Alphabétiquement     [«   »]
γνωρίμους 1
γονεῖς 1
γοῦν 2
δ 128
δαιμόνιον 1
δαπάναι 1
δαπάναις 1
Fréquences     [«    »]
80 δεῖ
85 μὲν
104 τὸ
128 δ
159 γὰρ
162 δὲ
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

δ


Livre, page
[4, 1124]   πλουτοῦντες· ἐν ὑπεροχῇ γάρ, τὸ  δ᾽   ἀγαθῷ ὑπερέχον πᾶν ἐντιμότερον. Διὸ
[4, 1128]   δ᾽ οὐδ᾽ ἂν ἀκούσαι.  δ᾽   ἄγροικος εἰς τὰς τοιαύτας ὁμιλίας
[4, 1124]   (τὰ μὲν ἡδέως ἀκούειν, τὰ  δ᾽   ἀηδῶς· διὸ καὶ τὴν Θέτιν
[4, 1124]   Καὶ οἷος εὖ ποιεῖν, εὐεργετούμενος  (δ᾽   αἰσχύνεται· τὸ μὲν γὰρ ὑπερέχοντος,
[4, 1127]   ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν, τὸ  δ᾽   ἀληθὲς καλὸν καὶ (ἐπαινετόν. Οὕτω
[4, 1121]   πάντες τῇ δόσει ἐλλείπουσι, τῶν  δ᾽   ἀλλοτρίων οὐκ ἐφίενται οὐδὲ βούλονται
[4, 1124]   ἀγαθὸς μόνος τιμητός·  δ᾽   ἄμφω ὑπάρχει, μᾶλλον ἀξιοῦται τιμῆς.
[4, 1128]   καὶ πεπαιδευμένου καὶ ἀπαιδεύτου. Ἴδοι  δ᾽   ἄν τις καὶ ἐκ τῶν
[4, 1122]   ἀντικειμένων κακιῶν τοσαῦτ᾽ εἰρήσθω. Δόξαι  δ᾽   ἂν ἀκόλουθον εἶναι καὶ περὶ
[4, 1128]   οὐδέποτε πράξει τὰ φαῦλα. Εἴη  δ᾽   ἂν αἰδὼς ἐξ (ὑποθέσεως
[4, 1127]   τὴν ἕξιν τοιοῦτος εἶναι. Δόξειε  δ᾽   ἂν τοιοῦτος ἐπιεικὴς εἶναι.
[4, 1123]   μὴ ἀγαθὸς ὤν. Οὐκ εἴη  δ᾽   ἂν οὐδὲ τιμῆς ἄξιος (φαῦλος
[4, 1124]   οὗ ἂν ποιήσωσιν εὖ, ὧν  δ᾽   ἂν πάθωσιν οὔ (ἐλάττων γὰρ
[4, 1121]   τὸ δέον ἀφίκοιτ᾽ ἄν.  δ᾽   ἀνελευθερία ἀνίατός τ᾽ ἐστίν (δοκεῖ
[4, 1121]   τῷ δὲ λαμβάνειν ἐλλείπει,  δ᾽   ἀνελευθερία τῷ διδόναι μὲν ἐλλείπει,
[4, 1124]   ὑπάρχει, μᾶλλον ἀξιοῦται τιμῆς. Οἱ  δ᾽   ἄνευ ἀρετῆς τὰ τοιαῦτα ἀγαθὰ
[4, 1123]   ἓν μάλιστ᾽ ἂν εἴη.  δ᾽   ἀξία λέγεται πρὸς τὰ ἐκτὸς
[4, 1121]   καὶ πᾶς τοιοῦτος· ὠνόμασται  δ᾽   ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς τοῦ μηδὲν
[4, 1122]   μεγίστους ἕνεκα τοῦ λήμματος, οἳ  δ᾽   ἀπὸ τῶν φίλων κερδαίνουσιν, οἷς
[4, 1127]   συνηδύνειν, λυπεῖν δ᾽ εὐλαβούμενος, τοῖς  δ᾽   ἀποβαίνουσιν, ἐὰν μείζω, συνεπόμενος,
