Livre, page |
[4, 1121] |
εὖ.
Εἰ
δὴ
τοῦτο
ἐθισθείη
ἤ |
πως
ἄλλως
μεταβάλοι,
εἴη
ἂν |
[4, 1121] |
ἂν
δοῖεν,
τοῖς
δὲ
κόλαξιν
ἤ |
τιν᾽
ἄλλην
ἡδονὴν
πορίζουσι
πολλά. |
[4, 1120] |
τὸ
γὰρ
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ |
ἄλυπον,
ἥκιστα
δὲ
λυπηρόν.
Ὁ |
[4, 1120] |
ὀρθῇ
δόσει·
καὶ
ταῦτα
ἡδέως
ἢ |
ἀλύπως·
τὸ
γὰρ
κατ᾽
ἀρετὴν |
[4, 1126] |
μέχρι
τίνος
ὀρθῶς
ποιεῖ
τις
ἢ |
ἁμαρτάνει.
(Ὁ
μὲν
γὰρ
μικρὸν |
[4, 1123] |
πᾶς
χαῦνος.
Ὁ
δ᾽
ἐλαττόνων
(ἢ |
ἄξιος
μικρόψυχος,
ἐάν
τε
μεγάλων |
[4, 1123] |
ὢν
χαῦνος·
ὁ
δὲ
μειζόνων
ἢ |
ἄξιος
οὐ
πᾶς
χαῦνος.
Ὁ |
[4, 1126] |
μὲν
αὐτῷ
ἐστὶ
μὴ
καλὸν
ἢ |
βλαβερὸν
συνηδύνειν,
δυσχερανεῖ,
καὶ
προαιρήσεται |
[4, 1126] |
φέρῃ,
καὶ
ταύτην
μὴ
μικράν,
ἢ |
βλάβην,
ἡ
δ᾽
ἐναντίωσις
(μικρὰν |
[4, 1125] |
ψέγοντες
δ᾽
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ.
Ἀνωνύμου
δ᾽
οὔσης
τῆς |
[4, 1123] |
καὶ
πάντ᾽
οἰόμενος
μείζω
ποιεῖν
ἢ |
δεῖ.
Εἰσὶ
μὲν
οὖν
αἱ |
[4, 1125] |
δὲ
τῆς
τιμῆς
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
(δεῖ
καὶ
ἧττον·
ἔστι
δὴ |
[4, 1125] |
ἐν
τιμῆς
ὀρέξει
τὸ
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ
καὶ
ἧττον,
καὶ
τὸ |
[4, 1126] |
οἷς
οὐ
δεῖ,
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ,
καὶ
θᾶττον,
καὶ
πλείω |
[4, 1125] |
γὰρ
φιλότιμον
ψέγομεν
ὡς
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ
καὶ
ὅθεν
οὐ
δεῖ |
[4, 1128] |
παιδιᾷ
καὶ
τῷ
σκώπτειν
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ,
καὶ
οἱ
βωμολόχοι
(εὐτράπελοι |
[4, 1126] |
μὴ
δεῖ
χαλεπαίνοντας
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ
καὶ
πλείω
χρόνον,
καὶ |
[4, 1126] |
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
(δεῖ,
παύονται
δὲ
ταχέως·
ὃ |
[4, 1119] |
ἀνελευθερίαν
προσάπτομεν
ἀεὶ
τοῖς
μᾶλλον
ἢ |
δεῖ
περὶ
χρήματα
(σπουδάζουσι,
τὴν |
[4, 1127] |
λέγομεν,
οὐδ᾽
ὅσα
εἰς
ἀδικίαν
ἢ |
δικαιοσύνην
συντείνει
(ἄλλης
γὰρ
ἂν |
[4, 1121] |
οἱ
γὰρ
πολλοὶ
φιλοχρήματοι
μᾶλλον
ἢ |
δοτικοί.
Καὶ
διατείνει
δ᾽
ἐπὶ |
[4, 1127] |
εἴρων
ἀνάπαλιν
ἀρνεῖσθαι
τὰ
ὑπάρχοντα
ἢ |
ἐλάττω
ποιεῖν,
ὁ
δὲ
μέσος |
[4, 1122] |
ὅ.
Ὁ
δ᾽
ἐν
μικροῖς
ἢ |
ἐν
μετρίοις
κατ᾽
ἀξίαν
δαπανῶν |
[4, 1128] |
λέγειν·
πάθει
γὰρ
μᾶλλον
ἔοικεν
ἢ |
ἕξει.
Ὁρίζεται
γοῦν
φόβος
τις |
[4, 1128] |
(ἀμφότερα,
ὅπερ
δοκεῖ
πάθους
μᾶλλον
ἢ |
ἕξεως
εἶναι.
