HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur le mépris du monde

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  95 formes différentes pour 246 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[5]   ἄφνω τῶν πραγμάτων αὐτοῖς; Τά  γε   μὴν εἰς βρῶσιν ἡμῖν ἐπινενοημένα
[9]   κύμασι καλυφθῆναί τισι. Τὰ χρήματά  γε   μὴν, ἐκβληθέντα καλῶς, οὔτε ἀπόλλυται
[6]   γένοιτο, κἂν ἐπαντλῆται διηνεκῶς; ~Ἅ  γε   μικράν τινα τῇ γεύσει μόνον
[6]   κινδυνεύσοντες. Πολλοῖς γοῦν κόρος  ἤγαγε   θάνατον, καὶ τοῦ μηδενὸς ἀπολαύειν
[15]   τελείαν αὐτῷ τῆς ἥττης αἰσχύνην  ἐπήγαγε.   ~Τί οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν; Ἔφυγε
[15]   ἐδέξατο παρὰ τοῦ Δεσπότου μισθὸν,  ἔλεγέ   τε ἀεὶ τῆς μὲν τῶν
[7]   πάλαι ῥηθὲν ἐπὶ παντὸς ἀνθρώπου  πέπηγε   καὶ κρατεῖ· Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ
[14]   τῇ σαρκὶ τὸ τῆς πείρας  προσῆγε   μηχάνημα, καὶ τὸ σῶμα μαστίξας
[6]   ὄσον προσβλέψαι ταῖς λαμπούσαις μορφαῖς,  εἴγε   ἐθέλοιεν στεφανωθῆναι τὴν κεφαλὴν, ὡς
[4]   οὐκ αἰσθανόμεθα δαπανωμένου τοῦ βίου,  καίτοιγε   ἀεὶ μετροῦντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ
[8]   μετρίας ἐπιμελείας ἐῤῥωμένον τηρεῖν, μὴ  μέντοιγε   ἐπιτρέπειν ὑπὸ κόρου σκιρτᾷν. Εἰ
[2]   γυναικὸς ὡς ἀπὸ προσώπου ὄφεως  φεῦγε,   φησὶν Σοφός) μηδὲ εἰ
[16]   ἐπήγαγε. ~Τί οὖν ἐντεῦθεν συνέβαινεν;  Ἔφυγε   αὖθις νόσος αὐτὸν, ὡς
[2]   τούτου τὰ μὲν ἑκόντες, τὰ  δὲ   ἄκοντες, προσδεθῶμεν αὐτοῖς, καὶ πρὸς
[4]   σώματι, τούτοις οὐδὲ προσέχομεν·  δὲ   ἀλλότρια μένει διηνεκῶς, μόνην ἡμῖν
[4]   ἐκ παιδὸς μὲν ἀνὴρ, ἐκ  (δὲ   ἀνδρὸς γένηταί τις πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν
[5]   (δι´ αἰῶνος αὐτῶν· ἐπ´ ὀλίγον  δὲ   ἀπὸ τούτων· ὀνομασθεὶς, ἄλλοις πάλιν
[4]   ἀνδρὸς γένηταί τις πρεσβύτης· ἀγνοοῦμεν  δὲ   ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες ἑκάστοτε τῆς
[16]   διπλασίονος ὑπεδέξατο, τῶν παίδων  δὲ   ἀριθμὸς ἴσος τοῖς ἀποθανοῦσιν ἐβλάστησεν;
[6]   ἀπολαύειν ἔτι γεγένηται πρόξενος. Κοῖται  δὲ   ἀσελγεῖς, καὶ βέβηλοι συμπλοκαὶ, καὶ
[10]   ῥήμασι τὸν ἑστιάτορα θέλγοντες, οἱ  δὲ   ἀτόποις βλέμμασί τε καὶ σχήμασι
[14]   δίκαιος κατηκόντιζε ῥήμασιν. Ἐπειδὴ  δὲ   αὐτὸν νικῶντα εἶδε πάλιν
[13]   τὴν εὐπραγίαν τῶν οἰκείων, καταχῶσαι  δὲ   αὐτὸν ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν κακῶν
[12]   δὲ τὸ βέλος κεκώλυται· μᾶλλον  δὲ   ἀφῆκε μὲν, ἀντέστραπται δὲ ἐπὶ
[12]   λύττης ἔστησεν Σωτήρ· δοῦναι  δὲ   ἀφορμὴν τῶν τῆς ὑμνῳδίας σκιρτημάτων
[4]   ἴδια τῶν κτησαμένων γινόμενα· ποῖα  δὲ   βαρέα καὶ δυσχερῆ καὶ προσηλωμένα
[3]   ἄγουσα, τοὺς μὲν θᾶττον, τοὺς  δὲ   βραδύτερον, καὶ τοὺς μὲν διὰ
[8]   οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα. Ἔχοντες  δὲ   διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.
