HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur le mépris du monde

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 75 formes différentes pour 157 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[5]   πλείους μεμήνασιν, ἡμέτερον ὄντως ἐστὶν, ἢ γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´ ὁμοίως ἁπάντων

[15]   τοῦ κτίσαντος ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος, ἢ διακαρτεροῦντα πρὸς τὰ δεινὰ, τὸν

[2]   λυσιτελὲς ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους ἢ δρομέας στειλαμένους ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν

[5]   ἴδιος αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´ ἢ ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας

[3]   ἐπὶ γῆς τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην ἢ φαύλην, οὕτω δεῖν

[2]   δυναστεῖαι καὶ τυραννίδες, καὶ δορυφόρων ἢ κολάκων ἐσμοί· μηδὲ εἰ θρόνος

[8]   σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης, ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ

[8]   καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης, ἢ κρυμῷ καὶ

[9]   νοῦν ταῖς τούτου μερίμναις κατέδησεν, ἢ μύσος ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει

[8]   ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης τι

[5]   τυχὸν, τὴν εὐπραγίαν ὄψεται μεταβαίνουσαν. Ἢ οὐκ ἴσμεν ὁπόσοι μὲν ἀγροὶ,

[3]   τὸ πέρας φθάνουσι τῆς ζωῆς. Ἢ οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ συνεχής

[8]   θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης τι παρά τινων βίαιον,

[13]   ἐζήλουν αἱ συμφοραὶ, καὶ πρὶν ἢ παυθῆναι τὸ πρότερον δάκρυον, ἑτέρου

[9]   ἄρα τις καὶ πάλαι δελεασθεὶς, ἢ πλούτου κόνιν ἐξ ἀδικίας ἐφ´

[10]   τοῖς ταύτην ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι γὰρ ἢ πόσοι τῶν ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν!

[5]   ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς, ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ γεγενημένους ἤδη

[10]   παρατρέχομεν ἀδελφοὺς, οὐδὲ τοῖς παισὶν ἢ τοῖς ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν

[9]   ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ τῶν ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν·

[1]   ἴδωσί τι χωρίον περὶ αὐτὰς, ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν

[3]   τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην ἢ φαύλην, οὕτω δεῖν προσαγορεύειν ἡγούμενος

[1]   αὐτὰς, ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν πυκνότητι σύσκιον, εἰς τοῦτο

[6]   ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ μέθης ἢ χειμῶνός τινος, τοῦ λογίσασθαι, ποῖ

[15]   πλανῆτις γὰρ καὶ λάτρις περιέρχομαι, ἡ βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς τὰς

[11]   τὰ κατ´ ἐκεῖνον, ὅπως ἔδειξεν ἡ Βίβλος, ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα τὴν ἐργασίαν

[11]   ἀφορμὴν, καὶ σοφώτερος ἔσται, φησὶν ἡ Γραφή. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς

[16]   αὐτός σε διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν

[8]   λέξει θαῤῥῶν· Οἴδαμεν, ὅτι, ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους

[12]   Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ κοινὴ μήτηρ ἐνίκησε, καὶ τῷ

[7]   ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς ἡ κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται νόμος,

[15]   σαλεύειν ἐπειρᾶτο τὸν ἀθλητήν. Καὶ ἡ μὲν πρὸς τὸν μακρὸν χρόνον

[16]   οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε αὖθις ἡ νόσος αὐτὸν, ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα,

[3]   δοκεῖ συνεχής τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη

[16]   τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον· ὅταν ἡ σάλπιγξ, ἡ τὴν τοῦ βασιλέως

[16]   πλέον. Ἀνέθαλεν εἰς δευτέραν ἥβην ἡ σάρξ· ἤνθησεν ὁ βίος πάλιν

[16]   τὴν πάνδημον· ὅταν ἡ σάλπιγξ, ἡ τὴν τοῦ βασιλέως ἐπιδημίαν σημαίνουσα,

[12]   ἡμετέραις εὐπραγίαις λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς βιαίοις ἐκείνου

[12]   τοῦ δημοσιεῦσαι τὴν ἔχθραν. Ἀντέπνευσεν ἡ χάρις ταῖς τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς·

[7]   δὲ ὄντως (ἡμέτερον; Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή τις οὖσα καὶ

[6]   πάντη ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη περιφανὴς, καὶ τῶν ἰδίων ὄντως

[15]   τοῦ γυναίου διάνοιαν ὑποσύρας εἰς ἀσεβῆ γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´ ἐκείνης

[2]   μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ γῆ βλαστάνουσα πᾶσαν τρυφὴν, καὶ πολυτελεῖς

[4]   καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα τῇ γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς ἀνθρώποις

[16]   ὁ κριτὴς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς συναγάγῃ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον· ὅταν

[5]   μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ τῇ συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ τῆς πλεονεξίας

[6]   νωθροῦ, καὶ παντάπασιν ἀσθενοῦς. Τοῦτο δὴ ἄρα καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν

[2]   τὸ ἄνθος ἐξέπεσε) Τούτοις γὰρ δὴ πᾶσι τοῖς οὕτω τερπνοῖς ὁ

[8]   ἔτι κερδαίνων. Ἐν γὰρ τῷ ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι; φησὶν ὁ

