Livre, page |
[4, 1124] |
πλουτοῦντες·
ἐν
ὑπεροχῇ
γάρ,
τὸ
|
δ᾽ |
ἀγαθῷ
ὑπερέχον
πᾶν
ἐντιμότερον.
Διὸ |
[4, 1128] |
δ᾽
οὐδ᾽
ἂν
ἀκούσαι.
Ὁ
|
δ᾽ |
ἄγροικος
εἰς
τὰς
τοιαύτας
ὁμιλίας |
[4, 1124] |
(τὰ
μὲν
ἡδέως
ἀκούειν,
τὰ
|
δ᾽ |
ἀηδῶς·
διὸ
καὶ
τὴν
Θέτιν |
[4, 1124] |
Καὶ
οἷος
εὖ
ποιεῖν,
εὐεργετούμενος
|
(δ᾽ |
αἰσχύνεται·
τὸ
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος, |
[4, 1127] |
ψεῦδος
φαῦλον
καὶ
ψεκτόν,
τὸ
|
δ᾽ |
ἀληθὲς
καλὸν
καὶ
(ἐπαινετόν.
Οὕτω |
[4, 1121] |
πάντες
τῇ
δόσει
ἐλλείπουσι,
τῶν
|
δ᾽ |
ἀλλοτρίων
οὐκ
ἐφίενται
οὐδὲ
βούλονται |
[4, 1124] |
ὁ
ἀγαθὸς
μόνος
τιμητός·
ᾧ
|
δ᾽ |
ἄμφω
ὑπάρχει,
μᾶλλον
ἀξιοῦται
τιμῆς. |
[4, 1128] |
καὶ
πεπαιδευμένου
καὶ
ἀπαιδεύτου.
Ἴδοι
|
δ᾽ |
ἄν
τις
καὶ
ἐκ
τῶν |
[4, 1122] |
ἀντικειμένων
κακιῶν
τοσαῦτ᾽
εἰρήσθω.
Δόξαι
|
δ᾽ |
ἂν
ἀκόλουθον
εἶναι
καὶ
περὶ |
[4, 1128] |
οὐδέποτε
πράξει
τὰ
φαῦλα.
Εἴη
|
δ᾽ |
ἂν
ἡ
αἰδὼς
ἐξ
(ὑποθέσεως |
[4, 1127] |
τὴν
ἕξιν
τοιοῦτος
εἶναι.
Δόξειε
|
δ᾽ |
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
ἐπιεικὴς
εἶναι. |
[4, 1123] |
μὴ
ἀγαθὸς
ὤν.
Οὐκ
εἴη
|
δ᾽ |
ἂν
οὐδὲ
τιμῆς
ἄξιος
(φαῦλος |
[4, 1124] |
οὗ
ἂν
ποιήσωσιν
εὖ,
ὧν
|
δ᾽ |
ἂν
πάθωσιν
οὔ
(ἐλάττων
γὰρ |
[4, 1121] |
τὸ
δέον
ἀφίκοιτ᾽
ἄν.
Ἡ
|
δ᾽ |
ἀνελευθερία
ἀνίατός
τ᾽
ἐστίν
(δοκεῖ |
[4, 1121] |
τῷ
δὲ
λαμβάνειν
ἐλλείπει,
ἡ
|
δ᾽ |
ἀνελευθερία
τῷ
διδόναι
μὲν
ἐλλείπει, |
[4, 1124] |
ὑπάρχει,
μᾶλλον
ἀξιοῦται
τιμῆς.
Οἱ
|
δ᾽ |
ἄνευ
ἀρετῆς
τὰ
τοιαῦτα
ἀγαθὰ |
[4, 1123] |
ἓν
μάλιστ᾽
ἂν
εἴη.