[10]   ἐροῦσι, καὶ δικαίως, ἡμῖν. Δέδοικα  δὲ   ἐγὼ, μὴ καὶ πικροτέροις ἡμᾶς
[5]   ἀγροὶ, πόσαι δὲ οἰκίαι, πόσα  δὲ   ἔθνη καὶ πόλεις, καὶ ζώντων
[11]   ὥρα διαφεῖναι πεπονηκότας ὑμᾶς. Αὐτοὶ  δὲ   εἰ καί τι παραλελοίπαμεν δι´
[15]   εὖ πράττειν μόνου Θεοῦ· Σὺ  δὲ,   εἰ τοῖς παροῦσιν ἀλγεῖς, ἀπὸ
[15]   ἡμᾶς γάμος ἐποίησε, σὺ  δὲ   εἰς βλασφημίαν κατέπεσες. Εἰ τὰ
[5]   αὐτοῖς ἱδρῶτας ἀποδακρύουσιν· πλοῦτος  δὲ   εἰς ἑτέρων χεῖρας ὁρᾷ, μόνον
[8]   τῆς σωτηρίας ἐσυλήθη καιρόν· οὐδὲν  δὲ   ἐκ τῶν δακρύων ἔτι κερδαίνων.
[1]   ἀνδρὶ κατειλημμένῳ παραπλησίοις ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς  δὲ   ἐκ τῶν ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν
[10]   οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται ἄνθρωπος; Ἐρεῖ  δὲ   ἕκαστος ἐκείνων ἡμῖν κεκραγώς· Μὴ
[10]   τοῦ Ἀβραὰμ δεηθησόμεθα τότε, πολλὰ  δὲ   ἑκάστου τῶν βεβιωκότων καλῶς· οὐδὲν
[9]   τοῦ κινδύνου δοῦναι φυγήν. Πολλῷ  δὲ   ἐκείνων δήπου μᾶλλον ταῦτα ἡμᾶς
[9]   τῆς νηὸς ἄγοντες τύχοιεν, κλύδων  δὲ   ἐπαναστῇ ζέων ἐκ τοῦ πελάγους
[12]   μᾶλλον δὲ ἀφῆκε μὲν, ἀντέστραπται  δὲ   ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κεφαλήν. Αὐτὸς
[12]   καθέλκουσα τῆς συμφορᾶς. Σωτὴρ  δὲ   ἐπὶ τὸν ἀνάψαντα ταύτην ῥυῆναι
[15]   καὶ τῇ συνοικούσῃ μηκύνειν.  δὲ,   ἐπὶ τούτοις τοῖς ῥήμασιν ἀχθεσθεὶς,
[10]   ἑκάστου τῶν βεβιωκότων καλῶς· οὐδὲν  δὲ   ἔσται κέρδος ἡμῖν τῆς βοῆς·
[15]   τάττει τὰ καθ´ ἡμᾶς. Σοφὸς  δέ   ἐστι, καὶ τὸ λυσιτελοῦν ἐπιμετρεῖ
[15]   γὰρ αὐτοῦ προέῤῥευσεν ἤδη, τὸ  δὲ   ἔτι πορεύεται· καὶ τὸ μὲν
[9]   λοιπὸν βία πενίας αὐτοῖς· ἡμεῖς  δὲ   ἐφ´ ὅσον ἂν τὸν πονηρὸν
[10]   τῷ κεκληκότι κατασκευάζειν ἐθέλοντες· ἄλλοι  δὲ   ἐψευσμένοις ἐπαίνοις ἀπατῶντες αὐτόν. Καὶ
[8]   τε καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς  δὲ   λιμῷ τηκομένης, κρυμῷ
[12]   τῆς Ἐκκλησίας σηκοῖς ἐπεστράτευσε. Πάλιν  δὲ   κοινὴ μήτηρ ἐνίκησε, καὶ
[4]   οὐδέποτε, κἂν θελήσοι, δυνάμενος. ~Ἡμεῖς  δὲ   ἡδόμεθα μὲν ἐπὶ τὰ πρόσω
[14]   τῶν συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ  δὲ   ἧκέ τις ἀγγέλλων, ὡς τοῖς
[7]   πεπολιτευμένων ἀντίδοσιν. Καὶ τὰς ἀρετὰς  δὲ   ἡμέτερα κτήματα γινόμενα εὕροι τις
[3]   τὸ τέλος ταύτης ἐλθεῖν· ἕκαστος  δὲ   ἡμῶν, μετὰ τὸ τοὺς μητρῴους
[8]   ἐπιτρέπειν ὑπὸ κόρου σκιρτᾷν. Εἰ  δὲ   ἴδοι ποτὲ ταῖς τοῦ πλείονος
[16]   τῷ δικαίῳ μισθός. Διὰ τί  δὲ   ἵππους μὲν, καὶ ἡμιόνους, καὶ
[9]   χωρεῖ, λυθέντα τοῖς δάκρυσιν· ἁγιότης  δὲ   καὶ δικαιοσύνη λοιπὸν εἰς τὸν
