Livre, page |
[4, 1121] |
ὁ
ἐλευθέριος
εἰς
χρήματα·
(δύναται
|
γὰρ |
ἀδικεῖσθαι,
μὴ
τιμῶν
γε
τὰ |
[4, 1123] |
ἄξιος,
ἄριστος
ἂν
εἴη·
μείζονος
|
γὰρ |
ἀεὶ
ὁ
βελτίων
ἄξιος,
καὶ |
[4, 1123] |
ἄξιος
(φαῦλος
ὤν·
τῆς
ἀρετῆς
|
γὰρ |
ἆθλον
ἡ
τιμή,
καὶ
ἀπονέμεται |
[4, 1127] |
οἷς
διαφέρει
ἔτι
μᾶλλον·
ὡς
|
γὰρ |
αἰσχρὸν
τὸ
ψεῦδος
εὐλαβήσεται,
ὅ |
[4, 1119] |
ἀσωτίαν
ἐπιφέρομεν
ἐνίοτε
συμπλέκοντες·
τοὺς
|
γὰρ |
ἀκρατεῖς
καὶ
εἰς
ἀκολασίαν
δαπανηροὺς |
[4, 1122] |
ἔτι
ἡδέως
καὶ
προετικῶς·
ἡ
|
γὰρ |
ἀκριβολογία
μικροπρεπές.
Καὶ
πῶς
κάλλιστον |
[4, 1124] |
γὰρ
μεγαλόψυχος
δικαίως
καταφρονεῖ
(δοξάζει
|
γὰρ |
ἀληθῶς)
οἱ
δὲ
πολλοὶ
τυχόντως. |
[4, 1128] |
τό
γε
τοιοῦτον
ἀόριστον;
Ἄλλο
|
γὰρ |
ἄλλῳ
μισητόν
τε
καὶ
ἡδύ. |
[4, 1119] |
καὶ
φαυλότατοι
δοκοῦσιν
εἶναι·
πολλὰς
|
γὰρ |
ἅμα
κακίας
ἔχουσιν.
Οὐ
δὴ |
[4, 1126] |
γε
τῷ
αὐτῷ
ὑπάρχει.
Οὐ
|
γὰρ |
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι·
τὸ
γὰρ |
[4, 1127] |
(τὰς
τοιαύτας
ἐπελθεῖν·
μᾶλλόν
τε
|
γὰρ |
ἂν
εἰδείημεν
τὰ
περὶ
τὸ |
[4, 1127] |
ἀδικίαν
ἢ
δικαιοσύνην
συντείνει
(ἄλλης
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
ταῦτ᾽
ἀρετῆς)
ἀλλ᾽ |
[4, 1123] |
δόξειεν
ὁ
μεγάλων
ἄξιος·
τί
|
γὰρ |
ἂν
ἐποίει,
εἰ
μὴ
τοσούτων |
[4, 1120] |
οὐδ᾽
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἔτι
πράττοι
κατὰ
τὴν |
[4, 1127] |
ἕνεκα
φαύλῳ
μὲν
ἔοικεν
(οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἔχαιρε
τῷ
ψεύδει)
μάταιος |
[4, 1125] |
καὶ
ἀγνοεῖν
δ᾽
ἑαυτόν·
ὠρέγετο
|
γὰρ |
ἂν
ὧν
ἄξιος
ἦν,
ἀγαθῶν |
[4, 1121] |
αὐτῶν
εἰσὶν
οἱ
πολλοί·
εὐχερῶς
|
γὰρ |
ἀναλίσκοντες
καὶ
εἰς
τὰς
ἀκολασίας |
[4, 1125] |
ἀγνοοῦντες,
καὶ
ταῦτ᾽
ἐπιφανῶς·
οὐ
|
γὰρ |
ἄξιοι
ὄντες
τοῖς
ἐντίμοις
ἐπιχειροῦσιν, |
[4, 1120] |
λαμβάνειν
ὅθεν
οὐ
δεῖ.
Τῆς
|
γὰρ |
ἀρετῆς
μᾶλλον
τὸ
εὖ
ποιεῖν |
[4, 1124] |
τοιαῦτα
ἔχοντες
ἀγαθὰ
γίνονται.
