Chapitre
[1]	λοιπὸν ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀνοίας	ὁ	βάσκανος. Καὶ καθάπερ οἱ πονηροὶ
[15]	κρείττω τοῖς χείροσιν. Οὐδενὸς ἀνθρώπων	ὁ	βίος διόλου μακάριος. Τὸ διὰ
[15]	καθαρά. Ποταμὸς δὲ, ὡς οἶσθα,	ὁ	βίος ἡμῶν, ῥέων ἐνδελεχῶς καὶ
[16]	δευτέραν ἥβην ἡ σάρξ· ἤνθησεν	ὁ	βίος πάλιν πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς,
[15]	ἓν μὲν σῶμα ἀμφοτέρους ἡμᾶς	ὁ	γάμος ἐποίησε, σὺ δὲ εἰς
[8]	ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι; φησὶν	ὁ	Δαβίδ. ~Φύγωμεν οὖν ὅπως ἔνι
[1]	τὸ πολὺ τῆς ἐκείνου δυνάμεως	ὁ	Δεσπότης νόμοις ἀλύτοις κατέδησε, καὶ
[12]	γὰρ, ὡς ἴστε, τὴν οἰκείαν	ὁ	διάβολος καθ´ ἡμῶν ἐπεδείξατο λύτταν,
[12]	κάμινον. Πῶς οἴεσθε στένει σήμερον	ὁ	διάβολος, οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ
[16]	ἴσοις αὐτὸν ἐδικαίωσεν. Ὁρᾷς ὁπόσα	ὁ	δίκαιος Ἰὼβ ἐκ τῆς ὑπομονῆς
[14]	δύναμαι λύειν; Τοιούτοις τὸν διάβολον	ὁ	δίκαιος κατηκόντιζε ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ
[12]	Γείτονα μὲν γὰρ τῆς Ἐκκλησίας	ὁ	δυσμενὴς ἀνῆψε πυρὰν, ἵνα ταῖς
[1]	πρὶν εἰς τούτους πεσεῖν· οὕτως	ὁ	δυσμενὴς ἄνωθεν ἡμῖν καὶ πολέμιος
[14]	δὲ αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν	ὁ	δυσμενὴς, καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι
[8]	δυσχερῶν, καὶ φθεγγόμενος· Εἰ καὶ	ὁ	ἔξωθεν ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρεται, ἀλλ´
[8]	ἔξωθεν ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρεται, ἀλλ´	ὁ	ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέραν καθ´ ἡμέραν.
[11]	φησὶν ἡ Γραφή. Δυνατὸς δὲ	ὁ	Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς
[15]	ἀξία τῆς πρόσθεν ἐτύγχανες. Ταῦτα	ὁ	Ἰὼβ λέγων, ἀπεκρούσατο καὶ ταύτην
[7]	καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος ὄχλος,	ὁ	καθ´ ἡμέραν ἐκ τῆς ἡμετέρας
[12]	Ἐτάχθη καὶ νῦν μεθ´ ἡμῶν	ὁ	καὶ πάλαι σβέσας ἐν Βαβυλῶνι
[11]	ὁ πλούσιος. ~Εἰ μὲν οὖν	ὁ	καιρὸς ἐνεδίδου, δύναμίς τε ἀρκοῦσα
[2]	δὴ πᾶσι τοῖς οὕτω τερπνοῖς	ὁ	κοινὸς ὑποκάθηται δυσμενὴς, ἀναμένων εἴ
[6]	τοῦ ζῇν κινδυνεύσοντες. Πολλοῖς γοῦν	ὁ	κόρος ἤγαγε θάνατον, καὶ τοῦ
[16]	πάντες περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν	ὁ	κριτὴς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ
[13]	ἅπερ ἐκεῖνος· Ὁ Κύριος ἔδωκεν,	ὁ	Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ
[13]	ἠφίει φωνήν· Ὁ Κύριος ἔδωκεν,	ὁ	Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ
[14]	γινόμενον, ἔλεγεν· Ὁ Κύριος ἔδωκεν,	ὁ	Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ
[6]	μετὰ τὴν πρᾶξιν εὐθὺς, ὅταν	ὁ	μὲν τῆς σαρκὸς οἶστρος ἀπομαρανθῇ,
[12]	ταῖς τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς· ἔμεινεν	ὁ	νεὼς ἀπαθής. Οὐκ ἴσχυσεν ὁ
[6]	δὲ ὧν ἐνεχείρησε πέρας ἐλθὼν	ὁ	νοῦς, ὥσπερ ἐκ μέθης ἢ
[3]	Θεοῦ ἡμῶν; ἔλεγεν· Ὁ Θεὸς	ὁ	περιζωννύων με δύναμιν, καὶ ἔθετο
[14]	τῷ Δεσπότῃ δοκοῦν· αὐτός ἐστιν	ὁ	πλάστης τοῦ γένους, ἐγὼ δὲ
[10]	γεέννης τὸ πῦρ ἤπερ ἐκεῖνος	ὁ	πλούσιος. ~Εἰ μὲν οὖν ὁ
[5]	νεότητος ἐπ´ αὐτοῖς ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν·	ὁ	πλοῦτος δὲ εἰς ἑτέρων χεῖρας
[16]	μὲν ἄλογα κτήνη, καὶ πᾶς	ὁ	πλοῦτος διαφθειρόμενος, εἰς τελείαν ἦλθεν
[16]	διπλασίων ἐπὶ τὸν οἶκον (πανταχόθεν	ὁ	πλοῦτος συνέῤῥευσεν, ἵνα τὸ μὲν
[5]	πάντα, ὅσα πέρα τῆς χρείας	ὁ	πλοῦτος ὑβρίζων ἐμηχανήσατο πρὸς θεραπείαν
[12]	μὲν τῆς ἐπιβουλῆς τόξον ηὐτρέπισεν	ὁ	πολέμιος· ἀφεῖναι δὲ τὸ βέλος
[15]	τοίνυν ὅ τι ποιήσει λοιπὸν	ὁ	πολέμιος, ἐπὶ τὴν τῆς ἀρχαίας
[4]	ἐννοοῦμεν, ὡς ἄρα ἄδηλον ὁπόσον	ὁ	πρὸς τὴν ὁδοιπορίαν ταύτην ἐκπέμψας
[12]	ὁ νεὼς ἀπαθής. Οὐκ ἴσχυσεν	ὁ	προσαχθεὶς ὑπὸ τοῦ πολεμίου χειμὼν
[3]	ἐκάλεσα νῦν, ἐπεὶ καὶ Δαβὶδ	ὁ	προφήτης οὕτω τὸν βίον ὠνόμασε·
[1]	φησί που τῶν αὑτοῦ λόγων	ὁ	Σολομών. Διὰ τοῦτο, ἀδελφοὶ, καὶ
[2]	ἀπὸ προσώπου ὄφεως φεῦγε, φησὶν	ὁ	Σοφός) μηδὲ εἰ δυναστεῖαι καὶ
[12]	τῆς τοῦ διαβόλου λύττης ἔστησεν	ὁ	Σωτήρ· δοῦναι δὲ ἀφορμὴν τῶν
[1]	καὶ ποικίλον ἐφ´ ἡμέραν ἡμῖν	ὁ	τῆς ἀληθείας ἐχθρὸς προσάγει τὸν
[6]	ἄρα καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν	ὁ	τῆς σωφροσύνης ἐν ταῖς παλαίστραις
[7]	περιφάνεια, καὶ τρυφὴ, καὶ πᾶς	ὁ	τοιοῦτος ὄχλος, ὁ καθ´ ἡμέραν
[14]	βοῶν· Ἐκλήθην πατὴρ ἐφ´ ὅσον	ὁ	τοῦτό με ποιήσας ἐβούλετο χρόνον.
[16]	τρυφὴν ἐκ τοῦ διπλασίονος ὑπεδέξατο,	ὁ	τῶν παίδων δὲ ἀριθμὸς ἴσος
[7]	ἐκ τῶν σκοτεινῶν ἐκείνων θαλάμων	ὁ	τῶν ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο
[2]	ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη	ὁ	χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε)
[12]	τινάξαι τὴν πέτραν ἐφ´ ἧς	ὁ	Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/04/2009