Alphabétiquement     [«   »]
δαπανήσει 3
δαπανῶν 3
δέ 5
δὲ 162
δεητικός 1
δεῖ 80
δεῖν 4
Fréquences     [«    »]
159 γὰρ
128 δ
104 τὸ
162 δὲ
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

δὲ


Livre, page
[4, 1128]   τὸν ἄλλον βίον ὁμιλίαις. (περὶ  δὲ   αἰδοῦς ὥς τινος ἀρετῆς οὐ
[4, 1125]   τὴν ἀφιλοτιμίαν φιλοτιμία, πρὸς ἀμφότερα  δὲ   ἀμφότερά πως. Ἔοικε δὲ τοῦτ᾽
[4, 1127]   ψεκτός, ὡς ἀλαζών”  δὲ   ἀργυρίου, ὅσα εἰς ἀργύριον,
[4, 1125]   αὐτάρκους γὰρ μᾶλλον. Καὶ κίνησις  δὲ   βραδεῖα τοῦ μεγαλοψύχου δοκεῖ εἶναι,
[4, 1128]   ἐπιδέξιος εἴτ᾽ εὐτράπελος λέγεται.  δὲ   βωμολόχος ἥττων ἐστὶ τοῦ γελοίου,
[4, 1126]   κατέχουσι γὰρ τὸν θυμόν. Παῦλα  δὲ   γίνεται ὅταν ἀνταποδιδῷ· γὰρ
[4, 1121]   εἰσὶ κατὰ τοῦτο ἀνελεύθεροι. Ληπτικοὶ  δὲ   γίνονται διὰ τὸ βούλεσθαι μὲν
[4, 1122]   δαπάνης (ἄξιον δεῖ εἶναι, τὴν  δὲ   δαπάνην τοῦ ἔργου, καὶ
[4, 1122]   γὰρ τὰ μεγάλα μὴ ὅθεν  δὲ   δεῖ λαμβάνοντας, μηδὲ δεῖ,
[4, 1120]   εὖ ποιοῦντος εὐχερῶς εὐεργετεῖσθαι. Ὅθεν  δὲ   δεῖ, λήψεται, (οἷον ἀπὸ τῶν
[4, 1128]   (εὐτράπελοι προσαγορεύονται ὡς χαρίεντες· ὅτι  δὲ   διαφέρουσι, καὶ οὐ μικρόν, ἐκ
[4, 1120]   ἄλυπον, ἥκιστα δὲ λυπηρόν.  δὲ   διδοὺς οἷς μὴ δεῖ,
[4, 1126]   ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον χαλεπαίνειν· ~(ἁμαρτάνειν  δὲ   δοκεῖ μᾶλλον ἐπὶ τὴν ἔλλειψιν·
[4, 1125]   ἀλλὰ μᾶλλον ὀκνηροί. τοιαύτη  δὲ   δόξα δοκεῖ καὶ χείρους ποιεῖν·
[4, 1127]   τῷ ψεύδει αὐτῷ χαίρων,  δὲ   δόξης ὀρεγόμενος κέρδους. Οἱ
[4, 1124]   μεγαλόψυχον οὐχ ὅμοιοι ὄντες, τοῦτο  δὲ   δρῶσιν ἐν οἷς δύνανται· τὰ
[4, 1123]   ἀλλ᾽ (εἰς τὰ κοινά, τὰ  δὲ   δῶρα τοῖς ἀναθήμασιν ἔχει τι
[4, 1120]   ἐὰν ἀπ᾽ ἐλαττόνων διδῷ. Ἐλευθεριώτεροι  δὲ   εἶναι δοκοῦσιν οἱ μὴ κτησάμενοι
[4, 1127]   καὶ μειζόνων ὑπάρχει,  δὲ   εἴρων ἀνάπαλιν ἀρνεῖσθαι τὰ ὑπάρχοντα
[4, 1128]   γὰρ συμβαλλόμενος πᾶσι δυσχεραίνει. Δοκεῖ  δὲ   ἀνάπαυσις καὶ παιδιὰ
[4, 1123]   μέγιστα γὰρ καὶ ἐντιμότατα· ~τῶν  δὲ   ἰδίων ὅσα εἰσάπαξ γίνεται, (οἷον
[4, 1128]   δεῖ λέγειν καὶ ὥς, ὁμοίως  δὲ   καὶ ἀκούειν. Διοίσει δὲ καὶ
[4, 1128]   μισητόν τε καὶ ἡδύ. Τοιαῦτα  δὲ   καὶ ἀκούσεται· γὰρ ὑπομένει
