Livre, page
[4, 1120]	προΐενται μᾶλλον ἢ οὐ λαμβάνουσι	τὸ	ἀλλότριον. Καὶ ἐλευθέριοι δὲ λέγονται
[4, 1127]	φαίνεται τὰ ἄκρα ἑαυτοῖς διὰ	τὸ	ἀνώνυμον εἶναι τὸ μέσον. Περὶ
[4, 1125]	Οὐδὲ μνησίκακος· οὐ γὰρ μεγαλοψύχου	τὸ	ἀπομνημονεύειν, ἄλλως τε καὶ κακά,
[4, 1122]	μέγεθος πρός τι· οὐ γὰρ	τὸ	αὐτὸ δαπάνημα τριηράρχῳ (καὶ ἀρχιθεωρῷ.
[4, 1125]	τοῦ φιλοτοιούτου λεγομένου οὐκ (ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ φέρομεν ἀεὶ τὸ φιλότιμον,
[4, 1126]	ἐμποιοῦσα. Τούτου δὲ μὴ γινομένου	τὸ	βάρος ἔχουσιν· διὰ γὰρ τὸ
[4, 1121]	ἀνελεύθεροι. Ληπτικοὶ δὲ γίνονται διὰ	τὸ	βούλεσθαι μὲν ἀναλίσκειν, εὐχερῶς δὲ
[4, 1126]	Οὐ γὰρ ἂν δύναιτ᾽ εἶναι·	τὸ	γὰρ κακὸν καὶ ἑαυτὸ ἀπόλλυσι,
[4, 1120]	καὶ ταῦτα ἡδέως ἢ ἀλύπως·	τὸ	γὰρ κατ᾽ ἀρετὴν ἡδὺ ἢ
[4, 1124]	καὶ φανερομισῆ εἶναι καὶ φανερόφιλον	(τὸ	γὰρ λανθάνειν φοβουμένου, καὶ ἀμελεῖν
[4, 1120]	δόσει, ὥστε καταλείπειν ἑαυτῷ ἐλάττω·	τὸ	γὰρ μὴ βλέπειν ἐφ᾽ ἑαυτὸν
[4, 1120]	τὸ μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι·	τὸ	γὰρ οἰκεῖον ἧττον προΐενται μᾶλλον
[4, 1120]	τοὺς τυράννους οὐ λέγομεν ἀσώτους·	τὸ	γὰρ πλῆθος τῆς κτήσεως οὐ
[4, 1128]	δοκεῖ. Οὐ δὴ πᾶν ποιήσει·	(τὸ	γὰρ σκῶμμα λοιδόρημά τι ἐστίν,
[4, 1123]	ἂν ποιῇ γένει, μεγαλοπρεπῶς ποιεῖν	(τὸ	γὰρ τοιοῦτον οὐκ εὐπέρβλητον) καὶ
[4, 1121]	ἀνίατός τ᾽ ἐστίν (δοκεῖ γὰρ	τὸ	γῆρας καὶ πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους
[4, 1124]	ἢ πλουτοῦντες· ἐν ὑπεροχῇ γάρ,	τὸ	δ᾽ ἀγαθῷ ὑπερέχον πᾶν ἐντιμότερον.
[4, 1127]	μὲν ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν,	τὸ	δ᾽ ἀληθὲς καλὸν καὶ (ἐπαινετόν.
[4, 1124]	αἰσχύνεται· τὸ μὲν γὰρ ὑπερέχοντος,	τὸ	δ᾽ ὑπερεχομένου. Καὶ ἀντευεργετικὸς πλειόνων·
[4, 1122]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ πᾶν	τὸ	δαιμόνιον, καὶ ὅσα πρὸς τὸ
[4, 1122]	γὰρ τοιούτου ἡ θεωρία θαυμαστή,	τὸ	δὲ μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν) καὶ ἔστιν
[4, 1126]	ὀργιζόμενός τε οὐκ εἶναι ἀμυντικός,	τὸ	δὲ προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι καὶ τοὺς
[4, 1121]	πάντοθεν λαμβάνουσιν· διδόναι γὰρ ἐπιθυμοῦσι,	τὸ	δὲ πῶς ἢ πόθεν οὐδὲν
[4, 1123]	ὑπερβάλλων καὶ βάναυσος τῷ (παρὰ	τὸ	δέον ἀναλίσκειν ὑπερβάλλει, ὥσπερ εἴρηται.
