Chapitre |
[5] |
ἄφνω
τῶν
πραγμάτων
αὐτοῖς;
Τά
|
γε |
μὴν
εἰς
βρῶσιν
ἡμῖν
ἐπινενοημένα |
[9] |
κύμασι
καλυφθῆναί
τισι.
Τὰ
χρήματά
|
γε |
μὴν,
ἐκβληθέντα
καλῶς,
οὔτε
ἀπόλλυται |
[6] |
γένοιτο,
κἂν
ἐπαντλῆται
διηνεκῶς;
~Ἅ
|
γε |
μικράν
τινα
τῇ
γεύσει
μόνον |
[6] |
κινδυνεύσοντες.
Πολλοῖς
γοῦν
ὁ
κόρος
|
ἤγαγε |
θάνατον,
καὶ
τοῦ
μηδενὸς
ἀπολαύειν |
[15] |
τελείαν
αὐτῷ
τῆς
ἥττης
αἰσχύνην
|
ἐπήγαγε. |
~Τί
οὖν
ἐντεῦθεν
συνέβαινεν;
Ἔφυγε |
[15] |
ἐδέξατο
παρὰ
τοῦ
Δεσπότου
μισθὸν,
|
ἔλεγέ |
τε
ἀεὶ
τῆς
μὲν
τῶν |
[7] |
πάλαι
ῥηθὲν
ἐπὶ
παντὸς
ἀνθρώπου
|
πέπηγε |
καὶ
κρατεῖ·
Γυμνὸς
ἐξῆλθον
ἐκ |
[14] |
τῇ
σαρκὶ
τὸ
τῆς
πείρας
|
προσῆγε |
μηχάνημα,
καὶ
τὸ
σῶμα
μαστίξας |
[6] |
ὄσον
προσβλέψαι
ταῖς
λαμπούσαις
μορφαῖς,
|
εἴγε |
ἐθέλοιεν
στεφανωθῆναι
τὴν
κεφαλὴν,
ὡς |
[4] |
οὐκ
αἰσθανόμεθα
δαπανωμένου
τοῦ
βίου,
|
καίτοιγε |
ἀεὶ
μετροῦντες
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ |
[8] |
μετρίας
ἐπιμελείας
ἐῤῥωμένον
τηρεῖν,
μὴ
|
μέντοιγε |
ἐπιτρέπειν
ὑπὸ
κόρου
σκιρτᾷν.
Εἰ |
[2] |
γυναικὸς
ὡς
ἀπὸ
προσώπου
ὄφεως
|
φεῦγε, |
φησὶν
ὁ
Σοφός)
μηδὲ
εἰ
|
[16] |
ἐπήγαγε.
~Τί
οὖν
ἐντεῦθεν
συνέβαινεν;
|
Ἔφυγε |
αὖθις
ἡ
νόσος
αὐτὸν,
ὡς |
[2] |
τούτου
τὰ
μὲν
ἑκόντες,
τὰ
|
δὲ |
ἄκοντες,
προσδεθῶμεν
αὐτοῖς,
καὶ
πρὸς |
[4] |
σώματι,
τούτοις
οὐδὲ
προσέχομεν·
ἃ
|
δὲ |
ἀλλότρια
μένει
διηνεκῶς,
μόνην
ἡμῖν |
[4] |
ἐκ
παιδὸς
μὲν
ἀνὴρ,
ἐκ
|
(δὲ |
ἀνδρὸς
γένηταί
τις
πρεσβύτης·
ἀγνοοῦμεν |
[5] |
(δι´
αἰῶνος
αὐτῶν·
ἐπ´
ὀλίγον
|
δὲ |
ἀπὸ
τούτων·
ὀνομασθεὶς,
ἄλλοις
πάλιν |
[4] |
ἀνδρὸς
γένηταί
τις
πρεσβύτης·
ἀγνοοῦμεν
|
δὲ |
ἄρα,
τοσοῦτον
ἀπολλύντες
ἑκάστοτε
τῆς |
[16] |
διπλασίονος
ὑπεδέξατο,
ὁ
τῶν
παίδων
|
δὲ |
ἀριθμὸς
ἴσος
τοῖς
ἀποθανοῦσιν
ἐβλάστησεν; |
[6] |
ἀπολαύειν
ἔτι
γεγένηται
πρόξενος.
Κοῖται
|
δὲ |
ἀσελγεῖς,
καὶ
βέβηλοι
συμπλοκαὶ,
καὶ |
[10] |
ῥήμασι
τὸν
ἑστιάτορα
θέλγοντες,
οἱ
|
δὲ |
ἀτόποις
βλέμμασί
τε
καὶ
σχήμασι |
[14] |
ὁ
δίκαιος
κατηκόντιζε
ῥήμασιν.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
αὐτὸν
νικῶντα
εἶδε
πάλιν
ὁ |
[13] |
τὴν
εὐπραγίαν
τῶν
οἰκείων,
καταχῶσαι
|
δὲ |
αὐτὸν
ταῖς
ἐπαλλήλοις
τῶν
κακῶν |
[12] |
δὲ
τὸ
βέλος
κεκώλυται·
μᾶλλον
|
δὲ |
ἀφῆκε
μὲν,
ἀντέστραπται
δὲ
ἐπὶ |
[12] |
λύττης
ἔστησεν
ὁ
Σωτήρ·
δοῦναι
|
δὲ
|
ἀφορμὴν
τῶν
τῆς
ὑμνῳδίας
σκιρτημάτων |
[4] |
ἴδια
τῶν
κτησαμένων
γινόμενα·
ποῖα
|
δὲ |
βαρέα
καὶ
δυσχερῆ
καὶ
προσηλωμένα |
[3] |
ἄγουσα,
τοὺς
μὲν
θᾶττον,
τοὺς
|
δὲ |
βραδύτερον,
καὶ
τοὺς
μὲν
διὰ |
[8] |
οὐδὲ
ἐξενεγκεῖν
τι
δυνάμεθα.
Ἔχοντες
|
δὲ
|
διατροφὰς
καὶ
σκεπάσματα,
τούτοις
ἀρκεσθησόμεθα. |
[10] |
ἐροῦσι,
καὶ
δικαίως,
ἡμῖν.
Δέδοικα
|
δὲ |
ἐγὼ,
μὴ
καὶ
πικροτέροις
ἡμᾶς |
[5] |
ἀγροὶ,
πόσαι
δὲ
οἰκίαι,
πόσα
|
δὲ |
ἔθνη
καὶ
πόλεις,
καὶ
ζώντων
|
[11] |
ὥρα
διαφεῖναι
πεπονηκότας
ὑμᾶς.