Οὐ
πάσῃ
δ᾽ |
[4, 1124] |
ἀλλ᾽
ἢ
ὅπου
(τιμὴ
μεγάλη
ἢ |
ἔργον,
καὶ
ὀλίγων
μὲν
πρακτικόν, |
[4, 1127] |
τοιαῦτα
προσποιοῦνται
ἐφ᾽
οἷς
ἔπαινος
ἢ |
εὐδαιμονισμός,
οἱ
δὲ
κέρδους,
ὧν |
[4, 1126] |
ὁμιλεῖ·
οὐ
γὰρ
τῷ
φιλεῖν
ἢ |
ἐχθαίρειν
ἀποδέχεται
ἕκαστα
ὡς
δεῖ, |
[4, 1127] |
καὶ
τοῖς
τυχοῦσι,
(καὶ
μᾶλλον
ἢ |
ἧττον
γνωρίμοις,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 1124] |
ἡσθήσεται,
ὡς
τῶν
οἰκείων
τυγχάνων
ἢ |
καὶ
ἐλαττόνων·
ἀρετῆς
γὰρ
παντελοῦς |
[4, 1122] |
οἴονται
δεῖν
λαμπρῶς
ἢ
τριηραρχεῖν
ἢ |
καὶ
ἑστιᾶν
τὴν
πόλιν.
Ἐν |
[4, 1128] |
τῷ
μὴ
λυπεῖν
τὸν
ἀκούοντα
ἢ |
καὶ
τέρπειν;
Ἢ
καὶ
τό |
[4, 1128] |
τὸν
ἀκούοντα
ἢ
καὶ
τέρπειν;
Ἢ |
καὶ
τό
γε
τοιοῦτον
ἀόριστον; |
[4, 1122] |
τὴν
δὲ
δαπάνην
τοῦ
ἔργου,
ἢ |
καὶ
ὑπερβάλλειν.
Δαπανήσει
δὲ
τὰ |
[4, 1127] |
ψεύδει)
μάταιος
δὲ
φαίνεται
μᾶλλον
ἢ |
κακός·
εἰ
δ᾽
ἕνεκά
τινος, |
[4, 1122] |
καὶ
μᾶλλον
ἐπὶ
ταύτην
ἁμαρτάνουσιν
ἢ |
κατὰ
τὴν
λεχθεῖσαν
ἀσωτίαν.
Περὶ |
[4, 1127] |
χαίρων,
ὃ
δὲ
δόξης
ὀρεγόμενος
ἢ |
κέρδους.
Οἱ
μὲν
οὖν
δόξης |
[4, 1126] |
καὶ
μὴ
διαλλαττομένους
ἄνευ
τιμωρίας
ἢ |
κολάσεως.
Τῇ
πραότητι
δὲ
μᾶλλον |
[4, 1120] |
ἐλευθερίου
τὸ
διδόναι
οἷς
δεῖ
ἢ |
λαμβάνειν
ὅθεν
δεῖ
καὶ
μὴ |
[4, 1123] |
σφαῖρα
μὲν
γὰρ
ἡ
καλλίστη
ἢ |
λήκυθος
μεγαλοπρέπειαν
(ἔχει
παιδικοῦ
δώρου, |
[4, 1121] |
εἴ
τι
δέον
μὴ
ἀνάλωσεν
ἢ |
λυπούμενος
εἰ
μὴ
δέον
τι |
[4, 1120] |
δὲ
λήψει
(τὸ
εὖ
πάσχειν
ἢ |
μὴ
αἰσχροπραγεῖν.
Καὶ
ἡ
χάρις |
[4, 1120] |
δὲ
διδοὺς
οἷς
μὴ
δεῖ,
ἢ |
μὴ
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα
ἀλλὰ |
[4, 1125] |
δι᾽
ὕβριν.
Καὶ
περὶ
ἀναγκαίων
ἢ |
μικρῶν
ἥκιστα
ὀλοφυρτικὸς
(καὶ
δεητικός· |
[4, 1124] |
δὲ
καὶ
τὸ
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ |
μόλις,
ὑπηρετεῖν
δὲ
προθύμως,
καὶ |
[4, 1123] |
τι
ἡ
πᾶσα
πόλις
σπουδάζει
ἢ |
οἱ
ἐν
ἀξιώματι,
καὶ
περὶ |
[4, 1125] |
ἐπαινοῦντες
μὲν
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον
ἢ |
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες
δ᾽
ἐπὶ |
[4, 1124] |
ἀργὸν
εἶναι
καὶ
μελλητὴν
ἀλλ᾽
ἢ |
ὅπου
(τιμὴ
μεγάλη
ἢ
ἔργον, |
[4, 1127] |
ὁ
ἀλαζών”
ὁ
δὲ
ἀργυρίου,
ἢ |
ὅσα
εἰς
ἀργύριον,
ἀσχημονέστερος
(οὐκ |
[4, 1120] |
γὰρ
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
μᾶλλον
ἢ |
οὐ
λαμβάνουσι
τὸ
ἀλλότριον.
Καὶ |
[4, 1124] |
εἰς
τὰ
ἔντιμα
μὴ
ἰέναι,
ἢ |
οὗ
πρωτεύουσιν
ἄλλοι·
καὶ
ἀργὸν |
[4, 1124] |
ἀξιοῦνται
τιμῆς
καὶ
οἱ
δυναστεύοντες
ἢ |
πλουτοῦντες·
ἐν
ὑπεροχῇ
γάρ,
τὸ |
[4, 1121] |
γὰρ
ἐπιθυμοῦσι,
τὸ
δὲ
πῶς
ἢ |
πόθεν
οὐδὲν
αὐτοῖς
διαφέρει.
