Chapitre |
[7] |
ἡμεῖς
θεὸν
γινώσκομεν
οὐδὲ
νοητὸν
|
οὐδὲ |
αἰσθητὸν
οὐδέ
τι
καθόλου
τῶν |
[8] |
εἰσδύεσθαι.
Τὸ
γὰρ
πάντη
ἀνήκοον
|
οὐδὲ |
ἀκοὴ
καὶ
τὸ
καθόλου
μὴ |
[13] |
ἀριθμὸς
οὐδὲ
ἑνότης
ἢ
γονιμότης
|
οὐδὲ |
ἄλλο
τι
τῶν
ὄντων
ἤ |
[11] |
τῆς
πρὸς
τὰ
ἀντικείμενα
κράσεως
|
οὐδὲ |
ἀπαμβλύνοντά
τι
τῆς
ἑνωτικῆς
ἀκριβείας |
[13] |
Οὐδεμία
δὲ
μονὰς
ἢ
τριάς,
|
οὐδὲ |
ἀριθμὸς
οὐδὲ
ἑνότης
ἢ
γονιμότης |
[4] |
τῇ
φύσει
τὸ
παρὰ
φύσιν,
|
οὐδὲ |
ἀτεχνίας
ἐν
τῇ
τέχνῃ
λόγος. |
[4] |
οὐ
πάντη
οὐδὲ
ἐπὶ
πάντων
|
οὐδὲ |
αὐτὰ
καθ᾿
αὑτὰ
κακά.
Καὶ |
[4] |
ᾖ
τὰ
παρακείμενα
ταῖς
αἰσθήσεσιν,
|
οὐδὲ |
αὐταὶ
τῷ
νῷ
παραστῆσαι
τὰ |
[4] |
ὄντων
ἐκ
τοῦ
κακοῦ.
Καὶ
|
οὐδὲ |
αὐτὸ
ἔσται
τὸ
κακόν,
εἴπερ |
[13] |
ἀλλ᾿
ἐν
ἀβάτοις
ἐξῄρηται.
Καὶ
|
οὐδὲ |
αὐτὸ
τὸ
τῆς
ἀγαθότητος
ὡς |
[2] |
εἰσάγειν,
τὸν
τοιόνδε
λόγον
ἡμεῖς
|
οὐδὲ |
αὐτὸν
οἰόμεθα
πείθειν
ἱκανόν,
ὡς |
[9] |
κατὰ
θείαν
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν,
|
οὐδὲ |
γὰρ
αὐτοῖς
τὸν
θεὸν
ὅμοιον, |
[6] |
καὶ
εἰς
τὴν
δαιμονίαν
ζωήν,
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἐκείνη
τὸ
εἶναι
παρ᾿ |
[4] |
καὶ
ἀόριστον,
οὐ
κατὰ
φύσιν,
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἐν
τῇ
φύσει
τὸ |
[4] |
καὶ
ἀγαθῶν
ποιητικόν.
Μᾶλλον
δὲ
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἔσται
τὸ
αὐτὸ
κατὰ |
[4] |
Καὶ
οὐδὲν
τῶν
ὄντων
ἀπρονόητον,
|
οὐδὲ |
γάρ
ἐστι
τὸ
κακὸν
ὂν |
[4] |
ἐκ
τἀγαθοῦ
ἐστιν,
οὐ
κακόν,
|
οὐδὲ |
γὰρ
πυρὸς
τὸ
ψύχειν
οὔτε |
[2] |
θεογόνου
θεότητος
ἢ
τῆς
υἱικῆς
|
οὐδὲ |
εἰπεῖν
ἔστιν,
ὡς
οἶμαι,
ποσαχῆ |
[4] |
τὸ
κακὸν
οὐκ
ἔνθεον.
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
ἐκ
θεοῦ
τὸ
κακόν.
Ἢ |
[4] |
καὶ
ὁ
θεὸς
οὐκ
ἀπήμων
|
οὐδὲ |
ἐκτὸς
δυσχερείας.
Εἴπερ
εἴη
τι |
[4] |
ἐν
ἀδύτοις
σιγῆς.
Οὐκ
ἄρα
|
οὐδὲ |
ἐν
ἀγγέλοις
ἐστὶ
τὸ
κακόν. |
[4] |
τῶν
οἰκείων
ἀγαθῶν
τελειότητος.