Αὐτοὶ
|
δὲ |
εἰ
καί
τι
παραλελοίπαμεν
δι´ |
[15] |
εὖ
πράττειν
μόνου
Θεοῦ·
Σὺ
|
δὲ, |
εἰ
τοῖς
παροῦσιν
ἀλγεῖς,
ἀπὸ |
[15] |
ἡμᾶς
ὁ
γάμος
ἐποίησε,
σὺ
|
δὲ |
εἰς
βλασφημίαν
κατέπεσες.
Εἰ
τὰ |
[5] |
αὐτοῖς
ἱδρῶτας
ἀποδακρύουσιν·
ὁ
πλοῦτος
|
δὲ |
εἰς
ἑτέρων
χεῖρας
ὁρᾷ,
μόνον |
[8] |
τῆς
σωτηρίας
ἐσυλήθη
καιρόν·
οὐδὲν
|
δὲ |
ἐκ
τῶν
δακρύων
ἔτι
κερδαίνων. |
[1] |
ἀνδρὶ
κατειλημμένῳ
παραπλησίοις
ἐγκλήμασιν·
ὑμεῖς
|
δὲ |
ἐκ
τῶν
ἐλέγχων
εἰς
εὔνοιαν |
[10] |
οὐ
λυτροῦται,
λυτρώσεται
ἄνθρωπος;
Ἐρεῖ
|
δὲ |
ἕκαστος
ἐκείνων
ἡμῖν
κεκραγώς·
Μὴ |
[10] |
τοῦ
Ἀβραὰμ
δεηθησόμεθα
τότε,
πολλὰ
|
δὲ
|
ἑκάστου
τῶν
βεβιωκότων
καλῶς·
οὐδὲν |
[9] |
τοῦ
κινδύνου
δοῦναι
φυγήν.
Πολλῷ
|
δὲ |
ἐκείνων
δήπου
μᾶλλον
ταῦτα
ἡμᾶς |
[9] |
τῆς
νηὸς
ἄγοντες
τύχοιεν,
κλύδων
|
δὲ |
ἐπαναστῇ
ζέων
ἐκ
τοῦ
πελάγους |
[12] |
μᾶλλον
δὲ
ἀφῆκε
μὲν,
ἀντέστραπται
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
κεφαλήν.
Αὐτὸς |
[12] |
καθέλκουσα
τῆς
συμφορᾶς.
Ὁ
Σωτὴρ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸν
ἀνάψαντα
ταύτην
ῥυῆναι |
[15] |
καὶ
τῇ
συνοικούσῃ
μηκύνειν.
Ὁ
|
δὲ, |
ἐπὶ
τούτοις
τοῖς
ῥήμασιν
ἀχθεσθεὶς, |
[10] |
ἑκάστου
τῶν
βεβιωκότων
καλῶς·
οὐδὲν
|
δὲ |
ἔσται
κέρδος
ἡμῖν
τῆς
βοῆς· |
[15] |
τάττει
τὰ
καθ´
ἡμᾶς.
Σοφὸς
|
δέ |
ἐστι,
καὶ
τὸ
λυσιτελοῦν
ἐπιμετρεῖ |
[15] |
γὰρ
αὐτοῦ
προέῤῥευσεν
ἤδη,
τὸ
|
δὲ |
ἔτι
πορεύεται·
καὶ
τὸ
μὲν |
[9] |
λοιπὸν
βία
πενίας
αὐτοῖς·
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐφ´
ὅσον
ἂν
τὸν
πονηρὸν |
[10] |
τῷ
κεκληκότι
κατασκευάζειν
ἐθέλοντες·
ἄλλοι
|
δὲ
|
ἐψευσμένοις
ἐπαίνοις
ἀπατῶντες
αὐτόν.
Καὶ |
[8] |
τε
καὶ
γνήσιον·
τῆς
σαρκὸς
|
δὲ |
ἢ
λιμῷ
τηκομένης,
ἢ
κρυμῷ |
[12] |
τῆς
Ἐκκλησίας
σηκοῖς
ἐπεστράτευσε.
Πάλιν
|
δὲ |
ἡ
κοινὴ
μήτηρ
ἐνίκησε,
καὶ
|
[4] |
οὐδέποτε,
κἂν
θελήσοι,
δυνάμενος.
~Ἡμεῖς
|
δὲ |
ἡδόμεθα
μὲν
ἐπὶ
τὰ
πρόσω |
[14] |
τῶν
συμβαινόντων
δακρύων
ἠξίωσεν.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἧκέ
τις
ἀγγέλλων,
ὡς
τοῖς |
[7] |
πεπολιτευμένων
ἀντίδοσιν.
Καὶ
τὰς
ἀρετὰς
|
δὲ |
ἡμέτερα
κτήματα
γινόμενα
εὕροι
τις |
[3] |
τὸ
τέλος
ταύτης
ἐλθεῖν·
ἕκαστος
|
δὲ |
ἡμῶν,
μετὰ
τὸ
τοὺς
μητρῴους |
[8] |
ἐπιτρέπειν
ὑπὸ
κόρου
σκιρτᾷν.
Εἰ
|
δὲ |
ἴδοι
ποτὲ
ταῖς
τοῦ
πλείονος
|
[16] |
τῷ
δικαίῳ
μισθός.
Διὰ
τί
|
δὲ |
ἵππους
μὲν,
καὶ
ἡμιόνους,
καὶ |
[9] |
χωρεῖ,
λυθέντα
τοῖς
δάκρυσιν·
ἁγιότης
|
δὲ |
καὶ
δικαιοσύνη
λοιπὸν
εἰς
τὸν |
[7] |
τοῖς
τοῦ
κτίσαντος
ὀφθαλμοῖς.
Πλοῦτος
|
δὲ, |
καὶ
δυναστεία,
καὶ
περιφάνεια,
καὶ |
[5] |
βραχεῖαν
γῆν
αὐτὸς
ὑποδὺς,
πολλάκις
|
δὲ |
καὶ
πρὸ
τοῦ
τάφου,
καὶ |
[16] |
τελείαν
ἦλθεν
ἀπώλειαν·
οἱ
παῖδες
|
δὲ, |
καὶ
τεθνεῶτες,
ἔζων
τῷ
καλλίστῳ |
[14] |
καταγαγὼν,
ἐπὶ
κοπρίας
ἐκάθισεν.
