Chapitre
[1]	θεωνυμιῶν ἀναπτύξεσι παραθώμεθα τοῖς ἁγίοις	τὰ	ἅγια κατὰ τὴν θείαν παράδοσιν
[4]	τὰ διεσκεδασμένα. Καὶ πάντα αὐτοῦ	τὰ	αἰσθητὰ ἐφίεται ἢ ὡς τοῦ
[4]	οὐδὲ αὐταὶ τῷ νῷ παραστῆσαι	τὰ	αἰσθητὰ καλῶς δυνήσονται. Πλὴν ἵνα
[7]	νοερὰς ἐνεργείας ἢ πῶς γνώσεται	τὰ	αἰσθητὰ πάσης αἰσθήσεως ὑπεριδρυμένος; Καίτοι
[5]	ζῶντα, τῶν δὲ ὅσα ζῇ	τὰ	αἰσθητικὰ καὶ τούτων τὰ λογικὰ
[5]	ἢ τὴν σοφίαν, οὐδὲ πολλὰ	τὰ	αἴτια καὶ ἄλλων ἄλλας παρακτικὰς
[4]	τὸ κακὸν ἐναντίον, τοῦ κακοῦ	τὰ	αἴτια πολλά. Οὐ μὴν τὰ
[2]	αἰτίων ἐνδεχομένας εἰκόνας, αὐτὰ δὲ	τὰ	αἴτια τῶν αἰτιατῶν ἐξῄρηται καὶ
[2]	τοῖς αἰτίοις, ἀλλ᾿ ἔχει μὲν	τὰ	αἰτιατὰ τὰς τῶν αἰτίων ἐνδεχομένας
[2]	ἐστιν ἀφαιρέσεως, μεθ᾿ ὧν καὶ	τὰ	αἰτιολογικὰ πάντα, τὸ ἀγαθόν, τὸ
[10]	θεῷ τῷ πρὸ αἰῶνος οἴεσθαι	τὰ	αἰώνια λεγόμενα, τοῖς σεπτοτάτοις δὲ
[11]	παρουσίαν ἑνοῦσα πάντα καὶ συνδέουσα	τὰ	ἄκρα διὰ τῶν μέσων τοῖς
[7]	καὶ παράγων ἀγγέλους καὶ πάντα	τὰ	ἄλλα ἔνδοθεν καὶ ἀπ᾿ αὐτῆς,
[5]	λοιπὰ ὄντα καὶ ζῶσιν ὑπὲρ	τὰ	ἄλλα ζῶντα καὶ νοοῦσι καὶ
[1]	δὲ ὑφειμένα τούτων αἰσθητικῶς καὶ	τὰ	ἄλλα κατὰ ζωτικὴν κίνησιν ἢ
[2]	ὑγρὰν καὶ ἄστατον οὐσίαν καὶ	τὰ	ἄλλα, ὅσα τῆς ὑπερφυοῦς ἐστιν
[5]	πᾶσα διάκρισις, πᾶς ὅρος καὶ	τὰ	ἄλλα, ὅσα τῷ εἶναι ὄντα
[5]	καὶ αὐτοομοιότητα θείαν εἶναι, καὶ	τὰ	ἄλλα, ὅσων τὰ ὄντα μετέχοντα,
[7]	καὶ φαντασία καὶ ὄνομα καὶ	τὰ	ἄλλα πάντα, καὶ οὔτε νοεῖται
[5]	ὑπερκοσμίως. Καὶ αἱ ψυχαὶ καὶ	τὰ	ἄλλα πάντα ὄντα κατὰ τὸν
[11]	καὶ ἔστι καὶ λέγεται καὶ	τὰ	ἄλλα ὡσαύτως. Διὸ καὶ πρῶτον
[5]	ἐν τῷ πάντων αἰτίῳ καὶ	τὰ	ἀλλήλοις ἐναντία μονοειδῶς καὶ ἡνωμένως,
[8]	ἐπικαίρους ἡδονὰς αἰωνίας, καὶ ὅλως	τὰ	ἄλλων ἄλλοις ἀποδιδόασιν. Δέον εἰδέναι
[2]	μετοχῶν καὶ τῶν μετεχόντων ὑμνεῖται	τὰ	ἀμεθέκτως μετεχόμενα. Καὶ τοῦτο κοινὸν
[13]	πάντα καὶ ὅλα πάντα καὶ	τὰ	ἀντικείμενα καὶ ἑνιαίως προσυνειληφότος. Καὶ
[11]	οὐκ ἐπιθολούμενα διὰ τῆς πρὸς	τὰ	ἀντικείμενα κράσεως οὐδὲ ἀπαμβλύνοντά τι
[4]	τὸν ἐμφανῆ κόσμον, ἀλλ᾿ ὅτι	τὰ	ἀόρατα τοῦ θεοῦ ἀπὸ κτίσεως
[1]	τοῖς ἐν πλάσει καὶ τύπῳ	τὰ	ἁπλᾶ καὶ ἀτύπωτα, τοῖς τε
[2]	τῶν μετεχόντων διαφορότης ἀνόμοια ποιεῖ	τὰ	ἀπομόργματα τῆς μιᾶς καὶ ὅλης
[10]	τὰ ὅμοια. Πολλάκις δὲ καὶ	τὰ	ἀρχαιότατα τῇ τοῦ αἰῶνος ἐπωνυμίᾳ
[4]	γὰρ ἀλλήλοις τὰ αὐτὰ κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἐν πᾶσιν ἀδύνατον. Οὐκ
[9]	καὶ ὑπεριδρῦσθαι καὶ τὸ κατὰ	τὰ	αὐτὰ καὶ περὶ τὸ αὐτὸ
[9]	ἐφ᾿ ἑαυτοῦ μένον, ἀεὶ κατὰ	τὰ	αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχον, πᾶσιν
[7]	τῆς ἁπλῆς καὶ ἀεὶ κατὰ	τὰ	αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἐχούσης ἀληθείας
[4]	ὑπέρκαλον καὶ ἀεὶ ὂν κατὰ	τὰ	αὐτὰ καὶ ὡσαύτως καλὸν καὶ
[4]	ἀγαθῶν ἐξήρτηται. Μάχεσθαι γὰρ ἀλλήλοις	τὰ	αὐτὰ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐν
[4]	Οὐ πάντα πᾶσι καὶ πάντη	τὰ	αὐτὰ κατὰ τὸ αὐτὸ κακά.