[5]   ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ γεγενημένους ἤδη καταλιμπάνει, καὶ οὐκ ἐθέλει τοῖς

[12]   πᾶν ἔργον ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ ἤδη πρὸς λιμένας ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε,

[15]   Τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ προέῤῥευσεν ἤδη, τὸ δὲ ἔτι πορεύεται· καὶ

[10]   βαρὺ τοῦ λιμοῦ κέντρον ἡμᾶς, ἀναιδῆ πάλιν καλοῦμεν καὶ βίαιον. Καὶ,

[1]   βλάπτειν ἡμᾶς ἀεὶ λαμβάνων ἰσχύν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ πολὺ τῆς ἐκείνου

[14]   διάβολον ὁ δίκαιος κατηκόντιζε ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν

[14]   οὐδὲν τῶν συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκέ τις ἀγγέλλων, ὡς

[10]   πικροτέροις ἡμᾶς τούτων βάλωσι ῥήμασιν, ἐπειδὴ καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον, ὡς ἴστε,

[10]   τῷ βίῳ συνέλεξας. Δάκρυε νῦν, ἐπειδὴ τότε δακρύοντα τὸν ἀδελφὸν ὁρῶν

[10]   ἡμᾶς ἐξορκῶν συνεχῶς, δύναται τὴν ἀνελεῆ κάμψαι προαίρεσιν. Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι

[2]   ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ

[12]   ἦν, καὶ ἀνέζησεν· ἀπολωλὼς, καὶ εὑρέθη· καὶ τὸ συγγενὲς σῶμα σκεπάσωμεν.

[12]   διάβολος, οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ ἠβουλήθη τῆς ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ

[8]   ὑφ´ ἧς τὸν τῆς σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ τῶν

[6]   ὁ μὲν τῆς σαρκὸς οἶστρος ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν

[2]   δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος

[13]   Καὶ μηδεὶς ἐξ ὧν ἔπαθεν ἀναπεισθῇ λογίσασθαί τε καὶ λέγειν, ὡς

[8]   ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν

[12]   τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης ᾠκοδόμησε μάνδραν. Ἐτάχθη καὶ νῦν μεθ´ ἡμῶν ὁ

[7]   ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν ἐτάχθη τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον

[10]   καὶ πράττειν αὐτοῖς. Εἰ δὲ παρασταίη πένης ἡμῖν, (μόλις ὑπὸ τοῦ

[15]   παρατρέφομαι νῦν· καὶ ὅτι καλὸν εἴη καὶ χρήσιμον, ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν

[14]   ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς, καὶ ὅτι πατὴρ εἴη φιλόστοργος οἷς ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν

[12]   ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ διαφυγόντες

[16]   αὖθις ἡ νόσος αὐτὸν, ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν ἀνύσασα πλέον.

[2]   ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ νίκῃ στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ

[12]   βλάπτων ἐκεῖνος μηδὲν μέγα βλάψαι δοκῇ, καὶ πολεμήσας, μηδένα δεῖξαι νενικημένον,

[1]   τὰς ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν βέλη ποιούμενος, καὶ παρ´ ἡμῶν εἰς

[2]   πάντα ματαιότης) μηδὲ εἰ σωμάτων κάλλη προτείνοιτο, παρὰ πονηρῶν ψυχῶν ἐνοικούμενα

[3]   ἐκκλῖναι, καὶ μὴ ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον· αὕτη δὲ, κἂν ἡμεῖς

[9]   ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων, ἃ μὴ δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς

[9]   ~Φύγωμεν οὖν ὅπως ἔνι τάχους, μὴ ἑαυτοὺς ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´

[10]   δὲ ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν κεκραγώς· Μὴ ζήτει φιλανθρωπίαν, ἢν αὐτὸς ἐφ´

[10]   δικαίως, ἡμῖν. Δέδοικα δὲ ἐγὼ, μὴ καὶ πικροτέροις ἡμᾶς τούτων βάλωσι

[3]   καὶ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἐπιβάντα, μὴ καὶ πρὸς τὸ τέλος ταύτης

[10]   μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες μὴ καὶ τῆς δυσπραγίας αὐτῆς ἐκ

[8]   διὰ μετρίας ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ μέντοιγε ἐπιτρέπειν ὑπὸ κόρου σκιρτᾷν.

[3]   πόλεως ἄγουσιν, ἔστιν ἐκκλῖναι, καὶ μὴ ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον· αὕτη

[12]   δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι, μὴ παραδραμεῖν τὰ χθὲς ὑπὸ τοῦ

[10]   πρὸς τοὺς δεομένους τῷ πλούτῳ. Μὴ παραδράμωμεν τοὺς ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν

[15]   τὸ λυσιτελοῦν ἐπιμετρεῖ τοῖς οἰκέταις. Μὴ περιεργάζου τοῦ Δεσπότου τὴν κρίσιν.

