Chapitre
[13]	καὶ ἄγγελοι φαῖεν, οὐδὲ τῆς	κατὰ	ἀγγέλους αὐτῶν ὑμνῳδίας, καὶ τῶν
[9]	ὅσον αὗται πρὸς πάντων μετεχόμεναι	κατὰ	ἀπειρόδωρον χύσιν ἀμείωτοι παντελῶς εἰσι
[8]	πάσης δυνάμεως αἴτιος καὶ πάντα	κατὰ	δύναμιν ἄκλιτον καὶ ἀπεριόριστον παράγων
[4]	τὸ γίνεσθαι τὸ κακὸν οὐ	κατὰ	δύναμιν, ἀλλὰ δι᾿ ἀσθένειαν. Καὶ
[7]	ἐπέκεινα πάντων ὁδῷ καὶ τάξει	κατὰ	δύναμιν ἄνιμεν ἐν τῇ πάντων
[2]	τῇ ἐξ αὐτοῦ θεώσει τῷ	κατὰ	δύναμιν ἑκάστου θεοειδεῖ θεῶν πολλῶν
[2]	διακεκριμένα συγχεῖν, ἀλλ᾿ ἑπομένους αὐτῇ	κατὰ	δύναμιν ἐπὶ τὰς θείας μαρμαρυγὰς
[1]	ὧν ἐν τῇ Συμβολικῇ θεολογίᾳ	κατὰ	δύναμιν ἐροῦμεν. Νῦν δέ, ὅσα
[4]	Περὶ δικαίου καὶ θείου δικαιωτηρίου	κατὰ	δύναμιν ἱκανῶς εἰρήσθω, καθ᾿ ἣν
[9]	τοῖς ἐπ᾿ αὐτὸν ἐπιστρεφομένοις τῇ	κατὰ	δύναμιν μιμήσει τὸν ὑπὲρ πάντα
[4]	τοῦτο, ὅ φαμεν· Ἡ στέρησις	κατὰ	δύναμιν οἰκείαν μάχεται τῷ ἀγαθῷ.
[2]	σαφῶς καὶ εὐτάκτως τὰ οἰκεῖα	κατὰ	δύναμιν ὁροθετῶν. Καλοῦσι γάρ, ὅπερ
[11]	ἀλλὰ καὶ αὐτοῖς τὰ θεῖα	κατὰ	δύναμιν συνεργήσωμεν κατὰ πρόνοιαν Ἰησοῦ
[8]	καὶ προέχοντα πάντα τὰ ὄντα	κατὰ	δύναμιν ὑπερούσιον καὶ πᾶσι τοῖς
[5]	Ὁ ὢν ὅλου τοῦ εἶναι	κατὰ	δύναμιν ὑπερούσιός ἐστιν ὑποστάτις αἰτία
[3]	τοῖς αὐτῷ τῷ θείῳ καθηγεμόνι	κατὰ	ἔκφανσιν σαφῆ διηυκρινημένοις μηδ᾿ ὅλως
[5]	τοῖς πᾶσι καὶ πανταχοῦ καὶ	κατὰ	ἑν καὶ τὸ αὐτὸ καὶ
[4]	τοῦ ἀγαθοῦ μετουσίαν καὶ ἄλλοις	κατὰ	ἔσχατον ἀπήχημα πάρεστι τἀγαθόν. Εἰ
[1]	τούτων αἰσθητικῶς καὶ τὰ ἄλλα	κατὰ	ζωτικὴν κίνησιν ἢ οὐσιώδη καὶ
[9]	γοῦν ῥητέον ὅμοια θεῷ καὶ	κατὰ	θείαν εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν, οὐδὲ
