Chapitre |
[2] |
ῥέῃ,
μὴ
προστίθεσθε
καρδίᾳ)
μηδὲ
|
εἰ |
γῆ
βλαστάνουσα
πᾶσαν
τρυφὴν,
καὶ |
[10] |
ὑποκρίσεως
εἶναι
λέγομεν
ἐργάτην
αὐτόν·
|
εἰ |
δὲ
μετὰ
παῤῥησίας
προσβλέψοι
διὰ |
[10] |
καὶ
ὀμνύμεθα
προσποιεῖσθαι
πενίαν
αὐτόν·
|
εἰ |
δὲ
σκεπάζοιτο
σεσηπόσι
ῥακίοις,
ὡς |
[8] |
εἰς
τὰ
προκείμενα
κτήσεται
συνεργόν·
|
εἰ |
δὲ
ὑβρίζειν
αὐτὸ
συγχωρήσοι,
καὶ |
[2] |
φεῦγε,
φησὶν
ὁ
Σοφός)
μηδὲ
|
εἰ
|
δυναστεῖαι
καὶ
τυραννίδες,
καὶ
δορυφόρων |
[5] |
τῆς
πλεονεξίας
ἔγκλημα
προστριψάμενος.
Οὔτε
|
εἰ |
ἐπὶ
γῆς
πλέθρα
κτήσαιτό
τις |
[2] |
δορυφόρων
ἢ
κολάκων
ἐσμοί·
μηδὲ
|
εἰ |
θρόνος
ὑψηλὸς
καὶ
λαμπρὸς,
ὑποζεύξας |
[1] |
ταῖς
ὁδοῖς
ἐφεδρεύειν
εἰώθασι·
καὶ
|
εἰ |
ἴδωσί
τι
χωρίον
περὶ
αὐτὰς, |
[11] |
διαφεῖναι
πεπονηκότας
ὑμᾶς.
Αὐτοὶ
δὲ
|
εἰ
|
καί
τι
παραλελοίπαμεν
δι´
ἀσθένειαν |
[9] |
τῆς
θαλάττης
ἐργάτας.
Ἐκεῖνοι
γὰρ,
|
εἰ |
καί
τι
τῶν
ἀναγκαίων
ἐπὶ |
[10] |
τοῦ
σχολαίτερον
βαδίσαι
μετάσχωμεν.
Καὶ,
|
εἰ |
μὲν
εἰς
γῆν
νεύσοι,
τὴν |
[10] |
πάλιν
καλοῦμεν
καὶ
βίαιον.
Καὶ,
|
εἰ |
μὲν
τύχοι
καλυπτόμενος
ὑγιέσιν
ἐσθήμασιν |
[2] |
ματαιοτήτων,
τὰ
πάντα
ματαιότης)
μηδὲ
|
εἰ |
σωμάτων
κάλλη
προτείνοιτο,
παρὰ
πονηρῶν |
[15] |
πράττειν
μόνου
Θεοῦ·
Σὺ
δὲ,
|
εἰ |
τοῖς
παροῦσιν
ἀλγεῖς,
ἀπὸ
τῶν |
[6] |
σπουδῆς
ἔξω
ποι
βάλλομεν,
ὡς
|
εἰ |
τοῖς
σπλάγχνοις
ἐγχρονίσοι,
τὰ
μέγιστα |
[2] |
καὶ
Σωτῆρα
ἀπεκδεχόμεθα
Χριστόν)
μηδὲ
|
εἰ |
χορεῖαι,
καὶ
κῶμοι,
καὶ
μέθαι, |
[5] |
οὔτε
προσπελαζόντων
αὐτοῖς.
Οὐδὲ
γὰρ
|
εἰ |
χρυσόν
τινες
ἐν
τῷ
βίῳ
|
[2] |
μηδενὶ
προσερείδειν
τὴν
ἔννοιαν,
μηδὲ
|
εἰ |
χρυσὸς
φαίνοιτο
χύδην
προκείμενος,
ἕτοιμος |