Chapitre
[1]	καὶ τῶν ὑπερουρανίων νοῶν ὑπεριδρυμένην.	Εἰ	γὰρ αἱ γνώσεις πᾶσαι τῶν
[4]	ζῴοις ἀλόγοις ἐστὶ τὸ κακόν.	Εἰ	γὰρ ἀνέλῃς θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν
[4]	ἐν ἀγγέλοις ἐστὶ τὸ κακόν.	Εἰ	γὰρ ἐξαγγέλλει τὴν ἀγαθότητα τὴν
[7]	ἀληθείας γνῶσιν ἐχόντων τῶν πεπεισμένων.	Εἰ	γὰρ ἡ γνῶσις ἑνωτικὴ τῶν
[4]	κατὰ ἔσχατον ἀπήχημα πάρεστι τἀγαθόν.	Εἰ	γὰρ μὴ ἀναλόγως ἑκάστῳ τἀγαθὸν
[4]	ἐστι τὸ κακόν; Εἴποι τις.	Εἰ	γὰρ μὴ ἔστι τὸ κακόν,
[5]	καὶ ὑπερηνωμένην αἰτίαν ἀχράντως ἐπιλάμπων.	Εἰ	γὰρ ὁ καθ᾿ ἡμᾶς ἥλιος
[4]	τῇ ὅλῃ φύσει τὸ κακόν.	Εἰ	γὰρ οἱ πάντες φυσικοὶ λόγοι
[4]	τοῖς οὖσίν ἐστι τὸ κακόν.	Εἰ	γὰρ πάντα τὰ ὄντα ἐκ
[4]	πάντη κακόν, ἀλλ᾿ ἧττον καλόν.	Εἰ	γὰρ παντελὴς γένοιτο λύσις κάλλους
[3]	ἀναλόγως ἡμῖν τὰ θεῖα παραδώσομεν.	Εἰ	γὰρ τελείων ἐστὶν ἡ στερεὰ
[4]	ἀγαθὸν οὔτε μικτὸν οὔτε αὐτοκακόν.	Εἰ	γὰρ τὸ κακὸν ἀτελές ἐστιν
[4]	ἔλλειψίς ἐστι τάξεως, οὐ πάσης.	Εἰ	γὰρ τοῦτο γένηται, οὔτε ἡ
[4]	ἐν τῷ παντὶ καὶ μαχομένας.	Εἰ	γὰρ τοῦτο δοθείη, ἔσται καὶ
[4]	αὗται ἄλλης μιᾶς ἐξημμέναι κορυφῆς.	Εἰ	δὲ ἀναγκαῖόν φασι τὴν ὕλην
[4]	αὑτῷ τὴν τῶν ὄντων ὑπόστασιν.	Εἰ	δὲ γενεσιουργόν τις αὐτὸ εἶναι
[2]	τὴν θεολογικὴν ἐπιστήμην αὐτοῦ χειραγωγίας;	Εἰ	δὲ εἰς τὴν τῶν λογίων
[4]	καλῶς ἂν εἶχεν ὁ λόγος.	Εἰ	δὲ ἐκ τἀγαθοῦ τὸ δύνασθαι
[4]	τὸ πάντων θειότατον τὴν αἰτίαν.	Εἰ	δὲ ἐν θεῷ τἀγαθὸν ὕπαρξίς
[4]	τῷ καὶ τὸ κακὸν ἀγαθύνοντι.	Εἰ	δὲ ἔσται, πῶς ἔσται ἐν
[5]	καλῶς ἂν εἶχεν ὁ λόγος.	Εἰ	δὲ καὶ εἰσὶν οἱ θεῖοι
[2]	ὕπαρξιν ἑνώσεις τε καὶ διακρίσεις.	Εἰ	δὲ καὶ θεία διάκρισίς ἐστιν
[4]	ἐξ ἀτάκτου καὶ πλημμελοῦς κινήσεως.	Εἰ	δὲ καὶ τοῦτό φασι τῇ
[4]	αὐτὸ τῆς οὐσιώδους ἕξεως ἔλαχεν.	Εἰ	δὲ καὶ ὑπὲρ πάντα τὰ
[4]	ὤν, ποτὲ δὲ οὐκ ὤν.	Εἰ	δὲ μεθέξει τὸ ἀγαθὸν ἔχει,
[4]	ταῖς ἐνεργείαις, οὐδὲ τοῦτο ἀμετάβλητον.	Εἰ	δὲ μή, πόθεν αἱ ἀρεταὶ
[5]	πάντα καὶ προώρισε καὶ παρήγαγεν.	Εἰ	δὲ ὁ φιλόσοφος ἀξιοῖ Κλήμης
[4]	ἀεὶ ταὐτὸν τοῦ ἀγαθοῦ ἴδιον.	Εἰ	δὲ οὐκ ἀεὶ κακοί, οὐ
[4]	ποιεῖν οὐδὲ μὴν τὸ ἀνάπαλιν.	Εἰ	δὲ οὐκ ἐξ αὐτοῦ, ἐξ