[4]	γάρ, ὡς ἔφην, ἐστὶ τὸ	κατὰ	κύκλον, ἀλλὰ πρὸς τὰ περὶ
[9]	τὴν γόνιμον στάσιν, τὸ δὲ	κατὰ	κύκλον τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ
[2]	τὰ θεοειδῆ καὶ ὑπερουράνια φῶτα	κατὰ	μέθεξιν ἀνάλογον τοῖς μετέχουσι τῆς
[4]	ὁ ἀγαθοειδὴς ἄγγελος ἐκεῖνο ὢν	κατὰ	μέθεξιν δευτέρως, ὅπερ κατ᾿ αἰτίαν
[3]	τολμῶντες, λεπτοτέραις δὲ καὶ ταῖς	κατὰ	μέρος ἕκαστον ἐξετάσεσι τὰ συνοπτικῶς
[5]	τῇ ψυχῇ μονοειδῶς αἱ τῶν	κατὰ	μέρος πάντων προνοητικαὶ τοῦ ὅλου
[1]	ἀλογία καὶ ἀνοησία καὶ ἀνωνυμία	κατὰ	μηδὲν τῶν ὄντων οὖσα καὶ
[7]	καὶ παράγουσα. Καὶ γὰρ εἰ	κατὰ	μίαν αἰτίαν ὁ θεὸς πᾶσι
[5]	πάντα μὲν ἐν ἑαυτῇ προέχει	κατὰ	μίαν ἁπλότητος ὑπερβολὴν πᾶσαν διπλόην
[5]	ἕκαστον φύσεως λόγοι συνειλημμένοι εἰσὶ	κατὰ	μίαν ἀσύγχυτον ἕνωσιν, καὶ ἐν
[5]	πᾶσαι αἱ τοῦ κύκλου γραμμαὶ	κατὰ	μίαν ἕνωσιν συνυφεστήκασι, καὶ πάσας
[5]	προειληφὼς καὶ πᾶσι τὸ εἶναι	κατὰ	μίαν καὶ ὑπερηνωμένην αἰτίαν ἀχράντως
[11]	διὰ τῶν μέσων τοῖς ἄκροις	κατὰ	μίαν ὁμοφυῆ συζευγνύμενα φιλίαν καὶ
[13]	ἐν ἑαυτῷ προέχον καὶ ὑπερβλύζον	κατὰ	μίαν τὴν ἄπαυστον καὶ ταύτην
[5]	Πάντα οὖν αὐτῇ τὰ ὄντα	κατὰ	μίαν τὴν πάντων ἐξῃρημένην ἕνωσιν
[12]	πάντων ἐστὶν ὁ πάντων αἴτιος	κατὰ	μίαν τὴν πάντων ὑπερέχουσαν ὑπερβολήν,
[7]	κατ᾿ ἰδίαν ἑκάστοις ἐπιβάλλων, ἀλλὰ	κατὰ	μίαν τῆς αἰτίας περιοχὴν τὰ
[10]	ἕδραν παγκρατῆ, τὰ συνεχόμενα πάντα	κατὰ	μίαν ὑπερέχουσαν πάντα συνοχὴν ἀσφαλιζομένην
[5]	τὰ πάντων τῶν ὄντων παραδείγματα	κατὰ	μίαν ὑπερούσιον ἕνωσιν συγχωρητέον, ἐπεὶ
[13]	δέ, ὅτι πάντα ἑνιαίως ἐστὶ	κατὰ	μιᾶς ἑνότητος ὑπεροχὴν καὶ πάντων
[3]	τῆς θείας φιλοσοφίας, εἰ μὴ	κατὰ	νοῦν εἰλήφαμεν, ὡς οὐ χρὴ
