Chapitre
[1]	καὶ τὰς ἀπὸ τῆς γλώττης	πληγὰς	ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε πλείονος. Καὶ
[14]	μαστίξας ἀῤῥήτοις πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι	πηγὰς	ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν
[9]	καὶ ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ εἰς	ὁλκάδας	ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν
[1]	ἀπροόπτως τὰς τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει	παγίδας	ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν ἡμᾶς, εἴπερ
[2]	ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ	δρομέας	στειλαμένους ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν τὸ
[15]	ὁ πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς	ἀρχαίας	ἐπιβουλῆς ἔρχεται μνήμην, καὶ τὴν
[10]	ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ τῆς	δυσπραγίας	αὐτῆς ἐκ τοῦ σχολαίτερον βαδίσαι
[12]	δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν τῆς	ὑμνῳδίας	σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν μὲν γὰρ,
[15]	ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ τοὺς τῆς	εὐσεβείας	αὐτῷ καρποὺς ὀνειδίζουσα, καὶ καταλέγουσα
[14]	σώματος, ἄσυλον ἐφύλαττε τὸν τῆς	εὐσεβείας	θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ τῆς
[9]	τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ μύσος	ἀσελγείας	προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ
[1]	ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν ὁ τῆς	ἀληθείας	ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει
[2]	τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες, τῆς μὲν	εὐθείας	ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ, πρὸς δὲ τὸν
[8]	τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας	ἐπιμελείας	ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ μέντοιγε ἐπιτρέπειν
[7]	εὕροι τις ἂν, ὅταν ἐξ	ἐπιμελείας	συνυφανθῶσι τῇ φύσει· καὶ οὔτε
[14]	αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν τῆς	βασιλείας	θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν, ἐπὶ
[1]	λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως τὰς τῆς	ἀπωλείας	ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν
[8]	ἀχθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ γῆς	πορείας	τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν
[8]	γῆς, μικρὰ πρὸς τὰς τούτου	χρείας	ἐπιστραφήσεται, καὶ ὥστε συνέχειν μόνον
[5]	καὶ πάντα, ὅσα πέρα τῆς	χρείας	ὁ πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς
[15]	καὶ τὸν ἐμὸν βίον. Ἐξ	ἡμισείας	ἠσεβηκέναι νενόμικα νῦν, ἐπειδήπερ ἓν
[12]	ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ τῆς	ἐπικρατείας	τοῦ πυρὸς ἀναρπασθέντες ὑπὸ τοῦ
[3]	τὸν ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν	ἀδικίας	ἀπόστησον ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ τῷ
[9]	δελεασθεὶς, ἢ πλούτου κόνιν ἐξ	ἀδικίας	ἐφ´ ἑαυτὸν συνεφόρησε, καὶ τὸν
[4]	τὰ πρόσω φερόμενοι, καὶ τὰς	ἡλικίας	ἀμείβοντες, ὥς τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν·
[5]	κτήσαιτό τις μυρία, καὶ μεγαλοπρεπεῖς	οἰκίας,	καὶ ζώων ἀγέλας παντοδαπῶν, καὶ
[1]	τὰς τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων	σκιὰς,	αἳ περὶ τὴν ὁδὸν τοῦ
[7]	καὶ κρατεῖ· Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ	κοιλίας	μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι.
[12]	τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας	φιλοτιμίας	φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ
[13]	καθ´ ἡμᾶς, μηδὲ κατηγορείτω τῆς	οἰκονομίας	τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως· ἀλλ´
[1]	δὲ, ὡς ἴστε, τὰς ἡμετέρας	ἐπιθυμίας	καθ´ ἡμῶν βέλη ποιούμενος, καὶ
[9]	ἀπώλεσαν, καὶ περιίσταται λοιπὸν βία	πενίας	αὐτοῖς· ἡμεῖς δὲ ἐφ´ ὅσον
[5]	συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ τῆς	πλεονεξίας	ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ ἐπὶ
[7]	καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε πρὸς τὸν
[1]	νίκην λοιπὸν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	ὁ βάσκανος. Καὶ καθάπερ οἱ
[11]	καί τι παραλελοίπαμεν δι´ ἀσθένειαν	ἐννοίας	ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες,
[13]	~Ἀναμνήσατε τῆς τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς	καρτερίας.	Εἴπατε πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ ἐκεῖνος·
[16]	ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς	καρτερίας	τῷ δικαίῳ μισθός. Διὰ τί
[10]	χείροσι, καὶ τὸ φιλότιμον ἀκόνην	πονηρίας	ποιούμενοι τοῖς ταύτην ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι
[8]	μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν τῆς	σωτηρίας	ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ
[3]	σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ τῆς	ὁδοιπορίας	παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν ὠδῖνας,
[10]	τι φιλάνθρωπον, καὶ τὸ τῆς	εὐπορίας	ἄχθος, εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι
[5]	τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν τῆς	εὐπορίας	ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς ὑποδὺς,
[14]	θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν, ἐπὶ	κοπρίας	ἐκάθισεν. Ὁ δὲ, καὶ τοιούτοις
[8]	τῇ τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ	μετρίας	ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ μέντοιγε
[6]	στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς τῆς	ἀκρασίας	γέλωτα ἀγούσης ἐν τῷ παλαίειν,
[10]	τε καὶ σχήμασι τὸ τῆς	ἀκρασίας	ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ τοῖς
[6]	σχολὴν, σφοδρός τις εἰσέρχεται τῆς	ἀκρασίας	μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ αἰσθάνεται
[0]	τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ ἔξωθεν τῆς	Ἐκκλησίας.	~Ἐγὼ μὲν ᾤμην, ἀγαπητοὶ, σφοδρότερον
[12]	ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ τῆς	Ἐκκλησίας	ὁ δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα
[12]	πυρὸς ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς τῆς	Ἐκκλησίας	σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ
[1]	δὲ οὐ πάρεστιν ὥστε μετὰ	παῤῥησίας	βιάζεσθαι, ταῖς ὁδοῖς ἐφεδρεύειν εἰώθασι·
[10]	ἐργάτην αὐτόν· εἰ δὲ μετὰ	παῤῥησίας	προσβλέψοι διὰ τὸ βαρὺ τοῦ
[16]	γεώργια, καὶ πᾶσαν τὴν τῆς	περιουσίας	τρυφὴν ἐκ τοῦ διπλασίονος ὑπεδέξατο,
[15]	μόνον τὰ παρὰ τῆς αὐτοῦ	σοφίας	οἰκονομούμενα. Ὅπερ ἂν δῷ σοι,
[15]	ἀεὶ τῆς μὲν τῶν γυναικῶν	ὀλιγοψυχίας	(ἄξια ῥήματα, ταράξαι δὲ πάντα
[5]	καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἰκίας, καὶ ζώων	ἀγέλας	παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν ἀνθρώποις
[9]	ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας	ἄλλας	ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων
[3]	βίου σταθμοῖς; Τὰς μὲν οὖν	ἄλλας	ὁδοὺς, ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ
[13]	εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος	προσβολὰς,	καὶ ἀλλοιῶν εἰς ἀφρὸν τῶν
[4]	δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου τὰς	πύλας,	καὶ ὅτι δεῖ παρεσκευασμένους ἐφ´
[1]	παρ´ ἡμῶν εἰς τὸ βλάπτειν	ἡμᾶς	ἀεὶ λαμβάνων ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ
[10]	τὸ βαρὺ τοῦ λιμοῦ κέντρον	ἡμᾶς,	ἀναιδῆ πάλιν καλοῦμεν καὶ βίαιον.
