Livre, page |
[4, 1128] |
τὸν
ἄλλον
βίον
ὁμιλίαις.
(περὶ
|
δὲ |
αἰδοῦς
ὥς
τινος
ἀρετῆς
οὐ |
[4, 1125] |
τὴν
ἀφιλοτιμίαν
φιλοτιμία,
πρὸς
ἀμφότερα
|
δὲ |
ἀμφότερά
πως.
Ἔοικε
δὲ
τοῦτ᾽ |
[4, 1127] |
ψεκτός,
ὡς
ὁ
ἀλαζών”
ὁ
|
δὲ |
ἀργυρίου,
ἢ
ὅσα
εἰς
ἀργύριον, |
[4, 1125] |
αὐτάρκους
γὰρ
μᾶλλον.
Καὶ
κίνησις
|
δὲ |
βραδεῖα
τοῦ
μεγαλοψύχου
δοκεῖ
εἶναι, |
[4, 1128] |
ἐπιδέξιος
εἴτ᾽
εὐτράπελος
λέγεται.
Ὁ
|
δὲ |
βωμολόχος
ἥττων
ἐστὶ
τοῦ
γελοίου, |
[4, 1126] |
κατέχουσι
γὰρ
τὸν
θυμόν.
Παῦλα
|
δὲ |
γίνεται
ὅταν
ἀνταποδιδῷ·
ἡ
γὰρ |
[4, 1121] |
εἰσὶ
κατὰ
τοῦτο
ἀνελεύθεροι.
Ληπτικοὶ
|
δὲ |
γίνονται
διὰ
τὸ
βούλεσθαι
μὲν |
[4, 1122] |
δαπάνης
(ἄξιον
δεῖ
εἶναι,
τὴν
|
δὲ |
δαπάνην
τοῦ
ἔργου,
ἢ
καὶ |
[4, 1122] |
γὰρ
τὰ
μεγάλα
μὴ
ὅθεν
|
δὲ |
δεῖ
λαμβάνοντας,
μηδὲ
ἃ
δεῖ, |
[4, 1120] |
εὖ
ποιοῦντος
εὐχερῶς
εὐεργετεῖσθαι.
Ὅθεν
|
δὲ |
δεῖ,
λήψεται,
(οἷον
ἀπὸ
τῶν |
[4, 1128] |
(εὐτράπελοι
προσαγορεύονται
ὡς
χαρίεντες·
ὅτι
|
δὲ |
διαφέρουσι,
καὶ
οὐ
μικρόν,
ἐκ |
[4, 1120] |
ἄλυπον,
ἥκιστα
δὲ
λυπηρόν.
Ὁ
|
δὲ |
διδοὺς
οἷς
μὴ
δεῖ,
ἢ |
[4, 1126] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
χρόνον
χαλεπαίνειν·
~(ἁμαρτάνειν
|
δὲ |
δοκεῖ
μᾶλλον
ἐπὶ
τὴν
ἔλλειψιν· |
[4, 1125] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ὀκνηροί.
Ἡ
τοιαύτη
|
δὲ |
δόξα
δοκεῖ
καὶ
χείρους
ποιεῖν· |
[4, 1127] |
τῷ
ψεύδει
αὐτῷ
χαίρων,
ὃ
|
δὲ |
δόξης
ὀρεγόμενος
ἢ
κέρδους.
Οἱ |
[4, 1124] |
μεγαλόψυχον
οὐχ
ὅμοιοι
ὄντες,
τοῦτο
|
δὲ |
δρῶσιν
ἐν
οἷς
δύνανται·
τὰ |
[4, 1123] |
ἀλλ᾽
(εἰς
τὰ
κοινά,
τὰ
|
δὲ |
δῶρα
τοῖς
ἀναθήμασιν
ἔχει
τι |
[4, 1120] |
ἐὰν
ἀπ᾽
ἐλαττόνων
διδῷ.
Ἐλευθεριώτεροι
|
δὲ |
εἶναι
δοκοῦσιν
οἱ
μὴ
κτησάμενοι |
[4, 1127] |
καὶ
μειζόνων
ἢ
ὑπάρχει,
ὁ
|
δὲ |
εἴρων
ἀνάπαλιν
ἀρνεῖσθαι
τὰ
ὑπάρχοντα |
[4, 1128] |
γὰρ
συμβαλλόμενος
πᾶσι
δυσχεραίνει.