[13]	τοῦ ἑνὸς τοῦ ἐν τῷ	κατὰ	πάντα ἑνικῷ πάντα καὶ ὅλα
[4]	καὶ ὑφίστασθαι δύναται, τὸ δὲ	κατὰ	πάντα τρόπον τοῦ ἀγαθοῦ ἐστερημένον
[4]	ὅτι τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ	κατὰ	πᾶσαν αἰτίαν πάντα ἐφίεται, καὶ
[5]	πάντα τοῖς θεοπρεπῶς ὑμνοῦσι τὸ	κατὰ	πᾶσαν αὐτὸν ἐπίνοιαν ὑπερουσίως εἶναι
[1]	θεωνυμιῶν προΐωμεν καί, ὅπερ ἀεὶ	κατὰ	πᾶσαν ἡμῖν θεολογίαν ὁ ἱεραρχικὸς
[10]	θεοπρεπῶς αὐτὸν προσρητέον ὡς ὄντα	κατὰ	πᾶσαν κίνησιν ἀμετάβλητον καὶ ἀκίνητον
[2]	ἀγαθοπρεπῆ καὶ φιλάνθρωπον ὁμοβουλίαν καὶ	κατὰ	πᾶσαν τὴν ὑπερκειμένην καὶ ἄῤῥητον
[5]	τῶν λογίων ὁ ὄντως προὼν	κατὰ	πᾶσαν τῶν ὄντων ἐπίνοιαν πολλαπλασιάζεται,
[2]	ἐμφερής ἐστι τῇ πάντων ἐξῃρημένῃ	κατὰ	πᾶσαν ὑπεροχὴν αἰτίᾳ. Πάλιν, ὅτι
[1]	ἐγεγόνει φύσεως ὁ πάσης τῆς	κατὰ	πᾶσαν φύσιν τάξεως ὑπερουσίως ἐκβεβηκὼς
[1]	ὡς ἐφικτόν, ἑνούμενοι νόες, ἐπειδὴ	κατὰ	πάσης νοερᾶς ἐνεργείας ἀπόπαυσιν ἡ
[8]	δύνασθαι εἶναι καὶ τόδε εἶναι	κατὰ	περιουσίαν ὑπερβαλλούσης δυνάμεως ἀφθόνῳ χύσει
[4]	καὶ ὁλολαμπὴς καὶ ἀείφωτος ἥλιος,	κατὰ	πολλοστὸν ἀπήχημα τἀγαθοῦ καὶ πάντα,
[9]	καὶ εἶναι ἄμφω ἀλλήλοις ὅμοια	κατὰ	προηγούμενον ὁμοίου εἶδος, ἐπὶ δὲ
[11]	τὰ θεῖα κατὰ δύναμιν συνεργήσωμεν	κατὰ	πρόνοιαν Ἰησοῦ τοῦ τὰ πάντα
[8]	δύναται καὶ τὸ μὴ εἰδέναι	κατὰ	στέρησιν οὐκ οἶδεν. Ὅπερ ὁ
[8]	ὁρίζεται καὶ πᾶσα ἀνισότης ἡ	κατὰ	στέρησιν τῆς ἐν αὐτοῖς ἑκάστοις
[4]	Τῷ κακῷ τὸ εἶναι θετέον	κατὰ	συμβεβηκὸς καὶ δι᾿ ἄλλο καὶ
[1]	ἁπλᾶ καὶ ἀτύπωτα, τοῖς τε	κατὰ	σωμάτων σχήματα μεμορφωμένοις ἡ τῶν
[4]	Μάχεσθαι γὰρ ἀλλήλοις τὰ αὐτὰ	κατὰ	τὰ αὐτὰ ἐν πᾶσιν ἀδύνατον.