[4]	μεγάλους, ἀπὸ τῶν αὐτῶν εἰς	τὰ	αὐτὰ περιοδικῆς ἀποκαταστάσεως, καθ᾿ ἃς
[3]	ταῖς θεολογίαις ἐπιβάλλειν ἢ δὶς	τὰ	αὐτὰ περιττῶς λέγοντας εἰκαιολογῆσαι, προσέτι
[5]	εἶναι ἔστι, πολλῷ γε μᾶλλον	τὰ	αὐτῶν μετέχοντα. ~Πρώτην οὖν τὴν
[7]	πάντων αἰτία γινώσκουσα σχολῇ που	τὰ	ἀφ᾿ αὑτῆς καὶ ὧν ἐστιν
[10]	ἀΐδια πανταχοῦ φησιν αἰώνια, καὶ	τὰ	ἄφθαρτα δὲ καὶ ἀθάνατα καὶ
[4]	πρῶτον μὲν οὐ παρὰ φύσιν,	τὰ	γὰρ φύσει ἄφθαρτα οὐ φθείρουσιν,
[4]	ἐμφύτῳ κινήσει τῆς ζωτικῆς ἐφέσεως,	τὰ	δὲ ἄζωα καὶ μόνον ὄντα
[4]	γνωστικῶς, τὰ δὲ αἰσθητικὰ αἰσθητικῶς,	τὰ	δὲ αἰσθήσεως ἄμοιρα τῇ ἐμφύτῳ
[4]	μὲν νοερὰ καὶ λογικὰ γνωστικῶς,	τὰ	δὲ αἰσθητικὰ αἰσθητικῶς, τὰ δὲ
[4]	δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον ἐστέρηται,	τὰ	δὲ ἀμυδροτέραν ἔχει τοῦ ἀγαθοῦ
[1]	ἀνεξερευνήτοις καὶ ἱεραῖς νοὸς εὐλαβείαις,	τὰ	δὲ ἄῤῥητα σώφρονι σιγῇ τιμῶντες,
[2]	θεολογία τὰ μὲν ἡνωμένως παραδίδωσι,	τὰ	δὲ διακεκριμένως, καὶ οὔτε τὰ
[4]	καὶ ἀμιγῆ καὶ ὁλόκληρα ἀγαθά,	τὰ	δὲ ἧττον αὐτοῦ μετέχοντα καὶ
[4]	μὲν πάντη τοῦ ἀγαθοῦ μετέχει,	τὰ	δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον ἐστέρηται,
[4]	κινοῦσαν ἐπὶ πρόνοιαν τῶν καταδεεστέρων,	τὰ	δὲ ὁμόστοιχα πάλιν εἰς κοινωνικὴν
[4]	κακόν. Εἰ δέ πως ὄν,	τὰ	δὲ ὄντα πάντα ἐκ τἀγαθοῦ,
[13]	καὶ τὰ μὲν παρ᾿ ἑαυτοῦ,	τὰ	δὲ παρ᾿ ἑτέρων ἐξευρίσκοντα, πάντα
[1]	μὲν νοερὰ καὶ λογικὰ γνωστικῶς,	τὰ	δὲ ὑφειμένα τούτων αἰσθητικῶς καὶ
[11]	αἴτιος πάντων τῶν ὄντων λέγεται,	τὰ	δὲ ὡς ὑπὲρ πάντα καὶ
[4]	φύσει ἄφθαρτα οὐ φθείρουσιν, ἀλλὰ	τὰ	δεκτικὰ φθορᾶς. Ἔπειτα οὐδὲ τοῦτο
[4]	τῶν ὑφειμένων δυνάμεις, αἱ περὶ	τὰ	δεύτερα πρόνοιαι τῶν πρεσβυτέρων, αἱ
[4]	καὶ δυνάμεων. Καὶ εἰ πάντα	τὰ	διὰ γενέσεως ἐν χρόνῳ ἔχει
[8]	ἀλλήλων φιλίαν καὶ κοινωνίαν καὶ	τὰ	διακεκριμένα πρὸς τὸ εἶναι κατὰ
[2]	τὰ ἡνωμένα διαιρεῖν θεμιτὸν οὔτε	τὰ	διακεκριμένα συγχεῖν, ἀλλ᾿ ἑπομένους αὐτῇ
[4]	πάντα ἀολλῆ ποιεῖ καὶ συνάγει	τὰ	διεσκεδασμένα. Καὶ πάντα αὐτοῦ τὰ
[4]	αὐτὸ τὸ κινεῖσθαι καὶ ἐφίεσθαι	τὰ	δοκοῦντα κακὰ πρὸς τὸ δοκοῦν
[4]	περιοχὴν διαβαινουσῶν, ἀλλὰ καὶ φωτίζει	τὰ	δυνάμενα πάντα καὶ δημιουργεῖ καὶ
[11]	εἰρηνεύοντα καὶ ὡσαύτως ἔχοντα δρᾶν	τὰ	ἑαυτῶν. Εἰ δὲ τὴν κατ᾿
[8]	τοῖς ἀσθενέσι καὶ ἀΐδια εἶναι	τὰ	ἔγχρονα καὶ ἀμετάβολα τὰ φύσει
[4]	τάξεις, αἱ ὑπεροχαί, τὰ στοιχεῖα,	τὰ	εἴδη, πᾶσα οὐσία, πᾶσα δύναμις,
[13]	Ὥστε, εἰ μὲν ὀρθῶς ἔχοι	τὰ	εἰρημένα καὶ ὡς καθ᾿ ἡμᾶς
[8]	πάντων ἀμιγῆ καὶ ἀσύμφυρτα διασώζουσα	τὰ	ἑκάστῳ προσήκοντα πᾶσι τοῖς οὖσι
[2]	ὥσπέρ τινα κανόνα κάλλιστον ἀληθείας	τὰ	ἐκεῖ κείμενα φρουρεῖν ἐν ἑαυτοῖς
[3]	τὰ θεῖα μεταδιώκειν. Καὶ ἵνα	τὰ	ἐκεῖ μυστικὰ καὶ ὡς τοῖς
[6]	ζωή, καὶ πρὸς ἣν καὶ	τὰ	ἐκλελοιπότα τῇ πρὸς τὸ μετέχειν
[2]	πατήρ, ἐμά ἐστι καὶ Πάντα	τὰ	ἐμὰ σά ἐστι καὶ τὰ
[10]	τὰ ὄντα τῷ αἰῶνι καὶ	τὰ	ἐν γενέσει τῷ χρόνῳ καὶ
[5]	καὶ πρός τι παραδείγματα λέγεσθαι	τὰ	ἐν τοῖς οὖσιν ἀρχηγικώτερα, πρόεισι
[5]	χρόνος καὶ γένεσις καὶ γινόμενον,	τὰ	ἐν τοῖς οὖσιν ὄντα καὶ
[4]	ὅσα εἰς γῆν ἐκτέταται καὶ	τὰ	ἐν ὕδασι τὴν ζωὴν ἢ
[8]	ἀναλογίας ἑκάστου συνιστάνουσαν ἀμεταπτώτους εἰς	τὰ	ἐναντία καὶ ἀμεταχωρήτους. Ἐπεὶ καὶ
[9]	αἰτία ταὐτότητος ἐν ἑαυτῷ καὶ	τὰ	ἐναντία ταὐτῶς προέχον κατὰ τὴν
[7]	φύσιν, δι᾿ ἧς συνάπτεται πρὸς	τὰ	ἐπέκεινα ἑαυτοῦ. Κατὰ ταύτην οὖν
[8]	μὲν ἀγαπῶσιν, οὓς φῂς ὁσίους,	τὰ	ἐπὶ γῆς ὑπὸ τῶν προσύλων
[7]	ἀγγέλους εἰδέναι φησὶ τὰ λόγια	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς οὐ κατ᾿
[4]	τὸ ὑπερβάλλον μέγεθος, ὅτι καὶ	τὰ	ἐστερημένα καὶ τὴν ἑαυτοῦ στέρησιν