[4, 1127]   τῷ ἀληθευτικῷ· χείρων γάρ. οὔσης  δὲ   καὶ ἀναπαύσεως ἐν τῷ βίῳ,
[4, 1124]   οὐ γὰρ τούτων ἄξιος· ὁμοίως  δὲ   καὶ ἀτιμίας· οὐ γὰρ ἔσται
[4, 1127]   ἀλαζονείας καὶ εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος  δὲ   καὶ αὐτή. Οὐ χεῖρον δὲ
[4, 1121]   Ἀναγκάζονται οὖν ἑτέρωθεν πορίζειν. (Ἅμα  δὲ   καὶ διὰ τὸ μηδὲν τοῦ
[4, 1126]   δεῖ καὶ ὡς δεῖ, ὁμοίως  δὲ   καὶ δυσχερανεῖ· ὄνομα δ᾽ οὐκ
[4, 1126]   συμβιοῦν οἱ χαλεποὶ χείρους.  δὲ   καὶ ἐν τοῖς πρότερον εἴρηται,
[4, 1119]   ἀξία νομίσματι μετρεῖται. Ἔστι  δὲ   καὶ ἀσωτία καὶ
[4, 1124]   τιμᾶσθαι δι᾽ αὐτῶν βούλονται·  δὲ   καὶ τιμὴ μικρόν ἐστι,
[4, 1127]   μᾶλλον ἧττον γνωρίμοις, ὁμοίως  δὲ   καὶ κατὰ τὰς ἄλλας διαφοράς,
[4, 1120]   ληπτικὸν ὄντα μήτε φυλακτικόν, προετικὸν  δὲ   καὶ μὴ τιμῶντα δι᾽ αὐτὰ
[4, 1124]   καὶ ἔσται εὖ πεπονθώς. Δοκοῦσι  δὲ   καὶ μνημονεύειν οὗ ἂν ποιήσωσιν
[4, 1121]   ἀναγκασθῶσιν αἰσχρόν τι πρᾶξαι· τούτων  δὲ   καὶ κυμινοπρίστης καὶ πᾶς
[4, 1127]   ἀληθὲς καλὸν καὶ (ἐπαινετόν. Οὕτω  δὲ   καὶ μὲν ἀληθευτικὸς μέσος
[4, 1123]   ἀναθήμασιν ἔχει τι ὅμοιον. Μεγαλοπρεποῦς  δὲ   καὶ οἶκον κατασκευάσασθαι πρεπόντως τῷ
[4, 1122]   ἀρετὴν δὲ τὸ ὀρθῶς. Πρέπει  (δὲ   (καὶ) οἷς τοιαῦτα προϋπάρχει δι᾽
[4, 1124]   καὶ ὀλίγων μὲν πρακτικόν, μεγάλων  δὲ   καὶ ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ καὶ
[4, 1127]   ἀλλὰ φεύγοντες τὸ ὀγκηρόν· (μάλιστα  δὲ   καὶ οὗτοι τὰ ἔνδοξα ἀπαρνοῦνται,
[4, 1122]   καὶ κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον,
[4, 1125]   ἐστι μεγάλην, ὥσπερ εἴρηται. (ἔοικε  δὲ   καὶ περὶ ταύτην εἶναι ἀρετή
[4, 1124]   (Διὸ ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι. Δοκεῖ  δὲ   καὶ τὰ εὐτυχήματα συμβάλλεσθαι πρὸς
[4, 1127]   δὲ καὶ αὐτή. Οὐ χεῖρον  δὲ   καὶ (τὰς τοιαύτας ἐπελθεῖν· μᾶλλόν
[4, 1128]   πρακτέα, (ὥστ᾽ οὐκ αἰσχυντέον) φαύλου  δὲ   καὶ τὸ εἶναι τοιοῦτον οἷον
[4, 1128]   ὁμοίως δὲ καὶ ἀκούειν. Διοίσει  δὲ   καὶ τὸ ἐν τοιούτοις λέγειν
[4, 1124]   ἀλλ᾽ πεπόνθεσαν εὖ. Μεγαλοψύχου  δὲ   καὶ τὸ μηδενὸς δεῖσθαι