[4, 1120]   δι᾽ αὑτὸν ἀπολλύμενος, δοκεῖ  δ᾽   ἀπώλειά τις αὑτοῦ εἶναι καὶ
[4, 1120]   δ᾽ ἐστὶ τῶν χρησίμων· ἑκάστῳ  δ᾽   ἄριστα χρῆται ἔχων τὴν
[4, 1123]   ἐν μεγάλῳ σώματι, οἱ μικροὶ  δ᾽   ἀστεῖοι καὶ σύμμετροι, καλοὶ δ᾽
[4, 1126]   προαιρήσεται λυπεῖν· κἂν τῷ ποιοῦντι  δ᾽   ἀσχημοσύνην φέρῃ, καὶ ταύτην μὴ
[4, 1119]   δεῖ περὶ χρήματα (σπουδάζουσι, τὴν  δ᾽   ἀσωτίαν ἐπιφέρομεν ἐνίοτε συμπλέκοντες· τοὺς
[4, 1121]   τῷ Σιμωνίδῃ οὐκ ἀρεσκόμενος.  δ᾽   ἄσωτος καὶ ἐν τούτοις διαμαρτάνει·
[4, 1121]   τοῦ μηδὲν ἂν δοῦναι) οἳ  δ᾽   αὖ διὰ φόβον ἀπέχονται τῶν
[4, 1121]   μήτε λαμβάνειν μήτε διδόναι. Οἳ  δ᾽   αὖ κατὰ τὴν λῆψιν ὑπερβάλλουσι
[4, 1126]   καὶ βέλτιστον ἔχουσιν. Συμβαίνει  δ᾽   αὐτοῖς τοῦτο, ὅτι οὐ κατέχουσι
[4, 1121]   μὲν τὰ ἑτέρων (λαμβάνειν, τὰ  δ᾽   αὐτοῦ ἑτέρους μή· ἀρέσκει οὖν
[4, 1125]   ὡς ἀνδρώδη καὶ φιλόκαλον, τὸν  δ᾽   ἀφιλότιμον ὡς μέτριον καὶ σώφρονα,
[4, 1125]   ἑαυτὸν τῶν ἀγαθῶν, καὶ ἀγνοεῖν  δ᾽   ἑαυτόν· ὠρέγετο γὰρ ἂν ὧν
[4, 1120]   δ᾽ ἐστὶν ἐλευθέριος. Χρῆσις  δ᾽   εἶναι δοκεῖ χρημάτων δαπάνη καὶ
[4, 1127]   δ᾽ ἀλαζών. Περὶ ἑκατέρου  δ᾽   εἴπωμεν, πρότερον δὲ περὶ τοῦ
[4, 1127]   ἐν αὐτοῖς τὰ εἰρημένα. Οἱ  δ᾽   εἴρωνες ἐπὶ τὸ ἔλαττον λέγοντες
[4, 1126]   τὴν ὀξύτητα, εἶτ᾽ ἀποπαύονται. Ὑπερβολῇ  δ᾽   εἰσὶν οἱ ἀκρόχολοι ὀξεῖς καὶ
[4, 1123]   ἄξιος οὐ πᾶς χαῦνος.  δ᾽   ἐλαττόνων (ἢ ἄξιος μικρόψυχος, ἐάν
[4, 1122]   μὲν γὰρ μεγαλοπρεπὴς ἐλευθέριος,  δ᾽   ἐλευθέριος οὐδὲν μᾶλλον μεγαλοπρεπής. Τῆς
[4, 1125]   μὲν οὖν μεγαλόψυχος·  δ᾽   ἐλλείπων μικρόψυχος, δ᾽ ὑπερβάλλων
[4, 1126]   πρᾶος, ἀλλὰ μᾶλλον συγγνωμονικός.  δ᾽   ἔλλειψις, εἴτ᾽ ἀοργησία τίς ἐστιν
[4, 1128]   καὶ σκληροὶ δοκοῦσιν εἶναι. Οἱ  δ᾽   ἐμμελῶς (παίζοντες εὐτράπελοι προσαγορεύονται, οἷον
[4, 1125]   γὰρ πάθος ἐστὶν ὀργή, τὰ  δ᾽   ἐμποιοῦντα πολλὰ καὶ διαφέροντα.
