Chapitre
[1]	καὶ τὰς ἀπὸ τῆς γλώττης	πληγὰς	ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε πλείονος. Καὶ
[14]	μαστίξας ἀῤῥήτοις πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι	πηγὰς	ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν
[9]	καὶ ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ εἰς	ὁλκάδας	ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν
[1]	ἀπροόπτως τὰς τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει	παγίδας	ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν ἡμᾶς, εἴπερ
[2]	ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ	δρομέας	στειλαμένους ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν τὸ
[15]	ὁ πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς	ἀρχαίας	ἐπιβουλῆς ἔρχεται μνήμην, καὶ τὴν
[10]	ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ τῆς	δυσπραγίας	αὐτῆς ἐκ τοῦ σχολαίτερον βαδίσαι
[12]	δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν τῆς	ὑμνῳδίας	σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν μὲν γὰρ,
[15]	ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ τοὺς τῆς	εὐσεβείας	αὐτῷ καρποὺς ὀνειδίζουσα, καὶ καταλέγουσα
[14]	σώματος, ἄσυλον ἐφύλαττε τὸν τῆς	εὐσεβείας	θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ τῆς
[9]	τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ μύσος	ἀσελγείας	προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ
[1]	ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν ὁ τῆς	ἀληθείας	ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει
[2]	τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες, τῆς μὲν	εὐθείας	ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ, πρὸς δὲ τὸν
[8]	τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας	ἐπιμελείας	ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ μέντοιγε ἐπιτρέπειν
[7]	εὕροι τις ἂν, ὅταν ἐξ	ἐπιμελείας	συνυφανθῶσι τῇ φύσει· καὶ οὔτε
[14]	αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν τῆς	βασιλείας	θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν, ἐπὶ
[1]	λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως τὰς τῆς	ἀπωλείας	ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν
[8]	ἀχθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ γῆς	πορείας	τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν
[8]	γῆς, μικρὰ πρὸς τὰς τούτου	χρείας	ἐπιστραφήσεται, καὶ ὥστε συνέχειν μόνον
[5]	καὶ πάντα, ὅσα πέρα τῆς	χρείας	ὁ πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς
[15]	καὶ τὸν ἐμὸν βίον. Ἐξ	ἡμισείας	ἠσεβηκέναι νενόμικα νῦν, ἐπειδήπερ ἓν
[12]	ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ τῆς	ἐπικρατείας	τοῦ πυρὸς ἀναρπασθέντες ὑπὸ τοῦ
[3]	τὸν ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν	ἀδικίας	ἀπόστησον ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ τῷ
[9]	δελεασθεὶς, ἢ πλούτου κόνιν ἐξ	ἀδικίας	ἐφ´ ἑαυτὸν συνεφόρησε, καὶ τὸν
[4]	τὰ πρόσω φερόμενοι, καὶ τὰς	ἡλικίας	ἀμείβοντες, ὥς τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν·
[5]	κτήσαιτό τις μυρία, καὶ μεγαλοπρεπεῖς	οἰκίας,	καὶ ζώων ἀγέλας παντοδαπῶν, καὶ
[1]	τὰς τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων	σκιὰς,	αἳ περὶ τὴν ὁδὸν τοῦ
[7]	καὶ κρατεῖ· Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ	κοιλίας	μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι.
[12]	τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας	φιλοτιμίας	φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ
[13]	καθ´ ἡμᾶς, μηδὲ κατηγορείτω τῆς	οἰκονομίας	τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως· ἀλλ´
[1]	δὲ, ὡς ἴστε, τὰς ἡμετέρας	ἐπιθυμίας	καθ´ ἡμῶν βέλη ποιούμενος, καὶ
[9]	ἀπώλεσαν, καὶ περιίσταται λοιπὸν βία	πενίας	αὐτοῖς· ἡμεῖς δὲ ἐφ´ ὅσον
[5]	συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ τῆς	πλεονεξίας	ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ ἐπὶ
[7]	καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε πρὸς τὸν
[1]	νίκην λοιπὸν ἐκ τῆς ἡμετέρας	ἀνοίας	ὁ βάσκανος. Καὶ καθάπερ οἱ
[11]	καί τι παραλελοίπαμεν δι´ ἀσθένειαν	ἐννοίας	ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες,
[13]	~Ἀναμνήσατε τῆς τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς	καρτερίας.	Εἴπατε πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ ἐκεῖνος·
[16]	ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς	καρτερίας	τῷ δικαίῳ μισθός. Διὰ τί
[10]	χείροσι, καὶ τὸ φιλότιμον ἀκόνην	πονηρίας	ποιούμενοι τοῖς ταύτην ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι
[8]	μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν τῆς	σωτηρίας	ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ
[3]	σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ τῆς	ὁδοιπορίας	παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν ὠδῖνας,
[10]	τι φιλάνθρωπον, καὶ τὸ τῆς	εὐπορίας	ἄχθος, εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι
[5]	τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν τῆς	εὐπορίας	ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς ὑποδὺς,
[14]	θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν, ἐπὶ	κοπρίας	ἐκάθισεν. Ὁ δὲ, καὶ τοιούτοις
[8]	τῇ τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ	μετρίας	ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ μέντοιγε
[6]	στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς τῆς	ἀκρασίας	γέλωτα ἀγούσης ἐν τῷ παλαίειν,
[10]	τε καὶ σχήμασι τὸ τῆς	ἀκρασίας	ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ τοῖς
[6]	σχολὴν, σφοδρός τις εἰσέρχεται τῆς	ἀκρασίας	μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ αἰσθάνεται
[0]	τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ ἔξωθεν τῆς	Ἐκκλησίας.	~Ἐγὼ μὲν ᾤμην, ἀγαπητοὶ, σφοδρότερον
[12]	ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ τῆς	Ἐκκλησίας	ὁ δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα
[12]	πυρὸς ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς τῆς	Ἐκκλησίας	σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ
[1]	δὲ οὐ πάρεστιν ὥστε μετὰ	παῤῥησίας	βιάζεσθαι, ταῖς ὁδοῖς ἐφεδρεύειν εἰώθασι·
[10]	ἐργάτην αὐτόν· εἰ δὲ μετὰ	παῤῥησίας	προσβλέψοι διὰ τὸ βαρὺ τοῦ
[16]	γεώργια, καὶ πᾶσαν τὴν τῆς	περιουσίας	τρυφὴν ἐκ τοῦ διπλασίονος ὑπεδέξατο,
[15]	μόνον τὰ παρὰ τῆς αὐτοῦ	σοφίας	οἰκονομούμενα. Ὅπερ ἂν δῷ σοι,
[15]	ἀεὶ τῆς μὲν τῶν γυναικῶν	ὀλιγοψυχίας	(ἄξια ῥήματα, ταράξαι δὲ πάντα
[5]	καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἰκίας, καὶ ζώων	ἀγέλας	παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν ἀνθρώποις
[9]	ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας	ἄλλας	ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων
[3]	βίου σταθμοῖς; Τὰς μὲν οὖν	ἄλλας	ὁδοὺς, ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ
[13]	εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος	προσβολὰς,	καὶ ἀλλοιῶν εἰς ἀφρὸν τῶν
[4]	δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου τὰς	πύλας,	καὶ ὅτι δεῖ παρεσκευασμένους ἐφ´
[1]	παρ´ ἡμῶν εἰς τὸ βλάπτειν	ἡμᾶς	ἀεὶ λαμβάνων ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ
[10]	τὸ βαρὺ τοῦ λιμοῦ κέντρον	ἡμᾶς,	ἀναιδῆ πάλιν καλοῦμεν καὶ βίαιον.
[7]	καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς μοχθοῦντας	ἡμᾶς	ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς
[9]	δὲ ἐκείνων δήπου μᾶλλον ταῦτα	ἡμᾶς	βουλεύεσθαί τε προσήκει καὶ πράττειν.
[2]	ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ τοίνυν	ἡμᾶς,	εἴπερ ἐθέλοιμεν ἀσφαλῶς τὴν ὑποκειμένην
[4]	πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην ἐκπέμψας	ἡμᾶς	ἐνδοῦναι τῷ δρόμῳ χρόνον βουλήσεται,
[10]	τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν	ἡμᾶς	ἐξορκῶν συνεχῶς, δύναται τὴν ἀνελεῆ
[12]	ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν	ἡμᾶς	καθέλκουσα τῆς συμφορᾶς. Ὁ Σωτὴρ
[2]	καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας στειλαμένους	ἡμᾶς,	καὶ πανταχόθεν τὸ κοῦφον ταῖς
[4]	εἶναι πρὸς τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν	ἡμᾶς,	καὶ τὸ τοῦ Δεσπότου νεῦμα
[13]	οὐδεμία πρόνοια τάττει τὰ καθ´	ἡμᾶς,	μηδὲ κατηγορείτω τῆς οἰκονομίας τοῦ
[15]	ἐπειδήπερ ἓν μὲν σῶμα ἀμφοτέρους	ἡμᾶς	ὁ γάμος ἐποίησε, σὺ δὲ
[15]	Ὅπως βούλεται τάττει τὰ καθ´	ἡμᾶς.	Σοφὸς δέ ἐστι, καὶ τὸ
[10]	δὲ ἐγὼ, μὴ καὶ πικροτέροις	ἡμᾶς	τούτων βάλωσι ῥήμασιν, ἐπειδὴ καὶ
[1]	ὦ, τῶν τοῦ διαβόλου δικτύων	ὑμᾶς	ἀπάγειν βουλόμενος. Πολὺν γὰρ, ἀγαπητοὶ,
[11]	νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι πεπονηκότας	ὑμᾶς.	Αὐτοὶ δὲ εἰ καί τι
[11]	Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς	ὑμᾶς,	ἵνα, ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν
[9]	γαστέρας, διασώζεται καὶ φθάνει πρὸς	λιμένας	ἐλθόντα, καὶ φυλάττεται τοῖς ἐκβάλλουσι,
[12]	ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ ἤδη πρὸς	λιμένας	ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε, καταχθέντα τὸν
[3]	πρόσω τὰς τῶν ποδῶν βάσεις	ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ
[10]	κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας	πεπληρωμένας	πολυτελῶν δώρων κατάγουσι, καὶ μανθάνουσι
[2]	πᾶσαν τρυφὴν, καὶ πολυτελεῖς δεικνύουσα	σκηνὰς	(Ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν
[3]	τοῦ δρόμου τὰς τῶν τάφων	σκηνὰς,	καὶ πρὸς ἐκείνας ἅπαντας ἄγουσα,
[3]	ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν	ὠδῖνας,	τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου
[3]	τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς	ἐκείνας	ἅπαντας ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον,
[9]	ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας	τινὰς,	τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα γαστέρας,
[13]	ποιείσθω τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς	ἀγῶνας	ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος
[16]	πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[10]	τούτων ὧν ἐν τῷ βίῳ	συνέλεξας.	Δάκρυε νῦν, ἐπειδὴ τότε δακρύοντα
[14]	προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα	μαστίξας	ἀῤῥήτοις πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς
[2]	εἰ θρόνος ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς,	ὑποζεύξας	ἔθνη καὶ πόλεις εἰς δουλείαν
[10]	φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς	ἀκοάς·	ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες ἐπὶ
[16]	τὰ μὲν ἄλογα κτήνη, καὶ	πᾶς	ὁ πλοῦτος διαφθειρόμενος, εἰς τελείαν
[7]	καὶ περιφάνεια, καὶ τρυφὴ, καὶ	πᾶς	ὁ τοιοῦτος ὄχλος, ὁ καθ´
[6]	τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν ἐνεχείρησε	πέρας	ἐλθὼν ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ
[3]	τὸ τεταγμένον ὑπὸ τοῦ Δεσπότου	πέρας	ἕλκει τοὺς ἐπ´ αὐτῆς· καὶ
[2]	ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ	πέρας	ἐπείγεσθαι. ~Καί με μηδεὶς ὑπολάβοι
[3]	ἀεὶ καταλιμπάνοντες ὕστερον, ἐπὶ τὸ	πέρας	φθάνουσι τῆς ζωῆς. Ἢ οὐχὶ
[7]	ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς	ἡμετέρας	ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε πρὸς
[1]	ἡμῶν νίκην λοιπὸν ἐκ τῆς	ἡμετέρας	ἀνοίας ὁ βάσκανος. Καὶ καθάπερ
[1]	Προσάγει δὲ, ὡς ἴστε, τὰς	ἡμετέρας	ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη ποιούμενος,
[10]	Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς	ἡμετέρας	τραπέζης ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς κόρον
[12]	εὐπορίαν τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς	ἡμετέρας	φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ
[9]	τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα	γαστέρας,	διασώζεται καὶ φθάνει πρὸς λιμένας
[9]	ἀλλ´, ὥσπερ εἰς ὁλκάδας ἄλλας	ἀσφαλεστέρας	τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα
[12]	ὅσοι τῆς τῶν δυσχερῶν ἄγευστοι	πείρας	ἐμείναμεν, κοινὴν ἐκείνοις προθῶμεν τὴν
[14]	αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ τῆς	πείρας	προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα
[2]	ἕτοιμος εἰς τὰς τῶν βουλομένων	χεῖρας	ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν
[15]	παρίστατο, κάτω νενευκυῖα, καὶ τὰς	χεῖρας	ἐπὶ τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ
[15]	πρὸς τὰς τῶν ἐμῶν οἰκετῶν	χεῖρας	ἠνάγκασμαι βλέπειν, καὶ τρέφουσα πάλαι
[5]	ὁ πλοῦτος δὲ εἰς ἑτέρων	χεῖρας	ὁρᾷ, μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ
[10]	μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τὰς	χεῖρας	πεπληρωμένας πολυτελῶν δώρων κατάγουσι, καὶ
[16]	ἀρκεῖσθαι τοῖς ἴσοις αὐτὸν ἐδικαίωσεν.	Ὁρᾷς	ὁπόσα ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ
[12]	πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα τῆς	συμφορᾶς.	Ὁ Σωτὴρ δὲ ἐπὶ τὸν
[15]	καὶ τὴν τοῦ γυναίου διάνοιαν	ὑποσύρας	εἰς ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον,
[15]	σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν δακρύεις, ἀλλ´	ἐγέλασας	πρότερον· νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´ ἐπλούτησας
[12]	μεθ´ ἡμῶν ὁ καὶ πάλαι	σβέσας	ἐν Βαβυλῶνι τὴν κάμινον. Πῶς
[10]	δακρύοντα τὸν ἀδελφὸν ὁρῶν οὐκ	ἠλέησας.	Ταῦτα ἐροῦσι, καὶ δικαίως, ἡμῖν.
[14]	ἐφ´ ὅσον ὁ τοῦτό με	ποιήσας	ἐβούλετο χρόνον. Περιελεῖν μου τὸν
[15]	ηὐχόμην, ἀναστροφὴν, διέβαλες ἐν οἷς	ἐλάλησας	καὶ τὸν ἐμὸν βίον. Ἐξ
[12]	μηδὲν μέγα βλάψαι δοκῇ, καὶ	πολεμήσας,	μηδένα δεῖξαι νενικημένον, καὶ περιελὼν
[10]	φιλανθρωπίαν, ἢν αὐτὸς ἐφ´ ἑτέρων	ἠγνόησας·	μηδὲ βούλου λαβεῖν οὕτω μεγάλα
[16]	οἶμαι, διπλοῦν τὸν ἄλλον πλοῦτον	ἐπιμετρήσας	αὐτῷ, τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς
[15]	ἐγέλασας πρότερον· νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´	ἐπλούτησας	πρότερον. Ἔπιες τὸ διειδὲς νᾶμα
[12]	ἐπεδείξατο λύτταν, καὶ φλογὶ πυρὸς	ὁπλίσας	ἑαυτὸν, τοῖς τῆς Ἐκκλησίας σηκοῖς
[12]	στένει σήμερον ὁ διάβολος, οὐκ	ἀπολαύσας	ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη τῆς ἐγχειρήσεως;
[15]	κακῶν, καὶ θυμοῦ τὸ βλέμμα	πληρώσας,	καὶ πρὸς τὴν γυναῖκα καθάπερ
[10]	εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις	τὰς	ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες
[1]	ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ	τὰς	ἀπὸ τῆς γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα
[1]	ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως τὰς	τῆς	ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν. ~Δεῖ
[7]	τῶν ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ	τὰς	ἀρετὰς δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα
[4]	ἐπὶ τὰ πρόσω φερόμενοι, καὶ	τὰς	ἡλικίας ἀμείβοντες, ὥς τι προσλαμβάνοντες,
[1]	πόλεμον. Προσάγει δὲ, ὡς ἴστε,	τὰς	ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη
[3]	πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ βίου σταθμοῖς;	Τὰς	μὲν οὖν ἄλλας ὁδοὺς, ὅσαι
[4]	τῶν δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου	τὰς	πύλας, καὶ ὅτι δεῖ παρεσκευασμένους
[1]	τὸνἐπιβουλεύοντα ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν ἀπροόπτως	τὰς	τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας ἡμῖν.
[13]	δὲ ὥσπερ τις πρόβολος εἱστήκει,	τὰς	τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ
[8]	ζῇν ἐπὶ γῆς, μικρὰ πρὸς	τὰς	τούτου χρείας ἐπιστραφήσεται, καὶ ὥστε
[2]	φαίνοιτο χύδην προκείμενος, ἕτοιμος εἰς	τὰς	τῶν βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν (Πλοῦτος
[15]	ἡ βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς	τὰς	τῶν ἐμῶν οἰκετῶν χεῖρας ἠνάγκασμαι
[1]	δυσμενὴς ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος	τὰς	τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων σκιὰς,
[3]	μὲν ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας παρέχουσα	τὰς	τῶν μητρῶν ὠδῖνας, τέρμα δὲ
[9]	εἰς ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς,	τὰς	(τῶν πενήτων μετατεθέντα γαστέρας, διασώζεται
[3]	πορείαν ἀνύοντες, ἐπὶ τὰ πρόσω	τὰς	τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις
[3]	τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου	τὰς	τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς
[15]	δικαίῳ παρίστατο, κάτω νενευκυῖα, καὶ	τὰς	χεῖρας ἐπὶ τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα,
[10]	λαμπρῶς μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ	τὰς	χεῖρας πεπληρωμένας πολυτελῶν δώρων κατάγουσι,
[12]	τὴν τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ	τὰς	ψυχὰς ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι,
[5]	ὑπὸ τοῦ πρὸς βίαν χωρίζοντος	τὰς	ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς
[9]	καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς θαλάττης	ἐργάτας.	Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί τι
[7]	ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς	ἀρετὰς	δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι
[3]	τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας	ἅπαντας	ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον, τοὺς
[13]	τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας	ἅπαντας	ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε·
[2]	ψυχαῖς πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον	ἐπινοήσαντας,	ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[3]	πάντων τῶν τοῦ χρόνου διαστημάτων	ὁδεύσαντας,	τοὺς δὲ οὐδὲ τοῖς πρώτοις
[7]	δυνάμενα, παρατρέχειν καλὸν, τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπιμύσαντας·	τῶν δὲ ὄντως ἡμετέρων πρόνοιαν
[3]	τοὺς δὲ οὐδὲ τοῖς πρώτοις	ἐναυλισθέντας	τοῦ βίου σταθμοῖς; Τὰς μὲν
[12]	εὐπορίαν τὴν ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς	περισωθέντας	μόλις τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς
[5]	ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν	περισφίγγοντας	ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς,
[8]	τοὺς ὑπὲρ τοῦ ζῇν κινδύνους	προϊόντας	ὁρῶν, φανήσεται δεδιὼς, ἀλλ´ ἑαυτῷ
[7]	φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς	μοχθοῦντας	ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ
[5]	αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´ ἢ	ζῶντας	ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει,
[11]	λόγων· νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι	πεπονηκότας	ὑμᾶς. Αὐτοὶ δὲ εἰ καί
[2]	ἐπὶ τῇ νίκῃ στεφάνους λαβεῖν,	ἐγρηγορότας	περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς τῆς
[7]	ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς βίαν	αὐτὰς	ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων
[1]	εἰ ἴδωσί τι χωρίον περὶ	αὐτὰς,	ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ
[5]	τοὺς ἐκ νεότητος ἐπ´ αὐτοῖς	ἱδρῶτας	ἀποδακρύουσιν· ὁ πλοῦτος δὲ εἰς
[8]	ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα. Ἔχοντες δὲ	διατροφὰς	καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Ταῦτα
[12]	τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς	ψυχὰς	ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ
[5]	τοῦ πρὸς βίαν χωρίζοντος τὰς	ψυχὰς	τῆς ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι
[4]	ὁ πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην	ἐκπέμψας	ἡμᾶς ἐνδοῦναι τῷ δρόμῳ χρόνον
[16]	εἰς τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν· οἱ	παῖδες	δὲ, καὶ τεθνεῶτες, ἔζων τῷ
[15]	ἀλλ´ ἐπλούτησας πρότερον. Ἔπιες τὸ	διειδὲς	νᾶμα τοῦ βίου, καὶ τὸ
[2]	Σοφός) μηδὲ εἰ δυναστεῖαι καὶ	τυραννίδες,	καὶ δορυφόρων ἢ κολάκων ἐσμοί·
[14]	διέῤῥηξε, τὸ τῆς φύσεως ἐπιδεικνύμενος	συμπαθὲς,	καὶ ὅτι πατὴρ εἴη φιλόστοργος
[16]	σοι προσεπέλασε δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ	χθὲς	ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ τῆς τῶν
[3]	ἡμέραν ἐῶν, καὶ πρὸς τὴν	χθὲς	ἐπανελθεῖν οὐδέποτε, κἂν θελήσοι, δυνάμενος.