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
ἐν
ζῴοις
ἀλόγοις
ἐστὶ
τὸ |
[4] |
τἀγαθῷ
οὐκ
ἔσται,
καὶ
γὰρ
|
οὐδὲ |
ἐν
πυρὶ
τὸ
ψυχρὸν
οὐδὲ |
[4] |
τῆς
οἰκείας
φύσεως
ἐκτελεῖν.
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
ἐν
σώμασι
τὸ
κακόν.
Αἶσχος |
[4] |
πάντη
παρὰ
πᾶσαν
φύσιν.
~Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
ἐν
τῇ
ὅλῃ
φύσει
τὸ |
[4] |
Οὐκ
ἄρα
ὂν
τὸ
κακόν,
|
οὐδὲ |
ἐν
τοῖς
οὖσι
τὸ
κακόν. |
[4] |
ἄρα
ὂν
τὸ
κακόν.
~Ἀλλὰ
|
οὐδὲ |
ἐν
τοῖς
οὖσίν
ἐστι
τὸ |
[7] |
οὐκ
ἔστι
τι
τῶν
ὄντων,
|
οὐδὲ |
ἔν
τινι
τῶν
ὄντων
γινώσκεται. |
[11] |
ὄντων
ἰδιότητα
καὶ
ὅτι
ταύτην
|
οὐδὲ |
ἑν
τῶν
ὄντων
ὄν,
ὅπερ |
[13] |
μονὰς
ἢ
τριάς,
οὐδὲ
ἀριθμὸς
|
οὐδὲ |
ἑνότης
ἢ
γονιμότης
οὐδὲ
ἄλλο |
[4] |
ἔστιν
ἐν
δαίμοσιν,
οὐ
πάντη
|
οὐδὲ |
ἐπὶ
πάντων
οὐδὲ
αὐτὰ
καθ᾿ |
[11] |
ἀρχὴ
καὶ
οὐσία
καὶ
αἴτιον,
|
οὐδὲ |
ζωογόνον
ἄλλην
Θεότητα
παρὰ
τὴν |
[11] |
ἐθέλει
ποτὲ
ἀπολλύειν,
οὐκ
ἂν
|
οὐδὲ |
ἡμεῖς
πρὸς
τοῦτο
ἀντιφήσομεν,
ἀλλὰ |
[4] |
αὐτὸ
τὸ
σῶμα.
Ὅτι
δὲ
|
οὐδὲ |
κακίας
αἴτιον
τῇ
ψυχῇ
τὸ |
[4] |
καὶ
γαῦρον
ὁ
λέων
ἀπολέσας
|
οὐδὲ |
λέων
ἔσται,
προσηνὴς
δὲ
πᾶσι |
[13] |
ὑπερθεότητος,
οὐδὲ
ὄνομα
αὐτῆς
ἔστιν
|
οὐδὲ |
λόγος,
ἀλλ᾿
ἐν
ἀβάτοις
ἐξῄρηται. |
[4] |
δένδρον
ἀγαθὸν
καρποὺς
πονηροὺς
ποιεῖν
|
οὐδὲ |
μὴν
τὸ
ἀνάπαλιν.
Εἰ
δὲ |
[13] |
ὑπὲρ
πάντα
Θεότης
οὐκ
ἔστιν
|
οὐδὲ |
μονάς,
οὐδὲ
τριὰς
ἡ
πρὸς |
[7] |
χρή,
πῶς
ἡμεῖς
θεὸν
γινώσκομεν
|
οὐδὲ |
νοητὸν
οὐδὲ
αἰσθητὸν
οὐδέ
τι |
[13] |
ὑπὲρ
πάντα
ὑπερουσίως
ὑπερούσης
ὑπερθεότητος,
|
οὐδὲ |
ὄνομα
αὐτῆς
ἔστιν
οὐδὲ
λόγος, |
[8] |
καὶ
τὸ
καθόλου
μὴ
βλέπον
|
οὐδὲ |
ὅρασις.