[4, 1125]   διατιθέασιν ἡμᾶς ὡς δεῖ· ὥσπερ  δ᾽   ἐν λήψει καὶ δόσει χρημάτων
[4, 1122]   καὶ περὶ ὅ.  δ᾽   ἐν μικροῖς ἐν μετρίοις
[4, 1128]   μὲν ἐν ταῖς παιδιαῖς,  δ᾽   ἐν ταῖς κατὰ τὸν ἄλλον
[4, 1120]   ἀπ᾽ ἀρετῆς· ὠφέλιμοι γὰρ, τοῦτο  δ᾽   ἐν τῇ δόσει. Αἱ δὲ
[4, 1119]   δόσιν χρημάτων καὶ λῆψιν, μᾶλλον  δ᾽   ἐν τῇ δόσει. Χρήματα δὲ
[4, 1120]   ἅμα ἐν τῷ αὐτῷ, αἱ  δ᾽   ἐναντίαι δῆλον ὡς οὔ. ~(Ἐὰν
[4, 1126]   μὴ μικράν, βλάβην,  δ᾽   ἐναντίωσις (μικρὰν λύπην, οὐκ ἀποδέξεται
[4, 1127]   καὶ τῷ συμφέροντι. Καὶ ἡδονῆς  δ᾽   ἕνεκα τῆς εἰσαῦθις μεγάλης μικρὰ
[4, 1127]   φαίνεται μᾶλλον κακός· εἰ  δ᾽   ἕνεκά τινος, μὲν δόξης
[4, 1125]   περὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς. Ἀντικεῖσθαι  δ᾽   ἐνταῦθ᾽ (οἱ ἄκροι φαίνονται διὰ
[4, 1126]   ἄλυποι τοῖς ἐντυγχάνουσιν εἶναι· οἱ  δ᾽   ἐξ ἐναντίας τούτοις (πρὸς πάντα
[4, 1128]   τῶν εἰρημένων δῆλον. Τῇ μέσῃ  δ᾽   ἕξει οἰκεῖον καὶ ἐπιδεξιότης
[4, 1122]   οὐδὲν μᾶλλον μεγαλοπρεπής. Τῆς (τοιαύτης  δ᾽   ἕξεως μὲν ἔλλειψις μικροπρέπεια
[4, 1119]   ~Ἀριστοτέλους Ἠθικὰ Νικομάχεια (Λέγωμεν  δ᾽   ἑξῆς περὶ ἐλευθεριότητος. Δοκεῖ δὴ
[4, 1122]   καὶ ὁπόσον οὐ δεῖ. Κοινὸν  δ᾽   ἐπ᾽ αὐτοῖς αἰσχροκέρδεια φαίνεται·
[4, 1121]   μᾶλλον δοτικοί. Καὶ διατείνει  δ᾽   ἐπὶ πολύ, καὶ πολυειδές ἐστιν·
[4, 1125]   μᾶλλον οἱ πολλοί, ψέγοντες  δ᾽   ἐπὶ τὸ μᾶλλον δεῖ.
