Chapitre |
[3] |
ἀλλήλαις
εἰς
δρόμον
ἀμείβοντες,
καὶ
|
τὴν |
ἀεὶ
προτέραν
ἐπὶ
τῆς
γῆς |
[12] |
πυρὸς
ἀναλάμψαντες,
καὶ
τῷ
δυσμενεῖ
|
τὴν |
αἰσχύνην
αὐξήσετε
μᾶλλον,
ὡς
οὐδὲ |
[4] |
μένει
διηνεκῶς,
μόνην
ἡμῖν
ἐναποματτόμενα
|
τὴν
|
αἰσχύνην,
ταῦτα
ἀθροίζειν
ἐπιχειροῦμεν,
μοχθοῦντες
|
[5] |
ταλαιπώρου
ταύτης
σαρκὸς
ἑλκόμενοι
πρὸς
|
τὴν
|
ἀναγκαῖαν
ὁδὸν,
πυκνὰ
μεταστρεφόμενοι
πρὸς |
[10] |
περιπεσεῖν
ἡμᾶς
ἐξορκῶν
συνεχῶς,
δύναται
|
τὴν |
ἀνελεῆ
κάμψαι
προαίρεσιν.
Διὰ
ταῦτα |
[3] |
καινῶν
ὀνομάτων
γίνεσθαι
ποιητὴν,
ὅτι
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
ζωὴν
ὁδὸν
ἐκάλεσα
νῦν, |
[10] |
ἀνήμερον
ἐκεῖνον
ζηλώσαντες
πλούσιον,
πρὸς
|
τὴν |
αὐτὴν
ἐκείνῳ
τῆς
γεέννης
φλόγα |
[1] |
τοῦτο,
ἀδελφοὶ,
καὶ
νῦν
ἐπὶ
|
τὴν |
αὐτὴν
ἥκω
παραίνεσιν,
ὅπηπερ
ἂν |
[3] |
ῥεύμασιν
ἐνδεθεὶς
ὑποσύρεται,
κατόπιν
ἀεὶ
|
τὴν
|
βεβιωμένην
ἡμέραν
ἐῶν,
καὶ
πρὸς |
[13] |
ἀλλοιῶν
εἰς
ἀφρὸν
τῶν
κυμάτων
|
τὴν |
βίαν,
καὶ
τὴν
εὐγνώμονα
πρὸς
|
[15] |
τὸ
βλέμμα
πληρώσας,
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
γυναῖκα
καθάπερ
πρὸς
πολεμίαν
ἀποστραφεὶς, |
[10] |
τοῖς
δεομένοις
τὰς
ἀκοάς·
ἀλλὰ
|
τὴν |
δαπάνην
μετατιθέντες
ἐπὶ
τοῖς
χείροσι, |
[12] |
ἀφῆκε
μὲν,
ἀντέστραπται
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
κεφαλήν.
Αὐτὸς
ἀπολαύει
τῶν |
[12] |
κοινὴν
ἐκείνοις
προθῶμεν
τὴν
εὐπορίαν
|
τὴν |
ἑαυτῶν.
Ἐναγκαλισώμεθα
τοὺς
περισωθέντας
μόλις |
[1] |
σύσκιον,
εἰς
τοῦτο
καταδυόμενοι,
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
πολλοῦ
πρόοψιν
τῶν
ὁδοιπορούντων |
[2] |
ποτε,
προσδραμόντες
ἀφυλάκτως
αὐτοῖς,
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
τῆς
ἀπολαύσεως
τέρψιν
οὐδὲν |
[16] |
δαιμόνων
ἐπιβουλῆς,
τοῦτο
καρτέρησον,
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
πάθους
ἀνίαν
κρείττοσι |
[16] |
κριτὴς
τῆς
ἀνθρωπίνης
ζωῆς
συναγάγῃ
|
τὴν |
Ἐκκλησίαν
τὴν
πάνδημον·
ὅταν
ἡ |
[15] |
λέγεις
ὑβρίζεις
ζωήν;
Ἐψεύσω
καὶ
|
τὴν |
ἐμὴν,
ὡς
οὐκ
ηὐχόμην,
ἀναστροφὴν, |
[9] |
πολὺ
τοῦ
βάρους
ἀποσκευάζουσι,
καὶ
|
τὴν |
ἐμπορίαν
ἀφειδῶς
ἀντλοῦσιν
εἰς
θάλασσαν, |
[5] |
καὶ
ζώων
ἀγέλας
παντοδαπῶν,
καὶ
|
τὴν |
ἐν
ἀνθρώποις
ἅπασαν
περιβάλοιτο
δυναστείαν, |
[7] |
τὸν
πλάστην
εἰς
δύναμιν,
καὶ
|
τὴν |
ἐν
οὐρανοῖς
εὐταξίαν
σκιαγραφεῖν
ἐπὶ |
[16] |
διπλοῦν.