Διόπερ |
[4, 1122] |
καὶ
πρεπωδέστατον,
σκέψαιτ᾽
ἂν
μᾶλλον
ἢ |
πόσου
καὶ
(πῶς
ἐλαχίστου.
Ἀναγκαῖον |
[4, 1126] |
συμφέρον
στοχάσεται
(τοῦ
μὴ
λυπεῖν
ἢ |
συνηδύνειν.
Ἔοικε
μὲν
γὰρ
περὶ |
[4, 1120] |
καὶ
τὰ
καλὰ
πράττειν
μᾶλλον
ἢ |
τὰ
αἰσχρὰ
μὴ
πράττειν·
οὐκ |
[4, 1124] |
καὶ
ἀμελεῖν
τῆς
ἀληθείας
μᾶλλον
ἢ |
τῆς
δόξης)
καὶ
λέγειν
καὶ |
[4, 1127] |
ἕνεκά
τινος,
ὁ
μὲν
δόξης
ἢ |
τιμῆς
οὐ
λίαν
ψεκτός,
ὡς |
[4, 1120] |
ἀρετῆς
μᾶλλον
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἢ |
τὸ
εὖ
πάσχειν,
καὶ
τὰ |
[4, 1128] |
καὶ
τὸ
ἐν
τοιούτοις
λέγειν
ἢ |
τοιούτων
ἀκούειν.
Δῆλον
δ᾽
ὡς |
[4, 1123] |
(διαφέρει
δ᾽
οὐδὲν
τὴν
ἕξιν
ἢ |
τὸν
κατὰ
τὴν
ἕξιν
σκοπεῖν. |
[4, 1128] |
μᾶλλον
στοχαζόμενοι
τοῦ
γέλωτα
ποιῆσαι
ἢ |
τοῦ
λέγειν
εὐσχήμονα
καὶ
μὴ |
[4, 1122] |
που
χορηγεῖν
οἴονται
δεῖν
λαμπρῶς
ἢ |
τριηραρχεῖν
ἢ
καὶ
ἑστιᾶν
τὴν |
[4, 1128] |
τῷ
λέγειν
μὴ
ἀπρεπῆ
ἐλευθερίῳ,
ἢ |
τῷ
μὴ
λυπεῖν
τὸν
ἀκούοντα |
[4, 1122] |
οἷς
τοιαῦτα
προϋπάρχει
δι᾽
αὐτῶν
ἢ |
τῶν
προγόνων
ἢ
ὧν
αὐτοῖς |
[4, 1127] |
καὶ
μὴ
ὑπαρχόντων
καὶ
μειζόνων
ἢ |
ὑπάρχει,
ὁ
δὲ
εἴρων
ἀνάπαλιν |
[4, 1121] |
τῶν
αἰσχρῶν
(δοκοῦσι
γὰρ
ἔνιοι
ἢ |
φασί
γε
διὰ
τοῦτο
φυλάττειν, |
[4, 1124] |
ἄλλον
μὴ
δύνασθαι
ζῆν
ἀλλ᾽
ἢ |
φίλον·
~(δουλικὸν
γάρ·
διὸ
καὶ |
[4, 1122] |
δι᾽
αὐτῶν
ἢ
τῶν
προγόνων
ἢ |
ὧν
αὐτοῖς
μέτεστιν,
καὶ
τοῖς |
[4, 1126] |
καὶ
ἑαυτὸ
ἀπόλλυσι,
κἂν
ὁλόκληρον
ᾖ, |
ἀφόρητον
γίνεται.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[4, 1127] |
εὐλαβούμενος,
τοῖς
δ᾽
ἀποβαίνουσιν,
ἐὰν
ᾖ |
μείζω,
συνεπόμενος,
λέγω
δὲ
(τῷ |
[4, 1128] |
ἄτοπον·
ἐπὶ
τοῖς
ἑκουσίοις
γὰρ
ἡ |
αἰδώς,
ἑκὼν
δ᾽
ὁ
ἐπιεικὴς |
[4, 1128] |
τὰ
φαῦλα.
Εἴη
δ᾽
ἂν
ἡ |
αἰδὼς
ἐξ
(ὑποθέσεως
ἐπιεικές·
εἰ |
[4, 1122] |
δεῖ.
Κοινὸν
δ᾽
ἐπ᾽
αὐτοῖς
ἡ |
αἰσχροκέρδεια
φαίνεται·
πάντες
γὰρ
ἕνεκα |
[4, 1128] |
τοῖς
μὲν
γὰρ
ἦν
γελοῖον
ἡ |
αἰσχρολογία,
τοῖς
δὲ
μᾶλλον
ἡ |
[4, 1128] |
αἰσχύνη.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐπιεικοῦς
ἐστὶν
ἡ |
αἰσχύνη,
εἴπερ
γίνεται
ἐπὶ
τοῖς |
[4, 1128] |
περὶ
τὰς
ἀρετάς.
