HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τύχοιεν 1
τυχὸν 1
τῷ 27
τῶν 84
ὑβρίζειν 1
ὑβρίζεις 1
ὑβρίζων 1

Fréquences [« »]
81 δὲ
77 τὴν
79 τοῦ
84 τῶν
86 τῆς
256 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur le mépris du monde

τῶν

Chapitre

[9]   γενέσθαι τὸ σκάφος, ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων, ἃ μὴ δεόντως συνέλεξε,

[12]   ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς περισωθέντας μόλις τῶν ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον ἕκαστος·

[12]   νενικημένον, καὶ περιελὼν τὴν εὐπορίαν τῶν ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας

[16]   ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[15]   τρέφουσα πάλαι πολλοὺς, ἀγαπητῶς ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρατρέφομαι νῦν· καὶ ὅτι

[1]   μέν ἐστι καὶ προαίρεσις (ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πλουτεῖν, δύναμις δὲ οὐ

[9]   προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ τῶν ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν· οὗτος,

[9]   Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί τι τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς νηὸς ἄγοντες

[6]   τοῦ σώματος, καὶ πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων ἐργασίαν νωθροῦ, καὶ παντάπασιν

[12]   ἀέρα τὸν ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν

[3]   μου· πανταχοῦ τὴν ἐπὶ γῆς τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην ἢ

[1]   καθάπερ οἱ πονηροὶ καὶ πλεονεκτικοὶ τῶν ἀνθρώπων, οἷς ἔργον μέν ἐστι

[10]   παρ´ ἡμῶν, ὅτι λυσιτελεῖ μᾶλλον τῶν ἀρετῶν τὰ τοιαῦτα μετιέναι καὶ

[5]   καὶ δεσπόται καλούμενοι στῆναι μετὰ τῶν ἀρχομένων ἠγάπησαν, καὶ τοῖς ἑαυτῶν

[1]   καὶ ἀγαπήσει σε, φησί που τῶν αὑτοῦ λόγων ὁ Σολομών. Διὰ

[15]   φησιν; Ἵνα τί ὡς μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐφθέγξω; Κατάθου, φησὶν,

[7]   καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν δεομένη τῶν βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ ταύτῃ

[10]   δεηθησόμεθα τότε, πολλὰ δὲ ἑκάστου τῶν βεβιωκότων καλῶς· οὐδὲν δὲ ἔσται

[2]   χύδην προκείμενος, ἕτοιμος εἰς τὰς τῶν βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ,

[4]   κύριον ἑαυτῶν, πότε ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων, ἵνα, ἐλθόντος καὶ κρούσαντος,

[15]   ἔλεγέ τε ἀεὶ τῆς μὲν τῶν γυναικῶν ὀλιγοψυχίας (ἄξια ῥήματα, ταράξαι

[16]   χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ τῆς τῶν δαιμόνων ἐπιβουλῆς, τοῦτο καρτέρησον, καὶ

[8]   ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ τῶν δακρύων ἔτι κερδαίνων. Ἐν γὰρ

[7]   παρατρέχειν καλὸν, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπιμύσαντας· τῶν δὲ ὄντως ἡμετέρων πρόνοιαν προσήκει

[4]   χρόνον βουλήσεται, καὶ πότε ἑκάστῳ τῶν δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου τὰς

[12]   κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι τῆς τῶν δυσχερῶν ἄγευστοι πείρας ἐμείναμεν, κοινὴν

[8]   τοῦ Παύλου φωνῶν ἐφ´ ἑκάστου τῶν δυσχερῶν, καὶ φθεγγόμενος· Εἰ καὶ

[10]   βούλου λαβεῖν οὕτω μεγάλα σὺ τῶν ἐλαττόνων φεισάμενος. Ἀπόλαυε τούτων ὧν

[1]   παραπλησίοις ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς δὲ ἐκ τῶν ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ

[15]   βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς τὰς τῶν ἐμῶν οἰκετῶν χεῖρας ἠνάγκασμαι βλέπειν,