[4, 1125]   δ᾽ ὄντος τοῦ μέσου, σχεδὸν  δὲ   καὶ τῶν ἄκρων, ἐπὶ τὸ
[4, 1125]   ἐπιτηδευμάτων ὡς ἀνάξιοι ὄντες, ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν. Οἱ
[4, 1125]   ἐφίενται τῶν κατ᾽ ἀξίαν, ἀφίστανται  δὲ   καὶ τῶν πράξεων τῶν καλῶν
[4, 1124]   παντελοῦς οὐκ ἔστι ταῦτα. Ὑπερόπται  δὲ   καὶ ὑβρισταὶ καὶ οἱ (τὰ
[4, 1124]   μεγάλων δὲ καὶ ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον  δὲ   καὶ φανερομισῆ εἶναι καὶ φανερόφιλον
[4, 1125]   καὶ οἷς δεῖ ὀργιζόμενος, ἔτι  δὲ   καὶ ὡς δεῖ καὶ ὅτε
[4, 1121]   συμβαίνῃ αὐτῷ ἀναλίσκειν, λυπήσεται, μετρίως  δὲ   καὶ ὡς δεῖ· τῆς ἀρετῆς
[4, 1123]   ἀξίαν αὐτὸ ποιῶν ἠλίθιος, τῶν  δὲ   κατ᾽ ἀρετὴν οὐδεὶς ἠλίθιος οὐδ᾽
[4, 1120]   δ᾽ ἐν τῇ δόσει. Αἱ  δὲ   κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις καλαὶ καὶ
[4, 1128]   μὲν κατ᾽ ἀλήθειαν αἰσχρὰ τὰ  δὲ   κατὰ δόξαν, οὐδὲν διαφέρει· οὐδέτερα
[4, 1120]   τῇ τοῦ διδόντος ἕξει, αὕτη  δὲ   κατὰ τὴν οὐσίαν δίδωσιν. Οὐθὲν
[4, 1127]   οἷς ἔπαινος εὐδαιμονισμός, οἱ  δὲ   κέρδους, ὧν καὶ ἀπόλαυσίς ἐστι
[4, 1121]   ἤθη οὐδὲν ἂν δοῖεν, τοῖς  δὲ   κόλαξιν τιν᾽ ἄλλην ἡδονὴν
[4, 1128]   πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ τῆς αἰδοῦς  δὲ   κωλύεσθαι· καὶ ἐπαινοῦμεν τῶν μὲν
[4, 1121]   καὶ μὴ λαμβάνειν ὑπερβάλλει, τῷ  δὲ   λαμβάνειν ἐλλείπει, δ᾽ ἀνελευθερία
[4, 1120]   οὐχ ἧττον εἰς δικαιοσύνην· οἱ  δὲ   λαμβάνοντες οὐδ᾽ ἐπαινοῦνται πάνυ. Φιλοῦνται
[4, 1119]   δ᾽ ἐν τῇ δόσει. Χρήματα  δὲ   λέγομεν πάντα ὅσων ἀξία
[4, 1126]   καὶ τοῖς μάλιστα φίλοις. Χαλεποὺς  δὲ   λέγομεν τοὺς ἐφ᾽ οἷς τε
[4, 1120]   λαμβάνουσι τὸ ἀλλότριον. Καὶ ἐλευθέριοι  δὲ   λέγονται οἱ διδόντες· οἱ δὲ
[4, 1120]   καὶ τὸ καλὰ πράττειν, τῇ  δὲ   λήψει (τὸ εὖ πάσχειν
[4, 1120]   χρημάτων δαπάνη καὶ δόσις·  δὲ   λῆψις καὶ φυλακὴ κτῆσις
[4, 1123]   ἐστιν ὡς δεῖ. Καὶ ἄνευ  δὲ   λόγου φαίνονται οἱ μεγαλόψυχοι περὶ
[4, 1120]   ἀρετὴν ἡδὺ ἄλυπον, ἥκιστα  δὲ   λυπηρόν. δὲ διδοὺς οἷς
[4, 1126]   οὐκ ἀποδέδοται αὐτῇ (τι, ἔοικε  δὲ   μάλιστα φιλίᾳ. Τοιοῦτος γάρ ἐστιν
[4, 1126]   μὲν γινόμεναι ἠρέμα, ἐπὶ πλέον  δὲ   μᾶλλον, ἐπὶ πολὺ δὲ σφόδρα.