Ἡ
|
δ᾽ |
ἀξία
λέγεται
πρὸς
τὰ
ἐκτὸς |
[4, 1121] |
καὶ
πᾶς
ὁ
τοιοῦτος·
ὠνόμασται
|
δ᾽ |
ἀπὸ
τῆς
ὑπερβολῆς
τοῦ
μηδὲν |
[4, 1122] |
μεγίστους
ἕνεκα
τοῦ
λήμματος,
οἳ
|
δ᾽ |
ἀπὸ
τῶν
φίλων
κερδαίνουσιν,
οἷς |
[4, 1127] |
συνηδύνειν,
λυπεῖν
δ᾽
εὐλαβούμενος,
τοῖς
|
δ᾽ |
ἀποβαίνουσιν,
ἐὰν
ᾖ
μείζω,
συνεπόμενος, |
[4, 1120] |
ὁ
δι᾽
αὑτὸν
ἀπολλύμενος,
δοκεῖ
|
δ᾽ |
ἀπώλειά
τις
αὑτοῦ
εἶναι
καὶ |
[4, 1120] |
δ᾽
ἐστὶ
τῶν
χρησίμων·
ἑκάστῳ
|
δ᾽ |
ἄριστα
χρῆται
ὁ
ἔχων
τὴν |
[4, 1123] |
ἐν
μεγάλῳ
σώματι,
οἱ
μικροὶ
|
δ᾽ |
ἀστεῖοι
καὶ
σύμμετροι,
καλοὶ
δ᾽ |
[4, 1126] |
προαιρήσεται
λυπεῖν·
κἂν
τῷ
ποιοῦντι
|
δ᾽ |
ἀσχημοσύνην
φέρῃ,
καὶ
ταύτην
μὴ |
[4, 1119] |
δεῖ
περὶ
χρήματα
(σπουδάζουσι,
τὴν
|
δ᾽ |
ἀσωτίαν
ἐπιφέρομεν
ἐνίοτε
συμπλέκοντες·
τοὺς |
[4, 1121] |
τῷ
Σιμωνίδῃ
οὐκ
ἀρεσκόμενος.
Ὁ
|
δ᾽ |
ἄσωτος
καὶ
ἐν
τούτοις
διαμαρτάνει· |
[4, 1121] |
τοῦ
μηδὲν
ἂν
δοῦναι)
οἳ
|
δ᾽ |
αὖ
διὰ
φόβον
ἀπέχονται
τῶν |
[4, 1121] |
μήτε
λαμβάνειν
μήτε
διδόναι.
Οἳ
|
δ᾽ |
αὖ
κατὰ
τὴν
λῆψιν
ὑπερβάλλουσι |
[4, 1126] |
ὃ
καὶ
βέλτιστον
ἔχουσιν.
Συμβαίνει
|
δ᾽ |
αὐτοῖς
τοῦτο,
ὅτι
οὐ
κατέχουσι |
[4, 1121] |
μὲν
τὰ
ἑτέρων
(λαμβάνειν,
τὰ
|
δ᾽ |
αὐτοῦ
ἑτέρους
μή·
ἀρέσκει
οὖν |
[4, 1125] |
ὡς
ἀνδρώδη
καὶ
φιλόκαλον,
τὸν
|
δ᾽ |
ἀφιλότιμον
ὡς
μέτριον
καὶ
σώφρονα, |
[4, 1125] |
ἑαυτὸν
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ
ἀγνοεῖν
|
δ᾽ |
ἑαυτόν·
ὠρέγετο
γὰρ
ἂν
ὧν |
[4, 1120] |
δ᾽
ἐστὶν
ὁ
ἐλευθέριος.
Χρῆσις
|
δ᾽ |
εἶναι
δοκεῖ
χρημάτων
δαπάνη
καὶ |
[4, 1127] |
δ᾽
ὁ
ἀλαζών.
Περὶ
ἑκατέρου
|
δ᾽ |
εἴπωμεν,
πρότερον
δὲ
περὶ
τοῦ |
[4, 1127] |
ἐν
αὐτοῖς
τὰ
εἰρημένα.
Οἱ
|
δ᾽ |
εἴρωνες
ἐπὶ
τὸ
ἔλαττον
λέγοντες |
[4, 1126] |
τὴν
ὀξύτητα,
εἶτ᾽
ἀποπαύονται.
Ὑπερβολῇ
|
δ᾽ |
εἰσὶν
οἱ
ἀκρόχολοι
ὀξεῖς
καὶ |
[4, 1123] |
ἄξιος
οὐ
πᾶς
χαῦνος.