[7]	καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς μοχθοῦντας	ἡμᾶς	ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς
[9]	δὲ ἐκείνων δήπου μᾶλλον ταῦτα	ἡμᾶς	βουλεύεσθαί τε προσήκει καὶ πράττειν.
[2]	ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν	ἡμᾶς,	εἴπερ ἐθέλοιμεν ἀσφαλῶς τὴν ὑποκειμένην
[4]	πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην ἐκπέμψας	ἡμᾶς	ἐνδοῦναι τῷ δρόμῳ χρόνον βουλήσεται,
[10]	τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν	ἡμᾶς	ἐξορκῶν συνεχῶς, δύναται τὴν ἀνελεῆ
[12]	ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν	ἡμᾶς	καθέλκουσα τῆς συμφορᾶς. Ὁ Σωτὴρ
[2]	καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας στειλαμένους	ἡμᾶς,	καὶ πανταχόθεν τὸ κοῦφον ταῖς
[4]	εἶναι πρὸς τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν	ἡμᾶς,	καὶ τὸ τοῦ Δεσπότου νεῦμα
[13]	οὐδεμία πρόνοια τάττει τὰ καθ´	ἡμᾶς,	μηδὲ κατηγορείτω τῆς οἰκονομίας τοῦ
[15]	ἐπειδήπερ ἓν μὲν σῶμα ἀμφοτέρους	ἡμᾶς	ὁ γάμος ἐποίησε, σὺ δὲ
[15]	Ὅπως βούλεται τάττει τὰ καθ´	ἡμᾶς.	Σοφὸς δέ ἐστι, καὶ τὸ
[10]	δὲ ἐγὼ, μὴ καὶ πικροτέροις	ἡμᾶς	τούτων βάλωσι ῥήμασιν, ἐπειδὴ καὶ
[1]	ὦ, τῶν τοῦ διαβόλου δικτύων	ὑμᾶς	ἀπάγειν βουλόμενος. Πολὺν γὰρ, ἀγαπητοὶ,
[11]	νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι πεπονηκότας	ὑμᾶς.	Αὐτοὶ δὲ εἰ καί τι
[11]	Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς	ὑμᾶς,	ἵνα, ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν
[9]	γαστέρας, διασώζεται καὶ φθάνει πρὸς	λιμένας	ἐλθόντα, καὶ φυλάττεται τοῖς ἐκβάλλουσι,
[12]	ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ ἤδη πρὸς	λιμένας	ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε, καταχθέντα τὸν
[3]	πρόσω τὰς τῶν ποδῶν βάσεις	ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ
[10]	κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας	πεπληρωμένας	πολυτελῶν δώρων κατάγουσι, καὶ μανθάνουσι
[2]	πᾶσαν τρυφὴν, καὶ πολυτελεῖς δεικνύουσα	σκηνὰς	(Ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν
[3]	τοῦ δρόμου τὰς τῶν τάφων	σκηνὰς,	καὶ πρὸς ἐκείνας ἅπαντας ἄγουσα,
[3]	ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν	ὠδῖνας,	τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου
[3]	τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς	ἐκείνας	ἅπαντας ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον,
[9]	ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας	τινὰς,	τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα γαστέρας,
[13]	ποιείσθω τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς	ἀγῶνας	ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος
[16]	πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[10]	τούτων ὧν ἐν τῷ βίῳ	συνέλεξας.	Δάκρυε νῦν, ἐπειδὴ τότε δακρύοντα
[14]	προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα	μαστίξας	ἀῤῥήτοις πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς
[2]	εἰ θρόνος ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς,	ὑποζεύξας	ἔθνη καὶ πόλεις εἰς δουλείαν
[10]	φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς	ἀκοάς·	ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες ἐπὶ
[16]	τὰ μὲν ἄλογα κτήνη, καὶ	πᾶς	ὁ πλοῦτος διαφθειρόμενος, εἰς τελείαν
[7]	καὶ περιφάνεια, καὶ τρυφὴ, καὶ	πᾶς	ὁ τοιοῦτος ὄχλος, ὁ καθ´
[6]	τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν ἐνεχείρησε	πέρας	ἐλθὼν ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ
[3]	τὸ τεταγμένον ὑπὸ τοῦ Δεσπότου	πέρας	ἕλκει τοὺς ἐπ´ αὐτῆς· καὶ
[2]	ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ	πέρας	ἐπείγεσθαι. ~Καί με μηδεὶς ὑπολάβοι
[3]	ἀεὶ καταλιμπάνοντες ὕστερον, ἐπὶ τὸ	πέρας	φθάνουσι τῆς ζωῆς. Ἢ οὐχὶ
[7]	ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς	ἡμετέρας	ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε πρὸς
[1]	ἡμῶν νίκην λοιπὸν ἐκ τῆς	ἡμετέρας	ἀνοίας ὁ βάσκανος. Καὶ καθάπερ
[1]	Προσάγει δὲ, ὡς ἴστε, τὰς	ἡμετέρας	ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη ποιούμενος,
[10]	Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς	ἡμετέρας	τραπέζης ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς κόρον
[12]	εὐπορίαν τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς	ἡμετέρας	φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ
[9]	τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα	γαστέρας,	διασώζεται καὶ φθάνει πρὸς λιμένας
[9]	ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας	ἀσφαλεστέρας	τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα
[12]	ὅσοι τῆς τῶν δυσχερῶν ἄγευστοι	πείρας	ἐμείναμεν, κοινὴν ἐκείνοις προθῶμεν τὴν
[14]	αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ τῆς	πείρας	προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα
[2]	ἕτοιμος εἰς τὰς τῶν βουλομένων	χεῖρας	ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν
[15]	παρίστατο, κάτω νενευκυῖα, καὶ τὰς	χεῖρας	ἐπὶ τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ
[15]	πρὸς τὰς τῶν ἐμῶν οἰκετῶν	χεῖρας	ἠνάγκασμαι βλέπειν, καὶ τρέφουσα πάλαι
[5]	ὁ πλοῦτος δὲ εἰς ἑτέρων	χεῖρας	ὁρᾷ, μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ
[10]	μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τὰς	χεῖρας	πεπληρωμένας πολυτελῶν δώρων κατάγουσι, καὶ
[16]	ἀρκεῖσθαι τοῖς ἴσοις αὐτὸν ἐδικαίωσεν.	Ὁρᾷς	ὁπόσα ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ
[12]	πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα τῆς	συμφορᾶς.	Ὁ Σωτὴρ δὲ ἐπὶ τὸν
[15]	καὶ τὴν τοῦ γυναίου διάνοιαν	ὑποσύρας	εἰς ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον,
[15]	σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν δακρύεις, ἀλλ´	ἐγέλασας	πρότερον· νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´ ἐπλούτησας
[12]	μεθ´ ἡμῶν ὁ καὶ πάλαι	σβέσας	ἐν Βαβυλῶνι τὴν κάμινον. Πῶς
[10]	δακρύοντα τὸν ἀδελφὸν ὁρῶν οὐκ	ἠλέησας.	Ταῦτα ἐροῦσι, καὶ δικαίως, ἡμῖν.
