Chapitre |
[4] |
ἐν
τῇ
παύσει
τῆς
τῶν
|
θείων |
ἀγαθῶν
ἕξεως
καὶ
ἐνεργείας;
Ἄλλως |
[2] |
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
|
θείων |
αἱ
ἑνώσεις
τῶν
διακρίσεων
ἐπικρατοῦσι |
[4] |
γυναικῶν.
Ἐπὶ
τοῖς
ὀρθῶς
τῶν
|
θείων |
ἀκροωμένοις
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς
δυνάμεως |
[8] |
ὅταν,
ὡς
δυνατόν,
ἐφέσει
τῶν
|
θείων |
ἀναχωροῦσι
τῆς
τῶν
ὑλικῶν
προςπαθείας |
[3] |
δὲ
ὄντες
ἀπολειπόμεθα
τῆς
τῶν
|
θείων |
ἀνδρῶν
εἰς
θεολογικὴν
ἀλήθειαν
ἐπιστήμης, |
[7] |
εἰκόνας
τινὰς
καὶ
ὁμοιώματα
τῶν
|
θείων |
αὐτοῦ
παραδειγμάτων
ἐχούσης
εἰς
τὸ |
[3] |
οὐ
χρὴ
τῆς
ἐνδεχομένης
τῶν
|
θείων |
γνώσεως
ἀμελεῖν.
Καὶ
τοῦτο
ἡμᾶς |
[3] |
καὶ
πρὸς
τὴν
ἐφικτὴν
τῶν
|
θείων |
εὕρεσιν
μὴ
ἀποκαμόντες
ἢ
ἀποδειλιάσαντες, |
[3] |
θεωρίας,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὴ
τῶν
|
θείων |
θεσμῶν
ἡ
ἀρίστη
διάταξις
τὰ |
[3] |
εὐχαῖς
ἀνατείνωμεν
ἐπὶ
τὴν
τῶν
|
θείων |
καὶ
ἀγαθῶν
ἀκτίνων
ὑψηλοτέραν
ἀνάνευσιν, |
[7] |
τὸ
σταθερὸν
καὶ
μόνιμον
τῶν
|
θείων |
καὶ
τελειοτάτων
νοήσεων,
ἀλλ᾿
ὅτι |
[1] |
συνοχικὴν
ἀγαθότητα.
Ταῦτα
πρὸς
τῶν
|
θείων |
λογίων
μεμυήμεθα.
Καὶ
πᾶσαν,
ὡς |
[4] |
ἱερέων
οἱ
τὸν
βέβηλον
τῶν
|
θείων |
μυστηρίων
ἀπείργοντες.
Καίτοι
οὐδὲ
τὸ |
[7] |
καθαρότητι
κατηγλαισμένη
καὶ
συνοπτικὴ
τῶν
|
θείων |
νοήσεων
ἀμερείᾳ
καὶ
ἀϋλίᾳ
καὶ |
[13] |
συμφύλων
καὶ
διὰ
πασῶν
τῶν
|
θείων |
νοήσεων
ὁδεύουσαν,
ὧν
ἐξῄρηται
τὸ |
[7] |
ἀΰλως,
ἑνοειδῶς
τὰ
νοητὰ
τῶν
|
θείων |
νοοῦσιν.
Καὶ
ἔστιν
αὐταῖς
ἡ |
[1] |
Θεολογικὰς
ὑποτυπώσεις
ἐπὶ
τὴν
τῶν
|
θείων |
ὀνομάτων
ἀνάπτυξιν,
ὡς
ἐφικτόν,
μετελεύσομαι. |
[1] |
οὔτε
ἐπιστήμη,
πῶς
ὁ
Περὶ
|
θείων |
ὀνομάτων
ἡμῖν
διαπραγματευθήσεται
λόγος
ἀκλήτου |
[1] |
λόγου
σκοπὸς,
καὶ
τίς
περὶ
|
θείων |
ὀνομάτων
παράβοσις.
Νῦν
δέ,
ὦ |
[11] |
λέγειν;
Ὅπου
γέ
τινες
τῶν
|
θείων |
~ΠΕΡΙ
ΘΕΙΩΝ
ΟΝΟΜΑΤΩΝ.
~Κεφάλαιον
Α' |
[1] |
καὶ
ἀπό
τινων
ἔσθ᾿
ὅτε
|
θείων |
φασμάτων
ἐν
τοῖς
ἱεροῖς
ἀνακτόροις |
[3] |
ἱκανῶς
νοῆσαι
τὰ
νοητὰ
τῶν
|
θείων |
χωροῦμεν
οὔτε
ὅσα
ῥητὰ
τῆς |