Οἱ
μὲν
γὰρ
παρῆσαν
|
τὴν |
ἐν
τῷ
βίῳ
τοῖς
γεννήσασιν |
[12] |
τοῖς
συμβεβηκόσι
κακοῖς,
μηδὲ
κατασεισθῆτε
|
τὴν |
ἔννοιαν,
ἀλλ´
ἀποτινάξασθε
τὴν
τῆς |
[2] |
παρατρέχειν
εὐθὺς,
καὶ
μηδενὶ
προσερείδειν
|
τὴν |
ἔννοιαν,
μηδὲ
εἰ
χρυσὸς
φαίνοιτο |
[4] |
παρεσκευασμένους
ἐφ´
ἡμέραν
εἶναι
πρὸς
|
τὴν |
ἐντεῦθεν
ἀποδημίαν
ἡμᾶς,
καὶ
τὸ |
[15] |
Αὐτὸς
τῶν
οἰκείων
ψήφων
ἔχει
|
τὴν |
ἐξουσίαν.
Ὅπως
βούλεται
τάττει
τὰ |
[3] |
ἄμωμον
τὴν
ὁδόν
μου·
πανταχοῦ
|
τὴν |
ἐπὶ
γῆς
τῶν
ἀνθρώπων
διατριβὴν, |
[3] |
ἔστιν,
ἀγαπητοὶ,
τὸν
ἅπαξ
ὑπεκδραμόντα
|
τὴν |
ἐπὶ
τόνδε
τὸν
βίον
φέρουσαν |
[11] |
ἔδειξεν
ἡ
Βίβλος,
ἐπεξελθὼν
ἀπέδωκα
|
τὴν |
ἐργασίαν
τῶν
λόγων·
νῦν
δὲ |
[14] |
τῆς
εὐφροσύνης
δωμάτιον,
τότε
μόνον
|
τὴν |
ἐσθῆτα
διέῤῥηξε,
τὸ
τῆς
φύσεως |
[13] |
τῶν
κυμάτων
τὴν
βίαν,
καὶ
|
τὴν |
εὐγνώμονα
πρὸς
τὸν
Δεσπότην
ἠφίει |
[12] |
πείρας
ἐμείναμεν,
κοινὴν
ἐκείνοις
προθῶμεν
|
τὴν |
εὐπορίαν
τὴν
ἑαυτῶν.
Ἐναγκαλισώμεθα
τοὺς
|
[12] |
μηδένα
δεῖξαι
νενικημένον,
καὶ
περιελὼν
|
τὴν |
εὐπορίαν
τῶν
ἀδελφῶν,
ὑπὸ
τῆς |
[10] |
παισὶν
ἢ
τοῖς
ἄλλοις
οἰκείοις
|
τὴν |
εὐπορίαν
φυλάττοντες,
ἀποκλείομεν
τοῖς
δεομένοις |
[5] |
εἰς
ἑτέρους,
καὶ
πολεμίους
τυχὸν,
|
τὴν |
εὐπραγίαν
ὄψεται
μεταβαίνουσαν.
Ἢ
οὐκ |
[13] |
πληγήν.
Περιεῖλε
μὲν
γὰρ
αὐτοῦ
|
τὴν
|
εὐπραγίαν
τῶν
οἰκείων,
καταχῶσαι
δὲ |
[12] |
ὑπῆρξεν
αὐτῷ
πλὴν
τοῦ
δημοσιεῦσαι
|
τὴν |
ἔχθραν.