Ἄνευ
|
γὰρ |
ἀρετῆς
οὐ
ῥᾴδιον
φέρειν
ἐμμελῶς |
[4, 1124] |
οὔτε
ὀρθῶς
μεγαλόψυχοι
λέγονται·
ἄνευ
|
γὰρ |
ἀρετῆς
παντελοῦς
οὐκ
ἔστι
ταῦτα. |
[4, 1120] |
Οὐ
δὴ
οἰκείως
προσαγορεύονται·
~βούλεται
|
γὰρ |
ἄσωτος
εἶναι
ὁ
ἓν
κακὸν |
[4, 1125] |
ἐλευθεριότης
πρὸς
τὴν
μεγαλοπρέπειαν.
Ἄμφω
|
γὰρ |
αὗται
τοῦ
μὲν
μεγάλου
ἀφεστᾶσι, |
[4, 1124] |
τις
εἶναι
τῶν
ἀρετῶν·
μείζους
|
γὰρ |
αὐτὰς
ποιεῖ,
καὶ
οὐ
γίνεται |
[4, 1125] |
μικροψυχία
μᾶλλον
τῆς
χαυνότητος·
καὶ
|
γὰρ |
γίνεται
μᾶλλον
καὶ
χεῖρόν
ἐστιν. |
[4, 1120] |
καλοῦ
ἕνεκα
(καὶ
ὀρθῶς·
οἷς
|
γὰρ |
δεῖ
καὶ
ὅσα
καὶ
ὅτε, |
[4, 1122] |
(ὢν
καὶ
τίνων
ὑπαρχόντων·
ἄξια
|
γὰρ |
δεῖ
τούτων
εἶναι,
καὶ
μὴ |
[4, 1128] |
ἁρμόζει,
ἀλλὰ
τῇ
νέᾳ.
Οἰόμεθα
|
γὰρ |
δεῖν
τοὺς
τηλικούτους
αἰδήμονας
εἶναι |
[4, 1123] |
τοιοῦτον
δ᾽
ἡ
τιμή·
μέγιστον
|
γὰρ |
δὴ
τοῦτο
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν· |
[4, 1124] |
λέγειν
καὶ
πράττειν
φανερῶς
(παρρησιαστὴς
|
γὰρ |
διὰ
τὸ
καταφρονητικὸς
εἶναι,
(καὶ |
[4, 1121] |
γὰρ
τὰ
τοῦ
ἐλευθερίου·
καὶ
|
γὰρ |
δίδωσι
καὶ
οὐ
λαμβάνει,
οὐδέτερον |
[4, 1124] |
ἔχει
ὡς
μέγιστον
ὄν.
Αἱ
|
γὰρ |
δυναστεῖαι
καὶ
ὁ
πλοῦτος
διὰ |
[4, 1122] |
μεγαλοπρεπὴς
ἐπιστήμονι
ἔοικεν·
τὸ
πρέπον
|
γὰρ |
(δύναται
θεωρῆσαι
καὶ
δαπανῆσαι
μεγάλα |
[4, 1120] |
εἰς
ἃ
δεῖ
ἀναλίσκειν.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
εἴρηται,
ἐλευθέριός
ἐστιν
ὁ
κατὰ |
[4, 1123] |
καὶ
δωρεὰς
καὶ
ἀντιδωρεάς·
οὐ
|
γὰρ |
εἰς
ἑαυτὸν
δαπανηρὸς
ὁ
μεγαλοπρεπὴς |
[4, 1121] |
καὶ
λήψει·
καὶ
τὴν
δαπάνην
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
δόσιν
τίθεμεν.
Ἡ |
[4, 1120] |
ῥηθήσεται.
Οὐδ᾽
ὁ
λυπηρῶς·
(μᾶλλον
|
γὰρ |
ἕλοιτ᾽
ἂν
τὰ
χρήματα
τῆς |
[4, 1122] |
καὶ
δαπανῆσαι
μεγάλα
ἐμμελῶς.
(Ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐν
ἀρχῇ
εἴπομεν,
ἡ
ἕξις |
[4, 1127] |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
ἀλαζονεύονται·
ἔστι
|
γὰρ |
ἐν
αὐτοῖς
τὰ
εἰρημένα.