Δοκεῖ
|
δὲ |
ἡ
ἀνάπαυσις
καὶ
ἡ
παιδιὰ |
[4, 1123] |
μέγιστα
γὰρ
καὶ
ἐντιμότατα·
~τῶν
|
δὲ |
ἰδίων
ὅσα
εἰσάπαξ
γίνεται,
(οἷον |
[4, 1128] |
δεῖ
λέγειν
καὶ
ὥς,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἀκούειν.
Διοίσει
δὲ
καὶ |
[4, 1128] |
μισητόν
τε
καὶ
ἡδύ.
Τοιαῦτα
|
δὲ |
καὶ
ἀκούσεται·
ἃ
γὰρ
ὑπομένει |
[4, 1127] |
τῷ
ἀληθευτικῷ·
χείρων
γάρ.
οὔσης
|
δὲ |
καὶ
ἀναπαύσεως
ἐν
τῷ
βίῳ, |
[4, 1124] |
οὐ
γὰρ
τούτων
ἄξιος·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἀτιμίας·
οὐ
γὰρ
ἔσται |
[4, 1127] |
ἀλαζονείας
καὶ
εἰρωνείας>
μεσότης·
ἀνώνυμος
|
δὲ |
καὶ
αὐτή.
Οὐ
χεῖρον
δὲ |
[4, 1121] |
Ἀναγκάζονται
οὖν
ἑτέρωθεν
πορίζειν.
(Ἅμα
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τὸ
μηδὲν
τοῦ |
[4, 1126] |
δεῖ
καὶ
ὡς
δεῖ,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
δυσχερανεῖ·
ὄνομα
δ᾽
οὐκ |
[4, 1126] |
συμβιοῦν
οἱ
χαλεποὶ
χείρους.
Ὃ
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τοῖς
πρότερον
εἴρηται, |
[4, 1119] |
ἡ
ἀξία
νομίσματι
μετρεῖται.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ἀσωτία
καὶ
ἡ |
[4, 1124] |
τιμᾶσθαι
δι᾽
αὐτῶν
βούλονται·
ᾧ
|
δὲ |
καὶ
ἡ
τιμὴ
μικρόν
ἐστι, |
[4, 1127] |
μᾶλλον
ἢ
ἧττον
γνωρίμοις,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
κατὰ
τὰς
ἄλλας
διαφοράς, |
[4, 1120] |
ληπτικὸν
ὄντα
μήτε
φυλακτικόν,
προετικὸν
|
δὲ |
καὶ
μὴ
τιμῶντα
δι᾽
αὐτὰ |
[4, 1124] |
καὶ
ἔσται
εὖ
πεπονθώς.
Δοκοῦσι
|
δὲ |
καὶ
μνημονεύειν
οὗ
ἂν
ποιήσωσιν |
[4, 1121] |
ἀναγκασθῶσιν
αἰσχρόν
τι
πρᾶξαι·
τούτων
|
δὲ |
καὶ
ὁ
κυμινοπρίστης
καὶ
πᾶς |
[4, 1127] |
ἀληθὲς
καλὸν
καὶ
(ἐπαινετόν.
Οὕτω
|
δὲ |
καὶ
ὁ
μὲν
ἀληθευτικὸς
μέσος |
[4, 1123] |
ἀναθήμασιν
ἔχει
τι
ὅμοιον.
Μεγαλοπρεποῦς
|
δὲ |
καὶ
οἶκον
κατασκευάσασθαι
πρεπόντως
τῷ |
[4, 1122] |
ἀρετὴν
δὲ
τὸ
ὀρθῶς.
Πρέπει
|
(δὲ |
(καὶ)
οἷς
τοιαῦτα
προϋπάρχει
δι᾽ |
[4, 1124] |
καὶ
ὀλίγων
μὲν
πρακτικόν,
μεγάλων
|
δὲ |
καὶ
ὀνομαστῶν.