[5]   καὶ νηπίοις πᾶσιν, ὡς οὐδὲν τῶν ἐν τῷ βίῳ τερπνῶν, ἐφ´

[10]   ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι γὰρ ἢ πόσοι τῶν ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν! οἱ μὲν

[7]   Τοῦτο εὐθύνεται· τοῦτο δέχεται τὴν τῶν ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς

[3]   τὴν ὀξεῖαν τοῦ Θεοῦ κατὰ τῶν ἐπηρεαζόντων βοήθειαν, καὶ τῇ λύρᾳ

[7]   ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς

[16]   νῦν εἶναι δοκοῦντες νεκροὶ θᾶττον τῶν ζώντων παραστήσονται τῷ τῶν ὅλων

[6]   παλαίστραις γέγραπται νόμος, ἄσυλα παρὰ τῶν ἡδονῶν τοῖς νεανίσκοις φυλάττων τὰ

[2]   τὸν θάνατον λάθωμεν ἑλκυσθέντες ὑπὸ τῶν ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ λυσιτελὲς

[14]   ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ διαμάχομαι περὶ τῶν ἰδίων αὐτῷ. Κρατείτω τὸ τῷ

[6]   φύσει, καὶ βλάβη περιφανὴς, καὶ τῶν ἰδίων ὄντως ἑκάστου μᾶλλον ἀλλοτρίωσίς

[13]   καταχῶσαι δὲ αὐτὸν ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν ἐβουλεύσατο φήμαις. Ἔτι (γὰρ

[1]   ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος τὰς τῶν κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων σκιὰς, αἳ

[4]   περιχαρῆ ποιεῖ βίον ἡμῖν, ἴδια τῶν κτησαμένων γινόμενα· ποῖα δὲ βαρέα

[5]   καὶ πόλεις, καὶ ζώντων ἔτι τῶν κτησαμένων, ἑτέρων ὀνόματα μετημφιάσαντο δεσποτῶν;

[13]   ἐπισυνήπτετο τὰ δεινὰ, καὶ τὴν τῶν κυμάτων ἐπιδρομὴν ἐζήλουν αἱ συμφοραὶ,

[13]   προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν εἰς ἀφρὸν τῶν κυμάτων τὴν βίαν, καὶ τὴν

[11]   Βίβλος, ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα τὴν ἐργασίαν τῶν λόγων· νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι

[6]   καὶ τῆς γνησιωτάτης καὶ συνεκτικωτάτης τῶν μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου

[3]   ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς τῶν μητρῶν ὠδῖνας, τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα

[1]   καὶ τὴν ἐκ πολλοῦ πρόοψιν τῶν ὁδοιπορούντων τοιούτοις ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον

[13]   μὲν γὰρ αὐτοῦ τὴν εὐπραγίαν τῶν οἰκείων, καταχῶσαι δὲ αὐτὸν ταῖς

[15]   καταλέγουσα μὲν τὴν παλαιὰν εὐθηνίαν τῶν οἰκείων, ὑποδεικνύουσα δὲ τὰ παρόντα

[15]   διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον; Αὐτὸς τῶν οἰκείων ψήφων ἔχει τὴν ἐξουσίαν.

[16]   θᾶττον τῶν ζώντων παραστήσονται τῷ τῶν ὅλων δημιουργῷ. Διὰ τοῦτο, οἶμαι,

[7]   Τοῦτο ὑπὸ τοῦ πανσόφου τεχνίτου τῶν ὅλων ἐν τοῖς μητρῴοις ἡμῶν

[16]   ἐκ τοῦ διπλασίονος ὑπεδέξατο, ὁ τῶν παίδων δὲ ἀριθμὸς ἴσος τοῖς

[9]   ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς (τῶν πενήτων μετατεθέντα γαστέρας, διασώζεται καὶ

[15]   καὶ τὸ μὲν ἄρτι προέκυψε τῶν πηγῶν, τὸ δὲ μέλλει· καὶ

[12]   τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν. Αὐτὸς ἀπολαύει τῶν πικρῶν ἐκείνων δακρύων, ἅπερ ἡμῖν

[3]   ἀνύοντες, ἐπὶ τὰ πρόσω τὰς τῶν ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς

[15]   οἵων ἔλαχε βίον, καὶ τίνα τῶν πολλῶν θυσιῶν ἐδέξατο παρὰ τοῦ

[15]   τοῦτο πίνουσα καρτέρησον. Οὐδὲ τὰ τῶν ποταμῶν ῥεύματα διόλου φαίνεται καθαρά.