[8]	καὶ τὴν ἀσθένειαν δυναμοῖ καὶ	τὰ	ἔσχατα τῶν ἀπηχημάτων αὐτῆς συνέχει
[9]	τοῖς μετέχειν ἐπιτηδείοις ἐπιλάμπον καὶ	τὰ	ἕτερα τοῖς ἑτέροις συντάττον, περιουσία
[4]	τοῦ δὶς δύο σημαίνειν ἢ	τὰ	εὐθύγραμμα διὰ τῶν ὀρθογράμμων ἢ
[4]	ζηλωτὴν αὐτὸν ἀποδεικνύντα, ᾧ καὶ	τὰ	ἐφιέμενα ζηλωτὰ καὶ ὡς τῶν
[5]	δὲ τῆς ζωῆς εἰς πάντα	τὰ	ζῶντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ τὰ
[5]	τὰ ζῶντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ	τὰ	ζῶντα ἔστιν. Ἡ δὲ τῆς
[5]	σοφίαν ὑπερεκτεινομένης τῶν ὄντων μὲν	τὰ	ζῶντα, τῶν δὲ ὅσα ζῇ
[2]	τοῖς κατ᾿ οὐσίαν ὑπερούσιος πάντα	τὰ	ἡμῶν ἐξ ἡμῶν ὑπὲρ ἡμᾶς
[3]	καὶ τοὺς μὴ δυναμένους εἰς	τὰ	ἡμῶν κρείττονα θεωρεῖν ἀβοηθήτους καταλιπεῖν
[2]	τὰ δὲ διακεκριμένως, καὶ οὔτε	τὰ	ἡνωμένα διαιρεῖν θεμιτὸν οὔτε τὰ
[13]	ἑκάστου προεπινοούμενον εἶδος ἡνῶσθαι λέγεται	τὰ	ἡνωμένα, καὶ πάντων ἐστὶ τὸ
[8]	τοῦ παντὸς φύσιν καὶ δυναμοῖ	τὰ	ἡνωμένα πρὸς τὴν ἀλλήλων φιλίαν
[4]	αὐτὸ καὶ αὐτοῦ ἕνεκα καὶ	τὰ	ἥττω τῶν κρειττόνων ἐπιστρεπτικῶς ἐρῶσι
[4]	Διὸ καὶ ζηλωτὴν αὐτὸν οἱ	τὰ	θεῖα δεινοὶ προσαγορεύουσιν ὡς πολὺν
[7]	μὴ ἑαυτῶν. Οὕτω γὰρ ἔσται	τὰ	θεῖα δοτὰ τοῖς μετὰ θεοῦ
[7]	γνῶσιν. Ἀλλ᾿ ὅπερ ἔφην πολλάκις,	τὰ	θεῖα θεοπρεπῶς νοητέον. Τὸ γὰρ
[2]	θεοῦ λόγος. Οὕτω καὶ ἡμεῖς	τὰ	θεῖα καὶ ἑνοῦν τῷ λόγῳ
[1]	ἀναλογίαν ἑκάστου τῶν νοῶν ἀνακαλύπτεται	τὰ	θεῖα καὶ ἐποπτεύεται τῆς θεαρχικῆς
[2]	καὶ διακρίνειν σπεύδομεν, ὡς αὐτὰ	τὰ	θεῖα καὶ ἥνωται καὶ διακέκριται.
[2]	νοερὰν ἐνέργειαν ἑνωθέντες. Πάντα γὰρ	τὰ	θεῖα, καὶ ὅσα ἡμῖν ἐκπέφανται,
[2]	μόνον μαθὼν ἀλλὰ καὶ παθὼν	τὰ	θεῖα κἀκ τῆς πρὸς αὐτὰ
[11]	οὔτε ἀγγέλοις, ἀλλὰ καὶ αὐτοῖς	τὰ	θεῖα κατὰ δύναμιν συνεργήσωμεν κατὰ
[4]	μὴ ταῦτα εἰπεῖν δοκῶμεν ὡς	τὰ	θεῖα λόγια παρακινοῦντες, ἀκουέτωσαν αὐτῶν
[3]	σοι σπουδὴ μὴ ἐκ παρέργου	τὰ	θεῖα μεταδιώκειν. Καὶ ἵνα τὰ
[4]	Καὶ τοῦτο οὐκ ἔστι τῶν	τὰ	θεῖα νοεῖν ἐθελόντων ἴδιον, ἀλλὰ
[7]	ἐπέκεινα ἑαυτοῦ. Κατὰ ταύτην οὖν	τὰ	θεῖα νοητέον οὐ καθ᾿ ἡμᾶς,
[7]	ἐνιλλόμενοι καὶ τοῖς καθ᾿ ἡμᾶς	τὰ	θεῖα παραβάλλοντες ἀπατώμεθα κατὰ τὸ
[3]	ἡμᾶς δὲ ἡμεῖς ἀναλόγως ἡμῖν	τὰ	θεῖα παραδώσομεν. Εἰ γὰρ τελείων
[1]	καὶ μήτε ῥητὰ μήτε ἔκφορα	τὰ	θεῖα ποιεῖν εἰς τοὺς ἀμυήτους.
[3]	ὑφαρπάζοντας. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ τῷ ὄντι	τὰ	θεῖα πρεσβυτικῶς ὑφηγούμενος ἐκεῖνος συνοπτικοὺς
[1]	ἡμῖν ἐφικτόν, οἰκείοις μὲν εἰς	τὰ	θεῖα συμβόλοις χρώμεθα κἀκ τούτων
[1]	τὰς ὑπερτέρας αὐγὰς τῇ περὶ	τὰ	θεῖα σωφροσύνῃ καὶ ὁσιότητι συστελλομένους.
[2]	θείαν φωτοδοσίαν χειραγωγός, ὁ πολὺς	τὰ	θεῖα, τὸ φῶς τοῦ κόσμου,
[4]	ἑκάστῳ τἀγαθὸν παρῆν, ἦν ἂν	τὰ	θειότατα καὶ πρεσβύτατα τὴν τῶν
[1]	οὔτε μὴν ἐννοῆσαί τι παρὰ	τὰ	θειωδῶς ἡμῖν ἐκ τῶν ἱερῶν
[1]	ὑπερουσίου καὶ κρυφίας θεότητος παρὰ	τὰ	θειωδῶς ἡμῖν ἐκ τῶν ἱερῶν
[2]	καὶ ὑπερκοσμίως δι᾿ ὅλων ὅλα	τὰ	θεοειδῆ καὶ ὑπερουράνια φῶτα κατὰ
[2]	οἶμαι πρὸς τοῦτο ἀντερεῖν, ὅτι	τὰ	θεοπρεπῆ πάντα τῇ ὅλῃ θεαρχίᾳ
[4]	ὁρῶντα, τὰ κινούμενα, τὰ φωτιζόμενα,	τὰ	θερμαινόμενα, τὰ ὅλως ὑπὸ τῶν
[4]	οἷον θερμότητος ἢ ψυχρότητος ἔστι	τὰ	θερμανθέντα ἢ τὰ ψυχθέντα καὶ
[4]	ἀκίνητα καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα	τὰ	κακά, ἀλλ᾿ ἄπειρα καὶ ἀόριστα
[4]	ὄντα καὶ οὐκ ὄντα καὶ	τὰ	κακὰ καὶ τὴν ἑαυτῆς στέρησιν
[4]	τὸ παρὰ φύσιν. Πῶς ὅλως	τὰ	κακὰ προνοίας οὔσης; Οὐκ ἔστι
[8]	αὖθις ὁ θεὸς ὡς πᾶσι	τὰ	κατ᾿ ἀξίαν ἀπονέμων ὑμνεῖται καὶ
[8]	καὶ ἀπονέμειν αὐτοῖς τοιούτοις οὖσι	τὰ	κατ᾿ ἀξίαν. Αὕτη γοῦν ἡ
[4]	τῶν ὑφειμένων πρόνοιαν καὶ ἐνιδρυούσης	τὰ	καταδεέστερα τῇ ἐπιστροφῇ τοῖς ὑπερτέροις.
