Chapitre
[4]	ἐκ τῆς δημιουργικῆς τῶν ὅλων	ὄντων	ἀγαθῆς αἰτίας; Ἀλλ᾿ εἰ ἐκ
[4]	συγκράσεις, αἱ ἀδιάλυτοι συνοχαὶ τῶν	ὄντων,	αἱ ἀνέκλειπτοι διαδοχαὶ τῶν γινομένων,
[4]	αἴτιον. Ἐκ τούτου πᾶσαι τῶν	ὄντων	αἱ οὐσιώδεις ὑπάρξεις, αἱ ἑνώσεις,
[1]	τῷ εἶναι πάντων ἐστὶ τῶν	ὄντων	αἰτία, τὴν ἀγαθαρχικὴν τῆς θεαρχίας
[1]	ὅτι πάντων μέν ἐστι τῶν	ὄντων	αἴτιον, αὐτὸ δὲ οὐδὲν ὡς
[5]	εἶναι σημαίνει καὶ τῶν πανταχῶς	ὄντων	αἴτιον. Καὶ γὰρ οὐ τόδε
[7]	καὶ κύκλῳ περὶ τὴν τῶν	ὄντων	ἀλήθειαν περιπορευόμεναι καὶ τῷ μεριστῷ
[1]	ἐστι καθόλου τἀγαθὸν οὐδενὶ τῶν	ὄντων,	ἀλλ᾿ ἐφ᾿ ἑαυτοῦ μονίμως τὴν
[7]	γινώσκει οὐ τῇ ἐπιστήμῃ τῶν	ὄντων,	ἀλλὰ τῇ ἑαυτοῦ. Καὶ γὰρ
[4]	ἀγαθοῦ. Καὶ εἰ μηδὲν τῶν	ὄντων	ἀμέτοχον τοῦ ἀγαθοῦ, κακὸν δὲ
[13]	αἴτιον. Οὐδὲν γὰρ ἔστι τῶν	ὄντων	ἀμέτοχον τοῦ ἑνός, ἀλλ᾿ ὥσπερ
[4]	ζωῆς καὶ νοῦ πολλὰ τῶν	ὄντων	ἄμοιρα. Καὶ οὐσίας ὁ θεὸς
[4]	μέτρα πάντα καὶ αἱ τῶν	ὄντων	ἀναλογίαι καὶ ἁρμονίαι καὶ κράσεις,
[1]	ἱδρῦσαν ἀκτῖνα ταῖς ἑκάστου τῶν	ὄντων	ἀναλόγοις ἐλλάμψεσιν ἀγαθοπρεπῶς ἐπιφαίνεται καὶ
[8]	οἰκεῖα κατὰ τὴν ἑκάστου τῶν	ὄντων	ἀξίαν καὶ τὴν ἑκάστου φύσιν
[4]	Ταῦτα γὰρ ἐπὶ μὲν τῶν	ὄντων	ἁπάντων εἰς μετοχὰς καὶ μετέχοντα
[1]	προνοίας ἀγαθότησι καὶ ἐκ τῶν	ὄντων	ἁπάντων ἐναρμονίως ὑμνεῖται καὶ ὀνομάζεται.
[4]	τῶν ὄντων ὁ ἐκ τῶν	ὄντων	ἁπάντων ὁλικὸς ἔρως. Ἄγε δὴ
[9]	ἐννοιῶν καρδίας, μᾶλλον δὲ τῶν	ὄντων	ἁπάντων. Οὐ γάρ ἐστι κτίσις
[5]	ὡς ὄντως ὂν καὶ τῶν	ὄντων	ἁπάντων οὐσιοποιὸν ἀνυμνήσωμεν. Ὁ ὢν
[7]	θεοῦ λέγομεν, καὶ ἐκ τῶν	ὄντων	ἁπάντων ὑμνεῖται κατὰ τὴν πάντων
[5]	αὐτοῦ μετέχει, καὶ οὐδενὸς τῶν	ὄντων	ἀποστατεῖ καὶ αὐτός ἐστι πρὸ
[4]	θεία πρόνοια, καὶ οὐδὲν τῶν	ὄντων	ἀπρονόητον. Ἀλλὰ καὶ τοῖς γινομένοις
[4]	τοῖς οὖσιν. Καὶ οὐδὲν τῶν	ὄντων	ἀπρονόητον, οὐδὲ γάρ ἐστι τὸ
[5]	τὸ εἶναι καὶ αἱ τῶν	ὄντων	ἀρχαὶ καὶ τὰ ὄντα πάντα
[5]	καὶ μέσα καὶ τέλη τῶν	ὄντων	ἀσχέτως καὶ ἐξῃρημένως ἐν ἑαυτῷ