Ὁ
|
δὲ, |
καὶ
τοιούτοις
βαλλόμενος
πάθεσιν,
ἀκίνητος |
[3] |
ὁδεῦσαι
τὸν
μὴ
βουλόμενον·
αὕτη
|
δὲ, |
κἂν
ἡμεῖς
ἀναβάλλεσθαι
βουληθῶμεν
τὸν |
[5] |
τῆς
ἀρχῆς
θρόνον
ἀνέβησαν,
οἱ
|
δὲ |
κύριοι
καὶ
δεσπόται
καλούμενοι
στῆναι |
[15] |
ἄρτι
προέκυψε
τῶν
πηγῶν,
τὸ
|
δὲ |
μέλλει·
καὶ
πρὸς
τὴν
κοινὴν |
[10] |
εἶναι
λέγομεν
ἐργάτην
αὐτόν·
εἰ
|
δὲ |
μετὰ
παῤῥησίας
προσβλέψοι
διὰ
τὸ |
[11] |
ἔσται,
φησὶν
ἡ
Γραφή.
Δυνατὸς
|
δὲ |
ὁ
Θεὸς
πᾶσαν
χάριν
περισσεῦσαι |
[12] |
ἡμετέρας
φιλοτιμίας
φανείη
νικώμενος.
Ὑμεῖς
|
δὲ |
οἱ
διαφυγόντες
τὸν
κίνδυνον,
ἀδελφοὶ, |
[5] |
ἴσμεν
ὁπόσοι
μὲν
ἀγροὶ,
πόσαι
|
δὲ |
οἰκίαι,
πόσα
δὲ
ἔθνη
καὶ |
[7] |
πρόνοιαν
προσήκει
ποιεῖσθαι
πολλήν.
Τί
|
δὲ |
ὄντως
(ἡμέτερον;
Ψυχή
τε,
ᾗ |
[7] |
καλὸν,
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἐπιμύσαντας·
τῶν
|
δὲ |
ὄντως
ἡμετέρων
πρόνοιαν
προσήκει
ποιεῖσθαι |
[12] |
ἐπιτείνωμεν
τὸ
πένθος
αὐτοῦ.
Τὸ
|
δὲ |
ὅπως,
λέξω
μὲν
ἐγὼ,
πράξατε |
[14] |
ὁ
πλάστης
τοῦ
γένους,
ἐγὼ
|
δὲ
|
ὄργανον.
Τί
με
χρὴ
δοῦλον |
[1] |
(ἐκ
τῶν
ἀλλοτρίων
πλουτεῖν,
δύναμις
|
δὲ |
οὐ
πάρεστιν
ὥστε
μετὰ
παῤῥησίας |
[3] |
τοῦ
χρόνου
διαστημάτων
ὁδεύσαντας,
τοὺς
|
δὲ |
οὐδὲ
τοῖς
πρώτοις
ἐναυλισθέντας
τοῦ |
[15] |
γυναικῶν
ὀλιγοψυχίας
(ἄξια
ῥήματα,
ταράξαι
|
δὲ |
πάντα
ἄνδρα
δυνάμενα,
καὶ
περιτρέψαι |
[10] |
μετιέναι
καὶ
πράττειν
αὐτοῖς.
Εἰ
|
δὲ |
παρασταίη
πένης
ἡμῖν,
(μόλις
ὑπὸ |
[16] |
τοῖς
γεννήσασιν
εὐφροσύνην
παρέχοντες,
οἱ
|
δὲ |
προοδεύσαντες
ἀνέμενον
τὸν
φυτεύσαντα·
τότε |
[3] |
πορευόμενοι
ἐν
νόμῳ
Κυρίου·
νῦν
|
δὲ |
πρὸς
τὸν
ἑαυτοῦ
Δεσπότην
βοῶν· |
[10] |
ὀμνύμεθα
προσποιεῖσθαι
πενίαν
αὐτόν·
εἰ
|
δὲ |
σκεπάζοιτο
σεσηπόσι
ῥακίοις,
ὡς
ὀδωδότα |
[1] |
σοφοὶ
τὰ
τοῦ
πνεύματος.
Ἔλεγχε
|
δὲ |
σοφὸν,
καὶ
ἀγαπήσει
σε,
φησί |
[15] |
παλαιὰν
εὐθηνίαν
τῶν
οἰκείων,
ὑποδεικνύουσα
|
δὲ |
τὰ
παρόντα
κακὰ,
καὶ
οἷον |
[8] |
αἰώνιον
ἐν
τοῖς
οὐρανοῖς.
Εἰ
|
δέ |
τις
ἐθέλοι
φείδεσθαι
καὶ
τοῦ |
[12] |
τόξον
ηὐτρέπισεν
ὁ
πολέμιος·
ἀφεῖναι
|
δὲ |
τὸ
βέλος
κεκώλυται·
μᾶλλον
δὲ |
[10] |
τῆς
ἀκρασίας
ἐκκαίοντες
πῦρ·
οἱ
|
δὲ |
τοῖς
εἰς
ἀλλήλους
σκώμμασι
γέλωτα
|
[2] |
μὲν
εὐθείας
ἐκτραπῶμεν
ὁδοῦ,
πρὸς
|
δὲ |
τὸν
ἐκείνου
λόχον
ἑαυτοὺς
ἀποκλίνωμεν. |
[8] |
τὰ
προκείμενα
κτήσεται
συνεργόν·
εἰ
|
δὲ |
ὑβρίζειν
αὐτὸ
συγχωρήσοι,
καὶ
πάντων |
[12] |
ὅπως,
λέξω
μὲν
ἐγὼ,
πράξατε
|
δὲ |
ὑμεῖς.
Εἰσί
τινες
ἐκ
τῆς |
[3] |
νόμῳ
σου
ἐλέησόν
με.
Ποτὲ
|
δὲ |
ὑμνῶν
τὴν
ὀξεῖαν
τοῦ
Θεοῦ |
[16] |
ὡς
μηδὲν
ἀπολωλεκὼς
ἔχῃ,
τὸ
|
δὲ |
ὑπάρξῃ
τῆς
καρτερίας
τῷ
δικαίῳ |
[4] |
μὲν
συλλέγειν
ἐχρῆν,
κατελίπομεν·
ὧν
|
δὲ |
ὑπερορᾷν
προσήκει,
ταῦτα
συλλέγομεν·
καὶ |
[3] |
τὰς
τῶν
μητρῶν
ὠδῖνας,
τέρμα
|
δὲ |
ὑποδεικνῦσα
τοῦ
δρόμου
τὰς
τῶν |
[6] |
οἶστρος
ἀπομαρανθῇ,
πρὸς
τὸ
βδελυρὸν
|
δὲ
|
ὧν
ἐνεχείρησε
πέρας
ἐλθὼν
ὁ |
[11] |
τὴν
ἐργασίαν
τῶν
λόγων·
νῦν
|
δὲ |
ὥρα
διαφεῖναι
πεπονηκότας
ὑμᾶς.
