Livre, page
[4, 1127]	τὸ πρέπον, καὶ καθ᾽ αὑτὸ	μὲν	αἱρούμενος τὸ συνηδύνειν, λυπεῖν δ᾽
[4, 1127]	τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ δὴ ὁ	μὲν	ἀλαζὼν προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων εἶναι
[4, 1127]	(ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ καὶ ὁ	μὲν	ἀληθευτικὸς μέσος ὢν ἐπαινετός, οἱ
[4, 1121]	δὲ γίνονται διὰ τὸ βούλεσθαι	μὲν	ἀναλίσκειν, εὐχερῶς δὲ τοῦτο ποιεῖν
[4, 1119]	ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις· καὶ τὴν	μὲν	ἀνελευθερίαν προσάπτομεν ἀεὶ τοῖς μᾶλλον
[4, 1126]	λόγων καὶ πραγμάτων κοινωνεῖν οἳ	μὲν	ἄρεσκοι δοκοῦσιν εἶναι, οἱ πάντα
[4, 1126]	ὁμιλίαις γινομένας· τούτων δ᾽ ὅσας	μὲν	αὐτῷ ἐστὶ μὴ καλὸν ἢ
[4, 1121]	δὲ τῇ δόσει ἐλλείπουσιν. Οἱ	μὲν	γὰρ ἐν ταῖς τοιαύταις προσηγορίαις
[4, 1123]	τοῦ ἐν τῷ δαπανήματι· σφαῖρα	μὲν	γὰρ ἡ καλλίστη ἢ λήκυθος
[4, 1128]	παλαιῶν καὶ τῶν καινῶν· τοῖς	μὲν	γὰρ ἦν γελοῖον ἡ αἰσχρολογία,
[4, 1122]	ὁ ἐν μεγάλοις οὕτως. Ὁ	μὲν	γὰρ μεγαλοπρεπὴς ἐλευθέριος, ὁ δ᾽
[4, 1124]	καταφρονοῦσι (δὲ τῶν ἄλλων. Ὁ	μὲν	γὰρ μεγαλόψυχος δικαίως καταφρονεῖ (δοξάζει
[4, 1126]	ποιεῖ τις ἢ ἁμαρτάνει. (Ὁ	μὲν	γὰρ μικρὸν παρεκβαίνων οὐ ψέγεται,
[4, 1125]	κακοποιοί εἰσιν) ἡμαρτημένοι δέ. Ὁ	μὲν	γὰρ μικρόψυχος (ἄξιος ὢν ἀγαθῶν
[4, 1125]	ὀργιλότης τις λέγοιτ᾽ ἄν. (Τὸ	μὲν	γὰρ πάθος ἐστὶν ὀργή, τὰ
[4, 1126]	μὴ λυπεῖν ἢ συνηδύνειν. Ἔοικε	μὲν	γὰρ περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας
[4, 1122]	(ἀρετὴ κτήματος καὶ ἔργου. Κτῆμα	μὲν	γὰρ τὸ πλείστου ἄξιον τιμιώτατον,
[4, 1124]	δὲ (τοὺς μέσους μέτριον· τῶν	μὲν	γὰρ ὑπερέχειν χαλεπὸν καὶ σεμνόν,
[4, 1124]	ποιεῖν, εὐεργετούμενος (δ᾽ αἰσχύνεται· τὸ	μὲν	γὰρ ὑπερέχοντος, τὸ δ᾽ ὑπερεχομένου.
