Livre, page |
[4, 1127] |
δ᾽
εἴπωμεν,
πρότερον
δὲ
περὶ
|
τοῦ |
ἀληθευτικοῦ.
Οὐ
γὰρ
περὶ
τοῦ |
[4, 1127] |
Ἐπὶ
τὸ
ἔλαττον
δὲ
μᾶλλον
|
τοῦ |
ἀληθοῦς
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον
γὰρ
φαίνεται |
[4, 1128] |
τοῦ
ἐλευθερίου
παιδιὰ
διαφέρει
τῆς
|
τοῦ |
ἀνδραποδώδους,
καὶ
πεπαιδευμένου
καὶ
ἀπαιδεύτου. |
[4, 1121] |
τρόπον
ἄσωτος
πολὺ
δοκεῖ
βελτίων
|
τοῦ |
ἀνελευθέρου
εἶναι
διά
τε
τὰ |
[4, 1121] |
ἂν
οὐ
μικρῷ
βελτίων
εἶναι
|
(τοῦ |
ἀνελευθέρου.
Εὐίατός
τε
γάρ
ἐστι |
[4, 1124] |
δέ,
καὶ
ὅταν
κινδυνεύῃ,
ἀφειδὴς
|
τοῦ |
βίου
ὡς
οὐκ
ἄξιον
ὂν |
[4, 1128] |
(παίζοντες
εὐτράπελοι
προσαγορεύονται,
οἷον
εὔτροποι·
|
τοῦ |
γὰρ
ἤθους
αἱ
τοιαῦται
δοκοῦσι |
[4, 1123] |
τῷ
δὲ
ὡς
δεῖ
μέσος·
|
τοῦ |
γὰρ
κατ᾽
ἀξίαν
αὑτὸν
(ἀξιοῖ· |
[4, 1122] |
δὲ
τὸ
μέγα
καὶ
καλόν
|
(τοῦ |
γὰρ
τοιούτου
ἡ
θεωρία
θαυμαστή, |
[4, 1128] |
εἶναι
καὶ
φορτικοί,
γλιχόμενοι
πάντως
|
τοῦ |
γελοίου,
καὶ
μᾶλλον
στοχαζόμενοι
τοῦ |
[4, 1128] |
Ὁ
δὲ
βωμολόχος
ἥττων
ἐστὶ
|
τοῦ |
γελοίου,
καὶ
οὔτε
ἑαυτοῦ
οὔτε |
[4, 1128] |
καὶ
τὰ
ἤθη.
Ἐπιπολάζοντος
δὲ
|
τοῦ |
γελοίου,
καὶ
τῶν
πλείστων
χαιρόντων |
[4, 1128] |
τοῦ
γελοίου,
καὶ
μᾶλλον
στοχαζόμενοι
|
τοῦ |
γέλωτα
ποιῆσαι
ἢ
τοῦ
λέγειν |
[4, 1128] |
οἰκεῖον
καὶ
ἡ
ἐπιδεξιότης
ἐστίν·
|
τοῦ |
δ᾽
ἐπιδεξίου
ἐστὶ
τοιαῦτα
λέγειν |
[4, 1123] |
εὐπέρβλητον)
καὶ
ἔχον
κατ᾽
ἀξίαν
|
τοῦ |
δαπανήματος.
Τοιοῦτος
μὲν
οὖν
ὁ |
[4, 1127] |
τοιοῦτός
ἐστιν,
οὐκ
ὠνόμασται
δέ·
|
τοῦ |
δὲ
συνηδύνοντος
ὁ
μὲν
τοῦ |
[4, 1120] |
τὸ
ἐλευθέριον,
ἀλλ᾽
ἐν
τῇ
|
τοῦ |
διδόντος
ἕξει,
αὕτη
δὲ
κατὰ |
[4, 1120] |
ῥᾷον
δὲ
τὸ
μὴ
λαβεῖν
|
τοῦ |
δοῦναι·
τὸ
γὰρ
οἰκεῖον
ἧττον |
[4, 1121] |
δύναται
ἐλθεῖν.
Ἔχει
γὰρ
τὰ
|
τοῦ |
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ
δίδωσι
καὶ |
[4, 1128] |
μέρει
καὶ
ἀκούειν,
καὶ
ἡ
|
τοῦ |
ἐλευθερίου
παιδιὰ
διαφέρει
τῆς
τοῦ |
[4, 1120] |
κτῆσις
μᾶλλον.
Διὸ
μᾶλλόν
(ἐστι
|
τοῦ |
ἐλευθερίου
τὸ
διδόναι
οἷς
δεῖ |
[4, 1127] |
τοῦ
ἀληθευτικοῦ.
Οὐ
γὰρ
περὶ
|
τοῦ |
ἐν
ταῖς
ὁμολογίαις
ἀληθεύοντος
λέγομεν, |
[4, 1123] |
τὸ
ἐν
τῷ
ἔργῳ
μέγα
|
τοῦ |
ἐν
τῷ
δαπανήματι·
σφαῖρα
μὲν |
[4, 1122] |
δεῖ
εἶναι,
τὴν
δὲ
δαπάνην
|
τοῦ |
ἔργου,
ἢ
καὶ
ὑπερβάλλειν.
Δαπανήσει |
[4, 1120] |
οὐδ᾽
αἰτητικός·
οὐ
γάρ
ἐστι
|
τοῦ |
εὖ
ποιοῦντος
εὐχερῶς
εὐεργετεῖσθαι.
Ὅθεν |
[4, 1120] |
ἡ
τῆς
οὐσίας
φθορά,
ὡς
|
τοῦ |
ζῆν
διὰ
τούτων
ὄντος.