[12]	τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ	χθὲς	ὑπὸ τοῦ Δεσπότου θαυματουργηθέντα κελεύοντες,
[15]	νῦν πτωχεύεις, ἀλλ´ ἐπλούτησας πρότερον.	Ἔπιες	τὸ διειδὲς νᾶμα τοῦ βίου,
[8]	θρηνήσει μακρὰ, καὶ σκότος οἰκήσει	διηνεκὲς,	πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ
[15]	ἐμὴν, ὡς οὐκ ηὐχόμην, ἀναστροφὴν,	διέβαλες	ἐν οἷς ἐλάλησας καὶ τὸν
[2]	τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ	λυσιτελὲς	ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ
[15]	τῆς εὐφροσύνης ἀξία τῆς πρόσθεν	ἐτύγχανες.	Ταῦτα ὁ Ἰὼβ λέγων, ἀπεκρούσατο
[12]	ἀπολωλὼς, καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ	συγγενὲς	σῶμα σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν ταῖς τοῦ
[8]	τοῦτο διὰ πάντων πειράσεται σώζειν	εἰλικρινές	τε καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς
[12]	ἐγὼ, πράξατε δὲ ὑμεῖς. Εἰσί	τινες	ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς
[5]	αὐτοῖς. Οὐδὲ γὰρ εἰ χρυσόν	τινες	ἐν τῷ βίῳ συναγάγοιεν ἄπλετον,
[12]	τῆς συμβουλῆς δρόμον αὖθις ἀδελφοί	τινες	ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ χθὲς
[16]	τοίνυν, εἴ τί σοι προσεπέλασε	δυσχερὲς	ἀπὸ τοῦ χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς
[15]	ἐποίησε, σὺ δὲ εἰς βλασφημίαν	κατέπεσες.	Εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ
[16]	προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα· τότε	πάντες	περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ
[15]	μέλλει· καὶ πρὸς τὴν κοινὴν	ἅπαντες	τοῦ θανάτου σπεύδομεν θάλατταν. Εἰ
[16]	γεννήσασιν εὐφροσύνην παρέχοντες, οἱ δὲ	προοδεύσαντες	ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα· τότε πάντες
[10]	βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν ἀνήμερον ἐκεῖνον	ζηλώσαντες	πλούσιον, πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ
[12]	χρυσὸς εὐγενὴς ἐκ τοῦ πυρὸς	ἀναλάμψαντες,	καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην
[10]	τὰς ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν δαπάνην	μετατιθέντες	ἐπὶ τοῖς χείροσι, καὶ τὸ
[2]	ἀναμένων εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις	δελεασθέντες,	τῆς μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ,
[12]	ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς	ἀναρπασθέντες	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν
[2]	λῃστοῦ καταγώγιον τὸν θάνατον λάθωμεν	ἑλκυσθέντες	ὑπὸ τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον
[3]	οὕτως οἱ πρὸς τὸ ζῇν	παραχθέντες	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν
[3]	βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς δρόμον	ἀμείβοντες,	καὶ τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ
[4]	πρόσω φερόμενοι, καὶ τὰς ἡλικίας	ἀμείβοντες,	ὥς τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν· καὶ
[9]	τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς νηὸς	ἄγοντες	τύχοιεν, κλύδων δὲ ἐπαναστῇ ζέων
[10]	μὲν αἰσχροῖς ῥήμασι τὸν ἑστιάτορα	θέλγοντες,	οἱ δὲ ἀτόποις βλέμμασί τε
[12]	φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ	διαφυγόντες	τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα
[12]	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι	διαφυγόντες	τὸν κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι
[10]	καὶ σχήμασι τὸ τῆς ἀκρασίας	ἐκκαίοντες	πῦρ· οἱ δὲ τοῖς εἰς
[2]	τὰ μὲν ἑκόντες, τὰ δὲ	ἄκοντες,	προσδεθῶμεν αὐτοῖς, καὶ πρὸς τὸ
[7]	ἢν μὴ πρὸς βίαν αὐτὰς	ἑκόντες	ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς·
[9]	ὅπως ἔνι τάχους, μὴ ἑαυτοὺς	ἑκόντες	συμπνίξωμεν. Εἰ δ´ ἄρα τις
[2]	εἶτα ὑπὸ τούτου τὰ μὲν	ἑκόντες,	τὰ δὲ ἄκοντες, προσδεθῶμεν αὐτοῖς,
[10]	σκώμμασι γέλωτα τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν	ἐθέλοντες·	ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις ἀπατῶντες
[2]	Καὶ δέος πολὺ μή ποτε,	προσδραμόντες	ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ
[4]	τὰς ἡλικίας ἀμείβοντες, ὥς τι	προσλαμβάνοντες,	χαίρομεν· καὶ μακάριον κρίνομεν, ὅταν
[3]	ἐπεμβαίνοντες, καὶ τὸ πρότερον ἀεὶ	καταλιμπάνοντες	ὕστερον, ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι
[3]	ἀρχῇ τοῖς τοῦ χρόνου τμήμασιν	ἐπεμβαίνοντες,	καὶ τὸ πρότερον ἀεὶ καταλιμπάνοντες
[6]	τὰ μέγιστα περὶ τοῦ ζῇν	κινδυνεύσοντες.	Πολλοῖς γοῦν ὁ κόρος ἤγαγε
[11]	ἐννοίας ἅμα καὶ γλώττης, ἑαυτοῖς	ἀναπλάττοντες,	ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς τῶν
[10]	τοῖς ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν	φυλάττοντες,	ἀποκλείομεν τοῖς δεομένοις τὰς ἀκοάς·
[12]	χθὲς ὑπὸ τοῦ Δεσπότου θαυματουργηθέντα	κελεύοντες,	μηδὲ σιγῆσαι τὸ τρόπαιον, ὃ
[5]	καὶ ὡς οἱ μὲν πάλαι	δουλεύοντες	ἐπὶ τὸν τῆς ἀρχῆς θρόνον
[3]	γὰρ οἵ τινα συντεταμένην πορείαν	ἀνύοντες,	ἐπὶ τὰ πρόσω τὰς τῶν
[8]	ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα.	Ἔχοντες	δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις
[12]	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν	ἔχοντες	περιλελειμμένην αὐτοῖς βίου λοιπὸν ἀφορμὴν,
[11]	ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν	ἔχοντες,	περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν.
[16]	τῷ βίῳ τοῖς γεννήσασιν εὐφροσύνην	παρέχοντες,	οἱ δὲ προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν
[4]	πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον	ἀπολλύντες	ἑκάστοτε τῆς ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν,
[3]	ἐπὶ τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν	ἀποδεικνύντες	τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης,
[4]	τὴν αἰσχύνην, ταῦτα ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν,	μοχθοῦντες	διακενῆς, καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί
[16]	Τότε καὶ οἱ νῦν εἶναι	δοκοῦντες	νεκροὶ θᾶττον τῶν ζώντων παραστήσονται
[4]	ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες διακενῆς, καὶ	πονοῦντες	πόνον, οἱονεί τις ἑαυτὸν ἀπατῶν,
[4]	δαπανωμένου τοῦ βίου, καίτοιγε ἀεὶ	μετροῦντες	αὐτὸν ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος καὶ
[10]	ἐθέλοντες· ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις ἐπαίνοις	ἀπατῶντες	αὐτόν. Καὶ οὐ τὸ μὲν
[10]	βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ	δεδοικότες	μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας αὐτῆς
[16]	ἀπώλειαν· οἱ παῖδες δὲ, καὶ	τεθνεῶτες,	ἔζων τῷ καλλίστῳ μέρει τῆς
[4]	ὀφθαλμοῖς. Ἔστωσαν γὰρ, φησὶν, αἱ	ὀσφύες	ὑμῶν περιεζωσμέναι, καὶ οἱ λύχνοι
[12]	χειμὼν τινάξαι τὴν πέτραν ἐφ´	ἧς	ὁ Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ
[8]	τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´	ἧς	τὸν τῆς σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν·
[15]	ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν ἑαυτὸν τῆς	γῆς	ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ κτίσαντος
[3]	τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ τῆς	γῆς	ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ
[1]	ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι τῆς	γῆς,	κλέπτει τὴν καθ´ ἡμῶν νίκην
[8]	αὐτῇ πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ	γῆς,	μικρὰ πρὸς τὰς τούτου χρείας
[7]	τῇ φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ	γῆς	μοχθοῦντας ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν
[5]	ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ ἐπὶ	γῆς	πλέθρα κτήσαιτό τις μυρία, καὶ
[8]	Δεσπότην ἀχθεὶς, καὶ τῆς ἐπὶ	γῆς	πορείας τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν
[7]	ἐν οὐρανοῖς εὐταξίαν σκιαγραφεῖν ἐπὶ	γῆς.	Τοῦτο, ἐντεῦθεν καλούμενον, ἀπανίσταται. Τοῦτο
[7]	Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν ἐπὶ	γῆς.	Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς ἡ κτίσις
[3]	ὁδόν μου· πανταχοῦ τὴν ἐπὶ	γῆς	τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην
[15]	ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ κτίσαντος	ὀργῆς	ἀκονήσαντα ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα πρὸς
[10]	ἀποστρεφόμεθα τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ	σπουδῆς	ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ
[6]	καὶ περιττὰ δυσχεραίνομεν, καὶ μετὰ	σπουδῆς	ἔξω ποι βάλλομεν, ὡς εἰ
[10]	μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας	τραπέζης	ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς κόρον βασκήνωμεν·
[12]	πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν ὁ νεὼς	ἀπαθής.	Οὐκ ἴσχυσεν ὁ προσαχθεὶς ὑπὸ
[6]	ἐλθὼν ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ	μέθης	ἢ χειμῶνός τινος, τοῦ λογίσασθαι,
[3]	ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς	ἄλλης,	ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ
[15]	πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς ἀρχαίας	ἐπιβουλῆς	ἔρχεται μνήμην, καὶ τὴν τοῦ
[12]	προσέταξε. Καὶ τὸ μὲν τῆς	ἐπιβουλῆς	τόξον ηὐτρέπισεν ὁ πολέμιος· ἀφεῖναι
[16]	πυρὸς ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων	ἐπιβουλῆς,	τοῦτο καρτέρησον, καὶ τὴν ἐκ
[12]	τὸν λόγον, εἰς τὸν τῆς	συμβουλῆς	δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι,
[4]	συγχωρούμενα διὰ τῆς στενῆς ἐκείνης	πύλης	ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν. Ἀλλ´ ὅσα
[6]	ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη	περιφανὴς,	καὶ τῶν ἰδίων ὄντως ἑκάστου
[12]	πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι, καθάπερ χρυσὸς	εὐγενὴς	ἐκ τοῦ πυρὸς ἀναλάμψαντες, καὶ
[4]	αἰσχύνην, ταῦτα ἀθροίζειν ἐπιχειροῦμεν, μοχθοῦντες	διακενῆς,	καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί τις
[8]	τῆς σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ	τηκομένης,	ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης,
[8]	καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις	ἀλγυνομένης,	ἢ πασχούσης τι παρά τινων
[2]	οὕτω τερπνοῖς ὁ κοινὸς ὑποκάθηται	δυσμενὴς,	ἀναμένων εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις
[12]	μὲν γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ὁ	δυσμενὴς	ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις
[1]	εἰς τούτους πεσεῖν· οὕτως ὁ	δυσμενὴς	ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος τὰς
[14]	αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν ὁ	δυσμενὴς,	καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον,
[10]	πράττειν αὐτοῖς. Εἰ δὲ παρασταίη	πένης	ἡμῖν, (μόλις ὑπὸ τοῦ λιμοῦ
[4]	καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ τῆς	στενῆς	ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν.
[4]	οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ τῆς στενῆς	ἐκείνης	πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς ἔχουσιν. Ἀλλ´
[15]	ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´	ἐκείνης	σαλεύειν ἐπειρᾶτο τὸν ἀθλητήν. Καὶ
[16]	Ἰὼβ, ὅταν ὁ κριτὴς τῆς	ἀνθρωπίνης	ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν
[12]	ὁ Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ	ποίμνης	ᾠκοδόμησε μάνδραν. Ἐτάχθη καὶ νῦν
[10]	Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι βαρύτερον τῆς	γεέννης	τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος ὁ
[10]	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ τῆς	γεέννης	φλόγα μετέλθωμεν. Ἐπεὶ πολλὰ μὲν
[14]	Περιελεῖν μου τὸν ἐκ τῆς	γονῆς	στέφανον ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ διαμάχομαι
[15]	δῷ σοι, τοῦτο δέχου μεθ´	ἡδονῆς.	Δεῖξον ἐν τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς
[3]	καὶ τῇ λύρᾳ προσάγων μεθ´	ἡδονῆς,	Καὶ τίς Θεὸς πλὴν τοῦ
[16]	ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ τῆς	ὑπομονῆς	ἑαυτῷ συνέλεξεν ἀγαθά; Καὶ σὺ
[15]	τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ τῆς	εὐφροσύνης	ἀξία τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα
[14]	πνεῦμά τι βίαιον τὸ τῆς	εὐφροσύνης	δωμάτιον, τότε μόνον τὴν ἐσθῆτα
[6]	τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ τῆς	σωφροσύνης	ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται νόμος,
[2]	σῶμα τῆς ἐκ τῶν τραυμάτων	αἰσχύνης	ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ
[13]	κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας ἅπαντας	ἐφεξῆς,	ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε· καὶ
[10]	δὲ ἔσται κέρδος ἡμῖν τῆς	βοῆς·	Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται
[12]	ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν τῆς	λύπης	ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε
[10]	κόλποις, ἀσύλοις ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου	σὴς	οὐκ ἀφανίζει, οὐδὲ λῃσταὶ διορύττουσιν,
[8]	τῆς ἐπὶ γῆς πορείας τῆς	ἐνδοθείσης	αὐτῷ τὸν καρπὸν ἀπαιτούμενος, εἶτα
[6]	κεφαλὴν, ὡς τῆς ἀκρασίας γέλωτα	ἀγούσης	ἐν τῷ παλαίειν, οὐ στέφανον.
[5]	θεραπείαν τῆς ἀχαρίστου καὶ μηδὲν	στεγούσης	γαστρὸς, πότ´ ἂν ἡμέτερα γένοιτο,
[8]	τηκομένης, ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει	προσπαλαιούσης,	ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης
[8]	προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ	πασχούσης	τι παρά τινων βίαιον, ὀλίγον
[6]	βέβηλοι συμπλοκαὶ, καὶ πάντα ὅσα	λυττώσης	ἔργα καὶ παραφόρου ψυχῆς, οὐχὶ
[6]	ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς	τῆς	ἀκρασίας γέλωτα ἀγούσης ἐν τῷ
[10]	βλέμμασί τε καὶ σχήμασι τὸ	τῆς	ἀκρασίας ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ
[6]	λάβοι σχολὴν, σφοδρός τις εἰσέρχεται	τῆς	ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου τε γὰρ
[1]	ποικίλον ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν ὁ	τῆς	ἀληθείας ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον.
[3]	δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει	τῆς	ἄλλης, ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ τῆς
[16]	τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ κριτὴς	τῆς	ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν
[2]	ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ	τῆς	ἀπολαύσεως τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν,
[15]	λοιπὸν ὁ πολέμιος, ἐπὶ τὴν	τῆς	ἀρχαίας ἐπιβουλῆς ἔρχεται μνήμην, καὶ
[5]	μὲν πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ τὸν	τῆς	ἀρχῆς θρόνον ἀνέβησαν, οἱ δὲ
[15]	κρίσιν. Ἀγάπα μόνον τὰ παρὰ	τῆς	αὐτοῦ σοφίας οἰκονομούμενα. Ὅπερ ἂν
[5]	πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς θεραπείαν	τῆς	ἀχαρίστου καὶ μηδὲν στεγούσης γαστρὸς,
[14]	ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν	τῆς	βασιλείας θρόνων τὸν ἄνδρα καταγαγὼν,
[10]	οὐδὲν δὲ ἔσται κέρδος ἡμῖν	τῆς	βοῆς· Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται,
[10]	προαίρεσιν. Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι βαρύτερον	τῆς	γεέννης τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος
[10]	πλούσιον, πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ	τῆς	γεέννης φλόγα μετέλθωμεν. Ἐπεὶ πολλὰ
[15]	χρήσιμον, ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν ἑαυτὸν	τῆς	γῆς ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ
[3]	καὶ τὴν ἀεὶ προτέραν ἐπὶ	τῆς	γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ
[1]	ἅπαξ ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι	τῆς	γῆς, κλέπτει τὴν καθ´ ἡμῶν
[1]	εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς ἀπὸ	τῆς	γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε
[6]	σώματος ἐν ταῖς μίξεσι, καὶ	τῆς	γνησιωτάτης καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν
[14]	χρόνον. Περιελεῖν μου τὸν ἐκ	τῆς	γονῆς στέφανον ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ
[10]	ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ	τῆς	δυσπραγίας αὐτῆς ἐκ τοῦ σχολαίτερον
[12]	ἐφ´ ἧς ὁ Χριστὸς τὴν	τῆς	ἑαυτοῦ ποίμνης ᾠκοδόμησε μάνδραν. Ἐτάχθη
[12]	οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη	τῆς	ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ τῆς
[4]	πότε ἑκάστῳ τῶν δρομέων ἀνοίξει	τῆς	εἰσόδου τὰς πύλας, καὶ ὅτι
[2]	τε ὁμοῦ καὶ τὸ σῶμα	τῆς	ἐκ τῶν τραυμάτων αἰσχύνης ἐλεύθερα,
[1]	ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ πολὺ	τῆς	ἐκείνου δυνάμεως ὁ Δεσπότης νόμοις
[0]	περὶ τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ ἔξωθεν	τῆς	Ἐκκλησίας. ~Ἐγὼ μὲν ᾤμην, ἀγαπητοὶ,
[12]	τῆς ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ	τῆς	Ἐκκλησίας ὁ δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν,
[12]	φλογὶ πυρὸς ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς	τῆς	Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ
[8]	καὶ τῆς ἐπὶ γῆς πορείας	τῆς	ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν ἀπαιτούμενος,
[5]	πρὸ τοῦ τάφου, καὶ πρὸ	τῆς	ἐντεῦθεν ἀπαναστάσεως, εἰς ἑτέρους, καὶ
[8]	πρὸς τὸν Δεσπότην ἀχθεὶς, καὶ	τῆς	ἐπὶ γῆς πορείας τῆς ἐνδοθείσης
[12]	πάλιν προσέταξε. Καὶ τὸ μὲν	τῆς	ἐπιβουλῆς τόξον ηὐτρέπισεν ὁ πολέμιος·
[12]	δὲ ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ	τῆς	ἐπικρατείας τοῦ πυρὸς ἀναρπασθέντες ὑπὸ
[10]	ἑαυτούς τι φιλάνθρωπον, καὶ τὸ	τῆς	εὐπορίας ἄχθος, εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν
[5]	ἀπὸ τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν	τῆς	εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς
[15]	τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ τοὺς	τῆς	εὐσεβείας αὐτῷ καρποὺς ὀνειδίζουσα, καὶ
[14]	τοῦ σώματος, ἄσυλον ἐφύλαττε τὸν	τῆς	εὐσεβείας θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ
[15]	ἐν τοῖς ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ	τῆς	εὐφροσύνης ἀξία τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες.