[4, 1121]	εἰς τὸ μέσον καὶ εἰς	τὸ	δέον ἀφίκοιτ᾽ ἄν. Ἡ δ᾽
[4, 1121]	ὡς οὔ. ~(Ἐὰν δὲ παρὰ	τὸ	δέον καὶ τὸ καλῶς ἔχον
[4, 1122]	παρὰ τὴν ἀξίαν γὰρ καὶ	τὸ	δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ τὸ
[4, 1120]	Διὸ μᾶλλόν (ἐστι τοῦ ἐλευθερίου	τὸ	διδόναι οἷς δεῖ ἢ λαμβάνειν
[4, 1128]	οὐκ αἰσχυντέον) φαύλου δὲ καὶ	τὸ	εἶναι τοιοῦτον οἷον πράττειν τι
[4, 1127]	ὁ δὲ τοιοῦτος ἐπαινετός. Ἐπὶ	τὸ	ἔλαττον δὲ μᾶλλον τοῦ ἀληθοῦς
[4, 1127]	εἰρημένα. Οἱ δ᾽ εἴρωνες ἐπὶ	τὸ	ἔλαττον λέγοντες χαριέστεροι μὲν τὰ
[4, 1120]	ἐν τῷ πλήθει τῶν διδομένων	τὸ	ἐλευθέριον, ἀλλ᾽ ἐν τῇ τοῦ
[4, 1123]	Καὶ (δόξειεν ἂν> εἶναι μεγαλοψύχου	τὸ	ἐν ἑκάστῃ ἀρετῇ μέγα. Οὐδαμῶς
[4, 1123]	γένει, καὶ μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς> μὲν	τὸ	ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα δὲ
[4, 1128]	καὶ ἀκούειν. Διοίσει δὲ καὶ	τὸ	ἐν τοιούτοις λέγειν ἢ τοιούτων
[4, 1123]	ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα δὲ	τὸ	ἐν τούτοις μέγα, καὶ διαφέρει
[4, 1123]	ἐν τούτοις μέγα, καὶ διαφέρει	τὸ	ἐν τῷ ἔργῳ μέγα τοῦ
[4, 1127]	ἀποκλίνει· ἐμμελέστερον γὰρ φαίνεται διὰ	τὸ	ἐπαχθεῖς τὰς ὑπερβολὰς εἶναι. Ὁ
[4, 1123]	ἐφίενται οἱ ἐν ἀξιώματι, καὶ	τὸ	ἐπὶ τοῖς καλλίστοις (ἆθλον· τοιοῦτον
[4, 1122]	καὶ ἀπὸ τῆς ἴσης δαπάνης	τὸ	ἔργον ποιήσει μεγαλοπρεπέστερον. Οὐ γὰρ
[4, 1120]	καλὰ πράττειν, τῇ δὲ λήψει	(τὸ	εὖ πάσχειν ἢ μὴ αἰσχροπραγεῖν.
[4, 1120]	μᾶλλον τὸ εὖ ποιεῖν ἢ	τὸ	εὖ πάσχειν, καὶ τὰ καλὰ
[4, 1120]	δεῖ. Τῆς γὰρ ἀρετῆς μᾶλλον	τὸ	εὖ ποιεῖν ἢ τὸ εὖ
[4, 1120]	ὅτι τῇ μὲν δόσει ἕπεται	τὸ	εὖ ποιεῖν καὶ τὸ καλὰ
[4, 1128]	ἀλήθειάν ἐστιν, αἳ δὲ περὶ	τὸ	ἡδύ. Τῶν δὲ περὶ τὴν
[4, 1127]	γὰρ ἂν εἰδείημεν τὰ περὶ	τὸ	ἦθος, καθ᾽ ἕκαστον διελθόντες, καὶ
[4, 1121]	καὶ δοκεῖ οὐκ εἶναι φαῦλος	τὸ	ἦθος· οὐ γὰρ μοχθηροῦ οὐδ᾽
[4, 1126]	ἐπὶ τὸ μᾶλλον οὔτ᾽ ἐπὶ	τὸ	ἧττον· ἐνίοτε γὰρ τοὺς ἐλλείποντας
[4, 1120]	ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν καὶ	τὸ	καλὰ πράττειν, τῇ δὲ λήψει
[4, 1123]	γὰρ ἡ μεγαλοψυχία, ὥσπερ καὶ	τὸ	κάλλος ἐν μεγάλῳ σώματι, οἱ
[4, 1123]	τὰ μέγιστα ἀναλώσας ἐν μικρῷ	τὸ	καλὸν ἀπολεῖ, καὶ ὅ τι
[4, 1121]	καὶ διὰ τὸ μὴ πρὸς	(τὸ	καλὸν ζῆν πρὸς τὰς ἡδονὰς
[4, 1126]	δεῖ ὁμιλήσει, ἀναφέρων δὲ πρὸς	τὸ	καλὸν καὶ τὸ συμφέρον στοχάσεται
[4, 1121]	δὲ παρὰ τὸ δέον καὶ	τὸ	καλῶς ἔχον συμβαίνῃ αὐτῷ ἀναλίσκειν,