[11]	καὶ ἀκινησίαν ἱστῶσα. Καὶ εἰ	τὰ	κινούμενα πάντα μὴ ἠρεμεῖν, ἀλλὰ
[11]	καὶ ἄπτωτον φυλαττούσης ἐν τῷ	τὰ	κινούμενα πρὸς ἑαυτὰ εἰρηνεύοντα καὶ
[4]	πρὸς ἑαυτὸ πάντα τὰ ὁρῶντα,	τὰ	κινούμενα, τὰ φωτιζόμενα, τὰ θερμαινόμενα,
[2]	τὸν τοῦ λόγου σκοπὸν προΐωμεν	τὰ	κοινὰ καὶ ἡνωμένα τῆς διακρίσεως
[4]	τὰ ὁμόστοιχα τῶν ὁμοταγῶν καὶ	τὰ	κρείττω τῶν ἡττόνων προνοητικῶς καὶ
[7]	Καίτοι πάντα αὐτὸν εἰδέναι φησὶ	τὰ	λόγια καὶ οὐδὲν διαφεύγειν τὴν
[4]	τῆς τῶν δύο φωστήρων, οὓς	τὰ	λόγια καλεῖ μεγάλους, ἀπὸ τῶν
[9]	σμικρότητα. Καὶ ταὐτός, ὅταν φῇ	τὰ	λόγια· Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς
[7]	καὶ τοὺς ἀγγέλους εἰδέναι φησὶ	τὰ	λόγια τὰ ἐπὶ τῆς γῆς
[4]	τὸ δύνασθαι τοῦ διδόντος κατὰ	τὰ	λόγια τὰ προσήκοντα πᾶσιν ἁπλῶς,
[12]	καὶ κυρίους καὶ θεοὺς καλεῖ	τὰ	λόγια τὰς ἐν ἑκάστοις ἀρχικωτέρας
[2]	θεαρχίας ἐστίν, εἰς πᾶσαν ἀνάγει	τὰ	λόγια τὴν θεαρχικὴν ὑμνῳδίαν περιληπτικῶς
[4]	μή τις ἡμᾶς οἰέσθω παρὰ	τὰ	λόγια τὴν τοῦ ἔρωτος ἐπωνυμίαν
[5]	οὐσίαις, ἃς καὶ αἰωνίας καλεῖ	τὰ	λόγια. Τὸ δὲ εἶναι αὐτὸ
[7]	ἀποφάσκειν. Οὕτω καὶ ἀόρατόν φησι	τὰ	λόγια τὸ παμφαὲς φῶς καὶ
[4]	Ἐν γνώσει δὲ ἁμαρτάνοντας καλεῖ	τὰ	λόγια τοὺς περὶ τὴν ἄληστον
[12]	Θεότητα, καὶ τί βούλεται δηλοῦν	τὰ	λόγια τῷ διπλασιασμῷ τῶν ὀνομάτων.
[4]	ὃ οὐκ εἰσὶν ἀσθενήσαντες, ὡς	τὰ	λόγιά φησι, τηρῆσαι τὴν ἑαυτῶν
[7]	διὰ πάντων χωρεῖ διικνούμενος, ὡς	τὰ	λόγιά φησιν, ἄχρι τοῦ πάντων
[4]	ἐφίεται. Καὶ τἀγαθόν ἐστιν, ὡς	τὰ	λόγιά φησιν, ἐξ οὗ τὰ
[5]	καὶ σοφίαν ἐν ἀποκρύφοις, ὡς	τὰ	λόγιά φησιν, ὑπεριδρυμένην, ἀλλὰ τὴν
[5]	ζῇ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τούτων	τὰ	λογικὰ καὶ τῶν λογικῶν οἱ
[5]	αὐτοῦ δωρεὰς εἰληφότες ὥσπερ καὶ	τὰ	λογικὰ τῶν αἰσθητικῶν ὑπερέχει πλεονεκτοῦντα
[12]	ὑπερβολήν, ἅγιος ἁγίων ὑμνεῖται καὶ	τὰ	λοιπὰ καθ᾿ ὑπερβλύζουσαν αἰτίαν καὶ
[5]	εἰσὶν οἱ θεῖοι νόες ὑπὲρ	τὰ	λοιπὰ ὄντα καὶ ζῶσιν ὑπὲρ
[5]	ὡς οἶμαι, τοῦτο ἀληθές, ὅτι	τὰ	μᾶλλον τοῦ ἑνὸς καὶ ἀπειροδώρου
[4]	χρὴ παῤῥησιασάμενον εἰπεῖν τἀληθῆ· Καὶ	τὰ	μαχόμενα αὐτῷ τῇ αὐτοῦ δυνάμει
[2]	ἑκάστου διαλαβόντες, ὡς ἐφικτόν, ἐξεθέμεθα,	τὰ	μὲν ἀνελίξαντες τῷ ἀληθεῖ λόγῳ
[2]	βαδιούμεθα φάσκοντες, ὡς ἡ θεολογία	τὰ	μὲν ἡνωμένως παραδίδωσι, τὰ δὲ
[4]	πέρας καὶ οὗ ἐφίεται πάντα,	τὰ	μὲν νοερὰ καὶ λογικὰ γνωστικῶς,
[1]	ὑπόστασις, καὶ αὐτῆς πάντα ἐφίεται,	τὰ	μὲν νοερὰ καὶ λογικὰ γνωστικῶς,
[4]	μετέχειν δύναται τῶν ὄντων. Καὶ	τὰ	μὲν πάντη τοῦ ἀγαθοῦ μετέχει,
[13]	τὸν οὐκ ἐθέλοντα ἀῤῥωστεῖν καὶ	τὰ	μὲν παρ᾿ ἑαυτοῦ, τὰ δὲ
[5]	καὶ εἰς αὐτὸν περατούμενα. Καὶ	τὰ	μὲν πρεσβεῖα τοῦ εἶναι νέμει
[3]	θείων θεσμῶν ἡ ἀρίστη διάταξις	τὰ	μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς ἀποφάσκουσα πολυπραγμονεῖν
[4]	τινα καὶ συγκρατικὴν ἐννοήσωμεν δύναμιν	τὰ	μὲν ὑπέρτερα κινοῦσαν ἐπὶ πρόνοιαν
[4]	ἀλλὰ τῶν ἐρωμένων. Καὶ δηλοῦσι	τὰ	μὲν ὑπέρτερα τῆς προνοίας γιγνόμενα
[4]	ἁρμονίαι καὶ κράσεις, αἱ ὁλότητες,	τὰ	μέρη, πᾶν ἑν καὶ πλῆθος,
[2]	ἀποπληρωτικὴ τοῦ υἱοῦ Θεότης ἡ	τὰ	μέρη τῇ ὁλότητι σύμφωνα διασώζουσα
[7]	ἀΰλως τὰ ὑλικὰ καὶ ἀμερίστως	τὰ	μεριστὰ καὶ τὰ πολλὰ ἑνιαίως
[9]	κύκλον τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ	τὰ	μέσα καὶ ἄκρα, περιέχοντα καὶ
[4]	οὕτως ἐχόντων ἡ ἀκτὶς διαβαίνουσα	τὰ	μετ᾿ ἐκεῖνα φωτίζει, καὶ οὐδὲν
[12]	καὶ ὀρθότητα γανυμένη καὶ περιάγουσα	τὰ	μετέχειν αὐτῆς ἠξιωμένα, πᾶσα ἡ