[14]	ἐφ´ ὅσον ὁ τοῦτό με	ποιήσας	ἐβούλετο χρόνον. Περιελεῖν μου τὸν
[15]	ηὐχόμην, ἀναστροφὴν, διέβαλες ἐν οἷς	ἐλάλησας	καὶ τὸν ἐμὸν βίον. Ἐξ
[12]	μηδὲν μέγα βλάψαι δοκῇ, καὶ	πολεμήσας,	μηδένα δεῖξαι νενικημένον, καὶ περιελὼν
[10]	φιλανθρωπίαν, ἢν αὐτὸς ἐφ´ ἑτέρων	ἠγνόησας·	μηδὲ βούλου λαβεῖν οὕτω μεγάλα
[16]	οἶμαι, διπλοῦν τὸν ἄλλον πλοῦτον	ἐπιμετρήσας	αὐτῷ, τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς
[15]	ἐγέλασας πρότερον· νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´	ἐπλούτησας	πρότερον. Ἔπιες τὸ διειδὲς νᾶμα
[12]	ἐπεδείξατο λύτταν, καὶ φλογὶ πυρὸς	ὁπλίσας	ἑαυτὸν, τοῖς τῆς Ἐκκλησίας σηκοῖς
[12]	στένει σήμερον ὁ διάβολος, οὐκ	ἀπολαύσας	ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη τῆς ἐγχειρήσεως;
[15]	κακῶν, καὶ θυμοῦ τὸ βλέμμα	πληρώσας,	καὶ πρὸς τὴν γυναῖκα καθάπερ
[10]	εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις	τὰς	ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες
[1]	ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ	τὰς	ἀπὸ τῆς γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα
[1]	ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως τὰς	τῆς	ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ
[7]	τῶν ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ	τὰς	ἀρετὰς δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα
[4]	ἐπὶ τὰ πρόσω φερόμενοι, καὶ	τὰς	ἡλικίας ἀμείβοντες, ὥς τι προσλαμβάνοντες,
[1]	πόλεμον. Προσάγει δὲ, ὡς ἴστε,	τὰς	ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη
[3]	πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ βίου σταθμοῖς;	Τὰς	μὲν οὖν ἄλλας ὁδοὺς, ὅσαι
[4]	τῶν δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου	τὰς	πύλας, καὶ ὅτι δεῖ παρεσκευασμένους
[1]	τὸνἐπιβουλεύοντα ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως	τὰς	τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν.
[13]	δὲ ὥσπερ τις πρόβολος εἱστήκει,	τὰς	τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ
[8]	ζῇν ἐπὶ γῆς, μικρὰ πρὸς	τὰς	τούτου χρείας ἐπιστραφήσεται, καὶ ὥστε
[2]	φαίνοιτο χύδην προκείμενος, ἕτοιμος εἰς	τὰς	τῶν βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν (Πλοῦτος
[15]	ἡ βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς	τὰς	τῶν ἐμῶν οἰκετῶν χεῖρας ἠνάγκασμαι
[1]	δυσμενὴς ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος	τὰς	τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων σκιὰς,
[3]	μὲν ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας παρέχουσα	τὰς	τῶν μητρῶν ὠδῖνας, τέρμα δὲ
[9]	εἰς ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς,	τὰς	(τῶν πενήτων μετατεθέντα γαστέρας, διασώζεται
[3]	πορείαν ἀνύοντες, ἐπὶ τὰ πρόσω	τὰς	τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις
[3]	τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου	τὰς	τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς
[15]	δικαίῳ παρίστατο, κάτω νενευκυῖα, καὶ	τὰς	χεῖρας ἐπὶ τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα,
[10]	λαμπρῶς μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ	τὰς	χεῖρας πεπληρωμένας πολυτελῶν δώρων κατάγουσι,
[12]	τὴν τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ	τὰς	ψυχὰς ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι,
[5]	ὑπὸ τοῦ πρὸς βίαν χωρίζοντος	τὰς	ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς
[9]	καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς θαλάττης	ἐργάτας.	Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί τι
[7]	ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς	ἀρετὰς	δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι
[3]	τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας	ἅπαντας	ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον, τοὺς
[13]	τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας	ἅπαντας	ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε·
[2]	ψυχαῖς πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον	ἐπινοήσαντας,	ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[3]	πάντων τῶν τοῦ χρόνου διαστημάτων	ὁδεύσαντας,	τοὺς δὲ οὐδὲ τοῖς πρώτοις
[7]	δυνάμενα, παρατρέχειν καλὸν, τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπιμύσαντας·	τῶν δὲ ὄντως ἡμετέρων πρόνοιαν
[3]	τοὺς δὲ οὐδὲ τοῖς πρώτοις	ἐναυλισθέντας	τοῦ βίου σταθμοῖς; Τὰς μὲν
[12]	εὐπορίαν τὴν ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς	περισωθέντας	μόλις τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς
[5]	ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν	περισφίγγοντας	ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς,
[8]	τοὺς ὑπὲρ τοῦ ζῇν κινδύνους	προϊόντας	ὁρῶν, φανήσεται δεδιὼς, ἀλλ´ ἑαυτῷ
[7]	φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς	μοχθοῦντας	ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ
[5]	αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´ ἢ	ζῶντας	ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει,
[11]	λόγων· νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι	πεπονηκότας	ὑμᾶς. Αὐτοὶ δὲ εἰ καί
[2]	ἐπὶ τῇ νίκῃ στεφάνους λαβεῖν,	ἐγρηγορότας	περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς τῆς
[7]	ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς βίαν	αὐτὰς	ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων
[1]	εἰ ἴδωσί τι χωρίον περὶ	αὐτὰς,	ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ
[5]	τοὺς ἐκ νεότητος ἐπ´ αὐτοῖς	ἱδρῶτας	ἀποδακρύουσιν· ὁ πλοῦτος δὲ εἰς
[8]	ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα. Ἔχοντες δὲ	διατροφὰς	καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Ταῦτα
[12]	τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς	ψυχὰς	ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ
[5]	τοῦ πρὸς βίαν χωρίζοντος τὰς	ψυχὰς	τῆς ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι
[4]	ὁ πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην	ἐκπέμψας	ἡμᾶς ἐνδοῦναι τῷ δρόμῳ χρόνον
[16]	εἰς τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν· οἱ	παῖδες	δὲ, καὶ τεθνεῶτες, ἔζων τῷ
[15]	ἀλλ´ ἐπλούτησας πρότερον. Ἔπιες τὸ	διειδὲς	νᾶμα τοῦ βίου, καὶ τὸ
[2]	Σοφός) μηδὲ εἰ δυναστεῖαι καὶ	τυραννίδες,	καὶ δορυφόρων ἢ κολάκων ἐσμοί·
[14]	διέῤῥηξε, τὸ τῆς φύσεως ἐπιδεικνύμενος	συμπαθὲς,	καὶ ὅτι πατὴρ εἴη φιλόστοργος
[16]	σοι προσεπέλασε δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ	χθὲς	ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ τῆς τῶν
[3]	ἡμέραν ἐῶν, καὶ πρὸς τὴν	χθὲς	ἐπανελθεῖν οὐδέποτε, κἂν θελήσοι, δυνάμενος.