[14]	ἐπετίναξε πνεῦμά τι βίαιον τὸ	τῆς	εὐφροσύνης δωμάτιον, τότε μόνον τὴν
[3]	ὕστερον, ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι	τῆς	ζωῆς. Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν
[4]	δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε	τῆς	ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ οὐκ
[7]	ὄχλος, ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ	τῆς	ἡμετέρας ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε
[1]	καθ´ ἡμῶν νίκην λοιπὸν ἐκ	τῆς	ἡμετέρας ἀνοίας ὁ βάσκανος. Καὶ
[10]	κειμένους Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων	τῆς	ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς
[12]	τὴν εὐπορίαν τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ	τῆς	ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς
[15]	τὴν προσβολὴν, καὶ τελείαν αὐτῷ	τῆς	ἥττης αἰσχύνην ἐπήγαγε. ~Τί οὖν
[9]	δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς	τῆς	θαλάττης ἐργάτας. Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ
[16]	ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ	τῆς	καρτερίας τῷ δικαίῳ μισθός. Διὰ
[12]	τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν	τῆς	λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς
[2]	εἴ ποτε, τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες,	τῆς	μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ, πρὸς
[15]	Δεσπότου μισθὸν, ἔλεγέ τε ἀεὶ	τῆς	μὲν τῶν γυναικῶν ὀλιγοψυχίας (ἄξια
[9]	καί τι τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ	τῆς	νηὸς ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων δὲ
[3]	καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ	τῆς	ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν
[2]	τοῦτον ἐπινοήσαντας, ἀμεταστρέπτως ἐπὶ τὸ	τῆς	ὁδοῦ πέρας ἐπείγεσθαι. ~Καί με
[3]	τὸν βίον φέρουσαν πύλην, καὶ	τῆς	ὁδοῦ ταύτης ἐπιβάντα, μὴ καὶ
[3]	τῆς ἄλλης, ῥᾳδίως ἐπὶ τὸ	τῆς	ὁδοῦ τέρμα χωροῦσιν· οὕτως οἱ
[13]	τὰ καθ´ ἡμᾶς, μηδὲ κατηγορείτω	τῆς	οἰκονομίας τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως·
[14]	δυνάμενον, αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ	τῆς	πείρας προσῆγε μηχάνημα, καὶ τὸ
[16]	καὶ γεώργια, καὶ πᾶσαν τὴν	τῆς	περιουσίας τρυφὴν ἐκ τοῦ διπλασίονος
[5]	τῇ συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ	τῆς	πλεονεξίας ἔγκλημα προστριψάμενος. Οὔτε εἰ
[15]	ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης ἀξία	τῆς	πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα ὁ Ἰὼβ
[8]	σώζειν εἰλικρινές τε καὶ γνήσιον·	τῆς	σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης,
[6]	πρᾶξιν εὐθὺς, ὅταν ὁ μὲν	τῆς	σαρκὸς οἶστρος ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ
[4]	οἰκειοῦσθαι καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ	τῆς	στενῆς ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι τοῖς
[12]	καταχθέντα τὸν λόγον, εἰς τὸν	τῆς	συμβουλῆς δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες
[12]	καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα	τῆς	συμφορᾶς. Ὁ Σωτὴρ δὲ ἐπὶ
[8]	πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν	τῆς	σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ
[6]	καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ	τῆς	σωφροσύνης ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται
[5]	πρὸς βίαν χωρίζοντος τὰς ψυχὰς	τῆς	ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι πρὸς
[12]	σιγῆσαι τὸ τρόπαιον, ὃ κατὰ	τῆς	τοῦ διαβόλου λύττης ἔστησεν ὁ
[13]	κινῆσαι, δι´ ὧν ἐπεβούλευσεν. ~Ἀναμνήσατε	τῆς	τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας. Εἴπατε
[15]	ἑαυτὸν τῆς γῆς ἐκτεμεῖν, τὸ	τῆς	τοῦ κτίσαντος ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος,
[16]	τοῦ χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ	τῆς	τῶν δαιμόνων ἐπιβουλῆς, τοῦτο καρτέρησον,
[12]	τὸν κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι	τῆς	τῶν δυσχερῶν ἄγευστοι πείρας ἐμείναμεν,
[12]	Σωτήρ· δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν	τῆς	ὑμνῳδίας σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν μὲν
[16]	ὁπόσα ὁ δίκαιος Ἰὼβ ἐκ	τῆς	ὑπομονῆς ἑαυτῷ συνέλεξεν ἀγαθά; Καὶ
[14]	μόνον τὴν ἐσθῆτα διέῤῥηξε, τὸ	τῆς	φύσεως ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς, καὶ ὅτι
[16]	τεθνεῶτες, ἔζων τῷ καλλίστῳ μέρει	τῆς	φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν αὖθις ἑτέροις
[5]	πόσιν, καὶ πάντα, ὅσα πέρα	τῆς	χρείας ὁ πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο
[8]	~Ὁ μὲν οὖν ἄριστα βουλευόμενος,	τῆς	ψυχῆς ὅτι μάλιστα φροντίσει, καὶ
[14]	εὐσεβείας θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ	τῆς	ψυχῆς. ~Οὐκ ἔχων τοίνυν ὅ
[2]	ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς	τῆς	ψυχῆς ὀφθαλμοὺς καὶ πάντα ὑποπιεύειν
[8]	συνέχειν μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ	τῆς	ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας ἐπιμελείας
[6]	ἐν ταῖς μίξεσι, καὶ τῆς	γνησιωτάτης	καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου
[6]	μίξεσι, καὶ τῆς γνησιωτάτης καὶ	συνεκτικωτάτης	τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν
[7]	τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον	ἀρετῆς	ἡ κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται
[3]	νῦν, ἐπεὶ καὶ Δαβὶδ ὁ	προφήτης	οὕτω τὸν βίον ὠνόμασε· νῦν
[16]	περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν ὁ	κριτὴς	τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ τὴν
[2]	καὶ μέθαι, καὶ καταυλούμεναι τράπεζαι	(Ματαιότης	γὰρ, φησὶν, ματαιοτήτων, τὰ πάντα
[2]	γὰρ, φησὶν, ματαιοτήτων, τὰ πάντα	ματαιότης)	μηδὲ εἰ σωμάτων κάλλη προτείνοιτο,
[9]	εἶναι χωρεῖ, λυθέντα τοῖς δάκρυσιν·	ἁγιότης	δὲ καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν εἰς
[1]	πολὺ τῆς ἐκείνου δυνάμεως ὁ	Δεσπότης	νόμοις ἀλύτοις κατέδησε, καὶ οὐκ
[14]	Δεσπότῃ δοκοῦν· αὐτός ἐστιν ὁ	πλάστης	τοῦ γένους, ἐγὼ δὲ ὄργανον.
[9]	συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς	θαλάττης	ἐργάτας. Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί
[15]	προσβολὴν, καὶ τελείαν αὐτῷ τῆς	ἥττης	αἰσχύνην ἐπήγαγε. ~Τί οὖν ἐντεῦθεν
[12]	ὃ κατὰ τῆς τοῦ διαβόλου	λύττης	ἔστησεν ὁ Σωτήρ· δοῦναι δὲ
[11]	δι´ ἀσθένειαν ἐννοίας ἅμα καὶ	γλώττης,	ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα
[1]	ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς ἀπὸ τῆς	γλώττης	πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε πλείονος.
[10]	δεδοικότες μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας	αὐτῆς	ἐκ τοῦ σχολαίτερον βαδίσαι μετάσχωμεν.
[3]	Δεσπότου πέρας ἕλκει τοὺς ἐπ´	αὐτῆς·	καὶ οὐκ ἔστιν, ἀγαπητοὶ, τὸν
[3]	μὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος	ταύτης	ἐλθεῖν· ἕκαστος δὲ ἡμῶν, μετὰ
[3]	φέρουσαν πύλην, καὶ τῆς ὁδοῦ	ταύτης	ἐπιβάντα, μὴ καὶ πρὸς τὸ
[8]	πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ	ταύτης	πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν
[5]	χωρίζοντος τὰς ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου	ταύτης	σαρκὸς ἑλκόμενοι πρὸς τὴν ἀναγκαῖαν
[4]	ἐκ (δὲ ἀνδρὸς γένηταί τις	πρεσβύτης·	ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες
[4]	καὶ κόσμος ὄντως γενέσθαι δύναται	συμφυὴς	ψυχῇ τε καὶ σώματι, τούτοις
[6]	καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου	τροφῆς;	Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν ταῖς ἀσελγέσιν
[3]	Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ	συνεχής	τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα
[5]	πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ τὸν τῆς	ἀρχῆς	θρόνον ἀνέβησαν, οἱ δὲ κύριοι
[8]	μὲν οὖν ἄριστα βουλευόμενος, τῆς	ψυχῆς	ὅτι μάλιστα φροντίσει, καὶ τοῦτο
[14]	θησαυρὸν ἐν τῷ κρυπτῷ τῆς	ψυχῆς.	~Οὐκ ἔχων τοίνυν ὅ τι
[6]	ὅσα λυττώσης ἔργα καὶ παραφόρου	ψυχῆς,	οὐχὶ πρόδηλος πάντη ζημία τῇ
[2]	περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε τοὺς τῆς	ψυχῆς	ὀφθαλμοὺς καὶ πάντα ὑποπιεύειν ὅσα
[8]	μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ τῆς	ψυχῆς	ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον
[3]	ἐπὶ τὸ πέρας φθάνουσι τῆς	ζωῆς.	Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ
[4]	ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε τῆς	ζωῆς,	ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ οὐκ αἰσθανόμεθα
[16]	ὅταν ὁ κριτὴς τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον·
[6]	Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ τοῖς	παιδοτρίβαις	κατανοήσασιν ὁ τῆς σωφροσύνης ἐν
[14]	καὶ τὸ σῶμα μαστίξας ἀῤῥήτοις	πληγαῖς,	σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ αὐτοῦ
[7]	ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων	ἐπαγωγαῖς·	ἐκεῖσέ τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ
[12]	ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις	εὐπραγίαις	λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ
[1]	χωρίον περὶ αὐτὰς, ἢ φάραγξι	βαθείαις	διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν πυκνότητι σύσκιον,
[12]	σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν ταῖς τοῦ δυσμενοῦς	ἐπηρείαις	τὴν ἡμετέραν παράκλησιν, ἵνα καὶ
[3]	ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη ταῖς	ἡλικίαις	καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ
[8]	πλείονος καὶ πέρα τοῦ λυσιτελοῦντος	ἐπιθυμίαις	φλεγόμενον, βοήσει πρὸς αὐτὸ τὸ
[10]	τὸ τοῦ κτίσαντος ὄνομα ταῖς	ἱκετηρίαις	ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ μὴ
[8]	ταῖς βιαίοις αὐτοῦ πρὸς γῆν	ἀνθολκαῖς	συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων ἀνόνητα. Καὶ
[3]	τὰς τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας	ἀλλήλαις	εἰς δρόμον ἀμείβοντες, καὶ τὴν
[13]	ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο	φήμαις.	Ἔτι (γὰρ τοῦ προτέρου τὴν
[14]	μέτρον ἐπιτιθεὶς, καὶ ταῖς εὐσεβέσιν	ἐκείναις	φωναῖς κοσμῶν τὸ γινόμενον, ἔλεγεν·
[9]	καὶ τὸν νοῦν ταῖς τούτου	μερίμναις	κατέδησεν, ἢ μύσος ἀσελγείας προσῆψε
[9]	τὴν ναῦν τοῦ κύματος, καὶ	μόναις	ταῖς ψυχαῖς, εἴπερ οἷόν τε,
[6]	ἑκάστου τῶν ταῖς ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων	εὐναῖς,	μετὰ τὴν πρᾶξιν εὐθὺς, ὅταν
[14]	ἐπιτιθεὶς, καὶ ταῖς εὐσεβέσιν ἐκείναις	φωναῖς	κοσμῶν τὸ γινόμενον, ἔλεγεν· Ὁ
[12]	(φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς βιαίοις ἐκείνου	πνοαῖς,	ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ
[12]	ἡ χάρις ταῖς τοῦ πολεμίου	ῥοπαῖς·	ἔμεινεν ὁ νεὼς ἀπαθής. Οὐκ
[5]	δούλοις ὑπέκυψαν, ὥσπερ ἐν κύβων	περιτροπαῖς,	μεταχθέντων ἄφνω τῶν πραγμάτων αὐτοῖς;
[14]	μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ τότε ταῖς	λύπαις	ὅρον καὶ μέτρον ἐπιτιθεὶς, καὶ
[12]	δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς	ἡμετέραις	εὐπραγίαις λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ
[6]	ὁ τῆς σωφροσύνης ἐν ταῖς	παλαίστραις	γέγραπται νόμος, ἄσυλα παρὰ τῶν
[6]	αὐτοῖς, οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς	λαμπούσαις	μορφαῖς, εἴγε ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν
[6]	ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν	ταῖς	ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ τὴν
[8]	καθάπερ τι θηρίον ἀνήμερον, ὕστερον	ταῖς	βιαίοις αὐτοῦ πρὸς γῆν ἀνθολκαῖς
[12]	καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη	ταῖς	βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν
[13]	τῶν οἰκείων, καταχῶσαι δὲ αὐτὸν	ταῖς	ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο φήμαις.
[14]	ὅρον καὶ μέτρον ἐπιτιθεὶς, καὶ	ταῖς	εὐσεβέσιν ἐκείναις φωναῖς κοσμῶν τὸ
[3]	παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη	ταῖς	ἡλικίαις καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν μὲν
[12]	ὁ δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα	ταῖς	ἡμετέραις εὐπραγίαις λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν
[14]	ἀγγέλλων, ὡς τοῖς παισὶ καὶ	ταῖς	θυγατράσιν εὐωχουμένοις ἐπετίναξε πνεῦμά τι
[10]	οὔτε τὸ τοῦ κτίσαντος ὄνομα	ταῖς	ἱκετηρίαις ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ
[6]	ἀγωνιζομένοις αὐτοῖς, οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι	ταῖς	λαμπούσαις μορφαῖς, εἴγε ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι
[14]	ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ τότε	ταῖς	λύπαις ὅρον καὶ μέτρον ἐπιτιθεὶς,
[6]	μείωσις, ἐλαττουμένου τοῦ σώματος ἐν	ταῖς	μίξεσι, καὶ τῆς γνησιωτάτης καὶ
[1]	πάρεστιν ὥστε μετὰ παῤῥησίας βιάζεσθαι,	ταῖς	ὁδοῖς ἐφεδρεύειν εἰώθασι· καὶ εἰ
[6]	κατανοήσασιν ὁ τῆς σωφροσύνης ἐν	ταῖς	παλαίστραις γέγραπται νόμος, ἄσυλα παρὰ
[12]	τὸ συγγενὲς σῶμα σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν	ταῖς	τοῦ δυσμενοῦς ἐπηρείαις τὴν ἡμετέραν
[8]	σκιρτᾷν. Εἰ δὲ ἴδοι ποτὲ	ταῖς	τοῦ πλείονος καὶ πέρα τοῦ
[12]	τὴν ἔχθραν. Ἀντέπνευσεν ἡ χάρις	ταῖς	τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν ὁ
[9]	ἑαυτὸν συνεφόρησε, καὶ τὸν νοῦν	ταῖς	τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ μύσος
[7]	πρὸς βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν	ταῖς	τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς· ἐκεῖσέ τε
[9]	ναῦν τοῦ κύματος, καὶ μόναις	ταῖς	ψυχαῖς, εἴπερ οἷόν τε, καὶ
[9]	ἐξαντλήσωμεν φόρτον, πλείονα καὶ βελτίονα	ταῖς	ψυχαῖς πλοῦτον ἐπισωρεύσομεν. Πορνεία μὲν
[2]	ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν τὸ κοῦφον	ταῖς	ψυχαῖς πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον
[15]	καὶ τὸ λυσιτελοῦν ἐπιμετρεῖ τοῖς	οἰκέταις.	Μὴ περιεργάζου τοῦ Δεσπότου τὴν
[6]	οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς λαμπούσαις	μορφαῖς,	εἴγε ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν,
[9]	τοῦ κύματος, καὶ μόναις ταῖς	ψυχαῖς,	εἴπερ οἷόν τε, καὶ τοῖς
[9]	φόρτον, πλείονα καὶ βελτίονα ταῖς	ψυχαῖς	πλοῦτον ἐπισωρεύσομεν. Πορνεία μὲν γὰρ,
[2]	καὶ πανταχόθεν τὸ κοῦφον ταῖς	ψυχαῖς	πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον ἐπινοήσαντας,
[10]	ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ τοῖς	εἰς	ἀλλήλους σκώμμασι γέλωτα τῷ κεκληκότι
[1]	ἀλύτοις κατέδησε, καὶ οὐκ εἴασεν	εἰς	ἅπαξ ὁρμήσαντα τὸ γένος ἐκτρῖψαι
[15]	τὴν τοῦ γυναίου διάνοιαν ὑποσύρας	εἰς	ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´
[13]	χειμῶνος ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν	εἰς	ἀφρὸν τῶν κυμάτων τὴν βίαν,
[15]	ὁ γάμος ἐποίησε, σὺ δὲ	εἰς	βλασφημίαν κατέπεσες. Εἰ τὰ ἀγαθὰ
[5]	πραγμάτων αὐτοῖς; Τά γε μὴν	εἰς	βρῶσιν ἡμῖν ἐπινενοημένα καὶ πόσιν,
[10]	βαδίσαι μετάσχωμεν. Καὶ, εἰ μὲν	εἰς	γῆν νεύσοι, τὴν συμφορὰν αἰσχυνόμενος,
[16]	καὶ μηδὲν ἀνύσασα πλέον. Ἀνέθαλεν	εἰς	δευτέραν ἥβην ἡ σάρξ· ἤνθησεν
[2]	λαμπρὸς, ὑποζεύξας ἔθνη καὶ πόλεις	εἰς	δουλείαν ἑκούσιον (Πᾶσα γὰρ σὰρξ
[3]	τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις	εἰς	δρόμον ἀμείβοντες, καὶ τὴν ἀεὶ
[7]	κεῖται νόμος, μιμεῖσθαι τὸν πλάστην	εἰς	δύναμιν, καὶ τὴν ἐν οὐρανοῖς
[12]	καὶ συστεῖλαι τὴν μανίαν αὐτοῦ	εἰς	ἑαυτὸν πάλιν προσέταξε. Καὶ τὸ
[5]	καὶ πρὸ τῆς ἐντεῦθεν ἀπαναστάσεως,	εἰς	ἑτέρους, καὶ πολεμίους τυχὸν, τὴν
[5]	ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· ὁ πλοῦτος δὲ	εἰς	ἑτέρων χεῖρας ὁρᾷ, μόνον ἐκείνοις
[1]	ὑμεῖς δὲ ἐκ τῶν ἐλέγχων	εἰς	εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ τὰς ἀπὸ
[9]	καὶ τὴν ἐμπορίαν ἀφειδῶς ἀντλοῦσιν	εἰς	θάλασσαν, ὥστε ὑψηλοτέραν ποιῆσαι τὴν
[10]	τῆς ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων αὐτοῖς	εἰς	κόρον βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν ἀνήμερον
[9]	ἐκβαλοῦσι καὶ ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ	εἰς	ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς
[11]	πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες, περισσεύητε	εἰς	πᾶν ἔργον ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ
[8]	οὐράνιον ὁδοιπορίαν ἐργάσεται, καὶ μᾶλλον	εἰς	τὰ προκείμενα κτήσεται συνεργόν· εἰ
[2]	χρυσὸς φαίνοιτο χύδην προκείμενος, ἕτοιμος	εἰς	τὰς τῶν βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν
[9]	ὡς ἔτι καιρὸς, πρὶν ἐλθεῖν	εἰς	τελείαν ἀπώλειαν, ἀποθέσθω τῶν φορτίων
[16]	καὶ πᾶς ὁ πλοῦτος διαφθειρόμενος,	εἰς	τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν· οἱ παῖδες
[4]	πόνον, οἱονεί τις ἑαυτὸν ἀπατῶν,	εἰς	τετρημένον πίθον ἀντλεῖν ἐθελήσειε. ~Τοῦτο
[1]	βέλη ποιούμενος, καὶ παρ´ ἡμῶν	εἰς	τὸ βλάπτειν ἡμᾶς ἀεὶ λαμβάνων
[13]	τοῦ Δεσπότου καὶ κρίσεως· ἀλλ´	εἰς	τὸν ἀθλητὴν ἐκεῖνον ὁράτω, κἀκεῖνον
[9]	ἁγιότης δὲ καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν	εἰς	τὸν ἐκείνων μεθίσταται χῶρον, πράγματα
[8]	τοῦ Παύλου νομοθετῶν· Οὐδὲν (εἰσηνέγκαμεν	εἰς	τὸν κόσμον τοῦτον· δῆλον, ὅτι
[12]	ὡς ὁρᾶτε, καταχθέντα τὸν λόγον,	εἰς	τὸν τῆς συμβουλῆς δρόμον αὖθις
[16]	διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει ἡ δόξα	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[1]	διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν πυκνότητι σύσκιον,	εἰς	τοῦτο καταδυόμενοι, καὶ τὴν ἐκ
[1]	τοῦ κινδύνου βρόχους ἰδεῖν πρὶν	εἰς	τούτους πεσεῖν· οὕτως ὁ δυσμενὴς
[11]	ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι	εἰς	ὑμᾶς, ἵνα, ἐν παντὶ πάντοτε
[7]	μητρῴοις ἡμῶν πλάττεται κόλποις. Τοῦτο	εἰς	φῶς ἐκ τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων
[15]	τίνος τὴν κοινὴν ἐν οἷς	λέγεις	ὑβρίζεις ζωήν; Ἐψεύσω καὶ τὴν
[15]	Σὺ δὲ, εἰ τοῖς παροῦσιν	ἀλγεῖς,	ἀπὸ τῶν προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι.
