Alphabétiquement     [«   »]
τισὶν 1
Τὸ 4
τό 2
τὸ 104
Τοιαῦτα 2
τοιαῦτα 16
τοιαῦται 3
Fréquences     [«    »]
80 δεῖ
75 ἐν
85 μὲν
104 τὸ
128 δ
159 γὰρ
162 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

τὸ


Livre, page
[4, 1120]   προΐενται μᾶλλον οὐ λαμβάνουσι  τὸ   ἀλλότριον. Καὶ ἐλευθέριοι δὲ λέγονται
[4, 1127]   φαίνεται τὰ ἄκρα ἑαυτοῖς διὰ  τὸ   ἀνώνυμον εἶναι τὸ μέσον. Περὶ
[4, 1125]   Οὐδὲ μνησίκακος· οὐ γὰρ μεγαλοψύχου  τὸ   ἀπομνημονεύειν, ἄλλως τε καὶ κακά,
[4, 1122]   μέγεθος πρός τι· οὐ γὰρ  τὸ   αὐτὸ δαπάνημα τριηράρχῳ (καὶ ἀρχιθεωρῷ.
[4, 1125]   τοῦ φιλοτοιούτου λεγομένου οὐκ (ἐπὶ  τὸ   αὐτὸ φέρομεν ἀεὶ τὸ φιλότιμον,
[4, 1126]   ἐμποιοῦσα. Τούτου δὲ μὴ γινομένου  τὸ   βάρος ἔχουσιν· διὰ γὰρ τὸ
[4, 1121]   ἀνελεύθεροι. Ληπτικοὶ δὲ γίνονται διὰ  τὸ   βούλεσθαι μὲν ἀναλίσκειν, εὐχερῶς δὲ
[4, 1126]   Οὐ γὰρ ἂν δύναιτ᾽ εἶναι·  τὸ   γὰρ κακὸν καὶ ἑαυτὸ ἀπόλλυσι,
[4, 1120]   καὶ ταῦτα ἡδέως ἀλύπως·  τὸ   γὰρ κατ᾽ ἀρετὴν ἡδὺ
[4, 1124]   καὶ φανερομισῆ εἶναι καὶ φανερόφιλον  (τὸ   γὰρ λανθάνειν φοβουμένου, καὶ ἀμελεῖν
[4, 1120]   δόσει, ὥστε καταλείπειν ἑαυτῷ ἐλάττω·  τὸ   γὰρ μὴ βλέπειν ἐφ᾽ ἑαυτὸν
[4, 1120]   τὸ μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι·  τὸ   γὰρ οἰκεῖον ἧττον προΐενται μᾶλλον
[4, 1120]   τοὺς τυράννους οὐ λέγομεν ἀσώτους·  τὸ   γὰρ πλῆθος τῆς κτήσεως οὐ
[4, 1128]   δοκεῖ. Οὐ δὴ πᾶν ποιήσει·  (τὸ   γὰρ σκῶμμα λοιδόρημά τι ἐστίν,
[4, 1123]   ἂν ποιῇ γένει, μεγαλοπρεπῶς ποιεῖν  (τὸ   γὰρ τοιοῦτον οὐκ εὐπέρβλητον) καὶ
[4, 1121]   ἀνίατός τ᾽ ἐστίν (δοκεῖ γὰρ  τὸ   γῆρας καὶ πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους
[4, 1124]   πλουτοῦντες· ἐν ὑπεροχῇ γάρ,  τὸ   δ᾽ ἀγαθῷ ὑπερέχον πᾶν ἐντιμότερον.
[4, 1127]   μὲν ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν,  τὸ   δ᾽ ἀληθὲς καλὸν καὶ (ἐπαινετόν.
[4, 1124]   αἰσχύνεται· τὸ μὲν γὰρ ὑπερέχοντος,  τὸ   δ᾽ ὑπερεχομένου. Καὶ ἀντευεργετικὸς πλειόνων·
[4, 1122]   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ πᾶν  τὸ   δαιμόνιον, καὶ ὅσα πρὸς τὸ
[4, 1122]   γὰρ τοιούτου θεωρία θαυμαστή,  τὸ   δὲ μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν) καὶ ἔστιν
[4, 1126]   ὀργιζόμενός τε οὐκ εἶναι ἀμυντικός,  τὸ   δὲ προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι καὶ τοὺς
[4, 1121]   πάντοθεν λαμβάνουσιν· διδόναι γὰρ ἐπιθυμοῦσι,  τὸ   δὲ πῶς πόθεν οὐδὲν
[4, 1123]   ὑπερβάλλων καὶ βάναυσος τῷ (παρὰ  τὸ   δέον ἀναλίσκειν ὑπερβάλλει, ὥσπερ εἴρηται.