Οἱ |
[4, 1121] |
τῇ
δόσει
ἐλλείπουσιν.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
τοιαύταις
προσηγορίαις
οἷον |
[4, 1120] |
δ᾽
ἡ
ἐλευθεριότης
λέγεται·
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
πλήθει
τῶν
διδομένων |
[4, 1122] |
ἀνελευθέρων
εἰσίν·
αἰσχροκερδεῖς
γάρ.
Κέρδους
|
γὰρ |
ἕνεκα
ἀμφότεροι
πραγματεύονται
καὶ
ὀνείδη |
[4, 1122] |
αὐτοῖς
ἡ
αἰσχροκέρδεια
φαίνεται·
πάντες
|
γὰρ |
ἕνεκα
κέρδους,
καὶ
τούτου
μικροῦ, |
[4, 1123] |
φεύγειν
παρασείσαντι,
οὐδ᾽
ἀδικεῖν·
τίνος
|
γὰρ |
ἕνεκα
πράξει
αἰσχρὰ
ᾧ
γ᾽ |
[4, 1121] |
καὶ
εὐλάβειαν
τῶν
αἰσχρῶν
(δοκοῦσι
|
γὰρ |
ἔνιοι
ἢ
φασί
γε
διὰ |
[4, 1128] |
ἐφ᾽
οἷς
ἐστὶν
αἰσχύνη.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐπιεικοῦς
ἐστὶν
ἡ
αἰσχύνη,
εἴπερ |
[4, 1121] |
ὀλιγώρως
καὶ
πάντοθεν
λαμβάνουσιν·
διδόναι
|
γὰρ |
ἐπιθυμοῦσι,
τὸ
δὲ
πῶς
ἢ |
[4, 1121] |
τοῦτο
ποιεῖν
μὴ
δύνασθαι·
ταχὺ
|
γὰρ |
ἐπιλείπει
αὐτοὺς
τὰ
ὑπάρχοντα.
Ἀναγκάζονται |
[4, 1121] |
μηδαμόθεν
λαμβάνοντα
πᾶσι
διδόναι·
ταχέως
|
γὰρ |
ἐπιλείπει
ἡ
οὐσία
τοὺς
ἰδιώτας |
[4, 1124] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἀτιμίας·
οὐ
|
γὰρ |
ἔσται
δικαίως
περὶ
αὐτόν.
Μάλιστα |
[4, 1122] |
δὴ
καὶ
τὰ
ἔργα·
οὕτω
|
γὰρ |
ἔσται
μέγα
δαπάνημα
καὶ
πρέπον |
[4, 1122] |
οὐκ
ἂν
εἴη
μεγαλοπρεπής·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
ἀφ᾽
ὧν
πολλὰ
δαπανήσει |
[4, 1124] |
εὐτυχήματα
συμβάλλεσθαι
πρὸς
μεγαλοψυχίαν.
Οἱ
|
γὰρ |
εὐγενεῖς
ἀξιοῦνται
τιμῆς
καὶ
οἱ |
[4, 1125] |
δοκεῖ
καὶ
χείρους
ποιεῖν·
(ἕκαστοι
|
γὰρ |
ἐφίενται
τῶν
κατ᾽
ἀξίαν,
ἀφίστανται |
[4, 1128] |
εἶναι,
ἄτοπον·
ἐπὶ
τοῖς
ἑκουσίοις
|
γὰρ |
ἡ
αἰδώς,
ἑκὼν
δ᾽
ὁ |
[4, 1122] |
τὸ
ἔργον
ποιήσει
μεγαλοπρεπέστερον.