[4]	καὶ πῶς ἐφίεταί τι τῶν	ὄντων	αὐτοῦ παρὰ τἀγαθόν; Ταῦτα μὲν
[4]	ζηλωτὰ καὶ ὡς τῶν προνοουμένων	ὄντων	αὐτῷ ζηλωτῶν. Καὶ ὅλως τοῦ
[5]	ἡνωμένως, ἀρχὴ γάρ ἐστι τῶν	ὄντων,	ἀφ᾿ ἧς καὶ αὐτὸ τὸ
[1]	κυριώτατα διὰ τῆς πάντων τῶν	ὄντων	ἀφαιρέσεως τοῦτο ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς
[5]	θεῖα καὶ ἀγαθὰ θελήματα, τῶν	ὄντων	ἀφοριστικὰ καὶ ποιητικά, καθ᾿ οὓς
[4]	ἔσται καὶ αὐτὸ ὂν καὶ	ὄντων	γενεσιουργόν. Ἢ οὐχὶ πολλάκις ἡ
[7]	ὄντων, οὐδὲ ἔν τινι τῶν	ὄντων	γινώσκεται. Καὶ ἐν πᾶσι πάντα
[7]	ἀλλ᾿ ἐκ τῆς πάντων τῶν	ὄντων	διατάξεως ὡς ἐξ αὐτοῦ προβεβλημένης
[12]	εἰλικρινοῦς καθαρότητος, πᾶσα ἡ τῶν	ὄντων	διάταξίς τε καὶ διακόσμησις ἀναρμοστίαν
[13]	ἡμῶν ἢ ἄλλου τινὸς τῶν	ὄντων	διεγνωσμένη, ἀλλὰ ἵνα καὶ τὸ
[1]	γὰρ αἱ γνώσεις πᾶσαι τῶν	ὄντων	εἰσὶ καὶ εἰς τὰ ὄντα
[11]	καὶ ἀγαθότητας μετεχομένας ὑπὸ τῶν	ὄντων,	ἐκ θεοῦ τοῦ ἀμεθέκτου προιούσας
[4]	καὶ ἀπολλύειν, οὐδέν ἐστι τῶν	ὄντων	ἐκ τοῦ κακοῦ. Καὶ οὐδὲ
[5]	καὶ αὐτὸ τὸ εἶναι τῶν	ὄντων	ἐκ τοῦ προαιωνίως ὄντος, αὐτὸς
[8]	αἰῶνος, ὡς κατ᾿ οὐδὲν τῶν	ὄντων	ἐκπεπτωκότα, μᾶλλον δὲ καὶ ὑπερέχοντα
[4]	Καὶ μὴν οὔτε δύο τῶν	ὄντων	ἐναντίας ἀρχὰς δυνατὸν εἶναι καὶ
[1]	ὀνομάζεται, ὡς αἰτίαν δὲ τῶν	ὄντων,	ἐπειδὴ πάντα πρὸς τὸ εἶναι
[8]	δωρεῖται κατὰ τὴν ἑκάστῳ τῶν	ὄντων	ἐπιβάλλουσαν ἀξίαν. Καὶ εἰ ταῦτα
[4]	τούτῳ μὲν οὔτε ἔστιν οὔτε	ὄντων	ἐπιθυμεῖ, μετέχει δὲ ὅμως τἀγαθοῦ
[5]	ὄντως προὼν κατὰ πᾶσαν τῶν	ὄντων	ἐπίνοιαν πολλαπλασιάζεται, καὶ τὸ ἦν
[4]	Αὐτὸς γὰρ ὁ ἀγαθοεργὸς τῶν	ὄντων	ἔρως ἐν τἀγαθῷ καθ᾿ ὑπερβολὴν
[8]	παρευδοκιμούμενα. Εἰ δὲ τῶν ὄντως	ὄντων	ἐρῶσιν, εὐφραίνεσθαι χρὴ τοὺς τινῶν
[13]	μόριον οὔτε ἄλλο οὐδὲν τῶν	ὄντων	ἔσται. Πάντα γὰρ ἐν ἑαυτῷ
[4]	τοῦ ἀγαθοῦ, οὐδὲν δὲ τῶν	ὄντων	ἐστέρηται καθόλου τοῦ ἀγαθοῦ, ἐν
[4]	τἀγαθοῦ καὶ τἀγαθὸν ἐπέκεινα τῶν	ὄντων,	ἔστι μὲν ἐν τἀγαθῷ καὶ
[4]	ὑπέστη, καὶ ἐν τίνι τῶν	ὄντων	ἔστιν; Καὶ πῶς ὁ ἀγαθὸς
