Livre, page |
[4, 1120] |
προΐενται
μᾶλλον
ἢ
οὐ
λαμβάνουσι
|
τὸ |
ἀλλότριον.
Καὶ
ἐλευθέριοι
δὲ
λέγονται |
[4, 1127] |
φαίνεται
τὰ
ἄκρα
ἑαυτοῖς
διὰ
|
τὸ |
ἀνώνυμον
εἶναι
τὸ
μέσον.
Περὶ |
[4, 1125] |
Οὐδὲ
μνησίκακος·
οὐ
γὰρ
μεγαλοψύχου
|
τὸ |
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως
τε
καὶ
κακά, |
[4, 1122] |
μέγεθος
πρός
τι·
οὐ
γὰρ
|
τὸ |
αὐτὸ
δαπάνημα
τριηράρχῳ
(καὶ
ἀρχιθεωρῷ. |
[4, 1125] |
τοῦ
φιλοτοιούτου
λεγομένου
οὐκ
(ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
φέρομεν
ἀεὶ
τὸ
φιλότιμον, |
[4, 1126] |
ἐμποιοῦσα.
Τούτου
δὲ
μὴ
γινομένου
|
τὸ |
βάρος
ἔχουσιν·
διὰ
γὰρ
τὸ |
[4, 1121] |
ἀνελεύθεροι.
Ληπτικοὶ
δὲ
γίνονται
διὰ
|
τὸ |
βούλεσθαι
μὲν
ἀναλίσκειν,
εὐχερῶς
δὲ |
[4, 1126] |
Οὐ
γὰρ
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι·
|
τὸ |
γὰρ
κακὸν
καὶ
ἑαυτὸ
ἀπόλλυσι, |
[4, 1120] |
καὶ
ταῦτα
ἡδέως
ἢ
ἀλύπως·
|
τὸ |
γὰρ
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ |
[4, 1124] |
καὶ
φανερομισῆ
εἶναι
καὶ
φανερόφιλον
|
(τὸ |
γὰρ
λανθάνειν
φοβουμένου,
καὶ
ἀμελεῖν |
[4, 1120] |
δόσει,
ὥστε
καταλείπειν
ἑαυτῷ
ἐλάττω·
|
τὸ |
γὰρ
μὴ
βλέπειν
ἐφ᾽
ἑαυτὸν |
[4, 1120] |
τὸ
μὴ
λαβεῖν
τοῦ
δοῦναι·
|
τὸ |
γὰρ
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
μᾶλλον |
[4, 1120] |
τοὺς
τυράννους
οὐ
λέγομεν
ἀσώτους·
|
τὸ |
γὰρ
πλῆθος
τῆς
κτήσεως
οὐ |
[4, 1128] |
δοκεῖ.
Οὐ
δὴ
πᾶν
ποιήσει·
|
(τὸ |
γὰρ
σκῶμμα
λοιδόρημά
τι
ἐστίν, |
[4, 1123] |
ἂν
ποιῇ
γένει,
μεγαλοπρεπῶς
ποιεῖν
|
(τὸ |
γὰρ
τοιοῦτον
οὐκ
εὐπέρβλητον)
καὶ |
[4, 1121] |
ἀνίατός
τ᾽
ἐστίν
(δοκεῖ
γὰρ
|
τὸ |
γῆρας
καὶ
πᾶσα
ἀδυναμία
ἀνελευθέρους |
[4, 1124] |
ἢ
πλουτοῦντες·
ἐν
ὑπεροχῇ
γάρ,
|
τὸ |
δ᾽
ἀγαθῷ
ὑπερέχον
πᾶν
ἐντιμότερον. |
[4, 1127] |
μὲν
ψεῦδος
φαῦλον
καὶ
ψεκτόν,
|
τὸ |
δ᾽
ἀληθὲς
καλὸν
καὶ
(ἐπαινετόν. |
[4, 1124] |
αἰσχύνεται·
τὸ
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος,
|
τὸ |
δ᾽
ὑπερεχομένου.