[2]   ἑαυτοὺς ἀποκλίνωμεν. Καὶ δέος πολὺ μή ποτε, προσδραμόντες ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ

[7]   μοχθοῦντας ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν μὴ πρὸς βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν

[0]   ~ΟΜΙΛΙΑ ΚΑʹ (Περὶ τοῦ μὴ προσηλῶσθαι τοῖς βιωτικοῖς, καὶ περὶ

[2]   (Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ γῆ

[1]   προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν αὐτοῖς, ὥστε μὴ πρότερον δυνηθῆναί τινα τοὺς τοῦ

[12]   οἱ διαφυγόντες τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς,

[10]   ἱκετηρίαις ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν ἡμᾶς ἐξορκῶν

[8]   τῇ τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν τῆς

[3]   ἡ παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη ταῖς ἡλικίαις καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν

[7]   οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν δεομένη τῶν βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ

[12]   ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων ἀναγκαζομένη, καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα

[12]   λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο

[16]   ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ μὲν ἄλογα κτήνη, καὶ πᾶς ὁ πλοῦτος διαφθειρόμενος,

[2]   θρόνος ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς, ὑποζεύξας ἔθνη καὶ πόλεις εἰς δουλείαν ἑκούσιον

[5]   πόσαι δὲ οἰκίαι, πόσα δὲ ἔθνη καὶ πόλεις, καὶ ζώντων ἔτι

[12]   σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ κοινὴ μήτηρ ἐνίκησε, καὶ τῷ πολεμίῳ

[12]   αὐτοῖς βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι

[9]   τοῖς δάκρυσιν· ἁγιότης δὲ καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν εἰς τὸν ἐκείνων μεθίσταται

[16]   μηδὲν ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς καρτερίας τῷ δικαίῳ μισθός.

[3]   βίον ὠνόμασε· νῦν μὲν ὧδέ πη λέγων· Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν

[4]   τοῖς συλλέξασι, καὶ τὸν ἐκεῖ περιχαρῆ ποιεῖ βίον ἡμῖν, ἴδια τῶν

[4]   γινόμενα· ποῖα δὲ βαρέα καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα τῇ γῇ, καὶ

[15]   ἡμῖν; Διδάσκομεν τὸν Δεσπότην, ὅπως χρὴ διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον; Αὐτὸς

[14]   ἐγὼ δὲ ὄργανον. Τί με χρὴ δοῦλον ὄντα δυσχεραίνειν ἀνόνητα, καὶ

[9]   τοῦ πελάγους αὐτοῖς, καὶ καλύπτειν ἀπειλήσῃ πεπιεσμένην τῷ φόρτῳ τὴν ναῦν,

[16]   σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν σωμάτων ἀπαιτήσῃ παρακαταθήκην. Τότε καὶ οἱ νῦν

[15]   ἀγῶσι μόχθον ἑαυτῷ καὶ τῇ συνοικούσῃ μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ τούτοις

[7]   ἄνθρωπος· νοῦς ἐνδεδεμένος προσφόρῳ καὶ πρεπούσῃ σαρκί. Τοῦτο ὑπὸ τοῦ πανσόφου

[6]   διηνεκῶς; ~Ἅ γε μικράν τινα τῇ γεύσει μόνον ἐναποθέμενα κατὰ τὴν

[4]   βαρέα καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα τῇ γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς

[3]   κατὰ τῶν ἐπηρεαζόντων βοήθειαν, καὶ τῇ λύρᾳ προσάγων μεθ´ ἡδονῆς, Καὶ

[2]   αἰσχύνης ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ νίκῃ στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν

[12]   Ἂν γὰρ ἀκατάσειστοι μείνητε, καὶ τῇ πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι, καθάπερ χρυσὸς

[10]   καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον, ὡς ἴστε, τῇ πονηρίᾳ τὸν πλούσιον. Οὐδὲ γὰρ

[2]   τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον τῇ πρώτῃ γεύσει τὸ τοῦ δόλου

[14]   οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον, αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ τῆς πείρας προσῆγε

[5]   ὁρᾷ, μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ τῇ συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ τῆς

[15]   τοῖς ἀγῶσι μόχθον ἑαυτῷ καὶ τῇ συνοικούσῃ μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ

[8]   διηνεκὲς, πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς

[3]   τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες τῇ ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης, ῥᾳδίως

[8]   ὥστε συνέχειν μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας

[8]   καὶ σκότος οἰκήσει διηνεκὲς, πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ

[9]   κατέδησεν, ἢ μύσος ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον, ἢ τῶν ἄλλων

[6]   ψυχῆς, οὐχὶ πρόδηλος πάντη ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη περιφανὴς, καὶ

[7]   ἂν, ὅταν ἐξ ἐπιμελείας συνυφανθῶσι τῇ φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς

[12]   βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι διαφυγόντες

[6]   καὶ παραφόρου ψυχῆς, οὐχὶ πρόδηλος πάντη ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη

[7]   στέφανον. ~Ταῦτα μὲν ὡς ἀλλότρια πάντη καὶ περιττὰ, καὶ οὐδενὸς ἴδια

[14]   ἰδίων αὐτῷ. Κρατείτω τὸ τῷ Δεσπότῃ δοκοῦν· αὐτός ἐστιν ὁ πλάστης

[7]   (ἡμέτερον; Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή τις οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ

[9]   νηὸς ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων δὲ ἐπαναστῇ ζέων ἐκ τοῦ πελάγους αὐτοῖς,

[12]   ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων αὐτῇ, καὶ τὸν ἀέρα τὸν ἐγγὺς