[4]	ἐκ τἀγαθοῦ μέχρι τοῦ τῶν	ὄντων	ἐσχάτου καὶ ἀπ᾿ ἐκείνου πάλιν
[4]	καὶ ζῆν καὶ νοεῖν τῶν	ὄντων	ἐφιέμενοι. Καὶ τῇ στερήσει καὶ
[13]	γονιμότης οὐδὲ ἄλλο τι τῶν	ὄντων	ἤ τινι τῶν ὄντων συνεγνωσμένων
[5]	αὐτῷ προσήκει τι τῶν αἰωνίως	ὄντων	ἢ τῶν χρονικῶς ὑφισταμένων, ἀλλὰ
[11]	λέγων φησὶ τὴν ἑκάστου τῶν	ὄντων	ἰδιότητα καὶ ὅτι ταύτην οὐδὲ
[4]	Ἀλλ᾿ οὐδὲ φθείρεταί τι τῶν	ὄντων,	καθ᾿ ὃ οὐσία καὶ φύσις,
[4]	οὔτε ἀγαθὸν οὔτε γενεσιουργὸν οὔτε	ὄντων	καὶ ἀγαθῶν ποιητικόν, τὸ δὲ
[4]	τελεσιουργεῖ καὶ μέτρον ἐστὶ τῶν	ὄντων	καὶ αἰὼν καὶ ἀριθμὸς καὶ
[2]	ὑπεριδρυμένη. Καὶ μέτρον ἐστὶ τῶν	ὄντων	καὶ αἰὼν καὶ ὑπὲρ αἰῶνα
[10]	αὐτοῖς προσυπακούειν τρόπους μέσα δὲ	ὄντων	καὶ γιγνομένων, ὅσα πῇ μὲν
[11]	οὔτε, συνελόντα εἰπεῖν, ἀρχικὰς τῶν	ὄντων	καὶ δημιουργικὰς οὐσίας καὶ ὑποστάσεις,
[11]	ἅς τινες καὶ θεοὺς τῶν	ὄντων	καὶ δημιουργοὺς αὐτοσχεδιάσαντες ἀπεστομάτισαν, οὕς,
[11]	Τὰ μὲν γὰρ ἐκ τῶν	ὄντων	καὶ μάλιστα ἐκ τῶν πρώτως
[4]	ἕκαστον αὐτῆς μετέχειν δύναται τῶν	ὄντων.	Καὶ τὰ μὲν πάντη τοῦ
[5]	ὄντα καὶ τὰ μέτρα τῶν	ὄντων	καὶ τὰ μετρούμενα δι᾿ αὐτοῦ
[11]	ὄντων ὡς αἴτιος πάντων τῶν	ὄντων	λέγεται, τὰ δὲ ὡς ὑπὲρ
[7]	προϋφεστηκότα καὶ οὐκ ἐκ τῶν	ὄντων	λήψεται τὴν αὐτῶν γνῶσιν, ἀλλὰ
[5]	ζωῆς τὴν σοφίαν ὑπερεκτεινομένης τῶν	ὄντων	μὲν τὰ ζῶντα, τῶν δὲ
[2]	ἐξ αὑτοῦ παραγωγῇ τῶν πολλῶν	ὄντων	μένοντος οὐδὲν ἧττον ἐκείνου καὶ
[4]	ἣν ἀνατείνεται συμφυῶς ἑκάστῳ τῶν	ὄντων	ὁ ἐκ τῶν ὄντων ἁπάντων
[5]	οὖν ἀρχὴ καὶ τελευτὴ τῶν	ὄντων	ὁ προών· ἀρχὴ μὲν ὡς
[12]	κατὰ τοσοῦτον ὑπερίδρυται πάντων τῶν	ὄντων	ὁ ὑπὲρ πάντα τὰ ὄντα
[13]	ἀρχῇ, καὶ οὐδὲν ἔστι τῶν	ὄντων,	ὃ μὴ μετέχει πῃ τοῦ
[4]	καὶ οὐκ ἔστι τι τῶν	ὄντων,	ὃ μὴ μετέχει τοῦ καλοῦ
[13]	οὐκ ἂν εὕροις τι τῶν	ὄντων,	ὃ μὴ τῷ ἑνί, καθ᾿
[8]	χωρεῖ, καὶ οὐδὲν ἔστι τῶν	ὄντων,	ὃ παντελῶς ἀφῄρηται τὸ ἔχειν
[11]	μάλιστα μὲν οὐδὲν ἔστι τῶν	ὄντων,	ὃ πάσης παντελῶς ἑνώσεως ἀποπέπτωκεν.