Καὶ
ἀντευεργετικὸς
πλειόνων· |
[4, 1122] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
πᾶν
|
τὸ |
δαιμόνιον,
καὶ
ὅσα
πρὸς
τὸ |
[4, 1122] |
γὰρ
τοιούτου
ἡ
θεωρία
θαυμαστή,
|
τὸ |
δὲ
μεγαλοπρεπὲς
θαυμαστόν)
καὶ
ἔστιν |
[4, 1126] |
ὀργιζόμενός
τε
οὐκ
εἶναι
ἀμυντικός,
|
τὸ |
δὲ
προπηλακιζόμενον
ἀνέχεσθαι
καὶ
τοὺς |
[4, 1121] |
πάντοθεν
λαμβάνουσιν·
διδόναι
γὰρ
ἐπιθυμοῦσι,
|
τὸ |
δὲ
πῶς
ἢ
πόθεν
οὐδὲν |
[4, 1123] |
ὑπερβάλλων
καὶ
βάναυσος
τῷ
(παρὰ
|
τὸ |
δέον
ἀναλίσκειν
ὑπερβάλλει,
ὥσπερ
εἴρηται. |
[4, 1121] |
εἰς
τὸ
μέσον
καὶ
εἰς
|
τὸ |
δέον
ἀφίκοιτ᾽
ἄν.
Ἡ
δ᾽ |
[4, 1121] |
ὡς
οὔ.
~(Ἐὰν
δὲ
παρὰ
|
τὸ |
δέον
καὶ
τὸ
καλῶς
ἔχον |
[4, 1122] |
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
γὰρ
καὶ
|
τὸ |
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν
δὲ
τὸ |
[4, 1120] |
Διὸ
μᾶλλόν
(ἐστι
τοῦ
ἐλευθερίου
|
τὸ |
διδόναι
οἷς
δεῖ
ἢ
λαμβάνειν |
[4, 1128] |
οὐκ
αἰσχυντέον)
φαύλου
δὲ
καὶ
|
τὸ |
εἶναι
τοιοῦτον
οἷον
πράττειν
τι |
[4, 1127] |
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ἐπαινετός.
Ἐπὶ
|
τὸ |
ἔλαττον
δὲ
μᾶλλον
τοῦ
ἀληθοῦς |
[4, 1127] |
εἰρημένα.
Οἱ
δ᾽
εἴρωνες
ἐπὶ
|
τὸ |
ἔλαττον
λέγοντες
χαριέστεροι
μὲν
τὰ |
[4, 1120] |
ἐν
τῷ
πλήθει
τῶν
διδομένων
|
τὸ |
ἐλευθέριον,
ἀλλ᾽
ἐν
τῇ
τοῦ |
[4, 1123] |
Καὶ
(δόξειεν
ἂν>
εἶναι
μεγαλοψύχου
|
τὸ |
ἐν
ἑκάστῃ
ἀρετῇ
μέγα.
Οὐδαμῶς |
[4, 1123] |
γένει,
καὶ
μεγαλοπρεπέστατον
ἁπλῶς>
μὲν
|
τὸ |
ἐν
μεγάλῳ
μέγα,
ἐνταῦθα
δὲ |
[4, 1128] |
καὶ
ἀκούειν.
Διοίσει
δὲ
καὶ
|
τὸ |
ἐν
τοιούτοις
λέγειν
ἢ
τοιούτων |
[4, 1123] |
ἐν
μεγάλῳ
μέγα,
ἐνταῦθα
δὲ
|
τὸ |
ἐν
τούτοις
μέγα,
καὶ
διαφέρει |
[4, 1123] |
ἐν
τούτοις
μέγα,
καὶ
διαφέρει
|
τὸ |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
μέγα
τοῦ |
[4, 1127] |
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον
γὰρ
φαίνεται
διὰ
|
τὸ |
ἐπαχθεῖς
τὰς
ὑπερβολὰς
εἶναι.
Ὁ |
[4, 1123] |
ἐφίενται
οἱ
ἐν
ἀξιώματι,
καὶ
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῖς
καλλίστοις
(ἆθλον·
τοιοῦτον |
[4, 1122] |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
ἴσης
δαπάνης
|
τὸ |
ἔργον
ποιήσει
μεγαλοπρεπέστερον.