Αὐτοὶ |
[1] |
ἐχθρὸς
προσάγει
τὸν
πόλεμον.
Προσάγει
|
δὲ, |
ὡς
ἴστε,
τὰς
ἡμετέρας
ἐπιθυμίας |
[15] |
ῥεύματα
διόλου
φαίνεται
καθαρά.
Ποταμὸς
|
δὲ, |
ὡς
οἶσθα,
ὁ
βίος
ἡμῶν, |
[13] |
ἑτέρου
προσήγετο
πρόφασις.
Ὁ
δίκαιος
|
δὲ
|
ὥσπερ
τις
πρόβολος
εἱστήκει,
τὰς |
[10] |
ἢν
αὐτὸς
ἐφ´
ἑτέρων
ἠγνόησας·
|
μηδὲ |
βούλου
λαβεῖν
οὕτω
μεγάλα
σὺ |
[2] |
ἐὰν
ῥέῃ,
μὴ
προστίθεσθε
καρδίᾳ)
|
μηδὲ |
εἰ
γῆ
βλαστάνουσα
πᾶσαν
τρυφὴν, |
[2] |
ὄφεως
φεῦγε,
φησὶν
ὁ
Σοφός)
|
μηδὲ |
εἰ
δυναστεῖαι
καὶ
τυραννίδες,
καὶ |
[2] |
καὶ
δορυφόρων
ἢ
κολάκων
ἐσμοί·
|
μηδὲ |
εἰ
θρόνος
ὑψηλὸς
καὶ
λαμπρὸς, |
[2] |
φησὶν,
ματαιοτήτων,
τὰ
πάντα
ματαιότης)
|
μηδὲ |
εἰ
σωμάτων
κάλλη
προτείνοιτο,
παρὰ |
[2] |
οὗ
καὶ
Σωτῆρα
ἀπεκδεχόμεθα
Χριστόν)
|
μηδὲ |
εἰ
χορεῖαι,
καὶ
κῶμοι,
καὶ |
[2] |
καὶ
μηδενὶ
προσερείδειν
τὴν
ἔννοιαν,
|
μηδὲ |
εἰ
χρυσὸς
φαίνοιτο
χύδην
προκείμενος, |
[9] |
ῥιφέντα
διόλλυται,
καὶ
πρὸς
τὸ
|
μηδὲ |
εἶναι
χωρεῖ,
λυθέντα
τοῖς
δάκρυσιν· |
[12] |
σφόδρα
ἄχθεσθε
τοῖς
συμβεβηκόσι
κακοῖς,
|
μηδὲ
|
κατασεισθῆτε
τὴν
ἔννοιαν,
ἀλλ´
ἀποτινάξασθε |
[13] |
πρόνοια
τάττει
τὰ
καθ´
ἡμᾶς,
|
μηδὲ |
κατηγορείτω
τῆς
οἰκονομίας
τοῦ
Δεσπότου |
[12] |
ὑπὸ
τοῦ
Δεσπότου
θαυματουργηθέντα
κελεύοντες,
|
μηδὲ |
σιγῆσαι
τὸ
τρόπαιον,
ὃ
κατὰ |
[10] |
ἀρκούντων
αὐτοῖς
εἰς
κόρον
βασκήνωμεν·
|
μηδὲ, |
τὸν
ἀνήμερον
ἐκεῖνον
ζηλώσαντες
πλούσιον, |
[10] |
ἔτι
καὶ
νῦν
κειμένους
Λαζάρους,
|
μηδὲ |
τῶν
ψιχίων
τῆς
ἡμετέρας
τραπέζης |
[14] |
ῥήμασιν.
Ἐπειδὴ
δὲ
αὐτὸν
νικῶντα
|
εἶδε |
πάλιν
ὁ
δυσμενὴς,
καὶ
οὐδενὶ |
[13] |
Ἔτι
(γὰρ
τοῦ
προτέρου
τὴν
|
τοιάνδε |
συμφορὰν
ἐξαγγέλλοντος,
ἕτερος
ἄγγελος
ἤρχετο, |
[3] |
τὸν
ἅπαξ
ὑπεκδραμόντα
τὴν
ἐπὶ
|
τόνδε |
τὸν
βίον
φέρουσαν
πύλην,
καὶ |
[5] |
τῶν
τε
οὔτε
προσπελαζόντων
αὐτοῖς.
|
Οὐδὲ |
γὰρ
εἰ
χρυσόν
τινες
ἐν |
[10] |
ἴστε,
τῇ
πονηρίᾳ
τὸν
πλούσιον.
|
Οὐδὲ |
γὰρ
φειδόμενοι
καθάπαξ
πλούτου,
τοὺς |
[12] |
τὴν
αἰσχύνην
αὐξήσετε
μᾶλλον,
ὡς
|
οὐδὲ |
δάκρυον
ὑμῖν
δυνηθέντι
κινῆσαι,
δι´ |
[4] |
καὶ
κρούσαντος,
εὐθέως
ἀνοίξωσιν
αὐτῷ.
|
Οὐδὲ |
ἐθέλομεν
σκοπεῖν
ἀκριβῶς,
ποῖα
μὲν |
[4] |
ἀπὸ
τοῦ
παραδραμόντος
καὶ
παραῤῥεύσαντος,
|
οὐδὲ |
ἐννοοῦμεν,
ὡς
ἄρα
ἄδηλον
ὁπόσον |
[8] |
τὸν
κόσμον
τοῦτον·
δῆλον,
ὅτι
|
οὐδὲ |
ἐξενεγκεῖν
τι
δυνάμεθα.
Ἔχοντες
δὲ
|
[10] |
οὐκ
ἀφανίζει,
οὐδὲ
λῃσταὶ
διορύττουσιν,
|
οὐδὲ |
κλέπτουσι.
Δῶμεν
ἐξουσίαν
ὑπερχυθῆναι
βουλομένῳ |
[10] |
ἐναποκλείσουσιν,
Ὅπου
σὴς
οὐκ
ἀφανίζει,
|
οὐδὲ |
λῃσταὶ
διορύττουσιν,
οὐδὲ
κλέπτουσι.