[12]	τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ	χθὲς	ὑπὸ τοῦ Δεσπότου θαυματουργηθέντα κελεύοντες,
[15]	νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´ ἐπλούτησας πρότερον.	Ἔπιες	τὸ διειδὲς νᾶμα τοῦ βίου,
[8]	θρηνήσει μακρὰ, καὶ σκότος οἰκήσει	διηνεκὲς,	πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ
[15]	ἐμὴν, ὡς οὐκ ηὐχόμην, ἀναστροφὴν,	διέβαλες	ἐν οἷς ἐλάλησας καὶ τὸν
[2]	τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ	λυσιτελὲς	ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ
[15]	τῆς εὐφροσύνης ἀξία τῆς πρόσθεν	ἐτύγχανες.	Ταῦτα ὁ Ἰὼβ λέγων, ἀπεκρούσατο
[12]	ἀπολωλὼς, καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ	συγγενὲς	σῶμα σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν ταῖς τοῦ
[8]	τοῦτο διὰ πάντων πειράσεται σώζειν	εἰλικρινές	τε καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς
[12]	ἐγὼ, πράξατε δὲ ὑμεῖς. Εἰσί	τινες	ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς
[5]	αὐτοῖς. Οὐδὲ γὰρ εἰ χρυσόν	τινες	ἐν τῷ βίῳ συναγάγοιεν ἄπλετον,
[12]	τῆς συμβουλῆς δρόμον αὖθις ἀδελφοί	τινες	ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ χθὲς
[16]	τοίνυν, εἴ τί σοι προσεπέλασε	δυσχερὲς	ἀπὸ τοῦ χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς
[15]	ἐποίησε, σὺ δὲ εἰς βλασφημίαν	κατέπεσες.	Εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ
[16]	προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα· τότε	πάντες	περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ
[15]	μέλλει· καὶ πρὸς τὴν κοινὴν	ἅπαντες	τοῦ θανάτου σπεύδομεν θάλατταν. Εἰ
[16]	γεννήσασιν εὐφροσύνην παρέχοντες, οἱ δὲ	προοδεύσαντες	ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα· τότε πάντες
[10]	βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν ἀνήμερον ἐκεῖνον	ζηλώσαντες	πλούσιον, πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ
[12]	χρυσὸς εὐγενὴς ἐκ τοῦ πυρὸς	ἀναλάμψαντες,	καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην
[10]	τὰς ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν δαπάνην	μετατιθέντες	ἐπὶ τοῖς χείροσι, καὶ τὸ
[2]	ἀναμένων εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις	δελεασθέντες,	τῆς μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ,
[12]	ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς	ἀναρπασθέντες	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν
[2]	λῃστοῦ καταγώγιον τὸν θάνατον λάθωμεν	ἑλκυσθέντες	ὑπὸ τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον
[3]	οὕτως οἱ πρὸς τὸ ζῇν	παραχθέντες	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν
[3]	βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς δρόμον	ἀμείβοντες,	καὶ τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ
[4]	πρόσω φερόμενοι, καὶ τὰς ἡλικίας	ἀμείβοντες,	ὥς τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν· καὶ
[9]	τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς νηὸς	ἄγοντες	τύχοιεν, κλύδων δὲ ἐπαναστῇ ζέων
[10]	μὲν αἰσχροῖς ῥήμασι τὸν ἑστιάτορα	θέλγοντες,	οἱ δὲ ἀτόποις βλέμμασί τε
[12]	φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ	διαφυγόντες	τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα
[12]	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι	διαφυγόντες	τὸν κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι
[10]	καὶ σχήμασι τὸ τῆς ἀκρασίας	ἐκκαίοντες	πῦρ· οἱ δὲ τοῖς εἰς
[2]	τὰ μὲν ἑκόντες, τὰ δὲ	ἄκοντες,	προσδεθῶμεν αὐτοῖς, καὶ πρὸς τὸ
[7]	ἢν μὴ πρὸς βίαν αὐτὰς	ἑκόντες	ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς·
[9]	ὅπως ἔνι τάχους, μὴ ἑαυτοὺς	ἑκόντες	συμπνίξωμεν. Εἰ δ´ ἄρα τις
[2]	εἶτα ὑπὸ τούτου τὰ μὲν	ἑκόντες,	τὰ δὲ ἄκοντες, προσδεθῶμεν αὐτοῖς,
[10]	σκώμμασι γέλωτα τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν	ἐθέλοντες·	ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις ἀπατῶντες
[2]	Καὶ δέος πολὺ μή ποτε,	προσδραμόντες	ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ
[4]	τὰς ἡλικίας ἀμείβοντες, ὥς τι	προσλαμβάνοντες,	χαίρομεν· καὶ μακάριον κρίνομεν, ὅταν
[3]	ἐπεμβαίνοντες, καὶ τὸ πρότερον ἀεὶ	καταλιμπάνοντες	ὕστερον, ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι
[3]	ἀρχῇ τοῖς τοῦ χρόνου τμήμασιν	ἐπεμβαίνοντες,	καὶ τὸ πρότερον ἀεὶ καταλιμπάνοντες
[6]	τὰ μέγιστα περὶ τοῦ ζῇν	κινδυνεύσοντες.	Πολλοῖς γοῦν ὁ κόρος ἤγαγε
[11]	ἐννοίας ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς	ἀναπλάττοντες,	ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς τῶν
[10]	τοῖς ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν	φυλάττοντες,	ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς ἀκοάς·
[12]	χθὲς ὑπὸ τοῦ Δεσπότου θαυματουργηθέντα	κελεύοντες,	μηδὲ σιγῆσαι τὸ τρόπαιον, ὃ
[5]	καὶ ὡς οἱ μὲν πάλαι	δουλεύοντες	ἐπὶ τὸν τῆς ἀρχῆς θρόνον
[3]	γὰρ οἵ τινα συντεταμένην πορείαν	ἀνύοντες,	ἐπὶ τὰ πρόσω τὰς τῶν
[8]	ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα.	Ἔχοντες	δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις
[12]	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν	ἔχοντες	περιλελειμμένην αὐτοῖς βίου λοιπὸν ἀφορμὴν,
[11]	ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν	ἔχοντες,	περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν.
