Livre, page
[4, 1127]	Ἀντικεῖσθαι δ᾽ ὁ ἀλαζὼν φαίνεται	τῷ	ἀληθευτικῷ· χείρων γάρ. οὔσης δὲ
[4, 1120]	οὖν ἑπόμεναι γίνονται ἅμα ἐν	τῷ	αὐτῷ, αἱ δ᾽ ἐναντίαι δῆλον
[4, 1126]	χρόνον) οὐ μὴν ἅπαντά γε	τῷ	αὐτῷ ὑπάρχει. Οὐ γὰρ ἂν
[4, 1128]	ἀνάπαυσις καὶ ἡ παιδιὰ ἐν	τῷ	βίῳ εἶναι ἀναγκαῖον. Τρεῖς οὖν
[4, 1127]	οὔσης δὲ καὶ ἀναπαύσεως ἐν	τῷ	βίῳ, καὶ ἐν ταύτῃ διαγωγῆς
[4, 1127]	αὐθέκαστός τις ὢν ἀληθευτικὸς καὶ	τῷ	βίῳ καὶ τῷ λόγῳ, τὰ
[4, 1128]	Τρεῖς οὖν αἱ εἰρημέναι (ἐν	τῷ	βίῳ μεσότητες, εἰσὶ δὲ πᾶσαι
[4, 1128]	τοῦ μέσου. Οἱ μὲν οὖν	τῷ	γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμολόχοι (δοκοῦσιν εἶναι
[4, 1123]	τῶν δαπανημάτων ἕκαστον μέγα ἐν	τῷ	γένει, καὶ μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς> μὲν
[4, 1123]	τῷ ἔργῳ μέγα τοῦ ἐν	τῷ	δαπανήματι· σφαῖρα μὲν γὰρ ἡ
[4, 1121]	διδόναι καὶ μὴ λαμβάνειν ὑπερβάλλει,	τῷ	δὲ λαμβάνειν ἐλλείπει, ἡ δ᾽
[4, 1123]	μεγαλόψυχος τῷ μὲν μεγέθει ἄκρος,	τῷ	δὲ ὡς δεῖ μέσος· τοῦ
[4, 1121]	τίθεμεν. Ἡ μὲν οὖν ἀσωτία	τῷ	διδόναι καὶ μὴ λαμβάνειν ὑπερβάλλει,
[4, 1121]	λαμβάνειν ἐλλείπει, ἡ δ᾽ ἀνελευθερία	τῷ	διδόναι μὲν ἐλλείπει, (τῷ λαμβάνειν
[4, 1120]	μὴ αἰσχροπραγεῖν. Καὶ ἡ χάρις	τῷ	διδόντι, οὐ τῷ μὴ λαμβάνοντι,
[4, 1124]	Θέτιν οὐ λέγειν τὰς εὐεργεσίας	τῷ	Διί, οὐδ᾽ οἱ Λάκωνες πρὸς
[4, 1128]	τοιαῦτα λέγειν καὶ ἀκούειν οἷα	τῷ	ἐπιεικεῖ καὶ ἐλευθερίῳ ἁρμόττει· ἔστι
[4, 1122]	τούτων εἶναι, καὶ μὴ μόνον	τῷ	ἔργῳ ἀλλὰ καὶ τῷ ποιοῦντι
[4, 1123]	μέγα, καὶ διαφέρει τὸ ἐν	τῷ	ἔργῳ μέγα τοῦ ἐν τῷ
[4, 1122]	ἔσται μέγα δαπάνημα καὶ πρέπον	τῷ	ἔργῳ. Ὥστε τὸ μὲν ἔργον
[4, 1127]	ᾖ μείζω, συνεπόμενος, λέγω δὲ	(τῷ	καλῷ καὶ τῷ συμφέροντι. Καὶ
[4, 1121]	ἀνελευθερία τῷ διδόναι μὲν ἐλλείπει,	(τῷ	λαμβάνειν δ᾽ ὑπερβάλλει, πλὴν ἐν
[4, 1128]	οὖν τὸν εὖ σκώπτοντα ὁριστέον	τῷ	λέγειν μὴ ἀπρεπῆ ἐλευθερίῳ, ἢ
[4, 1126]	πῶς παρεκβαίνων ψεκτός, οὐ ῥᾴδιον	τῷ	λόγῳ ἀποδοῦναι· ἐν γὰρ τοῖς
[4, 1127]	ἀληθευτικὸς καὶ τῷ βίῳ καὶ	τῷ	λόγῳ, τὰ (ὑπάρχοντα ὁμολογῶν εἶναι
[4, 1122]	καὶ ὅσαι τοιαῦται, οὐχ ὑπερβάλλουσαι	τῷ	μεγέθει περὶ ἃ δεῖ, ἀλλ᾽