Εἰ
δ᾽
ἡ |
ἀναισχυντία
φαῦλον
καὶ
τὸ
μὴ |
[4, 1128] |
συμβαλλόμενος
πᾶσι
δυσχεραίνει.
Δοκεῖ
δὲ
ἡ |
ἀνάπαυσις
καὶ
ἡ
παιδιὰ
ἐν |
[4, 1121] |
ἐλλείψεις
εἰσὶν
ἡ
ἀσωτία
καὶ
ἡ |
ἀνελευθερία,
καὶ
ἐν
δυσίν,
ἐν |
[4, 1119] |
δὲ
καὶ
ἡ
ἀσωτία
καὶ
ἡ |
ἀνελευθερία
περὶ
χρήματα
ὑπερβολαὶ
καὶ |
[4, 1119] |
Χρήματα
δὲ
λέγομεν
πάντα
ὅσων
ἡ |
ἀξία
νομίσματι
μετρεῖται.
Ἔστι
δὲ |
[4, 1121] |
ὅτι
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις
εἰσὶν
ἡ |
ἀσωτία
καὶ
ἡ
ἀνελευθερία,
καὶ |
[4, 1119] |
νομίσματι
μετρεῖται.
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἡ |
ἀσωτία
καὶ
ἡ
ἀνελευθερία
περὶ |
[4, 1122] |
ἔργον
ποιήσει
μεγαλοπρεπέστερον.
Οὐ
γὰρ
ἡ |
αὐτὴ
(ἀρετὴ
κτήματος
καὶ
ἔργου. |
[4, 1122] |
Καὶ
ἔτι
ἡδέως
καὶ
προετικῶς·
ἡ |
γὰρ
ἀκριβολογία
μικροπρεπές.
Καὶ
πῶς |
[4, 1126] |
Παῦλα
δὲ
γίνεται
ὅταν
ἀνταποδιδῷ·
ἡ |
γὰρ
τιμωρία
παύει
τῆς
ὀργῆς, |
[4, 1121] |
εἰς
τὸ
δέον
ἀφίκοιτ᾽
ἄν.
Ἡ |
δ᾽
ἀνελευθερία
ἀνίατός
τ᾽
ἐστίν |
[4, 1121] |
ὑπερβάλλει,
τῷ
δὲ
λαμβάνειν
ἐλλείπει,
ἡ |
δ᾽
ἀνελευθερία
τῷ
διδόναι
μὲν |
[4, 1123] |
περὶ
ἓν
μάλιστ᾽
ἂν
εἴη.
Ἡ |
δ᾽
ἀξία
λέγεται
πρὸς
τὰ |
[4, 1126] |
ὁ
πρᾶος,
ἀλλὰ
μᾶλλον
συγγνωμονικός.
Ἡ |
δ᾽
ἔλλειψις,
εἴτ᾽
ἀοργησία
τίς |
[4, 1126] |
ταύτην
μὴ
μικράν,
ἢ
βλάβην,
ἡ |
δ᾽
ἐναντίωσις
(μικρὰν
λύπην,
οὐκ |
[4, 1125] |
σύντονος
ὁ
μηδὲν
μέγα
οἰόμενος·
ἡ |
δ᾽
ὀξυφωνία
καὶ
ἡ
ταχυτὴς |
[4, 1122] |
ἡ
μὲν
ἔλλειψις
μικροπρέπεια
καλεῖται,
ἡ |
δ᾽
ὑπερβολὴ
βαναυσία
καὶ
ἀπειροκαλία |
[4, 1126] |
καὶ
τοὺς
οἰκείους
περιορᾶν
ἀνδραποδῶδες.
Ἡ |
δ᾽
ὑπερβολὴ
κατὰ
πάντα
μὲν |
[4, 1125] |
τὴν
ἔλλειψιν
ἀποκλίνουσαν,
ἀνώνυμον
οὖσαν.
Ἡ |
δ᾽
ὑπερβολὴ
ὀργιλότης
τις
λέγοιτ᾽ |
[4, 1120] |
δοκεῖ
χρημάτων
δαπάνη
καὶ
δόσις·
ἡ |
δὲ
λῆψις
καὶ
ἡ
φυλακὴ |
[4, 1123] |
πέλας
εἶναι
μήτε
λίαν
ἀσχήμονες.
Ἡ |
δὲ
μεγαλοψυχία
περὶ
μεγάλα
μὲν |
[4, 1120] |
ἐπιεικεῖ
δόσει
ἡ
τοιαύτη
λῆψις,
ἡ |
δὲ
μὴ
τοιαύτη
ἐναντία
ἐστίν. |
[4, 1123] |
λήκυθος
μεγαλοπρέπειαν
(ἔχει
παιδικοῦ
δώρου,
ἡ |
δὲ
τούτου
τιμὴ
μικρὸν
καὶ |
[4, 1128] |
ἐπιεικές.