[7]   τοῖς τοῦ κτίσαντος ὀφθαλμοῖς. Πλοῦτος  δὲ,   καὶ δυναστεία, καὶ περιφάνεια, καὶ
[5]   βραχεῖαν γῆν αὐτὸς ὑποδὺς, πολλάκις  δὲ   καὶ πρὸ τοῦ τάφου, καὶ
[16]   τελείαν ἦλθεν ἀπώλειαν· οἱ παῖδες  δὲ,   καὶ τεθνεῶτες, ἔζων τῷ καλλίστῳ
[14]   καταγαγὼν, ἐπὶ κοπρίας ἐκάθισεν.  δὲ,   καὶ τοιούτοις βαλλόμενος πάθεσιν, ἀκίνητος
[3]   ὁδεῦσαι τὸν μὴ βουλόμενον· αὕτη  δὲ,   κἂν ἡμεῖς ἀναβάλλεσθαι βουληθῶμεν τὸν
[5]   τῆς ἀρχῆς θρόνον ἀνέβησαν, οἱ  δὲ   κύριοι καὶ δεσπόται καλούμενοι στῆναι
[15]   ἄρτι προέκυψε τῶν πηγῶν, τὸ  δὲ   μέλλει· καὶ πρὸς τὴν κοινὴν
[10]   εἶναι λέγομεν ἐργάτην αὐτόν· εἰ  δὲ   μετὰ παῤῥησίας προσβλέψοι διὰ τὸ
[11]   ἔσται, φησὶν Γραφή. Δυνατὸς  δὲ   Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι
[12]   ἡμετέρας φιλοτιμίας φανείη νικώμενος. Ὑμεῖς  δὲ   οἱ διαφυγόντες τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ,
[5]   ἴσμεν ὁπόσοι μὲν ἀγροὶ, πόσαι  δὲ   οἰκίαι, πόσα δὲ ἔθνη καὶ
[7]   πρόνοιαν προσήκει ποιεῖσθαι πολλήν. Τί  δὲ   ὄντως (ἡμέτερον; Ψυχή τε,
[7]   καλὸν, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπιμύσαντας· τῶν  δὲ   ὄντως ἡμετέρων πρόνοιαν προσήκει ποιεῖσθαι
[12]   ἐπιτείνωμεν τὸ πένθος αὐτοῦ. Τὸ  δὲ   ὅπως, λέξω μὲν ἐγὼ, πράξατε
[14]   πλάστης τοῦ γένους, ἐγὼ  δὲ   ὄργανον. Τί με χρὴ δοῦλον
[1]   (ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πλουτεῖν, δύναμις  δὲ   οὐ πάρεστιν ὥστε μετὰ παῤῥησίας
[3]   τοῦ χρόνου διαστημάτων ὁδεύσαντας, τοὺς  δὲ   οὐδὲ τοῖς πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ
[15]   γυναικῶν ὀλιγοψυχίας (ἄξια ῥήματα, ταράξαι  δὲ   πάντα ἄνδρα δυνάμενα, καὶ περιτρέψαι
[10]   μετιέναι καὶ πράττειν αὐτοῖς. Εἰ  δὲ   παρασταίη πένης ἡμῖν, (μόλις ὑπὸ
[16]   τοῖς γεννήσασιν εὐφροσύνην παρέχοντες, οἱ  δὲ   προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα· τότε
[3]   πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου· νῦν  δὲ   πρὸς τὸν ἑαυτοῦ Δεσπότην βοῶν·
[10]   ὀμνύμεθα προσποιεῖσθαι πενίαν αὐτόν· εἰ  δὲ   σκεπάζοιτο σεσηπόσι ῥακίοις, ὡς ὀδωδότα
[1]   σοφοὶ τὰ τοῦ πνεύματος. Ἔλεγχε  δὲ   σοφὸν, καὶ ἀγαπήσει σε, φησί
[15]   παλαιὰν εὐθηνίαν τῶν οἰκείων, ὑποδεικνύουσα  δὲ   τὰ παρόντα κακὰ, καὶ οἷον
[8]   αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εἰ  δέ   τις ἐθέλοι φείδεσθαι καὶ τοῦ
[12]   τόξον ηὐτρέπισεν πολέμιος· ἀφεῖναι  δὲ   τὸ βέλος κεκώλυται· μᾶλλον δὲ
[10]   τῆς ἀκρασίας ἐκκαίοντες πῦρ· οἱ  δὲ   τοῖς εἰς ἀλλήλους σκώμμασι γέλωτα
[2]   μὲν εὐθείας ἐκτραπῶμεν ὁδοῦ, πρὸς  δὲ   τὸν ἐκείνου λόχον ἑαυτοὺς ἀποκλίνωμεν.