[4, 1123]	ἄξιος; Ἔστι δὴ ὁ μεγαλόψυχος	τῷ	μὲν μεγέθει ἄκρος, τῷ δὲ
[4, 1124]	οὐ μὴν ἀλλ᾽ ἀποδέξεταί γε	τῷ	μὴ ἔχειν αὐτοὺς μείζω αὐτῷ
[4, 1120]	ἡ χάρις τῷ διδόντι, οὐ	τῷ	μὴ λαμβάνοντι, καὶ ὁ ἔπαινος
[4, 1128]	λέγειν μὴ ἀπρεπῆ ἐλευθερίῳ, ἢ	τῷ	μὴ λυπεῖν τὸν ἀκούοντα ἢ
[4, 1121]	αὖ κατὰ τὴν λῆψιν ὑπερβάλλουσι	τῷ	πάντοθεν λαμβάνειν καὶ πᾶν, οἷον
[4, 1123]	ὁ δ᾽ ὑπερβάλλων καὶ βάναυσος	τῷ	(παρὰ τὸ δέον ἀναλίσκειν ὑπερβάλλει,
[4, 1123]	ἐπιφέρουσι διὰ τὸ μήτε βλαβεραὶ	τῷ	πέλας εἶναι μήτε λίαν ἀσχήμονες.
[4, 1128]	φόβος τις ἀδοξίας, καὶ ἀποτελεῖται	τῷ	περὶ τὰ δεινὰ φόβῳ παραπλήσιον·
[4, 1120]	ἐλευθεριότης λέγεται· οὐ γὰρ ἐν	τῷ	πλήθει τῶν διδομένων τὸ ἐλευθέριον,
[4, 1123]	δὲ καὶ οἶκον κατασκευάσασθαι πρεπόντως	τῷ	πλούτῳ (κόσμος γάρ τις καὶ
[4, 1126]	δυσχερανεῖ, καὶ προαιρήσεται λυπεῖν· κἂν	τῷ	ποιοῦντι δ᾽ ἀσχημοσύνην φέρῃ, καὶ
[4, 1122]	μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ καὶ	τῷ	ποιοῦντι πρέπειν. Διὸ πένης μὲν
[4, 1127]	ἐν λόγοις καὶ πράξεσι καὶ	τῷ	προσποιήματι. Δοκεῖ δὴ ὁ μὲν
[4, 1121]	μὴ δέον τι ἀνάλωσεν, καὶ	τῷ	Σιμωνίδῃ οὐκ ἀρεσκόμενος. Ὁ δ᾽
[4, 1128]	πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ καὶ	τῷ	σκώπτειν μᾶλλον ἢ δεῖ, καὶ
[4, 1126]	Ἐν δὲ ταῖς ὁμιλίαις καὶ	τῷ	συζῆν καὶ λόγων καὶ πραγμάτων
[4, 1127]	οὕτως ἔχον συνιδόντες. Ἐν δὴ	τῷ	συζῆν οἱ μὲν πρὸς ἡδονὴν
[4, 1127]	λέγω δὲ (τῷ καλῷ καὶ	τῷ	συμφέροντι. Καὶ ἡδονῆς δ᾽ ἕνεκα
[4, 1127]	λόγῳ καὶ ἐν βίῳ ἀληθεύει	τῷ	τὴν ἕξιν τοιοῦτος εἶναι. Δόξειε
[4, 1127]	(κατὰ τὴν ἕξιν γὰρ καὶ	τῷ	τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν) ὥσπερ
[4, 1126]	ἀποδέχεται ἕκαστα ὡς δεῖ, ἀλλὰ	τῷ	τοιοῦτος (εἶναι. Ὁμοίως γὰρ πρὸς
[4, 1128]	ἁρμόττει· ἔστι γάρ τινα πρέποντα	τῷ	τοιούτῳ λέγειν ἐν (παιδιᾶς μέρει
[4, 1126]	στέργειν οἷς ὁμιλεῖ· οὐ γὰρ	τῷ	φιλεῖν ἢ ἐχθαίρειν ἀποδέχεται ἕκαστα
[4, 1127]	ὥσπερ καὶ ψεύστης ὃ μὲν	τῷ	ψεύδει αὐτῷ χαίρων, ὃ δὲ
[4, 1127]	ἔοικεν (οὐ γὰρ ἂν ἔχαιρε	τῷ	ψεύδει) μάταιος δὲ φαίνεται μᾶλλον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008