Ὁ
|
δ᾽ |
ἐλαττόνων
(ἢ
ἄξιος
μικρόψυχος,
ἐάν |
[4, 1122] |
μὲν
γὰρ
μεγαλοπρεπὴς
ἐλευθέριος,
ὁ
|
δ᾽ |
ἐλευθέριος
οὐδὲν
μᾶλλον
μεγαλοπρεπής.
Τῆς |
[4, 1125] |
μὲν
οὖν
ὁ
μεγαλόψυχος·
ὁ
|
δ᾽ |
ἐλλείπων
μικρόψυχος,
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων |
[4, 1126] |
πρᾶος,
ἀλλὰ
μᾶλλον
συγγνωμονικός.
Ἡ
|
δ᾽ |
ἔλλειψις,
εἴτ᾽
ἀοργησία
τίς
ἐστιν |
[4, 1128] |
καὶ
σκληροὶ
δοκοῦσιν
εἶναι.
Οἱ
|
δ᾽ |
ἐμμελῶς
(παίζοντες
εὐτράπελοι
προσαγορεύονται,
οἷον |
[4, 1125] |
γὰρ
πάθος
ἐστὶν
ὀργή,
τὰ
|
δ᾽ |
ἐμποιοῦντα
πολλὰ
καὶ
διαφέροντα.
Ὁ |
[4, 1125] |
διατιθέασιν
ἡμᾶς
ὡς
δεῖ·
ὥσπερ
|
δ᾽ |
ἐν
λήψει
καὶ
δόσει
χρημάτων |
[4, 1122] |
ᾧ
καὶ
περὶ
ὅ.
Ὁ
|
δ᾽ |
ἐν
μικροῖς
ἢ
ἐν
μετρίοις |
[4, 1128] |
μὲν
ἐν
ταῖς
παιδιαῖς,
ἣ
|
δ᾽ |
ἐν
ταῖς
κατὰ
τὸν
ἄλλον |
[4, 1120] |
ἀπ᾽
ἀρετῆς·
ὠφέλιμοι
γὰρ,
τοῦτο
|
δ᾽ |
ἐν
τῇ
δόσει.
Αἱ
δὲ |
[4, 1119] |
δόσιν
χρημάτων
καὶ
λῆψιν,
μᾶλλον
|
δ᾽ |
ἐν
τῇ
δόσει.
Χρήματα
δὲ |
[4, 1120] |
ἅμα
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
αἱ
|
δ᾽ |
ἐναντίαι
δῆλον
ὡς
οὔ.
~(Ἐὰν |
[4, 1126] |
μὴ
μικράν,
ἢ
βλάβην,
ἡ
|
δ᾽ |
ἐναντίωσις
(μικρὰν
λύπην,
οὐκ
ἀποδέξεται |
[4, 1127] |
καὶ
τῷ
συμφέροντι.
Καὶ
ἡδονῆς
|
δ᾽ |
ἕνεκα
τῆς
εἰσαῦθις
μεγάλης
μικρὰ |
[4, 1127] |
φαίνεται
μᾶλλον
ἢ
κακός·
εἰ
|
δ᾽ |
ἕνεκά
τινος,
ὁ
μὲν
δόξης |
[4, 1125] |
περὶ
τὰς
ἄλλας
ἀρετάς.
Ἀντικεῖσθαι
|
δ᾽ |
ἐνταῦθ᾽
(οἱ
ἄκροι
φαίνονται
διὰ |
[4, 1126] |
ἄλυποι
τοῖς
ἐντυγχάνουσιν
εἶναι·
οἱ
|
δ᾽ |
ἐξ
ἐναντίας
τούτοις
(πρὸς
πάντα |
[4, 1128] |
τῶν
εἰρημένων
δῆλον.
Τῇ
μέσῃ
|
δ᾽ |
ἕξει
οἰκεῖον
καὶ
ἡ
ἐπιδεξιότης |
[4, 1122] |
οὐδὲν
μᾶλλον
μεγαλοπρεπής.
