Chapitre |
[9] |
μετέχουσι
τοῦ
εἶναι
ὁμοίοις
ὁ
|
θεὸς |
αἴτιος
γίγνεται
καὶ
ἔστι
καὶ |
[7] |
πάντων.
Καὶ
διὰ
γνώσεως
ὁ
|
θεὸς |
γινώσκεται
καὶ
διὰ
ἀγνωσίας.
Καὶ |
[7] |
Διὸ
καὶ
ἐν
πᾶσιν
ὁ
|
θεὸς |
γινώσκεται
καὶ
χωρὶς
πάντων.
Καὶ |
[5] |
ἄλλων
ἀρχηγικώτερον
ὡς
ὢν
ὁ
|
θεὸς |
ἐκ
τῆς
πρεσβυτέρας
τῶν
ἄλλων |
[9] |
θεωρήσωμεν.
Μέγας
μὲν
οὖν
ὁ
|
θεὸς |
ἐν
τοῖς
λογίοις
ὑμνεῖται
καὶ |
[4] |
ὄντων
ἄμοιρα.
Καὶ
οὐσίας
ὁ
|
θεὸς |
ἐξῄρηται
καὶ
ἔστιν
ὑπερουσίως.
Καὶ |
[1] |
ἀμυήτους.
Ἐμοὶ
δὲ
δώη
ὁ
|
θεὸς |
θεοπρεπῶς
ὑμνῆσαι
τὰς
τῆς
ἀκλήτου |
[7] |
ἔσται
χορηγός.
Οὐκ
ἄρα
ὁ
|
θεὸς |
ἰδίαν
ἔχει
τὴν
ἑαυτοῦ
γνῶσιν, |
[2] |
ἡμᾶς
γεγονὼς
ὁ
ἀναλλοίωτος,
ἦ
|
θεὸς |
καὶ
θεοῦ
λόγος.
Οὕτω
καὶ |
[2] |
κύριοι
πολλοί,
ἀλλ᾿
ἡμῖν
εἷς
|
θεὸς |
ὁ
πατήρ,
ἐξ
οὗ
τὰ |
[13] |
τοῦ
ἑνὸς
ἐπωνυμίᾳ,
καὶ
εἷς
|
θεὸς |
ὁ
πατὴρ
καὶ
εἷς
κύριος |
[7] |
εἴρηται,
πῶς
δὲ
αὐτὸς
ὁ
|
θεὸς |
ὁ
ὑπέρσοφος
σοφία
καὶ
νοῦς |
[9] |
ὑμνοῦνται.
Μέγας
μὲν
οὖν
ὁ
|
θεὸς |
ὀνομάζεται
κατὰ
τὸ
ἰδίως
αὑτοῦ |
[8] |
ἐκ
τοῦ
ὄντος
ἐκπεσεῖν
ὁ
|
θεὸς |
οὐ
δύναται,
καὶ
τὸ
μὴ |
[5] |
καὶ
ὑφεστῶτα.
Καὶ
γὰρ
ὁ
|
θεὸς |
οὐ
πώς
ἐστιν
ὤν,
ἀλλ᾿ |
[4] |
τοῦτο
δοθείη,
ἔσται
καὶ
ὁ
|
θεὸς |
οὐκ
ἀπήμων
οὐδὲ
ἐκτὸς
δυσχερείας. |
[9] |
ἕτερον,
ἐπειδὴ
πᾶσι
προνοητικῶς
ὁ
|
θεὸς |
πάρεστι
καὶ
πάντα
ἐν
πᾶσι |
[7] |
εἰ
κατὰ
μίαν
αἰτίαν
ὁ
|
θεὸς |
πᾶσι
τοῖς
οὖσι
τοῦ
εἶναι |
[4] |
ἔσται
ὁ
μεταβάλλων
ἐκ
τἀγαθοῦ
|
θεὸς |
ποτὲ
μὲν
ὤν,
ποτὲ
δὲ |
[7] |
αἰτία
ἀγνοήσει.
Ταύτῃ
γοῦν
ὁ
|
θεὸς |
τὰ
ὄντα
γινώσκει
οὐ
τῇ |
[4] |
καὶ
μερικῶν
ἐλλείψεων.
Οἶδεν
ὁ
|
θεὸς |
τὸ
κακόν,
ᾗ
ἀγαθόν,
καὶ |
[10] |
ἔρωτος.
Ἡμερῶν
δὲ
παλαιὸς
ὁ
|
θεὸς |
ὑμνεῖται
διὰ
τὸ
πάντων
αὐτὸν |
[7] |
ἁρμονίαν
καλλιεργοῦσα.
Λόγος
δὲ
ὁ
|
θεὸς |
ὑμνεῖται
πρὸς
τῶν
ἱερῶν
λογίων |
[2] |
Οἷον
ἐπειδὴ
ὤν
ἐστιν
ὁ
|
θεὸς |
ὑπερουσίως,
δωρεῖται
δὲ
τὸ
εἶναι |
[7] |
ὑπεροῦσαν.
Οὐ
γὰρ
μόνον
ὁ
|
θεὸς |
ὑπερπλήρης
ἐστὶ
σοφίας
καὶ
τῆς |
[4] |
τὸν
τῆς
παλαιότητος
λόγον,
ὅτι
|
θεὸς |
ὢν
ὁ
ἥλιος
καὶ
δημιουργὸς |
[8] |
τοίνυν,
ὅτι
δύναμις
ἔστιν
ὁ
|
θεὸς |
ὡς
πᾶσαν
δύναμιν
ἐν
ἑαυτῷ |
[8] |
δεδωρημένον.
Δικαιοσύνη
δὲ
αὖθις
ὁ
|
θεὸς |
ὡς
πᾶσι
τὰ
κατ᾿
ἀξίαν |