Ἀναγκαῖον
δὲ
καὶ |
[4, 1127] |
ἀλλὰ
φεύγοντες
τὸ
ὀγκηρόν·
(μάλιστα
|
δὲ |
καὶ
οὗτοι
τὰ
ἔνδοξα
ἀπαρνοῦνται, |
[4, 1122] |
καὶ
κατασκευαὶ
καὶ
θυσίαι,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
πᾶν
τὸ
δαιμόνιον, |
[4, 1125] |
ἐστι
μεγάλην,
ὥσπερ
εἴρηται.
(ἔοικε
|
δὲ |
καὶ
περὶ
ταύτην
εἶναι
ἀρετή |
[4, 1124] |
(Διὸ
ὑπερόπται
δοκοῦσιν
εἶναι.
Δοκεῖ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
εὐτυχήματα
συμβάλλεσθαι
πρὸς |
[4, 1127] |
δὲ
καὶ
αὐτή.
Οὐ
χεῖρον
|
δὲ |
καὶ
(τὰς
τοιαύτας
ἐπελθεῖν·
μᾶλλόν |
[4, 1128] |
πρακτέα,
(ὥστ᾽
οὐκ
αἰσχυντέον)
φαύλου
|
δὲ |
καὶ
τὸ
εἶναι
τοιοῦτον
οἷον |
[4, 1128] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἀκούειν.
Διοίσει
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἐν
τοιούτοις
λέγειν |
[4, 1124] |
ἀλλ᾽
ἃ
πεπόνθεσαν
εὖ.
Μεγαλοψύχου
|
δὲ |
καὶ
τὸ
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ |
[4, 1125] |
δ᾽
ὄντος
τοῦ
μέσου,
σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄκρων,
ἐπὶ
τὸ |
[4, 1125] |
ἐπιτηδευμάτων
ὡς
ἀνάξιοι
ὄντες,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν.
Οἱ |
[4, 1125] |
ἐφίενται
τῶν
κατ᾽
ἀξίαν,
ἀφίστανται
|
δὲ |
καὶ
τῶν
πράξεων
τῶν
καλῶν |
[4, 1124] |
παντελοῦς
οὐκ
ἔστι
ταῦτα.
Ὑπερόπται
|
δὲ |
καὶ
ὑβρισταὶ
καὶ
οἱ
(τὰ |
[4, 1124] |
μεγάλων
δὲ
καὶ
ὀνομαστῶν.
Ἀναγκαῖον
|
δὲ |
καὶ
φανερομισῆ
εἶναι
καὶ
φανερόφιλον |
[4, 1125] |
καὶ
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμενος,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ὡς
δεῖ
καὶ
ὅτε |
[4, 1121] |
συμβαίνῃ
αὐτῷ
ἀναλίσκειν,
λυπήσεται,
μετρίως
|
δὲ |
καὶ
ὡς
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς |
[4, 1123] |
ἀξίαν
αὐτὸ
ποιῶν
ἠλίθιος,
τῶν
|
δὲ |
κατ᾽
ἀρετὴν
οὐδεὶς
ἠλίθιος
οὐδ᾽ |
[4, 1120] |
δ᾽
ἐν
τῇ
δόσει.
Αἱ
|
δὲ |
κατ᾽
ἀρετὴν
πράξεις
καλαὶ
καὶ |
[4, 1128] |
μὲν
κατ᾽
ἀλήθειαν
αἰσχρὰ
τὰ
|
δὲ |
κατὰ
δόξαν,
οὐδὲν
διαφέρει·
οὐδέτερα |
[4, 1120] |
τῇ
τοῦ
διδόντος
ἕξει,
αὕτη
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
οὐσίαν
δίδωσιν.
Οὐθὲν |
[4, 1127] |
οἷς
ἔπαινος
ἢ
εὐδαιμονισμός,
οἱ
|
δὲ |
κέρδους,
ὧν
καὶ
ἀπόλαυσίς
ἐστι |
[4, 1121] |
ἤθη
οὐδὲν
ἂν
δοῖεν,
τοῖς
|
δὲ |
κόλαξιν
ἤ
τιν᾽
ἄλλην
ἡδονὴν |
[4, 1128] |
πολλὰ
ἁμαρτάνειν,
ὑπὸ
τῆς
αἰδοῦς
|
δὲ |
κωλύεσθαι·
καὶ
ἐπαινοῦμεν
τῶν
μὲν |
[4, 1121] |
καὶ
μὴ
λαμβάνειν
ὑπερβάλλει,
τῷ
|
δὲ |
λαμβάνειν
ἐλλείπει,
ἡ
δ᾽
ἀνελευθερία |
[4, 1120] |
οὐχ
ἧττον
εἰς
δικαιοσύνην·
οἱ
|
δὲ |
λαμβάνοντες
οὐδ᾽
ἐπαινοῦνται
πάνυ.