Οὐ
|
γὰρ |
ἡ
αὐτὴ
(ἀρετὴ
κτήματος
καὶ |
[4, 1123] |
ἐν
τῷ
δαπανήματι·
σφαῖρα
μὲν
|
γὰρ |
ἡ
καλλίστη
ἢ
λήκυθος
μεγαλοπρέπειαν |
[4, 1123] |
μεγαλόψυχος
δ᾽
οὔ·
ἐν
μεγέθει
|
γὰρ |
ἡ
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ
καὶ
τὸ |
[4, 1127] |
ἡ
τῶν
Λακώνων
ἐσθής·
καὶ
|
γὰρ |
ἡ
ὑπερβολὴ
καὶ
ἡ
λίαν |
[4, 1121] |
καὶ
ἐν
τούτοις
διαμαρτάνει·
οὔτε
|
γὰρ |
ἥδεται
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
οὐδὲ |
[4, 1128] |
εὐτράπελοι
προσαγορεύονται,
οἷον
εὔτροποι·
τοῦ
|
γὰρ |
ἤθους
αἱ
τοιαῦται
δοκοῦσι
κινήσεις |
[4, 1128] |
καὶ
τῶν
καινῶν·
τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
γελοῖον
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς |
[4, 1125] |
ἐρεῖ
οὔτε
περὶ
ἑτέρου·
οὔτε
|
γὰρ |
ἵνα
ἐπαινῆται
μέλει
αὐτῷ
οὔθ᾽ |
[4, 1122] |
καὶ
περὶ
μεγαλοπρεπείας
διελθεῖν.
Δοκεῖ
|
γὰρ |
καὶ
αὐτὴ
περὶ
χρήματά
τις |
[4, 1122] |
ἡ
μεγαλοπρέπεια,
ὥσπερ
(εἴρηται·
μέγιστα
|
γὰρ |
καὶ
ἐντιμότατα·
~τῶν
δὲ
ἰδίων |
[4, 1121] |
καὶ
ὡς
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
|
γὰρ |
καὶ
ἥδεσθαι
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽ |
[4, 1122] |
ἐπιχειρῶν
ἠλίθιος·
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
|
γὰρ |
καὶ
τὸ
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν |
[4, 1127] |
τῇ
προαιρέσει·
(κατὰ
τὴν
ἕξιν
|
γὰρ |
καὶ
τῷ
τοιόσδε
εἶναι
ἀλαζών |
[4, 1126] |
γὰρ
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι·
τὸ
|
γὰρ |
κακὸν
καὶ
ἑαυτὸ
ἀπόλλυσι,
κἂν |
[4, 1125] |
δοκοῦσιν
εἶναι
οὐδ᾽
οὗτοι
(οὐ
|
γὰρ |
κακοποιοί
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι
δέ.
Ὁ |
[4, 1121] |
αἱ
δόσεις
αὐτῶν
εἰσίν·
οὐ
|
γὰρ |
καλαί,
οὐδὲ
τούτου
(ἕνεκα,
οὐδὲ |
[4, 1123] |
δὲ
ὡς
δεῖ
μέσος·
τοῦ
|
γὰρ |
κατ᾽
ἀξίαν
αὑτὸν
(ἀξιοῖ·
οἳ |
[4, 1120] |
ταῦτα
ἡδέως
ἢ
ἀλύπως·
τὸ
|
γὰρ |
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ
ἄλυπον, |
[4, 1127] |
μὲν
τὰ
ἤθη
φαίνονται·
οὐ
|
γὰρ |
κέρδους
ἕνεκα
δοκοῦσι
λέγειν,
ἀλλὰ |
[4, 1124] |
φανερομισῆ
εἶναι
καὶ
φανερόφιλον
(τὸ
|
γὰρ |
λανθάνειν
φοβουμένου,
καὶ
ἀμελεῖν
τῆς |
[4, 1123] |
μεγαλόψυχοι
περὶ
τιμὴν
εἶναι·
τιμῆς
|
γὰρ |
μάλιστα
(οἱ
μεγάλοι)
ἀξιοῦσιν
ἑαυτούς, |
[4, 1126] |
μᾶλλον
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
καὶ
|
(γὰρ |
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ
τὸ |
[4, 1128] |
ἀρετῆς
οὐ
προσήκει
λέγειν·
πάθει
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἔοικεν
ἢ
ἕξει.
Ὁρίζεται |
[4, 1125] |
τῶν
καρπίμων
καὶ
ὠφελίμων·
αὐτάρκους
|
γὰρ |
μᾶλλον.
Καὶ
κίνησις
δὲ
βραδεῖα |
[4, 1125] |
ταπεινοὶ
κόλακες.