[8]   κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ γῆς,

[14]   καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον, αὐτῇ τῇ σαρκὶ τὸ τῆς πείρας

[3]   μὴ ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον· αὕτη δὲ, κἂν ἡμεῖς ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν

[7]   τῶν βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ ταύτῃ δοθὲν ὄχημα πρὸς τὸν βίον

[2]   οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον τῇ πρώτῃ γεύσει τὸ τοῦ δόλου καταπίωμεν

[10]   λιμοῦ καὶ φθεγγόμενος, ἀποστρεφόμεθα τὸν ὁμοφυῆ, βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ

[11]   καὶ σοφώτερος ἔσται, φησὶν ἡ Γραφή. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν

[7]   καὶ δυναστεία, καὶ περιφάνεια, καὶ τρυφὴ, καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος ὄχλος,

[8]   σκότος οἰκήσει διηνεκὲς, πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος,

[16]   τὸ μὲν ὡς μηδὲν ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς καρτερίας

[3]   ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τοῖς τοῦ χρόνου τμήμασιν ἐπεμβαίνοντες,

[8]   σώματος, ὡς μόνου κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ πρὸς τὸ

[12]   λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι διαφυγόντες τὸν

[7]   πολλήν. Τί δὲ ὄντως (ἡμέτερον; Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή τις