[4, 1128]   ἦν γελοῖον αἰσχρολογία, τοῖς  δὲ   μᾶλλον ὑπόνοια· διαφέρει δ᾽
[4, 1120]   μὴ λαμβάνοντι, καὶ ἔπαινος  δὲ   μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον δὲ τὸ
[4, 1126]   τιμωρίας κολάσεως. Τῇ πραότητι  δὲ   μᾶλλον τὴν ὑπερβολὴν ἀντιτίθεμεν· καὶ
[4, 1127]   τοιοῦτος ἐπαινετός. Ἐπὶ τὸ ἔλαττον  δὲ   μᾶλλον τοῦ ἀληθοῦς ἀποκλίνει· ἐμμελέστερον
[4, 1122]   τοιούτου θεωρία θαυμαστή, τὸ  δὲ   μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν) καὶ ἔστιν ἔργου
[4, 1122]   δ᾽ ὑπὲρ αὐτῶν ἐροῦμεν.  δὲ   μεγαλοπρεπὴς ἐπιστήμονι ἔοικεν· τὸ πρέπον
[4, 1123]   εἶναι μήτε λίαν ἀσχήμονες.  δὲ   μεγαλοψυχία περὶ μεγάλα μὲν καὶ
[4, 1123]   μὴν τόν γε μεγαλόψυχον.  δὲ   μεγαλόψυχος, εἴπερ τῶν μεγίστων ἄξιος,
[4, 1123]   σύμμετροι, καλοὶ δ᾽ οὔ.  δὲ   μεγάλων ἑαυτὸν ἀξιῶν ἀνάξιος ὢν
[4, 1122]   μεγέθει πρέπουσα δαπάνη ἐστίν. Τὸ  δὲ   μέγεθος πρός τι· οὐ γὰρ
[4, 1123]   ἀξιῶν ἀνάξιος ὢν χαῦνος·  δὲ   μειζόνων ἄξιος οὐ πᾶς
[4, 1127]   ἐπαχθεῖς τὰς ὑπερβολὰς εἶναι.  δὲ   μείζω τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενος (μηδενὸς
[4, 1127]   ὑπάρχοντα ἐλάττω ποιεῖν,  δὲ   μέσος αὐθέκαστός τις ὢν ἀληθευτικὸς
[4, 1127]   λίαν ἔλλειψις ἀλαζονικόν. Οἱ  δὲ   (μετρίως χρώμενοι τῇ εἰρωνείᾳ καὶ
[4, 1126]   ἀντὶ τῆς λύπης ἐμποιοῦσα. Τούτου  δὲ   μὴ γινομένου τὸ βάρος ἔχουσιν·
[4, 1120]   δὲ λέγονται οἱ διδόντες· οἱ  δὲ   μὴ λαμβάνοντες οὐκ (εἰς ἐλευθεριότητα
[4, 1120]   δόσει τοιαύτη λῆψις,  δὲ   μὴ τοιαύτη ἐναντία ἐστίν. Αἱ
[4, 1128]   μὴ λυπεῖν τὸν σκωπτόμενον· οἱ  δὲ   μήτ᾽ αὐτοὶ ἂν εἰπόντες μηδὲν
[4, 1124]   δὲ πολλοὶ τυχόντως. Οὐκ ἔστι  δὲ   μικροκίνδυνος οὐδὲ φιλοκίνδυνος διὰ τὸ
[4, 1123]   οὗ δ᾽ ὀλίγα, πολλά.  δὲ   μικροπρεπὴς περὶ πάντα ἐλλείψει, καὶ
[4, 1123]   ἑαυτούς, κατ᾽ ἀξίαν δέ.  δὲ   μικρόψυχος ἐλλείπει καὶ πρὸς ἑαυτὸν
[4, 1128]   σκῶμμα λοιδόρημά τι ἐστίν, οἱ  δὲ   νομοθέται ἔνια λοιδορεῖν κωλύουσιν· ἔδει