[8]   τὰ προκείμενα κτήσεται συνεργόν· εἰ  δὲ   ὑβρίζειν αὐτὸ συγχωρήσοι, καὶ πάντων
[12]   ὅπως, λέξω μὲν ἐγὼ, πράξατε  δὲ   ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ τῆς
[3]   νόμῳ σου ἐλέησόν με. Ποτὲ  δὲ   ὑμνῶν τὴν ὀξεῖαν τοῦ Θεοῦ
[16]   ὡς μηδὲν ἀπολωλεκὼς ἔχῃ, τὸ  δὲ   ὑπάρξῃ τῆς καρτερίας τῷ δικαίῳ
[4]   μὲν συλλέγειν ἐχρῆν, κατελίπομεν· ὧν  δὲ   ὑπερορᾷν προσήκει, ταῦτα συλλέγομεν· καὶ
[3]   τὰς τῶν μητρῶν ὠδῖνας, τέρμα  δὲ   ὑποδεικνῦσα τοῦ δρόμου τὰς τῶν
[6]   οἶστρος ἀπομαρανθῇ, πρὸς τὸ βδελυρὸν  δὲ   ὧν ἐνεχείρησε πέρας ἐλθὼν
[11]   τὴν ἐργασίαν τῶν λόγων· νῦν  δὲ   ὥρα διαφεῖναι πεπονηκότας ὑμᾶς. Αὐτοὶ
[1]   ἐχθρὸς προσάγει τὸν πόλεμον. Προσάγει  δὲ,   ὡς ἴστε, τὰς ἡμετέρας ἐπιθυμίας
[15]   ῥεύματα διόλου φαίνεται καθαρά. Ποταμὸς  δὲ,   ὡς οἶσθα, βίος ἡμῶν,
[13]   ἑτέρου προσήγετο πρόφασις. δίκαιος  δὲ   ὥσπερ τις πρόβολος εἱστήκει, τὰς
[10]   ἢν αὐτὸς ἐφ´ ἑτέρων ἠγνόησας·  μηδὲ   βούλου λαβεῖν οὕτω μεγάλα σὺ
[2]   ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίᾳ)  μηδὲ   εἰ γῆ βλαστάνουσα πᾶσαν τρυφὴν,
[2]   ὄφεως φεῦγε, φησὶν Σοφός)  μηδὲ   εἰ δυναστεῖαι καὶ τυραννίδες, καὶ
[2]   καὶ δορυφόρων κολάκων ἐσμοί·  μηδὲ   εἰ θρόνος ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς,
[2]   φησὶν, ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης)  μηδὲ   εἰ σωμάτων κάλλη προτείνοιτο, παρὰ
[2]   οὗ καὶ Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Χριστόν)  μηδὲ   εἰ χορεῖαι, καὶ κῶμοι, καὶ
[2]   καὶ μηδενὶ προσερείδειν τὴν ἔννοιαν,  μηδὲ   εἰ χρυσὸς φαίνοιτο χύδην προκείμενος,
[9]   ῥιφέντα διόλλυται, καὶ πρὸς τὸ  μηδὲ   εἶναι χωρεῖ, λυθέντα τοῖς δάκρυσιν·
[12]   σφόδρα ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς,  μηδὲ   κατασεισθῆτε τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε
[13]   πρόνοια τάττει τὰ καθ´ ἡμᾶς,  μηδὲ   κατηγορείτω τῆς οἰκονομίας τοῦ Δεσπότου
[12]   ὑπὸ τοῦ Δεσπότου θαυματουργηθέντα κελεύοντες,  μηδὲ   σιγῆσαι τὸ τρόπαιον, κατὰ
[10]   ἀρκούντων αὐτοῖς εἰς κόρον βασκήνωμεν·  μηδὲ,   τὸν ἀνήμερον ἐκεῖνον ζηλώσαντες πλούσιον,
[10]   ἔτι καὶ νῦν κειμένους Λαζάρους,  μηδὲ   τῶν ψιχίων τῆς ἡμετέρας τραπέζης
[14]   ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸν νικῶντα  εἶδε   πάλιν δυσμενὴς, καὶ οὐδενὶ
[13]   Ἔτι (γὰρ τοῦ προτέρου τὴν  τοιάνδε   συμφορὰν ἐξαγγέλλοντος, ἕτερος ἄγγελος ἤρχετο,
[3]   τὸν ἅπαξ ὑπεκδραμόντα τὴν ἐπὶ  τόνδε   τὸν βίον φέρουσαν πύλην, καὶ
[5]   τῶν τε οὔτε προσπελαζόντων αὐτοῖς.  Οὐδὲ   γὰρ εἰ χρυσόν τινες ἐν
[10]   ἴστε, τῇ πονηρίᾳ τὸν πλούσιον.  Οὐδὲ   γὰρ φειδόμενοι καθάπαξ πλούτου, τοὺς
[12]   τὴν αἰσχύνην αὐξήσετε μᾶλλον, ὡς  οὐδὲ   δάκρυον ὑμῖν δυνηθέντι κινῆσαι, δι´
[4]   καὶ κρούσαντος, εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ.  Οὐδὲ   ἐθέλομεν σκοπεῖν ἀκριβῶς, ποῖα μὲν
[4]   ἀπὸ τοῦ παραδραμόντος καὶ παραῤῥεύσαντος,  οὐδὲ   ἐννοοῦμεν, ὡς ἄρα ἄδηλον ὁπόσον
[8]   τὸν κόσμον τοῦτον· δῆλον, ὅτι  οὐδὲ   ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα. Ἔχοντες δὲ
[10]   οὐκ ἀφανίζει, οὐδὲ λῃσταὶ διορύττουσιν,  οὐδὲ   κλέπτουσι. Δῶμεν ἐξουσίαν ὑπερχυθῆναι βουλομένῳ
[10]   ἐναποκλείσουσιν, Ὅπου σὴς οὐκ ἀφανίζει,  οὐδὲ   λῃσταὶ διορύττουσιν, οὐδὲ κλέπτουσι. Δῶμεν
[6]   καὶ οὐκ ἐπιτρέπων ἀγωνιζομένοις αὐτοῖς,  οὐδὲ   ὄσον προσβλέψαι ταῖς λαμπούσαις μορφαῖς,
[4]   ψυχῇ τε καὶ σώματι, τούτοις  οὐδὲ   προσέχομεν· δὲ ἀλλότρια μένει