[4]   κόσμος ὄντως γενέσθαι δύναται συμφυὴς ψυχῇ τε καὶ σώματι, τούτοις οὐδὲ

[3]   τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη ταῖς ἡλικίαις

Chapitre
[5]	πλείους μεμήνασιν, ἡμέτερον ὄντως ἐστὶν,	ἢ	γίνεσθαι πέφυκεν· ἀλλ´ ὁμοίως ἁπάντων
[15]	τοῦ κτίσαντος ὀργῆς ἀκονήσαντα ξίφος,	ἢ	διακαρτεροῦντα πρὸς τὰ δεινὰ, τὸν
[2]	λυσιτελὲς ἅπασιν, ἀδελφοὶ, καθάπερ ὁδοιπόρους	ἢ	δρομέας στειλαμένους ἡμᾶς, καὶ πανταχόθεν
[5]	ἴδιος αὐτῶν μένει διηνεκῶς· ἀλλ´	ἢ	ζῶντας ἔτι πανταχόθεν αὐτὸν περισφίγγοντας
[3]	ἐπὶ γῆς τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν,	ἢ	θαυμαζομένην ἢ φαύλην, οὕτω δεῖν
[2]	δυναστεῖαι καὶ τυραννίδες, καὶ δορυφόρων	ἢ	κολάκων ἐσμοί· μηδὲ εἰ θρόνος
[8]	σαρκὸς δὲ ἢ λιμῷ τηκομένης,	ἢ	κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ
[8]	καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς δὲ	ἢ	λιμῷ τηκομένης, ἢ κρυμῷ καὶ
[9]	νοῦν ταῖς τούτου μερίμναις κατέδησεν,	ἢ	μύσος ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει
[8]	ἢ κρυμῷ καὶ θάλπει προσπαλαιούσης,	ἢ	νόσοις ἀλγυνομένης, ἢ πασχούσης τι
[5]	τυχὸν, τὴν εὐπραγίαν ὄψεται μεταβαίνουσαν.	Ἢ	οὐκ ἴσμεν ὁπόσοι μὲν ἀγροὶ,
[3]	τὸ πέρας φθάνουσι τῆς ζωῆς.	Ἢ	οὐχὶ καὶ ὑμῖν δοκεῖ συνεχής
[8]	θάλπει προσπαλαιούσης, ἢ νόσοις ἀλγυνομένης,	ἢ	πασχούσης τι παρά τινων βίαιον,
[13]	ἐζήλουν αἱ συμφοραὶ, καὶ πρὶν	ἢ	παυθῆναι τὸ πρότερον δάκρυον, ἑτέρου
[9]	ἄρα τις καὶ πάλαι δελεασθεὶς,	ἢ	πλούτου κόνιν ἐξ ἀδικίας ἐφ´
[10]	τοῖς ταύτην ἐπιτηδεύουσι. Πόσαι γὰρ	ἢ	πόσοι τῶν ἐνίων περιεστήκασι τράπεζαν!
[5]	ἀποδιδράσκει, πρὸς τοὺς δυνατωτέρους μεταῤῥυεὶς,	ἢ	πρὸς τῷ θανάτῳ γεγενημένους ἤδη
[10]	παρατρέχομεν ἀδελφοὺς, οὐδὲ τοῖς παισὶν	ἢ	τοῖς ἄλλοις οἰκείοις τὴν εὐπορίαν
[9]	ἀσελγείας προσῆψε τῇ φύσει δυσέκνιπτον,	ἢ	τῶν ἄλλων ἐγκλημάτων ἐπλήρωσεν ἑαυτόν·
[1]	ἴδωσί τι χωρίον περὶ αὐτὰς,	ἢ	φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς, ἢ φυτῶν
[3]	τῶν ἀνθρώπων διατριβὴν, ἢ θαυμαζομένην	ἢ	φαύλην, οὕτω δεῖν προσαγορεύειν ἡγούμενος
[1]	αὐτὰς, ἢ φάραγξι βαθείαις διεῤῥωγὸς,	ἢ	φυτῶν πυκνότητι σύσκιον, εἰς τοῦτο
[6]	ὁ νοῦς, ὥσπερ ἐκ μέθης	ἢ	χειμῶνός τινος, τοῦ λογίσασθαι, ποῖ
[15]	πλανῆτις γὰρ καὶ λάτρις περιέρχομαι,	ἡ	βασιλὶς δουλεύω, καὶ πρὸς τὰς
[11]	τὰ κατ´ ἐκεῖνον, ὅπως ἔδειξεν	ἡ	Βίβλος, ἐπεξελθὼν ἀπέδωκα τὴν ἐργασίαν
[11]	ἀφορμὴν, καὶ σοφώτερος ἔσται, φησὶν	ἡ	Γραφή. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς
[16]	αὐτός σε διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει	ἡ	δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[8]	λέξει θαῤῥῶν· Οἴδαμεν, ὅτι, ἐὰν	ἡ	ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους
[12]	Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ	ἡ	κοινὴ μήτηρ ἐνίκησε, καὶ τῷ
[7]	ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον ἀρετῆς	ἡ	κτίσις ὑφήπλωται. Τούτῳ κεῖται νόμος,
[15]	σαλεύειν ἐπειρᾶτο τὸν ἀθλητήν. Καὶ	ἡ	μὲν πρὸς τὸν μακρὸν χρόνον
[16]	οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε αὖθις	ἡ	νόσος αὐτὸν, ὡς εἰκῆ προσελθοῦσα,
[3]	δοκεῖ συνεχής τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι	ἡ	παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία διειλημμένη
[16]	τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον· ὅταν	ἡ	σάλπιγξ, ἡ τὴν τοῦ βασιλέως
[16]	πλέον. Ἀνέθαλεν εἰς δευτέραν ἥβην	ἡ	σάρξ· ἤνθησεν ὁ βίος πάλιν
[16]	τὴν πάνδημον· ὅταν ἡ σάλπιγξ,	ἡ	τὴν τοῦ βασιλέως ἐπιδημίαν σημαίνουσα,
[12]	ἡμετέραις εὐπραγίαις λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν	ἡ	(φλὸξ ἀναῤῥιπιζομένη ταῖς βιαίοις ἐκείνου
[12]	τοῦ δημοσιεῦσαι τὴν ἔχθραν. Ἀντέπνευσεν	ἡ	χάρις ταῖς τοῦ πολεμίου ῥοπαῖς·
[7]	δὲ ὄντως (ἡμέτερον; Ψυχή τε,	ᾗ	ζῶμεν, λεπτή τις οὖσα καὶ
[6]	πάντη ζημία τῇ φύσει, καὶ	βλάβη	περιφανὴς, καὶ τῶν ἰδίων ὄντως