[6]	ἔτι γεγένηται πρόξενος. Κοῖται δὲ	ἀσελγεῖς,	καὶ βέβηλοι συμπλοκαὶ, καὶ πάντα
[13]	ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο. Καὶ	μηδεὶς	ἐξ ὧν ἔπαθεν ἀναπεισθῇ λογίσασθαί
[3]	ὁδοῦ πέρας ἐπείγεσθαι. ~Καί με	μηδεὶς	ὑπολάβοι καινῶν ὀνομάτων γίνεσθαι ποιητὴν,
[15]	τὴν κοινὴν ἐν οἷς λέγεις	ὑβρίζεις	ζωήν; Ἐψεύσω καὶ τὴν ἐμὴν,
[3]	εὐθὺς τοῖς τοῦ χρόνου ῥεύμασιν	ἐνδεθεὶς	ὑποσύρεται, κατόπιν ἀεὶ τὴν βεβιωμένην
[13]	πόσοις βέλεσιν ὑπὸ τοῦ διαβόλου	βληθεὶς,	οὐκ ἐδέξατο καιρίαν πληγήν. Περιεῖλε
[16]	τῷ καλλίστῳ μέρει τῆς φύσεως.	Κοσμηθεὶς	οὖν αὖθις ἑτέροις υἱοῖς καὶ
[14]	ταῖς λύπαις ὅρον καὶ μέτρον	ἐπιτιθεὶς,	καὶ ταῖς εὐσεβέσιν ἐκείναις φωναῖς
[9]	δ´ ἄρα τις καὶ πάλαι	δελεασθεὶς,	ἢ πλούτου κόνιν ἐξ ἀδικίας
[5]	ἐπ´ ὀλίγον δὲ ἀπὸ τούτων·	ὀνομασθεὶς,	ἄλλοις πάλιν τῆς εὐπορίας ἐκστήσεται,
[8]	βιαίοις αὐτοῦ πρὸς γῆν ἀνθολκαῖς	συνεπισπασθεὶς,	κείσεται στένων ἀνόνητα. Καὶ πρὸς
[15]	δὲ, ἐπὶ τούτοις τοῖς ῥήμασιν	ἀχθεσθεὶς,	ὡς ἐπ´ οὐδενὶ τῶν προτέρων
[8]	ἀνόνητα. Καὶ πρὸς τὸν Δεσπότην	ἀχθεὶς,	καὶ τῆς ἐπὶ γῆς πορείας
[12]	νεὼς ἀπαθής. Οὐκ ἴσχυσεν ὁ	προσαχθεὶς	ὑπὸ τοῦ πολεμίου χειμὼν τινάξαι
[2]	γῆ βλαστάνουσα πᾶσαν τρυφὴν, καὶ	πολυτελεῖς	δεικνύουσα σκηνὰς (Ἡμῶν γὰρ τὸ
[2]	καὶ λαμπρὸς, ὑποζεύξας ἔθνη καὶ	πόλεις	εἰς δουλείαν ἑκούσιον (Πᾶσα γὰρ
[5]	οἰκίαι, πόσα δὲ ἔθνη καὶ	πόλεις,	καὶ ζώντων ἔτι τῶν κτησαμένων,
[3]	μὴ βουλόμενον· αὕτη δὲ, κἂν	ἡμεῖς	ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν τὸν δρόμον, περιλαβοῦσα
[9]	περιίσταται λοιπὸν βία πενίας αὐτοῖς·	ἡμεῖς	δὲ ἐφ´ ὅσον ἂν τὸν
[4]	ἐπανελθεῖν οὐδέποτε, κἂν θελήσοι, δυνάμενος.	~Ἡμεῖς	δὲ ἡδόμεθα μὲν ἐπὶ τὰ
[12]	τῷ σώματι διαφυγόντες τὸν κίνδυνον.	Ἡμεῖς	τοίνυν ὅσοι τῆς τῶν δυσχερῶν
[1]	οὔτε ἀνδρὶ κατειλημμένῳ παραπλησίοις ἐγκλήμασιν·	ὑμεῖς	δὲ ἐκ τῶν ἐλέγχων εἰς
[12]	τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη νικώμενος.	Ὑμεῖς	δὲ οἱ διαφυγόντες τὸν κίνδυνον,
[12]	λέξω μὲν ἐγὼ, πράξατε δὲ	ὑμεῖς.	Εἰσί τινες ἐκ τῆς ἐπικρατείας
[4]	καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι· καὶ	ὑμεῖς	ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον
[5]	πλέθρα κτήσαιτό τις μυρία, καὶ	μεγαλοπρεπεῖς	οἰκίας, καὶ ζώων ἀγέλας παντοδαπῶν,
[3]	τὰ πρόσω τὰς τῶν ποδῶν	βάσεις	ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς δρόμον ἀμείβοντες,
[15]	δακρύεις, ἀλλ´ ἐγέλασας πρότερον· νῦν	πτωχεύεις,	ἀλλ´ ἐπλούτησας πρότερον. Ἔπιες τὸ
[15]	τῶν προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν	δακρύεις,	ἀλλ´ ἐγέλασας πρότερον· νῦν πτωχεύεις,
[5]	περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους	μεταῤῥυεὶς,	ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ γεγενημένους
[15]	τὴν γυναῖκα καθάπερ πρὸς πολεμίαν	ἀποστραφεὶς,	τί φησιν; Ἵνα τί ὡς
[12]	εἰς τὸν τῆς συμβουλῆς δρόμον	αὖθις	ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν
[16]	μέρει τῆς φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν	αὖθις	ἑτέροις υἱοῖς καὶ θυγατράσιν ὑπὸ
[16]	~Τί οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε	αὖθις	ἡ νόσος αὐτὸν, ὡς εἰκῆ
[5]	ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς ὑποδὺς,	πολλάκις	δὲ καὶ πρὸ τοῦ τάφου,
[15]	γὰρ καὶ λάτρις περιέρχομαι, ἡ	βασιλὶς	δουλεύω, καὶ πρὸς τὰς τῶν
[12]	τὴν ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς περισωθέντας	μόλις	τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον
[10]	Εἰ δὲ παρασταίη πένης ἡμῖν,	(μόλις	ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ φθεγγόμενος,
[1]	προαίρεσις (ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πλουτεῖν,	δύναμις	δὲ οὐ πάρεστιν ὥστε μετὰ
[11]	μὲν οὖν ὁ καιρὸς ἐνεδίδου,	δύναμίς	τε ἀρκοῦσα ὑπῆν, πάντα ἂν
[13]	τοὺς ἀγῶνας ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´	οἷς	ἐκεῖνος ἠρίστευσε· καὶ πόσοις βέλεσιν
[15]	οὐκ ηὐχόμην, ἀναστροφὴν, διέβαλες ἐν	οἷς	ἐλάλησας καὶ τὸν ἐμὸν βίον.
[14]	καὶ ὅτι πατὴρ εἴη φιλόστοργος	οἷς	ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ τότε
[1]	πονηροὶ καὶ πλεονεκτικοὶ τῶν ἀνθρώπων,	οἷς	ἔργον μέν ἐστι καὶ προαίρεσις
[15]	Μέχρι τίνος τὴν κοινὴν ἐν	οἷς	λέγεις ὑβρίζεις ζωήν; Ἐψεύσω καὶ
[5]	ἐν τῷ βίῳ τερπνῶν, ἐφ´	οἷς	οἱ πλείους μεμήνασιν, ἡμέτερον ὄντως
[1]	ὥστε μετὰ παῤῥησίας βιάζεσθαι, ταῖς	ὁδοῖς	ἐφεδρεύειν εἰώθασι· καὶ εἰ ἴδωσί
[16]	ὁ βίος πάλιν πᾶσι τοῖς	ἀγαθοῖς,	καὶ διπλασίων ἐπὶ τὸν οἶκον
[8]	τι θηρίον ἀνήμερον, ὕστερον ταῖς	βιαίοις	αὐτοῦ πρὸς γῆν ἀνθολκαῖς συνεπισπασθεὶς,
[12]	πανταχόθεν ἡ (φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς	βιαίοις	ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων
[10]	τοῖς παισὶν ἢ τοῖς ἄλλοις	οἰκείοις	τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς
[10]	τοῖς τοῦ Δεσπότου κόλποις, ἀσύλοις	ταμείοις,	ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς οὐκ ἀφανίζει,
[10]	αὐτόν· εἰ δὲ σκεπάζοιτο σεσηπόσι	ῥακίοις,	ὡς ὀδωδότα πάλιν διώκομεν, καὶ
[5]	γὰρ δήπου γνώριμον οἶμαι καὶ	νηπίοις	πᾶσιν, ὡς οὐδὲν τῶν ἐν
[1]	ξένῳ πρέπουσαν, οὔτε ἀνδρὶ κατειλημμένῳ	παραπλησίοις	ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς δὲ ἐκ τῶν
[16]	φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν αὖθις ἑτέροις	υἱοῖς	καὶ θυγατράσιν ὑπὸ τοῦ κτίσαντος,
[12]	μὴ σφόδρα ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι	κακοῖς,	μηδὲ κατασεισθῆτε τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´
[12]	ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς τῆς Ἐκκλησίας	σηκοῖς	ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ κοινὴ
[0]	(Περὶ τοῦ μὴ προσηλῶσθαι τοῖς	βιωτικοῖς,	καὶ περὶ τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ
[6]	ἄσυλα παρὰ τῶν ἡδονῶν τοῖς	νεανίσκοις	φυλάττων τὰ σώματα, καὶ οὐκ
[7]	τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ τοῖς	ἀγγέλοις	τὸν κτησάμενον συντάττουσι, καὶ λάμπουσι
[13]	ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων φέρων κατήφειαν·	ἀλλήλοις	τε ἐπισυνήπτετο τὰ δεινὰ, καὶ
[13]	οἰκείων, καταχῶσαι δὲ αὐτὸν ταῖς	ἐπαλλήλοις	τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο φήμαις. Ἔτι
[15]	ἡμῶν, ῥέων ἐνδελεχῶς καὶ κύμασιν	ἀλλεπαλλήλοις	πληρούμενος. Τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ
[10]	οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ τοῖς	ἄλλοις	οἰκείοις τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν
[5]	ὀλίγον δὲ ἀπὸ τούτων· ὀνομασθεὶς,	ἄλλοις	πάλιν τῆς εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν
[6]	μέγιστα περὶ τοῦ ζῇν κινδυνεύσοντες.	Πολλοῖς	γοῦν ὁ κόρος ἤγαγε θάνατον,
[10]	ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι κέρδος ἡμέτερον,	πολλοῖς	διανείμωμεν, οἳ βαστάσουσί τε αὐτὸ
[5]	ἀρχομένων ἠγάπησαν, καὶ τοῖς ἑαυτῶν	δούλοις	ὑπέκυψαν, ὥσπερ ἐν κύβων περιτροπαῖς,
[10]	καὶ τοῖς τοῦ Δεσπότου κόλποις,	ἀσύλοις	ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς οὐκ
[3]	πορεία διειλημμένη ταῖς ἡλικίαις καθάπερ	σταθμοῖς,	ἀρχὴν μὲν ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας
[3]	τοῖς πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ βίου	σταθμοῖς;	Τὰς μὲν οὖν ἄλλας ὁδοὺς,
[4]	Δεσπότου νεῦμα περιμένειν ἑστῶσι τοῖς	ὀφθαλμοῖς.	Ἔστωσαν γὰρ, φησὶν, αἱ ὀσφύες
[10]	πλούτῳ. Μὴ παραδράμωμεν τοὺς ἐν	ὀφθαλμοῖς	ἡμῶν ἔτι καὶ νῦν κειμένους
[7]	αἰῶνος ὑπὸ τοῖς τοῦ κτίσαντος	ὀφθαλμοῖς.	Πλοῦτος δὲ, καὶ δυναστεία, καὶ
[1]	τῆς ἐκείνου δυνάμεως ὁ Δεσπότης	νόμοις	ἀλύτοις κατέδησε, καὶ οὐκ εἴασεν
[12]	ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε	λογισμοῖς	ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ τὸ συμβεβηκὸς
[16]	τοῦ πάθους ἀνίαν κρείττοσι κατεύνασον	λογισμοῖς·	καὶ κατὰ τὸ γεγραμμένον, Ἐπίῤῥιψον
[8]	οἰκίαν ἀχειροποίητον, αἰώνιον ἐν τοῖς	οὐρανοῖς.	Εἰ δέ τις ἐθέλοι φείδεσθαι
[7]	εἰς δύναμιν, καὶ τὴν ἐν	οὐρανοῖς	εὐταξίαν σκιαγραφεῖν ἐπὶ γῆς. Τοῦτο,
[5]	καταλιμπάνει, καὶ οὐκ ἐθέλει τοῖς	κτησαμένοις	συνεκδημεῖν. Ἀλλ´ οἱ μὲν ὑπὸ
[10]	τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν τοῖς	δεομένοις	τὰς ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν δαπάνην
[6]	τὰ σώματα, καὶ οὐκ ἐπιτρέπων	ἀγωνιζομένοις	αὐτοῖς, οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς
[4]	καιόμενοι· καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις	προσδεχομένοις	τὸν κύριον ἑαυτῶν, πότε ἀναλύσει
[10]	κεκληκότι κατασκευάζειν ἐθέλοντες· ἄλλοι δὲ	ἐψευσμένοις	ἐπαίνοις ἀπατῶντες αὐτόν. Καὶ οὐ
[14]	τοῖς παισὶ καὶ ταῖς θυγατράσιν	εὐωχουμένοις	ἐπετίναξε πνεῦμά τι βίαιον τὸ
[2]	δυσμενὴς, ἀναμένων εἴ ποτε, τοῖς	ὁρωμένοις	δελεασθέντες, τῆς μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν
[15]	καὶ τὰς χεῖρας ἐπὶ τοῖς	ὁρωμένοις	συγκρούουσα, καὶ τοὺς τῆς εὐσεβείας
[10]	κατασκευάζειν ἐθέλοντες· ἄλλοι δὲ ἐψευσμένοις	ἐπαίνοις	ἀπατῶντες αὐτόν. Καὶ οὐ τὸ
[15]	μεθ´ ἡδονῆς. Δεῖξον ἐν τοῖς	ἀλγεινοῖς,	ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης ἀξία
[12]	δυσχερῶν ἄγευστοι πείρας ἐμείναμεν, κοινὴν	ἐκείνοις	προθῶμεν τὴν εὐπορίαν τὴν ἑαυτῶν.
