Alphabétiquement     [«   »]
τοσαῦτ 1
τοσοῦτον 2
τοσούτων 1
τοῦ 53
τοὔνομα 2
Τοὺς 1
τοὺς 16
Fréquences     [«    »]
49 μᾶλλον
46 οἱ
51 τῷ
53 τοῦ
55 τῶν
56 μὴ
59
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

τοῦ


Livre, page
[4, 1127]   δ᾽ εἴπωμεν, πρότερον δὲ περὶ  τοῦ   ἀληθευτικοῦ. Οὐ γὰρ περὶ τοῦ
[4, 1127]   Ἐπὶ τὸ ἔλαττον δὲ μᾶλλον  τοῦ   ἀληθοῦς ἀποκλίνει· ἐμμελέστερον γὰρ φαίνεται
[4, 1128]   τοῦ ἐλευθερίου παιδιὰ διαφέρει τῆς  τοῦ   ἀνδραποδώδους, καὶ πεπαιδευμένου καὶ ἀπαιδεύτου.
[4, 1121]   τρόπον ἄσωτος πολὺ δοκεῖ βελτίων  τοῦ   ἀνελευθέρου εἶναι διά τε τὰ
[4, 1121]   ἂν οὐ μικρῷ βελτίων εἶναι  (τοῦ   ἀνελευθέρου. Εὐίατός τε γάρ ἐστι
[4, 1124]   δέ, καὶ ὅταν κινδυνεύῃ, ἀφειδὴς  τοῦ   βίου ὡς οὐκ ἄξιον ὂν
[4, 1128]   (παίζοντες εὐτράπελοι προσαγορεύονται, οἷον εὔτροποι·  τοῦ   γὰρ ἤθους αἱ τοιαῦται δοκοῦσι
[4, 1123]   τῷ δὲ ὡς δεῖ μέσος·  τοῦ   γὰρ κατ᾽ ἀξίαν αὑτὸν (ἀξιοῖ·
[4, 1122]   δὲ τὸ μέγα καὶ καλόν  (τοῦ   γὰρ τοιούτου θεωρία θαυμαστή,
[4, 1128]   εἶναι καὶ φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως  τοῦ   γελοίου, καὶ μᾶλλον στοχαζόμενοι τοῦ
[4, 1128]   δὲ βωμολόχος ἥττων ἐστὶ  τοῦ   γελοίου, καὶ οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε
[4, 1128]   καὶ τὰ ἤθη. Ἐπιπολάζοντος δὲ  τοῦ   γελοίου, καὶ τῶν πλείστων χαιρόντων
[4, 1128]   τοῦ γελοίου, καὶ μᾶλλον στοχαζόμενοι  τοῦ   γέλωτα ποιῆσαι τοῦ λέγειν
[4, 1128]   οἰκεῖον καὶ ἐπιδεξιότης ἐστίν·  τοῦ   δ᾽ ἐπιδεξίου ἐστὶ τοιαῦτα λέγειν
[4, 1123]   εὐπέρβλητον) καὶ ἔχον κατ᾽ ἀξίαν  τοῦ   δαπανήματος. Τοιοῦτος μὲν οὖν
[4, 1127]   τοιοῦτός ἐστιν, οὐκ ὠνόμασται δέ·  τοῦ   δὲ συνηδύνοντος μὲν τοῦ
[4, 1120]   τὸ ἐλευθέριον, ἀλλ᾽ ἐν τῇ  τοῦ   διδόντος ἕξει, αὕτη δὲ κατὰ
[4, 1120]   ῥᾷον δὲ τὸ μὴ λαβεῖν  τοῦ   δοῦναι· τὸ γὰρ οἰκεῖον ἧττον
[4, 1121]   δύναται ἐλθεῖν. Ἔχει γὰρ τὰ  τοῦ   ἐλευθερίου· καὶ γὰρ δίδωσι καὶ
[4, 1128]   μέρει καὶ ἀκούειν, καὶ  τοῦ   ἐλευθερίου παιδιὰ διαφέρει τῆς τοῦ
[4, 1120]   κτῆσις μᾶλλον. Διὸ μᾶλλόν (ἐστι  τοῦ   ἐλευθερίου τὸ διδόναι οἷς δεῖ
[4, 1127]   τοῦ ἀληθευτικοῦ. Οὐ γὰρ περὶ  τοῦ   ἐν ταῖς ὁμολογίαις ἀληθεύοντος λέγομεν,
[4, 1123]   τὸ ἐν τῷ ἔργῳ μέγα  τοῦ   ἐν τῷ δαπανήματι· σφαῖρα μὲν
[4, 1122]   δεῖ εἶναι, τὴν δὲ δαπάνην  τοῦ   ἔργου, καὶ ὑπερβάλλειν. Δαπανήσει
[4, 1120]   οὐδ᾽ αἰτητικός· οὐ γάρ ἐστι  τοῦ   εὖ ποιοῦντος εὐχερῶς εὐεργετεῖσθαι. Ὅθεν