Τῆς
(τοιαύτης
|
δ᾽ |
ἕξεως
ἡ
μὲν
ἔλλειψις
μικροπρέπεια |
[4, 1119] |
~Ἀριστοτέλους
Ἠθικὰ
Νικομάχεια
(Λέγωμεν
|
δ᾽ |
ἑξῆς
περὶ
ἐλευθεριότητος.
Δοκεῖ
δὴ |
[4, 1122] |
καὶ
ὁπόσον
οὐ
δεῖ.
Κοινὸν
|
δ᾽ |
ἐπ᾽
αὐτοῖς
ἡ
αἰσχροκέρδεια
φαίνεται· |
[4, 1121] |
μᾶλλον
ἢ
δοτικοί.
Καὶ
διατείνει
|
δ᾽ |
ἐπὶ
πολύ,
καὶ
πολυειδές
ἐστιν· |
[4, 1125] |
μᾶλλον
ἢ
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες
|
δ᾽ |
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ. |
[4, 1128] |
καὶ
ἡ
ἐπιδεξιότης
ἐστίν·
τοῦ
|
δ᾽ |
ἐπιδεξίου
ἐστὶ
τοιαῦτα
λέγειν
καὶ |
[4, 1121] |
γενόμενος
εἰς
ταῦτα
μεταβαίνει,
τυχὼν
|
δ᾽ |
ἐπιμελείας
εἰς
τὸ
μέσον
καὶ |
[4, 1123] |
γ᾽
οὐδὲν
μέγα;
Καθ᾽
ἕκαστα
|
δ᾽ |
ἐπισκοποῦντι
πάμπαν
γελοῖος
φαίνοιτ᾽
ἂν |
[4, 1122] |
ὧν
πολλὰ
δαπανήσει
πρεπόντως·
ὁ
|
δ᾽ |
ἐπιχειρῶν
ἠλίθιος·
παρὰ
τὴν
ἀξίαν |
[4, 1125] |
μὴ
ὠνομάσθαι
τὸν
μέσον.
Πραότης
|
δ᾽ |
ἐστὶ
μεσότης
περὶ
ὀργάς·
ἀνωνύμου |
[4, 1123] |
ὀνόματος
(ἔοικεν
εἶναι,
περὶ
ποῖα
|
δ᾽ |
ἐστὶ
πρῶτον
λάβωμεν·
(διαφέρει
δ᾽ |
[4, 1120] |
ὅτε
καὶ
οὗ
καλόν.
Ἐλευθερίου
|
δ᾽ |
ἐστὶ
(σφόδρα
καὶ
τὸ
ὑπερβάλλειν |
[4, 1128] |
γὰρ
πρακτέον
τὰ
τοιαῦτα·
εἰ
|
δ᾽ |
ἐστὶ
τὰ
μὲν
κατ᾽
ἀλήθειαν |
[4, 1120] |
εὖ
καὶ
κακῶς·
(ὁ
πλοῦτος
|
δ᾽ |
ἐστὶ
τῶν
χρησίμων·
ἑκάστῳ
δ᾽ |
[4, 1120] |
δὴ
τὴν
ἀσωτίαν
ἐκδεχόμεθα.
Ὧν
|
δ᾽ |
ἐστὶ
χρεία,
ἔστι
τούτοις
χρῆσθαι |
[4, 1127] |
ἀσχημονέστερος
(οὐκ
ἐν
τῇ
δυνάμει
|
δ᾽ |
ἐστὶν
ὁ
ἀλαζών,
ἀλλ᾽
ἐν |
[4, 1121] |
καὶ
ὡς
δεῖ.
Καὶ
εὐκοινώνητος
|
δ᾽ |
ἐστὶν
ὁ
ἐλευθέριος
εἰς
χρήματα· |
[4, 1120] |
περὶ
τὰ
χρήματα
ἀρετήν·
οὗτος
|
δ᾽ |
ἐστὶν
ὁ
ἐλευθέριος.
Χρῆσις
δ᾽ |
[4, 1125] |
ἀμφισβητεῖν
τὰ
ἄκρα.