[5]	εἰς ἑτέρων χεῖρας ὁρᾷ, μόνον	ἐκείνοις	τὸν ἐπὶ τῇ συλλογῇ μόχθον
[2]	γὰρ δὴ πᾶσι τοῖς οὕτω	τερπνοῖς	ὁ κοινὸς ὑποκάθηται δυσμενὴς, ἀναμένων
[6]	ποι βάλλομεν, ὡς εἰ τοῖς	σπλάγχνοις	ἐγχρονίσοι, τὰ μέγιστα περὶ τοῦ
[10]	περιχαρῶς, καὶ τοῖς τοῦ Δεσπότου	κόλποις,	ἀσύλοις ταμείοις, ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς
[7]	ἐν τοῖς μητρῴοις ἡμῶν πλάττεται	κόλποις.	Τοῦτο εἰς φῶς ἐκ τῶν
[10]	τὸν ἑστιάτορα θέλγοντες, οἱ δὲ	ἀτόποις	βλέμμασί τε καὶ σχήμασι τὸ
[5]	ἀγέλας παντοδαπῶν, καὶ τὴν ἐν	ἀνθρώποις	ἅπασαν περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´
[4]	γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς	ἀνθρώποις	οἰκειοῦσθαι καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα διὰ
[4]	λύχνοι καιόμενοι· καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι	ἀνθρώποις	προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν, πότε
[16]	τῆς φύσεως. Κοσμηθεὶς οὖν αὖθις	ἑτέροις	υἱοῖς καὶ θυγατράσιν ὑπὸ τοῦ
[12]	καὶ τὰς ψυχὰς ἀναῤῥώσατε λογισμοῖς	ἀνδρειοτέροις	χρησάμενοι, καὶ τὸ συμβεβηκὸς στεφάνων
[10]	Δέδοικα δὲ ἐγὼ, μὴ καὶ	πικροτέροις	ἡμᾶς τούτων βάλωσι ῥήμασιν, ἐπειδὴ
[10]	ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν! οἱ μὲν	αἰσχροῖς	ῥήμασι τὸν ἑστιάτορα θέλγοντες, οἱ
[16]	αὐτῷ, τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς	ἴσοις	αὐτὸν ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς ὁπόσα ὁ
[8]	κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ	νόσοις	ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης τι παρά
[13]	ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἠρίστευσε· καὶ	πόσοις	βέλεσιν ὑπὸ τοῦ διαβόλου βληθεὶς,
[16]	ἤνθησεν ὁ βίος πάλιν πᾶσι	τοῖς	ἀγαθοῖς, καὶ διπλασίων ἐπὶ τὸν
[7]	ἐκεῖσέ τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ	τοῖς	ἀγγέλοις τὸν κτησάμενον συντάττουσι, καὶ
[15]	πρὸς τὰ δεινὰ, τὸν ἐν	τοῖς	ἀγῶσι μόχθον ἑαυτῷ καὶ τῇ
[15]	δέχου μεθ´ ἡδονῆς. Δεῖξον ἐν	τοῖς	ἀλγεινοῖς, ὡς καὶ τῆς εὐφροσύνης
[10]	ἀδελφοὺς, οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ	τοῖς	ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες,
[4]	τῇ γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα	τοῖς	ἀνθρώποις οἰκειοῦσθαι καθάπαξ, οὐδὲ συγχωρούμενα
[16]	τῶν παίδων δὲ ἀριθμὸς ἴσος	τοῖς	ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ μὲν
[0]	ΚΑʹ (Περὶ τοῦ μὴ προσηλῶσθαι	τοῖς	βιωτικοῖς, καὶ περὶ τοῦ γενομένου
[16]	παρῆσαν τὴν ἐν τῷ βίῳ	τοῖς	γεννήσασιν εὐφροσύνην παρέχοντες, οἱ δὲ
[9]	τὸ μηδὲ εἶναι χωρεῖ, λυθέντα	τοῖς	δάκρυσιν· ἁγιότης δὲ καὶ δικαιοσύνη
[10]	οἰκείοις τὴν εὐπορίαν φυλάττοντες, ἀποκλείομεν	τοῖς	δεομένοις τὰς ἀκοάς· ἀλλὰ τὴν
[5]	μετὰ τῶν ἀρχομένων ἠγάπησαν, καὶ	τοῖς	ἑαυτῶν δούλοις ὑπέκυψαν, ὥσπερ ἐν
[10]	ἀκρασίας ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ δὲ	τοῖς	εἰς ἀλλήλους σκώμμασι γέλωτα τῷ
[9]	πρὸς λιμένας ἐλθόντα, καὶ φυλάττεται	τοῖς	ἐκβάλλουσι, κόσμος, οὐ κίνδυνος. ~Βουλευσώμεθα
[9]	μὴν, ἐκβληθέντα καλῶς, οὔτε ἀπόλλυται	τοῖς	ἐκβαλοῦσι καὶ ῥίψασιν· ἀλλ´, ὥσπερ
[4]	τῆς στενῆς ἐκείνης πύλης ἀκολουθῆσαι	τοῖς	ἔχουσιν. Ἀλλ´ ὅσα μὲν συλλέγειν
[16]	ἐπιμετρήσας αὐτῷ, τοῖς παισὶν ἀρκεῖσθαι	τοῖς	ἴσοις αὐτὸν ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς ὁπόσα
[5]	ἤδη καταλιμπάνει, καὶ οὐκ ἐθέλει	τοῖς	κτησαμένοις συνεκδημεῖν. Ἀλλ´ οἱ μὲν
[7]	πανσόφου τεχνίτου τῶν ὅλων ἐν	τοῖς	μητρῴοις ἡμῶν πλάττεται κόλποις. Τοῦτο
[6]	νόμος, ἄσυλα παρὰ τῶν ἡδονῶν	τοῖς	νεανίσκοις φυλάττων τὰ σώματα, καὶ
[15]	ἐστι, καὶ τὸ λυσιτελοῦν ἐπιμετρεῖ	τοῖς	οἰκέταις. Μὴ περιεργάζου τοῦ Δεσπότου
[2]	ὑποκάθηται δυσμενὴς, ἀναμένων εἴ ποτε,	τοῖς	ὁρωμένοις δελεασθέντες, τῆς μὲν εὐθείας
[15]	νενευκυῖα, καὶ τὰς χεῖρας ἐπὶ	τοῖς	ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ τοὺς τῆς
[8]	ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον, αἰώνιον ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς. Εἰ δέ τις ἐθέλοι
[2]	ἐξέπεσε) Τούτοις γὰρ δὴ πᾶσι	τοῖς	οὕτω τερπνοῖς ὁ κοινὸς ὑποκάθηται
[4]	τοῦ Δεσπότου νεῦμα περιμένειν ἑστῶσι	τοῖς	ὀφθαλμοῖς. Ἔστωσαν γὰρ, φησὶν, αἱ
[6]	ἀσθενοῦς. Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ	τοῖς	παιδοτρίβαις κατανοήσασιν ὁ τῆς σωφροσύνης
[14]	δὲ ἧκέ τις ἀγγέλλων, ὡς	τοῖς	παισὶ καὶ ταῖς θυγατράσιν εὐωχουμένοις
[16]	τὸν ἄλλον πλοῦτον ἐπιμετρήσας αὐτῷ,	τοῖς	παισὶν ἀρκεῖσθαι τοῖς ἴσοις αὐτὸν
[10]	ἐῤῥιμμένους χαμαὶ παρατρέχομεν ἀδελφοὺς, οὐδὲ	τοῖς	παισὶν ἢ τοῖς ἄλλοις οἰκείοις
[15]	μόνου Θεοῦ· Σὺ δὲ, εἰ	τοῖς	παροῦσιν ἀλγεῖς, ἀπὸ τῶν προλαβόντων
[3]	διαστημάτων ὁδεύσαντας, τοὺς δὲ οὐδὲ	τοῖς	πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ βίου σταθμοῖς;
[15]	μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ τούτοις	τοῖς	ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς, ὡς ἐπ´ οὐδενὶ
[6]	ἔξω ποι βάλλομεν, ὡς εἰ	τοῖς	σπλάγχνοις ἐγχρονίσοι, τὰ μέγιστα περὶ
[4]	δρόμον ἡμῖν καὶ συμμεθίστασθαι δύναται	τοῖς	συλλέξασι, καὶ τὸν ἐκεῖ περιχαρῆ
[12]	κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα ἄχθεσθε	τοῖς	συμβεβηκόσι κακοῖς, μηδὲ κατασεισθῆτε τὴν
[9]	ψυχαῖς, εἴπερ οἷόν τε, καὶ	τοῖς	σώμασιν ἐκ τοῦ κινδύνου δοῦναι
[10]	τὸ φιλότιμον ἀκόνην πονηρίας ποιούμενοι	τοῖς	ταύτην ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι γὰρ ἢ
[16]	τὴν τοῦ βασιλέως ἐπιδημίαν σημαίνουσα,	τοῖς	τάφοις σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν
[12]	καὶ φλογὶ πυρὸς ὁπλίσας ἑαυτὸν,	τοῖς	τῆς Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν
[10]	βαστάσουσί τε αὐτὸ περιχαρῶς, καὶ	τοῖς	τοῦ Δεσπότου κόλποις, ἀσύλοις ταμείοις,
[7]	καὶ λάμπουσι δι´ αἰῶνος ὑπὸ	τοῖς	τοῦ κτίσαντος ὀφθαλμοῖς. Πλοῦτος δὲ,
[3]	τοὺς μητρῴους κόλπους ἀποφυγεῖν, εὐθὺς	τοῖς	τοῦ χρόνου ῥεύμασιν ἐνδεθεὶς ὑποσύρεται,
[3]	τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ	τοῖς	τοῦ χρόνου τμήμασιν ἐπεμβαίνοντες, καὶ
[11]	ἑαυτοῖς ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα	τοῖς	τῶν ψυχῶν προσαγάγετε τραύμασι. Δίδου
[10]	ἀλλὰ τὴν δαπάνην μετατιθέντες ἐπὶ	τοῖς	χείροσι, καὶ τὸ φιλότιμον ἀκόνην
[15]	σεαυτὴν ἀγαθῶν. Ἀντισήκωσον τὰ κρείττω	τοῖς	χείροσιν. Οὐδενὸς ἀνθρώπων ὁ βίος
[14]	μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα μαστίξας	ἀῤῥήτοις	πληγαῖς, σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ
[12]	κτίσαντος, καὶ μηδεμίαν ἔχοντες περιλελειμμένην	αὐτοῖς	βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ
[10]	τὰ τοιαῦτα μετιέναι καὶ πράττειν	αὐτοῖς.	Εἰ δὲ παρασταίη πένης ἡμῖν,
[10]	ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων	αὐτοῖς	εἰς κόρον βασκήνωμεν· μηδὲ, τὸν
[9]	καὶ περιίσταται λοιπὸν βία πενίας	αὐτοῖς·	ἡμεῖς δὲ ἐφ´ ὅσον ἂν
[5]	χρήματα, τοὺς ἐκ νεότητος ἐπ´	αὐτοῖς	ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· ὁ πλοῦτος δὲ
[9]	ἐπαναστῇ ζέων ἐκ τοῦ πελάγους	αὐτοῖς,	καὶ καλύπτειν ἀπειλήσῃ πεπιεσμένην τῷ
[2]	ἑκόντες, τὰ δὲ ἄκοντες, προσδεθῶμεν	αὐτοῖς,	καὶ πρὸς τὸ φοβερὸν τοῦ
[2]	πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες ἀφυλάκτως	αὐτοῖς,	καὶ τὴν ἐκ τῆς ἀπολαύσεως
[5]	δοκούντων, τῶν τε οὔτε προσπελαζόντων	αὐτοῖς.	Οὐδὲ γὰρ εἰ χρυσόν τινες
[6]	σώματα, καὶ οὐκ ἐπιτρέπων ἀγωνιζομένοις	αὐτοῖς,	οὐδὲ ὄσον προσβλέψαι ταῖς λαμπούσαις
[5]	περιτροπαῖς, μεταχθέντων ἄφνω τῶν πραγμάτων	αὐτοῖς;	Τά γε μὴν εἰς βρῶσιν
[1]	τοιούτοις ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν	αὐτοῖς,	ὥστε μὴ πρότερον δυνηθῆναί τινα
[11]	ἀσθένειαν ἐννοίας ἅμα καὶ γλώττης,	ἑαυτοῖς	ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς
[1]	ἐκείνου δυνάμεως ὁ Δεσπότης νόμοις	ἀλύτοις	κατέδησε, καὶ οὐκ εἴασεν εἰς
[14]	κοπρίας ἐκάθισεν. Ὁ δὲ, καὶ	τοιούτοις	βαλλόμενος πάθεσιν, ἀκίνητος ἔμεινε· καὶ
[10]	ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ μὴ	τοιούτοις	πάθεσι περιπεσεῖν ἡμᾶς ἐξορκῶν συνεχῶς,
[14]	ψῆφον ἣν οὐ δύναμαι λύειν;	Τοιούτοις	τὸν διάβολον ὁ δίκαιος κατηκόντιζε
[1]	ἐκ πολλοῦ πρόοψιν τῶν ὁδοιπορούντων	τοιούτοις	ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν αὐτοῖς,
[8]	Ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα,	τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα. Ταῦτα μὲν γὰρ ἐπᾴδων
[2]	χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε)	Τούτοις	γὰρ δὴ πᾶσι τοῖς οὕτω
[4]	συμφυὴς ψυχῇ τε καὶ σώματι,	τούτοις	οὐδὲ προσέχομεν· ἃ δὲ ἀλλότρια
[15]	συνοικούσῃ μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ	τούτοις	τοῖς ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς, ὡς ἐπ´
[3]	ὁδεύσαντας, τοὺς δὲ οὐδὲ τοῖς	πρώτοις	ἐναυλισθέντας τοῦ βίου σταθμοῖς; Τὰς
[16]	τοῦ βασιλέως ἐπιδημίαν σημαίνουσα, τοῖς	τάφοις	σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν σωμάτων
[7]	τεχνίτου τῶν ὅλων ἐν τοῖς	μητρῴοις	ἡμῶν πλάττεται κόλποις. Τοῦτο εἰς
[12]	δημοσιεῦσαι τὴν ἔχθραν. Ἀντέπνευσεν ἡ	χάρις	ταῖς τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν
[15]	γενναίαν διάνοιαν· πλανῆτις γὰρ καὶ	λάτρις	περιέρχομαι, ἡ βασιλὶς δουλεύω, καὶ
[13]	τὸ πρότερον δάκρυον, ἑτέρου προσήγετο	πρόφασις.	Ὁ δίκαιος δὲ ὥσπερ τις
[1]	οἷς ἔργον μέν ἐστι καὶ	προαίρεσις	(ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πλουτεῖν, δύναμις
[7]	γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς ἡ	κτίσις	ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται νόμος, μιμεῖσθαι
[6]	ἑκάστου μᾶλλον ἀλλοτρίωσίς τε καὶ	μείωσις,	ἐλαττουμένου τοῦ σώματος ἐν ταῖς
[6]	τῶν ἰδίων ὄντως ἑκάστου μᾶλλον	ἀλλοτρίωσίς	τε καὶ μείωσις, ἐλαττουμένου τοῦ
[14]	δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκέ	τις	ἀγγέλλων, ὡς τοῖς παισὶ καὶ
[7]	δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι	τις	ἂν, ὅταν ἐξ ἐπιμελείας συνυφανθῶσι
[4]	διακενῆς, καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί	τις	ἑαυτὸν ἀπατῶν, εἰς τετρημένον πίθον
[8]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ δέ	τις	ἐθέλοι φείδεσθαι καὶ τοῦ σώματος,
[1]	λόγου τὸ κέντρον προσάγων, λυπηρός	τις	εἶναι δόξειν ὑμῖν, ὡς περιττήν
[6]	ποτέ ἐστι, λάβοι σχολὴν, σφοδρός	τις	εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου
[8]	κερδαίνων. Ἐν γὰρ τῷ ᾅδῃ	τίς	ἐξομολογήσεταί σοι; φησὶν ὁ Δαβίδ.
