Alphabétiquement     [«   »]
Καθάπερ 1
Καθόλου 1
Καὶ 20
καὶ 420
καινῶν 1
κακά 1
κακίαι 1
Fréquences     [«    »]
159 γὰρ
128 δ
162 δὲ
420 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

καὶ


Livre, page
[4, 1125]   μὴ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τῶν ἀγαθῶν,  καὶ   ἀγνοεῖν δ᾽ ἑαυτόν· ὠρέγετο γὰρ
[4, 1122]   ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον καὶ ἀσεβεῖς  καὶ   ἀδίκους. μέντοι κυβευτὴς καὶ
[4, 1125]   οἷος κεκτῆσθαι μᾶλλον τὰ καλὰ  καὶ   ἄκαρπα τῶν καρπίμων καὶ ὠφελίμων·
[4, 1121]   ἄλλην ἡδονὴν πορίζουσι πολλά. Διὸ  καὶ   ἀκόλαστοι αὐτῶν εἰσὶν οἱ πολλοί·
[4, 1128]   λέγειν καὶ ὥς, ὁμοίως δὲ  καὶ   ἀκούειν. Διοίσει δὲ καὶ τὸ
[4, 1128]   τοιούτῳ λέγειν ἐν (παιδιᾶς μέρει  καὶ   ἀκούειν, καὶ τοῦ ἐλευθερίου
[4, 1128]   δ᾽ ἐπιδεξίου ἐστὶ τοιαῦτα λέγειν  καὶ   ἀκούειν οἷα τῷ ἐπιεικεῖ καὶ
[4, 1128]   τε καὶ ἡδύ. Τοιαῦτα δὲ  καὶ   ἀκούσεται· γὰρ ὑπομένει ἀκούων,
[4, 1127]   οἱ πλεῖστοι προσποιοῦνται τὰ τοιαῦτα  καὶ   ἀλαζονεύονται· ἔστι γὰρ ἐν αὐτοῖς
[4, 1124]   γὰρ διὰ τὸ καταφρονητικὸς εἶναι,  (καὶ   ἀληθευτικός, πλὴν ὅσα μὴ δι᾽
[4, 1124]   φανερόφιλον (τὸ γὰρ λανθάνειν φοβουμένου,  καὶ   ἀμελεῖν τῆς ἀληθείας μᾶλλον
[4, 1127]   ἀληθευτικῷ· χείρων γάρ. οὔσης δὲ  καὶ   ἀναπαύσεως ἐν τῷ βίῳ, καὶ
[4, 1123]   δὲ τούτου τιμὴ μικρὸν  καὶ   ἀνελεύθερον· διὰ τοῦτό ἐστι τοῦ
[4, 1123]   οὐ γὰρ ταὐτὰ ἁρμόζει (θεοῖς  καὶ   ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἐν ἱερῷ καὶ
[4, 1123]   ὑποδοχὰς καὶ ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς  καὶ   ἀντιδωρεάς· οὐ γὰρ εἰς ἑαυτὸν
[4, 1122]   πάντα γὰρ ταῦτα μέγεθος ἔχει  καὶ   ἀξίωμα. Μάλιστα μὲν οὖν τοιοῦτος
[4, 1128]   τῆς τοῦ ἀνδραποδώδους, καὶ πεπαιδευμένου  καὶ   ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽ ἄν τις
[4, 1122]   καλεῖται, δ᾽ ὑπερβολὴ βαναυσία  καὶ   ἀπειροκαλία καὶ ὅσαι τοιαῦται, οὐχ
[4, 1122]   περὶ ταῦτα τῆς ἐλευθεριότητος οὔσης,  καὶ   ἀπὸ τῆς ἴσης δαπάνης τὸ
[4, 1127]   εὐδαιμονισμός, οἱ δὲ κέρδους, ὧν  καὶ   ἀπόλαυσίς ἐστι τοῖς πέλας καὶ
[4, 1123]   ἀρετῆς γὰρ ἆθλον τιμή,  καὶ   ἀπονέμεται τοῖς ἀγαθοῖς. ~(Ἔοικε μὲν
[4, 1123]   καὶ περὶ ξένων δὲ ὑποδοχὰς  καὶ   ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς καὶ ἀντιδωρεάς·