[4]	αὐτῷ τῷ εἶναι φωτίζει πάντα	τὰ	μετέχειν τοῦ φωτὸς αὐτοῦ κατὰ
[2]	εἶναι μήτε ἄλλην τινὰ πρὸς	τὰ	μετέχοντα συμμιγῆ κοινωνίαν. Καίτοι φαίη
[4]	σμικρότητες, αἱ ἰσότητες, αἱ μεγαλειότητες,	τὰ	μέτρα πάντα καὶ αἱ τῶν
[5]	αὐτοαιὼν καὶ τὰ ὄντα καὶ	τὰ	μέτρα τῶν ὄντων καὶ τὰ
[5]	τὰ μέτρα τῶν ὄντων καὶ	τὰ	μετρούμενα δι᾿ αὐτοῦ καὶ ἀπ᾿
[11]	ἀπολῦσαι. Καὶ πρῶτον μέν, ἵνα	τὰ	μυριόλεκτα καὶ νῦν ἀναλάβωμεν, οὐκ
[5]	δὲ τῆς σοφίας εἰς πάντα	τὰ	νοερὰ καὶ λογικὰ καὶ αἰσθητικὰ
[4]	καὶ ὑπερέχουσα καὶ προέχουσα καὶ	τὰ	νοερὰ καὶ λογικὰ πάντα συνάγουσα
[5]	ἀνούσια καὶ ἄζωά τις ὑπετίθετο	τὰ	νοερά, καλῶς ἂν εἶχεν ὁ
[7]	εἰς τὸ νοεῖν, δι᾿ ἧς	τὰ	νοητὰ βλέπει, τὴν δὲ ἕνωσιν
[1]	καὶ ἀθεώρητα τοῖς αἰσθητοῖς ἐστι	τὰ	νοητὰ καὶ τοῖς ἐν πλάσει
[1]	τῶν ἱεραρχικῶν παραδόσεων φιλανθρωπίας αἰσθητοῖς	τὰ	νοητὰ καὶ τοῖς οὖσι τὰ
[4]	ψυχὴ ταῖς νοεραῖς ἐνεργείαις ἐπὶ	τὰ	νοητὰ κινεῖται, περιτταὶ μετὰ τῶν
[7]	πλήθους καθαρεύουσαι νοερῶς, ἀΰλως, ἑνοειδῶς	τὰ	νοητὰ τῶν θείων νοοῦσιν. Καὶ
[3]	ἴσμεν, ὡς οὔτε ἱκανῶς νοῆσαι	τὰ	νοητὰ τῶν θείων χωροῦμεν οὔτε
[4]	καὶ αὖθις εἰς τὰ συγγενῆ	τὰ	οἰκεῖα διαπορθμεύουσιν. Καὶ τὴν μονὴν
[2]	δὲ καὶ σαφῶς καὶ εὐτάκτως	τὰ	οἰκεῖα κατὰ δύναμιν ὁροθετῶν. Καλοῦσι
[8]	ἀληθῆ δικαιοσύνην, ὅτι πᾶσιν ἀπονέμει	τὰ	οἰκεῖα κατὰ τὴν ἑκάστου τῶν
[2]	πατρὸς τοῦ υἱοῦ, φυλαττόντων δὲ	τὰ	οἰκεῖα τῶν ὕμνων εὐαγῶς ἑκάστῃ
[9]	πρόοδον, μῆκος δὲ τὴν ὑπερεκτεινομένην	τὰ	ὅλα δύναμιν, βάθος δὲ τὴν
[8]	δικαιοσύνη φρουρητική, μὴ συγχωροῦσα συμμιγῆ	τὰ	ὅλα ἐν ὅλοις γενόμενα διαταραχθῆναι,
[10]	πᾶν ἀποτελοῦσαν καὶ ἐξ ἑαυτῆς	τὰ	ὅλα καθάπερ ἐκ ῥίζης παντοκρατορικῆς
[10]	παντοκρατορικὴν ἕδραν συνέχουσαν καὶ περιέχουσαν	τὰ	ὅλα καὶ ἐνιδρύουσαν καὶ θεμελιοῦσαν
[4]	ὡς ποιητικὸν αἴτιον καὶ κινοῦν	τὰ	ὅλα καὶ συνέχον τῷ τῆς
[4]	διαιρετὸν ἐπὶ τῆς ἐν ἑνὶ	τὰ	ὅλα συνειληφυίας αἰτίας. Ταῦτα γὰρ
[8]	καὶ ὡς ἐκ τῶν χειρόνων	τὰ	ὅλα σωστικῶς ἀναρπάζουσαν, πάντως που
[4]	κινούμενα, τὰ φωτιζόμενα, τὰ θερμαινόμενα,	τὰ	ὅλως ὑπὸ τῶν αὐτοῦ μαρμαρυγῶν
[10]	τό· Ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ	τὰ	ὅμοια. Πολλάκις δὲ καὶ τὰ
[4]	προνοίας γιγνόμενα τῶν καταδεεστέρων καὶ	τὰ	ὁμόστοιχα τῆς ἀλλήλων συνοχῆς καὶ
[4]	κρειττόνων ἐπιστρεπτικῶς ἐρῶσι καὶ κοινωνικῶς	τὰ	ὁμόστοιχα τῶν ὁμοταγῶν καὶ τὰ
[4]	ἀγαθὸν ἐκδιδομένης καὶ συνεχούσης μὲν	τὰ	ὁμοταγῆ κατὰ τὴν κοινωνικὴν ἀλληλουχίαν,
[4]	προσαγορεύουσιν ὡς πολὺν τὸν εἰς	τὰ	ὄντα ἀγαθὸν ἔρωτα καὶ ὡς
[12]	ὅσον ὑπερέχουσι τῶν οὐκ ὄντων	τὰ	ὄντα, ἅγια ἢ θεῖα ἢ
[7]	ἀγνοήσει. Ταύτῃ γοῦν ὁ θεὸς	τὰ	ὄντα γινώσκει οὐ τῇ ἐπιστήμῃ
[4]	ὡς οὐσιῶδες ἀγαθὸν εἰς πάντα	τὰ	ὄντα διατείνει τὴν ἀγαθότητα. Καὶ
[4]	τὸ κακόν. Εἰ γὰρ πάντα	τὰ	ὄντα ἐκ τἀγαθοῦ, καὶ ἐν
[4]	Ἢ ἵνα συλλαβὼν εἴπω· Πάντα	τὰ	ὄντα ἐκ τοῦ καλοῦ καὶ
[5]	δὲ τοῦ ὄντος εἰς πάντα	τὰ	ὄντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ τὰ
[4]	Εἰ δὲ καὶ ὑπὲρ πάντα	τὰ	ὄντα ἐστίν, ὥσπερ οὖν ἐστι,
[5]	τὰ ὄντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ	τὰ	ὄντα ἔστιν. Ἡ δὲ τῆς
[13]	πέρατος καὶ ἀπειρίας, τὸ πάντα	τὰ	ὄντα καὶ αὐτὸ τὸ εἶναι
[11]	μόνον γὰρ τοῦ εἶναι πάντα	τὰ	ὄντα καὶ αὐτὸ τὸ εἶναι
[4]	φάναι, τἀγαθοῦ τοῦ ὑπὲρ πάντα	τὰ	ὄντα καὶ αὐτὸ τὸ μὴ
[5]	αἰτίου προόδους ἐκφαίνουσα καὶ εἰς	τὰ	ὄντα καὶ εἰς τὰ οὐκ
[4]	ἀγαθὸν χειραγωγοῦσα τὸ ὑπὲρ πάντα	τὰ	ὄντα καὶ ἑν καὶ ταὐτὸν
[1]	νεφέλην, αὐτολίθον καὶ πέτραν, πάντα	τὰ	ὄντα καὶ οὐδὲν τῶν ὄντων.