[3]	λύρᾳ προσάγων μεθ´ ἡδονῆς, Καὶ	τίς	Θεὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;
[9]	ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´ ἄρα	τις	καὶ πάλαι δελεασθεὶς, ἢ πλούτου
[5]	εἰ ἐπὶ γῆς πλέθρα κτήσαιτό	τις	μυρία, καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἰκίας, καὶ
[3]	οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ συνεχής	τις	ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα ζωὴ,
[7]	Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή	τις	οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν
[4]	ἀνὴρ, ἐκ (δὲ ἀνδρὸς γένηταί	τις	πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον
[13]	πρόφασις. Ὁ δίκαιος δὲ ὥσπερ	τις	πρόβολος εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος
[15]	καὶ περιτρέψαι καὶ γενναίαν διάνοιαν·	πλανῆτις	γὰρ καὶ λάτρις περιέρχομαι, ἡ
[14]	συμπαθὲς, καὶ ὅτι πατὴρ εἴη	φιλόστοργος	οἷς ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ
[1]	περὶ αὐτὰς, ἢ φάραγξι βαθείαις	διεῤῥωγὸς,	ἢ φυτῶν πυκνότητι σύσκιον, εἰς
[4]	καὶ μακάριον κρίνομεν, ὅταν ἐκ	παιδὸς	μὲν ἀνὴρ, ἐκ (δὲ ἀνδρὸς
[3]	καὶ ὑμῖν δοκεῖ συνεχής τις	ὁδὸς	ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα ζωὴ, καὶ
[10]	ἄχθος, εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι	κέρδος	ἡμέτερον, πολλοῖς διανείμωμεν, οἳ βαστάσουσί
[10]	βεβιωκότων καλῶς· οὐδὲν δὲ ἔσται	κέρδος	ἡμῖν τῆς βοῆς· Ἀδελφὸς γὰρ
[2]	ἐκείνου λόχον ἑαυτοὺς ἀποκλίνωμεν. Καὶ	δέος	πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες ἀφυλάκτως
[3]	τοῦ Θεοῦ ἡμῶν; ἔλεγεν· Ὁ	Θεὸς	ὁ περιζωννύων με δύναμιν, καὶ
[11]	ἡ Γραφή. Δυνατὸς δὲ ὁ	Θεὸς	πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς,
[3]	προσάγων μεθ´ ἡδονῆς, Καὶ τίς	Θεὸς	πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν; ἔλεγεν·
[9]	τι τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς	νηὸς	ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων δὲ ἐπαναστῇ
[2]	ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ	ἄνθος	ἐξέπεσε) Τούτοις γὰρ δὴ πᾶσι
[2]	καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς	ἄνθος	χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ
[12]	τῷ δυσμενεῖ φορτικώτερον, ἐπιτείνωμεν τὸ	πένθος	αὐτοῦ. Τὸ δὲ ὅπως, λέξω
[16]	ὑπάρξῃ τῆς καρτερίας τῷ δικαίῳ	μισθός.	Διὰ τί δὲ ἵππους μὲν,
[10]	φιλάνθρωπον, καὶ τὸ τῆς εὐπορίας	ἄχθος,	εἴπερ ὅλως ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι κέρδος
[13]	δάκρυον, ἑτέρου προσήγετο πρόφασις. Ὁ	δίκαιος	δὲ ὥσπερ τις πρόβολος εἱστήκει,
[16]	αὐτὸν ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς ὁπόσα ὁ	δίκαιος	Ἰὼβ ἐκ τῆς ὑπομονῆς ἑαυτῷ
[14]	λύειν; Τοιούτοις τὸν διάβολον ὁ	δίκαιος	κατηκόντιζε ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸν
[15]	τοῖς χείροσιν. Οὐδενὸς ἀνθρώπων ὁ	βίος	διόλου μακάριος. Τὸ διὰ παντὸς
[15]	Ποταμὸς δὲ, ὡς οἶσθα, ὁ	βίος	ἡμῶν, ῥέων ἐνδελεχῶς καὶ κύμασιν
[16]	ἥβην ἡ σάρξ· ἤνθησεν ὁ	βίος	πάλιν πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς, καὶ
[5]	ἐν τῷ βίῳ συναγάγοιεν ἄπλετον,	ἴδιος	αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´ ἢ
[8]	θαῤῥῶν· Οἴδαμεν, ὅτι, ἐὰν ἡ	ἐπίγειος	ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ,
[12]	τῆς ἐπιβουλῆς τόξον ηὐτρέπισεν ὁ	πολέμιος·	ἀφεῖναι δὲ τὸ βέλος κεκώλυται·
[15]	ὅ τι ποιήσει λοιπὸν ὁ	πολέμιος,	ἐπὶ τὴν τῆς ἀρχαίας ἐπιβουλῆς
[1]	ὁ δυσμενὴς ἄνωθεν ἡμῖν καὶ	πολέμιος	τὰς τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων
[1]	αὐτὴν ἥκω παραίνεσιν, ὅπηπερ ἂν	οἷός	τε ὦ, τῶν τοῦ διαβόλου
[15]	Οὐδενὸς ἀνθρώπων ὁ βίος διόλου	μακάριος.	Τὸ διὰ παντὸς εὖ πράττειν
[14]	ἔλεγεν· Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ	Κύριος	ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν,
[13]	φωνήν· Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ	Κύριος	ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν,
[13]	ἐκεῖνος· Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ	Κύριος	ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν,
[13]	πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ ἐκεῖνος· Ὁ	Κύριος	ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς
[13]	τὸν Δεσπότην ἠφίει φωνήν· Ὁ	Κύριος	ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς
[14]	κοσμῶν τὸ γινόμενον, ἔλεγεν· Ὁ	Κύριος	ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς
[10]	τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος ὁ	πλούσιος.	~Εἰ μὲν οὖν ὁ καιρὸς
[12]	λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ τὸ	συμβεβηκὸς	στεφάνων ποιήσασθε πρόφασιν. Ἂν γὰρ
[2]	ψυχῶν ἐνοικούμενα (Ἀπὸ προσώπου γὰρ	γυναικὸς	ὡς ἀπὸ προσώπου ὄφεως φεῦγε,
[8]	εἰλικρινές τε καὶ γνήσιον· τῆς	σαρκὸς	δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης, ἢ
[5]	τὰς ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου ταύτης	σαρκὸς	ἑλκόμενοι πρὸς τὴν ἀναγκαῖαν ὁδὸν,
[6]	εὐθὺς, ὅταν ὁ μὲν τῆς	σαρκὸς	οἶστρος ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ βδελυρὸν
[11]	κατ´ ἐκεῖνον, ὅπως ἔδειξεν ἡ	Βίβλος,	ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα τὴν ἐργασίαν τῶν
[12]	ὁ πολέμιος· ἀφεῖναι δὲ τὸ	βέλος	κεκώλυται· μᾶλλον δὲ ἀφῆκε μὲν,
[13]	τὴν τοιάνδε συμφορὰν ἐξαγγέλλοντος, ἕτερος	ἄγγελος	ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων φέρων κατήφειαν·
[6]	σφοδρός τις εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας	μετάμελος.	Ἀδρανεστέρου τε γὰρ αἰσθάνεται γεγενημένου
[3]	ἐπιβάντα, μὴ καὶ πρὸς τὸ	τέλος	ταύτης ἐλθεῖν· ἕκαστος δὲ ἡμῶν,
[6]	ἔργα καὶ παραφόρου ψυχῆς, οὐχὶ	πρόδηλος	πάντη ζημία τῇ φύσει, καὶ
[2]	κολάκων ἐσμοί· μηδὲ εἰ θρόνος	ὑψηλὸς	καὶ λαμπρὸς, ὑποζεύξας ἔθνη καὶ
[12]	ὡς ἴστε, τὴν οἰκείαν ὁ	διάβολος	καθ´ ἡμῶν ἐπεδείξατο λύτταν, καὶ
[12]	Πῶς οἴεσθε στένει σήμερον ὁ	διάβολος,	οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη
[13]	Ὁ δίκαιος δὲ ὥσπερ τις	πρόβολος	εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος ὑποδεχόμενος
[7]	τρυφὴ, καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος	ὄχλος,	ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς
[15]	μὲν σῶμα ἀμφοτέρους ἡμᾶς ὁ	γάμος	ἐποίησε, σὺ δὲ εἰς βλασφημίαν
[15]	ποταμῶν ῥεύματα διόλου φαίνεται καθαρά.	Ποταμὸς	δὲ, ὡς οἶσθα, ὁ βίος
[16]	ὑπεδέξατο, ὁ τῶν παίδων δὲ	ἀριθμὸς	ἴσος τοῖς ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν; Ὅτι
[2]	εἰ χρυσὸς φαίνοιτο χύδην προκείμενος,	ἕτοιμος	εἰς τὰς τῶν βουλομένων χεῖρας
[6]	σωφροσύνης ἐν ταῖς παλαίστραις γέγραπται	νόμος,	ἄσυλα παρὰ τῶν ἡδονῶν τοῖς
[7]	ἡ κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται	νόμος,	μιμεῖσθαι τὸν πλάστην εἰς δύναμιν,
[4]	ἃ μὲν ἡμῖν ἑνωθῆναι, καὶ	κόσμος	ὄντως γενέσθαι δύναται συμφυὴς ψυχῇ
[9]	ἐλθόντα, καὶ φυλάττεται τοῖς ἐκβάλλουσι,	κόσμος,	οὐ κίνδυνος. ~Βουλευσώμεθα τοίνυν, ἀγαπητοὶ,
[1]	ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀνοίας ὁ	βάσκανος.	Καὶ καθάπερ οἱ πονηροὶ καὶ
[1]	εἴασεν εἰς ἅπαξ ὁρμήσαντα τὸ	γένος	ἐκτρῖψαι τῆς γῆς, κλέπτει τὴν
[6]	κόρος ἤγαγε θάνατον, καὶ τοῦ	μηδενὸς	ἀπολαύειν ἔτι γεγένηται πρόξενος. Κοῖται
[15]	Ἀντισήκωσον τὰ κρείττω τοῖς χείροσιν.	Οὐδενὸς	ἀνθρώπων ὁ βίος διόλου μακάριος.
[7]	ἀλλότρια πάντη καὶ περιττὰ, καὶ	οὐδενὸς	ἴδια γενέσθαι δυνάμενα, παρατρέχειν καλὸν,
[3]	χθὲς ἐπανελθεῖν οὐδέποτε, κἂν θελήσοι,	δυνάμενος.	~Ἡμεῖς δὲ ἡδόμεθα μὲν ἐπὶ
[10]	οὕτω μεγάλα σὺ τῶν ἐλαττόνων	φεισάμενος.	Ἀπόλαυε τούτων ὧν ἐν τῷ
[5]	καὶ τὸ τῆς πλεονεξίας ἔγκλημα	προστριψάμενος.	Οὔτε εἰ ἐπὶ γῆς πλέθρα
[7]	κτίσαντος. Τοῦτο γὰρ ἄνθρωπος· νοῦς	ἐνδεδεμένος	προσφόρῳ καὶ πρεπούσῃ σαρκί. Τοῦτο
[2]	μηδὲ εἰ χρυσὸς φαίνοιτο χύδην	προκείμενος,	ἕτοιμος εἰς τὰς τῶν βουλομένων
[10]	(μόλις ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ	φθεγγόμενος,	ἀποστρεφόμεθα τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ
[8]	ἐφ´ ἑκάστου τῶν δυσχερῶν, καὶ	φθεγγόμενος·	Εἰ καὶ ὁ ἔξωθεν ἡμῶν
[14]	ἐκάθισεν. Ὁ δὲ, καὶ τοιούτοις	βαλλόμενος	πάθεσιν, ἀκίνητος ἔμεινε· καὶ σπαραττομένου
[1]	τοῦ διαβόλου δικτύων ὑμᾶς ἀπάγειν	βουλόμενος.	Πολὺν γὰρ, ἀγαπητοὶ, καὶ ποικίλον
[7]	ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀνοίας	αὐξανόμενος,	οὔτε συμπροῆλθε πρὸς τὸν βίον
[10]	εἰς γῆν νεύσοι, τὴν συμφορὰν	αἰσχυνόμενος,	ὑποκρίσεως εἶναι λέγομεν ἐργάτην αὐτόν·
[16]	κτήνη, καὶ πᾶς ὁ πλοῦτος	διαφθειρόμενος,	εἰς τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν· οἱ
[14]	πατὴρ εἴη φιλόστοργος οἷς ἔπραττε	μαρτυρόμενος.	Πλὴν καὶ τότε ταῖς λύπαις
[10]	βίαιον. Καὶ, εἰ μὲν τύχοι	καλυπτόμενος	ὑγιέσιν ἐσθήμασιν δεδωκότος τινὸς, ὡς
[8]	ἀπελεύσομαι. ~Ὁ μὲν οὖν ἄριστα	βουλευόμενος,	τῆς ψυχῆς ὅτι μάλιστα φροντίσει,
[8]	τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ	μεμφόμενος,	ὑφ´ ἧς τὸν τῆς σωτηρίας
[13]	πρόβολος εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος	ὑποδεχόμενος	προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν εἰς ἀφρὸν
[1]	ὑμῖν, ὡς περιττήν τινα παῤῥησίαν	ἐπιδεικνύμενος,	καὶ οὔτε ξένῳ πρέπουσαν, οὔτε
[14]	ἐσθῆτα διέῤῥηξε, τὸ τῆς φύσεως	ἐπιδεικνύμενος	συμπαθὲς, καὶ ὅτι πατὴρ εἴη
[3]	ἢ φαύλην, οὕτω δεῖν προσαγορεύειν	ἡγούμενος	εἰκότως. Ὥσπερ γὰρ οἵ τινα
[1]	ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη	ποιούμενος,	καὶ παρ´ ἡμῶν εἰς τὸ
[15]	ῥέων ἐνδελεχῶς καὶ κύμασιν ἀλλεπαλλήλοις	πληρούμενος.	Τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ προέῤῥευσεν
[8]	τῆς ἐνδοθείσης αὐτῷ τὸν καρπὸν	ἀπαιτούμενος,	εἶτα οὐκ ἔχων δοῦναι, θρηνήσει
[12]	ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη	νικώμενος.	Ὑμεῖς δὲ οἱ διαφυγόντες τὸν
[6]	τοῦ μηδενὸς ἀπολαύειν ἔτι γεγένηται	πρόξενος.	Κοῖται δὲ ἀσελγεῖς, καὶ βέβηλοι
[10]	τοῦ κτίσαντος ὄνομα ταῖς ἱκετηρίαις	ἐκεῖνος	ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ μὴ τοιούτοις
[13]	ἀγῶνας ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς	ἐκεῖνος	ἠρίστευσε· καὶ πόσοις βέλεσιν ὑπὸ
[12]	ἡμετέραν παράκλησιν, ἵνα καὶ βλάπτων	ἐκεῖνος	μηδὲν μέγα βλάψαι δοκῇ, καὶ
[13]	καρτερίας. Εἴπατε πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ	ἐκεῖνος·	Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος
[10]	τῆς γεέννης τὸ πῦρ ἤπερ	ἐκεῖνος	ὁ πλούσιος. ~Εἰ μὲν οὖν
[2]	πᾶσι τοῖς οὕτω τερπνοῖς ὁ	κοινὸς	ὑποκάθηται δυσμενὴς, ἀναμένων εἴ ποτε,
[15]	ὦ γύναι, τὴν συμβουλήν. Μέχρι	τίνος	τὴν κοινὴν ἐν οἷς λέγεις
[6]	ὥσπερ ἐκ μέθης ἢ χειμῶνός	τινος,	τοῦ λογίσασθαι, ποῖ ποτέ ἐστι,
[10]	τύχοι καλυπτόμενος ὑγιέσιν ἐσθήμασιν δεδωκότος	τινὸς,	ὡς ἄπληστον ἀπελαύνομεν, καὶ ὀμνύμεθα
[7]	παντὸς ἀνθρώπου πέπηγε καὶ κρατεῖ·	Γυμνὸς	ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου,
[7]	ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου,	γυμνὸς	καὶ ἀπελεύσομαι. ~Ὁ μὲν οὖν
[1]	γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου πεποίησθε	πλείονος.	Καὶ οὐδὲν ξένον. Ἐστὲ γὰρ
[8]	δὲ ἴδοι ποτὲ ταῖς τοῦ	πλείονος	καὶ πέρα τοῦ λυσιτελοῦντος ἐπιθυμίαις
[16]	τῆς περιουσίας τρυφὴν ἐκ τοῦ	διπλασίονος	ὑπεδέξατο, ὁ τῶν παίδων δὲ
[2]	ἢ κολάκων ἐσμοί· μηδὲ εἰ	θρόνος	ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς, ὑποζεύξας ἔθνη
[13]	ὁράτω, κἀκεῖνον σύμβουλον ποιείσθω τοῦ	κρείττονος.	Ἀναλογιζέσθω τοὺς ἀγῶνας ἅπαντας ἐφεξῆς,
[9]	φυλάττεται τοῖς ἐκβάλλουσι, κόσμος, οὐ	κίνδυνος.	~Βουλευσώμεθα τοίνυν, ἀγαπητοὶ, περὶ ἑαυτούς
[5]	ἅπασαν περιβάλοιτο δυναστείαν, ἀπολαύει (δι´	αἰῶνος	αὐτῶν· ἐπ´ ὀλίγον δὲ ἀπὸ
[15]	κριτὴν ὅμοια χορηγεῖν πράγματα δι´	αἰῶνος	ἡμῖν; Διδάσκομεν τὸν Δεσπότην, ὅπως
[7]	κτησάμενον συντάττουσι, καὶ λάμπουσι δι´	αἰῶνος	ὑπὸ τοῖς τοῦ κτίσαντος ὀφθαλμοῖς.
[6]	νοῦς, ὥσπερ ἐκ μέθης ἢ	χειμῶνός	τινος, τοῦ λογίσασθαι, ποῖ ποτέ
[13]	τις πρόβολος εἱστήκει, τὰς τοῦ	χειμῶνος	ὑποδεχόμενος προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν εἰς
[10]	Ἀδελφὸς γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται	ἄνθρωπος;	Ἐρεῖ δὲ ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν
[7]	παρὰ τοῦ κτίσαντος. Τοῦτο γὰρ	ἄνθρωπος·	νοῦς ἐνδεδεμένος προσφόρῳ καὶ πρεπούσῃ
[8]	Εἰ καὶ ὁ ἔξωθεν ἡμῶν	ἄνθρωπος	φθείρεται, ἀλλ´ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται
[4]	παιδὸς μὲν ἀνὴρ, ἐκ (δὲ	ἀνδρὸς	γένηταί τις πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ
[6]	ποῖ ποτέ ἐστι, λάβοι σχολὴν,	σφοδρός	τις εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας μετάμελος.
[13]	προτέρου τὴν τοιάνδε συμφορὰν ἐξαγγέλλοντος,	ἕτερος	ἄγγελος ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων φέρων
[11]	Δίδου γὰρ σοφῷ ἀφορμὴν, καὶ	σοφώτερος	ἔσται, φησὶν ἡ Γραφή. Δυνατὸς
[1]	τοῦ λόγου τὸ κέντρον προσάγων,	λυπηρός	τις εἶναι δόξειν ὑμῖν, ὡς
[1]	ἡμέραν ἡμῖν ὁ τῆς ἀληθείας	ἐχθρὸς	προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει δὲ,
[11]	πλούσιος. ~Εἰ μὲν οὖν ὁ	καιρὸς	ἐνεδίδου, δύναμίς τε ἀρκοῦσα ὑπῆν,
[9]	ἐπλήρωσεν ἑαυτόν· οὗτος, ὡς ἔτι	καιρὸς,	πρὶν ἐλθεῖν εἰς τελείαν ἀπώλειαν,
[7]	θαλάμων ὁ τῶν ὠδίνων ἄγει	καιρός.	Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν ἐπὶ
[15]	Εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ	χειρὸς	Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;
[15]	Εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ	χειρὸς	Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;
[12]	ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον ἕκαστος·	Νεκρὸς	ἦν, καὶ ἀνέζησεν· ἀπολωλὼς, καὶ
[6]	ζῇν κινδυνεύσοντες. Πολλοῖς γοῦν ὁ	κόρος	ἤγαγε θάνατον, καὶ τοῦ μηδενὸς
[8]	τοῦ λυσιτελοῦντος ἐπιθυμίαις φλεγόμενον, βοήσει	πρὸς	αὐτὸ τὸ τοῦ Παύλου νομοθετῶν·
[7]	ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ	πρὸς	βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς
[3]	ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν τὸν δρόμον, περιλαβοῦσα	πρὸς	βίαν, ἐπὶ τὸ τεταγμένον ὑπὸ
[5]	Ἀλλ´ οἱ μὲν ὑπὸ τοῦ	πρὸς	βίαν χωρίζοντος τὰς ψυχὰς τῆς
[8]	ἀνήμερον, ὕστερον ταῖς βιαίοις αὐτοῦ	πρὸς	γῆν ἀνθολκαῖς συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων
[2]	τῆς μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ,	πρὸς	δὲ τὸν ἐκείνου λόχον ἑαυτοὺς
[13]	τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας. Εἴπατε	πρὸς	ἑαυτοὺς ἅπερ ἐκεῖνος· Ὁ Κύριος
[12]	περισωθέντας μόλις τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν	πρὸς	ἕκαστον ἕκαστος· Νεκρὸς ἦν, καὶ
[3]	τὰς τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ	πρὸς	ἐκείνας ἅπαντας ἄγουσα, τοὺς μὲν
[5]	χρείας ὁ πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο	πρὸς	θεραπείαν τῆς ἀχαρίστου καὶ μηδὲν
[12]	ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ	πρὸς	κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα τῆς συμφορᾶς.
[9]	μετατεθέντα γαστέρας, διασώζεται καὶ φθάνει	πρὸς	λιμένας ἐλθόντα, καὶ φυλάττεται τοῖς
[12]	ἔργον ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ ἤδη	πρὸς	λιμένας ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε, καταχθέντα
[15]	καὶ πρὸς τὴν γυναῖκα καθάπερ	πρὸς	πολεμίαν ἀποστραφεὶς, τί φησιν; Ἵνα
[3]	μὲν οὖν ἄλλας ὁδοὺς, ὅσαι	πρὸς	πόλιν ἐκ πόλεως ἄγουσιν, ἔστιν
[15]	ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα	πρὸς	τὰ δεινὰ, τὸν ἐν τοῖς
[5]	τὴν ἀναγκαῖαν ὁδὸν, πυκνὰ μεταστρεφόμενοι	πρὸς	τὰ χρήματα, τοὺς ἐκ νεότητος
[8]	τὸ ζῇν ἐπὶ γῆς, μικρὰ	πρὸς	τὰς τούτου χρείας ἐπιστραφήσεται, καὶ
[15]	περιέρχομαι, ἡ βασιλὶς δουλεύω, καὶ	πρὸς	τὰς τῶν ἐμῶν οἰκετῶν χεῖρας
[5]	τῆς ταλαιπώρου ταύτης σαρκὸς ἑλκόμενοι	πρὸς	τὴν ἀναγκαῖαν ὁδὸν, πυκνὰ μεταστρεφόμενοι
[10]	τὸν ἀνήμερον ἐκεῖνον ζηλώσαντες πλούσιον,	πρὸς	τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ τῆς γεέννης
[15]	θυμοῦ τὸ βλέμμα πληρώσας, καὶ	πρὸς	τὴν γυναῖκα καθάπερ πρὸς πολεμίαν
[4]	δεῖ παρεσκευασμένους ἐφ´ ἡμέραν εἶναι	πρὸς	τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν ἡμᾶς, καὶ
[15]	πηγῶν, τὸ δὲ μέλλει· καὶ	πρὸς	τὴν κοινὴν ἅπαντες τοῦ θανάτου
[4]	ὡς ἄρα ἄδηλον ὁπόσον ὁ	πρὸς	τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην ἐκπέμψας ἡμᾶς
[8]	τε αὐτὸ καὶ κοῦφον ἀεὶ	πρὸς	τὴν οὐράνιον ὁδοιπορίαν ἐργάσεται, καὶ
[6]	αἰσθάνεται γεγενημένου τοῦ σώματος, καὶ	πρὸς	τὴν τῶν ἀναγκαίων ἐργασίαν νωθροῦ,
[3]	τὴν βεβιωμένην ἡμέραν ἐῶν, καὶ	πρὸς	τὴν χθὲς ἐπανελθεῖν οὐδέποτε, κἂν
[6]	μὲν τῆς σαρκὸς οἶστρος ἀπομαρανθῇ,	πρὸς	τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν ἐνεχείρησε
[8]	ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ	πρὸς	τὸ ζῇν ἐπὶ γῆς, μικρὰ
[3]	ὁδοῦ τέρμα χωροῦσιν· οὕτως οἱ	πρὸς	τὸ ζῇν παραχθέντες ὑπὸ τοῦ
[9]	ὅσα τοιαῦτα, ῥιφέντα διόλλυται, καὶ	πρὸς	τὸ μηδὲ εἶναι χωρεῖ, λυθέντα
[3]	ὁδοῦ ταύτης ἐπιβάντα, μὴ καὶ	πρὸς	τὸ τέλος ταύτης ἐλθεῖν· ἕκαστος
[2]	δὲ ἄκοντες, προσδεθῶμεν αὐτοῖς, καὶ	πρὸς	τὸ φοβερὸν τοῦ λῃστοῦ καταγώγιον
[7]	ἡμετέρας ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε συμπροῆλθε	πρὸς	τὸν βίον ἡμῖν, οὔτε συναπῆλθέ
[7]	σῶμα, τὸ ταύτῃ δοθὲν ὄχημα	πρὸς	τὸν βίον παρὰ τοῦ κτίσαντος.
