Chapitre |
[8] |
συνεργοῦντος
αὐτῇ
πρὸς
τὸ
ζῇν
|
ἐπὶ |
γῆς,
μικρὰ
πρὸς
τὰς
τούτου |
[7] |
συνυφανθῶσι
τῇ
φύσει·
καὶ
οὔτε
|
ἐπὶ |
γῆς
μοχθοῦντας
ἡμᾶς
ἀπολιμπάνειν
ἐθέλουσιν, |
[5] |
πλεονεξίας
ἔγκλημα
προστριψάμενος.
Οὔτε
εἰ
|
ἐπὶ
|
γῆς
πλέθρα
κτήσαιτό
τις
μυρία, |
[8] |
τὸν
Δεσπότην
ἀχθεὶς,
καὶ
τῆς
|
ἐπὶ |
γῆς
πορείας
τῆς
ἐνδοθείσης
αὐτῷ |
[7] |
τὴν
ἐν
οὐρανοῖς
εὐταξίαν
σκιαγραφεῖν
|
ἐπὶ |
γῆς.
Τοῦτο,
ἐντεῦθεν
καλούμενον,
ἀπανίσταται. |
[7] |
καιρός.
Τοῦτο
ἄρχειν
ἐτάχθη
τῶν
|
ἐπὶ |
γῆς.
Τούτῳ
γυμνάσιον
ἀρετῆς
ἡ |
[3] |
τὴν
ὁδόν
μου·
πανταχοῦ
τὴν
|
ἐπὶ |
γῆς
τῶν
ἀνθρώπων
διατριβὴν,
ἢ |
[14] |
βασιλείας
θρόνων
τὸν
ἄνδρα
καταγαγὼν,
|
ἐπὶ |
κοπρίας
ἐκάθισεν.
Ὁ
δὲ,
καὶ |
[16] |
καὶ
κατὰ
τὸ
γεγραμμένον,
Ἐπίῤῥιψον
|
ἐπὶ |
Κύριον
τὴν
μέριμνάν
σου,
καὶ |
[7] |
τὸ
τῷ
δικαίῳ
πάλαι
ῥηθὲν
|
ἐπὶ
|
παντὸς
ἀνθρώπου
πέπηγε
καὶ
κρατεῖ· |
[3] |
οἵ
τινα
συντεταμένην
πορείαν
ἀνύοντες,
|
ἐπὶ |
τὰ
πρόσω
τὰς
τῶν
ποδῶν |
[4] |
δυνάμενος.
~Ἡμεῖς
δὲ
ἡδόμεθα
μὲν
|
ἐπὶ |
τὰ
πρόσω
φερόμενοι,
καὶ
τὰς |
[2] |
τραυμάτων
αἰσχύνης
ἐλεύθερα,
καὶ
τοὺς
|
ἐπὶ |
τῇ
νίκῃ
στεφάνους
λαβεῖν,
ἐγρηγορότας |
[5] |
χεῖρας
ὁρᾷ,
μόνον
ἐκείνοις
τὸν
|
ἐπὶ |
τῇ
συλλογῇ
μόχθον
καὶ
τὸ |
[1] |
Διὰ
τοῦτο,
ἀδελφοὶ,
καὶ
νῦν
|
ἐπὶ |
τὴν
αὐτὴν
ἥκω
παραίνεσιν,
ὅπηπερ |
[12] |
δὲ
ἀφῆκε
μὲν,
ἀντέστραπται
δὲ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἑαυτοῦ
κεφαλήν.
Αὐτὸς
ἀπολαύει
|
[15] |
τι
ποιήσει
λοιπὸν
ὁ
πολέμιος,
|
ἐπὶ |
τὴν
τῆς
ἀρχαίας
ἐπιβουλῆς
ἔρχεται |
[3] |
ἀμείβοντες,
καὶ
τὴν
ἀεὶ
προτέραν
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς
ἐρεισθεῖσαν
δευτέραν
ἀποδεικνύντες |
[9] |
εἰ
καί
τι
τῶν
ἀναγκαίων
|
ἐπὶ |
τῆς
νηὸς
ἄγοντες
τύχοιεν,
κλύδων |
[3] |
τὸ
πρότερον
ἀεὶ
καταλιμπάνοντες
ὕστερον,
|
ἐπὶ |
τὸ
πέρας
φθάνουσι
τῆς
ζωῆς. |
[3] |
τὸν
δρόμον,
περιλαβοῦσα
πρὸς
βίαν,
|
ἐπὶ
|
τὸ
τεταγμένον
ὑπὸ
τοῦ
Δεσπότου |
[2] |
τὸν
δρόμον
τοῦτον
ἐπινοήσαντας,
ἀμεταστρέπτως
|
ἐπὶ |
τὸ
τῆς
ὁδοῦ
πέρας
ἐπείγεσθαι. |
[3] |
ταχείᾳ
μεταθέσει
τῆς
ἄλλης,
ῥᾳδίως
|
ἐπὶ |
τὸ
τῆς
ὁδοῦ
τέρμα
χωροῦσιν· |
[15] |
κάτω
νενευκυῖα,
καὶ
τὰς
χεῖρας
|
ἐπὶ |
τοῖς
ὁρωμένοις
συγκρούουσα,
καὶ
τοὺς |
[10] |
ἀκοάς·
ἀλλὰ
τὴν
δαπάνην
μετατιθέντες
|
ἐπὶ
|
τοῖς
χείροσι,
καὶ
τὸ
φιλότιμον |
[12] |
τῆς
συμφορᾶς.
Ὁ
Σωτὴρ
δὲ
|
ἐπὶ |
τὸν
ἀνάψαντα
ταύτην
ῥυῆναι
πεποίηκε, |
[16] |
πᾶσι
τοῖς
ἀγαθοῖς,
καὶ
διπλασίων
|
ἐπὶ |
τὸν
οἶκον
(πανταχόθεν
ὁ
πλοῦτος |
[5] |
ὡς
οἱ
μὲν
πάλαι
δουλεύοντες
|
ἐπὶ |
τὸν
τῆς
ἀρχῆς
θρόνον
ἀνέβησαν, |
[3] |
ἀγαπητοὶ,
τὸν
ἅπαξ
ὑπεκδραμόντα
τὴν
|
ἐπὶ |
τόνδε
τὸν
βίον
φέρουσαν
πύλην, |
[15] |
τῇ
συνοικούσῃ
μηκύνειν.
Ὁ
δὲ,
|
ἐπὶ |
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν
ἀχθεσθεὶς,
ὡς
|