[13]	εἶναι τὸ ἑν πάντα ἔστι	τὰ	ὄντα. Καὶ οὐκ ἔστι τὸ
[4]	καὶ ἀγαθότης παντελὴς καὶ ὑπερβάλλουσα	τὰ	ὄντα καὶ οὐκ ὄντα καὶ
[12]	τῶν ὄντων ὁ ὑπὲρ πάντα	τὰ	ὄντα καὶ πάντων τῶν μετεχόντων
[5]	ἐξῄρηται, διότι καὶ αὐτοαιὼν καὶ	τὰ	ὄντα καὶ τὰ μέτρα τῶν
[5]	οὐκ ὄντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ	τὰ	ὄντα καὶ ὑπὲρ τὰ οὐκ
[4]	ἐγγενομένης πάντη τῆς ἕξεως ἔστι	τὰ	ὄντα καὶ ὑφίστασθαι δύναται, τὸ
[8]	καὶ ὑπερέχοντα καὶ προέχοντα πάντα	τὰ	ὄντα κατὰ δύναμιν ὑπερούσιον καὶ
[5]	ἐσμεν, ἀναχθῶμεν. Πάντα οὖν αὐτῇ	τὰ	ὄντα κατὰ μίαν τὴν πάντων
[11]	παντελοῦς εἰρήνης ὁλότης ἐπὶ πάντα	τὰ	ὄντα κατὰ τὴν ἁπλουστάτην αὑτῆς
[7]	Οὐ γὰρ ἐκ τῶν ὄντων	τὰ	ὄντα μανθάνων οἶδεν ὁ θεῖος
[5]	αὐτὰ καθ᾿ αὑτὰ πάντα, ὧν	τὰ	ὄντα μετέχει, τοῦ αὐτὸ καθ᾿
[5]	εἶναι, καὶ τὰ ἄλλα, ὅσων	τὰ	ὄντα μετέχοντα, πρὸ πάντων αὐτῶν
[5]	εἶναι τοῖς οὖσι καὶ οὐ	τὰ	ὄντα μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ
[11]	τὴν αὐτοουσίωσιν, αὐτοζώωσιν, αὐτοθέωσιν, ὧν	τὰ	ὄντα οἰκείως ἑαυτοῖς μετέχοντα καὶ
[11]	φαμεν τὸ αὐτοεῖναι τοῦ εἶναι	τὰ	ὄντα πάντα αἰτίαν, μόνον γὰρ
[4]	ἀγαθῆς ὀρέξεως παρῃρημένον; Καὶ εἰ	τὰ	ὄντα πάντα ἐκ τἀγαθοῦ καὶ
[4]	μὴ ἀγαθὰ παράγειν. Καὶ εἰ	τὰ	ὄντα πάντα ἐκ τἀγαθοῦ, φύσις
[4]	Μᾶλλον δέ, ἵνα συλλαβὼν εἴπω,	τὰ	ὄντα πάντα, καθ᾿ ὅσον ἔστι,
[5]	ἑνὶ γάρ, ὡς πολλάκις εἴρηται,	τὰ	ὄντα πάντα καὶ προέχει καὶ
[5]	ποιητικά, καθ᾿ οὓς ὁ ὑπερούσιος	τὰ	ὄντα πάντα καὶ προώρισε καὶ
[5]	αἱ τῶν ὄντων ἀρχαὶ καὶ	τὰ	ὄντα πάντα καὶ τὰ ὁπωσοῦν
[8]	ὅλοις γενόμενα διαταραχθῆναι, φυλάττουσα δὲ	τὰ	ὄντα πάντα κατ᾿ εἶδος ἕκαστον,
[4]	τοῦ ἀγαθοῦ μετέχει. Μᾶλλον δὲ	τὰ	ὄντα πάντα κατὰ τοσοῦτον ἔσται
[9]	ἀσχέτῳ περιοχῇ καὶ ταῖς ἐπὶ	τὰ	ὄντα πάντα προνοητικαῖς προόδοις καὶ
[4]	ἔξω ἑαυτοῦ γίνεται ταῖς εἰς	τὰ	ὄντα πάντα προνοίαις καὶ οἷον
[7]	γνῶσιν, ἑτέραν δὲ τὴν κοινῇ	τὰ	ὄντα πάντα συλλαμβάνουσαν. Αὐτὴ γὰρ
[1]	σοφὴν δὲ καὶ καλήν, ὅτι	τὰ	ὄντα πάντα τὰ τῆς οἰκείας
[5]	ἕνωσιν, ἀλλὰ τὴν οὐσιοποιὸν εἰς	τὰ	ὄντα πάντα τῆς θεαρχικῆς οὐσιαρχίας
[5]	ἄλλα, ὅσα τῷ εἶναι ὄντα	τὰ	ὄντα πάντα χαρακτηρίζει. Καὶ ἐκ
[1]	τὴν αὐτῆς εἰς τὸ εἶναι	τὰ	ὄντα παρακτικὴν καὶ συνοχικὴν ἀγαθότητα.