Ἐν
οἷς
|
δ᾽ |
ἔστιν
ὑπερβολὴ
καὶ
ἔλλειψις,
καὶ |
[4, 1127] |
μὲν
αἱρούμενος
τὸ
συνηδύνειν,
λυπεῖν
|
δ᾽ |
εὐλαβούμενος,
τοῖς
δ᾽
ἀποβαίνουσιν,
ἐὰν |
[4, 1128] |
τοῦτο
περὶ
τὰς
ἀρετάς.
Εἰ
|
δ᾽ |
ἡ
ἀναισχυντία
φαῦλον
καὶ
τὸ |
[4, 1122] |
τις
ἀρετὴ
εἶναι·
(οὐχ
ὥσπερ
|
δ᾽ |
ἡ
ἐλευθεριότης
διατείνει
περὶ
πάσας |
[4, 1120] |
ἑαυτὸν
ἐλευθερίου.
Κατὰ
τὴν
οὐσίαν
|
δ᾽ |
ἡ
ἐλευθεριότης
λέγεται·
οὐ
γὰρ |
[4, 1123] |
ἐπὶ
τοῖς
καλλίστοις
(ἆθλον·
τοιοῦτον
|
δ᾽ |
ἡ
τιμή·
μέγιστον
γὰρ
δὴ |
[4, 1128] |
ἢ
ἕξεως
εἶναι.
Οὐ
πάσῃ
|
δ᾽ |
ἡλικίᾳ
τὸ
πάθος
ἁρμόζει,
ἀλλὰ |
[4, 1128] |
νομοθέται
ἔνια
λοιδορεῖν
κωλύουσιν·
ἔδει
|
δ᾽ |
ἴσως
καὶ
σκώπτειν.
Ὁ
δὴ |
[4, 1124] |
γὰρ
ὑπὸ
τινῶν·
(κατ᾽
ἀλήθειαν
|
δ᾽ |
ὁ
ἀγαθὸς
μόνος
τιμητός·
ᾧ |
[4, 1127] |
ψευδόμενοι
ἀμφότεροι
μὲν
ψεκτοί,
μᾶλλον
|
δ᾽ |
ὁ
ἀλαζών.
Περὶ
ἑκατέρου
δ᾽ |
[4, 1127] |
φανερὰ
εἰρωνευόμενοι
χαρίεντες
φαίνονται.
Ἀντικεῖσθαι
|
δ᾽ |
ὁ
ἀλαζὼν
φαίνεται
τῷ
ἀληθευτικῷ· |
[4, 1128] |
ἑκουσίοις
γὰρ
ἡ
αἰδώς,
ἑκὼν
|
δ᾽ |
ὁ
ἐπιεικὴς
οὐδέποτε
πράξει
τὰ |
[4, 1124] |
ὑπερέχειν
ἐκείνων
μὲν
καταφρονοῦσιν,
αὐτοὶ
|
δ᾽ |
ὅ
τι
ἂν
τύχωσι
πράττουσιν. |
[4, 1120] |
καὶ
ταῦτα
ἡδέως·
καὶ
λήψεται
|
δ᾽ |
ὅθεν
δεῖ
καὶ
ὅσα
δεῖ. |
[4, 1126] |
(τὴν
ὀργὴν
χρόνου
δεῖ.
Εἰσὶ
|
δ᾽ |
οἱ
τοιοῦτοι
ἑαυτοῖς
ὀχληρότατοι
καὶ |
[4, 1127] |
τινος
ποιεῖν
καὶ
μηδενός.
Ἕκαστος
|
δ᾽ |
οἷός
ἐστι,
τοιαῦτα
λέγει
καὶ |
[4, 1123] |
πολλὰ
ἀναλῶσαι,
ὀλίγα
δαπανῶν,
οὗ
|
δ᾽ |
ὀλίγα,
πολλά.
Ὁ
δὲ
μικροπρεπὴς |
[4, 1127] |
οὐκ
ἀποδέξεται
ἀλλὰ
δυσχερανεῖ.
