Chapitre |
[15] |
παρὰ
τοῦ
Δεσπότου
μισθὸν,
ἔλεγέ
|
τε |
ἀεὶ
τῆς
μὲν
τῶν
γυναικῶν |
[5] |
ὁμοίως
ἁπάντων
ἀλλότρια
φαίνεται,
τῶν
|
τε |
ἀπολαύειν
δοκούντων,
τῶν
τε
οὔτε |
[11] |
οὖν
ὁ
καιρὸς
ἐνεδίδου,
δύναμίς
|
τε |
ἀρκοῦσα
ὑπῆν,
πάντα
ἂν
ὑμῖν |
[8] |
αὐτῷ
συνεχῶς
καὶ
βοῶν,
εὐήνιόν
|
τε |
αὐτὸ
καὶ
κοῦφον
ἀεὶ
πρὸς |
[10] |
ἡμέτερον,
πολλοῖς
διανείμωμεν,
οἳ
βαστάσουσί
|
τε |
αὐτὸ
περιχαρῶς,
καὶ
τοῖς
τοῦ |
[6] |
εἰσέρχεται
τῆς
ἀκρασίας
μετάμελος.
Ἀδρανεστέρου
|
τε |
γὰρ
αἰσθάνεται
γεγενημένου
τοῦ
σώματος, |
[7] |
ταῖς
τῶν
χειρόνων
ἐπαγωγαῖς·
ἐκεῖσέ
|
τε |
ἐπειγομένων
προτρέχουσι,
καὶ
τοῖς
ἀγγέλοις |
[13] |
χειρόνων
πραγμάτων
φέρων
κατήφειαν·
ἀλλήλοις
|
τε |
ἐπισυνήπτετο
τὰ
δεινὰ,
καὶ
τὴν |
[7] |
Τί
δὲ
ὄντως
(ἡμέτερον;
Ψυχή
|
τε, |
ᾗ
ζῶμεν,
λεπτή
τις
οὖσα |
[8] |
διὰ
πάντων
πειράσεται
σώζειν
εἰλικρινές
|
τε |
καὶ
γνήσιον·
τῆς
σαρκὸς
δὲ |
[13] |
ἐξ
ὧν
ἔπαθεν
ἀναπεισθῇ
λογίσασθαί
|
τε |
καὶ
λέγειν,
ὡς
ἄρα
οὐδεμία |
[6] |
ἰδίων
ὄντως
ἑκάστου
μᾶλλον
ἀλλοτρίωσίς
|
τε |
καὶ
μείωσις,
ἐλαττουμένου
τοῦ
σώματος |
[10] |
θέλγοντες,
οἱ
δὲ
ἀτόποις
βλέμμασί
|
τε |
καὶ
σχήμασι
τὸ
τῆς
ἀκρασίας |
[4] |
ὄντως
γενέσθαι
δύναται
συμφυὴς
ψυχῇ
|
τε
|
καὶ
σώματι,
τούτοις
οὐδὲ
προσέχομεν· |
[9] |
μόναις
ταῖς
ψυχαῖς,
εἴπερ
οἷόν
|
τε, |
καὶ
τοῖς
σώμασιν
ἐκ
τοῦ |
[2] |
καὶ
παραστῆσαι
Χριστῷ
τὴν
ψυχήν
|
τε |
ὁμοῦ
καὶ
τὸ
σῶμα
τῆς |
[5] |
τῶν
τε
ἀπολαύειν
δοκούντων,
τῶν
|
τε |
οὔτε
προσπελαζόντων
αὐτοῖς.
Οὐδὲ
γὰρ |
[9] |
δήπου
μᾶλλον
ταῦτα
ἡμᾶς
βουλεύεσθαί
|
τε |
προσήκει
καὶ
πράττειν.
Ἐκεῖνοι
μὲν |
[1] |
ἥκω
παραίνεσιν,
ὅπηπερ
ἂν
οἷός
|
τε |
ὦ,
τῶν
τοῦ
διαβόλου
δικτύων |