Οὐ
γὰρ |
[4, 1120] |
καλὰ
πράττειν,
τῇ
δὲ
λήψει
|
(τὸ |
εὖ
πάσχειν
ἢ
μὴ
αἰσχροπραγεῖν. |
[4, 1120] |
μᾶλλον
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἢ
|
τὸ |
εὖ
πάσχειν,
καὶ
τὰ
καλὰ |
[4, 1120] |
δεῖ.
Τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
μᾶλλον
|
τὸ |
εὖ
ποιεῖν
ἢ
τὸ
εὖ |
[4, 1120] |
ὅτι
τῇ
μὲν
δόσει
ἕπεται
|
τὸ |
εὖ
ποιεῖν
καὶ
τὸ
καλὰ |
[4, 1128] |
ἀλήθειάν
ἐστιν,
αἳ
δὲ
περὶ
|
τὸ |
ἡδύ.
Τῶν
δὲ
περὶ
τὴν |
[4, 1127] |
γὰρ
ἂν
εἰδείημεν
τὰ
περὶ
|
τὸ |
ἦθος,
καθ᾽
ἕκαστον
διελθόντες,
καὶ |
[4, 1121] |
καὶ
δοκεῖ
οὐκ
εἶναι
φαῦλος
|
τὸ |
ἦθος·
οὐ
γὰρ
μοχθηροῦ
οὐδ᾽ |
[4, 1126] |
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον
οὔτ᾽
ἐπὶ
|
τὸ |
ἧττον·
ἐνίοτε
γὰρ
τοὺς
ἐλλείποντας |
[4, 1120] |
ἕπεται
τὸ
εὖ
ποιεῖν
καὶ
|
τὸ |
καλὰ
πράττειν,
τῇ
δὲ
λήψει |
[4, 1123] |
γὰρ
ἡ
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸ |
κάλλος
ἐν
μεγάλῳ
σώματι,
οἱ |
[4, 1123] |
τὰ
μέγιστα
ἀναλώσας
ἐν
μικρῷ
|
τὸ |
καλὸν
ἀπολεῖ,
καὶ
ὅ
τι |
[4, 1121] |
καὶ
διὰ
τὸ
μὴ
πρὸς
|
(τὸ |
καλὸν
ζῆν
πρὸς
τὰς
ἡδονὰς |
[4, 1126] |
δεῖ
ὁμιλήσει,
ἀναφέρων
δὲ
πρὸς
|
τὸ |
καλὸν
καὶ
τὸ
συμφέρον
στοχάσεται |
[4, 1121] |
δὲ
παρὰ
τὸ
δέον
καὶ
|
τὸ |
καλῶς
ἔχον
συμβαίνῃ
αὐτῷ
ἀναλίσκειν, |
[4, 1124] |
πράττειν
φανερῶς
(παρρησιαστὴς
γὰρ
διὰ
|
τὸ |
καταφρονητικὸς
εἶναι,
(καὶ
ἀληθευτικός,
πλὴν |
[4, 1122] |
τὸ
δαιμόνιον,
καὶ
ὅσα
πρὸς
|
τὸ |
κοινὸν
εὐφιλοτίμητά
ἐστιν,
οἷον
εἴ |
[4, 1125] |
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες
δ᾽
ἐπὶ
|
τὸ |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ.
Ἀνωνύμου
δ᾽ |
[4, 1125] |
οὕτω
καὶ
ἐν
τιμῆς
ὀρέξει
|
τὸ |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
ἧττον, |
[4, 1125] |
φιλότιμον,
ἀλλ᾽
ἐπαινοῦντες
μὲν
ἐπὶ
|
τὸ |
μᾶλλον
ἢ
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες |
[4, 1126] |
παρεκβαίνων
οὐ
ψέγεται,
οὔτ᾽
ἐπὶ
|
τὸ |
μᾶλλον
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
ἧττον· |
[4, 1122] |
τιμιώτατον,
οἷον
χρυσός,
ἔργον
δὲ
|
τὸ |
μέγα
καὶ
καλόν
(τοῦ
γὰρ |
[4, 1122] |
ὡς
δεῖ·
ἐν
τούτοις
δὲ
|
τὸ |
μέγα
τοῦ
μεγαλοπρεποῦς,
οἷον
μέγεθος, |
[4, 1124] |
εὖ
ποιεῖν,
εὐεργετούμενος
(δ᾽
αἰσχύνεται·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος,
τὸ
δ᾽ |
[4, 1122] |
καὶ
πρέπον
τῷ
ἔργῳ.