[4, 1121]   εἰς τὸ μέσον καὶ εἰς  τὸ   δέον ἀφίκοιτ᾽ ἄν. δ᾽
[4, 1121]   ὡς οὔ. ~(Ἐὰν δὲ παρὰ  τὸ   δέον καὶ τὸ καλῶς ἔχον
[4, 1122]   παρὰ τὴν ἀξίαν γὰρ καὶ  τὸ   δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ τὸ
[4, 1120]   Διὸ μᾶλλόν (ἐστι τοῦ ἐλευθερίου  τὸ   διδόναι οἷς δεῖ λαμβάνειν
[4, 1128]   οὐκ αἰσχυντέον) φαύλου δὲ καὶ  τὸ   εἶναι τοιοῦτον οἷον πράττειν τι
[4, 1127]   δὲ τοιοῦτος ἐπαινετός. Ἐπὶ  τὸ   ἔλαττον δὲ μᾶλλον τοῦ ἀληθοῦς
[4, 1127]   εἰρημένα. Οἱ δ᾽ εἴρωνες ἐπὶ  τὸ   ἔλαττον λέγοντες χαριέστεροι μὲν τὰ
[4, 1120]   ἐν τῷ πλήθει τῶν διδομένων  τὸ   ἐλευθέριον, ἀλλ᾽ ἐν τῇ τοῦ
[4, 1123]   Καὶ (δόξειεν ἂν> εἶναι μεγαλοψύχου  τὸ   ἐν ἑκάστῃ ἀρετῇ μέγα. Οὐδαμῶς
[4, 1123]   γένει, καὶ μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς> μὲν  τὸ   ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα δὲ
[4, 1128]   καὶ ἀκούειν. Διοίσει δὲ καὶ  τὸ   ἐν τοιούτοις λέγειν τοιούτων
[4, 1123]   ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα δὲ  τὸ   ἐν τούτοις μέγα, καὶ διαφέρει
[4, 1123]   ἐν τούτοις μέγα, καὶ διαφέρει  τὸ   ἐν τῷ ἔργῳ μέγα τοῦ
[4, 1127]   ἀποκλίνει· ἐμμελέστερον γὰρ φαίνεται διὰ  τὸ   ἐπαχθεῖς τὰς ὑπερβολὰς εἶναι.
[4, 1123]   ἐφίενται οἱ ἐν ἀξιώματι, καὶ  τὸ   ἐπὶ τοῖς καλλίστοις (ἆθλον· τοιοῦτον
[4, 1122]   καὶ ἀπὸ τῆς ἴσης δαπάνης  τὸ   ἔργον ποιήσει μεγαλοπρεπέστερον. Οὐ γὰρ
[4, 1120]   καλὰ πράττειν, τῇ δὲ λήψει  (τὸ   εὖ πάσχειν μὴ αἰσχροπραγεῖν.
[4, 1120]   μᾶλλον τὸ εὖ ποιεῖν  τὸ   εὖ πάσχειν, καὶ τὰ καλὰ
[4, 1120]   δεῖ. Τῆς γὰρ ἀρετῆς μᾶλλον  τὸ   εὖ ποιεῖν τὸ εὖ
[4, 1120]   ὅτι τῇ μὲν δόσει ἕπεται  τὸ   εὖ ποιεῖν καὶ τὸ καλὰ
[4, 1128]   ἀλήθειάν ἐστιν, αἳ δὲ περὶ  τὸ   ἡδύ. Τῶν δὲ περὶ τὴν
[4, 1127]   γὰρ ἂν εἰδείημεν τὰ περὶ  τὸ   ἦθος, καθ᾽ ἕκαστον διελθόντες, καὶ
[4, 1121]   καὶ δοκεῖ οὐκ εἶναι φαῦλος  τὸ   ἦθος· οὐ γὰρ μοχθηροῦ οὐδ᾽
[4, 1126]   ἐπὶ τὸ μᾶλλον οὔτ᾽ ἐπὶ  τὸ   ἧττον· ἐνίοτε γὰρ τοὺς ἐλλείποντας
[4, 1120]   ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν καὶ  τὸ   καλὰ πράττειν, τῇ δὲ λήψει
[4, 1123]   γὰρ μεγαλοψυχία, ὥσπερ καὶ  τὸ   κάλλος ἐν μεγάλῳ σώματι, οἱ
[4, 1123]   τὰ μέγιστα ἀναλώσας ἐν μικρῷ  τὸ   καλὸν ἀπολεῖ, καὶ τι
[4, 1121]   καὶ διὰ τὸ μὴ πρὸς  (τὸ   καλὸν ζῆν πρὸς τὰς ἡδονὰς
[4, 1126]   δεῖ ὁμιλήσει, ἀναφέρων δὲ πρὸς  τὸ   καλὸν καὶ τὸ συμφέρον στοχάσεται
[4, 1121]   δὲ παρὰ τὸ δέον καὶ  τὸ   καλῶς ἔχον συμβαίνῃ αὐτῷ ἀναλίσκειν,