~Διαφερόντως
|
δ᾽ |
ὁμιλήσει
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασι
καὶ |
[4, 1125] |
ἐστὶ
μεσότης
περὶ
ὀργάς·
ἀνωνύμου
|
δ᾽ |
ὄντος
τοῦ
μέσου,
σχεδὸν
δὲ |
[4, 1125] |
ὁ
μηδὲν
μέγα
οἰόμενος·
ἡ
|
δ᾽ |
ὀξυφωνία
καὶ
ἡ
ταχυτὴς
διὰ |
[4, 1127] |
διά
τι
ἄλλο
ἄρεσκος,
ὁ
|
δ᾽ |
ὅπως
ὠφέλειά
τις
αὑτῷ
γίνηται |
[4, 1126] |
ἐν
ταῖς
ὁμιλίαις
γινομένας·
τούτων
|
δ᾽ |
ὅσας
μὲν
αὐτῷ
ἐστὶ
μὴ |
[4, 1125] |
τοῖς
καλοῖς
προαιρούμενον
τιμᾶσθαι.
Ἔστι
|
δ᾽ |
ὅτε
τὸν
φιλότιμον
ἐπαινοῦμεν
ὡς |
[4, 1128] |
τινῶν
καὶ
πράξεων
κοινωνίαν.
Διαφέρουσι
|
δ᾽ |
ὅτι
ἣ
μὲν
περὶ
ἀλήθειάν |
[4, 1125] |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
εἴπομεν.
Δῆλον
|
δ᾽ |
ὅτι
πλεοναχῶς
τοῦ
φιλοτοιούτου
λεγομένου |
[4, 1120] |
αἰσχρὰ
μὴ
πράττειν·
οὐκ
ἄδηλον
|
δ᾽ |
ὅτι
τῇ
μὲν
δόσει
ἕπεται |
[4, 1128] |
δὲ
μᾶλλον
ἡ
ὑπόνοια·
διαφέρει
|
δ᾽ |
οὐ
μικρὸν
ταῦτα
(πρὸς
εὐσχημοσύνην. |
[4, 1120] |
γονεῖς
καὶ
οἱ
ποιηταί.
Πλουτεῖν
|
δ᾽ |
οὐ
ῥᾴδιον
τὸν
(ἐλευθέριον,
μήτε |
[4, 1123] |
τούτων
ἀξιῶν
ἑαυτὸν
σώφρων,
μεγαλόψυχος
|
δ᾽ |
οὔ·
ἐν
μεγέθει
γὰρ
ἡ |
[4, 1123] |
δ᾽
ἀστεῖοι
καὶ
σύμμετροι,
καλοὶ
|
δ᾽ |
οὔ.
Ὁ
δὲ
μεγάλων
ἑαυτὸν |
[4, 1128] |
ἂν
εἴποι
ὁ
χαρίεις,
ἔνια
|
δ᾽ |
οὐδ᾽
ἂν
ἀκούσαι.
Ὁ
δ᾽ |
[4, 1128] |
πράττοντα
αἰσχύνεσθαι
ἐπιεικές.
Οὐκ
ἔστι
|
δ᾽ |
οὐδ᾽
ἡ
ἐγκράτεια
ἀρετή,
ἀλλά |
[4, 1128] |
μὲν
νέων
τοὺς
αἰδήμονας,
πρεσβύτερον
|
δ᾽ |
(οὐδεὶς
ἂν
ἐπαινέσειεν
ὅτι
αἰσχυντηλός· |
[4, 1123] |
δ᾽
ἐστὶ
πρῶτον
λάβωμεν·
(διαφέρει
|
δ᾽ |
οὐδὲν
τὴν
ἕξιν
ἢ
τὸν |
[4, 1120] |
ἄξιοι
ὄντες
ἥκιστα
πλουτοῦσιν.
Συμβαίνει
|
δ᾽ |
οὐκ
ἀλόγως
τοῦτο·
οὐ
γὰρ |
[4, 1126] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
δυσχερανεῖ·
ὄνομα
|
δ᾽ |
οὐκ
ἀποδέδοται
αὐτῇ
(τι,
ἔοικε |
[4, 1120] |
χρήματα
τῆς
καλῆς
πράξεως,
τοῦτο
|
δ᾽ |
οὐκ
ἐλευθερίου.