Φιλοῦνται |
[4, 1119] |
δ᾽
ἐν
τῇ
δόσει.
Χρήματα
|
δὲ |
λέγομεν
πάντα
ὅσων
ἡ
ἀξία |
[4, 1126] |
καὶ
τοῖς
μάλιστα
φίλοις.
Χαλεποὺς
|
δὲ |
λέγομεν
τοὺς
ἐφ᾽
οἷς
τε |
[4, 1120] |
λαμβάνουσι
τὸ
ἀλλότριον.
Καὶ
ἐλευθέριοι
|
δὲ |
λέγονται
οἱ
διδόντες·
οἱ
δὲ |
[4, 1120] |
καὶ
τὸ
καλὰ
πράττειν,
τῇ
|
δὲ |
λήψει
(τὸ
εὖ
πάσχειν
ἢ |
[4, 1120] |
χρημάτων
δαπάνη
καὶ
δόσις·
ἡ
|
δὲ |
λῆψις
καὶ
ἡ
φυλακὴ
κτῆσις |
[4, 1123] |
ἐστιν
ὡς
δεῖ.
Καὶ
ἄνευ
|
δὲ |
λόγου
φαίνονται
οἱ
μεγαλόψυχοι
περὶ |
[4, 1120] |
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ
ἄλυπον,
ἥκιστα
|
δὲ |
λυπηρόν.
Ὁ
δὲ
διδοὺς
οἷς |
[4, 1126] |
οὐκ
ἀποδέδοται
αὐτῇ
(τι,
ἔοικε
|
δὲ |
μάλιστα
φιλίᾳ.
Τοιοῦτος
γάρ
ἐστιν |
[4, 1126] |
μὲν
γινόμεναι
ἠρέμα,
ἐπὶ
πλέον
|
δὲ |
μᾶλλον,
ἐπὶ
πολὺ
δὲ
σφόδρα. |
[4, 1128] |
ἦν
γελοῖον
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς
|
δὲ |
μᾶλλον
ἡ
ὑπόνοια·
διαφέρει
δ᾽ |
[4, 1120] |
μὴ
λαμβάνοντι,
καὶ
ὁ
ἔπαινος
|
δὲ |
μᾶλλον.
Καὶ
ῥᾷον
δὲ
τὸ |
[4, 1126] |
τιμωρίας
ἢ
κολάσεως.
Τῇ
πραότητι
|
δὲ |
μᾶλλον
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
καὶ |
[4, 1127] |
τοιοῦτος
ἐπαινετός.
Ἐπὶ
τὸ
ἔλαττον
|
δὲ |
μᾶλλον
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον |
[4, 1122] |
τοιούτου
ἡ
θεωρία
θαυμαστή,
τὸ
|
δὲ |
μεγαλοπρεπὲς
θαυμαστόν)
καὶ
ἔστιν
ἔργου |
[4, 1122] |
δ᾽
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἐροῦμεν.
Ὁ
|
δὲ |
μεγαλοπρεπὴς
ἐπιστήμονι
ἔοικεν·
τὸ
πρέπον |
[4, 1123] |
εἶναι
μήτε
λίαν
ἀσχήμονες.
Ἡ
|
δὲ |
μεγαλοψυχία
περὶ
μεγάλα
μὲν
καὶ |
[4, 1123] |
μὴν
τόν
γε
μεγαλόψυχον.
Ὁ
|
δὲ |
μεγαλόψυχος,
εἴπερ
τῶν
μεγίστων
ἄξιος, |
[4, 1123] |
σύμμετροι,
καλοὶ
δ᾽
οὔ.
Ὁ
|
δὲ |
μεγάλων
ἑαυτὸν
ἀξιῶν
ἀνάξιος
ὢν |
[4, 1122] |
μεγέθει
πρέπουσα
δαπάνη
ἐστίν.