[5]   ἐν κύβων περιτροπαῖς, μεταχθέντων ἄφνω τῶν πραγμάτων αὐτοῖς; Τά γε μὴν

[15]   εἰ τοῖς παροῦσιν ἀλγεῖς, ἀπὸ τῶν προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν δακρύεις,

[15]   ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς, ὡς ἐπ´ οὐδενὶ τῶν προτέρων κακῶν, καὶ θυμοῦ τὸ

[7]   κόλποις. Τοῦτο εἰς φῶς ἐκ τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων ὁ τῶν

[14]   οὕτω καὶ ἐγένετο· ~καὶ οὐδὲν τῶν συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ

[16]   τοῖς τάφοις σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν σωμάτων ἀπαιτήσῃ παρακαταθήκην. Τότε καὶ

[6]   μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου τῶν ταῖς ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ

[3]   δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου τὰς τῶν τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας

[5]   ἀλλ´ ὁμοίως ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται, τῶν τε ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν τε

[5]   φαίνεται, τῶν τε ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν τε οὔτε προσπελαζόντων αὐτοῖς. Οὐδὲ

[14]   πηγὰς ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ τῶν τῆς βασιλείας θρόνων τὸν ἄνδρα

[12]   ὁ Σωτήρ· δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν τῆς ὑμνῳδίας σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν

[1]   ὅπηπερ ἂν οἷός τε ὦ, τῶν τοῦ διαβόλου δικτύων ὑμᾶς ἀπάγειν

[3]   καὶ τοὺς μὲν διὰ πάντων τῶν τοῦ χρόνου διαστημάτων ὁδεύσαντας, τοὺς

[2]   καὶ τὸ σῶμα τῆς ἐκ τῶν τραυμάτων αἰσχύνης ἐλεύθερα, καὶ τοὺς

[12]   ταῖς βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ τὸν ἀέρα

[15]   τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; Ἀνάμνησον τῶν φθασάντων σεαυτὴν ἀγαθῶν. Ἀντισήκωσον τὰ

[9]   ἐλθεῖν εἰς τελείαν ἀπώλειαν, ἀποθέσθω τῶν φορτίων τὰ πλείονα, καὶ πρὶν

[7]   βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς· ἐκεῖσέ τε ἐπειγομένων

[10]   καὶ νῦν κειμένους Λαζάρους, μηδὲ τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων

[11]   ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς τῶν ψυχῶν προσαγάγετε τραύμασι. Δίδου γὰρ

[7]   τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων ὁ τῶν ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν

Chapitre
[9]	γενέσθαι τὸ σκάφος, ἐκβολὴν ποιησάσθω	τῶν	ἀγωγίμων, ἃ μὴ δεόντως συνέλεξε,
[12]	ἑαυτῶν. Ἐναγκαλισώμεθα τοὺς περισωθέντας μόλις	τῶν	ἀδελφῶν, εἴπωμεν πρὸς ἕκαστον ἕκαστος·
[12]	νενικημένον, καὶ περιελὼν τὴν εὐπορίαν	τῶν	ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας
[16]	ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[15]	τρέφουσα πάλαι πολλοὺς, ἀγαπητῶς ἐκ	τῶν	ἀλλοτρίων παρατρέφομαι νῦν· καὶ ὅτι
[1]	μέν ἐστι καὶ προαίρεσις (ἐκ	τῶν	ἀλλοτρίων πλουτεῖν, δύναμις δὲ οὐ
[9]	προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ	τῶν	ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν· οὗτος,
[9]	Ἐκεῖνοι γὰρ, εἰ καί τι	τῶν	ἀναγκαίων ἐπὶ τῆς νηὸς ἄγοντες
[6]	τοῦ σώματος, καὶ πρὸς τὴν	τῶν	ἀναγκαίων ἐργασίαν νωθροῦ, καὶ παντάπασιν
[12]	ἀέρα τὸν ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι	τῶν	ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν
[3]	μου· πανταχοῦ τὴν ἐπὶ γῆς	τῶν	ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην ἢ
[1]	καθάπερ οἱ πονηροὶ καὶ πλεονεκτικοὶ	τῶν	ἀνθρώπων, οἷς ἔργον μέν ἐστι
[10]	παρ´ ἡμῶν, ὅτι λυσιτελεῖ μᾶλλον	τῶν	ἀρετῶν τὰ τοιαῦτα μετιέναι καὶ
[5]	καὶ δεσπόται καλούμενοι στῆναι μετὰ	τῶν	ἀρχομένων ἠγάπησαν, καὶ τοῖς ἑαυτῶν
[1]	καὶ ἀγαπήσει σε, φησί που	τῶν	αὑτοῦ λόγων ὁ Σολομών. Διὰ
[15]	φησιν; Ἵνα τί ὡς μία	τῶν	ἀφρόνων γυναικῶν ἐφθέγξω; Κατάθου, φησὶν,
[7]	καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν δεομένη	τῶν	βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ ταύτῃ
[10]	δεηθησόμεθα τότε, πολλὰ δὲ ἑκάστου	τῶν	βεβιωκότων καλῶς· οὐδὲν δὲ ἔσται
[2]	χύδην προκείμενος, ἕτοιμος εἰς τὰς	τῶν	βουλομένων χεῖρας ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ,
[4]	κύριον ἑαυτῶν, πότε ἀναλύσει ἐκ	τῶν	γάμων, ἵνα, ἐλθόντος καὶ κρούσαντος,
[15]	ἔλεγέ τε ἀεὶ τῆς μὲν	τῶν	γυναικῶν ὀλιγοψυχίας (ἄξια ῥήματα, ταράξαι
[16]	χθὲς ἀναφθέντος πυρὸς ἐκ τῆς	τῶν	δαιμόνων ἐπιβουλῆς, τοῦτο καρτέρησον, καὶ
[8]	ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ	τῶν	δακρύων ἔτι κερδαίνων. Ἐν γὰρ
[7]	παρατρέχειν καλὸν, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπιμύσαντας·	τῶν	δὲ ὄντως ἡμετέρων πρόνοιαν προσήκει
[4]	χρόνον βουλήσεται, καὶ πότε ἑκάστῳ	τῶν	δρομέων ἀνοίξει τῆς εἰσόδου τὰς
[12]	κίνδυνον. Ἡμεῖς τοίνυν ὅσοι τῆς	τῶν	δυσχερῶν ἄγευστοι πείρας ἐμείναμεν, κοινὴν
[8]	τοῦ Παύλου φωνῶν ἐφ´ ἑκάστου	τῶν	δυσχερῶν, καὶ φθεγγόμενος· Εἰ καὶ
[10]	βούλου λαβεῖν οὕτω μεγάλα σὺ	τῶν	ἐλαττόνων φεισάμενος. Ἀπόλαυε τούτων ὧν
[1]	παραπλησίοις ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς δὲ ἐκ	τῶν	ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν ἠρεθίσθητε, καὶ