[4]   πεφυκότα τοῖς ἀνθρώποις οἰκειοῦσθαι καθάπαξ,  οὐδὲ   συγχωρούμενα διὰ τῆς στενῆς ἐκείνης
[15]   τὸ θολερὸν τοῦτο πίνουσα καρτέρησον.  Οὐδὲ   τὰ τῶν ποταμῶν ῥεύματα διόλου
[10]   τοὺς ἐῤῥιμμένους χαμαὶ παρατρέχομεν ἀδελφοὺς,  οὐδὲ   τοῖς παισὶν τοῖς ἄλλοις
[3]   χρόνου διαστημάτων ὁδεύσαντας, τοὺς δὲ  οὐδὲ   τοῖς πρώτοις ἐναυλισθέντας τοῦ βίου
[3]   τὸν βίον ὠνόμασε· νῦν μὲν  ὧδέ   πη λέγων· Μακάριοι οἱ ἄμωμοι
[14]   Τοιούτοις τὸν διάβολον δίκαιος  κατηκόντιζε   ῥήμασιν. Ἐπειδὴ δὲ αὐτὸν νικῶντα
[7]   τῆς ἡμετέρας ἀνοίας αὐξανόμενος, οὔτε  συμπροῆλθε   πρὸς τὸν βίον ἡμῖν, οὔτε
[7]   πρὸς τὸν βίον ἡμῖν, οὔτε  συναπῆλθέ   τισιν, ἀλλὰ τὸ τῷ δικαίῳ
[12]   μηδὲ κατασεισθῆτε τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´  ἀποτινάξασθε   τὴν τῆς λύπης ἀχλὺν, καὶ
[12]   χρησάμενοι, καὶ τὸ συμβεβηκὸς στεφάνων  ποιήσασθε   πρόφασιν. Ἂν γὰρ ἀκατάσειστοι μείνητε,
[2]   γὰρ, φησὶν, ἐὰν ῥέῃ, μὴ  προστίθεσθε   καρδίᾳ) μηδὲ εἰ γῆ βλαστάνουσα
[12]   τὸν κίνδυνον, ἀδελφοὶ, μὴ σφόδρα  ἄχθεσθε   τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς, μηδὲ κατασεισθῆτε
[12]   ἐν Βαβυλῶνι τὴν κάμινον. Πῶς  οἴεσθε   στένει σήμερον διάβολος, οὐκ
[12]   ἀκατάσειστοι μείνητε, καὶ τῇ πίστει  φανήσεσθε   δοκιμώτεροι, καθάπερ χρυσὸς εὐγενὴς ἐκ
[1]   τῆς γλώττης πληγὰς ὑπέκκαυμα πόθου  πεποίησθε   πλείονος. Καὶ οὐδὲν ξένον. Ἐστὲ
[4]   ἀπατῶν, εἰς τετρημένον πίθον ἀντλεῖν  ἐθελήσειε.   ~Τοῦτο γὰρ δήπου γνώριμον οἶμαι
[14]   συμβαινόντων δακρύων ἠξίωσεν. Ἐπειδὴ δὲ  ἧκέ   τις ἀγγέλλων, ὡς τοῖς παισὶ
[12]   ἐπὶ τὸν ἀνάψαντα ταύτην ῥυῆναι  πεποίηκε,   καὶ συστεῖλαι τὴν μανίαν αὐτοῦ
[12]   τὸ βέλος κεκώλυται· μᾶλλον δὲ  ἀφῆκε   μὲν, ἀντέστραπται δὲ ἐπὶ τὴν
[13]   βληθεὶς, οὐκ ἐδέξατο καιρίαν πληγήν.  Περιεῖλε   μὲν γὰρ αὐτοῦ τὴν εὐπραγίαν
[3]   ἔλεγεν· Θεὸς περιζωννύων  με   δύναμιν, καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν
[3]   τῆς ὁδοῦ πέρας ἐπείγεσθαι. ~Καί  με   μηδεὶς ὑπολάβοι καινῶν ὀνομάτων γίνεσθαι
[14]   πατὴρ ἐφ´ ὅσον τοῦτό  με   ποιήσας ἐβούλετο χρόνον. Περιελεῖν μου
[3]   καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν  με.   Ποτὲ δὲ ὑμνῶν τὴν ὀξεῖαν
[14]   γένους, ἐγὼ δὲ ὄργανον. Τί  με   χρὴ δοῦλον ὄντα δυσχεραίνειν ἀνόνητα,
[14]   καὶ τοιούτοις βαλλόμενος πάθεσιν, ἀκίνητος  ἔμεινε·   καὶ σπαραττομένου τοῦ σώματος, ἄσυλον
[14]   παισὶ καὶ ταῖς θυγατράσιν εὐωχουμένοις  ἐπετίναξε   πνεῦμά τι βίαιον τὸ τῆς
[12]   μανίαν αὐτοῦ εἰς ἑαυτὸν πάλιν  προσέταξε.   Καὶ τὸ μὲν τῆς ἐπιβουλῆς
[9]   τῶν ἀγωγίμων, μὴ δεόντως  συνέλεξε,   καὶ μιμησάσθω τοὺς τῆς θαλάττης
[14]   δωμάτιον, τότε μόνον τὴν ἐσθῆτα  διέῤῥηξε,   τὸ τῆς φύσεως ἐπιδεικνύμενος συμπαθὲς,
[16]   τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός  σε   διαθρέψει. Αὐτῷ πρέπει δόξα
[1]   Ἔλεγχε δὲ σοφὸν, καὶ ἀγαπήσει  σε,   φησί που τῶν αὑτοῦ λόγων
[16]   σὺ τοίνυν, εἴ τί σοι  προσεπέλασε   δυσχερὲς ἀπὸ τοῦ χθὲς ἀναφθέντος
[3]   προφήτης οὕτω τὸν βίον  ὠνόμασε·   νῦν μὲν ὧδέ πη λέγων·
[14]   σκωλήκων ἀναδίδοσθαι πηγὰς ἐξ αὐτοῦ  παρεσκεύασε·   καὶ τῶν τῆς βασιλείας θρόνων
[2]   χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος  ἐξέπεσε)   Τούτοις γὰρ δὴ πᾶσι τοῖς
[1]   δυνάμεως Δεσπότης νόμοις ἀλύτοις  κατέδησε,   καὶ οὐκ εἴασεν εἰς ἅπαξ
[15]   σῶμα ἀμφοτέρους ἡμᾶς γάμος  ἐποίησε,   σὺ δὲ εἰς βλασφημίαν κατέπεσες.