Οὐδὲ
θαυμαστικός·
οὐδὲν
|
γὰρ |
μέγα
αὐτῷ
ἐστίν.
Οὐδὲ
μνησίκακος· |
[4, 1122] |
ἐν
μεγάλοις
οὕτως.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
μεγαλοπρεπὴς
ἐλευθέριος,
ὁ
δ᾽
ἐλευθέριος |
[4, 1124] |
(δὲ
τῶν
ἄλλων.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
μεγαλόψυχος
δικαίως
καταφρονεῖ
(δοξάζει
γὰρ |
[4, 1125] |
αὐτῷ
ἐστίν.
Οὐδὲ
μνησίκακος·
οὐ
|
γὰρ |
μεγαλοψύχου
τὸ
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως
τε |
[4, 1120] |
ὥστε
καταλείπειν
ἑαυτῷ
ἐλάττω·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
βλέπειν
ἐφ᾽
ἑαυτὸν
ἐλευθερίου. |
[4, 1123] |
αὑτὸν
ἀξιῶν
ἄξιος
ὤν·
ὁ
|
γὰρ |
μὴ
κατ᾽
ἀξίαν
αὐτὸ
ποιῶν |
[4, 1126] |
τι
δή
ποτε,
ψέγεται.
Οἱ
|
γὰρ |
μὴ
ὀργιζόμενοι
ἐφ᾽
οἷς
(δεῖ |
[4, 1126] |
τις
ἢ
ἁμαρτάνει.
(Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
μικρὸν
παρεκβαίνων
οὐ
ψέγεται,
οὔτ᾽ |
[4, 1125] |
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι
δέ.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
μικρόψυχος
(ἄξιος
ὢν
ἀγαθῶν
ἑαυτὸν |
[4, 1123] |
μὲν
οὖν
ὁ
εἰρημένος.
(Ὁ
|
γὰρ |
μικρῶν
ἄξιος
καὶ
τούτων
ἀξιῶν |
[4, 1121] |
εἶναι
φαῦλος
τὸ
ἦθος·
οὐ
|
γὰρ |
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
τὸ
ὑπερβάλλειν |
[4, 1120] |
(τὸ
φθείρειν
τὴν
οὐσίαν·
ἄσωτος
|
γὰρ |
ὁ
δι᾽
αὑτὸν
ἀπολλύμενος,
δοκεῖ |
[4, 1122] |
ἐλευθέριον
τὸν
μεγαλοπρεπῆ
εἶναι.
Καὶ
|
γὰρ |
ὁ
ἐλευθέριος
δαπανήσει
ἃ
δεῖ |
[4, 1119] |
ἡ
περὶ
χρήματα
μεσότης·
ἐπαινεῖται
|
γὰρ |
ὁ
ἐλευθέριος
οὐκ
ἐν
τοῖς |
[4, 1124] |
δ᾽
ἂν
πάθωσιν
οὔ
(ἐλάττων
|
γὰρ |
ὁ
παθὼν
εὖ
τοῦ
ποιήσαντος, |
[4, 1125] |
εἴπερ
ἡ
πραότης
ἐπαινεῖται.
Βούλεται
|
γὰρ |
ὁ
πρᾶος
ἀτάραχος
εἶναι
καὶ |
[4, 1128] |
τὰ
δεινὰ
φόβῳ
παραπλήσιον·
ἐρυθραίνονται
|
γὰρ |
οἱ
αἰσχυνόμενοι,
οἱ
δὲ
τὸν |
[4, 1120] |
μὴ
λαβεῖν
τοῦ
δοῦναι·
τὸ
|
γὰρ |
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1128] |
ἂν
ἐπαινέσειεν
ὅτι
αἰσχυντηλός·
οὐδὲν
|
γὰρ |
οἰόμεθα
δεῖν
αὐτὸν
πράττειν
ἐφ᾽ |
[4, 1124] |
τῇ
ἀληθείᾳ
μεγαλόψυχον
εἶναι·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τε
ἄνευ
καλοκαγαθίας.