Δῶμεν |
[6] |
καὶ
οὐκ
ἐπιτρέπων
ἀγωνιζομένοις
αὐτοῖς,
|
οὐδὲ |
ὄσον
προσβλέψαι
ταῖς
λαμπούσαις
μορφαῖς, |
[4] |
ψυχῇ
τε
καὶ
σώματι,
τούτοις
|
οὐδὲ |
προσέχομεν·
ἃ
δὲ
ἀλλότρια
μένει |
[4] |
πεφυκότα
τοῖς
ἀνθρώποις
οἰκειοῦσθαι
καθάπαξ,
|
οὐδὲ |
συγχωρούμενα
διὰ
τῆς
στενῆς
ἐκείνης |
[15] |
τὸ
θολερὸν
τοῦτο
πίνουσα
καρτέρησον.
|
Οὐδὲ |
τὰ
τῶν
ποταμῶν
ῥεύματα
διόλου
|
[10] |
τοὺς
ἐῤῥιμμένους
χαμαὶ
παρατρέχομεν
ἀδελφοὺς,
|
οὐδὲ |
τοῖς
παισὶν
ἢ
τοῖς
ἄλλοις |
[3] |
χρόνου
διαστημάτων
ὁδεύσαντας,
τοὺς
δὲ
|
οὐδὲ |
τοῖς
πρώτοις
ἐναυλισθέντας
τοῦ
βίου |
[3] |
τὸν
βίον
ὠνόμασε·
νῦν
μὲν
|
ὧδέ
|
πη
λέγων·
Μακάριοι
οἱ
ἄμωμοι |
[14] |
Τοιούτοις
τὸν
διάβολον
ὁ
δίκαιος
|
κατηκόντιζε |
ῥήμασιν.
Ἐπειδὴ
δὲ
αὐτὸν
νικῶντα |
[7] |
τῆς
ἡμετέρας
ἀνοίας
αὐξανόμενος,
οὔτε
|
συμπροῆλθε |
πρὸς
τὸν
βίον
ἡμῖν,
οὔτε
|
[7] |
πρὸς
τὸν
βίον
ἡμῖν,
οὔτε
|
συναπῆλθέ |
τισιν,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ
δικαίῳ |
[12] |
μηδὲ
κατασεισθῆτε
τὴν
ἔννοιαν,
ἀλλ´
|
ἀποτινάξασθε |
τὴν
τῆς
λύπης
ἀχλὺν,
καὶ |
[12] |
χρησάμενοι,
καὶ
τὸ
συμβεβηκὸς
στεφάνων
|
ποιήσασθε |
πρόφασιν.
Ἂν
γὰρ
ἀκατάσειστοι
μείνητε, |
[2] |
γὰρ,
φησὶν,
ἐὰν
ῥέῃ,
μὴ
|
προστίθεσθε |
καρδίᾳ)
μηδὲ
εἰ
γῆ
βλαστάνουσα |
[12] |
τὸν
κίνδυνον,
ἀδελφοὶ,
μὴ
σφόδρα
|
ἄχθεσθε |
τοῖς
συμβεβηκόσι
κακοῖς,
μηδὲ
κατασεισθῆτε |
[12] |
ἐν
Βαβυλῶνι
τὴν
κάμινον.
Πῶς
|
οἴεσθε |
στένει
σήμερον
ὁ
διάβολος,
οὐκ |
[12] |
ἀκατάσειστοι
μείνητε,
καὶ
τῇ
πίστει
|
φανήσεσθε |
δοκιμώτεροι,
καθάπερ
χρυσὸς
εὐγενὴς
ἐκ |
[1] |
τῆς
γλώττης
πληγὰς
ὑπέκκαυμα
πόθου
|
πεποίησθε
|
πλείονος.
Καὶ
οὐδὲν
ξένον.
Ἐστὲ |
[4] |
ἀπατῶν,
εἰς
τετρημένον
πίθον
ἀντλεῖν
|
ἐθελήσειε. |
~Τοῦτο
γὰρ
δήπου
γνώριμον
οἶμαι |
[14] |
συμβαινόντων
δακρύων
ἠξίωσεν.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
ἧκέ |
τις
ἀγγέλλων,
ὡς
τοῖς
παισὶ
|
[12] |
ἐπὶ
τὸν
ἀνάψαντα
ταύτην
ῥυῆναι
|
πεποίηκε, |
καὶ
συστεῖλαι
τὴν
μανίαν
αὐτοῦ |
[12] |
τὸ
βέλος
κεκώλυται·
μᾶλλον
δὲ
|
ἀφῆκε |
μὲν,
ἀντέστραπται
δὲ
ἐπὶ
τὴν |
[13] |
βληθεὶς,
οὐκ
ἐδέξατο
καιρίαν
πληγήν.
|
Περιεῖλε |
μὲν
γὰρ
αὐτοῦ
τὴν
εὐπραγίαν |
[3] |
ἔλεγεν·
Ὁ
Θεὸς
ὁ
περιζωννύων
|
με |
δύναμιν,
καὶ
ἔθετο
ἄμωμον
τὴν
|
[3] |
τῆς
ὁδοῦ
πέρας
ἐπείγεσθαι.
~Καί
|
με |
μηδεὶς
ὑπολάβοι
καινῶν
ὀνομάτων
γίνεσθαι |
[14] |
πατὴρ
ἐφ´
ὅσον
ὁ
τοῦτό
|
με
|
ποιήσας
ἐβούλετο
χρόνον.
Περιελεῖν
μου |
[3] |
καὶ
τῷ
νόμῳ
σου
ἐλέησόν
|
με. |
Ποτὲ
δὲ
ὑμνῶν
τὴν
ὀξεῖαν |
[14] |
γένους,
ἐγὼ
δὲ
ὄργανον.
Τί
|
με |
χρὴ
δοῦλον
ὄντα
δυσχεραίνειν
ἀνόνητα, |
[14] |
καὶ
τοιούτοις
βαλλόμενος
πάθεσιν,
ἀκίνητος
|
ἔμεινε· |
καὶ
σπαραττομένου
τοῦ
σώματος,
ἄσυλον |
[14] |
παισὶ
καὶ
ταῖς
θυγατράσιν
εὐωχουμένοις
|
ἐπετίναξε |
πνεῦμά
τι
βίαιον
τὸ
τῆς |
[12] |
μανίαν
αὐτοῦ
εἰς
ἑαυτὸν
πάλιν
|
προσέταξε. |
Καὶ
τὸ
μὲν
τῆς
ἐπιβουλῆς |
[9] |
τῶν
ἀγωγίμων,
ἃ
μὴ
δεόντως
|
συνέλεξε, |
καὶ
μιμησάσθω
τοὺς
τῆς
θαλάττης |
[14] |
δωμάτιον,
τότε
μόνον
τὴν
ἐσθῆτα
|
διέῤῥηξε, |
τὸ
τῆς
φύσεως
ἐπιδεικνύμενος
συμπαθὲς, |
[16] |
τὴν
μέριμνάν
σου,
καὶ
αὐτός
|
σε |
διαθρέψει.