[12]   Πάλιν δὲ κοινὴ μήτηρ  ἐνίκησε,   καὶ τῷ πολεμίῳ περιέτρεψε τὸ
[12]   Χριστὸς τὴν τῆς ἑαυτοῦ ποίμνης  ᾠκοδόμησε   μάνδραν. Ἐτάχθη καὶ νῦν μεθ´
[6]   πρὸς τὸ βδελυρὸν δὲ ὧν  ἐνεχείρησε   πέρας ἐλθὼν νοῦς, ὥσπερ
[9]   κόνιν ἐξ ἀδικίας ἐφ´ ἑαυτὸν  συνεφόρησε,   καὶ τὸν νοῦν ταῖς τούτου
[7]   ἀποδιώξωμεν ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς·  ἐκεῖσέ   τε ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ τοῖς
[2]   στεφάνους λαβεῖν, ἐγρηγορότας περιάγειν ἀεὶ  πανταχόσε   τοὺς τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοὺς καὶ
[12]   ἑαυτὸν, τοῖς τῆς Ἐκκλησίας σηκοῖς  ἐπεστράτευσε.   Πάλιν δὲ κοινὴ μήτηρ
[13]   ἅπαντας ἐφεξῆς, ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος  ἠρίστευσε·   καὶ πόσοις βέλεσιν ὑπὸ τοῦ
[15]   παρὰ τοῦ Δεσπότου μισθὸν, ἔλεγέ  τε   ἀεὶ τῆς μὲν τῶν γυναικῶν
[5]   ὁμοίως ἁπάντων ἀλλότρια φαίνεται, τῶν  τε   ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν τε οὔτε
[11]   οὖν καιρὸς ἐνεδίδου, δύναμίς  τε   ἀρκοῦσα ὑπῆν, πάντα ἂν ὑμῖν
[8]   αὐτῷ συνεχῶς καὶ βοῶν, εὐήνιόν  τε   αὐτὸ καὶ κοῦφον ἀεὶ πρὸς
[10]   ἡμέτερον, πολλοῖς διανείμωμεν, οἳ βαστάσουσί  τε   αὐτὸ περιχαρῶς, καὶ τοῖς τοῦ
[6]   εἰσέρχεται τῆς ἀκρασίας μετάμελος. Ἀδρανεστέρου  τε   γὰρ αἰσθάνεται γεγενημένου τοῦ σώματος,
[7]   ταῖς τῶν χειρόνων ἐπαγωγαῖς· ἐκεῖσέ  τε   ἐπειγομένων προτρέχουσι, καὶ τοῖς ἀγγέλοις
[13]   χειρόνων πραγμάτων φέρων κατήφειαν· ἀλλήλοις  τε   ἐπισυνήπτετο τὰ δεινὰ, καὶ τὴν
[7]   Τί δὲ ὄντως (ἡμέτερον; Ψυχή  τε,   ζῶμεν, λεπτή τις οὖσα
[8]   διὰ πάντων πειράσεται σώζειν εἰλικρινές  τε   καὶ γνήσιον· τῆς σαρκὸς δὲ
[13]   ἐξ ὧν ἔπαθεν ἀναπεισθῇ λογίσασθαί  τε   καὶ λέγειν, ὡς ἄρα οὐδεμία
[6]   ἰδίων ὄντως ἑκάστου μᾶλλον ἀλλοτρίωσίς  τε   καὶ μείωσις, ἐλαττουμένου τοῦ σώματος
[10]   θέλγοντες, οἱ δὲ ἀτόποις βλέμμασί  τε   καὶ σχήμασι τὸ τῆς ἀκρασίας
[4]   ὄντως γενέσθαι δύναται συμφυὴς ψυχῇ  τε   καὶ σώματι, τούτοις οὐδὲ προσέχομεν·
[9]   μόναις ταῖς ψυχαῖς, εἴπερ οἷόν  τε,   καὶ τοῖς σώμασιν ἐκ τοῦ
[2]   καὶ παραστῆσαι Χριστῷ τὴν ψυχήν  τε   ὁμοῦ καὶ τὸ σῶμα τῆς
[5]   τῶν τε ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν  τε   οὔτε προσπελαζόντων αὐτοῖς. Οὐδὲ γὰρ
[9]   δήπου μᾶλλον ταῦτα ἡμᾶς βουλεύεσθαί  τε   προσήκει καὶ πράττειν. Ἐκεῖνοι μὲν
[1]   ἥκω παραίνεσιν, ὅπηπερ ἂν οἷός  τε   ὦ, τῶν τοῦ διαβόλου δικτύων
[12]   δὲ ὅπως, λέξω μὲν ἐγὼ,  πράξατε   δὲ ὑμεῖς. Εἰσί τινες ἐκ
[13]   τῆς τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας.  Εἴπατε   πρὸς ἑαυτοὺς ἅπερ ἐκεῖνος·
[12]   ἤδη πρὸς λιμένας ἡμῖν, ὡς  ὁρᾶτε,   καταχθέντα τὸν λόγον, εἰς τὸν
[13]   δυνηθέντι κινῆσαι, δι´ ὧν ἐπεβούλευσεν.  ~Ἀναμνήσατε   τῆς τοῦ Ἰὼβ ἑαυτοὺς καρτερίας.