[1]	ἁπλῶς καὶ ἀπεριορίστως ἐν ἑαυτῇ	τὰ	ὄντα προείληφε ταῖς παντελέσι τῆς
[8]	τῆς ἱερᾶς θεολογίας ὡς πάντα	τὰ	ὄντα τῇ σωστικῇ τῶν πάντων
[1]	τῶν ὄντων εἰσὶ καὶ εἰς	τὰ	ὄντα τὸ πέρας ἔχουσιν, ἡ
[4]	ὅλως ἔστι, μοῖραν. Καὶ εἰ	τὰ	ὄντα τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[5]	καὶ λόγον καὶ παρὰ πάντα	τὰ	ὄντα τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[10]	μᾶλλον ἴσμεν αὐτοῖς καὶ κυριώτερον	τὰ	ὄντα τῷ αἰῶνι καὶ τὰ
[8]	τοῦ θεοῦ διάδοσις εἰς πάντα	τὰ	ὄντα χωρεῖ, καὶ οὐδὲν ἔστι
[8]	ὅπως ὅσιοι κληθεῖεν ἂν ἀδικοῦντες	τὰ	ὄντως ἐραστὰ καὶ θεῖα τοῖς
[8]	καὶ καθ᾿ ὅσον οὐκ ἐᾷ	τὰ	ὄντως ὄντα πρὸς τὸ μὴ
[6]	καὶ ὑφ᾿ ἧς εἰς πάντα	τὰ	ὁπωσοῦν ζωῆς μετέχοντα τὸ ζῆν
[5]	τοῦ παντὸς κόσμου φύσεις καὶ	τὰ	ὁπωσοῦν ἢ ἐν ἑτέροις ὑπάρχειν
[5]	αὐτὸ τὸ εἶναι καὶ πάντα	τὰ	ὁπωσοῦν ὄντα, πᾶσα ἀρχή, πᾶν
[5]	καὶ τὰ ὄντα πάντα καὶ	τὰ	ὁπωσοῦν τῷ εἶναι διακρατούμενα καὶ
[5]	ἐν τοῖς οὖσιν ὄντα καὶ	τὰ	ὁπωσοῦν ὑπάρχοντα καὶ ὑφεστῶτα. Καὶ
[4]	καὶ ἐπιστρέφει πρὸς ἑαυτὸ πάντα	τὰ	ὁρῶντα, τὰ κινούμενα, τὰ φωτιζόμενα,
[5]	εἰς τὰ ὄντα καὶ εἰς	τὰ	οὐκ ὄντα ἐκτείνεται καὶ ὑπὲρ
[5]	ὑπὲρ τὰ ὄντα καὶ ὑπὲρ	τὰ	οὐκ ὄντα ἔστιν. Ἡ δὲ
[4]	καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ, καὶ πάντα	τὰ	οὐκ ὄντα ὑπερουσίως ἐν τῷ
[11]	αὐτοζωή, τίς ἡ αὐτοδύναμις καί	τὰ	οὕτως λεγόμενα. Ἄγε δὴ τὴν
[4]	κακίαι καὶ πρὸς τὸν λόγον	τὰ	πάθη στασιάζει καὶ ἐκ τούτων
[3]	αὐτῇ πλησιάζοντας ἐν τούτῳ μυεῖσθαι	τὰ	πανάγαθα δῶρα τὰ περὶ αὐτὴν
[11]	φυλακτικὴ ταῖς εἰρηνοδώροις αὑτῆς προνοίαις	τὰ	πάντα ἀστασίαστα καὶ ἀσύμφυρτα πρός
[7]	κατὰ μίαν τῆς αἰτίας περιοχὴν	τὰ	πάντα εἰδὼς καὶ συνέχων ὥσπερ
[1]	αὐτή ἐστι πρὸ πάντων, καὶ	τὰ	πάντα ἐν αὐτῇ συνέστηκεν. Καὶ
[5]	αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ	τὰ	πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν, καὶ
[1]	αὐτὴ κατὰ τὸ λόγιον ᾖ	τὰ	πάντα ἐν πᾶσι καὶ ἀληθῶς
[11]	συνεργήσωμεν κατὰ πρόνοιαν Ἰησοῦ τοῦ	τὰ	πάντα ἐν πᾶσιν ἐνεργοῦντος καὶ
[4]	καὶ διακρατούμενα καὶ εἰς ὃ	τὰ	πάντα ἐπιστρέφεται καθάπερ εἰς οἰκεῖον
[13]	τὰ πάντα ἡνωμένα τις ὑπόθοιτο,	τὰ	πάντα ἔσται τῷ ὅλῳ ἕν.
[5]	συνέχων καὶ προέχων, καὶ ὑπὲρ	τὰ	πάντα ἐστὶν ὡς πρὸ πάντων
[13]	ἀριθμοῦ πεπληθυσμένου. Καὶ εἰ πᾶσι	τὰ	πάντα ἡνωμένα τις ὑπόθοιτο, τὰ
[4]	καὶ κοινωνίαι, καὶ τῷ καλῷ	τὰ	πάντα ἥνωται, καὶ ἀρχὴ πάντων
[10]	παντοκρατορικῆς προάγουσαν καὶ εἰς ἑαυτὴν	τὰ	πάντα καθάπερ εἰς πυθμένα παντοκρατορικὸν
[1]	βασίλεια καὶ περὶ αὐτὴν ᾖ	τὰ	πάντα καὶ αὐτῆς ὡς αἰτίας,
[7]	πολλὰ ἑνιαίως αὐτῷ τῷ ἑνὶ	τὰ	πάντα καὶ γινώσκουσα καὶ παράγουσα.
[2]	κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι᾿ οὗ	τὰ	πάντα καὶ ἡμεῖς δι᾿ αὐτοῦ.
[2]	θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ	τὰ	πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν,
[9]	ἄγειν τὸν θεὸν καὶ συνέχειν	τὰ	πάντα καὶ παντοίως πάντων προνοεῖν
[11]	τισὶ κλείθροις τῶν διῃρημένων συμπτυκτικοῖς	τὰ	πάντα ὁρίζει καὶ περατοῖ καὶ
[4]	τὴν τῶν ὑφειμένων πρόνοιαν εὐθείᾳ	τὰ	πάντα περαίνοντες, ἑλικοειδῶς δέ, ὅτι
[7]	λόγιον, ὁπόταν φησίν· Ὁ εἰδὼς	τὰ	πάντα πρὶν γενέσεως αὐτῶν. Οὐ
[4]	παντελοῦς παρηγμένα καὶ ἐν ᾧ	τὰ	πάντα συνέστηκεν ὡς ἐν παντοκρατορικῷ
[4]	τὰ λόγιά φησιν, ἐξ οὗ	τὰ	πάντα ὑπέστη καὶ ἔστιν ὡς
[4]	ἐν αὐτῷ καὶ εἰς αὐτὸ	τὰ	πάντα, ὥς φησιν ὁ ἱερὸς
[10]	λογίων εἰδέναι. Καὶ γὰρ οὐ	τὰ	πάντη καὶ ἀπολύτως ἀγένητα καὶ
[5]	αὐτοῦ καὶ πάντων αἰτίας προϋφεστάναι	τὰ	πάντων τῶν ὄντων παραδείγματα κατὰ
[2]	πρὸς ἕν τι φῶς ἑνούμενα	τὰ	πάντων φῶτα καὶ μίαν αἴγλην
[9]	τῆς θείας ὁμοιότητος δύναμις ἡ	τὰ	παραγόμενα πάντα πρὸς τὸ αἴτιον
[4]	ὁρατῶν. Ὡς ὅταν ἀτράνωτα ᾖ	τὰ	παρακείμενα ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐδὲ αὐταὶ
[1]	θεμιτὸν ἐπιβάλλομεν, ἐν ᾗ πάντα	τὰ	πέρατα πασῶν τῶν γνώσεων ὑπεραῤῥήτως
[3]	τούτῳ μυεῖσθαι τὰ πανάγαθα δῶρα	τὰ	περὶ αὐτὴν ἱδρυμένα. Καὶ γὰρ
[4]	τὸ κατὰ κύκλον, ἀλλὰ πρὸς	τὰ	περὶ ἑαυτὴν προιοῦσα καὶ ἀπὸ