[15]	τοῦ γυναίου διάνοιαν ὑποσύρας εἰς	ἀσεβῆ	γνώμην καὶ βλάσφημον, δι´ ἐκείνης
[2]	μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ	γῆ	βλαστάνουσα πᾶσαν τρυφὴν, καὶ πολυτελεῖς
[4]	καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα τῇ	γῇ,	καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς ἀνθρώποις
[16]	ὁ κριτὴς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς	συναγάγῃ	τὴν Ἐκκλησίαν τὴν πάνδημον· ὅταν
[5]	μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ τῇ	συλλογῇ	μόχθον καὶ τὸ τῆς πλεονεξίας
[6]	νωθροῦ, καὶ παντάπασιν ἀσθενοῦς. Τοῦτο	δὴ	ἄρα καὶ τοῖς παιδοτρίβαις κατανοήσασιν
[2]	τὸ ἄνθος ἐξέπεσε) Τούτοις γὰρ	δὴ	πᾶσι τοῖς οὕτω τερπνοῖς ὁ
[8]	ἔτι κερδαίνων. Ἐν γὰρ τῷ	ᾅδῃ	τίς ἐξομολογήσεταί σοι; φησὶν ὁ
[5]	ἢ πρὸς τῷ θανάτῳ γεγενημένους	ἤδη	καταλιμπάνει, καὶ οὐκ ἐθέλει τοῖς
[12]	πᾶν ἔργον ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ γὰρ	ἤδη	πρὸς λιμένας ἡμῖν, ὡς ὁρᾶτε,
[15]	Τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ προέῤῥευσεν	ἤδη,	τὸ δὲ ἔτι πορεύεται· καὶ
[10]	βαρὺ τοῦ λιμοῦ κέντρον ἡμᾶς,	ἀναιδῆ	πάλιν καλοῦμεν καὶ βίαιον. Καὶ,
[1]	βλάπτειν ἡμᾶς ἀεὶ λαμβάνων ἰσχύν.	Ἐπειδὴ	γὰρ τὸ πολὺ τῆς ἐκείνου
[14]	διάβολον ὁ δίκαιος κατηκόντιζε ῥήμασιν.	Ἐπειδὴ	δὲ αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν
[14]	οὐδὲν τῶν συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν.	Ἐπειδὴ	δὲ ἧκέ τις ἀγγέλλων, ὡς
[10]	πικροτέροις ἡμᾶς τούτων βάλωσι ῥήμασιν,	ἐπειδὴ	καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον, ὡς ἴστε,
[10]	τῷ βίῳ συνέλεξας. Δάκρυε νῦν,	ἐπειδὴ	τότε δακρύοντα τὸν ἀδελφὸν ὁρῶν
[10]	ἡμᾶς ἐξορκῶν συνεχῶς, δύναται τὴν	ἀνελεῆ	κάμψαι προαίρεσιν. Διὰ ταῦτα ὑφορῶμαι
[2]	ἐλθεῖν (Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν	ῥέῃ,	μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ
[12]	ἦν, καὶ ἀνέζησεν· ἀπολωλὼς, καὶ	εὑρέθη·	καὶ τὸ συγγενὲς σῶμα σκεπάσωμεν.
[12]	διάβολος, οὐκ ἀπολαύσας ἐφ´ ᾧπερ	ἠβουλήθη	τῆς ἐγχειρήσεως; Γείτονα μὲν γὰρ
[8]	ὑφ´ ἧς τὸν τῆς σωτηρίας	ἐσυλήθη	καιρόν· οὐδὲν δὲ ἐκ τῶν
[6]	ὁ μὲν τῆς σαρκὸς οἶστρος	ἀπομαρανθῇ,	πρὸς τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν
[2]	δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου·	ἐξηράνθη	ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος
[13]	Καὶ μηδεὶς ἐξ ὧν ἔπαθεν	ἀναπεισθῇ	λογίσασθαί τε καὶ λέγειν, ὡς
[8]	ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους	καταλυθῇ,	οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν
[12]	τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης ᾠκοδόμησε μάνδραν.	Ἐτάχθη	καὶ νῦν μεθ´ ἡμῶν ὁ
[7]	ὠδίνων ἄγει καιρός. Τοῦτο ἄρχειν	ἐτάχθη	τῶν ἐπὶ γῆς. Τούτῳ γυμνάσιον
[10]	καὶ πράττειν αὐτοῖς. Εἰ δὲ	παρασταίη	πένης ἡμῖν, (μόλις ὑπὸ τοῦ
[15]	παρατρέφομαι νῦν· καὶ ὅτι καλὸν	εἴη	καὶ χρήσιμον, ἀσεβέσι χρησάμενον ῥήμασιν
[14]	ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς, καὶ ὅτι πατὴρ	εἴη	φιλόστοργος οἷς ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν
[12]	ἀδελφῶν, ὑπὸ τῆς ἡμετέρας φιλοτιμίας	φανείη	νικώμενος. Ὑμεῖς δὲ οἱ διαφυγόντες
[16]	αὖθις ἡ νόσος αὐτὸν, ὡς	εἰκῆ	προσελθοῦσα, καὶ μηδὲν ἀνύσασα πλέον.
[2]	ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ	νίκῃ	στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ
[12]	βλάπτων ἐκεῖνος μηδὲν μέγα βλάψαι	δοκῇ,	καὶ πολεμήσας, μηδένα δεῖξαι νενικημένον,
[1]	τὰς ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν	βέλη	ποιούμενος, καὶ παρ´ ἡμῶν εἰς
[2]	πάντα ματαιότης) μηδὲ εἰ σωμάτων	κάλλη	προτείνοιτο, παρὰ πονηρῶν ψυχῶν ἐνοικούμενα
[3]	ἐκκλῖναι, καὶ μὴ ὁδεῦσαι τὸν	μὴ	βουλόμενον· αὕτη δὲ, κἂν ἡμεῖς
[9]	ἐκβολὴν ποιησάσθω τῶν ἀγωγίμων, ἃ	μὴ	δεόντως συνέλεξε, καὶ μιμησάσθω τοὺς