[9]	πεπηγέναι καὶ ὑπεριδρῦσθαι καὶ τὸ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ περὶ τὸ
[9]	ἄτρεπτον, ἐφ᾿ ἑαυτοῦ μένον, ἀεὶ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχον,
[7]	διὰ τῆς ἁπλῆς καὶ ἀεὶ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἐχούσης
[4]	καὶ ὑπέρκαλον καὶ ἀεὶ ὂν	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως καλὸν
[4]	τἀγαθοῦ τὸ δύνασθαι τοῦ διδόντος	κατὰ	τὰ λόγια τὰ προσήκοντα πᾶσιν
[13]	τῶν ὁμοδυνάμων παραλέλειπται, κἀκεῖνο ἡμᾶς	κατὰ	τὰς αὐτὰς μεθόδους εἶναι, εἶτα
[4]	σε περιλάβῃ, καὶ ὅσα ἄλλα	κατὰ	τὰς ἐρωτικὰς θεολογίας ὑμνεῖται. Καίτοι
[4]	ἀγάπης καὶ τοῦ ἔρωτος ὄνομα	κατὰ	τὰς θείας ἐκφαντορίας. Καὶ ἔστι
[2]	εἴρηται καὶ τῷ κλεινῷ καθηγεμόνι	κατὰ	τὰς Θεολογικὰς αὐτοῦ στοιχειώσεις ὕμνηται
[9]	ἑτερότητα τῶν ποικίλων τοῦ θεοῦ	κατὰ	τὰς πολυειδεῖς ὁράσεις σχημάτων ἕτερά
[2]	εἰ μή πού τις φαίη	κατὰ	τὴν ἀγαθοπρεπῆ καὶ φιλάνθρωπον ὁμοβουλίαν
[7]	ἱερὸν λόγον οὐδὲν ἀποκινήσει τῆς	κατὰ	τὴν ἀληθῆ πίστιν ἑστίας, ἐφ᾿
[4]	ἀκόλαστος, εἰ καὶ ἐστέρηται τἀγαθοῦ	κατὰ	τὴν ἄλογον ἐπιθυμίαν, ἐν τούτῳ
[1]	πανσόφῳ καὶ ἀληθεστάτῃ θεολογίᾳ πείθεσθαι,	κατὰ	τὴν ἀναλογίαν ἑκάστου τῶν νοῶν
[4]	δὲ αὐτὸν εἰς τὸ πρακτικεύεσθαι	κατὰ	τὴν ἁπάντων γενητικὴν ὑπερβολήν. ~Καὶ
[11]	ὁλότης ἐπὶ πάντα τὰ ὄντα	κατὰ	τὴν ἁπλουστάτην αὑτῆς καὶ ἀμιγῆ
[5]	συγχωρητέον, ἐπεὶ καὶ οὐσίας παράγει	κατὰ	τὴν ἀπὸ οὐσίας ἔκβασιν. Παραδείγματα
[9]	καὶ τοῦτο ἔστιν ἡ ὑπεροχὴ	κατὰ	τὴν ἀπόλυτον καὶ ὑπερτεταμένην τῆς
[11]	ὅτι πάντα πρὸς ἄλληλα συγκεράννυσι	κατὰ	τὴν ἀσύγχυτον αὐτῶν ἕνωσιν, καθ᾿
[7]	τοῖς οὖσι τοῦ εἶναι μεταδίδωσι,	κατὰ	τὴν αὐτὴν ἑνικὴν αἰτίαν εἴσεται
[2]	θεαρχικῶν ὑποστάσεων. Αὗται μὲν αἱ	κατὰ	τὴν ἄφθεγκτον ἕνωσίν τε καὶ
[8]	ὅτι πᾶσιν ἀπονέμει τὰ οἰκεῖα	κατὰ	τὴν ἑκάστου τῶν ὄντων ἀξίαν