Οὐκ
ἔστι
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ |
ἐγκράτεια
ἀρετή,
ἀλλά
τις
μικτή· |
[4, 1122] |
ἀρετὴ
εἶναι·
(οὐχ
ὥσπερ
δ᾽
ἡ |
ἐλευθεριότης
διατείνει
περὶ
πάσας
τὰς |
[4, 1120] |
ἐλευθερίου.
Κατὰ
τὴν
οὐσίαν
δ᾽
ἡ |
ἐλευθεριότης
λέγεται·
οὐ
γὰρ
ἐν |
[4, 1125] |
πρὸς
τὴν
μεγαλοψυχίαν
ὥσπερ
καὶ
ἡ |
ἐλευθεριότης
πρὸς
τὴν
μεγαλοπρέπειαν.
Ἄμφω |
[4, 1125] |
ὡς
δεῖ·
ἐπαινεῖται
δ᾽
οὖν
ἡ |
ἕξις
αὕτη,
μεσότης
οὖσα
περὶ |
[4, 1122] |
(Ὥσπερ
γὰρ
ἐν
ἀρχῇ
εἴπομεν,
ἡ |
ἕξις
ταῖς
ἐνεργείαις
ὁρίζεται,
καὶ |
[4, 1128] |
μέσῃ
δ᾽
ἕξει
οἰκεῖον
καὶ
ἡ |
ἐπιδεξιότης
ἐστίν·
τοῦ
δ᾽
ἐπιδεξίου |
[4, 1122] |
καὶ
καλόν
(τοῦ
γὰρ
τοιούτου
ἡ |
θεωρία
θαυμαστή,
τὸ
δὲ
μεγαλοπρεπὲς |
[4, 1123] |
τῷ
δαπανήματι·
σφαῖρα
μὲν
γὰρ
ἡ |
καλλίστη
ἢ
λήκυθος
μεγαλοπρέπειαν
(ἔχει |
[4, 1126] |
καθ᾽
ἕκαστα
κἀν
τῇ
αἰσθήσει
ἡ |
κρίσις.
Ἀλλὰ
τό
γε
τοσοῦτον |
[4, 1127] |
καὶ
γὰρ
ἡ
ὑπερβολὴ
καὶ
ἡ |
λίαν
ἔλλειψις
ἀλαζονικόν.
Οἱ
δὲ |
[4, 1122] |
καὶ
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
δαπανήμασιν
ἡ |
μεγαλοπρέπεια,
ὥσπερ
(εἴρηται·
μέγιστα
γὰρ |
[4, 1124] |
τοῖς
ἀγαθοῖς.
~(Ἔοικε
μὲν
οὖν
ἡ |
μεγαλοψυχία
οἷον
κόσμος
τις
εἶναι |
[4, 1123] |
δ᾽
οὔ·
ἐν
μεγέθει
γὰρ
ἡ |
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
κάλλος |
[4, 1122] |
μεγαλοπρεπής.
Τῆς
(τοιαύτης
δ᾽
ἕξεως
ἡ |
μὲν
ἔλλειψις
μικροπρέπεια
καλεῖται,
ἡ |
[4, 1126] |
τό
γε
τοσοῦτον
(δῆλον,
ὅτι
ἡ |
μὲν
μέση
ἕξις
ἐπαινετή,
καθ᾽ |
[4, 1121] |
γὰρ
εἰς
τὴν
δόσιν
τίθεμεν.
Ἡ |
μὲν
οὖν
ἀσωτία
τῷ
διδόναι |
[4, 1125] |
γίνεται
μᾶλλον
καὶ
χεῖρόν
ἐστιν.
Ἡ |
μὲν
οὖν
μεγαλοψυχία
(περὶ
τιμήν |
[4, 1126] |
εἰσιν,
οὐκ
ἄδηλον,
καὶ
ὅτι
ἡ |
μέση
τούτων
ἐπαινετή,
καθ᾽
ἣν |
[4, 1125] |
τιμηθησόμενοι.
Ἀντιτίθεται
δὲ
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ἡ |
μικροψυχία
μᾶλλον
τῆς
χαυνότητος·
καὶ |
[4, 1121] |
πᾶσι
διδόναι·
ταχέως
γὰρ
ἐπιλείπει
ἡ |
οὐσία
τοὺς
ἰδιώτας
διδόντας,
οἵπερ |
[4, 1128] |
Δοκεῖ
δὲ
ἡ
ἀνάπαυσις
καὶ
ἡ |
παιδιὰ
ἐν
τῷ
βίῳ
εἶναι |
[4, 1123] |
τοιοῦτον,
καὶ
εἰ
περί
τι
ἡ |
πᾶσα
πόλις
σπουδάζει
ἢ
οἱ |
[4, 1119] |
περὶ
ἐλευθεριότητος.
Δοκεῖ
δὴ
εἶναι
ἡ |
περὶ
χρήματα
μεσότης·
ἐπαινεῖται
γὰρ |
[4, 1125] |
δὴ
οὗτος
ἂν
εἴη,
εἴπερ
ἡ |
πραότης
ἐπαινεῖται.