[4, 1128]   καὶ ἐπιδεξιότης ἐστίν· τοῦ  δ᾽   ἐπιδεξίου ἐστὶ τοιαῦτα λέγειν καὶ
[4, 1121]   γενόμενος εἰς ταῦτα μεταβαίνει, τυχὼν  δ᾽   ἐπιμελείας εἰς τὸ μέσον καὶ
[4, 1123]   γ᾽ οὐδὲν μέγα; Καθ᾽ ἕκαστα  δ᾽   ἐπισκοποῦντι πάμπαν γελοῖος φαίνοιτ᾽ ἂν
[4, 1122]   ὧν πολλὰ δαπανήσει πρεπόντως·  δ᾽   ἐπιχειρῶν ἠλίθιος· παρὰ τὴν ἀξίαν
[4, 1125]   μὴ ὠνομάσθαι τὸν μέσον. Πραότης  δ᾽   ἐστὶ μεσότης περὶ ὀργάς· ἀνωνύμου
[4, 1123]   ὀνόματος (ἔοικεν εἶναι, περὶ ποῖα  δ᾽   ἐστὶ πρῶτον λάβωμεν· (διαφέρει δ᾽
[4, 1120]   ὅτε καὶ οὗ καλόν. Ἐλευθερίου  δ᾽   ἐστὶ (σφόδρα καὶ τὸ ὑπερβάλλειν
[4, 1128]   γὰρ πρακτέον τὰ τοιαῦτα· εἰ  δ᾽   ἐστὶ τὰ μὲν κατ᾽ ἀλήθειαν
[4, 1120]   εὖ καὶ κακῶς· (ὁ πλοῦτος  δ᾽   ἐστὶ τῶν χρησίμων· ἑκάστῳ δ᾽
[4, 1120]   δὴ τὴν ἀσωτίαν ἐκδεχόμεθα. Ὧν  δ᾽   ἐστὶ χρεία, ἔστι τούτοις χρῆσθαι
[4, 1127]   ἀσχημονέστερος (οὐκ ἐν τῇ δυνάμει  δ᾽   ἐστὶν ἀλαζών, ἀλλ᾽ ἐν
[4, 1121]   καὶ ὡς δεῖ. Καὶ εὐκοινώνητος  δ᾽   ἐστὶν ἐλευθέριος εἰς χρήματα·
[4, 1120]   περὶ τὰ χρήματα ἀρετήν· οὗτος  δ᾽   ἐστὶν ἐλευθέριος. Χρῆσις δ᾽
[4, 1125]   ἀμφισβητεῖν τὰ ἄκρα. Ἐν οἷς  δ᾽   ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις, καὶ
[4, 1127]   μὲν αἱρούμενος τὸ συνηδύνειν, λυπεῖν  δ᾽   εὐλαβούμενος, τοῖς δ᾽ ἀποβαίνουσιν, ἐὰν
[4, 1128]   τοῦτο περὶ τὰς ἀρετάς. Εἰ  δ᾽   ἀναισχυντία φαῦλον καὶ τὸ
[4, 1122]   τις ἀρετὴ εἶναι· (οὐχ ὥσπερ  δ᾽   ἐλευθεριότης διατείνει περὶ πάσας
[4, 1120]   ἑαυτὸν ἐλευθερίου. Κατὰ τὴν οὐσίαν  δ᾽   ἐλευθεριότης λέγεται· οὐ γὰρ
[4, 1123]   ἐπὶ τοῖς καλλίστοις (ἆθλον· τοιοῦτον  δ᾽   τιμή· μέγιστον γὰρ δὴ
[4, 1128]   ἕξεως εἶναι. Οὐ πάσῃ  δ᾽   ἡλικίᾳ τὸ πάθος ἁρμόζει, ἀλλὰ
[4, 1128]   νομοθέται ἔνια λοιδορεῖν κωλύουσιν· ἔδει  δ᾽   ἴσως καὶ σκώπτειν. δὴ
[4, 1124]   γὰρ ὑπὸ τινῶν· (κατ᾽ ἀλήθειαν  δ᾽   ἀγαθὸς μόνος τιμητός·
[4, 1127]   ψευδόμενοι ἀμφότεροι μὲν ψεκτοί, μᾶλλον  δ᾽   ἀλαζών. Περὶ ἑκατέρου δ᾽
[4, 1127]   φανερὰ εἰρωνευόμενοι χαρίεντες φαίνονται. Ἀντικεῖσθαι  δ᾽   ἀλαζὼν φαίνεται τῷ ἀληθευτικῷ·
[4, 1128]   ἑκουσίοις γὰρ αἰδώς, ἑκὼν  δ᾽   ἐπιεικὴς οὐδέποτε πράξει τὰ
[4, 1124]   ὑπερέχειν ἐκείνων μὲν καταφρονοῦσιν, αὐτοὶ  δ᾽   τι ἂν τύχωσι πράττουσιν.