Τὸ
|
δὲ |
μέγεθος
πρός
τι·
οὐ
γὰρ |
[4, 1123] |
ἀξιῶν
ἀνάξιος
ὢν
χαῦνος·
ὁ
|
δὲ |
μειζόνων
ἢ
ἄξιος
οὐ
πᾶς |
[4, 1127] |
ἐπαχθεῖς
τὰς
ὑπερβολὰς
εἶναι.
Ὁ
|
δὲ |
μείζω
τῶν
ὑπαρχόντων
προσποιούμενος
(μηδενὸς |
[4, 1127] |
ὑπάρχοντα
ἢ
ἐλάττω
ποιεῖν,
ὁ
|
δὲ |
μέσος
αὐθέκαστός
τις
ὢν
ἀληθευτικὸς |
[4, 1127] |
ἡ
λίαν
ἔλλειψις
ἀλαζονικόν.
Οἱ
|
δὲ |
(μετρίως
χρώμενοι
τῇ
εἰρωνείᾳ
καὶ |
[4, 1126] |
ἀντὶ
τῆς
λύπης
ἐμποιοῦσα.
Τούτου
|
δὲ |
μὴ
γινομένου
τὸ
βάρος
ἔχουσιν· |
[4, 1120] |
δὲ
λέγονται
οἱ
διδόντες·
οἱ
|
δὲ |
μὴ
λαμβάνοντες
οὐκ
(εἰς
ἐλευθεριότητα |
[4, 1120] |
δόσει
ἡ
τοιαύτη
λῆψις,
ἡ
|
δὲ |
μὴ
τοιαύτη
ἐναντία
ἐστίν.
Αἱ |
[4, 1128] |
μὴ
λυπεῖν
τὸν
σκωπτόμενον·
οἱ
|
δὲ |
μήτ᾽
αὐτοὶ
ἂν
εἰπόντες
μηδὲν |
[4, 1124] |
δὲ
πολλοὶ
τυχόντως.
Οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
μικροκίνδυνος
οὐδὲ
φιλοκίνδυνος
διὰ
τὸ |
[4, 1123] |
οὗ
δ᾽
ὀλίγα,
πολλά.
Ὁ
|
δὲ |
μικροπρεπὴς
περὶ
πάντα
ἐλλείψει,
καὶ |
[4, 1123] |
ἑαυτούς,
κατ᾽
ἀξίαν
δέ.
Ὁ
|
δὲ |
μικρόψυχος
ἐλλείπει
καὶ
πρὸς
ἑαυτὸν |
[4, 1128] |
σκῶμμα
λοιδόρημά
τι
ἐστίν,
οἱ
|
δὲ |
νομοθέται
ἔνια
λοιδορεῖν
κωλύουσιν·
ἔδει |
[4, 1120] |
δ᾽
οὐκ
ἐλευθερίου.
Οὐδὲ
λήψεται
|
δὲ |
ὅθεν
μὴ
δεῖ·
οὐ
γάρ |
[4, 1120] |
τοιαύτη
λῆψις.
Οὐκ
ἂν
εἴη
|
δὲ |
οὐδ᾽
αἰτητικός·
οὐ
γάρ
ἐστι |
[4, 1121] |
ὃ
μὲν
ὠφελεῖ
πολλούς,
ὃ
|
δὲ |
οὐθένα,
(ἀλλ᾽
οὐδ᾽
αὑτόν.
Ἀλλ᾽ |
[4, 1121] |
ἐναντίαι
δῆλον
ὡς
οὔ.
~(Ἐὰν
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
δέον
καὶ
τὸ |
[4, 1124] |
αὐτοὺς
μείζω
αὐτῷ
ἀπονέμειν·
(τῆς
|
δὲ |
παρὰ
τῶν
τυχόντων
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1128] |
(ἐν
τῷ
βίῳ
μεσότητες,
εἰσὶ
|
δὲ |
πᾶσαι
περὶ
λόγων
τινῶν
καὶ |
[4, 1127] |
ὅσα
διὰ
χρημάτων,
(κόλαξ·
ὁ
|
δὲ |
πᾶσι
δυσχεραίνων
εἴρηται
ὅτι
δύσκολος |
[4, 1128] |
ἀρετή,
ἀλλά
τις
μικτή·
δειχθήσεται
|
δὲ |
περὶ
(αὐτῆς
ἐν
τοῖς
ὕστερον. |
[4, 1128] |
(αὐτῆς
ἐν
τοῖς
ὕστερον.