[16]	τῷ βίῳ τοῖς γεννήσασιν εὐφροσύνην	παρέχοντες,	οἱ δὲ προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν
[4]	πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον	ἀπολλύντες	ἑκάστοτε τῆς ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν,
[3]	ἐπὶ τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν	ἀποδεικνύντες	τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης,
[4]	τὴν αἰσχύνην, ταῦτα ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν,	μοχθοῦντες	διακενῆς, καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί
[16]	Τότε καὶ οἱ νῦν εἶναι	δοκοῦντες	νεκροὶ θᾶττον τῶν ζώντων παραστήσονται
[4]	ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες διακενῆς, καὶ	πονοῦντες	πόνον, οἱονεί τις ἑαυτὸν ἀπατῶν,
[4]	δαπανωμένου τοῦ βίου, καίτοιγε ἀεὶ	μετροῦντες	αὐτὸν ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος καὶ
[10]	ἐθέλοντες· ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις	ἀπατῶντες	αὐτόν. Καὶ οὐ τὸ μὲν
[10]	βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ	δεδοικότες	μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας αὐτῆς
[16]	ἀπώλειαν· οἱ παῖδες δὲ, καὶ	τεθνεῶτες,	ἔζων τῷ καλλίστῳ μέρει τῆς
[4]	ὀφθαλμοῖς. Ἔστωσαν γὰρ, φησὶν, αἱ	ὀσφύες	ὑμῶν περιεζωσμέναι, καὶ οἱ λύχνοι
[12]	χειμὼν τινάξαι τὴν πέτραν ἐφ´	ἧς	ὁ Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ
[8]	τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´	ἧς	τὸν τῆς σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν·
[15]	ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν ἑαυτὸν τῆς	γῆς	ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ κτίσαντος
[3]	τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ τῆς	γῆς	ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ
[1]	ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι τῆς	γῆς,	κλέπτει τὴν καθ´ ἡμῶν νίκην
[8]	αὐτῇ πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ	γῆς,	μικρὰ πρὸς τὰς τούτου χρείας
[7]	τῇ φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ	γῆς	μοχθοῦντας ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν
[5]	ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ ἐπὶ	γῆς	πλέθρα κτήσαιτό τις μυρία, καὶ
[8]	Δεσπότην ἀχθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ	γῆς	πορείας τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν
[7]	ἐν οὐρανοῖς εὐταξίαν σκιαγραφεῖν ἐπὶ	γῆς.	Τοῦτο, ἐντεῦθεν καλούμενον, ἀπανίσταται. Τοῦτο
[7]	Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν ἐπὶ	γῆς.	Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς ἡ κτίσις
[3]	ὁδόν μου· πανταχοῦ τὴν ἐπὶ	γῆς	τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην
[15]	ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ κτίσαντος	ὀργῆς	ἀκονήσαντα ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα πρὸς
[10]	ἀποστρεφόμεθα τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ	σπουδῆς	ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ
[6]	καὶ περιττὰ δυσχεραίνομεν, καὶ μετὰ	σπουδῆς	ἔξω ποι βάλλομεν, ὡς εἰ
[10]	μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας	τραπέζης	ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς κόρον βασκήνωμεν·
[12]	πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν ὁ νεὼς	ἀπαθής.	Οὐκ ἴσχυσεν ὁ προσαχθεὶς ὑπὸ
[6]	ἐλθὼν ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ	μέθης	ἢ χειμῶνός τινος, τοῦ λογίσασθαι,
[3]	ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς	ἄλλης,	ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[15]	πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς ἀρχαίας	ἐπιβουλῆς	ἔρχεται μνήμην, καὶ τὴν τοῦ
[12]	προσέταξε. Καὶ τὸ μὲν τῆς	ἐπιβουλῆς	τόξον ηὐτρέπισεν ὁ πολέμιος· ἀφεῖναι
[16]	πυρὸς ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων	ἐπιβουλῆς,	τοῦτο καρτέρησον, καὶ τὴν ἐκ
[12]	τὸν λόγον, εἰς τὸν τῆς	συμβουλῆς	δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι,
[4]	συγχωρούμενα διὰ τῆς στενῆς ἐκείνης	πύλης	ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν. Ἀλλ´ ὅσα
[6]	ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη	περιφανὴς,	καὶ τῶν ἰδίων ὄντως ἑκάστου
[12]	πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι, καθάπερ χρυσὸς	εὐγενὴς	ἐκ τοῦ πυρὸς ἀναλάμψαντες, καὶ
[4]	αἰσχύνην, ταῦτα ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες	διακενῆς,	καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί τις
[8]	τῆς σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ	τηκομένης,	ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης,
[8]	καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις	ἀλγυνομένης,	ἢ πασχούσης τι παρά τινων
[2]	οὕτω τερπνοῖς ὁ κοινὸς ὑποκάθηται	δυσμενὴς,	ἀναμένων εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις
[12]	μὲν γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ὁ	δυσμενὴς	ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις
[1]	εἰς τούτους πεσεῖν· οὕτως ὁ	δυσμενὴς	ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος τὰς
[14]	αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν ὁ	δυσμενὴς,	καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον,
[10]	πράττειν αὐτοῖς. Εἰ δὲ παρασταίη	πένης	ἡμῖν, (μόλις ὑπὸ τοῦ λιμοῦ
[4]	καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ τῆς	στενῆς	ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν.
