Chapitre
[14]	δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκέ	τις	ἀγγέλλων, ὡς τοῖς παισὶ καὶ
[7]	δὲ ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι	τις	ἂν, ὅταν ἐξ ἐπιμελείας συνυφανθῶσι
[4]	διακενῆς, καὶ πονοῦντες πόνον, οἱονεί	τις	ἑαυτὸν ἀπατῶν, εἰς τετρημένον πίθον
[8]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ δέ	τις	ἐθέλοι φείδεσθαι καὶ τοῦ σώματος,
[1]	λόγου τὸ κέντρον προσάγων, λυπηρός	τις	εἶναι δόξειν ὑμῖν, ὡς περιττήν
[6]	ποτέ ἐστι, λάβοι σχολὴν, σφοδρός	τις	εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου
[9]	ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´ ἄρα	τις	καὶ πάλαι δελεασθεὶς, ἢ πλούτου
[5]	εἰ ἐπὶ γῆς πλέθρα κτήσαιτό	τις	μυρία, καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἰκίας, καὶ
[3]	οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ συνεχής	τις	ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα ζωὴ,
[7]	Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή	τις	οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν
[4]	ἀνὴρ, ἐκ (δὲ ἀνδρὸς γένηταί	τις	πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον
[13]	πρόφασις. Ὁ δίκαιος δὲ ὥσπερ	τις	πρόβολος εἱστήκει, τὰς τοῦ χειμῶνος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/04/2009