Chapitre
[6]	ἐπιστρέφουσα καὶ ἀνακαλουμένη καὶ τὸ	δὴ	θειότερον ὅτι καὶ ὅλους ἡμᾶς,
[4]	καὶ αἰτία καὶ τέλος, οὕτω	δὴ	καὶ ἡ τῆς θείας ἀγαθότητος
[4]	τὸν οἰκεῖον δυνάμενα λόγον, οὕτω	δὴ	καὶ τἀγαθὸν ὑπὲρ ἥλιον ὡς
[4]	ὄντων ἁπάντων ὁλικὸς ἔρως. Ἄγε	δὴ	καὶ ταύτας πάλιν εἰς ἑν
[11]	εἰπεῖν, οὔτε αὐτοὶ ᾔδεισαν, ἅτε	δὴ	οὐκ ὄντας, οὔτε οἱ πατέρες
[4]	οὔτε ἐν τοῖς οὖσιν. Εἶεν	δὴ	οὖν, ἐπ᾿ αὐτὴν ἤδη τῷ
[9]	ὡς πάντων ἕτερον καὶ τὸ	δὴ	παραδοξότερον, ὅτι μηδὲ εἶναί τι
[11]	καί τὰ οὕτως λεγόμενα. Ἄγε	δὴ	τὴν θείαν καὶ ἀρχισυνάγωγον εἰρήνην
[4]	τοῦ κάλλους αὐτῆς. Ὥστε τοῦτο	δὴ	τὸ τοῦ ἔρωτος ὄνομα μὴ
[13]	τε καὶ λεγέσθω, καὶ ἔστω	δὴ	τοῦτο ταῖς νοηταῖς θεωνυμίαις τὸ
[10]	περὶ αἰῶνος καὶ χρόνου. Ὥρα	δὴ	τῷ λόγῳ τὸν πολυώνυμον θεὸν
[7]	εὑρισκόμενον ἀκατάληπτον καὶ ἀνεξιχνίαστον. Τούτῳ	δὴ	τῷ τρόπῳ καὶ νῦν ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/01/2010