[8]	συνεπισπασθεὶς, κείσεται στένων ἀνόνητα. Καὶ	πρὸς	τὸν Δεσπότην ἀχθεὶς, καὶ τῆς
[13]	τὴν βίαν, καὶ τὴν εὐγνώμονα	πρὸς	τὸν Δεσπότην ἠφίει φωνήν· Ὁ
[2]	πανταχόθεν τὸ κοῦφον ταῖς ψυχαῖς	πρὸς	τὸν δρόμον τοῦτον ἐπινοήσαντας, ἀμεταστρέπτως
[3]	ἐν νόμῳ Κυρίου· νῦν δὲ	πρὸς	τὸν ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν· Ὁδὸν
[15]	τὸν ἀθλητήν. Καὶ ἡ μὲν	πρὸς	τὸν μακρὸν χρόνον ἀπαγορεύσασα, τῷ
[4]	ἀκριβῶς, ποῖα μὲν κοῦφα φορτία	πρὸς	τὸν τοιοῦτον δρόμον ἡμῖν καὶ
[10]	κλέπτουσι. Δῶμεν ἐξουσίαν ὑπερχυθῆναι βουλομένῳ	πρὸς	τοὺς δεομένους τῷ πλούτῳ. Μὴ
[5]	ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει,	πρὸς	τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς, ἢ πρὸς
[5]	πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς, ἢ	πρὸς	τῷ θανάτῳ γεγενημένους ἤδη καταλιμπάνει,
[2]	μηδὲ εἰ θρόνος ὑψηλὸς καὶ	λαμπρὸς,	ὑποζεύξας ἔθνη καὶ πόλεις εἰς
[7]	κρατεῖ· Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας	μητρός	μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι. ~Ὁ
[5]	τῆς ἀχαρίστου καὶ μηδὲν στεγούσης	γαστρὸς,	πότ´ ἂν ἡμέτερα γένοιτο, κἂν
[6]	ὅταν ὁ μὲν τῆς σαρκὸς	οἶστρος	ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ βδελυρὸν δὲ
[12]	καθάπερ χρυσὸς εὐγενὴς ἐκ τοῦ	πυρὸς	ἀναλάμψαντες, καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν
[12]	τινες ἐκ τῆς ἐπικρατείας τοῦ	πυρὸς	ἀναρπασθέντες ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ
[16]	δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ χθὲς ἀναφθέντος	πυρὸς	ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων ἐπιβουλῆς,
[12]	ἡμῶν ἐπεδείξατο λύτταν, καὶ φλογὶ	πυρὸς	ὁπλίσας ἑαυτὸν, τοῖς τῆς Ἐκκλησίας
[16]	ὁ τῶν παίδων δὲ ἀριθμὸς	ἴσος	τοῖς ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ
[16]	ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε αὖθις ἡ	νόσος	αὐτὸν, ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα, καὶ
[9]	ταῖς τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ	μύσος	ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον,
[12]	τῇ πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι, καθάπερ	χρυσὸς	εὐγενὴς ἐκ τοῦ πυρὸς ἀναλάμψαντες,
[2]	προσερείδειν τὴν ἔννοιαν, μηδὲ εἰ	χρυσὸς	φαίνοιτο χύδην προκείμενος, ἕτοιμος εἰς
[8]	καὶ τοῦ σώματος, ὡς μόνου	κτήματος	ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ
[1]	Ἐστὲ γὰρ σοφοὶ τὰ τοῦ	πνεύματος.	Ἔλεγχε δὲ σοφὸν, καὶ ἀγαπήσει
[9]	ὑψηλοτέραν ποιῆσαι τὴν ναῦν τοῦ	κύματος,	καὶ μόναις ταῖς ψυχαῖς, εἴπερ
[14]	ἀκίνητος ἔμεινε· καὶ σπαραττομένου τοῦ	σώματος,	ἄσυλον ἐφύλαττε τὸν τῆς εὐσεβείας
[6]	τε καὶ μείωσις, ἐλαττουμένου τοῦ	σώματος	ἐν ταῖς μίξεσι, καὶ τῆς
[6]	τε γὰρ αἰσθάνεται γεγενημένου τοῦ	σώματος,	καὶ πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων
[8]	τις ἐθέλοι φείδεσθαι καὶ τοῦ	σώματος,	ὡς μόνου κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ,
[11]	σοφώτερος ἔσται, φησὶν ἡ Γραφή.	Δυνατὸς	δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν
[14]	δὲ, καὶ τοιούτοις βαλλόμενος πάθεσιν,	ἀκίνητος	ἔμεινε· καὶ σπαραττομένου τοῦ σώματος,
[5]	πρὸς τὰ χρήματα, τοὺς ἐκ	νεότητος	ἐπ´ αὐτοῖς ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· ὁ
[7]	τῷ δικαίῳ πάλαι ῥηθὲν ἐπὶ	παντὸς	ἀνθρώπου πέπηγε καὶ κρατεῖ· Γυμνὸς
[15]	βίος διόλου μακάριος. Τὸ διὰ	παντὸς	εὖ πράττειν μόνου Θεοῦ· Σὺ
[3]	τὸ ζῇν παραχθέντες ὑπὸ τοῦ	κτίσαντος,	εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τοῖς τοῦ
[12]	τοῦ πυρὸς ἀναρπασθέντες ὑπὸ τοῦ	κτίσαντος,	καὶ μηδεμίαν ἔχοντες περιλελειμμένην αὐτοῖς
[16]	υἱοῖς καὶ θυγατράσιν ὑπὸ τοῦ	κτίσαντος,	καὶ τοῦτο εἶχε κτῆμα διπλοῦν.
[10]	διώκομεν, καὶ οὔτε τὸ τοῦ	κτίσαντος	ὄνομα ταῖς ἱκετηρίαις ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς,
[15]	γῆς ἐκτεμεῖν, τὸ τῆς τοῦ	κτίσαντος	ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα
[7]	δι´ αἰῶνος ὑπὸ τοῖς τοῦ	κτίσαντος	ὀφθαλμοῖς. Πλοῦτος δὲ, καὶ δυναστεία,
[7]	πρὸς τὸν βίον παρὰ τοῦ	κτίσαντος.	Τοῦτο γὰρ ἄνθρωπος· νοῦς ἐνδεδεμένος
[4]	αὐτὸν ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος καὶ	παραῤῥεύσαντος,	οὐδὲ ἐννοοῦμεν, ὡς ἄρα ἄδηλον
[4]	τῶν γάμων, ἵνα, ἐλθόντος καὶ	κρούσαντος,	εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ. Οὐδὲ ἐθέλομεν
[7]	καλούμενον, ἀπανίσταται. Τοῦτο τῷ τοῦ	πέμψαντος	Θεοῦ παρίσταται βήματι. Τοῦτο εὐθύνεται·
[16]	προσεπέλασε δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ χθὲς	ἀναφθέντος	πυρὸς ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων
[5]	μὲν ὑπὸ τοῦ πρὸς βίαν	χωρίζοντος	τὰς ψυχὰς τῆς ταλαιπώρου ταύτης
[4]	ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων, ἵνα,	ἐλθόντος	καὶ κρούσαντος, εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ.
[13]	τοῦ προτέρου τὴν τοιάνδε συμφορὰν	ἐξαγγέλλοντος,	ἕτερος ἄγγελος ἤρχετο, χειρόνων πραγμάτων
[4]	ἀεὶ μετροῦντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ	παραδραμόντος	καὶ παραῤῥεύσαντος, οὐδὲ ἐννοοῦμεν, ὡς
[8]	μόνου κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ	συνεργοῦντος	αὐτῇ πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ
[8]	τοῦ πλείονος καὶ πέρα τοῦ	λυσιτελοῦντος	ἐπιθυμίαις φλεγόμενον, βοήσει πρὸς αὐτὸ
[8]	ἔχων δοῦναι, θρηνήσει μακρὰ, καὶ	σκότος	οἰκήσει διηνεκὲς, πολλὰ τῇ τρυφῇ
[10]	μὲν τύχοι καλυπτόμενος ὑγιέσιν ἐσθήμασιν	δεδωκότος	τινὸς, ὡς ἄπληστον ἀπελαύνομεν, καὶ
[2]	ἑκούσιον (Πᾶσα γὰρ σὰρξ ὡς	χόρτος,	καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς
[2]	ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ	χόρτος,	καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε) Τούτοις
[3]	πρὸς τὸ τέλος ταύτης ἐλθεῖν·	ἕκαστος	δὲ ἡμῶν, μετὰ τὸ τοὺς
[10]	λυτροῦται, λυτρώσεται ἄνθρωπος; Ἐρεῖ δὲ	ἕκαστος	ἐκείνων ἡμῖν κεκραγώς· Μὴ ζήτει
[12]	τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον	ἕκαστος·	Νεκρὸς ἦν, καὶ ἀνέζησεν· ἀπολωλὼς,
[12]	τὴν πέτραν ἐφ´ ἧς ὁ	Χριστὸς	τὴν τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης ᾠκοδόμησε
[12]	δὲ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν.	Αὐτὸς	ἀπολαύει τῶν πικρῶν ἐκείνων δακρύων,
[14]	Κρατείτω τὸ τῷ Δεσπότῃ δοκοῦν·	αὐτός	ἐστιν ὁ πλάστης τοῦ γένους,
[10]	κεκραγώς· Μὴ ζήτει φιλανθρωπίαν, ἢν	αὐτὸς	ἐφ´ ἑτέρων ἠγνόησας· μηδὲ βούλου
[16]	Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ	αὐτός	σε διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει ἡ
[15]	χρὴ διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον;	Αὐτὸς	τῶν οἰκείων ψήφων ἔχει τὴν
[5]	τῆς εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν	αὐτὸς	ὑποδὺς, πολλάκις δὲ καὶ πρὸ
[9]	τῶν ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν·	οὗτος,	ὡς ἔτι καιρὸς, πρὶν ἐλθεῖν
[7]	καὶ τρυφὴ, καὶ πᾶς ὁ	τοιοῦτος	ὄχλος, ὁ καθ´ ἡμέραν ἐκ
[2]	τὰς τῶν βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν	(Πλοῦτος	γὰρ, φησὶν, ἐὰν ῥέῃ, μὴ
[5]	ἐπ´ αὐτοῖς ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· ὁ	πλοῦτος	δὲ εἰς ἑτέρων χεῖρας ὁρᾷ,
[7]	ὑπὸ τοῖς τοῦ κτίσαντος ὀφθαλμοῖς.	Πλοῦτος	δὲ, καὶ δυναστεία, καὶ περιφάνεια,
[16]	ἄλογα κτήνη, καὶ πᾶς ὁ	πλοῦτος	διαφθειρόμενος, εἰς τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν·
[16]	ἐπὶ τὸν οἶκον (πανταχόθεν ὁ	πλοῦτος	συνέῤῥευσεν, ἵνα τὸ μὲν ὡς
[5]	ὅσα πέρα τῆς χρείας ὁ	πλοῦτος	ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς θεραπείαν τῆς
[9]	καὶ πρὶν ὑποβρύχιον γενέσθαι τὸ	σκάφος,	ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων, ἃ
[15]	τῆς τοῦ κτίσαντος ὀργῆς ἀκονήσαντα	ξίφος,	ἢ διακαρτεροῦντα πρὸς τὰ δεινὰ,
[10]	ἔσται κέρδος ἡμῖν τῆς βοῆς·	Ἀδελφὸς	γὰρ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται ἄνθρωπος;
[15]	βούλεται τάττει τὰ καθ´ ἡμᾶς.	Σοφὸς	δέ ἐστι, καὶ τὸ λυσιτελοῦν
[2]	προσώπου ὄφεως φεῦγε, φησὶν ὁ	Σοφός)	μηδὲ εἰ δυναστεῖαι καὶ τυραννίδες,
[12]	αὐτῇ, καὶ τὸν ἀέρα τὸν	ἐγγὺς	ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη,
[5]	εὐπορίας ἐκστήσεται, βραχεῖαν γῆν αὐτὸς	ὑποδὺς,	πολλάκις δὲ καὶ πρὸ τοῦ
[3]	ζῇν παραχθέντες ὑπὸ τοῦ κτίσαντος,	εὐθὺς	ἐν ἀρχῇ τοῖς τοῦ χρόνου
[2]	ὑποπιεύειν ὅσα τερπνὰ, καὶ παρατρέχειν	εὐθὺς,	καὶ μηδενὶ προσερείδειν τὴν ἔννοιαν,
[6]	ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ τὴν πρᾶξιν	εὐθὺς,	ὅταν ὁ μὲν τῆς σαρκὸς
[3]	τὸ τοὺς μητρῴους κόλπους ἀποφυγεῖν,	εὐθὺς	τοῖς τοῦ χρόνου ῥεύμασιν ἐνδεθεὶς
[6]	ἐναποθέμενα κατὰ τὴν πάροδον ἡδονὴν,	εὐθὺς	ὡς ὀχληρὰ καὶ περιττὰ δυσχεραίνομεν,
[10]	κτίσαντος ὄνομα ταῖς ἱκετηρίαις ἐκεῖνος	ἀναμιγνὺς,	οὔτε τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι
[9]	δὲ ἐπαναστῇ ζέων ἐκ τοῦ	πελάγους	αὐτοῖς, καὶ καλύπτειν ἀπειλήσῃ πεπιεσμένην
[3]	σταθμοῖς; Τὰς μὲν οὖν ἄλλας	ὁδοὺς,	ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ πόλεως
[16]	καρτέρησον, καὶ τὴν ἐκ τοῦ	πάθους	ἀνίαν κρείττοσι κατεύνασον λογισμοῖς· καὶ
[5]	βίῳ τερπνῶν, ἐφ´ οἷς οἱ	πλείους	μεμήνασιν, ἡμέτερον ὄντως ἐστὶν, ἢ
[5]	ἐντεῦθεν ἀπαναστάσεως, εἰς ἑτέρους, καὶ	πολεμίους	τυχὸν, τὴν εὐπραγίαν ὄψεται μεταβαίνουσαν.
[10]	πῦρ· οἱ δὲ τοῖς εἰς	ἀλλήλους	σκώμμασι γέλωτα τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν
[16]	ἵππους μὲν, καὶ ἡμιόνους, καὶ	καμήλους,	καὶ πρόβατα, καὶ γεώργια, καὶ
[15]	ἠνάγκασμαι βλέπειν, καὶ τρέφουσα πάλαι	πολλοὺς,	ἀγαπητῶς ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρατρέφομαι
[7]	γενέσθαι δυνάμενα, παρατρέχειν καλὸν, τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἐπιμύσαντας· τῶν δὲ ὄντως ἡμετέρων
[2]	ἀεὶ πανταχόσε τοὺς τῆς ψυχῆς	ὀφθαλμοὺς	καὶ πάντα ὑποπιεύειν ὅσα τερπνὰ,
[7]	τοῦ κτίσαντος. Τοῦτο γὰρ ἄνθρωπος·	νοῦς	ἐνδεδεμένος προσφόρῳ καὶ πρεπούσῃ σαρκί.