[15]	βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς τὰς	τῶν	ἐμῶν οἰκετῶν χεῖρας ἠνάγκασμαι βλέπειν,
[5]	καὶ νηπίοις πᾶσιν, ὡς οὐδὲν	τῶν	ἐν τῷ βίῳ τερπνῶν, ἐφ´
[10]	ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι γὰρ ἢ πόσοι	τῶν	ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν! οἱ μὲν
[7]	Τοῦτο εὐθύνεται· τοῦτο δέχεται τὴν	τῶν	ἐνταῦθα πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς
[3]	τὴν ὀξεῖαν τοῦ Θεοῦ κατὰ	τῶν	ἐπηρεαζόντων βοήθειαν, καὶ τῇ λύρᾳ
[7]	ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη	τῶν	ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς
[16]	νῦν εἶναι δοκοῦντες νεκροὶ θᾶττον	τῶν	ζώντων παραστήσονται τῷ τῶν ὅλων
[6]	παλαίστραις γέγραπται νόμος, ἄσυλα παρὰ	τῶν	ἡδονῶν τοῖς νεανίσκοις φυλάττων τὰ
[2]	τὸν θάνατον λάθωμεν ἑλκυσθέντες ὑπὸ	τῶν	ἡδονῶν. (Ὥστε ἀναγκαῖον καὶ λυσιτελὲς
[14]	ἐβουλεύσατο πάλιν, οὐ διαμάχομαι περὶ	τῶν	ἰδίων αὐτῷ. Κρατείτω τὸ τῷ
[6]	φύσει, καὶ βλάβη περιφανὴς, καὶ	τῶν	ἰδίων ὄντως ἑκάστου μᾶλλον ἀλλοτρίωσίς
[13]	καταχῶσαι δὲ αὐτὸν ταῖς ἐπαλλήλοις	τῶν	κακῶν ἐβουλεύσατο φήμαις. Ἔτι (γὰρ
[1]	ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος τὰς	τῶν	κοσμικῶν τέρψεων ὑποτρέχων σκιὰς, αἳ
[4]	περιχαρῆ ποιεῖ βίον ἡμῖν, ἴδια	τῶν	κτησαμένων γινόμενα· ποῖα δὲ βαρέα
[5]	καὶ πόλεις, καὶ ζώντων ἔτι	τῶν	κτησαμένων, ἑτέρων ὀνόματα μετημφιάσαντο δεσποτῶν;
[13]	ἐπισυνήπτετο τὰ δεινὰ, καὶ τὴν	τῶν	κυμάτων ἐπιδρομὴν ἐζήλουν αἱ συμφοραὶ,
[13]	προσβολὰς, καὶ ἀλλοιῶν εἰς ἀφρὸν	τῶν	κυμάτων τὴν βίαν, καὶ τὴν
[11]	Βίβλος, ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα τὴν ἐργασίαν	τῶν	λόγων· νῦν δὲ ὥρα διαφεῖναι
[6]	καὶ τῆς γνησιωτάτης καὶ συνεκτικωτάτης	τῶν	μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου
[3]	ἑκάστῳ τῆς ὁδοιπορίας παρέχουσα τὰς	τῶν	μητρῶν ὠδῖνας, τέρμα δὲ ὑποδεικνῦσα
[1]	καὶ τὴν ἐκ πολλοῦ πρόοψιν	τῶν	ὁδοιπορούντων τοιούτοις ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον
[13]	μὲν γὰρ αὐτοῦ τὴν εὐπραγίαν	τῶν	οἰκείων, καταχῶσαι δὲ αὐτὸν ταῖς
[15]	καταλέγουσα μὲν τὴν παλαιὰν εὐθηνίαν	τῶν	οἰκείων, ὑποδεικνύουσα δὲ τὰ παρόντα
[15]	διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον; Αὐτὸς	τῶν	οἰκείων ψήφων ἔχει τὴν ἐξουσίαν.
[16]	θᾶττον τῶν ζώντων παραστήσονται τῷ	τῶν	ὅλων δημιουργῷ. Διὰ τοῦτο, οἶμαι,
[7]	Τοῦτο ὑπὸ τοῦ πανσόφου τεχνίτου	τῶν	ὅλων ἐν τοῖς μητρῴοις ἡμῶν
[16]	ἐκ τοῦ διπλασίονος ὑπεδέξατο, ὁ	τῶν	παίδων δὲ ἀριθμὸς ἴσος τοῖς
[9]	ὁλκάδας ἄλλας ἀσφαλεστέρας τινὰς, τὰς	(τῶν	πενήτων μετατεθέντα γαστέρας, διασώζεται καὶ