Αὐτῷ
πρέπει
ἡ
δόξα |
[1] |
Ἔλεγχε
δὲ
σοφὸν,
καὶ
ἀγαπήσει
|
σε, |
φησί
που
τῶν
αὑτοῦ
λόγων |
[16] |
σὺ
τοίνυν,
εἴ
τί
σοι
|
προσεπέλασε |
δυσχερὲς
ἀπὸ
τοῦ
χθὲς
ἀναφθέντος
|
[3] |
ὁ
προφήτης
οὕτω
τὸν
βίον
|
ὠνόμασε· |
νῦν
μὲν
ὧδέ
πη
λέγων· |
[14] |
σκωλήκων
ἀναδίδοσθαι
πηγὰς
ἐξ
αὐτοῦ
|
παρεσκεύασε· |
καὶ
τῶν
τῆς
βασιλείας
θρόνων |
[2] |
ὁ
χόρτος,
καὶ
τὸ
ἄνθος
|
ἐξέπεσε) |
Τούτοις
γὰρ
δὴ
πᾶσι
τοῖς |
[1] |
δυνάμεως
ὁ
Δεσπότης
νόμοις
ἀλύτοις
|
κατέδησε, |
καὶ
οὐκ
εἴασεν
εἰς
ἅπαξ |
[15] |
σῶμα
ἀμφοτέρους
ἡμᾶς
ὁ
γάμος
|
ἐποίησε, |
σὺ
δὲ
εἰς
βλασφημίαν
κατέπεσες. |
[12] |
Πάλιν
δὲ
ἡ
κοινὴ
μήτηρ
|
ἐνίκησε, |
καὶ
τῷ
πολεμίῳ
περιέτρεψε
τὸ |
[12] |
Χριστὸς
τὴν
τῆς
ἑαυτοῦ
ποίμνης
|
ᾠκοδόμησε
|
μάνδραν.
Ἐτάχθη
καὶ
νῦν
μεθ´ |
[6] |
πρὸς
τὸ
βδελυρὸν
δὲ
ὧν
|
ἐνεχείρησε |
πέρας
ἐλθὼν
ὁ
νοῦς,
ὥσπερ |
[9] |
κόνιν
ἐξ
ἀδικίας
ἐφ´
ἑαυτὸν
|
συνεφόρησε, |
καὶ
τὸν
νοῦν
ταῖς
τούτου |
[7] |
ἀποδιώξωμεν
ταῖς
τῶν
χειρόνων
ἐπαγωγαῖς·
|
ἐκεῖσέ |
τε
ἐπειγομένων
προτρέχουσι,
καὶ
τοῖς |
[2] |
στεφάνους
λαβεῖν,
ἐγρηγορότας
περιάγειν
ἀεὶ
|
πανταχόσε |
τοὺς
τῆς
ψυχῆς
ὀφθαλμοὺς
καὶ |
[12] |
ἑαυτὸν,
τοῖς
τῆς
Ἐκκλησίας
σηκοῖς
|
ἐπεστράτευσε. |
Πάλιν
δὲ
ἡ
κοινὴ
μήτηρ |
[13] |
ἅπαντας
ἐφεξῆς,
ἐφ´
οἷς
ἐκεῖνος
|
ἠρίστευσε· |
καὶ
πόσοις
βέλεσιν
ὑπὸ
τοῦ |
[15] |
παρὰ
τοῦ
Δεσπότου
μισθὸν,
ἔλεγέ
|
τε |
ἀεὶ
τῆς
μὲν
τῶν
γυναικῶν |
[5] |
ὁμοίως
ἁπάντων
ἀλλότρια
φαίνεται,
τῶν
|
τε |
ἀπολαύειν
δοκούντων,
τῶν
τε
οὔτε |
[11] |
οὖν
ὁ
καιρὸς
ἐνεδίδου,
δύναμίς
|
τε |
ἀρκοῦσα
ὑπῆν,
πάντα
ἂν
ὑμῖν |
[8] |
αὐτῷ
συνεχῶς
καὶ
βοῶν,
εὐήνιόν
|
τε |
αὐτὸ
καὶ
κοῦφον
ἀεὶ
πρὸς |
[10] |
ἡμέτερον,
πολλοῖς
διανείμωμεν,
οἳ
βαστάσουσί
|
τε |
αὐτὸ
περιχαρῶς,
καὶ
τοῖς
τοῦ |
[6] |
εἰσέρχεται
τῆς
ἀκρασίας
μετάμελος.
Ἀδρανεστέρου
|
τε |
γὰρ
αἰσθάνεται
γεγενημένου
τοῦ
σώματος, |
[7] |
ταῖς
τῶν
χειρόνων
ἐπαγωγαῖς·
ἐκεῖσέ
|
τε |
ἐπειγομένων
προτρέχουσι,
καὶ
τοῖς
ἀγγέλοις |
[13] |
χειρόνων
πραγμάτων
φέρων
κατήφειαν·
ἀλλήλοις
|
τε |
ἐπισυνήπτετο
τὰ
δεινὰ,
καὶ
τὴν |
[7] |
Τί
δὲ
ὄντως
(ἡμέτερον;
Ψυχή
|
τε, |
ᾗ
ζῶμεν,
λεπτή
τις
οὖσα |
[8] |
διὰ
πάντων
πειράσεται
σώζειν
εἰλικρινές
|
τε |
καὶ
γνήσιον·
τῆς
σαρκὸς
δὲ |
[13] |
ἐξ
ὧν
ἔπαθεν
ἀναπεισθῇ
λογίσασθαί
|
τε |
καὶ
λέγειν,
ὡς
ἄρα
οὐδεμία |
[6] |
ἰδίων
ὄντως
ἑκάστου
μᾶλλον
ἀλλοτρίωσίς
|
τε |
καὶ
μείωσις,
ἐλαττουμένου
τοῦ
σώματος |
[10] |
θέλγοντες,
οἱ
δὲ
ἀτόποις
βλέμμασί
|
τε |
καὶ
σχήμασι
τὸ
τῆς
ἀκρασίας |
[4] |
ὄντως
γενέσθαι
δύναται
συμφυὴς
ψυχῇ
|
τε
|
καὶ
σώματι,
τούτοις
οὐδὲ
προσέχομεν· |
[9] |
μόναις
ταῖς
ψυχαῖς,
εἴπερ
οἷόν
|
τε, |
καὶ
τοῖς
σώμασιν
ἐκ
τοῦ |
[2] |
καὶ
παραστῆσαι
Χριστῷ
τὴν
ψυχήν
|
τε |
ὁμοῦ
καὶ
τὸ
σῶμα
τῆς |
[5] |
τῶν
τε
ἀπολαύειν
δοκούντων,
τῶν
|
τε |
οὔτε
προσπελαζόντων
αὐτοῖς.