[9]	~Φύγωμεν οὖν ὅπως ἔνι τάχους,	μὴ	ἑαυτοὺς ἑκόντες συμπνίξωμεν. Εἰ δ´
[10]	δὲ ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν κεκραγώς·	Μὴ	ζήτει φιλανθρωπίαν, ἢν αὐτὸς ἐφ´
[10]	δικαίως, ἡμῖν. Δέδοικα δὲ ἐγὼ,	μὴ	καὶ πικροτέροις ἡμᾶς τούτων βάλωσι
[3]	καὶ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἐπιβάντα,	μὴ	καὶ πρὸς τὸ τέλος ταύτης
[10]	μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ δεδοικότες	μὴ	καὶ τῆς δυσπραγίας αὐτῆς ἐκ
[8]	διὰ μετρίας ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον τηρεῖν,	μὴ	μέντοιγε ἐπιτρέπειν ὑπὸ κόρου σκιρτᾷν.
[3]	πόλεως ἄγουσιν, ἔστιν ἐκκλῖναι, καὶ	μὴ	ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον· αὕτη
[12]	δρόμον αὖθις ἀδελφοί τινες ἐπανάγουσι,	μὴ	παραδραμεῖν τὰ χθὲς ὑπὸ τοῦ
[10]	πρὸς τοὺς δεομένους τῷ πλούτῳ.	Μὴ	παραδράμωμεν τοὺς ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν
[15]	τὸ λυσιτελοῦν ἐπιμετρεῖ τοῖς οἰκέταις.	Μὴ	περιεργάζου τοῦ Δεσπότου τὴν κρίσιν.
[2]	ἑαυτοὺς ἀποκλίνωμεν. Καὶ δέος πολὺ	μή	ποτε, προσδραμόντες ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ
[7]	μοχθοῦντας ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν ἐθέλουσιν, ἢν	μὴ	πρὸς βίαν αὐτὰς ἑκόντες ἀποδιώξωμεν
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ ΚΑʹ (Περὶ τοῦ	μὴ	προσηλῶσθαι τοῖς βιωτικοῖς, καὶ περὶ
[2]	(Πλοῦτος γὰρ, φησὶν, ἐὰν ῥέῃ,	μὴ	προστίθεσθε καρδίᾳ) μηδὲ εἰ γῆ
[1]	προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν αὐτοῖς, ὥστε	μὴ	πρότερον δυνηθῆναί τινα τοὺς τοῦ
[12]	οἱ διαφυγόντες τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ,	μὴ	σφόδρα ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς,
[10]	ἱκετηρίαις ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς, οὔτε τὸ	μὴ	τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν ἡμᾶς ἐξορκῶν
[8]	τῇ τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης	πλάνῃ	μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς τὸν τῆς
[3]	ἡ παροῦσα ζωὴ, καὶ πορεία	διειλημμένη	ταῖς ἡλικίαις καθάπερ σταθμοῖς, ἀρχὴν
[7]	οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ οὐδὲν	δεομένη	τῶν βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ
[12]	ἐγγὺς ἐπενέμετο, ψαῦσαι τῶν ἀνακτόρων	ἀναγκαζομένη,	καὶ πρὸς κοινωνίαν ἡμᾶς καθέλκουσα
[12]	λυμήνηται· καὶ πανταχόθεν ἡ (φλὸξ	ἀναῤῥιπιζομένη	ταῖς βιαίοις ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο
[16]	ἐβλάστησεν; Ὅτι τὰ μὲν ἄλογα	κτήνη,	καὶ πᾶς ὁ πλοῦτος διαφθειρόμενος,
[2]	θρόνος ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς, ὑποζεύξας	ἔθνη	καὶ πόλεις εἰς δουλείαν ἑκούσιον
[5]	πόσαι δὲ οἰκίαι, πόσα δὲ	ἔθνη	καὶ πόλεις, καὶ ζώντων ἔτι
[12]	σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν δὲ ἡ	κοινὴ	μήτηρ ἐνίκησε, καὶ τῷ πολεμίῳ
[12]	αὐτοῖς βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ	μόνῃ	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι
[9]	τοῖς δάκρυσιν· ἁγιότης δὲ καὶ	δικαιοσύνη	λοιπὸν εἰς τὸν ἐκείνων μεθίσταται
[16]	μηδὲν ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ δὲ	ὑπάρξῃ	τῆς καρτερίας τῷ δικαίῳ μισθός.
[3]	βίον ὠνόμασε· νῦν μὲν ὧδέ	πη	λέγων· Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν
[4]	τοῖς συλλέξασι, καὶ τὸν ἐκεῖ	περιχαρῆ	ποιεῖ βίον ἡμῖν, ἴδια τῶν
[4]	γινόμενα· ποῖα δὲ βαρέα καὶ	δυσχερῆ	καὶ προσηλωμένα τῇ γῇ, καὶ
[15]	ἡμῖν; Διδάσκομεν τὸν Δεσπότην, ὅπως	χρὴ	διεξάγειν τὸν ἡμέτερον βίον; Αὐτὸς
[14]	ἐγὼ δὲ ὄργανον. Τί με	χρὴ	δοῦλον ὄντα δυσχεραίνειν ἀνόνητα, καὶ
[9]	τοῦ πελάγους αὐτοῖς, καὶ καλύπτειν	ἀπειλήσῃ	πεπιεσμένην τῷ φόρτῳ τὴν ναῦν,
[16]	σφοδρότερον ἐμβοήσασα, τὴν τῶν σωμάτων	ἀπαιτήσῃ	παρακαταθήκην. Τότε καὶ οἱ νῦν
[15]	ἀγῶσι μόχθον ἑαυτῷ καὶ τῇ	συνοικούσῃ	μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ τούτοις
