αἰτιατὰ	τὰς	τῶν αἰτίων ἐνδεχομένας εἰκόνας, αὐτὰ
[4]	κόσμον ἄνω τε καὶ κάτω	τὰς	τῶν οἰκείων ἀκτίνων αὐγάς. Καὶ
[2]	πᾶσι τοῖς οὖσι καὶ ὑπερχέουσα	τὰς	τῶν ὅλων ἀγαθῶν μετουσίας ἡνωμένως
[5]	καὶ ἑνὸς ἡλίου μετέχει καὶ	τὰς	τῶν πολλῶν μετεχόντων ὁ εἷς
[8]	καὶ σώματος σύνδεσιν συνέχει καὶ	τὰς	τῶν φυτῶν θρεπτικὰς καὶ αὐξητικὰς
[1]	τῶν θεαρχικῶν λογίων ἀκτίς, πρὸς	τὰς	ὑπερτέρας αὐγὰς τῇ περὶ τὰ
[3]	ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἡμεῖς ἀνηγόμεθα πρὸς	τὰς	ὑψηλοτέρας τῶν πολυφώτων ἀκτίνων μαρμαρυγάς.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010