Αὕτη
δ᾿
οὖν
ἡ |
[2] |
οὐκ
ὄντος
υἱοῦ
τοῦ
πατρὸς
|
οὐδὲ |
πατρὸς
τοῦ
υἱοῦ,
φυλαττόντων
δὲ |
[5] |
ἔστι,
τόδε
δὲ
οὐκ
ἔστιν
|
οὐδὲ |
πῇ
μὲν
ἔστι,
πῇ
δὲ |
[5] |
τὴν
ζωὴν
ἢ
τὴν
σοφίαν,
|
οὐδὲ |
πολλὰ
τὰ
αἴτια
καὶ
ἄλλων |
[4] |
τοτὲ
μέν,
τοτὲ
δὲ
οὔ,
|
οὐδὲ |
πρὸς
μὲν
τὸ
καλόν,
πρὸς |
[4] |
ἀπολλύμενον
οὔτε
αὐξανόμενον
οὔτε
φθίνον,
|
οὐδὲ |
τῇ
μὲν
καλόν,
τῇ
δὲ |
[13] |
γὰρ
ἀληθῶς
καὶ
ἄγγελοι
φαῖεν,
|
οὐδὲ |
τῆς
κατὰ
ἀγγέλους
αὐτῶν
ὑμνῳδίας, |
[4] |
ἐν
χρόνῳ
ἔχει
τὸ
τέλειον,
|
οὐδὲ |
τὸ
ἀτελὲς
πάντη
παρὰ
πᾶσαν |
[4] |
ἑνότητι
καὶ
φιλίᾳ
χαίρει.
Καὶ
|
οὐδὲ |
τὸ
ἔλαττον
ἀγαθὸν
τῷ
μείζονι |
[4] |
οὐδὲ
ἐν
πυρὶ
τὸ
ψυχρὸν
|
οὐδὲ |
τὸ
κακύνεσθαι
τῷ
καὶ
τὸ |
[4] |
ἀλλὰ
τὸ
ἄξιον
γενέσθαι
κολάσεως,
|
οὐδὲ |
τὸ
κατ᾿
ἀξίαν
ἀπείργεσθαι
τῶν |
[4] |
τῶν
θείων
μυστηρίων
ἀπείργοντες.
Καίτοι
|
οὐδὲ |
τὸ
κολάζεσθαι
κακόν,
ἀλλὰ
τὸ |
[4] |
ἀγαθῶν
ἀσθένεια
καὶ
ἀπόπτωσις.
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
τὸ
πολυθρύλητον·
Ἐν
ὕλῃ
τὸ |
[4] |
μέρει
τῇ
ἀνὰ
λόγον
ἢ
|
οὐδὲ |
τὸ
τῇ
ἀρετῇ
μαχόμενον
ἔσται |
[4] |
μὲν
καλόν,
τῇ
δὲ
αἰσχρὸν
|
οὐδὲ |
τοτὲ
μέν,
τοτὲ
δὲ
οὔ, |
[4] |
αὐτὸ
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
κακόν,
|
οὐδὲ |
τοῦ
αὐτοῦ
φθορὰ
καὶ
γένεσις |
[4] |
ἔκγονα.
Εἰ
δὲ
ταῖς
ἐνεργείαις,
|
οὐδὲ |
τοῦτο
ἀμετάβλητον.
Εἰ
δὲ
μή, |
[4] |
ἢ
τὸ
ἀναγκαῖον
κακόν;
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
τοῦτο,
ὅ
φαμεν·
Ἡ
στέρησις |
[4] |
ἀλλὰ
τὰ
δεκτικὰ
φθορᾶς.
Ἔπειτα
|
οὐδὲ |
τοῦτο
παντὶ
καὶ
πάντη
κακόν. |
[13] |
Θεότης
οὐκ
ἔστιν
οὐδὲ
μονάς,
|
οὐδὲ |
τριὰς
ἡ
πρὸς
ἡμῶν
ἢ |
[13] |
οὔτε
μὴν
αὐτῶν
τῶν
θεολόγων
|
οὐδὲ |
τῶν
αὐτῶν
ἀσκητῶν
ἢ
συνοπαδῶν, |
[7] |
διεξοδικῶν
συνάγουσαι
τὴν
θείαν
γνῶσιν
|
οὐδὲ |
ὑπό
τινος
κοινοῦ
πρὸς
ταῦτα |
[4] |
παντὶ
καὶ
πάντη
κακόν.
Ἀλλ᾿
|
οὐδὲ |
φθείρεταί
τι
τῶν
ὄντων,
καθ᾿ |