[4, 1126]	Ἡ δ᾽ ὑπερβολὴ κατὰ πάντα	μὲν	γίνεται (καὶ γὰρ οἷς οὐ
[4, 1126]	ἐλλείψεις ψεκταί, καὶ ἐπὶ μικρὸν	μὲν	γινόμεναι ἠρέμα, ἐπὶ πλέον δὲ
[4, 1123]	ταῦτα οἰόμενος θαυμάζεσθαι, καὶ οὗ	μὲν	δεῖ πολλὰ ἀναλῶσαι, ὀλίγα δαπανῶν,
[4, 1121]	ἐφίενται οὐδὲ βούλονται λαμβάνειν, οἳ	μὲν	διά τινα ἐπιείκειαν καὶ εὐλάβειαν
[4, 1127]	εἰ δ᾽ ἕνεκά τινος, ὁ	μὲν	δόξης ἢ τιμῆς οὐ λίαν
[4, 1120]	οὐκ ἄδηλον δ᾽ ὅτι τῇ	μὲν	δόσει ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν
[4, 1121]	ἡ δ᾽ ἀνελευθερία τῷ διδόναι	μὲν	ἐλλείπει, (τῷ λαμβάνειν δ᾽ ὑπερβάλλει,
[4, 1122]	Τῆς (τοιαύτης δ᾽ ἕξεως ἡ	μὲν	ἔλλειψις μικροπρέπεια καλεῖται, ἡ δ᾽
[4, 1128]	δὲ περὶ τὴν ἡδονὴν ἣ	μὲν	ἐν ταῖς παιδιαῖς, ἣ δ᾽
[4, 1127]	ὑπαρχόντων προσποιούμενος (μηδενὸς ἕνεκα φαύλῳ	μὲν	ἔοικεν (οὐ γὰρ ἂν ἔχαιρε
[4, 1125]	ἀεὶ τὸ φιλότιμον, ἀλλ᾽ ἐπαινοῦντες	μὲν	ἐπὶ τὸ μᾶλλον ἢ οἱ
[4, 1122]	πρέπον τῷ ἔργῳ. Ὥστε τὸ	μὲν	ἔργον τῆς δαπάνης (ἄξιον δεῖ
[4, 1124]	βούλεται δ᾽ ὑπερέχειν) καὶ (τὰ	μὲν	ἡδέως ἀκούειν, τὰ δ᾽ ἀηδῶς·
[4, 1123]	Ἡ δὲ μεγαλοψυχία περὶ μεγάλα	μὲν	καὶ ἐκ τοῦ ὀνόματος (ἔοικεν
[4, 1128]	τοιαῦτα· εἰ δ᾽ ἐστὶ τὰ	μὲν	κατ᾽ ἀλήθειαν αἰσχρὰ τὰ δὲ
[4, 1124]	οἰόμενοι τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἐκείνων	μὲν	καταφρονοῦσιν, αὐτοὶ δ᾽ ὅ τι
[4, 1122]	καὶ ὀνείδη ὑπομένουσιν, καὶ (οἳ	μὲν	κινδύνους τοὺς μεγίστους ἕνεκα τοῦ
[4, 1125]	μεγαλοπρέπειαν. Ἄμφω γὰρ αὗται τοῦ	μὲν	μεγάλου ἀφεστᾶσι, (περὶ δὲ τὰ
[4, 1123]	Ἔστι δὴ ὁ μεγαλόψυχος τῷ	μὲν	μεγέθει ἄκρος, τῷ δὲ ὡς
[4, 1126]	γε τοσοῦτον (δῆλον, ὅτι ἡ	μὲν	μέση ἕξις ἐπαινετή, καθ᾽ ἣν
[4, 1121]	τούτους πλουσίους ποιοῦσι, καὶ τοῖς	μὲν	μετρίοις τὰ ἤθη οὐδὲν ἂν
[4, 1128]	δὲ κωλύεσθαι· καὶ ἐπαινοῦμεν τῶν	μὲν	νέων τοὺς αἰδήμονας, πρεσβύτερον δ᾽