[4]	οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ τῆς στενῆς	ἐκείνης	πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν. Ἀλλ´
[15]	ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´	ἐκείνης	σαλεύειν ἐπειρᾶτο τὸν ἀθλητήν. Καὶ
[16]	Ἰὼβ, ὅταν ὁ κριτὴς τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν
[12]	ὁ Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ	ποίμνης	ᾠκοδόμησε μάνδραν. Ἐτάχθη καὶ νῦν
[10]	Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι βαρύτερον τῆς	γεέννης	τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος ὁ
[10]	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ τῆς	γεέννης	φλόγα μετέλθωμεν. Ἐπεὶ πολλὰ μὲν
[14]	Περιελεῖν μου τὸν ἐκ τῆς	γονῆς	στέφανον ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ διαμάχομαι
[15]	δῷ σοι, τοῦτο δέχου μεθ´	ἡδονῆς.	Δεῖξον ἐν τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς
[3]	καὶ τῇ λύρᾳ προσάγων μεθ´	ἡδονῆς,	Καὶ τίς Θεὸς πλὴν τοῦ
[16]	ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ τῆς	ὑπομονῆς	ἑαυτῷ συνέλεξεν ἀγαθά; Καὶ σὺ
[15]	τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ τῆς	εὐφροσύνης	ἀξία τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα
[14]	πνεῦμά τι βίαιον τὸ τῆς	εὐφροσύνης	δωμάτιον, τότε μόνον τὴν ἐσθῆτα
[6]	τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ τῆς	σωφροσύνης	ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται νόμος,
[2]	σῶμα τῆς ἐκ τῶν τραυμάτων	αἰσχύνης	ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ
[13]	κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας ἅπαντας	ἐφεξῆς,	ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε· καὶ
[10]	δὲ ἔσται κέρδος ἡμῖν τῆς	βοῆς·	Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται
[12]	ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν τῆς	λύπης	ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε
[10]	κόλποις, ἀσύλοις ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου	σὴς	οὐκ ἀφανίζει, οὐδὲ λῃσταὶ διορύττουσιν,
[8]	τῆς ἐπὶ γῆς πορείας τῆς	ἐνδοθείσης	αὐτῷ τὸν καρπὸν ἀπαιτούμενος, εἶτα
[6]	κεφαλὴν, ὡς τῆς ἀκρασίας γέλωτα	ἀγούσης	ἐν τῷ παλαίειν, οὐ στέφανον.
[5]	θεραπείαν τῆς ἀχαρίστου καὶ μηδὲν	στεγούσης	γαστρὸς, πότ´ ἂν ἡμέτερα γένοιτο,
[8]	τηκομένης, ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει	προσπαλαιούσης,	ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης
[8]	προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ	πασχούσης	τι παρά τινων βίαιον, ὀλίγον
[6]	βέβηλοι συμπλοκαὶ, καὶ πάντα ὅσα	λυττώσης	ἔργα καὶ παραφόρου ψυχῆς, οὐχὶ
[6]	ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς	τῆς	ἀκρασίας γέλωτα ἀγούσης ἐν τῷ
[10]	βλέμμασί τε καὶ σχήμασι τὸ	τῆς	ἀκρασίας ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ
[6]	λάβοι σχολὴν, σφοδρός τις εἰσέρχεται	τῆς	ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ
[1]	ποικίλον ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν ὁ	τῆς	ἀληθείας ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον.
[3]	δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει	τῆς	ἄλλης, ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ τῆς
[16]	τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ κριτὴς	τῆς	ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν
[2]	ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ	τῆς	ἀπολαύσεως τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν,
[15]	λοιπὸν ὁ πολέμιος, ἐπὶ τὴν	τῆς	ἀρχαίας ἐπιβουλῆς ἔρχεται μνήμην, καὶ
[5]	μὲν πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ τὸν	τῆς	ἀρχῆς θρόνον ἀνέβησαν, οἱ δὲ
[15]	κρίσιν. Ἀγάπα μόνον τὰ παρὰ	τῆς	αὐτοῦ σοφίας οἰκονομούμενα. Ὅπερ ἂν
[5]	πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς θεραπείαν	τῆς	ἀχαρίστου καὶ μηδὲν στεγούσης γαστρὸς,
[14]	ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν	τῆς	βασιλείας θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν,
[10]	οὐδὲν δὲ ἔσται κέρδος ἡμῖν	τῆς	βοῆς· Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται,
[10]	προαίρεσιν. Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι βαρύτερον	τῆς	γεέννης τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος
[10]	πλούσιον, πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ	τῆς	γεέννης φλόγα μετέλθωμεν. Ἐπεὶ πολλὰ
[15]	χρήσιμον, ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν ἑαυτὸν	τῆς	γῆς ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ
[3]	καὶ τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ	τῆς	γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ
[1]	ἅπαξ ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι	τῆς	γῆς, κλέπτει τὴν καθ´ ἡμῶν
[1]	εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς ἀπὸ	τῆς	γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε
[6]	σώματος ἐν ταῖς μίξεσι, καὶ	τῆς	γνησιωτάτης καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν
[14]	χρόνον. Περιελεῖν μου τὸν ἐκ	τῆς	γονῆς στέφανον ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ
[10]	ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ	τῆς	δυσπραγίας αὐτῆς ἐκ τοῦ σχολαίτερον
[12]	ἐφ´ ἧς ὁ Χριστὸς τὴν	τῆς	ἑαυτοῦ ποίμνης ᾠκοδόμησε μάνδραν. Ἐτάχθη
[12]	οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη	τῆς	ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ τῆς
[4]	πότε ἑκάστῳ τῶν δρομέων ἀνοίξει	τῆς	εἰσόδου τὰς πύλας, καὶ ὅτι
[2]	τε ὁμοῦ καὶ τὸ σῶμα	τῆς	ἐκ τῶν τραυμάτων αἰσχύνης ἐλεύθερα,
[1]	ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ πολὺ	τῆς	ἐκείνου δυνάμεως ὁ Δεσπότης νόμοις
[0]	περὶ τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ ἔξωθεν	τῆς	Ἐκκλησίας. ~Ἐγὼ μὲν ᾤμην, ἀγαπητοὶ,
[12]	τῆς ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ	τῆς	Ἐκκλησίας ὁ δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν,
[12]	φλογὶ πυρὸς ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς	τῆς	Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ
[8]	καὶ τῆς ἐπὶ γῆς πορείας	τῆς	ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν ἀπαιτούμενος,
[5]	πρὸ τοῦ τάφου, καὶ πρὸ	τῆς	ἐντεῦθεν ἀπαναστάσεως, εἰς ἑτέρους, καὶ
[8]	πρὸς τὸν Δεσπότην ἀχθεὶς, καὶ	τῆς	ἐπὶ γῆς πορείας τῆς ἐνδοθείσης
[12]	πάλιν προσέταξε. Καὶ τὸ μὲν	τῆς	ἐπιβουλῆς τόξον ηὐτρέπισεν ὁ πολέμιος·
[12]	δὲ ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ	τῆς	ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς ἀναρπασθέντες ὑπὸ
[10]	ἑαυτούς τι φιλάνθρωπον, καὶ τὸ	τῆς	εὐπορίας ἄχθος, εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν
[5]	ἀπὸ τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν	τῆς	εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς
[15]	τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ τοὺς	τῆς	εὐσεβείας αὐτῷ καρποὺς ὀνειδίζουσα, καὶ
[14]	τοῦ σώματος, ἄσυλον ἐφύλαττε τὸν	τῆς	εὐσεβείας θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ
[15]	ἐν τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ	τῆς	εὐφροσύνης ἀξία τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες.