[4, 1128]   Ὁρίζεται γοῦν φόβος τις ἀδοξίας,  καὶ   ἀποτελεῖται τῷ περὶ τὰ δεινὰ
[4, 1124]   ἰέναι, οὗ πρωτεύουσιν ἄλλοι·  καὶ   ἀργὸν εἶναι καὶ μελλητὴν ἀλλ᾽
[4, 1122]   γὰρ τὸ αὐτὸ δαπάνημα τριηράρχῳ  (καὶ   ἀρχιθεωρῷ. Τὸ πρέπον δὴ πρὸς
[4, 1122]   ἱερὰ συλῶντας, ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον  καὶ   ἀσεβεῖς καὶ ἀδίκους. μέντοι
[4, 1126]   ἀγνῶτας καὶ γνωρίμους καὶ συνήθεις  καὶ   ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει, πλὴν καὶ
[4, 1124]   Μάλιστα (μὲν οὖν περὶ τιμὰς  καὶ   ἀτιμίας μεγαλόψυχός ἐστι· καὶ
[4, 1123]   ἐκτὸς ἀγαθῶν· περὶ τιμὰς δὴ  καὶ   ἀτιμίας μεγαλόψυχός ἐστιν ὡς
[4, 1124]   γὰρ τούτων ἄξιος· ὁμοίως δὲ  καὶ   ἀτιμίας· οὐ γὰρ ἔσται δικαίως
[4, 1124]   καὶ δυναστείαν καὶ πᾶσαν εὐτυχίαν  καὶ   ἀτυχίαν (μετρίως ἕξει, ὅπως ἂν
[4, 1127]   καὶ εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος δὲ  καὶ   αὐτή. Οὐ χεῖρον δὲ καὶ
[4, 1122]   περὶ μεγαλοπρεπείας διελθεῖν. Δοκεῖ γὰρ  καὶ   αὐτὴ περὶ χρήματά τις ἀρετὴ
[4, 1123]   μεγαλοπρεπής· δ᾽ ὑπερβάλλων  καὶ   βάναυσος τῷ (παρὰ τὸ δέον
[4, 1126]   (δεῖ, παύονται δὲ ταχέως·  καὶ   βέλτιστον ἔχουσιν. Συμβαίνει δ᾽ αὐτοῖς
[4, 1125]   καὶ σχήματι καὶ τοῖς τοιούτοις,  καὶ   βούλονται τὰ εὐτυχήματα καὶ φανερὰ
[4, 1125]   μικροψυχία μᾶλλον τῆς χαυνότητος·  καὶ   γὰρ γίνεται μᾶλλον καὶ χεῖρόν
[4, 1121]   Ἔχει γὰρ τὰ τοῦ ἐλευθερίου·  καὶ   γὰρ δίδωσι καὶ οὐ λαμβάνει,
[4, 1127]   οἷον τῶν Λακώνων ἐσθής·  καὶ   γὰρ ὑπερβολὴ καὶ
[4, 1126]   δὲ μᾶλλον τὴν ὑπερβολὴν ἀντιτίθεμεν·  καὶ   (γὰρ μᾶλλον γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ
[4, 1126]   ὑπερβολὴ κατὰ πάντα μὲν γίνεται  (καὶ   γὰρ οἷς οὐ δεῖ, (καὶ
[4, 1126]   (εἶναι. Ὁμοίως γὰρ πρὸς ἀγνῶτας  καὶ   γνωρίμους καὶ συνήθεις καὶ ἀσυνήθεις
[4, 1122]   τὸ πρέπον γὰρ (δύναται θεωρῆσαι  καὶ   δαπανῆσαι μεγάλα ἐμμελῶς. (Ὥσπερ γὰρ
[4, 1120]   λῆψιν, ἐλευθέριος καὶ δώσει  καὶ   δαπανήσει εἰς δεῖ καὶ
[4, 1125]   ἀναγκαίων μικρῶν ἥκιστα ὀλοφυρτικὸς  (καὶ   δεητικός· σπουδάζοντος γὰρ οὕτως ἔχειν
[4, 1123]   ἕνεκα, ἀλλὰ τὸν πλοῦτον ἐπιδεικνύμενος,  καὶ   διὰ ταῦτα οἰόμενος θαυμάζεσθαι, καὶ
[4, 1121]   εἰς τὰς ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι,  καὶ   διὰ τὸ μὴ πρὸς (τὸ
[4, 1121]   οὖν ἑτέρωθεν πορίζειν. (Ἅμα δὲ  καὶ   διὰ τὸ μηδὲν τοῦ καλοῦ