Οὕτω |
[4, 1127] |
τοῦ
δὲ
συνηδύνοντος
ὁ
μὲν
|
τοῦ |
ἡδὺς
εἶναι
στοχαζόμενος
μὴ
διά |
[4, 1120] |
οἷς
μὴ
δεῖ,
ἢ
μὴ
|
τοῦ |
καλοῦ
ἕνεκα
ἀλλὰ
διά
τιν᾽ |
[4, 1123] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ποιήσει
οὐ
|
τοῦ |
(καλοῦ
ἕνεκα,
ἀλλὰ
τὸν
πλοῦτον |
[4, 1120] |
κατ᾽
ἀρετὴν
πράξεις
καλαὶ
καὶ
|
τοῦ |
καλοῦ
ἕνεκα.
Καὶ
ὁ
ἐλευθέριος |
[4, 1120] |
Καὶ
ὁ
ἐλευθέριος
οὖν
δώσει
|
τοῦ |
καλοῦ
ἕνεκα
(καὶ
ὀρθῶς·
οἷς |
[4, 1122] |
δὲ
τὰ
τοιαῦτα
ὁ
μεγαλοπρεπὴς
|
τοῦ |
καλοῦ
ἕνεκα·
κοινὸν
γὰρ
τοῦτο |
[4, 1121] |
δὲ
καὶ
διὰ
τὸ
μηδὲν
|
τοῦ |
καλοῦ
φροντίζειν
ὀλιγώρως
καὶ
πάντοθεν |
[4, 1128] |
στοχαζόμενοι
τοῦ
γέλωτα
ποιῆσαι
ἢ
|
τοῦ |
λέγειν
εὐσχήμονα
καὶ
μὴ
λυπεῖν |
[4, 1122] |
μὲν
κινδύνους
τοὺς
μεγίστους
ἕνεκα
|
τοῦ |
λήμματος,
οἳ
δ᾽
ἀπὸ
τῶν |
[4, 1126] |
τούτοις
(πρὸς
πάντα
ἀντιτείνοντες
καὶ
|
τοῦ |
λυπεῖν
οὐδ᾽
ὁτιοῦν
φροντίζοντες
δύσκολοι |
[4, 1122] |
καὶ
ὧν
ἐστίν.
Αἱ
δὴ
|
τοῦ |
μεγαλοπρεποῦς
δαπάναι
μεγάλαι
καὶ
πρέπουσαι. |
[4, 1123] |
καὶ
ἀνελεύθερον·
διὰ
τοῦτό
ἐστι
|
τοῦ |
μεγαλοπρεποῦς,
ἐν
ᾧ
ἂν
ποιῇ |
[4, 1122] |
ἐν
τούτοις
δὲ
τὸ
μέγα
|
τοῦ |
μεγαλοπρεποῦς,
οἷον
μέγεθος,
περὶ
ταῦτα |
[4, 1123] |
πρὸς
ἑαυτὸν
(καὶ
πρὸς
τὸ
|
τοῦ |
μεγαλοψύχου
ἀξίωμα.
Ὁ
δὲ
χαῦνος |
[4, 1125] |
μᾶλλον.
Καὶ
κίνησις
δὲ
βραδεῖα
|
τοῦ |
μεγαλοψύχου
δοκεῖ
εἶναι,
καὶ
φωνὴ |
[4, 1125] |
τὴν
μεγαλοπρέπειαν.
Ἄμφω
γὰρ
αὗται
|
τοῦ |
μὲν
μεγάλου
ἀφεστᾶσι,
(περὶ
δὲ |
[4, 1128] |
ἔστιν
ὑπερβολή
τε
καὶ
ἔλλειψις
|
τοῦ |
μέσου.
Οἱ
μὲν
οὖν
τῷ |
[4, 1125] |
περὶ
ὀργάς·
ἀνωνύμου
δ᾽
ὄντος
|
τοῦ |
μέσου,
σχεδὸν
δὲ
καὶ
τῶν |
[4, 1125] |
ἔοικε
κακὸν
ἔχειν
τι
ἐκ
|
τοῦ |
μὴ
ἀξιοῦν
ἑαυτὸν
τῶν
ἀγαθῶν, |
[4, 1126] |
καλὸν
καὶ
τὸ
συμφέρον
στοχάσεται
|
(τοῦ |
μὴ
λυπεῖν
ἢ
συνηδύνειν.
Ἔοικε |
[4, 1120] |
μὴ
δεῖ·
οὐ
γάρ
ἐστι
|
τοῦ |
μὴ
τιμῶντος
τὰ
χρήματα
ἡ |
[4, 1121] |
ὠνόμασται
δ᾽
ἀπὸ
τῆς
ὑπερβολῆς
|
τοῦ |
μηδὲν
ἂν
δοῦναι)
οἳ
δ᾽ |
[4, 1123] |
περὶ
μεγάλα
μὲν
καὶ
ἐκ
|
τοῦ |
ὀνόματος
(ἔοικεν
εἶναι,
περὶ
ποῖα |
[4, 1125] |
εἶναι
καὶ
μὴ
ἄγεσθαι
ὑπὸ
|
τοῦ |
πάθους,
(ἀλλ᾽
ὡς
ἂν
ὁ |
[4, 1124] |
(ἐλάττων
γὰρ
ὁ
παθὼν
εὖ
|
τοῦ |
ποιήσαντος,
βούλεται
δ᾽
ὑπερέχειν)
καὶ |
[4, 1126] |
ὅτι
ἄνευ
πάθους
ἐστὶ
καὶ
|
τοῦ |
στέργειν
οἷς
ὁμιλεῖ·
οὐ
γὰρ |
[4, 1125] |
εἴπομεν.
Δῆλον
δ᾽
ὅτι
πλεοναχῶς
|
τοῦ |
φιλοτοιούτου
λεγομένου
οὐκ
(ἐπὶ
τὸ |