[12]   λύπης ἀχλὺν, καὶ τὰς ψυχὰς  ἀναῤῥώσατε   λογισμοῖς ἀνδρειοτέροις χρησάμενοι, καὶ τὸ
[11]   τινὰ φάρμακα τοῖς τῶν ψυχῶν  προσαγάγετε   τραύμασι. Δίδου γὰρ σοφῷ ἀφορμὴν,
[12]   καὶ τῷ δυσμενεῖ τὴν αἰσχύνην  αὐξήσετε   μᾶλλον, ὡς οὐδὲ δάκρυον ὑμῖν
[12]   ἄχθεσθε τοῖς συμβεβηκόσι κακοῖς, μηδὲ  κατασεισθῆτε   τὴν ἔννοιαν, ἀλλ´ ἀποτινάξασθε τὴν
[1]   ἐκ τῶν ἐλέγχων εἰς εὔνοιαν  ἠρεθίσθητε,   καὶ τὰς ἀπὸ τῆς γλώττης
[12]   ποιήσασθε πρόφασιν. Ἂν γὰρ ἀκατάσειστοι  μείνητε,   καὶ τῇ πίστει φανήσεσθε δοκιμώτεροι,
[11]   παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες,  περισσεύητε   εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν. ~Ἀλλὰ
[4]   ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν,  πότε   ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων, ἵνα,
[3]   τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με.  Ποτὲ   δὲ ὑμνῶν τὴν ὀξεῖαν τοῦ
[4]   τῷ δρόμῳ χρόνον βουλήσεται, καὶ  πότε   ἑκάστῳ τῶν δρομέων ἀνοίξει τῆς
[6]   χειμῶνός τινος, τοῦ λογίσασθαι, ποῖ  ποτέ   ἐστι, λάβοι σχολὴν, σφοδρός τις
[2]   ἀποκλίνωμεν. Καὶ δέος πολὺ μή  ποτε,   προσδραμόντες ἀφυλάκτως αὐτοῖς, καὶ τὴν
[8]   κόρου σκιρτᾷν. Εἰ δὲ ἴδοι  ποτὲ   ταῖς τοῦ πλείονος καὶ πέρα
[2]   κοινὸς ὑποκάθηται δυσμενὴς, ἀναμένων εἴ  ποτε,   τοῖς ὁρωμένοις δελεασθέντες, τῆς μὲν
[3]   καὶ πρὸς τὴν χθὲς ἐπανελθεῖν  οὐδέποτε,   κἂν θελήσοι, δυνάμενος. ~Ἡμεῖς δὲ
[10]   βίῳ συνέλεξας. Δάκρυε νῦν, ἐπειδὴ  τότε   δακρύοντα τὸν ἀδελφὸν ὁρῶν οὐκ
[16]   τὴν τῶν σωμάτων ἀπαιτήσῃ παρακαταθήκην.  Τότε   καὶ οἱ νῦν εἶναι δοκοῦντες
[14]   βίαιον τὸ τῆς εὐφροσύνης δωμάτιον,  τότε   μόνον τὴν ἐσθῆτα διέῤῥηξε, τὸ
[16]   δὲ προοδεύσαντες ἀνέμενον τὸν φυτεύσαντα·  τότε   πάντες περιστησόμενοι τὸν Ἰὼβ, ὅταν
[10]   πολλὰ μὲν τοῦ Ἀβραὰμ δεηθησόμεθα  τότε,   πολλὰ δὲ ἑκάστου τῶν βεβιωκότων
[14]   οἷς ἔπραττε μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ  τότε   ταῖς λύπαις ὅρον καὶ μέτρον
[11]   εἰς ὑμᾶς, ἵνα, ἐν παντὶ  πάντοτε   πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες, περισσεύητε εἰς
[4]   ἀγνοοῦμεν δὲ ἄρα, τοσοῦτον ἀπολλύντες  ἑκάστοτε   τῆς ζωῆς, ὅσον ἐζήσαμεν, καὶ
[1]   ~Ἐγὼ μὲν ᾤμην, ἀγαπητοὶ, σφοδρότερον  ἑκάστοτε   τοῦ λόγου τὸ κέντρον προσάγων,
[1]   πεποίησθε πλείονος. Καὶ οὐδὲν ξένον.  Ἐστὲ   γὰρ σοφοὶ τὰ τοῦ πνεύματος.