[4, 1120]   δ᾽ οὐκ ἐλευθερίου. Οὐδὲ λήψεται  δὲ   ὅθεν μὴ δεῖ· οὐ γάρ
[4, 1120]   τοιαύτη λῆψις. Οὐκ ἂν εἴη  δὲ   οὐδ᾽ αἰτητικός· οὐ γάρ ἐστι
[4, 1121]   μὲν ὠφελεῖ πολλούς,  δὲ   οὐθένα, (ἀλλ᾽ οὐδ᾽ αὑτόν. Ἀλλ᾽
[4, 1121]   ἐναντίαι δῆλον ὡς οὔ. ~(Ἐὰν  δὲ   παρὰ τὸ δέον καὶ τὸ
[4, 1124]   αὐτοὺς μείζω αὐτῷ ἀπονέμειν· (τῆς  δὲ   παρὰ τῶν τυχόντων καὶ ἐπὶ
[4, 1128]   (ἐν τῷ βίῳ μεσότητες, εἰσὶ  δὲ   πᾶσαι περὶ λόγων τινῶν καὶ
[4, 1127]   ὅσα διὰ χρημάτων, (κόλαξ·  δὲ   πᾶσι δυσχεραίνων εἴρηται ὅτι δύσκολος
[4, 1128]   ἀρετή, ἀλλά τις μικτή· δειχθήσεται  δὲ   περὶ (αὐτῆς ἐν τοῖς ὕστερον.
[4, 1128]   (αὐτῆς ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν  δὲ   περὶ δικαιοσύνης εἴπωμεν.
[4, 1128]   δὲ περὶ τὸ ἡδύ. Τῶν  δὲ   περὶ τὴν ἡδονὴν μὲν
[4, 1128]   μὲν περὶ ἀλήθειάν ἐστιν, αἳ  δὲ   περὶ τὸ ἡδύ. Τῶν δὲ
[4, 1127]   Περὶ ἑκατέρου δ᾽ εἴπωμεν, πρότερον  δὲ   περὶ τοῦ ἀληθευτικοῦ. Οὐ γὰρ
[4, 1126]   συμπείθει αὐτοὺς οὐδείς, ἐν αὑτῷ  δὲ   πέψαι (τὴν ὀργὴν χρόνου δεῖ.
[4, 1126]   παντί· ὅθεν καὶ τοὔνομα. Οἱ  δὲ   πικροὶ (δυσδιάλυτοι, καὶ πολὺν χρόνον
[4, 1124]   καταφρονεῖ (δοξάζει γὰρ ἀληθῶς) οἱ  δὲ   πολλοὶ τυχόντως. Οὐκ ἔστι δὲ
[4, 1124]   μηδενὸς δεῖσθαι μόλις, ὑπηρετεῖν  δὲ   προθύμως, καὶ πρὸς μὲν τοὺς
[4, 1121]   ὡς δεῖ οὔτε λυπεῖται· ἔσται  δὲ   προϊοῦσι φανερώτερον. (Εἴρηται δὴ ἡμῖν
[4, 1126]   τε οὐκ εἶναι ἀμυντικός, τὸ  δὲ   προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι καὶ τοὺς οἰκείους
[4, 1125]   οὖσα περὶ τιμὴν ἀνώνυμος. Φαίνεται  δὲ   πρὸς μὲν τὴν φιλοτιμίαν ἀφιλοτιμία,
[4, 1126]   ὅτι ὡς δεῖ ὁμιλήσει, ἀναφέρων  δὲ   πρὸς τὸ καλὸν καὶ τὸ
[4, 1124]   ὅσα μὴ δι᾽ εἰρωνείαν (εἰρωνεία  δὲ)   πρὸς τοὺς πολλούς) καὶ πρὸς
[4, 1121]   λαμβάνουσιν· διδόναι γὰρ ἐπιθυμοῦσι, τὸ  δὲ   πῶς πόθεν οὐδὲν αὐτοῖς
[4, 1124]   ὑπερέχειν χαλεπὸν καὶ σεμνόν, τῶν  δὲ   ῥᾴδιον, καὶ ἐπ᾽ ἐκείνοις μὲν
[4, 1127]   ἐστιν, οὐκ ὠνόμασται δέ· τοῦ  δὲ   συνηδύνοντος μὲν τοῦ ἡδὺς