[4]	ὑπερκοσμίως νοοῦσι καὶ τοὺς τῶν	ὄντων	οἰκείως ἐλλάμπονται λόγους καὶ αὖθις
[11]	ὅτι ταύτην οὐδὲ ἑν τῶν	ὄντων	ὄν, ὅπερ ἔστιν, ἐθέλει ποτὲ
[1]	ἐφαρμόσει καὶ πάντα τὰ τῶν	ὄντων	ὀνόματα, ἵνα ἀκριβῶς ᾖ τῶν
[7]	αἰσθητὸν οὐδέ τι καθόλου τῶν	ὄντων	ὄντα. Μήποτε οὖν ἀληθὲς εἰπεῖν,
[7]	Καὶ οὐκ ἔστι τι τῶν	ὄντων,	οὐδὲ ἔν τινι τῶν ὄντων
[5]	τελευτὴν οὔτε ἔν τινι τῶν	ὄντων	οὐδέ τι τῶν ὄντων ὤν.
[4]	Καὶ εἰ φθορὰ ἔστι τῶν	ὄντων,	οὐκ ἐκβάλλει τοῦτο τοῦ εἶναι
[1]	καὶ ἀνωνυμία κατὰ μηδὲν τῶν	ὄντων	οὖσα καὶ αἴτιον μὲν τοῦ
[1]	τῶν ζώντων ζωὴ καὶ τῶν	ὄντων	οὐσία, πάσης ζωῆς καὶ οὐσίας
[5]	εἶναι τοὺς ἐν θεῷ τῶν	ὄντων	οὐσιοποιοὺς καὶ ἑνιαίως προϋφεστῶτας λόγους,
[11]	εἰπεῖν οὔτε ἐννοῆσαί τινι τῶν	ὄντων	οὔτε θεμιτὸν οὔτε ἐφικτόν. Ἀλλ᾿
[1]	τὰ ὄντα καὶ οὐδὲν τῶν	ὄντων.	Οὕτως οὖν τῇ πάντων αἰτίᾳ
[7]	ἕνωσιν, ὅταν ὁ νοῦς τῶν	ὄντων	πάντων ἀποστάς, ἔπειτα καὶ ἑαυτὸν
[5]	Τὸ δὲ εἶναι αὐτὸ τῶν	ὄντων	πάντων οὐδέποτε ἀπολείπεται. Καὶ αὐτὸ
[5]	αἰτίας προϋφεστάναι τὰ πάντων τῶν	ὄντων	παραδείγματα κατὰ μίαν ὑπερούσιον ἕνωσιν
[5]	Καὶ γοῦν αἱ ἀρχαὶ τῶν	ὄντων	πᾶσαι τοῦ εἶναι μετέχουσαι καὶ
[4]	μὲν κακόν, οὔτε ὂν οὔτε	ὄντων	ποιητικόν, διὰ δὲ τὸ ἀγαθὸν
[4]	ὠφέλειαν καὶ οἰκείως ἑκάστου τῶν	ὄντων	προνοεῖ. Διὸ καὶ τὸν εἰκαῖον
[4]	ποιεῖ καὶ πᾶς ὁ τῶν	ὄντων	σκοπὸς ἀρχὴν ἔχει καὶ τέλος
[13]	τῶν ὄντων ἤ τινι τῶν	ὄντων	συνεγνωσμένων ἐξάγει τὴν ὑπὲρ πάντα
[5]	ἀρχάς, πάντα συμπεράσματα πάντων τῶν	ὄντων	συνέχων καὶ προέχων, καὶ ὑπὲρ
[12]	Καθ᾿ ὅσον ὑπερέχουσι τῶν οὐκ	ὄντων	τὰ ὄντα, ἅγια ἢ θεῖα
[7]	αὐτῶν. Οὐ γὰρ ἐκ τῶν	ὄντων	τὰ ὄντα μανθάνων οἶδεν ὁ
[8]	ὅλως οὐδὲν ἔστι καθόλου τῶν	ὄντων	τὴν παντοκρατορικὴν ἀσφάλειαν καὶ περιοχὴν
[2]	διακρίσει τῷ πάντων εἶναι τῶν	ὄντων	ὑπερουσίως ἐξῃρημένον καὶ τῇ ἑνιαίᾳ
[4]	τὸ ἐφ᾿ αὑτῷ τὴν τῶν	ὄντων	ὑπόστασιν. Εἰ δὲ γενεσιουργόν τις
[5]	χρόνων ὀντότης καὶ αἰὼν τῶν	ὄντων,	χρόνος τῶν γινομένων, τὸ εἶναι
[5]	τῶν ὄντων οὐδέ τι τῶν	ὄντων	ὤν. Καὶ οὔτε ὅλως αὐτῷ
[11]	καὶ μάλιστα ἐκ τῶν πρώτως	ὄντων	ὡς αἴτιος πάντων τῶν ὄντων
[4]	πέρας πάντων, ὡς περιοχὴ τῶν	ὄντων,	ὡς εἰδοποιὸν τῶν οὐκ ὄντων,
[4]	ὄντων, ὡς εἰδοποιὸν τῶν οὐκ	ὄντων,	ὡς πάντων ἀγαθῶν αἴτιον, ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010