[14]	ἐπετίναξε πνεῦμά τι βίαιον τὸ	τῆς	εὐφροσύνης δωμάτιον, τότε μόνον τὴν
[3]	ὕστερον, ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι	τῆς	ζωῆς. Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν
[4]	δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε	τῆς	ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ οὐκ
[7]	ὄχλος, ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ	τῆς	ἡμετέρας ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε
[1]	καθ´ ἡμῶν νίκην λοιπὸν ἐκ	τῆς	ἡμετέρας ἀνοίας ὁ βάσκανος. Καὶ
[10]	κειμένους Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων	τῆς	ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς
[12]	τὴν εὐπορίαν τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ	τῆς	ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς
[15]	τὴν προσβολὴν, καὶ τελείαν αὐτῷ	τῆς	ἥττης αἰσχύνην ἐπήγαγε. ~Τί οὖν
[9]	δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς	τῆς	θαλάττης ἐργάτας. Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ
[16]	ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ	τῆς	καρτερίας τῷ δικαίῳ μισθός. Διὰ
[12]	τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν	τῆς	λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς
[2]	εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες,	τῆς	μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ, πρὸς
[15]	Δεσπότου μισθὸν, ἔλεγέ τε ἀεὶ	τῆς	μὲν τῶν γυναικῶν ὀλιγοψυχίας (ἄξια
[9]	καί τι τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ	τῆς	νηὸς ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων δὲ
[3]	καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ	τῆς	ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν
[2]	τοῦτον ἐπινοήσαντας, ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ	τῆς	ὁδοῦ πέρας ἐπείγεσθαι. ~Καί με
[3]	τὸν βίον φέρουσαν πύλην, καὶ	τῆς	ὁδοῦ ταύτης ἐπιβάντα, μὴ καὶ
[3]	τῆς ἄλλης, ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ	τῆς	ὁδοῦ τέρμα χωροῦσιν· οὕτως οἱ
[13]	τὰ καθ´ ἡμᾶς, μηδὲ κατηγορείτω	τῆς	οἰκονομίας τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως·
[14]	δυνάμενον, αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ	τῆς	πείρας προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ
[16]	καὶ γεώργια, καὶ πᾶσαν τὴν	τῆς	περιουσίας τρυφὴν ἐκ τοῦ διπλασίονος
[5]	τῇ συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ	τῆς	πλεονεξίας ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ
[15]	ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης ἀξία	τῆς	πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα ὁ Ἰὼβ
[8]	σώζειν εἰλικρινές τε καὶ γνήσιον·	τῆς	σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης,
[6]	πρᾶξιν εὐθὺς, ὅταν ὁ μὲν	τῆς	σαρκὸς οἶστρος ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ
[4]	οἰκειοῦσθαι καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ	τῆς	στενῆς ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς
[12]	καταχθέντα τὸν λόγον, εἰς τὸν	τῆς	συμβουλῆς δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες
[12]	καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα	τῆς	συμφορᾶς. Ὁ Σωτὴρ δὲ ἐπὶ
[8]	πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν	τῆς	σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ
[6]	καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ	τῆς	σωφροσύνης ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται
[5]	πρὸς βίαν χωρίζοντος τὰς ψυχὰς	τῆς	ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι πρὸς
[12]	σιγῆσαι τὸ τρόπαιον, ὃ κατὰ	τῆς	τοῦ διαβόλου λύττης ἔστησεν ὁ
[13]	κινῆσαι, δι´ ὧν ἐπεβούλευσεν. ~Ἀναμνήσατε	τῆς	τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας. Εἴπατε
[15]	ἑαυτὸν τῆς γῆς ἐκτεμεῖν, τὸ	τῆς	τοῦ κτίσαντος ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος,
[16]	τοῦ χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ	τῆς	τῶν δαιμόνων ἐπιβουλῆς, τοῦτο καρτέρησον,
[12]	τὸν κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι	τῆς	τῶν δυσχερῶν ἄγευστοι πείρας ἐμείναμεν,
[12]	Σωτήρ· δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν	τῆς	ὑμνῳδίας σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν μὲν
[16]	ὁπόσα ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ	τῆς	ὑπομονῆς ἑαυτῷ συνέλεξεν ἀγαθά; Καὶ
[14]	μόνον τὴν ἐσθῆτα διέῤῥηξε, τὸ	τῆς	φύσεως ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς, καὶ ὅτι
[16]	τεθνεῶτες, ἔζων τῷ καλλίστῳ μέρει	τῆς	φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν αὖθις ἑτέροις
[5]	πόσιν, καὶ πάντα, ὅσα πέρα	τῆς	χρείας ὁ πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο
[8]	~Ὁ μὲν οὖν ἄριστα βουλευόμενος,	τῆς	ψυχῆς ὅτι μάλιστα φροντίσει, καὶ
[14]	εὐσεβείας θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ	τῆς	ψυχῆς. ~Οὐκ ἔχων τοίνυν ὅ
[2]	ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς	τῆς	ψυχῆς ὀφθαλμοὺς καὶ πάντα ὑποπιεύειν
[8]	συνέχειν μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ	τῆς	ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας ἐπιμελείας
[6]	ἐν ταῖς μίξεσι, καὶ τῆς	γνησιωτάτης	καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου
[6]	μίξεσι, καὶ τῆς γνησιωτάτης καὶ	συνεκτικωτάτης	τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν
[7]	τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον	ἀρετῆς	ἡ κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται
[3]	νῦν, ἐπεὶ καὶ Δαβὶδ ὁ	προφήτης	οὕτω τὸν βίον ὠνόμασε· νῦν
[16]	περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ	κριτὴς	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ τὴν
[2]	καὶ μέθαι, καὶ καταυλούμεναι τράπεζαι	(Ματαιότης	γὰρ, φησὶν, ματαιοτήτων, τὰ πάντα
[2]	γὰρ, φησὶν, ματαιοτήτων, τὰ πάντα	ματαιότης)	μηδὲ εἰ σωμάτων κάλλη προτείνοιτο,
[9]	εἶναι χωρεῖ, λυθέντα τοῖς δάκρυσιν·	ἁγιότης	δὲ καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν εἰς
[1]	πολὺ τῆς ἐκείνου δυνάμεως ὁ	Δεσπότης	νόμοις ἀλύτοις κατέδησε, καὶ οὐκ
[14]	Δεσπότῃ δοκοῦν· αὐτός ἐστιν ὁ	πλάστης	τοῦ γένους, ἐγὼ δὲ ὄργανον.
