Chapitre |
[7] |
παλαίειν,
οὐ
στέφανον.
~Ταῦτα
μὲν
|
ὡς |
ἀλλότρια
πάντη
καὶ
περιττὰ,
καὶ
|
[2] |
χόρτος,
καὶ
πᾶσα
δόξα
ἀνθρώπου
|
ὡς |
ἄνθος
χόρτου·
ἐξηράνθη
ὁ
χόρτος, |
[10] |
καλυπτόμενος
ὑγιέσιν
ἐσθήμασιν
δεδωκότος
τινὸς,
|
ὡς |
ἄπληστον
ἀπελαύνομεν,
καὶ
ὀμνύμεθα
προσποιεῖσθαι |
[2] |
ἐνοικούμενα
(Ἀπὸ
προσώπου
γὰρ
γυναικὸς
|
ὡς |
ἀπὸ
προσώπου
ὄφεως
φεῦγε,
φησὶν |
[4] |
παραδραμόντος
καὶ
παραῤῥεύσαντος,
οὐδὲ
ἐννοοῦμεν,
|
ὡς |
ἄρα
ἄδηλον
ὁπόσον
ὁ
πρὸς |
[13] |
ἀναπεισθῇ
λογίσασθαί
τε
καὶ
λέγειν,
|
ὡς |
ἄρα
οὐδεμία
πρόνοια
τάττει
τὰ |
[6] |
μετὰ
σπουδῆς
ἔξω
ποι
βάλλομεν,
|
ὡς |
εἰ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἐγχρονίσοι,
τὰ |
[16] |
Ἔφυγε
αὖθις
ἡ
νόσος
αὐτὸν,
|
ὡς |
εἰκῆ
προσελθοῦσα,
καὶ
μηδὲν
ἀνύσασα |
[15] |
ἐπὶ
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν
ἀχθεσθεὶς,
|
ὡς
|
ἐπ´
οὐδενὶ
τῶν
προτέρων
κακῶν, |
[9] |
ἄλλων
ἐγκλημάτων
ἐπλήρωσεν
ἑαυτόν·
οὗτος,
|
ὡς |
ἔτι
καιρὸς,
πρὶν
ἐλθεῖν
εἰς |
[1] |
προσάγει
τὸν
πόλεμον.
Προσάγει
δὲ,
|
ὡς |
ἴστε,
τὰς
ἡμετέρας
ἐπιθυμίας
καθ´ |
[10] |
ῥήμασιν,
ἐπειδὴ
καὶ
νικῶμεν
ἐκεῖνον,
|
ὡς |
ἴστε,
τῇ
πονηρίᾳ
τὸν
πλούσιον. |
[12] |
σκιρτημάτων
ὑμῖν.
Πάλιν
μὲν
γὰρ,
|
ὡς |
ἴστε,
τὴν
οἰκείαν
ὁ
διάβολος
|
[15] |
ἡδονῆς.
Δεῖξον
ἐν
τοῖς
ἀλγεινοῖς,
|
ὡς |
καὶ
τῆς
εὐφροσύνης
ἀξία
τῆς |
[16] |
πλοῦτος
συνέῤῥευσεν,
ἵνα
τὸ
μὲν
|
ὡς
|
μηδὲν
ἀπολωλεκὼς
ἔχῃ,
τὸ
δὲ |
[15] |
ἀποστραφεὶς,
τί
φησιν;
Ἵνα
τί
|
ὡς |
μία
τῶν
ἀφρόνων
γυναικῶν
ἐφθέγξω; |
[8] |
ἐθέλοι
φείδεσθαι
καὶ
τοῦ
σώματος,
|
ὡς |
μόνου
κτήματος
ἀναγκαίου
ψυχῇ,
καὶ |
[10] |
εἰ
δὲ
σκεπάζοιτο
σεσηπόσι
ῥακίοις,
|
ὡς |
ὀδωδότα
πάλιν
διώκομεν,
καὶ
οὔτε |
[5] |
ἑτέρων
ὀνόματα
μετημφιάσαντο
δεσποτῶν;
καὶ
|
ὡς |
οἱ
μὲν
πάλαι
δουλεύοντες
ἐπὶ |
[15] |
διόλου
φαίνεται
καθαρά.
Ποταμὸς
δὲ,
|
ὡς |
οἶσθα,
ὁ
βίος
ἡμῶν,
ῥέων |
[12] |
γὰρ
ἤδη
πρὸς
λιμένας
ἡμῖν,
|
ὡς |
ὁρᾶτε,
καταχθέντα
τὸν
λόγον,
εἰς |
[12] |
δυσμενεῖ
τὴν
αἰσχύνην
αὐξήσετε
μᾶλλον,
|
ὡς |
οὐδὲ
δάκρυον
ὑμῖν
δυνηθέντι
κινῆσαι, |
[5] |
γνώριμον
οἶμαι
καὶ
νηπίοις
πᾶσιν,
|
ὡς |
οὐδὲν
τῶν
ἐν
τῷ
βίῳ |
[15] |
ζωήν;
Ἐψεύσω
καὶ
τὴν
ἐμὴν,
|
ὡς |
οὐκ
ηὐχόμην,
ἀναστροφὴν,
διέβαλες
ἐν |
[6] |
κατὰ
τὴν
πάροδον
ἡδονὴν,
εὐθὺς
|
ὡς |
ὀχληρὰ
καὶ
περιττὰ
δυσχεραίνομεν,
καὶ |
[1] |
λυπηρός
τις
εἶναι
δόξειν
ὑμῖν,
|
ὡς |
περιττήν
τινα
παῤῥησίαν
ἐπιδεικνύμενος,
καὶ |
[6] |
εἴγε
ἐθέλοιεν
στεφανωθῆναι
τὴν
κεφαλὴν,
|
ὡς |
τῆς
ἀκρασίας
γέλωτα
ἀγούσης
ἐν |
[14] |
Ἐπειδὴ
δὲ
ἧκέ
τις
ἀγγέλλων,
|
ὡς |
τοῖς
παισὶ
καὶ
ταῖς
θυγατράσιν |
[14] |
Κύριος
ἔδωκεν,
ὁ
Κύριος
ἀφείλετο·
|
ὡς |
τῷ
Κυρίῳ
ἔδοξεν,
οὕτω
καὶ |
[13] |
Κύριος
ἔδωκεν,
ὁ
Κύριος
ἀφείλετο·
|
ὡς |
τῷ
Κυρίῳ
ἔδοξεν,
οὕτω
καὶ |
[13] |
Κύριος
ἔδωκεν,
ὁ
Κύριος
ἀφείλετο·
|
ὡς |
τῷ
Κυρίῳ
ἔδοξεν,
οὕτω
καὶ |
[2] |
δουλείαν
ἑκούσιον
(Πᾶσα
γὰρ
σὰρξ
|
ὡς |
χόρτος,
καὶ
πᾶσα
δόξα
ἀνθρώπου |