[1]   τὸν πόλεμον. Προσάγει δὲ, ὡς  ἴστε,   τὰς ἡμετέρας ἐπιθυμίας καθ´ ἡμῶν
[10]   ἐπειδὴ καὶ νικῶμεν ἐκεῖνον, ὡς  ἴστε,   τῇ πονηρίᾳ τὸν πλούσιον. Οὐδὲ
[12]   ὑμῖν. Πάλιν μὲν γὰρ, ὡς  ἴστε,   τὴν οἰκείαν διάβολος καθ´
[2]   λάθωμεν ἑλκυσθέντες ὑπὸ τῶν ἡδονῶν.  (Ὥστε   ἀναγκαῖον καὶ λυσιτελὲς ἅπασιν, ἀδελφοὶ,
[1]   πλουτεῖν, δύναμις δὲ οὐ πάρεστιν  ὥστε   μετὰ παῤῥησίας βιάζεσθαι, ταῖς ὁδοῖς
[1]   ὑποτεμνόμενοι προκαλύμμασιν, ἀθρόον ἐπιπηδῶσιν αὐτοῖς,  ὥστε   μὴ πρότερον δυνηθῆναί τινα τοὺς
[8]   τὰς τούτου χρείας ἐπιστραφήσεται, καὶ  ὥστε   συνέχειν μόνον αὐτὸ, καὶ τῇ
[9]   ἐμπορίαν ἀφειδῶς ἀντλοῦσιν εἰς θάλασσαν,  ὥστε   ὑψηλοτέραν ποιῆσαι τὴν ναῦν τοῦ
[14]   καὶ σπαραττομένου τοῦ σώματος, ἄσυλον  ἐφύλαττε   τὸν τῆς εὐσεβείας θησαυρὸν ἐν
[14]   ὅτι πατὴρ εἴη φιλόστοργος οἷς  ἔπραττε   μαρτυρόμενος. Πλὴν καὶ τότε ταῖς
[1]   ἐπιδεικνύμενος, καὶ οὔτε ξένῳ πρέπουσαν,  οὔτε   ἀνδρὶ κατειλημμένῳ παραπλησίοις ἐγκλήμασιν· ὑμεῖς
[9]   χρήματά γε μὴν, ἐκβληθέντα καλῶς,  οὔτε   ἀπόλλυται τοῖς ἐκβαλοῦσι καὶ ῥίψασιν·
[5]   τὸ τῆς πλεονεξίας ἔγκλημα προστριψάμενος.  Οὔτε   εἰ ἐπὶ γῆς πλέθρα κτήσαιτό
[7]   ἐπιμελείας συνυφανθῶσι τῇ φύσει· καὶ  οὔτε   ἐπὶ γῆς μοχθοῦντας ἡμᾶς ἀπολιμπάνειν
[1]   περιττήν τινα παῤῥησίαν ἐπιδεικνύμενος, καὶ  οὔτε   ξένῳ πρέπουσαν, οὔτε ἀνδρὶ κατειλημμένῳ
[5]   τε ἀπολαύειν δοκούντων, τῶν τε  οὔτε   προσπελαζόντων αὐτοῖς. Οὐδὲ γὰρ εἰ
[7]   ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀνοίας αὐξανόμενος,  οὔτε   συμπροῆλθε πρὸς τὸν βίον ἡμῖν,
[7]   συμπροῆλθε πρὸς τὸν βίον ἡμῖν,  οὔτε   συναπῆλθέ τισιν, ἀλλὰ τὸ τῷ
[10]   ὄνομα ταῖς ἱκετηρίαις ἐκεῖνος ἀναμιγνὺς,  οὔτε   τὸ μὴ τοιούτοις πάθεσι περιπεσεῖν
[10]   ὡς ὀδωδότα πάλιν διώκομεν, καὶ  οὔτε   τὸ τοῦ κτίσαντος ὄνομα ταῖς
[8]   ἀνακαινοῦται ἡμέραν καθ´ ἡμέραν. Καὶ  οὔτε   τοὺς ὑπὲρ τοῦ ζῇν κινδύνους
[10]   μεγάλα σὺ τῶν ἐλαττόνων φεισάμενος.  Ἀπόλαυε   τούτων ὧν ἐν τῷ βίῳ
[10]   ὧν ἐν τῷ βίῳ συνέλεξας.  Δάκρυε   νῦν, ἐπειδὴ τότε δακρύοντα τὸν
[15]   κακὰ, καὶ οἷον ἐξ οἵων  ἔλαχε   βίον, καὶ τίνα τῶν πολλῶν
[1]   γὰρ σοφοὶ τὰ τοῦ πνεύματος.  Ἔλεγχε   δὲ σοφὸν, καὶ ἀγαπήσει σε,
[16]   ὑπὸ τοῦ κτίσαντος, καὶ τοῦτο  εἶχε   κτῆμα διπλοῦν. Οἱ μὲν γὰρ
[12]   μήτηρ ἐνίκησε, καὶ τῷ πολεμίῳ  περιέτρεψε   τὸ μηχάνημα, καὶ οὐδὲν ὑπῆρξεν
[12]   γὰρ τῆς Ἐκκλησίας δυσμενὴς  ἀνῆψε   πυρὰν, ἵνα ταῖς ἡμετέραις εὐπραγίαις
[9]   μερίμναις κατέδησεν, μύσος ἀσελγείας  προσῆψε   τῇ φύσει δυσέκνιπτον, τῶν
[15]   πορεύεται· καὶ τὸ μὲν ἄρτι  προέκυψε   τῶν πηγῶν, τὸ δὲ μέλλει·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 6/04/2009