[4, 1124]	πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς γὰρ διὰ	τὸ	καταφρονητικὸς εἶναι, (καὶ ἀληθευτικός, πλὴν
[4, 1122]	τὸ δαιμόνιον, καὶ ὅσα πρὸς	τὸ	κοινὸν εὐφιλοτίμητά ἐστιν, οἷον εἴ
[4, 1125]	οἱ πολλοί, ψέγοντες δ᾽ ἐπὶ	τὸ	μᾶλλον ἢ δεῖ. Ἀνωνύμου δ᾽
[4, 1125]	οὕτω καὶ ἐν τιμῆς ὀρέξει	τὸ	μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ἧττον,
[4, 1125]	φιλότιμον, ἀλλ᾽ ἐπαινοῦντες μὲν ἐπὶ	τὸ	μᾶλλον ἢ οἱ πολλοί, ψέγοντες
[4, 1126]	παρεκβαίνων οὐ ψέγεται, οὔτ᾽ ἐπὶ	τὸ	μᾶλλον οὔτ᾽ ἐπὶ τὸ ἧττον·
[4, 1122]	τιμιώτατον, οἷον χρυσός, ἔργον δὲ	τὸ	μέγα καὶ καλόν (τοῦ γὰρ
[4, 1122]	ὡς δεῖ· ἐν τούτοις δὲ	τὸ	μέγα τοῦ μεγαλοπρεποῦς, οἷον μέγεθος,
[4, 1124]	εὖ ποιεῖν, εὐεργετούμενος (δ᾽ αἰσχύνεται·	τὸ	μὲν γὰρ ὑπερέχοντος, τὸ δ᾽
[4, 1122]	καὶ πρέπον τῷ ἔργῳ. Ὥστε	τὸ	μὲν ἔργον τῆς δαπάνης (ἄξιον
[4, 1127]	ἕνεκα πράττῃ. Καθ᾽ αὑτὸ δὲ	τὸ	μὲν ψεῦδος φαῦλον καὶ ψεκτόν,
[4, 1121]	ὑπὸ τῆς ἀπορίας, καὶ ἐπὶ	τὸ	μέσον δύναται ἐλθεῖν. Ἔχει γὰρ
[4, 1121]	μεταβαίνει, τυχὼν δ᾽ ἐπιμελείας εἰς	τὸ	μέσον καὶ εἰς τὸ δέον
[4, 1125]	ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις, καὶ	τὸ	μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς τιμῆς
[4, 1127]	ἑαυτοῖς διὰ τὸ ἀνώνυμον εἶναι	τὸ	μέσον. Περὶ τὰ αὐτὰ δὲ
[4, 1125]	δὲ καὶ τῶν ἄκρων, ἐπὶ	τὸ	μέσον τὴν πραότητα φέρομεν, πρὸς
[4, 1126]	καὶ πόσον χρόνον ὀργιστέον, καὶ	τὸ	μέχρι τίνος ὀρθῶς ποιεῖ τις
[4, 1128]	δ᾽ ἡ ἀναισχυντία φαῦλον καὶ	τὸ	μὴ αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ πράττειν,
[4, 1126]	τὸ βάρος ἔχουσιν· διὰ γὰρ	τὸ	μὴ ἐπιφανὲς εἶναι οὐδὲ συμπείθει
[4, 1120]	δὲ μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον δὲ	τὸ	μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι· τὸ
[4, 1121]	ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι, καὶ διὰ	τὸ	μὴ πρὸς (τὸ καλὸν ζῆν
[4, 1125]	ἐνταῦθ᾽ (οἱ ἄκροι φαίνονται διὰ	τὸ	μὴ ὠνομάσθαι τὸν μέσον. Πραότης
[4, 1121]	πορίζειν. (Ἅμα δὲ καὶ διὰ	τὸ	μηδὲν τοῦ καλοῦ φροντίζειν ὀλιγώρως
[4, 1124]	πεπόνθεσαν εὖ. Μεγαλοψύχου δὲ καὶ	τὸ	μηδενὸς δεῖσθαι ἢ μόλις, ὑπηρετεῖν
[4, 1123]	μὴν ὀνείδη γ᾽ ἐπιφέρουσι διὰ	τὸ	μήτε βλαβεραὶ τῷ πέλας εἶναι
[4, 1121]	ἑτέρους μή· ἀρέσκει οὖν αὐτοῖς	τὸ	μήτε λαμβάνειν μήτε διδόναι. Οἳ
[4, 1127]	ἕνεκα δοκοῦσι λέγειν, ἀλλὰ φεύγοντες	τὸ	ὀγκηρόν· (μάλιστα δὲ καὶ οὗτοι
[4, 1125]	ἢ δεῖ καὶ ἧττον, καὶ	τὸ	ὅθεν δεῖ καὶ ὡς δεῖ.
