Chapitre |
[1] |
λογικὰ
γνωστικῶς,
τὰ
δὲ
ὑφειμένα
|
τούτων |
αἰσθητικῶς
καὶ
τὰ
ἄλλα
κατὰ |
[4] |
ἑτέρων
ζῴων
οὐχ
ἡ
σχέσις
|
τούτων, |
ἀλλ᾿
ἡ
ἀναίρεσίς
ἐστι
καὶ |
[4] |
τὰ
πάθη
στασιάζει
καὶ
ἐκ
|
τούτων |
ἀνάγκη
δοῦναί
τι
τῷ
ἀγαθῷ |
[5] |
αὐτῶν,
ἀλλ᾿
ἵνα
διὰ
τῆς
|
τούτων |
ἀναλογικῆς
γνώσεως
ἐπὶ
τὴν
πάντων |
[1] |
τὰ
θεῖα
συμβόλοις
χρώμεθα
κἀκ
|
τούτων |
αὖθις
ἐπὶ
τὴν
ἁπλῆν
καὶ |
[5] |
τῶν
ἀπολειπομένων.
Ἐπειδὴ
καὶ
περὶ
|
τούτων |
εἴπομεν,
φέρε,
τἀγαθὸν
ὡς
ὄντως |
[4] |
εἴδους
ἔχει
μετουσίαν.
Εἰ
δὲ
|
τούτων |
ἐκτὸς
οὖσα
ἡ
ὕλη
καθ᾿ |
[5] |
ἀπ᾿
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
ἐν
ἄλλοις
εὐκαιρότερον
εἰρήσθω.
~Κεφάλαιον |
[9] |
αἰσθητῶν
συμφύροντες,
διὸ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
ἐν
τῇ
Συμβολικῇ
θεολογίᾳ.
Νῦν |
[2] |
οὔτε
ἑνὸς
μετέχει.
Πόῤῥω
δὲ
|
τούτων |
ἕν
ἐστιν
ὑπὲρ
τὸ
ἕν, |
[13] |
καὶ
ἑνός.
Τοσαῦτα
καὶ
περὶ
|
τούτων. |
Ἐπ᾿
αὐτὸ
δὲ
λοιπόν,
εἰ |
[2] |
οὐδὲν
μέρος.
Ὑπέρκειται
δὲ
καὶ
|
τούτων |
ἡ
τῆς
παναιτίου
θεότητος
ἀμεθεξία |
[8] |
τῶν
λελωβημένων.
Ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
καὶ
περὶ
δικαιοσύνης
εἴρηται,
καθ᾿ |
[11] |
μετεχόντων.
Καὶ
τί
δεῖ
περὶ
|
τούτων |
λέγειν;
Ὅπου
γέ
τινες
τῶν |
[2] |
καὶ
ἥνωται
καὶ
διακέκριται.
Ἀλλὰ
|
τούτων |
μὲν
τῶν
ἑνώσεών
τε
καὶ |
[12] |
θεῶν.
Ἀλλ᾿
ἐπειδὴ
καὶ
περὶ
|
τούτων, |
ὅσα
εἰπεῖν
ἔδει,
τὸ
προσῆκον |
[7] |
πάντων
τέλους,
καὶ
πρό
γε
|
τούτων, |
ὅτι
πάσης
ἁπλότητος
ὁ
θεῖος |
[5] |
ὅσα
ζῇ
τὰ
αἰσθητικὰ
καὶ
|
τούτων |
τὰ
λογικὰ
καὶ
τῶν
λογικῶν |
[9] |
καὶ
ἡ
κίνησις,
φέρε,
καὶ
|
τούτων |
τῶν
θεωνυμικῶν
ἀγαλμάτων,
ὅσα
ἡμῖν |