[9]	συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς	θαλάττης	ἐργάτας. Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί
[15]	προσβολὴν, καὶ τελείαν αὐτῷ τῆς	ἥττης	αἰσχύνην ἐπήγαγε. ~Τί οὖν ἐντεῦθεν
[12]	ὃ κατὰ τῆς τοῦ διαβόλου	λύττης	ἔστησεν ὁ Σωτήρ· δοῦναι δὲ
[11]	δι´ ἀσθένειαν ἐννοίας ἅμα καὶ	γλώττης,	ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα
[1]	ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς ἀπὸ τῆς	γλώττης	πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε πλείονος.
[10]	δεδοικότες μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας	αὐτῆς	ἐκ τοῦ σχολαίτερον βαδίσαι μετάσχωμεν.
[3]	Δεσπότου πέρας ἕλκει τοὺς ἐπ´	αὐτῆς·	καὶ οὐκ ἔστιν, ἀγαπητοὶ, τὸν
[3]	μὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος	ταύτης	ἐλθεῖν· ἕκαστος δὲ ἡμῶν, μετὰ
[3]	φέρουσαν πύλην, καὶ τῆς ὁδοῦ	ταύτης	ἐπιβάντα, μὴ καὶ πρὸς τὸ
[8]	πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ	ταύτης	πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν
[5]	χωρίζοντος τὰς ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου	ταύτης	σαρκὸς ἑλκόμενοι πρὸς τὴν ἀναγκαῖαν
[4]	ἐκ (δὲ ἀνδρὸς γένηταί τις	πρεσβύτης·	ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες
[4]	καὶ κόσμος ὄντως γενέσθαι δύναται	συμφυὴς	ψυχῇ τε καὶ σώματι, τούτοις
[6]	καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου	τροφῆς;	Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν ταῖς ἀσελγέσιν
[3]	Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ	συνεχής	τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα
[5]	πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ τὸν τῆς	ἀρχῆς	θρόνον ἀνέβησαν, οἱ δὲ κύριοι
[8]	μὲν οὖν ἄριστα βουλευόμενος, τῆς	ψυχῆς	ὅτι μάλιστα φροντίσει, καὶ τοῦτο
[14]	θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ τῆς	ψυχῆς.	~Οὐκ ἔχων τοίνυν ὅ τι
[6]	ὅσα λυττώσης ἔργα καὶ παραφόρου	ψυχῆς,	οὐχὶ πρόδηλος πάντη ζημία τῇ
[2]	περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς τῆς	ψυχῆς	ὀφθαλμοὺς καὶ πάντα ὑποπιεύειν ὅσα
[8]	μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ τῆς	ψυχῆς	ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον
[3]	ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι τῆς	ζωῆς.	Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ
[4]	ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε τῆς	ζωῆς,	ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ οὐκ αἰσθανόμεθα
[16]	ὅταν ὁ κριτὴς τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον·
[6]	Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ τοῖς	παιδοτρίβαις	κατανοήσασιν ὁ τῆς σωφροσύνης ἐν
[14]	καὶ τὸ σῶμα μαστίξας ἀῤῥήτοις	πληγαῖς,	σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ αὐτοῦ
[7]	ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων	ἐπαγωγαῖς·	ἐκεῖσέ τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ
[12]	ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις	εὐπραγίαις	λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ
[1]	χωρίον περὶ αὐτὰς, ἢ φάραγξι	βαθείαις	διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν πυκνότητι σύσκιον,
[12]	σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν ταῖς τοῦ δυσμενοῦς	ἐπηρείαις	τὴν ἡμετέραν παράκλησιν, ἵνα καὶ
[3]	ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη ταῖς	ἡλικίαις	καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ
[8]	πλείονος καὶ πέρα τοῦ λυσιτελοῦντος	ἐπιθυμίαις	φλεγόμενον, βοήσει πρὸς αὐτὸ τὸ
[10]	τὸ τοῦ κτίσαντος ὄνομα ταῖς	ἱκετηρίαις	ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ μὴ
[8]	ταῖς βιαίοις αὐτοῦ πρὸς γῆν	ἀνθολκαῖς	συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων ἀνόνητα. Καὶ
[3]	τὰς τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις	εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ τὴν
[13]	ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο	φήμαις.	Ἔτι (γὰρ τοῦ προτέρου τὴν
[14]	μέτρον ἐπιτιθεὶς, καὶ ταῖς εὐσεβέσιν	ἐκείναις	φωναῖς κοσμῶν τὸ γινόμενον, ἔλεγεν·
[9]	καὶ τὸν νοῦν ταῖς τούτου	μερίμναις	κατέδησεν, ἢ μύσος ἀσελγείας προσῆψε
[9]	τὴν ναῦν τοῦ κύματος, καὶ	μόναις	ταῖς ψυχαῖς, εἴπερ οἷόν τε,
[6]	ἑκάστου τῶν ταῖς ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων	εὐναῖς,	μετὰ τὴν πρᾶξιν εὐθὺς, ὅταν
[14]	ἐπιτιθεὶς, καὶ ταῖς εὐσεβέσιν ἐκείναις	φωναῖς	κοσμῶν τὸ γινόμενον, ἔλεγεν· Ὁ
[12]	(φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς βιαίοις ἐκείνου	πνοαῖς,	ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ
[12]	ἡ χάρις ταῖς τοῦ πολεμίου	ῥοπαῖς·	ἔμεινεν ὁ νεὼς ἀπαθής. Οὐκ
[5]	δούλοις ὑπέκυψαν, ὥσπερ ἐν κύβων	περιτροπαῖς,	μεταχθέντων ἄφνω τῶν πραγμάτων αὐτοῖς;
[14]	μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ τότε ταῖς	λύπαις	ὅρον καὶ μέτρον ἐπιτιθεὶς, καὶ
[12]	δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς	ἡμετέραις	εὐπραγίαις λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ
[6]	ὁ τῆς σωφροσύνης ἐν ταῖς	παλαίστραις	γέγραπται νόμος, ἄσυλα παρὰ τῶν
[6]	αὐτοῖς, οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς	λαμπούσαις	μορφαῖς, εἴγε ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν
[6]	ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν	ταῖς	ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ τὴν
[8]	καθάπερ τι θηρίον ἀνήμερον,