[4, 1128]   πράξαι τι τῶν τοιούτων αἰσχύνεσθαι,  καὶ   διὰ τοῦτ᾽ οἴεσθαι ἐπιεικῆ εἶναι,
[4, 1127]   καὶ ἀπόλαυσίς ἐστι τοῖς πέλας  καὶ   διαλαθεῖν (ἔστι μὴ ὄντα, οἷον
[4, 1123]   δὲ τὸ ἐν τούτοις μέγα,  καὶ   διαφέρει τὸ ἐν τῷ ἔργῳ
[4, 1125]   ὀργή, τὰ δ᾽ ἐμποιοῦντα πολλὰ  καὶ   διαφέροντα. μὲν οὖν ἐφ᾽
[4, 1121]   λήψεται ὅθεν οὐ δεῖ. Διὸ  καὶ   δοκεῖ οὐκ εἶναι φαῦλος τὸ
[4, 1121]   οὐσία τοὺς ἰδιώτας διδόντας, οἵπερ  καὶ   δοκοῦσιν ἄσωτοι εἶναι· ἐπεὶ
[4, 1125]   δεῖ· ὥσπερ δ᾽ ἐν λήψει  καὶ   δόσει χρημάτων μεσότης ἔστι καὶ
[4, 1120]   δ᾽ εἶναι δοκεῖ χρημάτων δαπάνη  καὶ   δόσις· δὲ λῆψις καὶ
[4, 1124]   μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ πλοῦτον  καὶ   δυναστείαν καὶ πᾶσαν εὐτυχίαν καὶ
[4, 1126]   λυπεῖν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φροντίζοντες δύσκολοι  καὶ   δυσέριδες καλοῦνται. Ὅτι μὲν οὖν
[4, 1127]   πᾶσι δυσχεραίνων εἴρηται ὅτι δύσκολος  καὶ   δύσερις. Ἀντικεῖσθαι δὲ φαίνεται τὰ
[4, 1126]   καὶ ὡς δεῖ, ὁμοίως δὲ  καὶ   δυσχερανεῖ· ὄνομα δ᾽ οὐκ ἀποδέδοται
[4, 1123]   ξένων δὲ ὑποδοχὰς καὶ ἀποστολάς,  καὶ   δωρεὰς καὶ ἀντιδωρεάς· οὐ γὰρ
[4, 1120]   δόσιν καὶ λῆψιν, ἐλευθέριος  καὶ   δώσει καὶ δαπανήσει εἰς
[4, 1126]   δύναιτ᾽ εἶναι· τὸ γὰρ κακὸν  καὶ   ἑαυτὸ ἀπόλλυσι, κἂν ὁλόκληρον ᾖ,
[4, 1125]   ἀγαθῶν. Οἱ δὲ χαῦνοι ἠλίθιοι  καὶ   ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες, καὶ ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς·
[4, 1120]   ἀλλ᾽ ἕνεκα τῆς δόσεως. Διὸ  καὶ   ἐγκαλεῖται τῇ τύχῃ ὅτι οἱ
[4, 1123]   γάμος καὶ εἴ τι τοιοῦτον,  καὶ   εἰ περί τι πᾶσα
[4, 1123]   ὅσα εἰσάπαξ γίνεται, (οἷον γάμος  καὶ   εἴ τι τοιοῦτον, καὶ εἰ
[4, 1127]   ἐστι καὶ τῆς ἀλαζονείας  καὶ   εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος δὲ καὶ
[4, 1120]   κατὰ τὴν οὐσίαν δαπανῶν  καὶ   εἰς δεῖ· δ᾽
[4, 1119]   ἐνίοτε συμπλέκοντες· τοὺς γὰρ ἀκρατεῖς  καὶ   εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν.
[4, 1124]   ὥσπερ εἰς τοὺς ἀσθενεῖς ἰσχυρίζεσθαι·  καὶ   εἰς τὰ ἔντιμα μὴ ἰέναι,
[4, 1121]   οἱ πολλοί· εὐχερῶς γὰρ ἀναλίσκοντες  καὶ   εἰς τὰς ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι,
[4, 1120]   ἔτι πράττοι κατὰ τὴν ἐλευθεριότητα,  καὶ   εἰς ταῦτα ἀναλώσας οὐκ ἂν
[4, 1121]   δ᾽ ἐπιμελείας εἰς τὸ μέσον  καὶ   εἰς τὸ δέον ἀφίκοιτ᾽ ἄν.