[4, 1120]   καὶ ταῦτα ἡδέως· καὶ λήψεται  δ᾽   ὅθεν δεῖ καὶ ὅσα δεῖ.
[4, 1126]   (τὴν ὀργὴν χρόνου δεῖ. Εἰσὶ  δ᾽   οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς ὀχληρότατοι καὶ
[4, 1127]   τινος ποιεῖν καὶ μηδενός. Ἕκαστος  δ᾽   οἷός ἐστι, τοιαῦτα λέγει καὶ
[4, 1123]   πολλὰ ἀναλῶσαι, ὀλίγα δαπανῶν, οὗ  δ᾽   ὀλίγα, πολλά. δὲ μικροπρεπὴς
[4, 1127]   οὐκ ἀποδέξεται ἀλλὰ δυσχερανεῖ. ~Διαφερόντως  δ᾽   ὁμιλήσει τοῖς ἐν ἀξιώμασι καὶ
[4, 1125]   ἐστὶ μεσότης περὶ ὀργάς· ἀνωνύμου  δ᾽   ὄντος τοῦ μέσου, σχεδὸν δὲ
[4, 1125]   μηδὲν μέγα οἰόμενος·  δ᾽   ὀξυφωνία καὶ ταχυτὴς διὰ
[4, 1127]   διά τι ἄλλο ἄρεσκος,  δ᾽   ὅπως ὠφέλειά τις αὑτῷ γίνηται
[4, 1126]   ἐν ταῖς ὁμιλίαις γινομένας· τούτων  δ᾽   ὅσας μὲν αὐτῷ ἐστὶ μὴ
[4, 1125]   τοῖς καλοῖς προαιρούμενον τιμᾶσθαι. Ἔστι  δ᾽   ὅτε τὸν φιλότιμον ἐπαινοῦμεν ὡς
[4, 1128]   τινῶν καὶ πράξεων κοινωνίαν. Διαφέρουσι  δ᾽   ὅτι μὲν περὶ ἀλήθειάν
[4, 1125]   ἐν τοῖς πρώτοις εἴπομεν. Δῆλον  δ᾽   ὅτι πλεοναχῶς τοῦ φιλοτοιούτου λεγομένου
[4, 1120]   αἰσχρὰ μὴ πράττειν· οὐκ ἄδηλον  δ᾽   ὅτι τῇ μὲν δόσει ἕπεται
[4, 1128]   δὲ μᾶλλον ὑπόνοια· διαφέρει  δ᾽   οὐ μικρὸν ταῦτα (πρὸς εὐσχημοσύνην.
[4, 1120]   γονεῖς καὶ οἱ ποιηταί. Πλουτεῖν  δ᾽   οὐ ῥᾴδιον τὸν (ἐλευθέριον, μήτε
[4, 1123]   τούτων ἀξιῶν ἑαυτὸν σώφρων, μεγαλόψυχος  δ᾽   οὔ· ἐν μεγέθει γὰρ
[4, 1123]   δ᾽ ἀστεῖοι καὶ σύμμετροι, καλοὶ  δ᾽   οὔ. δὲ μεγάλων ἑαυτὸν
[4, 1128]   ἂν εἴποι χαρίεις, ἔνια  δ᾽   οὐδ᾽ ἂν ἀκούσαι. δ᾽
[4, 1128]   πράττοντα αἰσχύνεσθαι ἐπιεικές. Οὐκ ἔστι  δ᾽   οὐδ᾽ ἐγκράτεια ἀρετή, ἀλλά
[4, 1128]   μὲν νέων τοὺς αἰδήμονας, πρεσβύτερον  δ᾽   (οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν ὅτι αἰσχυντηλός·
[4, 1123]   δ᾽ ἐστὶ πρῶτον λάβωμεν· (διαφέρει  δ᾽   οὐδὲν τὴν ἕξιν τὸν
[4, 1120]   ἄξιοι ὄντες ἥκιστα πλουτοῦσιν. Συμβαίνει  δ᾽   οὐκ ἀλόγως τοῦτο· οὐ γὰρ