[4, 1124]   πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς γὰρ διὰ  τὸ   καταφρονητικὸς εἶναι, (καὶ ἀληθευτικός, πλὴν
[4, 1122]   τὸ δαιμόνιον, καὶ ὅσα πρὸς  τὸ   κοινὸν εὐφιλοτίμητά ἐστιν, οἷον εἴ
[4, 1125]   οἱ πολλοί, ψέγοντες δ᾽ ἐπὶ  τὸ   μᾶλλον δεῖ. Ἀνωνύμου δ᾽
[4, 1125]   οὕτω καὶ ἐν τιμῆς ὀρέξει  τὸ   μᾶλλον δεῖ καὶ ἧττον,
[4, 1125]   φιλότιμον, ἀλλ᾽ ἐπαινοῦντες μὲν ἐπὶ  τὸ   μᾶλλον οἱ πολλοί, ψέγοντες
[4, 1126]   παρεκβαίνων οὐ ψέγεται, οὔτ᾽ ἐπὶ  τὸ   μᾶλλον οὔτ᾽ ἐπὶ τὸ ἧττον·
[4, 1122]   τιμιώτατον, οἷον χρυσός, ἔργον δὲ  τὸ   μέγα καὶ καλόν (τοῦ γὰρ
[4, 1122]   ὡς δεῖ· ἐν τούτοις δὲ  τὸ   μέγα τοῦ μεγαλοπρεποῦς, οἷον μέγεθος,
[4, 1124]   εὖ ποιεῖν, εὐεργετούμενος (δ᾽ αἰσχύνεται·  τὸ   μὲν γὰρ ὑπερέχοντος, τὸ δ᾽
[4, 1122]   καὶ πρέπον τῷ ἔργῳ. Ὥστε  τὸ   μὲν ἔργον τῆς δαπάνης (ἄξιον
[4, 1127]   ἕνεκα πράττῃ. Καθ᾽ αὑτὸ δὲ  τὸ   μὲν ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν,
[4, 1121]   ὑπὸ τῆς ἀπορίας, καὶ ἐπὶ  τὸ   μέσον δύναται ἐλθεῖν. Ἔχει γὰρ
[4, 1121]   μεταβαίνει, τυχὼν δ᾽ ἐπιμελείας εἰς  τὸ   μέσον καὶ εἰς τὸ δέον
[4, 1125]   ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις, καὶ  τὸ   μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς τιμῆς
[4, 1127]   ἑαυτοῖς διὰ τὸ ἀνώνυμον εἶναι  τὸ   μέσον. Περὶ τὰ αὐτὰ δὲ
[4, 1125]   δὲ καὶ τῶν ἄκρων, ἐπὶ  τὸ   μέσον τὴν πραότητα φέρομεν, πρὸς
[4, 1126]   καὶ πόσον χρόνον ὀργιστέον, καὶ  τὸ   μέχρι τίνος ὀρθῶς ποιεῖ τις
[4, 1128]   δ᾽ ἀναισχυντία φαῦλον καὶ  τὸ   μὴ αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ πράττειν,
[4, 1126]   τὸ βάρος ἔχουσιν· διὰ γὰρ  τὸ   μὴ ἐπιφανὲς εἶναι οὐδὲ συμπείθει
[4, 1120]   δὲ μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον δὲ  τὸ   μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι· τὸ
[4, 1121]   ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι, καὶ διὰ  τὸ   μὴ πρὸς (τὸ καλὸν ζῆν
[4, 1125]   ἐνταῦθ᾽ (οἱ ἄκροι φαίνονται διὰ  τὸ   μὴ ὠνομάσθαι τὸν μέσον. Πραότης
[4, 1121]   πορίζειν. (Ἅμα δὲ καὶ διὰ  τὸ   μηδὲν τοῦ καλοῦ φροντίζειν ὀλιγώρως
[4, 1124]   πεπόνθεσαν εὖ. Μεγαλοψύχου δὲ καὶ  τὸ   μηδενὸς δεῖσθαι μόλις, ὑπηρετεῖν
[4, 1123]   μὴν ὀνείδη γ᾽ ἐπιφέρουσι διὰ  τὸ   μήτε βλαβεραὶ τῷ πέλας εἶναι
[4, 1121]   ἑτέρους μή· ἀρέσκει οὖν αὐτοῖς  τὸ   μήτε λαμβάνειν μήτε διδόναι. Οἳ
[4, 1127]   ἕνεκα δοκοῦσι λέγειν, ἀλλὰ φεύγοντες  τὸ   ὀγκηρόν· (μάλιστα δὲ καὶ οὗτοι
[4, 1125]   δεῖ καὶ ἧττον, καὶ  τὸ   ὅθεν δεῖ καὶ ὡς δεῖ.