Ἀντέπνευσεν
ἡ
χάρις
ταῖς |
[12] |
Ἀντιστήσωμεν
ταῖς
τοῦ
δυσμενοῦς
ἐπηρείαις
|
τὴν |
ἡμετέραν
παράκλησιν,
ἵνα
καὶ
βλάπτων |
[1] |
γένος
ἐκτρῖψαι
τῆς
γῆς,
κλέπτει
|
τὴν |
καθ´
ἡμῶν
νίκην
λοιπὸν
ἐκ |
[12] |
καὶ
πάλαι
σβέσας
ἐν
Βαβυλῶνι
|
τὴν |
κάμινον.
Πῶς
οἴεσθε
στένει
σήμερον |
[6] |
λαμπούσαις
μορφαῖς,
εἴγε
ἐθέλοιεν
στεφανωθῆναι
|
τὴν |
κεφαλὴν,
ὡς
τῆς
ἀκρασίας
γέλωτα |
[15] |
τὸ
δὲ
μέλλει·
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
κοινὴν
ἅπαντες
τοῦ
θανάτου
σπεύδομεν |
[15] |
γύναι,
τὴν
συμβουλήν.
Μέχρι
τίνος
|
τὴν |
κοινὴν
ἐν
οἷς
λέγεις
ὑβρίζεις |
[15] |
οἰκέταις.
Μὴ
περιεργάζου
τοῦ
Δεσπότου
|
τὴν |
κρίσιν.
Ἀγάπα
μόνον
τὰ
παρὰ |
[12] |
ταύτην
ῥυῆναι
πεποίηκε,
καὶ
συστεῖλαι
|
τὴν |
μανίαν
αὐτοῦ
εἰς
ἑαυτὸν
πάλιν |
[16] |
τὸ
γεγραμμένον,
Ἐπίῤῥιψον
ἐπὶ
Κύριον
|
τὴν |
μέριμνάν
σου,
καὶ
αὐτός
σε |
[9] |
καλύπτειν
ἀπειλήσῃ
πεπιεσμένην
τῷ
φόρτῳ
|
τὴν |
ναῦν,
ὅπως
ἔχουσι
τάχους,
τὸ |
[9] |
εἰς
θάλασσαν,
ὥστε
ὑψηλοτέραν
ποιῆσαι
|
τὴν |
ναῦν
τοῦ
κύματος,
καὶ
μόναις |
[4] |
ἄρα
ἄδηλον
ὁπόσον
ὁ
πρὸς
|
τὴν |
ὁδοιπορίαν
ταύτην
ἐκπέμψας
ἡμᾶς
ἐνδοῦναι |
[3] |
με
δύναμιν,
καὶ
ἔθετο
ἄμωμον
|
τὴν
|
ὁδόν
μου·
πανταχοῦ
τὴν
ἐπὶ |
[1] |
τέρψεων
ὑποτρέχων
σκιὰς,
αἳ
περὶ
|
τὴν |
ὁδὸν
τοῦ
βίου
τούτου
πεφύκασι |
[12] |
Πάλιν
μὲν
γὰρ,
ὡς
ἴστε,
|
τὴν |
οἰκείαν
ὁ
διάβολος
καθ´
ἡμῶν |
[3] |
ἐλέησόν
με.
Ποτὲ
δὲ
ὑμνῶν
|
τὴν |
ὀξεῖαν
τοῦ
Θεοῦ
κατὰ
τῶν |
[8] |
αὐτὸ
καὶ
κοῦφον
ἀεὶ
πρὸς
|
τὴν |
οὐράνιον
ὁδοιπορίαν
ἐργάσεται,
καὶ
μᾶλλον |
[15] |
καρποὺς
ὀνειδίζουσα,
καὶ
καταλέγουσα
μὲν
|
τὴν |
παλαιὰν
εὐθηνίαν
τῶν
οἰκείων,
ὑποδεικνύουσα
|
[16] |
ἀνθρωπίνης
ζωῆς
συναγάγῃ
τὴν
Ἐκκλησίαν
|
τὴν |
πάνδημον·
ὅταν
ἡ
σάλπιγξ,
ἡ |
[6] |
τῇ
γεύσει
μόνον
ἐναποθέμενα
κατὰ
|
τὴν |
πάροδον
ἡδονὴν,
εὐθὺς
ὡς
ὀχληρὰ |
[12] |
ὑπὸ
τοῦ
πολεμίου
χειμὼν
τινάξαι
|
τὴν |
πέτραν
ἐφ´
ἧς
ὁ
Χριστὸς |
[6] |
ταῖς
ἀσελγέσιν
ἐγκαλινδηθέντων
εὐναῖς,
μετὰ
|
τὴν |
πρᾶξιν
εὐθὺς,
ὅταν
ὁ
μὲν
|
[15] |
ἀπεκρούσατο
καὶ
ταύτην
τοῦ
διαβόλου
|
τὴν |
προσβολὴν,
καὶ
τελείαν
αὐτῷ
τῆς |
[15] |
ἐφθέγξω;
Κατάθου,
φησὶν,
ὦ
γύναι,
|
τὴν |
συμβουλήν.