Μάλιστα |
[4, 1120] |
δ᾽
οὐκ
ἀλόγως
τοῦτο·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τε
χρήματ᾽
ἔχειν
μὴ |
[4, 1121] |
μεταβάλοι,
εἴη
ἂν
ἐλευθέριος·
δώσει
|
γὰρ |
οἷς
δεῖ,
(καὶ
οὐ
λήψεται |
[4, 1126] |
κατὰ
πάντα
μὲν
γίνεται
(καὶ
|
γὰρ |
οἷς
οὐ
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽ |
[4, 1126] |
ἐν
ἑκάστοις
ὡς
ἁρμόζει·
οὐ
|
γὰρ |
ὁμοίως
προσήκει
συνήθων
καὶ
ὀθνείων |
[4, 1126] |
ὅτε
μηδ᾽
οἷς
δεῖ·
δοκεῖ
|
γὰρ |
οὐκ
αἰσθάνεσθαι
οὐδὲ
λυπεῖσθαι,
μὴ |
[4, 1121] |
τῆς
ἀνελευθερίας
εἶναι.
Ἐν
δυσὶ
|
γὰρ |
οὖσα,
τῇ
τ᾽
ἐλλείψει
τῆς |
[4, 1122] |
μικρὰ
καὶ
ἐπὶ
πολλῷ.
~(Πάντες
|
γὰρ |
οὗτοι
ὅθεν
οὐ
δεῖ
λαμβάνουσι, |
[4, 1125] |
ἥκιστα
ὀλοφυρτικὸς
(καὶ
δεητικός·
σπουδάζοντος
|
γὰρ |
οὕτως
ἔχειν
περὶ
ταῦτα.
Καὶ |
[4, 1125] |
τις
λέγοιτ᾽
ἄν.
(Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πάθος
ἐστὶν
ὀργή,
τὰ
δ᾽ |
[4, 1124] |
τυγχάνων
ἢ
καὶ
ἐλαττόνων·
ἀρετῆς
|
γὰρ |
παντελοῦς
οὐκ
ἂν
γένοιτο
ἀξία |
[4, 1120] |
καὶ
ὅσα
δεῖ.
Τῆς
ἀρετῆς
|
γὰρ |
περὶ
ἄμφω
οὔσης
μεσότητος,
ποιήσει |
[4, 1125] |
(μᾶλλον
παρορᾶν.
Οὐδ᾽
ἀνθρωπολόγος·
οὔτε
|
γὰρ |
περὶ
αὑτοῦ
ἐρεῖ
οὔτε
περὶ |
[4, 1126] |
λυπεῖν
ἢ
συνηδύνειν.
Ἔοικε
μὲν
|
γὰρ |
περὶ
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
εἶναι |
[4, 1124] |
ἔσται
οὔτ᾽
ἀτυχῶν
περίλυπος.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
περὶ
τιμὴν
οὕτως
ἔχει
ὡς |
[4, 1127] |
δὲ
περὶ
τοῦ
ἀληθευτικοῦ.
Οὐ
|
γὰρ |
περὶ
τοῦ
ἐν
ταῖς
ὁμολογίαις |
[4, 1120] |
τυράννους
οὐ
λέγομεν
ἀσώτους·
τὸ
|
γὰρ |
πλῆθος
τῆς
κτήσεως
οὐ
δοκεῖ |
[4, 1121] |
τοῖς
ἀνθρώποις
(τῆς
ἀσωτίας·
οἱ
|
γὰρ |
πολλοὶ
φιλοχρήματοι
μᾶλλον
ἢ
δοτικοί. |
[4, 1128] |
κατὰ
δόξαν,
οὐδὲν
διαφέρει·
οὐδέτερα
|
γὰρ |
πρακτέα,
(ὥστ᾽
οὐκ
αἰσχυντέον)
φαύλου |
[4, 1128] |
γίνεται
ἐπὶ
τοῖς
φαύλοις
(οὐ
|
γὰρ |
πρακτέον
τὰ
τοιαῦτα·
εἰ
δ᾽ |
[4, 1128] |
αἰδὼς
ἐξ
(ὑποθέσεως
ἐπιεικές·
εἰ
|
γὰρ |
πράξαι,
αἰσχύνοιτ᾽
ἄν·
οὐκ
ἔστι |
[4, 1126] |
ἀλλὰ
τῷ
τοιοῦτος
(εἶναι.