[8]	προσήκοντα πᾶσι τοῖς οὖσι δωρεῖται	κατὰ	τὴν ἑκάστῳ τῶν ὄντων ἐπιβάλλουσαν
[9]	τῶν μεταλαμβανόντων ἐπ᾿ ἴσης μετοχὴν	κατὰ	τὴν ἑκάστων ἐπιτηδειότητα καὶ τὴν
[9]	θεῷ καὶ ἀνόμοια, τὸ μὲν	κατὰ	τὴν ἐνδεχομένην τοῦ ἀμιμήτου μίμησιν,
[11]	μία καὶ ἀδιάλυτος πάντων συμπλοκὴ	κατὰ	τὴν θείαν αὐτῆς ἁρμονίαν ὑφίσταται
[2]	καὶ πολλαπλασιαζούσης, ἡνωμέναι μέν εἰσι	κατὰ	τὴν θείαν διάκρισιν αἱ ἄσχετοι
[1]	παραθώμεθα τοῖς ἁγίοις τὰ ἅγια	κατὰ	τὴν θείαν παράδοσιν ἐνιδρύοντες καὶ
[2]	προσαγαγόντες, τοῖς δὲ ὡς μυστικοῖς	κατὰ	τὴν θείαν παράδοσιν ὑπὲρ νοερὰν
[1]	φυλάξαι χρεών, ὦ καλὲ Τιμόθεε,	κατὰ	τὴν ἱερωτάτην ὑφήγησιν καὶ μήτε
[4]	καὶ συνεχούσης μὲν τὰ ὁμοταγῆ	κατὰ	τὴν κοινωνικὴν ἀλληλουχίαν, κινούσης δὲ
[1]	ἀγνώστοις ἀφθέγκτως καὶ ἀγνώστως συναπτόμεθα	κατὰ	τὴν κρείττονα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς
[9]	καὶ τὰ ἐναντία ταὐτῶς προέχον	κατὰ	τὴν μίαν καὶ ἑνικὴν τῆς
[2]	Αὐτὰ δέ, ὁποῖά ποτε ἔστι	κατὰ	τὴν οἰκείαν ἀρχὴν καὶ ἵδρυσιν,
[7]	συνέχει τῇ πάντων ἐξῃρημένῃ γνώσει	κατὰ	τὴν πάντων αἰτίαν ἐν ἑαυτῷ
[7]	ἐκ τῶν ὄντων ἁπάντων ὑμνεῖται	κατὰ	τὴν πάντων ἀναλογίαν, ὧν ἐστιν
[4]	αὐτὸ εἶναι τῷ ὄντως ὑπερουσίῳ	κατὰ	τὴν πάντων ἀφαίρεσιν. Ἀλλ᾿ ὅπερ
[4]	καὶ ἀγαθόν, ὅταν ἐν θεῷ	κατὰ	τὴν πάντων ἀφαίρεσιν ὑπερουσίως ὑμνεῖται.
[4]	τισι τὸ συνιέναι τοῦ ἀγαθῦναι	κατὰ	τὴν παρατροπὴν ἢ τὴν ἀσθένειαν
[2]	ζωογόνους ἢ σοφοδώρους. Αὐτῇ δὲ	κατὰ	τὴν πασῶν τῶν νοερῶν ἐνεργειῶν
[6]	καὶ ἐκ πάσης ζωῆς ὑμνητέα	κατὰ	τὴν πολυγονίαν τῶν πασῶν ζωῶν
[2]	ἐν τῷ πληθυσμῷ καὶ ἡνωμένου	κατὰ	τὴν πρόοδον καὶ πλήρους ἐν
[4]	ἐκβλυζομένων ἐλλάμψεων ἐν μετουσίᾳ γίνεσθαι	κατὰ	τὴν σφῶν ἀναλογίαν καὶ τῆς
[4]	ἀνατείνειν αὐτὰς ἐπὶ τὰ πρόσω	κατὰ	τὴν σφῶν εἰς ἀνάνευσιν ἀναλογίαν.