[4, 1126]	Οἱ μὲν οὖν ὀργίλοι ταχέως	μὲν	ὀργίζονται καὶ οἷς οὐ δεῖ
[4, 1122]	τῷ ποιοῦντι πρέπειν. Διὸ πένης	μὲν	οὐκ ἂν εἴη μεγαλοπρεπής· οὐ
[4, 1126]	δύσκολοι καὶ δυσέριδες καλοῦνται. Ὅτι	μὲν	οὖν αἱ εἰρημέναι ἕξεις ψεκταί
[4, 1123]	μείζω ποιεῖν ἢ δεῖ. Εἰσὶ	μὲν	οὖν αἱ ἕξεις αὗται κακίαι,
[4, 1121]	εἰς τὴν δόσιν τίθεμεν. Ἡ	μὲν	οὖν ἀσωτία τῷ διδόναι καὶ
[4, 1121]	πρὸς τὰς ἡδονὰς ἀποκλίνουσιν. Ὁ	μὲν	οὖν ἄσωτος ἀπαιδαγώγητος γενόμενος εἰς
[4, 1125]	δ᾽ ὑπερβάλλων χαῦνος. Οὐ κακοὶ	μὲν	οὖν δοκοῦσιν εἶναι οὐδ᾽ οὗτοι
[4, 1127]	δόξης ὀρεγόμενος ἢ κέρδους. Οἱ	μὲν	οὖν δόξης χάριν ἀλαζονευόμενοι τὰ
[4, 1126]	φροντίζειν, οὐδ᾽ αὖ λυπεῖν. Καθόλου	μὲν	οὖν εἴρηται ὅτι ὡς δεῖ
[4, 1122]	κατὰ τὴν λεχθεῖσαν ἀσωτίαν. Περὶ	μὲν	οὖν ἐλευθεριότητος καὶ τῶν ἀντικειμένων
[4, 1120]	μὴ τοιαύτη ἐναντία ἐστίν. Αἱ	μὲν	οὖν ἑπόμεναι γίνονται ἅμα ἐν
[4, 1124]	ἔσται δικαίως περὶ αὐτόν. Μάλιστα	μὲν	οὖν ἐστίν, ὥσπερ εἴρηται, ὁ
[4, 1125]	ἐμποιοῦντα πολλὰ καὶ διαφέροντα. Ὁ	μὲν	οὖν ἐφ᾽ οἷς δεῖ καὶ
[4, 1124]	καὶ ἀπονέμεται τοῖς ἀγαθοῖς. ~(Ἔοικε	μὲν	οὖν ἡ μεγαλοψυχία οἷον κόσμος
[4, 1124]	δρῶσιν ἐν οἷς δύνανται· τὰ	μὲν	οὖν κατ᾽ ἀρετὴν οὐ πράττουσι,
[4, 1125]	μᾶλλον καὶ χεῖρόν ἐστιν. Ἡ	μὲν	οὖν μεγαλοψυχία (περὶ τιμήν ἐστι
[4, 1127]	εἰσαῦθις μεγάλης μικρὰ λυπήσει. Ὁ	μὲν	οὖν μέσος τοιοῦτός ἐστιν, οὐκ
[4, 1123]	οὐδεὶς ἠλίθιος οὐδ᾽ ἀνόητος. Μεγαλόψυχος	μὲν	οὖν ὁ εἰρημένος. (Ὁ γὰρ
[4, 1123]	κατ᾽ ἀξίαν τοῦ δαπανήματος. Τοιοῦτος	μὲν	οὖν ὁ μεγαλοπρεπής· ὁ δ᾽
[4, 1125]	ἡ ταχυτὴς διὰ τούτων. Τοιοῦτος	μὲν	οὖν ὁ μεγαλόψυχος· ὁ δ᾽
[4, 1128]	οἷον νόμος ὢν ἑαυτῷ. Τοιοῦτος	μὲν	οὖν ὁ μέσος ἐστίν, εἴτ᾽
[4, 1126]	ὁλόκληρον ᾖ, ἀφόρητον γίνεται. Οἱ	μὲν	οὖν ὀργίλοι ταχέως μὲν ὀργίζονται
[4, 1126]	τῆς μέσης ἕξεως ἀνθεκτέον. Αἱ	μὲν	οὖν (περὶ τὴν ὀργὴν ἕξεις