Νῦν
|
δὲ |
περὶ
δικαιοσύνης
εἴπωμεν.
|
[4, 1128] |
δὲ
περὶ
τὸ
ἡδύ.
Τῶν
|
δὲ |
περὶ
τὴν
ἡδονὴν
ἣ
μὲν |
[4, 1128] |
μὲν
περὶ
ἀλήθειάν
ἐστιν,
αἳ
|
δὲ |
περὶ
τὸ
ἡδύ.
Τῶν
δὲ |
[4, 1127] |
Περὶ
ἑκατέρου
δ᾽
εἴπωμεν,
πρότερον
|
δὲ |
περὶ
τοῦ
ἀληθευτικοῦ.
Οὐ
γὰρ |
[4, 1126] |
συμπείθει
αὐτοὺς
οὐδείς,
ἐν
αὑτῷ
|
δὲ |
πέψαι
(τὴν
ὀργὴν
χρόνου
δεῖ. |
[4, 1126] |
παντί·
ὅθεν
καὶ
τοὔνομα.
Οἱ
|
δὲ |
πικροὶ
(δυσδιάλυτοι,
καὶ
πολὺν
χρόνον |
[4, 1124] |
καταφρονεῖ
(δοξάζει
γὰρ
ἀληθῶς)
οἱ
|
δὲ |
πολλοὶ
τυχόντως.
Οὐκ
ἔστι
δὲ |
[4, 1124] |
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ
μόλις,
ὑπηρετεῖν
|
δὲ |
προθύμως,
καὶ
πρὸς
μὲν
τοὺς |
[4, 1121] |
ὡς
δεῖ
οὔτε
λυπεῖται·
ἔσται
|
δὲ |
προϊοῦσι
φανερώτερον.
(Εἴρηται
δὴ
ἡμῖν |
[4, 1126] |
τε
οὐκ
εἶναι
ἀμυντικός,
τὸ
|
δὲ |
προπηλακιζόμενον
ἀνέχεσθαι
καὶ
τοὺς
οἰκείους |
[4, 1125] |
οὖσα
περὶ
τιμὴν
ἀνώνυμος.
Φαίνεται
|
δὲ |
πρὸς
μὲν
τὴν
φιλοτιμίαν
ἀφιλοτιμία, |
[4, 1126] |
ὅτι
ὡς
δεῖ
ὁμιλήσει,
ἀναφέρων
|
δὲ |
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ
τὸ |
[4, 1124] |
ὅσα
μὴ
δι᾽
εἰρωνείαν
(εἰρωνεία
|
δὲ) |
πρὸς
τοὺς
πολλούς)
καὶ
πρὸς |
[4, 1121] |
λαμβάνουσιν·
διδόναι
γὰρ
ἐπιθυμοῦσι,
τὸ
|
δὲ |
πῶς
ἢ
πόθεν
οὐδὲν
αὐτοῖς |
[4, 1124] |
ὑπερέχειν
χαλεπὸν
καὶ
σεμνόν,
τῶν
|
δὲ |
ῥᾴδιον,
καὶ
ἐπ᾽
ἐκείνοις
μὲν |
[4, 1127] |
ἐστιν,
οὐκ
ὠνόμασται
δέ·
τοῦ
|
δὲ |
συνηδύνοντος
ὁ
μὲν
τοῦ
ἡδὺς |
[4, 1126] |
πλέον
δὲ
μᾶλλον,
ἐπὶ
πολὺ
|
δὲ |
σφόδρα.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
τῆς |
[4, 1127] |
τὸ
μέσον.
Περὶ
τὰ
αὐτὰ
|
δὲ |
σχεδόν
ἐστι
καὶ
ἡ
τῆς |
[4, 1120] |
λαμβάνοντες
οὐδ᾽
ἐπαινοῦνται
πάνυ.
Φιλοῦνται
|
δὲ |
σχεδὸν
μάλιστα
οἱ
ἐλευθέριοι
τῶν |
[4, 1125] |
τοῦ
μὲν
μεγάλου
ἀφεστᾶσι,
(περὶ
|
δὲ |
τὰ
μέτρια
καὶ
μικρὰ
διατιθέασιν |
[4, 1127] |
οἷον
καὶ
Σωκράτης
ἐποίει.
