Chapitre |
[4] |
νοητὸν
λέγεται
τὸ
ὑπὲρ
πᾶν
|
φῶς |
ἀγαθὸν
ὡς
ἀκτὶς
πηγαία
καὶ |
[4] |
ἀπουσίᾳ
φωτός.
Αὐτὸ
δὲ
τὸ
|
φῶς |
ἀεὶ
φῶς
ἐστι
τὸ
καὶ |
[5] |
εἷς
ὢν
καὶ
μονοειδὲς
ἐπιλάμπων
|
φῶς |
ἀνανεοῖ
καὶ
τρέφει
καὶ
φρουρεῖ |
[2] |
δύναιτο
τοῦδε
τοῦ
λαμπτῆρος
τὸ
|
φῶς |
ἀπὸ
τῶν
ἄλλων
ἐκ
τοῦ |
[4] |
τοῦ
καθ᾿
ἡμᾶς
χρόνου
τὸ
|
φῶς. |
Αὐτὸ
γάρ
ἐστι
τὸ
φῶς, |
[4] |
φῶς.
Αὐτὸ
γάρ
ἐστι
τὸ
|
φῶς, |
εἰ
καὶ
τότε
ἀσχημάτιστον
ἦν, |
[4] |
φωτίζει
καὶ
ὑπερηπλωμένον
ἔχει
τὸ
|
φῶς |
εἰς
πάντα
ἐξαπλῶν
τὸν
ὁρατὸν |
[2] |
ἐνόντων
λαμπτήρων
πρὸς
ἕν
τι
|
φῶς |
ἑνούμενα
τὰ
πάντων
φῶτα
καὶ |
[1] |
ἐκθεουμένων
νοῶν
πρὸς
τὸ
ὑπέρθεον
|
φῶς |
ἕνωσις,
ὑμνοῦσιν
αὐτὸ
κυριώτατα
διὰ |
[4] |
Αὐτὸ
δὲ
τὸ
φῶς
ἀεὶ
|
φῶς |
ἐστι
τὸ
καὶ
τὸ
σκότος |
[2] |
ἢ
ζωὴν
ἢ
οὐσίαν
ἢ
|
φῶς |
ἢ
λόγον
ὀνομάσαιμεν,
οὐδὲν
ἕτερον |
[4] |
ἀκτῖνος;
Ἐκ
τἀγαθοῦ
γὰρ
τὸ
|
φῶς |
καὶ
εἰκὼν
τῆς
ἀγαθότητος.
Διὸ |
[2] |
ὅλης
θεότητος
ὑμνεῖται,
καὶ
τὸ
|
φῶς |
καὶ
τὸ
θεοποιὸν
καὶ
τὸ |
[7] |
φησι
τὰ
λόγια
τὸ
παμφαὲς
|
φῶς |
καὶ
τὸν
πολυύμνητον
καὶ
πολυώνυμον |
[7] |
καὶ
συνέχων
ὥσπερ
καὶ
τὸ
|
φῶς |
κατ᾿
αἰτίαν
ἐν
ἑαυτῷ
τὴν |
[4] |
ἡμῖν
ὑμνητέον
καὶ
ῥητέον,
ὅτι
|
φῶς |
νοητὸν
ὁ
ἀγαθὸς
λέγεται
διὰ |
[1] |
ὁ
ὤν,
ἡ
ζωή,
τὸ
|
φῶς, |
ὁ
Θεός,
ἡ
ἀλήθεια,
καὶ |
[2] |
συνεξελεύσεται
καὶ
τὸ
οἰκεῖον
ἅπαν
|
φῶς |
οὐδέν
τι
τῶν
ἑτέρων
φώτων |
[4] |
ἐμφανοῦς
εἰκόνος
λόγον
καὶ
τὸ
|
φῶς |
συνάγει
καὶ
ἐπιστρέφει
πρὸς
ἑαυτὸ |
[2] |
ὁ
πολὺς
τὰ
θεῖα,
τὸ
|
φῶς |
τοῦ
κόσμου,
τάδε
φησὶν
ἐνθεαστικῶς |