[4]	ἔστιν, οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν.	Εἰ	δέ πως ὄν, τὰ δὲ
[4]	Ἀγαθὰ γὰρ πάντα ταύτης ἔκγονα.	Εἰ	δὲ ταῖς ἐνεργείαις, οὐδὲ τοῦτο
[13]	ἐπὶ τὸν πάντων προσυπακούειν δεήσει.	Εἰ	δὲ ταῦτα ἢ οὐκ ὀρθῶς
[5]	εἶναι καὶ οὔσας καὶ μετεχομένας.	Εἰ	δὲ ταῦτα τῇ μετοχῇ τοῦ
[11]	ὡσαύτως ἔχοντα δρᾶν τὰ ἑαυτῶν.	Εἰ	δὲ τὴν κατ᾿ ἔκπτωσιν εἰρήνης
[2]	σαφῆ καὶ ἐναπομένοντα τὸν τύπον.	Εἰ	δέ τι τῆς εἰρημένης ἐπιτηδειότητος
[8]	τῆς ἐν τοῖς ὅλοις ἰδιοπραγίας.	Εἰ	δέ τις τὴν σωτηρίαν ὑμνοίη
[9]	τῶν ἀπ᾿ αὐτοῦ προεληλυθότων ἐπιστροφήν.	Εἰ	δέ τις τὴν ταὐτοῦ τῶν
[2]	τῆς ὅλης αὐτὴν θεότητος ἐκληπτέον.	Εἰ	δέ τις φαίη σύγχυσιν ἡμᾶς
[4]	τοῦ καὶ τὸ κακὸν ἀγαθύνοντος.	Εἰ	δὲ τὸ κακύνεσθαι ψυχάς φαμεν,
[11]	ἐστιν οὔτε ἐν τοῖς οὖσιν.	Εἰ	δὲ τούτους φησὶν εἰρήνῃ καὶ
[4]	κάλλους καὶ εἴδους ἔχει μετουσίαν.	Εἰ	δὲ τούτων ἐκτὸς οὖσα ἡ
[8]	ὑπ᾿ αὐτῶν οὐκ εὐαγῶς παρευδοκιμούμενα.	Εἰ	δὲ τῶν ὄντως ὄντων ἐρῶσιν,
[4]	ἢ ὅλως ποιητικὸν ἢ σωστικόν.	Εἰ	δὲ φαῖεν αὐτὴν μὲν οὐ
[2]	πείθειν ἱκανόν, ὡς ἔστιν ἀληθές.	Εἰ	μὲν γάρ ἐστί τις ὅλως
[4]	τε πῶς ἡ ὕλη κακόν;	Εἰ	μὲν γὰρ οὐδαμῆ οὐδαμῶς ἔστιν,
[4]	ἑαυτοῖς εἰσι κακοὶ ἢ ἑτέροις;	Εἰ	μὲν ἑαυτοῖς, καὶ φθείρουσιν ἑαυτούς,
[4]	ἔσται ἐν τἀγαθῷ τὸ κακόν;	Εἰ	μὲν ἐξ αὐτοῦ, ἄτοπον καὶ
[4]	ψυχάς τις εἶναι λέγοι κακάς;	Εἰ	μέν, ὅτι συγγίνονται κακοῖς προνοητικῶς
[4]	ἡ ἀσθένεια, τοὐναντίον δὲ συγγνωστόν.	Εἰ	μὲν οὐκ ἐξῆν τὸ δύνασθαι,
[4]	οὐσίαν ἢ δύναμιν ἢ ἐνέργειαν;	Εἰ	μὲν οὐσίαν, πρῶτον μὲν οὐ
[4]	οὕτως ἔχει, ποτὲ δὲ οὕτως;	Εἰ	μὲν φύσει καὶ τὸ εἶναι
[8]	Καίτοι φησὶν Ἐλύμας ὁ μάγος·	Εἰ	παντοδύναμός ἐστιν ὁ Θεός, πῶς
[4]	ταὐτῶς ἀνελιττομένη. Καίτοι φαίη τις·	Εἰ	πᾶσίν ἐστι τὸ καλὸν καὶ
[4]	τῶν κακῶν δυνάμεις εἰσὶν ἀγαθοποιοί.	Εἰ	τὸ κακὸν ἀΐδιον καὶ δημιουργεῖ
[4]	φύσιν ἐξ αἰτίας ὡρισμένης γεννᾶται.	Εἰ	τὸ κακὸν ἀναίτιον καὶ ἀόριστον,
[8]	ἀληθείας ἔκπτωσις τοῦ ὄντος ἔκπτωσις.	Εἰ	τοίνυν ἡ ἀλήθεια ὄν ἐστιν,
[4]	~Τῶν ἀγαθῶν τὸ αἴτιον ἕν.	Εἰ	τῷ ἀγαθῷ τὸ κακὸν ἐναντίον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010