[4, 1120]   τῆς οὐσίας φθορά, ὡς  τοῦ   ζῆν διὰ τούτων ὄντος. Οὕτω
[4, 1127]   τοῦ δὲ συνηδύνοντος μὲν  τοῦ   ἡδὺς εἶναι στοχαζόμενος μὴ διά
[4, 1120]   οἷς μὴ δεῖ, μὴ  τοῦ   καλοῦ ἕνεκα ἀλλὰ διά τιν᾽
[4, 1123]   πάντα τὰ τοιαῦτα ποιήσει οὐ  τοῦ   (καλοῦ ἕνεκα, ἀλλὰ τὸν πλοῦτον
[4, 1120]   κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις καλαὶ καὶ  τοῦ   καλοῦ ἕνεκα. Καὶ ἐλευθέριος
[4, 1120]   Καὶ ἐλευθέριος οὖν δώσει  τοῦ   καλοῦ ἕνεκα (καὶ ὀρθῶς· οἷς
[4, 1122]   δὲ τὰ τοιαῦτα μεγαλοπρεπὴς  τοῦ   καλοῦ ἕνεκα· κοινὸν γὰρ τοῦτο
[4, 1121]   δὲ καὶ διὰ τὸ μηδὲν  τοῦ   καλοῦ φροντίζειν ὀλιγώρως καὶ πάντοθεν
[4, 1128]   στοχαζόμενοι τοῦ γέλωτα ποιῆσαι  τοῦ   λέγειν εὐσχήμονα καὶ μὴ λυπεῖν
[4, 1122]   μὲν κινδύνους τοὺς μεγίστους ἕνεκα  τοῦ   λήμματος, οἳ δ᾽ ἀπὸ τῶν
[4, 1126]   τούτοις (πρὸς πάντα ἀντιτείνοντες καὶ  τοῦ   λυπεῖν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φροντίζοντες δύσκολοι
[4, 1122]   καὶ ὧν ἐστίν. Αἱ δὴ  τοῦ   μεγαλοπρεποῦς δαπάναι μεγάλαι καὶ πρέπουσαι.
[4, 1123]   καὶ ἀνελεύθερον· διὰ τοῦτό ἐστι  τοῦ   μεγαλοπρεποῦς, ἐν ἂν ποιῇ
[4, 1122]   ἐν τούτοις δὲ τὸ μέγα  τοῦ   μεγαλοπρεποῦς, οἷον μέγεθος, περὶ ταῦτα
[4, 1123]   πρὸς ἑαυτὸν (καὶ πρὸς τὸ  τοῦ   μεγαλοψύχου ἀξίωμα. δὲ χαῦνος
[4, 1125]   μᾶλλον. Καὶ κίνησις δὲ βραδεῖα  τοῦ   μεγαλοψύχου δοκεῖ εἶναι, καὶ φωνὴ
[4, 1125]   τὴν μεγαλοπρέπειαν. Ἄμφω γὰρ αὗται  τοῦ   μὲν μεγάλου ἀφεστᾶσι, (περὶ δὲ
[4, 1128]   ἔστιν ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψις  τοῦ   μέσου. Οἱ μὲν οὖν τῷ
[4, 1125]   περὶ ὀργάς· ἀνωνύμου δ᾽ ὄντος  τοῦ   μέσου, σχεδὸν δὲ καὶ τῶν
[4, 1125]   ἔοικε κακὸν ἔχειν τι ἐκ  τοῦ   μὴ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τῶν ἀγαθῶν,
[4, 1126]   καλὸν καὶ τὸ συμφέρον στοχάσεται  (τοῦ   μὴ λυπεῖν συνηδύνειν. Ἔοικε
[4, 1120]   μὴ δεῖ· οὐ γάρ ἐστι  τοῦ   μὴ τιμῶντος τὰ χρήματα
[4, 1121]   ὠνόμασται δ᾽ ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς  τοῦ   μηδὲν ἂν δοῦναι) οἳ δ᾽
[4, 1123]   περὶ μεγάλα μὲν καὶ ἐκ  τοῦ   ὀνόματος (ἔοικεν εἶναι, περὶ ποῖα
[4, 1125]   εἶναι καὶ μὴ ἄγεσθαι ὑπὸ  τοῦ   πάθους, (ἀλλ᾽ ὡς ἂν
[4, 1124]   (ἐλάττων γὰρ παθὼν εὖ  τοῦ   ποιήσαντος, βούλεται δ᾽ ὑπερέχειν) καὶ
[4, 1126]   ὅτι ἄνευ πάθους ἐστὶ καὶ  τοῦ   στέργειν οἷς ὁμιλεῖ· οὐ γὰρ
[4, 1125]   εἴπομεν. Δῆλον δ᾽ ὅτι πλεοναχῶς  τοῦ   φιλοτοιούτου λεγομένου οὐκ (ἐπὶ τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008