[4, 1124]	δὲ μικροκίνδυνος οὐδὲ φιλοκίνδυνος διὰ	τὸ	ὀλίγα τιμᾶν, μεγαλοκίνδυνος δέ, καὶ
[4, 1122]	τὸ δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ	τὸ	ὀρθῶς. Πρέπει (δὲ (καὶ) οἷς
[4, 1128]	τοὺς τηλικούτους αἰδήμονας εἶναι διὰ	τὸ	πάθει ζῶντας πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ
[4, 1128]	εἶναι. Οὐ πάσῃ δ᾽ ἡλικίᾳ	τὸ	πάθος ἁρμόζει, ἀλλὰ τῇ νέᾳ.
[4, 1122]	καὶ ἔργου. Κτῆμα μὲν γὰρ	τὸ	πλείστου ἄξιον τιμιώτατον, οἷον χρυσός,
[4, 1122]	δαπανῶν οὐ λέγεται μεγαλοπρεπής, οἷον	τὸ	Πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, ἀλλ᾽ ὁ
[4, 1122]	Ὁ δὲ μεγαλοπρεπὴς ἐπιστήμονι ἔοικεν·	τὸ	πρέπον γὰρ (δύναται θεωρῆσαι καὶ
[4, 1127]	τὰς ἄλλας διαφοράς, ἑκάστοις ἀπονέμων	τὸ	πρέπον, καὶ καθ᾽ αὑτὸ μὲν
[4, 1123]	γὰρ ταῦτα) καὶ ἐν ἑκάστοις	τὸ	πρέπον· οὐ γὰρ ταὐτὰ ἁρμόζει
[4, 1126]	δῆλον· οὐ γὰρ ῥᾴδιον διορίσαι	τὸ	πῶς καὶ τίσι καὶ ἐπὶ
[4, 1126]	βουλόμεθα λέγειν τὸν ἐπιεικῆ φίλον,	τὸ	στέργειν προσλαβόντα. Διαφέρει δὲ τῆς
[4, 1126]	γὰρ τὸ τιμωρεῖσθαι· καὶ πρὸς	τὸ	συμβιοῦν οἱ χαλεποὶ χείρους. Ὃ
[4, 1126]	δὲ πρὸς τὸ καλὸν καὶ	τὸ	συμφέρον στοχάσεται (τοῦ μὴ λυπεῖν
[4, 1127]	καὶ καθ᾽ αὑτὸ μὲν αἱρούμενος	τὸ	συνηδύνειν, λυπεῖν δ᾽ εὐλαβούμενος, τοῖς
[4, 1126]	(γὰρ μᾶλλον γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ	τὸ	τιμωρεῖσθαι· καὶ πρὸς τὸ συμβιοῦν
[4, 1122]	καὶ πρὸς τὸν πράττοντα ἀναφέρεται	τὸ	τίς (ὢν καὶ τίνων ὑπαρχόντων·
[4, 1123]	καὶ πρὸς ἑαυτὸν (καὶ πρὸς	τὸ	τοῦ μεγαλοψύχου ἀξίωμα. Ὁ δὲ
[4, 1121]	οὐ γὰρ μοχθηροῦ οὐδ᾽ ἀγεννοῦς	τὸ	ὑπερβάλλειν διδόντα καὶ μὴ λαμβάνοντα,
[4, 1120]	Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ (σφόδρα καὶ	τὸ	ὑπερβάλλειν ἐν τῇ δόσει, ὥστε
[4, 1120]	εἶναι ὁ ἓν κακὸν ἔχων,	(τὸ	φθείρειν τὴν οὐσίαν· ἄσωτος γὰρ
[4, 1125]	(ἐπὶ τὸ αὐτὸ φέρομεν ἀεὶ	τὸ	φιλότιμον, ἀλλ᾽ ἐπαινοῦντες μὲν ἐπὶ
[4, 1127]	ἔτι μᾶλλον· ὡς γὰρ αἰσχρὸν	τὸ	ψεῦδος εὐλαβήσεται, ὅ γε καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008