Βούλεται
γὰρ
ὁ |
[4, 1125] |
οἰόμενος·
ἡ
δ᾽
ὀξυφωνία
καὶ
ἡ |
ταχυτὴς
διὰ
τούτων.
Τοιοῦτος
μὲν |
[4, 1127] |
αὐτὰ
δὲ
σχεδόν
ἐστι
καὶ
ἡ |
τῆς
ἀλαζονείας
καὶ
εἰρωνείας>
μεσότης· |
[4, 1120] |
ἀπώλειά
τις
αὑτοῦ
εἶναι
καὶ
ἡ |
τῆς
οὐσίας
φθορά,
ὡς
τοῦ |
[4, 1123] |
ὤν·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ
ἆθλον
ἡ |
τιμή,
καὶ
ἀπονέμεται
τοῖς
ἀγαθοῖς. |
[4, 1123] |
τοῖς
καλλίστοις
(ἆθλον·
τοιοῦτον
δ᾽
ἡ |
τιμή·
μέγιστον
γὰρ
δὴ
τοῦτο |
[4, 1124] |
αὐτῶν
βούλονται·
ᾧ
δὲ
καὶ
ἡ |
τιμὴ
μικρόν
ἐστι,
τούτῳ
καὶ |
[4, 1125] |
δοκοῦσιν
εἶναι,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ὀκνηροί.
Ἡ |
τοιαύτη
δὲ
δόξα
δοκεῖ
καὶ |
[4, 1120] |
ἕπεται
γὰρ
τῇ
ἐπιεικεῖ
δόσει
ἡ |
τοιαύτη
λῆψις,
ἡ
δὲ
μὴ |
[4, 1120] |
τοῦ
μὴ
τιμῶντος
τὰ
χρήματα
ἡ |
τοιαύτη
λῆψις.
Οὐκ
ἂν
εἴη |
[4, 1128] |
(παιδιᾶς
μέρει
καὶ
ἀκούειν,
καὶ
ἡ |
τοῦ
ἐλευθερίου
παιδιὰ
διαφέρει
τῆς |
[4, 1127] |
καὶ
ἐνίοτε
ἀλαζονεία
φαίνεται,
οἷον
ἡ |
τῶν
Λακώνων
ἐσθής·
καὶ
γὰρ |
[4, 1127] |
τῶν
Λακώνων
ἐσθής·
καὶ
γὰρ
ἡ |
ὑπερβολὴ
καὶ
ἡ
λίαν
ἔλλειψις |
[4, 1128] |
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς
δὲ
μᾶλλον
ἡ |
ὑπόνοια·
διαφέρει
δ᾽
οὐ
μικρὸν |
[4, 1120] |
δόσις·
ἡ
δὲ
λῆψις
καὶ
ἡ |
φυλακὴ
κτῆσις
μᾶλλον.
Διὸ
μᾶλλόν |
[4, 1120] |
πάσχειν
ἢ
μὴ
αἰσχροπραγεῖν.
Καὶ
ἡ |
χάρις
τῷ
διδόντι,
οὐ
τῷ |
[4, 1128] |
ἣ
μὲν
ἐν
ταῖς
παιδιαῖς,
ἣ |
δ᾽
ἐν
ταῖς
κατὰ
τὸν |
[4, 1125] |
καθάπερ
ἐν
τοῖς
πρώτοις
ἐλέχθη,
ἣ |
δόξειεν
ἂν
παραπλησίως
ἔχειν
πρὸς |
[4, 1128] |
Τῶν
δὲ
περὶ
τὴν
ἡδονὴν
ἣ |
μὲν
ἐν
ταῖς
παιδιαῖς,
ἣ |
[4, 1128] |
πράξεων
κοινωνίαν.
Διαφέρουσι
δ᾽
ὅτι
ἣ |
μὲν
περὶ
ἀλήθειάν
ἐστιν,
αἳ |
[4, 1126] |
κατέχουσι
τὴν
ὀργὴν
ἀλλ᾽
ἀνταποδιδόασιν
ᾗ |
φανεροί
εἰσι
διὰ
τὴν
ὀξύτητα, |
[4, 1121] |
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ
καὶ
ἥδεσθαι |
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ |
[4, 1121] |
ἐν
τούτοις
διαμαρτάνει·
οὔτε
γὰρ
ἥδεται |
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
οὐδὲ
ὡς |
[4, 1124] |
δ᾽
ὑπερέχειν)
καὶ
(τὰ
μὲν
ἡδέως |
ἀκούειν,
τὰ
δ᾽
ἀηδῶς·
διὸ |
[4, 1120] |
τῇ
ὀρθῇ
δόσει·
καὶ
ταῦτα
ἡδέως |
ἢ
ἀλύπως·
τὸ
γὰρ
κατ᾽ |
[4, 1120] |
μικροῖς
(καὶ
μεγάλοις,
καὶ
ταῦτα
ἡδέως· |
καὶ
λήψεται
δ᾽
ὅθεν
δεῖ |
[4, 1122] |
τοῦτο
ταῖς
ἀρεταῖς.