Ὁμοίως
|
γὰρ |
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
γνωρίμους
καὶ |
[4, 1126] |
ἐκ
τῶν
λεγομένων
δῆλον·
οὐ
|
γὰρ |
ῥᾴδιον
διορίσαι
τὸ
πῶς
καὶ |
[4, 1121] |
ἀσωτίας
οὐ
πάνυ
συνδυάζεται·
οὐ
|
γὰρ |
ῥᾴδιον
μηδαμόθεν
λαμβάνοντα
πᾶσι
διδόναι· |
[4, 1128] |
Οὐ
δὴ
πᾶν
ποιήσει·
(τὸ
|
γὰρ |
σκῶμμα
λοιδόρημά
τι
ἐστίν,
οἱ |
[4, 1125] |
βαρεῖα,
καὶ
λέξις
στάσιμος·
οὐ
|
γὰρ |
σπευστικὸς
ὁ
περὶ
ὀλίγα
(σπουδάζων, |
[4, 1128] |
τὰς
τοιαύτας
ὁμιλίας
ἀχρεῖος·
οὐθὲν
|
γὰρ |
συμβαλλόμενος
πᾶσι
δυσχεραίνει.
Δοκεῖ
δὲ |
[4, 1122] |
τούτου
μικροῦ,
ὀνείδη
ὑπομένουσιν.
Τοὺς
|
γὰρ |
τὰ
μεγάλα
μὴ
ὅθεν
δὲ |
[4, 1121] |
τὸ
μέσον
δύναται
ἐλθεῖν.
Ἔχει
|
γὰρ |
τὰ
τοῦ
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ |
[4, 1123] |
ὅσα
πολυχρόνια
τῶν
ἔργων
(κάλλιστα
|
γὰρ |
ταῦτα)
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
τὸ |
[4, 1122] |
ἐνδόξοις
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα·
πάντα
|
γὰρ |
ταῦτα
μέγεθος
ἔχει
καὶ
ἀξίωμα. |
[4, 1123] |
ἐν
ἑκάστοις
τὸ
πρέπον·
οὐ
|
γὰρ |
ταὐτὰ
ἁρμόζει
(θεοῖς
καὶ
ἀνθρώποις, |
[4, 1120] |
ποιήσει
ἀμφότερα
ὡς
δεῖ·
ἕπεται
|
γὰρ |
τῇ
ἐπιεικεῖ
δόσει
ἡ
τοιαύτη |
[4, 1120] |
παραλαβόντες
τὴν
οὐσίαν·
ἄπειροί
τε
|
γὰρ |
τῆς
ἐνδείας,
καὶ
πάντες
ἀγαπῶσι |
[4, 1126] |
μᾶλλον
ἐπὶ
τὴν
ἔλλειψιν·
οὐ
|
γὰρ |
τιμωρητικὸς
ὁ
πρᾶος,
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[4, 1126] |
δὲ
γίνεται
ὅταν
ἀνταποδιδῷ·
ἡ
|
γὰρ |
τιμωρία
παύει
τῆς
ὀργῆς,
ἡδονὴν |
[4, 1122] |
δὲ
μέγεθος
πρός
τι·
οὐ
|
γὰρ |
τὸ
αὐτὸ
δαπάνημα
τριηράρχῳ
(καὶ |
[4, 1121] |
ἀνελευθερία
ἀνίατός
τ᾽
ἐστίν
(δοκεῖ
|
γὰρ |
τὸ
γῆρας
καὶ
πᾶσα
ἀδυναμία |
[4, 1126] |
γινομένου
τὸ
βάρος
ἔχουσιν·
διὰ
|
γὰρ |
τὸ
μὴ
ἐπιφανὲς
εἶναι
οὐδὲ |
[4, 1122] |
κτήματος
καὶ
ἔργου.