[7]	γνῶσις ἡ δι᾿ ἀγνωσίας γινωσκομένη	κατὰ	τὴν ὑπὲρ νοῦν ἕνωσιν, ὅταν
[9]	καὶ ἑνιαίως ἐν ἑαυτῷ προειληφέναι	κατὰ	τὴν ὑπὲρ πάντα πάσης ἰσότητος
[5]	ἀπαναινομένη, πάντα δὲ ὡσαύτως περιέχει	κατὰ	τὴν ὑπερηπλωμένην αὐτῆς ἀπειρίαν καὶ
[2]	φαίη σύγχυσιν ἡμᾶς ἐν τούτῳ	κατὰ	τῆς θεοπρεποῦς διαιρέσεως εἰσάγειν, τὸν
[6]	τῆς αἰσθήσεως λόγῳ συμμάχῳ χρῆσθαι	κατὰ	τῆς πάντων ἀφανοῦς αἰτίας. Καὶ
[9]	ἐξ ἑαυτοῦ πάντως ὑπάρχειν καὶ	κατὰ	τὸ ἀμετακίνητον αὐτὸ καὶ ὁλικῶς
[9]	αὐτὸ καὶ ὡσαύτως ἐνεργεῖν καὶ	κατὰ	τὸ ἀμετάστατον αὐτὸν ἐξ ἑαυτοῦ
[9]	τοῦ ἀμιμήτου μίμησιν, τὸ δὲ	κατὰ	τὸ ἀποδέον τῶν αἰτιατῶν τοῦ
[4]	φθορὰ καὶ γένεσις ἡ αὐτὴ	κατὰ	τὸ αὐτὸ δύναμις οὔτε αὐτοδύναμις
[4]	οὐδὲ γὰρ ἔσται τὸ αὐτὸ	κατὰ	τὸ αὐτὸ καὶ ἀγαθὸν καὶ
[4]	περιπορευόμενος καὶ ἐν ταὐτῷ καὶ	κατὰ	τὸ αὐτὸ καὶ προιὼν ἀεὶ
[4]	πᾶσι καὶ πάντη τὰ αὐτὰ	κατὰ	τὸ αὐτὸ κακά. Δαίμονι κακὸν
[5]	ἑν καὶ τὸ αὐτὸ καὶ	κατὰ	τὸ αὐτὸ πᾶν καὶ ἐπὶ
[8]	ἀσθενεῖς εἶναι τοὺς ἀνταγωνιστὰς ὑποθέμενοι	κατὰ	τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς καὶ πρὸς
[4]	πολλάκις ἦν οἰηθῆναι τοὺς χαμαιζήλους,	κατὰ	τὸ δοκοῦν εὐφημότερον· Ἐπέπεσε, τίς
[2]	ἐν τοῖς λογίοις θεωνυμιῶν ὑμνῆσαι	κατὰ	τὸ δυνατὸν πειρασόμεθα τούτου, καθάπερ
[13]	τε καὶ τοῦτο ἰστέον, ὅτι	κατὰ	τὸ ἑνὸς ἑκάστου προεπινοούμενον εἶδος
[8]	δύναμιν. Ἡμεῖς δὲ τοῦ θεολόγου	κατὰ	τὸ ἐφικτὸν στοχαζόμενοι τὸν ὑπερδύναμον
[2]	τῆς διακρίσεως τῆς θείας ὀνόματα	κατὰ	τὸ ἡμῖν ἐφικτὸν ἀνελίττοντες. Καὶ
[1]	ὑπεράρχιος ἀρχὴ καὶ τοῦ κρυφίου	κατὰ	τὸ θεμιτὸν ἀγαθὴ μεταδότις καί,
[1]	ἐνεργείας εἰς τὴν ὑπερούσιον ἀκτῖνα	κατὰ	τὸ θεμιτὸν ἐπιβάλλομεν, ἐν ᾗ
[9]	μὲν οὖν ὁ θεὸς ὀνομάζεται	κατὰ	τὸ ἰδίως αὑτοῦ μέγα τὸ
[6]	ἔχουσι τὸ ζῆν. Ἧς ἀνταναιρουμένης	κατὰ	τὸ λόγιον ἐκλείπει πᾶσα ζωή,
[1]	ἐφικώμεθα λήξεως, πάντοτε σὺν κυρίῳ	κατὰ	τὸ λόγιον ἐσόμεθα τῆς μὲν
[1]	ὡς πέρατος ἐξηρτημένα καὶ αὐτὴ	κατὰ	τὸ λόγιον ᾖ τὰ πάντα