Οὐδὲ
λήψεται
δὲ |
[4, 1125] |
δὴ
καὶ
ὡς
δεῖ·
ἐπαινεῖται
|
δ᾽ |
οὖν
ἡ
ἕξις
αὕτη,
μεσότης |
[4, 1125] |
τὸ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ.
Ἀνωνύμου
|
δ᾽ |
οὔσης
τῆς
μεσότητος,
ὡς
ἐρήμης |
[4, 1128] |
πράττειν
τι
τῶν
αἰσχρῶν.
Τὸ
|
δ᾽ |
οὕτως
ἔχειν
ὥστ᾽
εἰ
πράξαι |
[4, 1122] |
ὡς
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον
|
δ᾽ |
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἐροῦμεν.
Ὁ
δὲ |
[4, 1121] |
διδόναι
μὲν
ἐλλείπει,
(τῷ
λαμβάνειν
|
δ᾽ |
ὑπερβάλλει,
πλὴν
ἐν
μικροῖς.
Τὰ |
[4, 1123] |
κατ᾽
ἀξίαν
αὑτὸν
(ἀξιοῖ·
οἳ
|
δ᾽ |
ὑπερβάλλουσι
καὶ
ἐλλείπουσιν.
Εἰ
δὴ |
[4, 1120] |
καὶ
εἰς
ἃ
δεῖ·
ὁ
|
δ᾽ |
ὑπερβάλλων
(ἄσωτος.
Διὸ
τοὺς
τυράννους |
[4, 1123] |
μὲν
οὖν
ὁ
μεγαλοπρεπής·
ὁ
|
δ᾽ |
ὑπερβάλλων
καὶ
βάναυσος
τῷ
(παρὰ |
[4, 1125] |
ὁ
δ᾽
ἐλλείπων
μικρόψυχος,
ὁ
|
δ᾽ |
ὑπερβάλλων
χαῦνος.
Οὐ
κακοὶ
μὲν |
[4, 1126] |
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα,
αἱ
|
δ᾽ |
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις
ψεκταί,
καὶ |
[4, 1122] |
μὲν
ἔλλειψις
μικροπρέπεια
καλεῖται,
ἡ
|
δ᾽ |
ὑπερβολὴ
βαναυσία
καὶ
ἀπειροκαλία
καὶ |
[4, 1126] |
τοὺς
οἰκείους
περιορᾶν
ἀνδραποδῶδες.
Ἡ
|
δ᾽ |
ὑπερβολὴ
κατὰ
πάντα
μὲν
γίνεται |
[4, 1125] |
ἔλλειψιν
ἀποκλίνουσαν,
ἀνώνυμον
οὖσαν.
Ἡ
|
δ᾽ |
ὑπερβολὴ
ὀργιλότης
τις
λέγοιτ᾽
ἄν. |
[4, 1122] |
τὰς
δαπανηρὰς
μόνον·
ἐν
τούτοις
|
δ᾽ |
ὑπερέχει
τῆς
ἐλευθεριότητος
μεγέθει.
Καθάπερ |
[4, 1124] |
παθὼν
εὖ
τοῦ
ποιήσαντος,
βούλεται
|
δ᾽ |
ὑπερέχειν)
καὶ
(τὰ
μὲν
ἡδέως |
[4, 1124] |
τὸ
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος,
τὸ
|
δ᾽ |
ὑπερεχομένου.
Καὶ
ἀντευεργετικὸς
πλειόνων·
οὕτω |
[4, 1121] |
δίδωσι
καὶ
οὐ
λαμβάνει,
οὐδέτερον
|
δ᾽ |
ὡς
δεῖ
οὐδ᾽
εὖ.
Εἰ |
[4, 1128] |
λέγειν
ἢ
τοιούτων
ἀκούειν.
Δῆλον
|
δ᾽ |
ὡς
καὶ
περὶ
ταῦτ᾽
ἔστιν |
[4, 1122] |
ἑστιᾶν
τὴν
πόλιν.
Ἐν
ἅπασι
|
δ᾽ |
ὥσπερ
εἴρηται,
καὶ
πρὸς
τὸν |