Οὐδὲ
γὰρ |
[9] |
δήπου
μᾶλλον
ταῦτα
ἡμᾶς
βουλεύεσθαί
|
τε |
προσήκει
καὶ
πράττειν.
Ἐκεῖνοι
μὲν |
[1] |
ἥκω
παραίνεσιν,
ὅπηπερ
ἂν
οἷός
|
τε |
ὦ,
τῶν
τοῦ
διαβόλου
δικτύων |
[12] |
δὲ
ὅπως,
λέξω
μὲν
ἐγὼ,
|
πράξατε |
δὲ
ὑμεῖς.
Εἰσί
τινες
ἐκ |
[13] |
τῆς
τοῦ
Ἰὼβ
ἑαυτοὺς
καρτερίας.
|
Εἴπατε |
πρὸς
ἑαυτοὺς
ἅπερ
ἐκεῖνος·
Ὁ |
[12] |
ἤδη
πρὸς
λιμένας
ἡμῖν,
ὡς
|
ὁρᾶτε, |
καταχθέντα
τὸν
λόγον,
εἰς
τὸν |
[13] |
δυνηθέντι
κινῆσαι,
δι´
ὧν
ἐπεβούλευσεν.
|
~Ἀναμνήσατε |
τῆς
τοῦ
Ἰὼβ
ἑαυτοὺς
καρτερίας. |
[12] |
λύπης
ἀχλὺν,
καὶ
τὰς
ψυχὰς
|
ἀναῤῥώσατε |
λογισμοῖς
ἀνδρειοτέροις
χρησάμενοι,
καὶ
τὸ |
[11] |
τινὰ
φάρμακα
τοῖς
τῶν
ψυχῶν
|
προσαγάγετε |
τραύμασι.
Δίδου
γὰρ
σοφῷ
ἀφορμὴν, |
[12] |
καὶ
τῷ
δυσμενεῖ
τὴν
αἰσχύνην
|
αὐξήσετε
|
μᾶλλον,
ὡς
οὐδὲ
δάκρυον
ὑμῖν |
[12] |
ἄχθεσθε
τοῖς
συμβεβηκόσι
κακοῖς,
μηδὲ
|
κατασεισθῆτε |
τὴν
ἔννοιαν,
ἀλλ´
ἀποτινάξασθε
τὴν
|
[1] |
ἐκ
τῶν
ἐλέγχων
εἰς
εὔνοιαν
|
ἠρεθίσθητε, |
καὶ
τὰς
ἀπὸ
τῆς
γλώττης |
[12] |
ποιήσασθε
πρόφασιν.
Ἂν
γὰρ
ἀκατάσειστοι
|
μείνητε, |
καὶ
τῇ
πίστει
φανήσεσθε
δοκιμώτεροι, |
[11] |
παντὶ
πάντοτε
πᾶσαν
αὐτάρκειαν
ἔχοντες,
|
περισσεύητε |
εἰς
πᾶν
ἔργον
ἀγαθόν.
~Ἀλλὰ |
[4] |
ἀνθρώποις
προσδεχομένοις
τὸν
κύριον
ἑαυτῶν,
|
πότε |
ἀναλύσει
ἐκ
τῶν
γάμων,
ἵνα, |
[3] |
τῷ
νόμῳ
σου
ἐλέησόν
με.
|
Ποτὲ |
δὲ
ὑμνῶν
τὴν
ὀξεῖαν
τοῦ |
[4] |
τῷ
δρόμῳ
χρόνον
βουλήσεται,
καὶ
|
πότε |
ἑκάστῳ
τῶν
δρομέων
ἀνοίξει
τῆς |
[6] |
χειμῶνός
τινος,
τοῦ
λογίσασθαι,
ποῖ
|
ποτέ |
ἐστι,
λάβοι
σχολὴν,
σφοδρός
τις |
[2] |
ἀποκλίνωμεν.
Καὶ
δέος
πολὺ
μή
|
ποτε, |
προσδραμόντες
ἀφυλάκτως
αὐτοῖς,
καὶ
τὴν |
[8] |
κόρου
σκιρτᾷν.
Εἰ
δὲ
ἴδοι
|
ποτὲ |
ταῖς
τοῦ
πλείονος
καὶ
πέρα |
[2] |
κοινὸς
ὑποκάθηται
δυσμενὴς,
ἀναμένων
εἴ
|
ποτε, |
τοῖς
ὁρωμένοις
δελεασθέντες,
τῆς
μὲν |
[3] |
καὶ
πρὸς
τὴν
χθὲς
ἐπανελθεῖν
|
οὐδέποτε, |
κἂν
θελήσοι,
δυνάμενος.
~Ἡμεῖς
δὲ |
[10] |
βίῳ
συνέλεξας.
Δάκρυε
νῦν,
ἐπειδὴ
|
τότε |
δακρύοντα
τὸν
ἀδελφὸν
ὁρῶν
οὐκ |
[16] |
τὴν
τῶν
σωμάτων
ἀπαιτήσῃ
παρακαταθήκην.
|
Τότε |
καὶ
οἱ
νῦν
εἶναι
δοκοῦντες |
[14] |
βίαιον
τὸ
τῆς
εὐφροσύνης
δωμάτιον,
|
τότε |
μόνον
τὴν
ἐσθῆτα
διέῤῥηξε,
τὸ |
[16] |
δὲ
προοδεύσαντες
ἀνέμενον
τὸν
φυτεύσαντα·
|
τότε |
πάντες
περιστησόμενοι
τὸν
Ἰὼβ,
ὅταν |
[10] |
πολλὰ
μὲν
τοῦ
Ἀβραὰμ
δεηθησόμεθα
|
τότε, |
πολλὰ
δὲ
ἑκάστου
τῶν
βεβιωκότων |
[14] |
οἷς
ἔπραττε
μαρτυρόμενος.
Πλὴν
καὶ
|
τότε
|
ταῖς
λύπαις
ὅρον
καὶ
μέτρον |
[11] |
εἰς
ὑμᾶς,
ἵνα,
ἐν
παντὶ
|
πάντοτε
|
πᾶσαν
αὐτάρκειαν
ἔχοντες,
περισσεύητε
εἰς |
[4] |
ἀγνοοῦμεν
δὲ
ἄρα,
τοσοῦτον
ἀπολλύντες
|
ἑκάστοτε |
τῆς
ζωῆς,
ὅσον
ἐζήσαμεν,
καὶ |
[1] |
~Ἐγὼ
μὲν
ᾤμην,
ἀγαπητοὶ,
σφοδρότερον
|
ἑκάστοτε |
τοῦ
λόγου
τὸ
κέντρον
προσάγων, |
[1] |
πεποίησθε
πλείονος.