[4, 1126]   πλέον δὲ μᾶλλον, ἐπὶ πολὺ  δὲ   σφόδρα. Δῆλον οὖν ὅτι τῆς
[4, 1127]   τὸ μέσον. Περὶ τὰ αὐτὰ  δὲ   σχεδόν ἐστι καὶ τῆς
[4, 1120]   λαμβάνοντες οὐδ᾽ ἐπαινοῦνται πάνυ. Φιλοῦνται  δὲ   σχεδὸν μάλιστα οἱ ἐλευθέριοι τῶν
[4, 1125]   τοῦ μὲν μεγάλου ἀφεστᾶσι, (περὶ  δὲ   τὰ μέτρια καὶ μικρὰ διατιθέασιν
[4, 1127]   οἷον καὶ Σωκράτης ἐποίει. Οἱ  δὲ   τὰ μικρὰ καὶ φανερὰ (προσποιούμενοι)
[4, 1128]   τοιαῦται δοκοῦσι κινήσεις εἶναι, ὥσπερ  δὲ   τὰ σώματα ἐκ τῶν κινήσεων
[4, 1122]   ἔργου, καὶ ὑπερβάλλειν. Δαπανήσει  δὲ   τὰ τοιαῦτα μεγαλοπρεπὴς τοῦ
[4, 1126]   τὴν ὀργὴν ἕξεις εἰρήσθωσαν. Ἐν  δὲ   ταῖς ὁμιλίαις καὶ τῷ συζῆν
[4, 1126]   καὶ μᾶλλον (δεῖ, παύονται  δὲ   ταχέως· καὶ βέλτιστον ἔχουσιν.
[4, 1121]   μὲν τῇ λήψει ὑπερβάλλουσιν, οἳ  δὲ   τῇ δόσει ἐλλείπουσιν. Οἱ μὲν
[4, 1122]   αἱ τοιαῦται λήψεις ἀνελεύθεροι. Εἰκότως  δὲ   τῇ ἐλευθεριότητι ἀνελευθερία ἐναντίον λέγεται·
[4, 1125]   ὡς διὰ τούτων τιμηθησόμενοι. Ἀντιτίθεται  δὲ   τῇ μεγαλοψυχίᾳ μικροψυχία μᾶλλον
[4, 1125]   μὲν τὴν φιλοτιμίαν ἀφιλοτιμία, πρὸς  δὲ   τὴν ἀφιλοτιμίαν φιλοτιμία, πρὸς ἀμφότερα
[4, 1125]   ἔλλειψις, καὶ τὸ μέσον· ὀρέγονται  δὲ   τῆς τιμῆς καὶ μᾶλλον
[4, 1126]   φίλον, τὸ στέργειν προσλαβόντα. Διαφέρει  δὲ   τῆς φιλίας, ὅτι ἄνευ πάθους
[4, 1123]   τὸ ἐν μεγάλῳ μέγα, ἐνταῦθα  δὲ   τὸ ἐν τούτοις μέγα, καὶ
[4, 1122]   ἄξιον τιμιώτατον, οἷον χρυσός, ἔργον  δὲ   τὸ μέγα καὶ καλόν (τοῦ
[4, 1122]   καὶ ὡς δεῖ· ἐν τούτοις  δὲ   τὸ μέγα τοῦ μεγαλοπρεποῦς, οἷον
[4, 1127]   τινος ἕνεκα πράττῃ. Καθ᾽ αὑτὸ  δὲ   τὸ μὲν ψεῦδος φαῦλον καὶ
[4, 1120]   ἔπαινος δὲ μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον  δὲ   τὸ μὴ λαβεῖν τοῦ δοῦναι·
[4, 1122]   καὶ τὸ δέον, κατ᾽ ἀρετὴν  δὲ   τὸ ὀρθῶς. Πρέπει (δὲ (καὶ)
[4, 1127]   καὶ καθ᾽ αὑτὸ ηὐλαβεῖτο·  δὲ   τοιοῦτος ἐπαινετός. Ἐπὶ τὸ ἔλαττον
[4, 1124]   μὲν σεμνύνεσθαι οὐκ ἀγεννές, ἐν  δὲ   τοῖς ταπεινοῖς φορτικόν, ὥσπερ εἰς