[4, 1124]   δὲ μικροκίνδυνος οὐδὲ φιλοκίνδυνος διὰ  τὸ   ὀλίγα τιμᾶν, μεγαλοκίνδυνος δέ, καὶ
[4, 1122]   τὸ δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ  τὸ   ὀρθῶς. Πρέπει (δὲ (καὶ) οἷς
[4, 1128]   τοὺς τηλικούτους αἰδήμονας εἶναι διὰ  τὸ   πάθει ζῶντας πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ
[4, 1128]   εἶναι. Οὐ πάσῃ δ᾽ ἡλικίᾳ  τὸ   πάθος ἁρμόζει, ἀλλὰ τῇ νέᾳ.
[4, 1122]   καὶ ἔργου. Κτῆμα μὲν γὰρ  τὸ   πλείστου ἄξιον τιμιώτατον, οἷον χρυσός,
[4, 1122]   δαπανῶν οὐ λέγεται μεγαλοπρεπής, οἷον  τὸ   Πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, ἀλλ᾽
[4, 1122]   δὲ μεγαλοπρεπὴς ἐπιστήμονι ἔοικεν·  τὸ   πρέπον γὰρ (δύναται θεωρῆσαι καὶ
[4, 1127]   τὰς ἄλλας διαφοράς, ἑκάστοις ἀπονέμων  τὸ   πρέπον, καὶ καθ᾽ αὑτὸ μὲν
[4, 1123]   γὰρ ταῦτα) καὶ ἐν ἑκάστοις  τὸ   πρέπον· οὐ γὰρ ταὐτὰ ἁρμόζει
[4, 1126]   δῆλον· οὐ γὰρ ῥᾴδιον διορίσαι  τὸ   πῶς καὶ τίσι καὶ ἐπὶ
[4, 1126]   βουλόμεθα λέγειν τὸν ἐπιεικῆ φίλον,  τὸ   στέργειν προσλαβόντα. Διαφέρει δὲ τῆς
[4, 1126]   γὰρ τὸ τιμωρεῖσθαι· καὶ πρὸς  τὸ   συμβιοῦν οἱ χαλεποὶ χείρους.
[4, 1126]   δὲ πρὸς τὸ καλὸν καὶ  τὸ   συμφέρον στοχάσεται (τοῦ μὴ λυπεῖν
[4, 1127]   καὶ καθ᾽ αὑτὸ μὲν αἱρούμενος  τὸ   συνηδύνειν, λυπεῖν δ᾽ εὐλαβούμενος, τοῖς
[4, 1126]   (γὰρ μᾶλλον γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ  τὸ   τιμωρεῖσθαι· καὶ πρὸς τὸ συμβιοῦν
[4, 1122]   καὶ πρὸς τὸν πράττοντα ἀναφέρεται  τὸ   τίς (ὢν καὶ τίνων ὑπαρχόντων·
[4, 1123]   καὶ πρὸς ἑαυτὸν (καὶ πρὸς  τὸ   τοῦ μεγαλοψύχου ἀξίωμα. δὲ
[4, 1121]   οὐ γὰρ μοχθηροῦ οὐδ᾽ ἀγεννοῦς  τὸ   ὑπερβάλλειν διδόντα καὶ μὴ λαμβάνοντα,
[4, 1120]   Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ (σφόδρα καὶ  τὸ   ὑπερβάλλειν ἐν τῇ δόσει, ὥστε
[4, 1120]   εἶναι ἓν κακὸν ἔχων,  (τὸ   φθείρειν τὴν οὐσίαν· ἄσωτος γὰρ
[4, 1125]   (ἐπὶ τὸ αὐτὸ φέρομεν ἀεὶ  τὸ   φιλότιμον, ἀλλ᾽ ἐπαινοῦντες μὲν ἐπὶ
[4, 1127]   ἔτι μᾶλλον· ὡς γὰρ αἰσχρὸν  τὸ   ψεῦδος εὐλαβήσεται, γε καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008