Καὶ
ἔτι
ἡδέως |
καὶ
προετικῶς·
ἡ
γὰρ
ἀκριβολογία |
[4, 1121] |
(τὸ
καλὸν
ζῆν
πρὸς
τὰς
ἡδονὰς |
ἀποκλίνουσιν.
Ὁ
μὲν
οὖν
ἄσωτος |
[4, 1126] |
συνηδύνειν.
Ἔοικε
μὲν
γὰρ
περὶ
ἡδονὰς |
καὶ
λύπας
εἶναι
τὰς
ἐν |
[4, 1126] |
γὰρ
τιμωρία
παύει
τῆς
ὀργῆς,
ἡδονὴν |
ἀντὶ
τῆς
λύπης
ἐμποιοῦσα.
Τούτου |
[4, 1126] |
δοκοῦσιν
εἶναι,
οἱ
πάντα
πρὸς
ἡδονὴν |
ἐπαινοῦντες
καὶ
οὐθὲν
ἀντιτείνοντες,
ἀλλ᾽ |
[4, 1128] |
ἡδύ.
Τῶν
δὲ
περὶ
τὴν
ἡδονὴν |
ἣ
μὲν
ἐν
ταῖς
παιδιαῖς, |
[4, 1127] |
τῷ
συζῆν
οἱ
μὲν
πρὸς
ἡδονὴν |
καὶ
λύπην
ὁμιλοῦντες
εἴρηνται,
περὶ |
[4, 1121] |
δὲ
κόλαξιν
ἤ
τιν᾽
ἄλλην
ἡδονὴν |
πορίζουσι
πολλά.
Διὸ
καὶ
ἀκόλαστοι |
[4, 1127] |
καλῷ
καὶ
τῷ
συμφέροντι.
Καὶ
ἡδονῆς |
δ᾽
ἕνεκα
τῆς
εἰσαῦθις
μεγάλης |
[4, 1120] |
ἀλύπως·
τὸ
γὰρ
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ |
ἢ
ἄλυπον,
ἥκιστα
δὲ
λυπηρόν. |
[4, 1128] |
γὰρ
ἄλλῳ
μισητόν
τε
καὶ
ἡδύ. |
Τοιαῦτα
δὲ
καὶ
ἀκούσεται·
ἃ |
[4, 1128] |
ἐστιν,
αἳ
δὲ
περὶ
τὸ
ἡδύ. |
Τῶν
δὲ
περὶ
τὴν
ἡδονὴν |
[4, 1127] |
δὲ
συνηδύνοντος
ὁ
μὲν
τοῦ
ἡδὺς |
εἶναι
στοχαζόμενος
μὴ
διά
τι |
[4, 1128] |
κινήσεων
κρίνεται,
οὕτω
καὶ
τὰ
ἤθη. |
Ἐπιπολάζοντος
δὲ
τοῦ
γελοίου,
καὶ |
[4, 1121] |
καὶ
τοῖς
μὲν
μετρίοις
τὰ
ἤθη |
οὐδὲν
ἂν
δοῖεν,
τοῖς
δὲ |
[4, 1127] |
ἔλαττον
λέγοντες
χαριέστεροι
μὲν
τὰ
ἤθη |
φαίνονται·
οὐ
γὰρ
κέρδους
ἕνεκα |
[4, 1119] |
~Ἀριστοτέλους
Ἠθικὰ |
Νικομάχεια
(Λέγωμεν
δ᾽
ἑξῆς
περὶ |
[4, 1127] |
ἂν
εἰδείημεν
τὰ
περὶ
τὸ
ἦθος, |
καθ᾽
ἕκαστον
διελθόντες,
καὶ
μεσότητας |
[4, 1121] |
δοκεῖ
οὐκ
εἶναι
φαῦλος
τὸ
ἦθος· |
οὐ
γὰρ
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς |
[4, 1128] |
προσαγορεύονται,
οἷον
εὔτροποι·
τοῦ
γὰρ
ἤθους |
αἱ
τοιαῦται
δοκοῦσι
κινήσεις
εἶναι, |
[4, 1120] |
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ
ἄλυπον,
ἥκιστα |
δὲ
λυπηρόν.
Ὁ
δὲ
διδοὺς |
[4, 1125] |
Καὶ
περὶ
ἀναγκαίων
ἢ
μικρῶν
ἥκιστα |
ὀλοφυρτικὸς
(καὶ
δεητικός·
σπουδάζοντος
γὰρ |
[4, 1120] |
ὅτι
οἱ
μάλιστα
ἄξιοι
ὄντες
ἥκιστα |
πλουτοῦσιν.
Συμβαίνει
δ᾽
οὐκ
ἀλόγως |
[4, 1125] |
ἀγαθῶν
γε
ὄντων.