Μέχρι
τίνος
τὴν
κοινὴν |
[10] |
εἰ
μὲν
εἰς
γῆν
νεύσοι,
|
τὴν |
συμφορὰν
αἰσχυνόμενος,
ὑποκρίσεως
εἶναι
λέγομεν |
[15] |
ποιήσει
λοιπὸν
ὁ
πολέμιος,
ἐπὶ
|
τὴν |
τῆς
ἀρχαίας
ἐπιβουλῆς
ἔρχεται
μνήμην, |
[12] |
πέτραν
ἐφ´
ἧς
ὁ
Χριστὸς
|
τὴν |
τῆς
ἑαυτοῦ
ποίμνης
ᾠκοδόμησε
μάνδραν. |
[12] |
κατασεισθῆτε
τὴν
ἔννοιαν,
ἀλλ´
ἀποτινάξασθε
|
τὴν
|
τῆς
λύπης
ἀχλὺν,
καὶ
τὰς |
[16] |
πρόβατα,
καὶ
γεώργια,
καὶ
πᾶσαν
|
τὴν |
τῆς
περιουσίας
τρυφὴν
ἐκ
τοῦ |
[13] |
φήμαις.
Ἔτι
(γὰρ
τοῦ
προτέρου
|
τὴν |
τοιάνδε
συμφορὰν
ἐξαγγέλλοντος,
ἕτερος
ἄγγελος |
[16] |
πάνδημον·
ὅταν
ἡ
σάλπιγξ,
ἡ
|
τὴν |
τοῦ
βασιλέως
ἐπιδημίαν
σημαίνουσα,
τοῖς |
[15] |
ἀρχαίας
ἐπιβουλῆς
ἔρχεται
μνήμην,
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
γυναίου
διάνοιαν
ὑποσύρας
εἰς |
[6] |
γεγενημένου
τοῦ
σώματος,
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
τῶν
ἀναγκαίων
ἐργασίαν
νωθροῦ,
καὶ |
[7] |
βήματι.
Τοῦτο
εὐθύνεται·
τοῦτο
δέχεται
|
τὴν
|
τῶν
ἐνταῦθα
πεπολιτευμένων
ἀντίδοσιν.
Καὶ |
[13] |
τε
ἐπισυνήπτετο
τὰ
δεινὰ,
καὶ
|
τὴν |
τῶν
κυμάτων
ἐπιδρομὴν
ἐζήλουν
αἱ
|
[16] |
σημαίνουσα,
τοῖς
τάφοις
σφοδρότερον
ἐμβοήσασα,
|
τὴν |
τῶν
σωμάτων
ἀπαιτήσῃ
παρακαταθήκην.
Τότε |
[2] |
τοίνυν
ἡμᾶς,
εἴπερ
ἐθέλοιμεν
ἀσφαλῶς
|
τὴν |
ὑποκειμένην
ὁδὸν
τοῦ
βίου
διαδραμεῖν, |
[3] |
βεβιωμένην
ἡμέραν
ἐῶν,
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
χθὲς
ἐπανελθεῖν
οὐδέποτε,
κἂν
θελήσοι, |
[2] |
βίου
διαδραμεῖν,
καὶ
παραστῆσαι
Χριστῷ
|
τὴν |
ψυχήν
τε
ὁμοῦ
καὶ
τὸ |