[7]	αὐτὴν γνωστέον· αὕτη γάρ ἐστι	κατὰ	τὸ λόγιον ἡ πάντων ποιητικὴ
[11]	ἡνωμένα καὶ ἀδιαστάτως ὅμως ἀκραιφνῆ	κατὰ	τὸ οἰκεῖον ἕκαστα εἶδος ἕστηκεν
[4]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ στέρησιν δυναμοῖ	κατὰ	τὸ ὅλως αὐτοῦ μετέχειν. Καὶ
[13]	τελειότατον, ἀλλὰ καὶ ὡς ὑπερτελὲς	κατὰ	τὸ πάντων ὑπερέχον καὶ πᾶσαν
[9]	ἐπὶ πάντα νενεμημένην δόσιν καὶ	κατὰ	τὸ πᾶσαν ἰσότητα νοητήν, νοεράν,
[4]	τῶν ὁρατῶν, οὗ μὴ ἐφικνεῖται	κατὰ	τὸ τῆς οἰκείας αἴγλης ὑπερβάλλον
[7]	καὶ πάντων ἐστὶν ὑπὲρ πάντα	κατὰ	τὸ ὑπερούσιον ἀπολελυμένος. Οὗτος ὁ
[4]	ὄν, εἰ μὴ ἐν τἀγαθῷ	κατὰ	τὸ ὑπερούσιον λέγοιτο. Τὸ μὲν
[9]	ὑπερβάλλον, πᾶσαν ἀπειρίαν διαβαῖνον καὶ	κατὰ	τὸ ὑπερπλῆρες αὑτοῦ καὶ μεγαλουργὸν
[7]	ἡμᾶς τὰ θεῖα παραβάλλοντες ἀπατώμεθα	κατὰ	τὸ φαινόμενον τὸν θεῖον καὶ
[4]	τε καὶ δυνάμεις, ὧν ὑπερέχουσι	κατὰ	τὸν ἀποδοθέντα τοῦ λόγου σκοπὸν
[11]	μέρει καλά, καὶ ὅσα ἄλλα	κατὰ	τὸν αὐτὸν εἴρηται καὶ εἰρήσεται
[5]	καὶ τὰ ἄλλα πάντα ὄντα	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον καὶ τὸ
[1]	ἀσωμάτων ἀναφὴς καὶ ἀσχημάτιστος ἀμορφία,	κατὰ	τὸν αὐτὸν τῆς ἀληθείας λόγον
[4]	καὶ ἀδικία. Καὶ οὐ δήπου	κατὰ	τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἄδικόν
[2]	τὸ αὐτοφῶς, οὐκ ὀρθῶς ἐρεῖ	κατὰ	τὸν ἐμὸν λόγον, εἰ μή
[2]	πάντα τῇ ὅλῃ θεαρχίᾳ πρόσεστι	κατὰ	τὸν θεοτελῆ λόγον. Τούτων οὖν
[7]	αἰτία, τὸν ἐν ἀληθείᾳ πιστεύσαντα	κατὰ	τὸν ἱερὸν λόγον οὐδὲν ἀποκινήσει
[4]	τὰ μετέχειν τοῦ φωτὸς αὐτοῦ	κατὰ	τὸν οἰκεῖον δυνάμενα λόγον, οὕτω
[8]	τὰ διακεκριμένα πρὸς τὸ εἶναι	κατὰ	τὸν οἰκεῖον ἕκαστα λόγον καὶ
[4]	πᾶσι τοῖς οὖσι τὸ εἶναι	κατὰ	τὸν οἰκεῖον λόγον ἕκαστα καλά,
[8]	διανομὰς καὶ τάξεις ἀφορίζων ἑκάστῳ	κατὰ	τὸν ὄντως ὄντα δικαιότατον ὅρον
[4]	μέρεσι ταὐτὸ σημαινόντων. Δέον εἰδέναι	κατὰ	τὸν ὀρθὸν λόγον, ὅτι στοιχείοις
[2]	τῶν αἰτιατῶν ἐξῄρηται καὶ ὑπερίδρυται	κατὰ	τὸν τῆς οἰκείας ἀρχῆς λόγον.
