Chapitre |
[2] |
αἱ
ἄλλαι
δωρεαὶ
τῆς
πάντων
|
αἰτίας |
ἀγαθότητος,
καθ᾿
ἃς
ἐκ
τῶν |
[5] |
Καὶ
ἐκ
τῆς
αὐτῆς
πάντων
|
αἰτίας |
αἱ
νοηταὶ
καὶ
νοεραὶ
τῶν |
[4] |
δημιουργικῆς
τῶν
ὅλων
ὄντων
ἀγαθῆς
|
αἰτίας; |
Ἀλλ᾿
εἰ
ἐκ
ταύτης,
πῶς |
[6] |
ἐκείνη
τὸ
εἶναι
παρ᾿
ἄλλης
|
αἰτίας, |
ἀλλ᾿
ἐξ
αὐτῆς
καὶ
τὸ |
[12] |
οὖν
ἐπὶ
τῆς
πάντα
ὑπερβαλλούσης
|
αἰτίας |
ἀπολύτως
ὑμνητέον
καὶ
προσρητέον
αὐτὴν |
[7] |
ἀλλ᾿
ὅτι
καὶ
τὰς
πάντων
|
αἰτίας |
ἐν
ἑαυτῷ
μονοειδῶς
προείληφε
καὶ |
[5] |
πολλῶν
μετεχόντων
ὁ
εἷς
ἥλιος
|
αἰτίας |
ἐν
ἑαυτῷ
μονοειδῶς
προείληφε,
πολλῷ |
[4] |
δυνατόν,
ἐξ
ἄλλης
ἀρχῆς
καὶ
|
αἰτίας |
ἔσται
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ |
[2] |
ὅσας
ἐν
τοῖς
λογίοις
θεοπρεπεῖς
|
αἰτίας |
εὑρήκαμεν,
ἐν
ταῖς
Θεολογικαῖς
ὑποτυπώσεσιν |
[4] |
ἐξ
ἄλλης
δηλονότι
ἀρχῆς
καὶ
|
αἰτίας. |
Καὶ
γὰρ
ἢ
τὸ
κακὸν |
[6] |
χρῆσθαι
κατὰ
τῆς
πάντων
ἀφανοῦς
|
αἰτίας. |
Καὶ
τοῦτο
ἔστι
ῥητέον
αὐτῷ |
[6] |
πάσης
ζωῆς
ποιητικῆς
καὶ
συνοχικῆς
|
αἰτίας. |
Καὶ
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῦ
ὄντος |
[4] |
κακοῦ
ἢ
ἀμφοῖν
ἐξ
ἄλλης
|
αἰτίας; |
Πᾶν
τὸ
κατὰ
φύσιν
ἐξ |
[4] |
ὑπέστη
καὶ
ἔστιν
ὡς
ἐξ
|
αἰτίας |
παντελοῦς
παρηγμένα
καὶ
ἐν
ᾧ |
[7] |
ἐπιβάλλων,
ἀλλὰ
κατὰ
μίαν
τῆς
|
αἰτίας |
περιοχὴν
τὰ
πάντα
εἰδὼς
καὶ |
[5] |
τῆς
καὶ
αὐτοῦ
καὶ
πάντων
|
αἰτίας |
προϋφεστάναι
τὰ
πάντων
τῶν
ὄντων |
[4] |
ἐν
ἑνὶ
τὰ
ὅλα
συνειληφυίας
|
αἰτίας. |
Ταῦτα
γὰρ
ἐπὶ
μὲν
τῶν |
[1] |
καταλαμψάντων
κατ᾿
ἄλλας
καὶ
ἄλλας
|
αἰτίας |
τε
καὶ
δυνάμεις
ὀνομάζουσι
τὴν |
[4] |
ἐκ
μιᾶς
καὶ
τῆς
ὅλης
|
αἰτίας, |
τὸ
δὲ
κακὸν
ἐκ
πολλῶν |
[4] |
τῆς
καλλοποιοῦ
τῶν
ὅλων
καλῶν
|
αἰτίας. |
Τὸ
δὲ
ὑπερούσιον
καλὸν
κάλλος |
[4] |
ἠδυνήθη;
Καὶ
εἰ
ἐξ
ἄλλης
|
αἰτίας |
τὸ
κακόν,
τίς
ἑτέρα
τοῖς |
[4] |
Πᾶν
τὸ
κατὰ
φύσιν
ἐξ
|
αἰτίας |
ὡρισμένης
γεννᾶται.
Εἰ
τὸ
κακὸν |
[1] |
τὰ
πάντα
καὶ
αὐτῆς
ὡς
|
αἰτίας, |
ὡς
ἀρχῆς,
ὡς
πέρατος
ἐξηρτημένα |