Καὶ
οὐδὲν
ξένον.
|
Ἐστὲ |
γὰρ
σοφοὶ
τὰ
τοῦ
πνεύματος. |
[1] |
τὸν
πόλεμον.
Προσάγει
δὲ,
ὡς
|
ἴστε, |
τὰς
ἡμετέρας
ἐπιθυμίας
καθ´
ἡμῶν |
[10] |
ἐπειδὴ
καὶ
νικῶμεν
ἐκεῖνον,
ὡς
|
ἴστε, |
τῇ
πονηρίᾳ
τὸν
πλούσιον.
Οὐδὲ |
[12] |
ὑμῖν.
Πάλιν
μὲν
γὰρ,
ὡς
|
ἴστε, |
τὴν
οἰκείαν
ὁ
διάβολος
καθ´ |
[2] |
λάθωμεν
ἑλκυσθέντες
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν.
|
(Ὥστε |
ἀναγκαῖον
καὶ
λυσιτελὲς
ἅπασιν,
ἀδελφοὶ, |
[1] |
πλουτεῖν,
δύναμις
δὲ
οὐ
πάρεστιν
|
ὥστε |
μετὰ
παῤῥησίας
βιάζεσθαι,
ταῖς
ὁδοῖς
|
[1] |
ὑποτεμνόμενοι
προκαλύμμασιν,
ἀθρόον
ἐπιπηδῶσιν
αὐτοῖς,
|
ὥστε |
μὴ
πρότερον
δυνηθῆναί
τινα
τοὺς |
[8] |
τὰς
τούτου
χρείας
ἐπιστραφήσεται,
καὶ
|
ὥστε |
συνέχειν
μόνον
αὐτὸ,
καὶ
τῇ |
[9] |
ἐμπορίαν
ἀφειδῶς
ἀντλοῦσιν
εἰς
θάλασσαν,
|
ὥστε |
ὑψηλοτέραν
ποιῆσαι
τὴν
ναῦν
τοῦ |
[14] |
καὶ
σπαραττομένου
τοῦ
σώματος,
ἄσυλον
|
ἐφύλαττε |
τὸν
τῆς
εὐσεβείας
θησαυρὸν
ἐν |
[14] |
ὅτι
πατὴρ
εἴη
φιλόστοργος
οἷς
|
ἔπραττε |
μαρτυρόμενος.
Πλὴν
καὶ
τότε
ταῖς |
[1] |
ἐπιδεικνύμενος,
καὶ
οὔτε
ξένῳ
πρέπουσαν,
|
οὔτε |
ἀνδρὶ
κατειλημμένῳ
παραπλησίοις
ἐγκλήμασιν·
ὑμεῖς |
[9] |
χρήματά
γε
μὴν,
ἐκβληθέντα
καλῶς,
|
οὔτε |
ἀπόλλυται
τοῖς
ἐκβαλοῦσι
καὶ
ῥίψασιν· |
[5] |
τὸ
τῆς
πλεονεξίας
ἔγκλημα
προστριψάμενος.
|
Οὔτε |
εἰ
ἐπὶ
γῆς
πλέθρα
κτήσαιτό |
[7] |
ἐπιμελείας
συνυφανθῶσι
τῇ
φύσει·
καὶ
|
οὔτε
|
ἐπὶ
γῆς
μοχθοῦντας
ἡμᾶς
ἀπολιμπάνειν |
[1] |
περιττήν
τινα
παῤῥησίαν
ἐπιδεικνύμενος,
καὶ
|
οὔτε |
ξένῳ
πρέπουσαν,
οὔτε
ἀνδρὶ
κατειλημμένῳ |
[5] |
τε
ἀπολαύειν
δοκούντων,
τῶν
τε
|
οὔτε |
προσπελαζόντων
αὐτοῖς.
Οὐδὲ
γὰρ
εἰ |
[7] |
ἐκ
τῆς
ἡμετέρας
ἀνοίας
αὐξανόμενος,
|
οὔτε |
συμπροῆλθε
πρὸς
τὸν
βίον
ἡμῖν, |
[7] |
συμπροῆλθε
πρὸς
τὸν
βίον
ἡμῖν,
|
οὔτε
|
συναπῆλθέ
τισιν,
ἀλλὰ
τὸ
τῷ |
[10] |
ὄνομα
ταῖς
ἱκετηρίαις
ἐκεῖνος
ἀναμιγνὺς,
|
οὔτε |
τὸ
μὴ
τοιούτοις
πάθεσι
περιπεσεῖν
|
[10] |
ὡς
ὀδωδότα
πάλιν
διώκομεν,
καὶ
|
οὔτε |
τὸ
τοῦ
κτίσαντος
ὄνομα
ταῖς |
[8] |
ἀνακαινοῦται
ἡμέραν
καθ´
ἡμέραν.
Καὶ
|
οὔτε |
τοὺς
ὑπὲρ
τοῦ
ζῇν
κινδύνους
|
[10] |
μεγάλα
σὺ
τῶν
ἐλαττόνων
φεισάμενος.
|
Ἀπόλαυε |
τούτων
ὧν
ἐν
τῷ
βίῳ |
[10] |
ὧν
ἐν
τῷ
βίῳ
συνέλεξας.
|
Δάκρυε |
νῦν,
ἐπειδὴ
τότε
δακρύοντα
τὸν |
[15] |
κακὰ,
καὶ
οἷον
ἐξ
οἵων
|
ἔλαχε |
βίον,
καὶ
τίνα
τῶν
πολλῶν |
[1] |
γὰρ
σοφοὶ
τὰ
τοῦ
πνεύματος.
|
Ἔλεγχε |
δὲ
σοφὸν,
καὶ
ἀγαπήσει
σε, |
[16] |
ὑπὸ
τοῦ
κτίσαντος,
καὶ
τοῦτο
|
εἶχε
|
κτῆμα
διπλοῦν.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[12] |
μήτηρ
ἐνίκησε,
καὶ
τῷ
πολεμίῳ
|
περιέτρεψε |
τὸ
μηχάνημα,
καὶ
οὐδὲν
ὑπῆρξεν |
[12] |
γὰρ
τῆς
Ἐκκλησίας
ὁ
δυσμενὴς
|
ἀνῆψε |
πυρὰν,
ἵνα
ταῖς
ἡμετέραις
εὐπραγίαις |
[9] |
μερίμναις
κατέδησεν,
ἢ
μύσος
ἀσελγείας
|
προσῆψε |
τῇ
φύσει
δυσέκνιπτον,
ἢ
τῶν |
[15] |
πορεύεται·
καὶ
τὸ
μὲν
ἄρτι
|
προέκυψε |
τῶν
πηγῶν,
τὸ
δὲ
μέλλει· |