Οὐ
μὴν
ἠλίθιοί |
γε
οἱ
τοιοῦτοι
δοκοῦσιν
εἶναι, |
[4, 1126] |
μὴ
ὀργιζόμενοι
ἐφ᾽
οἷς
(δεῖ
ἠλίθιοι |
δοκοῦσιν
εἶναι,
καὶ
οἱ
μὴ |
[4, 1125] |
ἐκτὸς
ἀγαθῶν.
Οἱ
δὲ
χαῦνοι
ἠλίθιοι |
καὶ
ἑαυτοὺς
ἀγνοοῦντες,
καὶ
ταῦτ᾽ |
[4, 1123] |
τῶν
δὲ
κατ᾽
ἀρετὴν
οὐδεὶς
ἠλίθιος |
οὐδ᾽
ἀνόητος.
Μεγαλόψυχος
μὲν
οὖν |
[4, 1122] |
δαπανήσει
πρεπόντως·
ὁ
δ᾽
ἐπιχειρῶν
ἠλίθιος· |
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
γὰρ
καὶ |
[4, 1123] |
μὴ
κατ᾽
ἀξίαν
αὐτὸ
ποιῶν
ἠλίθιος, |
τῶν
δὲ
κατ᾽
ἀρετὴν
οὐδεὶς |
[4, 1121] |
ὑπερβάλλειν
διδόντα
καὶ
μὴ
λαμβάνοντα,
ἠλιθίου |
δέ.
Ὁ
δὲ
τοῦτον
τὸν |
[4, 1128] |
ἕξεως
εἶναι.
Οὐ
πάσῃ
δ᾽
ἡλικίᾳ |
τὸ
πάθος
ἁρμόζει,
ἀλλὰ
τῇ |
[4, 1121] |
γάρ
ἐστι
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἡλικίας |
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἀπορίας,
καὶ |
[4, 1125] |
οὗτοι
(οὐ
γὰρ
κακοποιοί
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι |
δέ.
Ὁ
μὲν
γὰρ
μικρόψυχος |
[4, 1125] |
τὰ
μέτρια
καὶ
μικρὰ
διατιθέασιν
ἡμᾶς |
ὡς
δεῖ·
ὥσπερ
δ᾽
ἐν |
[4, 1121] |
δὲ
προϊοῦσι
φανερώτερον.
(Εἴρηται
δὴ
ἡμῖν |
ὅτι
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις
εἰσὶν |
[4, 1125] |
ὠρέγετο
γὰρ
ἂν
ὧν
ἄξιος
ἦν, |
ἀγαθῶν
γε
ὄντων.
Οὐ
μὴν |
[4, 1123] |
ἂν
ἐποίει,
εἰ
μὴ
τοσούτων
ἦν |
ἄξιος;
Ἔστι
δὴ
ὁ
μεγαλόψυχος |
[4, 1128] |
τῶν
καινῶν·
τοῖς
μὲν
γὰρ
ἦν |
γελοῖον
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς
δὲ |
[4, 1126] |
ἡ
μέση
τούτων
ἐπαινετή,
καθ᾽
ἣν |
ἀποδέξεται
ἃ
δεῖ
καὶ
ὡς |
[4, 1126] |
μὲν
μέση
ἕξις
ἐπαινετή,
καθ᾽
ἣν |
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμεθα
καὶ
ἐφ᾽ |
[4, 1126] |
καὶ
ἐπὶ
μικρὸν
μὲν
γινόμεναι
ἠρέμα, |
ἐπὶ
πλέον
δὲ
μᾶλλον,
ἐπὶ |
[4, 1124] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
σπουδαίων
μετρίως
ἡσθήσεται, |
ὡς
τῶν
οἰκείων
τυγχάνων
ἢ |
[4, 1127] |
τοῖς
τυχοῦσι,
(καὶ
μᾶλλον
ἢ
ἧττον |
γνωρίμοις,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
κατὰ |
[4, 1120] |
(εἰς
ἐλευθεριότητα
ἐπαινοῦνται,
ἀλλ᾽
οὐχ
ἧττον |
εἰς
δικαιοσύνην·
οἱ
δὲ
λαμβάνοντες |
[4, 1126] |
τὸ
μᾶλλον
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
ἧττον· |
ἐνίοτε
γὰρ
τοὺς
ἐλλείποντας
ἐπαινοῦμεν |
[4, 1125] |
καὶ
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ
καὶ
ἧττον· |
ἔστι
δὴ
καὶ
ὡς
δεῖ· |
[4, 1125] |
τὸ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
ἧττον, |
καὶ
τὸ
ὅθεν
δεῖ
καὶ |
[4, 1120] |
τοῦ
δοῦναι·
τὸ
γὰρ
οἰκεῖον
ἧττον |
προΐενται
μᾶλλον
ἢ
οὐ
λαμβάνουσι |
[4, 1128] |
εὐτράπελος
λέγεται.
Ὁ
δὲ
βωμολόχος
ἥττων |
ἐστὶ
τοῦ
γελοίου,
καὶ
οὔτε |
[4, 1127] |
ὅ
γε
καὶ
καθ᾽
αὑτὸ
ηὐλαβεῖτο· |
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ἐπαινετός.
Ἐπὶ |