Ὥστε
|
τὸ |
μὲν
ἔργον
τῆς
δαπάνης
(ἄξιον |
[4, 1127] |
ἕνεκα
πράττῃ.
Καθ᾽
αὑτὸ
δὲ
|
τὸ |
μὲν
ψεῦδος
φαῦλον
καὶ
ψεκτόν, |
[4, 1121] |
ὑπὸ
τῆς
ἀπορίας,
καὶ
ἐπὶ
|
τὸ |
μέσον
δύναται
ἐλθεῖν.
Ἔχει
γὰρ |
[4, 1121] |
μεταβαίνει,
τυχὼν
δ᾽
ἐπιμελείας
εἰς
|
τὸ |
μέσον
καὶ
εἰς
τὸ
δέον |
[4, 1125] |
ἔστιν
ὑπερβολὴ
καὶ
ἔλλειψις,
καὶ
|
τὸ |
μέσον·
ὀρέγονται
δὲ
τῆς
τιμῆς |
[4, 1127] |
ἑαυτοῖς
διὰ
τὸ
ἀνώνυμον
εἶναι
|
τὸ |
μέσον.
Περὶ
τὰ
αὐτὰ
δὲ |
[4, 1125] |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄκρων,
ἐπὶ
|
τὸ |
μέσον
τὴν
πραότητα
φέρομεν,
πρὸς |
[4, 1126] |
καὶ
πόσον
χρόνον
ὀργιστέον,
καὶ
|
τὸ |
μέχρι
τίνος
ὀρθῶς
ποιεῖ
τις |
[4, 1128] |
δ᾽
ἡ
ἀναισχυντία
φαῦλον
καὶ
|
τὸ |
μὴ
αἰδεῖσθαι
τὰ
αἰσχρὰ
πράττειν, |
[4, 1126] |
τὸ
βάρος
ἔχουσιν·
διὰ
γὰρ
|
τὸ |
μὴ
ἐπιφανὲς
εἶναι
οὐδὲ
συμπείθει |
[4, 1120] |
δὲ
μᾶλλον.
Καὶ
ῥᾷον
δὲ
|
τὸ |
μὴ
λαβεῖν
τοῦ
δοῦναι·
τὸ |
[4, 1121] |
ἀκολασίας
δαπανηροί
εἰσι,
καὶ
διὰ
|
τὸ |
μὴ
πρὸς
(τὸ
καλὸν
ζῆν |
[4, 1125] |
ἐνταῦθ᾽
(οἱ
ἄκροι
φαίνονται
διὰ
|
τὸ |
μὴ
ὠνομάσθαι
τὸν
μέσον.
Πραότης |
[4, 1121] |
πορίζειν.
(Ἅμα
δὲ
καὶ
διὰ
|
τὸ |
μηδὲν
τοῦ
καλοῦ
φροντίζειν
ὀλιγώρως |
[4, 1124] |
πεπόνθεσαν
εὖ.
Μεγαλοψύχου
δὲ
καὶ
|
τὸ |
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ
μόλις,
ὑπηρετεῖν |
[4, 1123] |
μὴν
ὀνείδη
γ᾽
ἐπιφέρουσι
διὰ
|
τὸ |
μήτε
βλαβεραὶ
τῷ
πέλας
εἶναι |
[4, 1121] |
ἑτέρους
μή·
ἀρέσκει
οὖν
αὐτοῖς
|
τὸ |
μήτε
λαμβάνειν
μήτε
διδόναι.
Οἳ |
[4, 1127] |
ἕνεκα
δοκοῦσι
λέγειν,
ἀλλὰ
φεύγοντες
|
τὸ |
ὀγκηρόν·
(μάλιστα
δὲ
καὶ
οὗτοι |
[4, 1125] |
ἢ
δεῖ
καὶ
ἧττον,
καὶ
|
τὸ |
ὅθεν
δεῖ
καὶ
ὡς
δεῖ. |
[4, 1124] |
δὲ
μικροκίνδυνος
οὐδὲ
φιλοκίνδυνος
διὰ
|
τὸ |
ὀλίγα
τιμᾶν,
μεγαλοκίνδυνος
δέ,
καὶ |
[4, 1122] |
τὸ
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν
δὲ
|
τὸ |
ὀρθῶς.