[4, 1124]	οἷόν τε ἄνευ καλοκαγαθίας. Μάλιστα	(μὲν	οὖν περὶ τιμὰς καὶ ἀτιμίας
[4, 1121]	ὑπερβάλλει, πλὴν ἐν μικροῖς. Τὰ	μὲν	οὖν τῆς ἀσωτίας οὐ πάνυ
[4, 1122]	μέγεθος ἔχει καὶ ἀξίωμα. Μάλιστα	μὲν	οὖν τοιοῦτος ὁ μεγαλοπρεπής, καὶ
[4, 1128]	καὶ ἔλλειψις τοῦ μέσου. Οἱ	μὲν	οὖν τῷ γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμολόχοι
[4, 1128]	κοινωνίαν. Διαφέρουσι δ᾽ ὅτι ἣ	μὲν	περὶ ἀλήθειάν ἐστιν, αἳ δὲ
[4, 1124]	μεγάλη ἢ ἔργον, καὶ ὀλίγων	μὲν	πρακτικόν, μεγάλων δὲ καὶ ὀνομαστῶν.
[4, 1127]	Ἐν δὴ τῷ συζῆν οἱ	μὲν	πρὸς ἡδονὴν καὶ λύπην ὁμιλοῦντες
[4, 1124]	δὲ ῥᾴδιον, καὶ ἐπ᾽ ἐκείνοις	μὲν	σεμνύνεσθαι οὐκ ἀγεννές, ἐν δὲ
[4, 1121]	ἀλλοτρίων ὡς οὐ ῥᾴδιον αὐτὸν	μὲν	τὰ ἑτέρων (λαμβάνειν, τὰ δ᾽
[4, 1127]	ἐπὶ τὸ ἔλαττον λέγοντες χαριέστεροι	μὲν	τὰ ἤθη φαίνονται· οὐ γὰρ
[4, 1124]	ὁ μεγαλόψυχός ἐστι· καὶ ἐπὶ	μὲν	ταῖς μεγάλαις καὶ ὑπὸ τῶν
[4, 1121]	ἀλλ᾽ ἐνίοτε χωρίζεται, (καὶ οἳ	μὲν	τῇ λήψει ὑπερβάλλουσιν, οἳ δὲ
[4, 1125]	τιμὴν ἀνώνυμος. Φαίνεται δὲ πρὸς	μὲν	τὴν φιλοτιμίαν ἀφιλοτιμία, πρὸς δὲ
[4, 1123]	τῷ γένει, καὶ μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς>	μὲν	τὸ ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα
[4, 1127]	δέ· τοῦ δὲ συνηδύνοντος ὁ	μὲν	τοῦ ἡδὺς εἶναι στοχαζόμενος μὴ
[4, 1124]	ὑπηρετεῖν δὲ προθύμως, καὶ πρὸς	μὲν	τοὺς ἐν ἀξιώματι καὶ εὐτυχίαις
[4, 1127]	ἐστιν) ὥσπερ καὶ ψεύστης ὃ	μὲν	τῷ ψεύδει αὐτῷ χαίρων, ὃ
[4, 1123]	Ὁ δὲ χαῦνος πρὸς ἑαυτὸν	μὲν	ὑπερβάλλει, οὐ μὴν τόν γε
[4, 1127]	ἐπαινετός, οἱ δὲ ψευδόμενοι ἀμφότεροι	μὲν	ψεκτοί, μᾶλλον δ᾽ ὁ ἀλαζών.
[4, 1127]	πράττῃ. Καθ᾽ αὑτὸ δὲ τὸ	μὲν	ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν, τὸ
[4, 1121]	τὰ εἰρημένα, καὶ ὅτι ὃ	μὲν	ὠφελεῖ πολλούς, ὃ δὲ οὐθένα,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008