[4]	ἐφιέμενα. Καὶ οὐ δήπου φημὶ	κατὰ	τὸν τῆς παλαιότητος λόγον, ὅτι
[5]	ὅσον δὲ τῆς μονάδος πρόεισι,	κατὰ	τοσοῦτον διακρίνεται καὶ πληθύνεται. Καὶ
[4]	Μᾶλλον δὲ τὰ ὄντα πάντα	κατὰ	τοσοῦτον ἔσται μᾶλλον καὶ ἧττον,
[4]	ὅσον δὲ τοῦ εἶναι μετείληφε,	κατὰ	τοσοῦτον ἔστι καὶ τὸ ὅλως
[5]	ἥνωνται, καί, καθ᾿ ὅσον αὐτοῦ,	κατὰ	τοσοῦτον καὶ ἀλλήλων διεστήκασιν. Ἀλλὰ
[5]	ὅσον τῷ κέντρῳ πλησιαίτεραί εἰσι,	κατὰ	τοσοῦτον καὶ αὐτῷ καὶ ἀλλήλαις
[12]	καὶ αὐτῶν μετεχόντων αἱ αὐτομετοχαί,	κατὰ	τοσοῦτον ὑπερίδρυται πάντων τῶν ὄντων
[4]	σοφιστικοὺς καὶ ἀδικίαν καὶ ψεῦδος	κατὰ	τοῦ θεοῦ λαλοῦντας ἐπεῤῥάπισεν ὡς
[4]	κλεινὸς ἡμῶν ἱεροτελεστὴς ἐνθέως ὑφηγήσατο	κατὰ	τοὺς ἐρωτικοὺς ὕμνους, ὧν οὐκ
[10]	συνεπομένους αἰώνια μὲν καὶ ἔγχρονα	κατὰ	τοὺς συνεγνωσμένους αὐτοῖς προσυπακούειν τρόπους
[4]	ἀγαθὸν ἐν τοῖς οὖσι καὶ	κατὰ	τοῦτο ἐν τοῖς οὖσι καὶ
[9]	γὰρ αὐτὸν εὐσεβῶς οἰητέον οὐ	κατὰ	φορὰν ἢ ἀλλοίωσιν ἢ ἑτεροίωσιν
[4]	τὸ δαιμόνιον φῦλον, ᾗ ἔστι	κατὰ	φύσιν, ἀλλ᾿ ᾗ οὐκ ἔστι.
[4]	φύσιν ἔσται, τὸ δὲ οὐ	κατὰ	φύσιν. Ἄλλῃ γὰρ ἄλλο παρὰ
[4]	διὰ τὸ ἀσθενεῖν περὶ τὴν	κατὰ	φύσιν ἐνέργειαν. Παρατροπὴ οὖν ἐστιν
[4]	ἐξ ἄλλης αἰτίας; Πᾶν τὸ	κατὰ	φύσιν ἐξ αἰτίας ὡρισμένης γεννᾶται.
[4]	καθ᾿ ἕκαστον δὲ τὸ μὲν	κατὰ	φύσιν ἔσται, τὸ δὲ οὐ
[3]	ἡμᾶς ἔπεισαν οὐ μόνον αἱ	κατὰ	φύσιν ἐφέσεις τῶν νοῶν ἐρωτικῶς
[4]	κακὸν ἀναίτιον καὶ ἀόριστον, οὐ	κατὰ	φύσιν, οὐδὲ γὰρ ἐν τῇ
[4]	φύσις, ἀλλὰ τῇ ἐλλείψει τῆς	κατὰ	φύσιν τάξεως ὁ τῆς ἁρμονίας
[4]	παρὰ φύσιν, καὶ τὸ τῇδε	κατὰ	φύσιν, τῇδε παρὰ φύσιν. Φύσεως
[11]	ἄν τις εἴποι περὶ τῆς	κατὰ	Χριστὸν εἰρηνοχύτου φιλανθρωπίας; Καθ᾿ ἣν
[4]	ἐν θεῷ οὔτε ἁπλῶς οὔτε	κατὰ	χρόνον. Ἀλλ᾿ οὔτε ἐν ἀγγέλοις
[10]	ἔχοντα. Διὸ καὶ ἡμᾶς ἐνθάδε	κατὰ	χρόνον ὁριζομένους αἰῶνος μεθέξειν ἡ
[9]	περιτιθέμενα μέρη τῇ ἀμερείᾳ τῇ	κατὰ	ψυχὴν οἰκείως καὶ κεφαλὴν μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010