[4, 1126]   ὁμοίως δὲ καὶ δυσχερανεῖ· ὄνομα  δ᾽   οὐκ ἀποδέδοται αὐτῇ (τι, ἔοικε
[4, 1120]   χρήματα τῆς καλῆς πράξεως, τοῦτο  δ᾽   οὐκ ἐλευθερίου. Οὐδὲ λήψεται δὲ
[4, 1125]   δὴ καὶ ὡς δεῖ· ἐπαινεῖται  δ᾽   οὖν ἕξις αὕτη, μεσότης
[4, 1125]   τὸ μᾶλλον δεῖ. Ἀνωνύμου  δ᾽   οὔσης τῆς μεσότητος, ὡς ἐρήμης
[4, 1128]   πράττειν τι τῶν αἰσχρῶν. Τὸ  δ᾽   οὕτως ἔχειν ὥστ᾽ εἰ πράξαι
[4, 1122]   ὡς οὐ δεῖ λαμπρυνόμεναι· ὕστερον  δ᾽   ὑπὲρ αὐτῶν ἐροῦμεν. δὲ
[4, 1121]   διδόναι μὲν ἐλλείπει, (τῷ λαμβάνειν  δ᾽   ὑπερβάλλει, πλὴν ἐν μικροῖς. Τὰ
[4, 1123]   κατ᾽ ἀξίαν αὑτὸν (ἀξιοῖ· οἳ  δ᾽   ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν. Εἰ δὴ
[4, 1120]   καὶ εἰς δεῖ·  δ᾽   ὑπερβάλλων (ἄσωτος. Διὸ τοὺς τυράννους
[4, 1123]   μὲν οὖν μεγαλοπρεπής·  δ᾽   ὑπερβάλλων καὶ βάναυσος τῷ (παρὰ
[4, 1125]   δ᾽ ἐλλείπων μικρόψυχος,  δ᾽   ὑπερβάλλων χαῦνος. Οὐ κακοὶ μὲν
[4, 1126]   καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, αἱ  δ᾽   ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις ψεκταί, καὶ
[4, 1122]   μὲν ἔλλειψις μικροπρέπεια καλεῖται,  δ᾽   ὑπερβολὴ βαναυσία καὶ ἀπειροκαλία καὶ
[4, 1126]   τοὺς οἰκείους περιορᾶν ἀνδραποδῶδες.  δ᾽   ὑπερβολὴ κατὰ πάντα μὲν γίνεται
[4, 1125]   ἔλλειψιν ἀποκλίνουσαν, ἀνώνυμον οὖσαν.  δ᾽   ὑπερβολὴ ὀργιλότης τις λέγοιτ᾽ ἄν.
[4, 1122]   τὰς δαπανηρὰς μόνον· ἐν τούτοις  δ᾽   ὑπερέχει τῆς ἐλευθεριότητος μεγέθει. Καθάπερ
[4, 1124]   παθὼν εὖ τοῦ ποιήσαντος, βούλεται  δ᾽   ὑπερέχειν) καὶ (τὰ μὲν ἡδέως
[4, 1124]   τὸ μὲν γὰρ ὑπερέχοντος, τὸ  δ᾽   ὑπερεχομένου. Καὶ ἀντευεργετικὸς πλειόνων· οὕτω
[4, 1121]   δίδωσι καὶ οὐ λαμβάνει, οὐδέτερον  δ᾽   ὡς δεῖ οὐδ᾽ εὖ. Εἰ
[4, 1128]   λέγειν τοιούτων ἀκούειν. Δῆλον  δ᾽   ὡς καὶ περὶ ταῦτ᾽ ἔστιν
[4, 1122]   ἑστιᾶν τὴν πόλιν. Ἐν ἅπασι  δ᾽   ὥσπερ εἴρηται, καὶ πρὸς τὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008