[6]	ὧν ἐνεχείρησε πέρας ἐλθὼν ὁ	νοῦς,	ὥσπερ ἐκ μέθης ἢ χειμῶνός
[2]	καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ νίκῃ	στεφάνους	λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε
[14]	αὐτός ἐστιν ὁ πλάστης τοῦ	γένους,	ἐγὼ δὲ ὄργανον. Τί με
[6]	ἀναγκαίων ἐργασίαν νωθροῦ, καὶ παντάπασιν	ἀσθενοῦς.	Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ τοῖς
[2]	ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας	στειλαμένους	ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν τὸ κοῦφον
[5]	μεταῤῥυεὶς, ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ	γεγενημένους	ἤδη καταλιμπάνει, καὶ οὐκ ἐθέλει
[10]	ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἔτι καὶ νῦν	κειμένους	Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς
[10]	γὰρ φειδόμενοι καθάπαξ πλούτου, τοὺς	ἐῤῥιμμένους	χαμαὶ παρατρέχομεν ἀδελφοὺς, οὐδὲ τοῖς
[10]	ἐξουσίαν ὑπερχυθῆναι βουλομένῳ πρὸς τοὺς	δεομένους	τῷ πλούτῳ. Μὴ παραδράμωμεν τοὺς
[4]	τὰς πύλας, καὶ ὅτι δεῖ	παρεσκευασμένους	ἐφ´ ἡμέραν εἶναι πρὸς τὴν
[12]	σῶμα σκεπάσωμεν. Ἀντιστήσωμεν ταῖς τοῦ	δυσμενοῦς	ἐπηρείαις τὴν ἡμετέραν παράκλησιν, ἵνα
[8]	ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ	σκήνους	καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν,
[16]	τί δὲ ἵππους μὲν, καὶ	ἡμιόνους,	καὶ καμήλους, καὶ πρόβατα, καὶ
[8]	οὔτε τοὺς ὑπὲρ τοῦ ζῇν	κινδύνους	προϊόντας ὁρῶν, φανήσεται δεδιὼς, ἀλλ´
[3]	ἡμῶν, μετὰ τὸ τοὺς μητρῴους	κόλπους	ἀποφυγεῖν, εὐθὺς τοῖς τοῦ χρόνου
[16]	δικαίῳ μισθός. Διὰ τί δὲ	ἵππους	μὲν, καὶ ἡμιόνους, καὶ καμήλους,
[15]	καὶ τοὺς τῆς εὐσεβείας αὐτῷ	καρποὺς	ὀνειδίζουσα, καὶ καταλέγουσα μὲν τὴν
[9]	ἔχουσι τάχους, τὸ πολὺ τοῦ	βάρους	ἀποσκευάζουσι, καὶ τὴν ἐμπορίαν ἀφειδῶς
[10]	ἡμῶν ἔτι καὶ νῦν κειμένους	Λαζάρους,	μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας
[5]	πρὸ τῆς ἐντεῦθεν ἀπαναστάσεως, εἰς	ἑτέρους,	καὶ πολεμίους τυχὸν, τὴν εὐπραγίαν
[15]	νῦν, ἐπειδήπερ ἓν μὲν σῶμα	ἀμφοτέρους	ἡμᾶς ὁ γάμος ἐποίησε, σὺ
[5]	αὐτὸν περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς	δυνατωτέρους	μεταῤῥυεὶς, ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ
[2]	καὶ λυσιτελὲς ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ	ὁδοιπόρους	ἢ δρομέας στειλαμένους ἡμᾶς, καὶ
[13]	σύμβουλον ποιείσθω τοῦ κρείττονος. Ἀναλογιζέσθω	τοὺς	ἀγῶνας ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς
[16]	Αὐτῷ πρέπει ἡ δόξα εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[3]	ἅπαντας ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον,	τοὺς	δὲ βραδύτερον, καὶ τοὺς μὲν
[3]	τῶν τοῦ χρόνου διαστημάτων ὁδεύσαντας,	τοὺς	δὲ οὐδὲ τοῖς πρώτοις ἐναυλισθέντας
[10]	Δῶμεν ἐξουσίαν ὑπερχυθῆναι βουλομένῳ πρὸς	τοὺς	δεομένους τῷ πλούτῳ. Μὴ παραδράμωμεν
[5]	πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας ἀποδιδράσκει, πρὸς	τοὺς	δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς, ἢ πρὸς τῷ
[5]	πυκνὰ μεταστρεφόμενοι πρὸς τὰ χρήματα,	τοὺς	ἐκ νεότητος ἐπ´ αὐτοῖς ἱδρῶτας
[10]	δεομένους τῷ πλούτῳ. Μὴ παραδράμωμεν	τοὺς	ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἔτι καὶ
[3]	ὑπὸ τοῦ Δεσπότου πέρας ἕλκει	τοὺς	ἐπ´ αὐτῆς· καὶ οὐκ ἔστιν,
[2]	τῶν τραυμάτων αἰσχύνης ἐλεύθερα, καὶ	τοὺς	ἐπὶ τῇ νίκῃ στεφάνους λαβεῖν,
[10]	Οὐδὲ γὰρ φειδόμενοι καθάπαξ πλούτου,	τοὺς	ἐῤῥιμμένους χαμαὶ παρατρέχομεν ἀδελφοὺς, οὐδὲ
[3]	θᾶττον, τοὺς δὲ βραδύτερον, καὶ	τοὺς	μὲν διὰ πάντων τῶν τοῦ
[3]	καὶ πρὸς ἐκείνας ἅπαντας ἄγουσα,	τοὺς	μὲν θᾶττον, τοὺς δὲ βραδύτερον,
[3]	ἕκαστος δὲ ἡμῶν, μετὰ τὸ	τοὺς	μητρῴους κόλπους ἀποφυγεῖν, εὐθὺς τοῖς
[7]	ἴδια γενέσθαι δυνάμενα, παρατρέχειν καλὸν,	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐπιμύσαντας· τῶν δὲ ὄντως
[12]	τὴν εὐπορίαν τὴν ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα	τοὺς	περισωθέντας μόλις τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν
[15]	ἐπὶ τοῖς ὁρωμένοις συγκρούουσα, καὶ	τοὺς	τῆς εὐσεβείας αὐτῷ καρποὺς ὀνειδίζουσα,
[9]	μὴ δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω	τοὺς	τῆς θαλάττης ἐργάτας. Ἐκεῖνοι γὰρ,
[2]	λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ πανταχόσε	τοὺς	τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοὺς καὶ πάντα
[1]	ὥστε μὴ πρότερον δυνηθῆναί τινα	τοὺς	τοῦ κινδύνου βρόχους ἰδεῖν πρὶν
[8]	ἡμέραν καθ´ ἡμέραν. Καὶ οὔτε	τοὺς	ὑπὲρ τοῦ ζῇν κινδύνους προϊόντας
[13]	Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας. Εἴπατε πρὸς	ἑαυτοὺς	ἅπερ ἐκεῖνος· Ὁ Κύριος ἔδωκεν,
[2]	πρὸς δὲ τὸν ἐκείνου λόχον	ἑαυτοὺς	ἀποκλίνωμεν. Καὶ δέος πολὺ μή
[9]	οὖν ὅπως ἔνι τάχους, μὴ	ἑαυτοὺς	ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´ ἄρα
[13]	ἐπεβούλευσεν. ~Ἀναμνήσατε τῆς τοῦ Ἰὼβ	ἑαυτοὺς	καρτερίας. Εἴπατε πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ
[10]	κίνδυνος. ~Βουλευσώμεθα τοίνυν, ἀγαπητοὶ, περὶ	ἑαυτούς	τι φιλάνθρωπον, καὶ τὸ τῆς
[1]	κινδύνου βρόχους ἰδεῖν πρὶν εἰς	τούτους	πεσεῖν· οὕτως ὁ δυσμενὴς ἄνωθεν
[10]	πλούτου, τοὺς ἐῤῥιμμένους χαμαὶ παρατρέχομεν	ἀδελφοὺς,	οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ τοῖς
[9]	Δαβίδ. ~Φύγωμεν οὖν ὅπως ἔνι	τάχους,	μὴ ἑαυτοὺς ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ
[9]	φόρτῳ τὴν ναῦν, ὅπως ἔχουσι	τάχους,	τὸ πολὺ τοῦ βάρους ἀποσκευάζουσι,
[1]	δυνηθῆναί τινα τοὺς τοῦ κινδύνου	βρόχους	ἰδεῖν πρὶν εἰς τούτους πεσεῖν·
[3]	δὲ ἡμῶν, μετὰ τὸ τοὺς	μητρῴους	κόλπους ἀποφυγεῖν, εὐθὺς τοῖς τοῦ
[7]	παλαίειν, οὐ στέφανον. ~Ταῦτα μὲν	ὡς	ἀλλότρια πάντη καὶ περιττὰ, καὶ
[2]	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου	ὡς	ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος,
[10]	καλυπτόμενος ὑγιέσιν ἐσθήμασιν δεδωκότος τινὸς,	ὡς	ἄπληστον ἀπελαύνομεν, καὶ ὀμνύμεθα προσποιεῖσθαι
[2]	ἐνοικούμενα (Ἀπὸ προσώπου γὰρ γυναικὸς	ὡς	ἀπὸ προσώπου ὄφεως φεῦγε, φησὶν
[4]	παραδραμόντος καὶ παραῤῥεύσαντος, οὐδὲ ἐννοοῦμεν,	ὡς	ἄρα ἄδηλον ὁπόσον ὁ πρὸς
[13]	ἀναπεισθῇ λογίσασθαί τε καὶ λέγειν,	ὡς	ἄρα οὐδεμία πρόνοια τάττει τὰ
[6]	μετὰ σπουδῆς ἔξω ποι βάλλομεν,	ὡς	εἰ τοῖς σπλάγχνοις ἐγχρονίσοι, τὰ
[16]	Ἔφυγε αὖθις ἡ νόσος αὐτὸν,	ὡς	εἰκῆ προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν ἀνύσασα
[15]	ἐπὶ τούτοις τοῖς ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς,	ὡς	ἐπ´ οὐδενὶ τῶν προτέρων κακῶν,
[9]	ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν· οὗτος,	ὡς	ἔτι καιρὸς, πρὶν ἐλθεῖν εἰς
[1]	προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει δὲ,	ὡς	ἴστε, τὰς ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´
[10]	ῥήμασιν, ἐπειδὴ καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον,	ὡς	ἴστε, τῇ πονηρίᾳ τὸν πλούσιον.
[12]	σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν μὲν γὰρ,	ὡς	ἴστε, τὴν οἰκείαν ὁ διάβολος
[15]	ἡδονῆς. Δεῖξον ἐν τοῖς ἀλγεινοῖς,	ὡς	καὶ τῆς εὐφροσύνης ἀξία τῆς
[16]	πλοῦτος συνέῤῥευσεν, ἵνα τὸ μὲν	ὡς	μηδὲν ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ
[15]	ἀποστραφεὶς, τί φησιν; Ἵνα τί	ὡς	μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐφθέγξω;
[8]	ἐθέλοι φείδεσθαι καὶ τοῦ σώματος,	ὡς	μόνου κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ
[10]	εἰ δὲ σκεπάζοιτο σεσηπόσι ῥακίοις,	ὡς	ὀδωδότα πάλιν διώκομεν, καὶ οὔτε
[5]	ἑτέρων ὀνόματα μετημφιάσαντο δεσποτῶν; καὶ	ὡς	οἱ μὲν πάλαι δουλεύοντες ἐπὶ
[15]	διόλου φαίνεται καθαρά. Ποταμὸς δὲ,	ὡς	οἶσθα, ὁ βίος ἡμῶν, ῥέων
[12]	γὰρ ἤδη πρὸς λιμένας ἡμῖν,	ὡς	ὁρᾶτε, καταχθέντα τὸν λόγον, εἰς
[12]	δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην αὐξήσετε μᾶλλον,	ὡς	οὐδὲ δάκρυον ὑμῖν δυνηθέντι κινῆσαι,
[5]	γνώριμον οἶμαι καὶ νηπίοις πᾶσιν,	ὡς	οὐδὲν τῶν ἐν τῷ βίῳ
[15]	ζωήν; Ἐψεύσω καὶ τὴν ἐμὴν,	ὡς	οὐκ ηὐχόμην, ἀναστροφὴν, διέβαλες ἐν
[6]	κατὰ τὴν πάροδον ἡδονὴν, εὐθὺς	ὡς	ὀχληρὰ καὶ περιττὰ δυσχεραίνομεν, καὶ
[1]	λυπηρός τις εἶναι δόξειν ὑμῖν,	ὡς	περιττήν τινα παῤῥησίαν ἐπιδεικνύμενος, καὶ
[6]	εἴγε ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν,	ὡς	τῆς ἀκρασίας γέλωτα ἀγούσης ἐν
[14]	Ἐπειδὴ δὲ ἧκέ τις ἀγγέλλων,	ὡς	τοῖς παισὶ καὶ ταῖς θυγατράσιν
[13]	Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο·	ὡς	τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ
[14]	Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο·	ὡς	τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ
[13]	Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο·	ὡς	τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ
[2]	δουλείαν ἑκούσιον (Πᾶσα γὰρ σὰρξ	ὡς	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου
[4]	φερόμενοι, καὶ τὰς ἡλικίας ἀμείβοντες,	ὥς	τι προσλαμβάνοντες, χαίρομεν· καὶ μακάριον
[4]	ἀνοίξωσιν αὐτῷ. Οὐδὲ ἐθέλομεν σκοπεῖν	ἀκριβῶς,	ποῖα μὲν κοῦφα φορτία πρὸς
[10]	Ἐρεῖ δὲ ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν	κεκραγώς·	Μὴ ζήτει φιλανθρωπίαν, ἢν αὐτὸς
[9]	βάρους ἀποσκευάζουσι, καὶ τὴν ἐμπορίαν	ἀφειδῶς	ἀντλοῦσιν εἰς θάλασσαν, ὥστε ὑψηλοτέραν
[4]	γάμων, ἵνα, ἐλθόντος καὶ κρούσαντος,	εὐθέως	ἀνοίξωσιν αὐτῷ. Οὐδὲ ἐθέλομεν σκοπεῖν
[9]	μὲν γὰρ ὅπερ ἂν ἀποῤῥίψωσιν,	εὐθέως	ἀπώλεσαν, καὶ περιίσταται λοιπὸν βία
[16]	ἡ σάλπιγξ, ἡ τὴν τοῦ	βασιλέως	ἐπιδημίαν σημαίνουσα, τοῖς τάφοις σφοδρότερον
[3]	ὁδοὺς, ὅσαι πρὸς πόλιν ἐκ	πόλεως	ἄγουσιν, ἔστιν ἐκκλῖναι, καὶ μὴ
[1]	γὰρ τὸ πολὺ τῆς ἐκείνου	δυνάμεως	ὁ Δεσπότης νόμοις ἀλύτοις κατέδησε,
[12]	τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν ὁ	νεὼς	ἀπαθής. Οὐκ ἴσχυσεν ὁ προσαχθεὶς
[5]	τάφου, καὶ πρὸ τῆς ἐντεῦθεν	ἀπαναστάσεως,	εἰς ἑτέρους, καὶ πολεμίους τυχὸν,
[12]	ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη τῆς	ἐγχειρήσεως;	Γείτονα μὲν γὰρ τῆς Ἐκκλησίας
[13]	τῆς οἰκονομίας τοῦ Δεσπότου καὶ	κρίσεως·	ἀλλ´ εἰς τὸν ἀθλητὴν ἐκεῖνον
[10]	γῆν νεύσοι, τὴν συμφορὰν αἰσχυνόμενος,	ὑποκρίσεως	εἶναι λέγομεν ἐργάτην αὐτόν· εἰ
[2]	αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ τῆς	ἀπολαύσεως	τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον
[14]	τὴν ἐσθῆτα διέῤῥηξε, τὸ τῆς	φύσεως	ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς, καὶ ὅτι πατὴρ
[16]	ἔζων τῷ καλλίστῳ μέρει τῆς	φύσεως.	Κοσμηθεὶς οὖν αὖθις ἑτέροις υἱοῖς
[2]	γὰρ γυναικὸς ὡς ἀπὸ προσώπου	ὄφεως	φεῦγε, φησὶν ὁ Σοφός) μηδὲ
[10]	οὐκ ἠλέησας. Ταῦτα ἐροῦσι, καὶ	δικαίως,	ἡμῖν. Δέδοικα δὲ ἐγὼ, μὴ
[3]	τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης,	ῥᾳδίως	ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα
[8]	ζῇν κινδύνους προϊόντας ὁρῶν, φανήσεται	δεδιὼς,	ἀλλ´ ἑαυτῷ λέξει θαῤῥῶν· Οἴδαμεν,
[5]	ἐστὶν, ἢ γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´	ὁμοίως	ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται, τῶν τε
[16]	ἵνα τὸ μὲν ὡς μηδὲν	ἀπολωλεκὼς	ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς
[5]	ἂν ἡμέτερα γένοιτο, κἂν ἐπαντλῆται	διηνεκῶς;	~Ἅ γε μικράν τινα τῇ
[5]	συναγάγοιεν ἄπλετον, ἴδιος αὐτῶν μένει	διηνεκῶς·	ἀλλ´ ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν
[4]	προσέχομεν· ἃ δὲ ἀλλότρια μένει	διηνεκῶς,	μόνην ἡμῖν ἐναποματτόμενα τὴν αἰσχύνην,
[10]	πολλὰ δὲ ἑκάστου τῶν βεβιωκότων	καλῶς·	οὐδὲν δὲ ἔσται κέρδος ἡμῖν
[9]	Τὰ χρήματά γε μὴν, ἐκβληθέντα	καλῶς,	οὔτε ἀπόλλυται τοῖς ἐκβαλοῦσι καὶ
[2]	~Δεῖ τοίνυν ἡμᾶς, εἴπερ ἐθέλοιμεν	ἀσφαλῶς	τὴν ὑποκειμένην ὁδὸν τοῦ βίου
[10]	τὸ τῆς εὐπορίας ἄχθος, εἴπερ	ὅλως	ἐθέλοιμεν ποιήσασθαι κέρδος ἡμέτερον, πολλοῖς
[12]	ἕκαστος· Νεκρὸς ἦν, καὶ ἀνέζησεν·	ἀπολωλὼς,	καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ συγγενὲς
[12]	σβέσας ἐν Βαβυλῶνι τὴν κάμινον.	Πῶς	οἴεσθε στένει σήμερον ὁ διάβολος,
[15]	οἰκείων ψήφων ἔχει τὴν ἐξουσίαν.	Ὅπως	βούλεται τάττει τὰ καθ´ ἡμᾶς.
[11]	ἂν ὑμῖν τὰ κατ´ ἐκεῖνον,	ὅπως	ἔδειξεν ἡ Βίβλος, ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα
[9]	φησὶν ὁ Δαβίδ. ~Φύγωμεν οὖν	ὅπως	ἔνι τάχους, μὴ ἑαυτοὺς ἑκόντες
[9]	πεπιεσμένην τῷ φόρτῳ τὴν ναῦν,	ὅπως	ἔχουσι τάχους, τὸ πολὺ τοῦ
[12]	τὸ πένθος αὐτοῦ. Τὸ δὲ	ὅπως,	λέξω μὲν ἐγὼ, πράξατε δὲ
[15]	αἰῶνος ἡμῖν; Διδάσκομεν τὸν Δεσπότην,	ὅπως	χρὴ διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον;
[10]	διανείμωμεν, οἳ βαστάσουσί τε αὐτὸ	περιχαρῶς,	καὶ τοῖς τοῦ Δεσπότου κόλποις,
[10]	οὐ τὸ μὲν οὕτως ἑστιαθῆναι	λαμπρῶς	μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τὰς
[15]	βλέπειν, καὶ τρέφουσα πάλαι πολλοὺς,	ἀγαπητῶς	ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρατρέφομαι νῦν·
[2]	δέος πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες	ἀφυλάκτως	αὐτοῖς, καὶ τὴν ἐκ τῆς
[4]	μὲν ἡμῖν ἑνωθῆναι, καὶ κόσμος	ὄντως	γενέσθαι δύναται συμφυὴς ψυχῇ τε
[6]	βλάβη περιφανὴς, καὶ τῶν ἰδίων	ὄντως	ἑκάστου μᾶλλον ἀλλοτρίωσίς τε καὶ
[5]	οἷς οἱ πλείους μεμήνασιν, ἡμέτερον	ὄντως	ἐστὶν, ἢ γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´
[7]	προσήκει ποιεῖσθαι πολλήν. Τί δὲ	ὄντως	(ἡμέτερον; Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν,
[7]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπιμύσαντας· τῶν δὲ	ὄντως	ἡμετέρων πρόνοιαν προσήκει ποιεῖσθαι πολλήν.
[9]	ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων, ἃ μὴ	δεόντως	συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς
[3]	φαύλην, οὕτω δεῖν προσαγορεύειν ἡγούμενος	εἰκότως.	Ὥσπερ γὰρ οἵ τινα συντεταμένην
[2]	πρὸς τὸν δρόμον τοῦτον ἐπινοήσαντας,	ἀμεταστρέπτως	ἐπὶ τὸ τῆς ὁδοῦ πέρας
[1]	καὶ τὸνἐπιβουλεύοντα ποιῆσαι λαθεῖν, ἐντεῦθεν	ἀπροόπτως	τὰς τῆς ἀπωλείας ὑποσπείρει παγίδας
[10]	αὐτόν. Καὶ οὐ τὸ μὲν	οὕτως	ἑστιαθῆναι λαμπρῶς μόνον κερδαίνουσιν, ἀλλὰ
[1]	ἰδεῖν πρὶν εἰς τούτους πεσεῖν·	οὕτως	ὁ δυσμενὴς ἄνωθεν ἡμῖν καὶ
[3]	τὸ τῆς ὁδοῦ τέρμα χωροῦσιν·	οὕτως	οἱ πρὸς τὸ ζῇν παραχθέντες
[7]	ἡμῶν πλάττεται κόλποις. Τοῦτο εἰς	φῶς	ἐκ τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων
[15]	οἶσθα, ὁ βίος ἡμῶν, ῥέων	ἐνδελεχῶς	καὶ κύμασιν ἀλλεπαλλήλοις πληρούμενος. Τὸ
[10]	τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν ἡμᾶς ἐξορκῶν	συνεχῶς,	δύναται τὴν ἀνελεῆ κάμψαι προαίρεσιν.
[8]	Ταῦτα μὲν γὰρ ἐπᾴδων αὐτῷ	συνεχῶς	καὶ βοῶν, εὐήνιόν τε αὐτὸ