[7]	ἄνθρωπος· νοῦς ἐνδεδεμένος προσφόρῳ καὶ	πρεπούσῃ	σαρκί. Τοῦτο ὑπὸ τοῦ πανσόφου
[6]	διηνεκῶς; ~Ἅ γε μικράν τινα	τῇ	γεύσει μόνον ἐναποθέμενα κατὰ τὴν
[4]	βαρέα καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα	τῇ	γῇ, καὶ οὐ πεφυκότα τοῖς
[3]	κατὰ τῶν ἐπηρεαζόντων βοήθειαν, καὶ	τῇ	λύρᾳ προσάγων μεθ´ ἡδονῆς, Καὶ
[2]	αἰσχύνης ἐλεύθερα, καὶ τοὺς ἐπὶ	τῇ	νίκῃ στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν
[12]	Ἂν γὰρ ἀκατάσειστοι μείνητε, καὶ	τῇ	πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι, καθάπερ χρυσὸς
[10]	καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον, ὡς ἴστε,	τῇ	πονηρίᾳ τὸν πλούσιον. Οὐδὲ γὰρ
[2]	τέρψιν οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον	τῇ	πρώτῃ γεύσει τὸ τοῦ δόλου
[14]	οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον, αὐτῇ	τῇ	σαρκὶ τὸ τῆς πείρας προσῆγε
[5]	ὁρᾷ, μόνον ἐκείνοις τὸν ἐπὶ	τῇ	συλλογῇ μόχθον καὶ τὸ τῆς
[15]	τοῖς ἀγῶσι μόχθον ἑαυτῷ καὶ	τῇ	συνοικούσῃ μηκύνειν. Ὁ δὲ, ἐπὶ
[8]	διηνεκὲς, πολλὰ τῇ τρυφῇ καὶ	τῇ	ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος, ὑφ´ ἧς
[3]	τῆς γῆς ἐρεισθεῖσαν δευτέραν ἀποδεικνύντες	τῇ	ταχείᾳ μεταθέσει τῆς ἄλλης, ῥᾳδίως
[8]	ὥστε συνέχειν μόνον αὐτὸ, καὶ	τῇ	τῆς ψυχῆς ὑπηρεσίᾳ διὰ μετρίας
[8]	καὶ σκότος οἰκήσει διηνεκὲς, πολλὰ	τῇ	τρυφῇ καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ
[9]	κατέδησεν, ἢ μύσος ἀσελγείας προσῆψε	τῇ	φύσει δυσέκνιπτον, ἢ τῶν ἄλλων
[6]	ψυχῆς, οὐχὶ πρόδηλος πάντη ζημία	τῇ	φύσει, καὶ βλάβη περιφανὴς, καὶ
[7]	ἂν, ὅταν ἐξ ἐπιμελείας συνυφανθῶσι	τῇ	φύσει· καὶ οὔτε ἐπὶ γῆς
[12]	βίου λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ	τῇ	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι διαφυγόντες
[6]	καὶ παραφόρου ψυχῆς, οὐχὶ πρόδηλος	πάντη	ζημία τῇ φύσει, καὶ βλάβη
[7]	στέφανον. ~Ταῦτα μὲν ὡς ἀλλότρια	πάντη	καὶ περιττὰ, καὶ οὐδενὸς ἴδια
[14]	ἰδίων αὐτῷ. Κρατείτω τὸ τῷ	Δεσπότῃ	δοκοῦν· αὐτός ἐστιν ὁ πλάστης
[7]	(ἡμέτερον; Ψυχή τε, ᾗ ζῶμεν,	λεπτή	τις οὖσα καὶ νοερὰ, καὶ
[9]	νηὸς ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων δὲ	ἐπαναστῇ	ζέων ἐκ τοῦ πελάγους αὐτοῖς,
[12]	ἐκείνου πνοαῖς, ὑπερεχεῖτο τῶν ὑποκειμένων	αὐτῇ,	καὶ τὸν ἀέρα τὸν ἐγγὺς
[8]	κτήματος ἀναγκαίου ψυχῇ, καὶ συνεργοῦντος	αὐτῇ	πρὸς τὸ ζῇν ἐπὶ γῆς,
[14]	καὶ οὐδενὶ τούτων τιναχθῆναι δυνάμενον,	αὐτῇ	τῇ σαρκὶ τὸ τῆς πείρας
[3]	μὴ ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον·	αὕτη	δὲ, κἂν ἡμεῖς ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν
[7]	τῶν βαρυνόντων· καὶ σῶμα, τὸ	ταύτῃ	δοθὲν ὄχημα πρὸς τὸν βίον
[2]	οὐδὲν ἡγησάμενοι βλαβερὸν, ἐγκεκρυμμένον τῇ	πρώτῃ	γεύσει τὸ τοῦ δόλου καταπίωμεν
[10]	λιμοῦ καὶ φθεγγόμενος, ἀποστρεφόμεθα τὸν	ὁμοφυῆ,	βδελυττόμεθα, μετὰ σπουδῆς ἀποτρέχομεν, ὥσπερ
[11]	καὶ σοφώτερος ἔσται, φησὶν ἡ	Γραφή.	Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν
[7]	καὶ δυναστεία, καὶ περιφάνεια, καὶ	τρυφὴ,	καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος ὄχλος,
[8]	σκότος οἰκήσει διηνεκὲς, πολλὰ τῇ	τρυφῇ	καὶ τῇ ταύτης πλάνῃ μεμφόμενος,
[16]	τὸ μὲν ὡς μηδὲν ἀπολωλεκὼς	ἔχῃ,	τὸ δὲ ὑπάρξῃ τῆς καρτερίας
[3]	ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, εὐθὺς ἐν	ἀρχῇ	τοῖς τοῦ χρόνου τμήμασιν ἐπεμβαίνοντες,
[8]	σώματος, ὡς μόνου κτήματος ἀναγκαίου	ψυχῇ,	καὶ συνεργοῦντος αὐτῇ πρὸς τὸ
[12]	λοιπὸν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνῃ τῇ	ψυχῇ	καὶ τῷ σώματι διαφυγόντες τὸν
[7]	πολλήν. Τί δὲ ὄντως (ἡμέτερον;	Ψυχή	τε, ᾗ ζῶμεν, λεπτή τις
[4]	κόσμος ὄντως γενέσθαι δύναται συμφυὴς	ψυχῇ	τε καὶ σώματι, τούτοις οὐδὲ
[3]	τις ὁδὸς ὑφηπλῶσθαι ἡ παροῦσα	ζωὴ,	καὶ πορεία διειλημμένη ταῖς ἡλικίαις

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009