Οἱ
|
δὲ |
τὰ
μικρὰ
καὶ
φανερὰ
(προσποιούμενοι) |
[4, 1128] |
τοιαῦται
δοκοῦσι
κινήσεις
εἶναι,
ὥσπερ
|
δὲ |
τὰ
σώματα
ἐκ
τῶν
κινήσεων |
[4, 1122] |
ἔργου,
ἢ
καὶ
ὑπερβάλλειν.
Δαπανήσει
|
δὲ |
τὰ
τοιαῦτα
ὁ
μεγαλοπρεπὴς
τοῦ |
[4, 1126] |
τὴν
ὀργὴν
ἕξεις
εἰρήσθωσαν.
Ἐν
|
δὲ |
ταῖς
ὁμιλίαις
καὶ
τῷ
συζῆν |
[4, 1126] |
καὶ
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ,
παύονται
|
δὲ |
ταχέως·
ὃ
καὶ
βέλτιστον
ἔχουσιν. |
[4, 1121] |
μὲν
τῇ
λήψει
ὑπερβάλλουσιν,
οἳ
|
δὲ |
τῇ
δόσει
ἐλλείπουσιν.
Οἱ
μὲν |
[4, 1122] |
αἱ
τοιαῦται
λήψεις
ἀνελεύθεροι.
Εἰκότως
|
δὲ |
τῇ
ἐλευθεριότητι
ἀνελευθερία
ἐναντίον
λέγεται· |
[4, 1125] |
ὡς
διὰ
τούτων
τιμηθησόμενοι.
Ἀντιτίθεται
|
δὲ |
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ἡ
μικροψυχία
μᾶλλον |
[4, 1125] |
μὲν
τὴν
φιλοτιμίαν
ἀφιλοτιμία,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
ἀφιλοτιμίαν
φιλοτιμία,
πρὸς
ἀμφότερα |
[4, 1125] |
ἔλλειψις,
καὶ
τὸ
μέσον·
ὀρέγονται
|
δὲ |
τῆς
τιμῆς
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1126] |
φίλον,
τὸ
στέργειν
προσλαβόντα.
Διαφέρει
|
δὲ |
τῆς
φιλίας,
ὅτι
ἄνευ
πάθους |
[4, 1123] |
τὸ
ἐν
μεγάλῳ
μέγα,
ἐνταῦθα
|
δὲ |
τὸ
ἐν
τούτοις
μέγα,
καὶ |
[4, 1122] |
ἄξιον
τιμιώτατον,
οἷον
χρυσός,
ἔργον
|
δὲ |
τὸ
μέγα
καὶ
καλόν
(τοῦ |
[4, 1122] |
καὶ
ὡς
δεῖ·
ἐν
τούτοις
|
δὲ |
τὸ
μέγα
τοῦ
μεγαλοπρεποῦς,
οἷον |
[4, 1127] |
τινος
ἕνεκα
πράττῃ.
Καθ᾽
αὑτὸ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ψεῦδος
φαῦλον
καὶ |
[4, 1120] |
ἔπαινος
δὲ
μᾶλλον.
Καὶ
ῥᾷον
|
δὲ |
τὸ
μὴ
λαβεῖν
τοῦ
δοῦναι· |
[4, 1122] |
καὶ
τὸ
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν
|
δὲ |
τὸ
ὀρθῶς.
Πρέπει
(δὲ
(καὶ) |
[4, 1127] |
καὶ
καθ᾽
αὑτὸ
ηὐλαβεῖτο·
ὁ
|
δὲ |
τοιοῦτος
ἐπαινετός.
Ἐπὶ
τὸ
ἔλαττον |
[4, 1124] |
μὲν
σεμνύνεσθαι
οὐκ
ἀγεννές,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ταπεινοῖς
φορτικόν,
ὥσπερ
εἰς |
[4, 1128] |
ἐρυθραίνονται
γὰρ
οἱ
αἰσχυνόμενοι,
οἱ
|
δὲ |
τὸν
θάνατον
φοβούμενοι
ὠχριῶσιν.