Πρέπει
(δὲ
(καὶ)
οἷς |
[4, 1128] |
τοὺς
τηλικούτους
αἰδήμονας
εἶναι
διὰ
|
τὸ |
πάθει
ζῶντας
πολλὰ
ἁμαρτάνειν,
ὑπὸ |
[4, 1128] |
εἶναι.
Οὐ
πάσῃ
δ᾽
ἡλικίᾳ
|
τὸ |
πάθος
ἁρμόζει,
ἀλλὰ
τῇ
νέᾳ. |
[4, 1122] |
καὶ
ἔργου.
Κτῆμα
μὲν
γὰρ
|
τὸ |
πλείστου
ἄξιον
τιμιώτατον,
οἷον
χρυσός, |
[4, 1122] |
δαπανῶν
οὐ
λέγεται
μεγαλοπρεπής,
οἷον
|
τὸ |
Πολλάκι
δόσκον
ἀλήτῃ,
ἀλλ᾽
ὁ |
[4, 1122] |
Ὁ
δὲ
μεγαλοπρεπὴς
ἐπιστήμονι
ἔοικεν·
|
τὸ |
πρέπον
γὰρ
(δύναται
θεωρῆσαι
καὶ |
[4, 1127] |
τὰς
ἄλλας
διαφοράς,
ἑκάστοις
ἀπονέμων
|
τὸ |
πρέπον,
καὶ
καθ᾽
αὑτὸ
μὲν |
[4, 1123] |
γὰρ
ταῦτα)
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
|
τὸ |
πρέπον·
οὐ
γὰρ
ταὐτὰ
ἁρμόζει |
[4, 1126] |
δῆλον·
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον
διορίσαι
|
τὸ |
πῶς
καὶ
τίσι
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1126] |
βουλόμεθα
λέγειν
τὸν
ἐπιεικῆ
φίλον,
|
τὸ |
στέργειν
προσλαβόντα.
Διαφέρει
δὲ
τῆς |
[4, 1126] |
γὰρ
τὸ
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
πρὸς
|
τὸ |
συμβιοῦν
οἱ
χαλεποὶ
χείρους.
Ὃ |
[4, 1126] |
δὲ
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ
|
τὸ |
συμφέρον
στοχάσεται
(τοῦ
μὴ
λυπεῖν |
[4, 1127] |
καὶ
καθ᾽
αὑτὸ
μὲν
αἱρούμενος
|
τὸ |
συνηδύνειν,
λυπεῖν
δ᾽
εὐλαβούμενος,
τοῖς |
[4, 1126] |
(γὰρ
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ
|
τὸ |
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
πρὸς
τὸ
συμβιοῦν |
[4, 1122] |
καὶ
πρὸς
τὸν
πράττοντα
ἀναφέρεται
|
τὸ |
τίς
(ὢν
καὶ
τίνων
ὑπαρχόντων· |
[4, 1123] |
καὶ
πρὸς
ἑαυτὸν
(καὶ
πρὸς
|
τὸ |
τοῦ
μεγαλοψύχου
ἀξίωμα.
Ὁ
δὲ |
[4, 1121] |
οὐ
γὰρ
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
|
τὸ |
ὑπερβάλλειν
διδόντα
καὶ
μὴ
λαμβάνοντα, |
[4, 1120] |
Ἐλευθερίου
δ᾽
ἐστὶ
(σφόδρα
καὶ
|
τὸ |
ὑπερβάλλειν
ἐν
τῇ
δόσει,
ὥστε |
[4, 1120] |
εἶναι
ὁ
ἓν
κακὸν
ἔχων,
|
(τὸ |
φθείρειν
τὴν
οὐσίαν·
ἄσωτος
γὰρ |
[4, 1125] |
(ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
φέρομεν
ἀεὶ
|
τὸ |
φιλότιμον,
ἀλλ᾽
ἐπαινοῦντες
μὲν
ἐπὶ |
[4, 1127] |
ἔτι
μᾶλλον·
ὡς
γὰρ
αἰσχρὸν
|
τὸ |
ψεῦδος
εὐλαβήσεται,
ὅ
γε
καὶ |