Κτῆμα
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
πλείστου
ἄξιον
τιμιώτατον,
οἷον |
[4, 1126] |
καὶ
(γὰρ
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
|
γὰρ |
τὸ
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
πρὸς
τὸ |
[4, 1123] |
ποιῇ
γένει,
μεγαλοπρεπῶς
ποιεῖν
(τὸ
|
γὰρ |
τοιοῦτον
οὐκ
εὐπέρβλητον)
καὶ
ἔχον |
[4, 1122] |
τὸ
μέγα
καὶ
καλόν
(τοῦ
|
γὰρ |
τοιούτου
ἡ
θεωρία
θαυμαστή,
τὸ |
[4, 1126] |
ῥᾴδιον
τῷ
λόγῳ
ἀποδοῦναι·
ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
καθ᾽
ἕκαστα
κἀν
τῇ |
[4, 1123] |
ἀναλίσκειν
ὑπερβάλλει,
ὥσπερ
εἴρηται.
Ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
μικροῖς
τῶν
δαπανημάτων
πολλὰ |
[4, 1126] |
καὶ
πολὺν
χρόνον
ὀργίζονται·
κατέχουσι
|
γὰρ |
τὸν
θυμόν.
Παῦλα
δὲ
γίνεται |
[4, 1124] |
τι
ἂν
τύχωσι
πράττουσιν.
Μιμοῦνται
|
γὰρ |
τὸν
μεγαλόψυχον
οὐχ
ὅμοιοι
ὄντες, |
[4, 1122] |
ὑπερέχει
τῆς
ἐλευθεριότητος
μεγέθει.
Καθάπερ
|
γὰρ |
τοὔνομα
αὐτὸ
ὑποσημαίνει,
ἐν
μεγέθει |
[4, 1126] |
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
ἧττον·
ἐνίοτε
|
γὰρ |
τοὺς
ἐλλείποντας
ἐπαινοῦμεν
καὶ
πράους |
[4, 1120] |
ἐλευθέριοι
τῶν
ἀπ᾽
ἀρετῆς·
ὠφέλιμοι
|
γὰρ, |
τοῦτο
δ᾽
ἐν
τῇ
δόσει. |
[4, 1122] |
μεγαλοπρεπὴς
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα·
κοινὸν
|
γὰρ |
τοῦτο
ταῖς
ἀρεταῖς.
Καὶ
ἔτι |
[4, 1124] |
ἐπὶ
μικροῖς
πάμπαν
ὀλιγωρήσει·
οὐ
|
γὰρ |
τούτων
ἄξιος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 1121] |
πολύ,
καὶ
πολυειδές
ἐστιν·
πολλοὶ
|
γὰρ |
τρόποι
δοκοῦσι
τῆς
ἀνελευθερίας
εἶναι. |
[4, 1126] |
τοῦ
στέργειν
οἷς
ὁμιλεῖ·
οὐ
|
γὰρ |
τῷ
φιλεῖν
ἢ
ἐχθαίρειν
ἀποδέχεται |
[4, 1124] |
(τοὺς
μέσους
μέτριον·
τῶν
μὲν
|
γὰρ |
ὑπερέχειν
χαλεπὸν
καὶ
σεμνόν,
τῶν |
[4, 1124] |
εὐεργετούμενος
(δ᾽
αἰσχύνεται·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὑπερέχοντος,
τὸ
δ᾽
ὑπερεχομένου.
Καὶ |
[4, 1124] |
τὰ
τοιαῦτα
μεγαλοψυχοτέρους
ποιεῖ·
τιμῶνται
|
γὰρ |
ὑπὸ
τινῶν·
(κατ᾽
ἀλήθειαν
δ᾽ |
[4, 1128] |
Τοιαῦτα
δὲ
καὶ
ἀκούσεται·
ἃ
|
γὰρ |
ὑπομένει
ἀκούων,
ταῦτα
καὶ
ποιεῖν |
[4, 1127] |
μᾶλλον
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον
|
γὰρ |
φαίνεται
διὰ
τὸ
ἐπαχθεῖς
τὰς |
[4, 1127] |
ὁ
τοιοῦτος
ἐπιεικὴς
εἶναι.
Ὁ
|
γὰρ |
φιλαλήθης,
καὶ
ἐν
οἷς
μὴ |
[4, 1125] |
καὶ
ὡς
δεῖ.
Τόν
τε
|
γὰρ |
φιλότιμον
ψέγομεν
ὡς
μᾶλλον
ἢ |