[10]	ἔχοντος, ἐπείπερ ἡ μονὰς καὶ	τὰ	περὶ μονάδα τῶν ἐπὶ πολὺ
[9]	περιέπλαττεν, ἑτέρως ἐνοοῦμεν ἐπ᾿ αὐτῇ	τὰ	περιτιθέμενα μέρη τῇ ἀμερείᾳ τῇ
[4]	πρὸς τῶν λογίων αὐτῶν ὑμνουμένου	τὰ	πλήθη μὴ χωρήσαντα τὸ ἑνοειδὲς
[4]	τὰ αἴτια πολλά. Οὐ μὴν	τὰ	ποιητικὰ τῶν κακῶν λόγοι καὶ
[7]	καὶ ἀμερίστως τὰ μεριστὰ καὶ	τὰ	πολλὰ ἑνιαίως αὐτῷ τῷ ἑνὶ
[2]	ἕνωσιν καὶ πίστιν. Καὶ ἵνα	τὰ	πολλὰ καὶ μακάρια θεάματα τῆς
[4]	τοῦ διδόντος κατὰ τὰ λόγια	τὰ	προσήκοντα πᾶσιν ἁπλῶς, οὐκ ἐπαινετὸν
[4]	καὶ ἀεὶ ἀνατείνειν αὐτὰς ἐπὶ	τὰ	πρόσω κατὰ τὴν σφῶν εἰς
[4]	καὶ τὰ ὑφειμένα τῆς πρὸς	τὰ	πρῶτα θειοτέρας ἐπιστροφῆς. Διὸ καὶ
[4]	τὴν κοινωνικὴν ἀλληλουχίαν, κινούσης δὲ	τὰ	πρῶτα πρὸς τὴν τῶν ὑφειμένων
[11]	δὲ ὡς ὑπὲρ πάντα καὶ	τὰ	πρώτως ὄντα ὑπερὼν ὑπερουσίως. Τί
[2]	τὰ ἐμὰ σά ἐστι καὶ	τὰ	σὰ ἐμά. Καὶ αὖθις, ὅσα
[4]	πάντες, αἱ τάξεις, αἱ ὑπεροχαί,	τὰ	στοιχεῖα, τὰ εἴδη, πᾶσα οὐσία,
[4]	ἐλλάμπονται λόγους καὶ αὖθις εἰς	τὰ	συγγενῆ τὰ οἰκεῖα διαπορθμεύουσιν. Καὶ
[6]	ὅλους ἡμᾶς, ψυχάς φημι καὶ	τὰ	συζυγῆ σώματα, πρὸς παντελῆ ζωὴν
[1]	τυπούμενοι πρὸς τὸ καὶ ὁρᾶν	τὰ	συμμέτρως ἡμῖν δι᾿ αὐτῶν δωρούμενα
[10]	αὐτὰ ὡς πάντων ἕδραν παγκρατῆ,	τὰ	συνεχόμενα πάντα κατὰ μίαν ὑπερέχουσαν
[3]	ταῖς κατὰ μέρος ἕκαστον ἐξετάσεσι	τὰ	συνοπτικῶς εἰρημένα τῷ ὄντως Ἱεροθέῳ
[13]	καὶ ἀνελάττωτον χορηγίαν, καθ᾿ ἣν	τὰ	τέλεια πάντα τελεσιουργεῖ καὶ τῆς
[8]	τοῖς ἀλλοιωτοῖς τὴν ταὐτότητα καὶ	τὰ	τελειοδύναμα τοῖς ἀσθενέσι καὶ ἀΐδια
[4]	καθάρσεις, αἱ ὑπερκόσμιοι φωταγωγίαι καὶ	τὰ	τελεσιουργὰ τῆς ὅλης ἀγγελικῆς τελειότητος
[7]	καὶ τάξεως αἰτία καὶ ἀεὶ	τὰ	τέλη τῶν προτέρων συνάπτουσα ταῖς
[8]	τοῦ ἀεὶ δύνασθαι. Πρόεισι δὲ	τὰ	τῆς ἀνεκλείπτου δυνάμεως καὶ εἰς
[1]	καλήν, ὅτι τὰ ὄντα πάντα	τὰ	τῆς οἰκείας φύσεως ἀπαράφθαρτα διασώζοντα
[4]	τῇ φύσει κακὸν τὸ ἀδυνατεῖν	τὰ	τῆς οἰκείας φύσεως ἐκτελεῖν. Ἀλλ᾿
[12]	ἑαυτῆς ἀποπληροῦσα καὶ ὑπερέχουσα πάντα	τὰ	τῆς προνοίας αὐτῆς ἀπολαύοντα. Ταῦτα
[7]	τοῖς θεολόγοις ἀντιπεπονθότως ἐπὶ θεοῦ	τὰ	τῆς στερήσεως ἀποφάσκειν. Οὕτω καὶ
[2]	ἑναρχικῶν ὑποστάσεων, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ	τὰ	τῆς ὑπερουσίου θεογονίας οὐκ ἀντιστρέφει
[4]	αἰσθήσεων διαπορθμεύσεις, οἱ σαφέστεροι λόγοι,	τὰ	τρανέστερα τῶν ὁρατῶν. Ὡς ὅταν
[9]	ἀνακαθαίρεσθαι χρή. Καὶ εἰ βούλει	τὰ	τριττὰ τῶν σωμάτων σχήματα τῷ
[2]	ὅτι περισσῶς καὶ οὐσιωδῶς προένεστι	τὰ	τῶν αἰτιατῶν τοῖς αἰτίοις. ~Ἀλλὰ
[5]	μᾶλλον αὐτῷ πλησιάζουσι; Καίτοι ἔδει	τὰ	τῶν μειζόνων ἐκ θεοῦ δωρεῶν
[1]	τὸ ἀνώνυμον ἐφαρμόσει καὶ πάντα	τὰ	τῶν ὄντων ὀνόματα, ἵνα ἀκριβῶς
[7]	σοφία γινώσκουσα γνώσεται πάντα ἀΰλως	τὰ	ὑλικὰ καὶ ἀμερίστως τὰ μεριστὰ
[3]	ἐξιστάμενος ἑαυτοῦ καὶ τὴν πρὸς	τὰ	ὑμνούμενα κοινωνίαν πάσχων καὶ πρὸς
[7]	ἐν ἄλλοις ἔφην, οἰκείως ἡμῖν	τὰ	ὑπὲρ ἡμᾶς παραλαμβάνοντες καὶ τῷ
[2]	ἵλεω δὲ εἴη πρὸς ἡμῶν	τὰ	ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον ὑμνούμενα,
[8]	κατ᾿ αἴσθησιν δυνατῶν ὁρῶμεν, ὅτι	τὰ	ὑπέρλαμπρα φῶτα καὶ μέχρι τῶν
[1]	τὰ νοητὰ καὶ τοῖς οὖσι	τὰ	ὑπερούσια περικαλυπτούσης καὶ μορφὰς καὶ
[11]	μίαν τῶν ὅλων εἰρηναρχίαν καὶ	τὰ	ὑφ᾿ ἑαυτὰς ἑνοῦσιν αὐτά τε
[4]	κοινωνικὴν ἀλληλουχίαν καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτων	τὰ	ὑφειμένα πρὸς τὴν τῶν κρειττόνων
[4]	ὁμόστοιχα τῆς ἀλλήλων συνοχῆς καὶ	τὰ	ὑφειμένα τῆς πρὸς τὰ πρῶτα
[2]	ἱερὸν καὶ ἀνεπιθόλωτον νοῦν ἐπὶ	τὰ	φανὰ τῶν λογίων θεάματα προσαγαγόντες,
[8]	εἶναι τὰ ἔγχρονα καὶ ἀμετάβολα	τὰ	φύσει κινούμενα καὶ τὰς ἐπικαίρους
[2]	τῶν ἄλλων ἐκ τοῦ πάντα	τὰ	φῶτα περιέχοντος ἀέρος διακρῖναι καὶ
[4]	πάντα τὰ ὁρῶντα, τὰ κινούμενα,	τὰ	φωτιζόμενα, τὰ θερμαινόμενα, τὰ ὅλως
[4]	αὐτῶν νοερόν, ἀλλ᾿ ἔξω περὶ	τὰ	χείλη καὶ τὰς ἀκοὰς αὐτῶν
[8]	καὶ ἀστασίαστα καὶ ἀῤῥεπῆ πρὸς	τὰ	χείρω διασώζουσαν καὶ πάντα φρουροῦσαν
[4]	ψυχρότητος ἔστι τὰ θερμανθέντα ἢ	τὰ	ψυχθέντα καὶ ἀπολιπούσης αὐτὰ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010