Σωματικὰ |
[4, 1128] |
οὕτω
καὶ
τὰ
ἤθη.
Ἐπιπολάζοντος
|
δὲ |
τοῦ
γελοίου,
καὶ
τῶν
πλείστων |
[4, 1124] |
καὶ
εὐτυχίαις
μέγαν
εἶναι,
πρὸς
|
δὲ |
(τοὺς
μέσους
μέτριον·
τῶν
μὲν |
[4, 1123] |
πρὸς
τὰ
ἐκτὸς
ἀγαθά·
μέγιστον
|
δὲ |
τοῦτ᾽
ἂν
θείημεν
ὃ
τοῖς |
[4, 1125] |
ἀμφότερα
δὲ
ἀμφότερά
πως.
Ἔοικε
|
δὲ |
τοῦτ᾽
εἶναι
καὶ
περὶ
τὰς |
[4, 1128] |
πράξαι,
αἰσχύνοιτ᾽
ἄν·
οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
τοῦτο
περὶ
τὰς
ἀρετάς.
Εἰ |
[4, 1121] |
τὸ
βούλεσθαι
μὲν
ἀναλίσκειν,
εὐχερῶς
|
δὲ |
τοῦτο
ποιεῖν
μὴ
δύνασθαι·
ταχὺ |
[4, 1121] |
μὴ
λαμβάνοντα,
ἠλιθίου
δέ.
Ὁ
|
δὲ |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ἄσωτος
πολὺ |
[4, 1123] |
μεγαλοπρέπειαν
(ἔχει
παιδικοῦ
δώρου,
ἡ
|
δὲ |
τούτου
τιμὴ
μικρὸν
καὶ
ἀνελεύθερον· |
[4, 1127] |
οὔτε
μείζω
οὔτε
ἐλάττω.
Ἔστι
|
δὲ |
τούτων
ἕκαστα
καὶ
ἕνεκά
τινος |
[4, 1127] |
ἐὰν
ᾖ
μείζω,
συνεπόμενος,
λέγω
|
δὲ |
(τῷ
καλῷ
καὶ
τῷ
συμφέροντι. |
[4, 1127] |
καὶ
λύπην
ὁμιλοῦντες
εἴρηνται,
περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἀληθευόντων
τε
καὶ
ψευδομένων |
[4, 1124] |
κατ᾽
ἀρετὴν
οὐ
πράττουσι,
καταφρονοῦσι
|
(δὲ |
τῶν
ἄλλων.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[4, 1122] |
ἀρετή,
μεγαλοπρέπεια,
ἐν
μεγέθει.
Ἔστι
|
δὲ |
τῶν
δαπανημάτων
οἷα
λέγομεν
τὰ |
[4, 1123] |
ἐν
ἀξιώματι,
καὶ
περὶ
ξένων
|
δὲ |
ὑποδοχὰς
καὶ
ἀποστολάς,
καὶ
δωρεὰς |
[4, 1127] |
ἂν
ἔχαιρε
τῷ
ψεύδει)
μάταιος
|
δὲ |
φαίνεται
μᾶλλον
ἢ
κακός·
εἰ |
[4, 1127] |
ὅτι
δύσκολος
καὶ
δύσερις.
Ἀντικεῖσθαι
|
δὲ |
φαίνεται
τὰ
ἄκρα
ἑαυτοῖς
διὰ |
[4, 1125] |
καὶ
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν.
Οἱ
|
δὲ |
χαῦνοι
ἠλίθιοι
καὶ
ἑαυτοὺς
ἀγνοοῦντες, |
[4, 1123] |
τὸ
τοῦ
μεγαλοψύχου
ἀξίωμα.
Ὁ
|
δὲ |
χαῦνος
πρὸς
ἑαυτὸν
μὲν
ὑπερβάλλει, |
[4, 1127] |
ἀληθευτικὸς
μέσος
ὢν
ἐπαινετός,
οἱ
|
δὲ |
ψευδόμενοι
ἀμφότεροι
μὲν
ψεκτοί,
μᾶλλον |
[4, 1123] |
τῷ
μὲν
μεγέθει
ἄκρος,
τῷ
|
δὲ |
ὡς
δεῖ
μέσος·
τοῦ
γὰρ |