[4, 1128]   ἐρυθραίνονται γὰρ οἱ αἰσχυνόμενοι, οἱ  δὲ   τὸν θάνατον φοβούμενοι ὠχριῶσιν. Σωματικὰ
[4, 1128]   οὕτω καὶ τὰ ἤθη. Ἐπιπολάζοντος  δὲ   τοῦ γελοίου, καὶ τῶν πλείστων
[4, 1124]   καὶ εὐτυχίαις μέγαν εἶναι, πρὸς  δὲ   (τοὺς μέσους μέτριον· τῶν μὲν
[4, 1123]   πρὸς τὰ ἐκτὸς ἀγαθά· μέγιστον  δὲ   τοῦτ᾽ ἂν θείημεν τοῖς
[4, 1125]   ἀμφότερα δὲ ἀμφότερά πως. Ἔοικε  δὲ   τοῦτ᾽ εἶναι καὶ περὶ τὰς
[4, 1128]   πράξαι, αἰσχύνοιτ᾽ ἄν· οὐκ ἔστι  δὲ   τοῦτο περὶ τὰς ἀρετάς. Εἰ
[4, 1121]   τὸ βούλεσθαι μὲν ἀναλίσκειν, εὐχερῶς  δὲ   τοῦτο ποιεῖν μὴ δύνασθαι· ταχὺ
[4, 1121]   μὴ λαμβάνοντα, ἠλιθίου δέ.  δὲ   τοῦτον τὸν τρόπον ἄσωτος πολὺ
[4, 1123]   μεγαλοπρέπειαν (ἔχει παιδικοῦ δώρου,  δὲ   τούτου τιμὴ μικρὸν καὶ ἀνελεύθερον·
[4, 1127]   οὔτε μείζω οὔτε ἐλάττω. Ἔστι  δὲ   τούτων ἕκαστα καὶ ἕνεκά τινος
[4, 1127]   ἐὰν μείζω, συνεπόμενος, λέγω  δὲ   (τῷ καλῷ καὶ τῷ συμφέροντι.
[4, 1127]   καὶ λύπην ὁμιλοῦντες εἴρηνται, περὶ  δὲ   τῶν ἀληθευόντων τε καὶ ψευδομένων
[4, 1124]   κατ᾽ ἀρετὴν οὐ πράττουσι, καταφρονοῦσι  (δὲ   τῶν ἄλλων. μὲν γὰρ
[4, 1122]   ἀρετή, μεγαλοπρέπεια, ἐν μεγέθει. Ἔστι  δὲ   τῶν δαπανημάτων οἷα λέγομεν τὰ
[4, 1123]   ἐν ἀξιώματι, καὶ περὶ ξένων  δὲ   ὑποδοχὰς καὶ ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς
[4, 1127]   ἂν ἔχαιρε τῷ ψεύδει) μάταιος  δὲ   φαίνεται μᾶλλον κακός· εἰ
[4, 1127]   ὅτι δύσκολος καὶ δύσερις. Ἀντικεῖσθαι  δὲ   φαίνεται τὰ ἄκρα ἑαυτοῖς διὰ
[4, 1125]   καὶ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν. Οἱ  δὲ   χαῦνοι ἠλίθιοι καὶ ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες,
[4, 1123]   τὸ τοῦ μεγαλοψύχου ἀξίωμα.  δὲ   χαῦνος πρὸς ἑαυτὸν μὲν ὑπερβάλλει,
[4, 1127]   ἀληθευτικὸς μέσος ὢν ἐπαινετός, οἱ  δὲ   ψευδόμενοι ἀμφότεροι μὲν ψεκτοί, μᾶλλον
[4, 1123]   τῷ μὲν μεγέθει ἄκρος, τῷ  δὲ   ὡς δεῖ μέσος· τοῦ γὰρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008