[15]	καὶ τὸ μὲν ἄρτι προέκυψε	τῶν	πηγῶν, τὸ δὲ μέλλει· καὶ
[12]	τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν. Αὐτὸς ἀπολαύει	τῶν	πικρῶν ἐκείνων δακρύων, ἅπερ ἡμῖν
[3]	ἀνύοντες, ἐπὶ τὰ πρόσω τὰς	τῶν	ποδῶν βάσεις ἁμιλλωμένας ἀλλήλαις εἰς
[15]	οἵων ἔλαχε βίον, καὶ τίνα	τῶν	πολλῶν θυσιῶν ἐδέξατο παρὰ τοῦ
[15]	τοῦτο πίνουσα καρτέρησον. Οὐδὲ τὰ	τῶν	ποταμῶν ῥεύματα διόλου φαίνεται καθαρά.
[5]	ἐν κύβων περιτροπαῖς, μεταχθέντων ἄφνω	τῶν	πραγμάτων αὐτοῖς; Τά γε μὴν
[15]	εἰ τοῖς παροῦσιν ἀλγεῖς, ἀπὸ	τῶν	προλαβόντων σαυτὴν παραμύθησαι. Νῦν δακρύεις,
[15]	ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς, ὡς ἐπ´ οὐδενὶ	τῶν	προτέρων κακῶν, καὶ θυμοῦ τὸ
[7]	κόλποις. Τοῦτο εἰς φῶς ἐκ	τῶν	σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων ὁ τῶν
[14]	οὕτω καὶ ἐγένετο· ~καὶ οὐδὲν	τῶν	συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ
[16]	τοῖς τάφοις σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν	τῶν	σωμάτων ἀπαιτήσῃ παρακαταθήκην. Τότε καὶ
[6]	μελῶν ἀποσυλωμένου τροφῆς; Τοιγαροῦν ἑκάστου	τῶν	ταῖς ἀσελγέσιν ἐγκαλινδηθέντων εὐναῖς, μετὰ
[3]	δὲ ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου τὰς	τῶν	τάφων σκηνὰς, καὶ πρὸς ἐκείνας
[5]	ἀλλ´ ὁμοίως ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται,	τῶν	τε ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν τε
[5]	φαίνεται, τῶν τε ἀπολαύειν δοκούντων,	τῶν	τε οὔτε προσπελαζόντων αὐτοῖς. Οὐδὲ
[14]	πηγὰς ἐξ αὐτοῦ παρεσκεύασε· καὶ	τῶν	τῆς βασιλείας θρόνων τὸν ἄνδρα
[12]	ὁ Σωτήρ· δοῦναι δὲ ἀφορμὴν	τῶν	τῆς ὑμνῳδίας σκιρτημάτων ὑμῖν. Πάλιν
[1]	ὅπηπερ ἂν οἷός τε ὦ,	τῶν	τοῦ διαβόλου δικτύων ὑμᾶς ἀπάγειν
[3]	καὶ τοὺς μὲν διὰ πάντων	τῶν	τοῦ χρόνου διαστημάτων ὁδεύσαντας, τοὺς
[2]	καὶ τὸ σῶμα τῆς ἐκ	τῶν	τραυμάτων αἰσχύνης ἐλεύθερα, καὶ τοὺς
[12]	ταῖς βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο	τῶν	ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ τὸν ἀέρα
[15]	τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; Ἀνάμνησον	τῶν	φθασάντων σεαυτὴν ἀγαθῶν. Ἀντισήκωσον τὰ
[9]	ἐλθεῖν εἰς τελείαν ἀπώλειαν, ἀποθέσθω	τῶν	φορτίων τὰ πλείονα, καὶ πρὶν
[7]	βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν ταῖς	τῶν	χειρόνων ἐπαγωγαῖς· ἐκεῖσέ τε ἐπειγομένων
[10]	καὶ νῦν κειμένους Λαζάρους, μηδὲ	τῶν	ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης ἀρκούντων
[11]	ἀναπλάττοντες, ὥσπερ τινὰ φάρμακα τοῖς	τῶν	ψυχῶν προσαγάγετε τραύμασι. Δίδου γὰρ
[7]	τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων ὁ	τῶν	ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009