[4, 1121]   καὶ λαμβάνουσιν ὅθεν μὴ δεῖ,  καὶ   εἰσὶ κατὰ τοῦτο ἀνελεύθεροι. Ληπτικοὶ
[4, 1123]   δὲ μεγαλοψυχία περὶ μεγάλα μὲν  καὶ   ἐκ τοῦ ὀνόματος (ἔοικεν εἶναι,
[4, 1128]   ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽ ἄν τις  καὶ   ἐκ τῶν κωμῳδιῶν τῶν παλαιῶν
[4, 1126]   καὶ ἐν τοῖς πρότερον εἴρηται,  καὶ   ἐκ τῶν λεγομένων δῆλον· οὐ
[4, 1124]   ὡς τῶν οἰκείων τυγχάνων  καὶ   ἐλαττόνων· ἀρετῆς γὰρ παντελοῦς οὐκ
[4, 1122]   καὶ (πῶς ἐλαχίστου. Ἀναγκαῖον δὴ  καὶ   ἐλευθέριον τὸν μεγαλοπρεπῆ εἶναι. Καὶ
[4, 1128]   καὶ σκώπτειν. δὴ χαρίεις  καὶ   ἐλευθέριος οὕτως ἕξει, οἷον νόμος
[4, 1128]   καὶ ἀκούειν οἷα τῷ ἐπιεικεῖ  καὶ   ἐλευθερίῳ ἁρμόττει· ἔστι γάρ τινα
[4, 1123]   αὑτὸν (ἀξιοῖ· οἳ δ᾽ ὑπερβάλλουσι  καὶ   ἐλλείπουσιν. Εἰ δὴ μεγάλων ἑαυτὸν
[4, 1121]   (Εἴρηται δὴ ἡμῖν ὅτι ὑπερβολαὶ  καὶ   ἐλλείψεις εἰσὶν ἀσωτία καὶ
[4, 1119]   ἀνελευθερία περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ  καὶ   ἐλλείψεις· καὶ τὴν μὲν ἀνελευθερίαν
[4, 1126]   τὰ τοιαῦτα, αἱ δ᾽ ὑπερβολαὶ  καὶ   ἐλλείψεις ψεκταί, καὶ ἐπὶ μικρὸν
[4, 1125]   Ἐν οἷς δ᾽ ἔστιν ὑπερβολὴ  καὶ   ἔλλειψις, καὶ τὸ μέσον· ὀρέγονται
[4, 1125]   μεσότης ἔστι καὶ ὑπερβολή τε  καὶ   ἔλλειψις, οὕτω καὶ ἐν τιμῆς
[4, 1128]   περὶ ταῦτ᾽ ἔστιν ὑπερβολή τε  καὶ   ἔλλειψις τοῦ μέσου. Οἱ μὲν
[4, 1127]   τοιούτου διαφέροντος καὶ ἐν λόγῳ  καὶ   ἐν βίῳ ἀληθεύει τῷ τὴν
[4, 1121]   ἀσωτία καὶ ἀνελευθερία,  καὶ   ἐν δυσίν, ἐν δόσει καὶ
[4, 1123]   τῶν ἔργων (κάλλιστα γὰρ ταῦτα)  καὶ   ἐν ἑκάστοις τὸ πρέπον· οὐ
[4, 1126]   καὶ ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει, πλὴν  καὶ   ἐν ἑκάστοις ὡς ἁρμόζει· οὐ
[4, 1127]   ἐν οἷς μηδενὸς τοιούτου διαφέροντος  καὶ   ἐν λόγῳ καὶ ἐν βίῳ
[4, 1127]   οἷς μὴ διαφέρει ἀληθεύων, ἀληθεύσει  (καὶ   ἐν οἷς διαφέρει ἔτι μᾶλλον·
[4, 1127]   ἐπιεικὴς εἶναι. γὰρ φιλαλήθης,  καὶ   ἐν οἷς μὴ διαφέρει ἀληθεύων,
[4, 1127]   καὶ ἀναπαύσεως ἐν τῷ βίῳ,  καὶ   ἐν ταύτῃ διαγωγῆς μετὰ παιδιᾶς,
[4, 1125]   ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψις, οὕτω  καὶ   ἐν τιμῆς ὀρέξει τὸ μᾶλλον
[4, 1126]   οἱ χαλεποὶ χείρους. δὲ  καὶ   ἐν τοῖς πρότερον εἴρηται, καὶ
[4, 1125]   ὡς μέτριον καὶ σώφρονα, ὥσπερ  καὶ   ἐν τοῖς πρώτοις εἴπομεν. Δῆλον
[4, 1122]   μὲν οὖν τοιοῦτος μεγαλοπρεπής,  καὶ   ἐν τοῖς τοιούτοις δαπανήμασιν
[4, 1121]   οὐκ ἀρεσκόμενος. δ᾽ ἄσωτος  καὶ   ἐν τούτοις διαμαρτάνει· οὔτε γὰρ
[4, 1122]   Τὸ πρέπον δὴ πρὸς αὐτόν,  καὶ   ἐν καὶ περὶ ὅ.
[4, 1127]   ἐλάττω. Ἔστι δὲ τούτων ἕκαστα  καὶ   ἕνεκά τινος ποιεῖν καὶ μηδενός.
[4, 1127]   βαυκοπανοῦργοι λέγονται καὶ εὐκαταφρονητότεροί εἰσιν·  καὶ   ἐνίοτε ἀλαζονεία φαίνεται, οἷον
[4, 1127]   ταύτῃ διαγωγῆς μετὰ παιδιᾶς, δοκεῖ  καὶ   ἐνταῦθα εἶναι ὁμιλία τις ἐμμελής,
[4, 1122]   μεγαλοπρέπεια, ὥσπερ (εἴρηται· μέγιστα γὰρ  καὶ   ἐντιμότατα· ~τῶν δὲ ἰδίων ὅσα
[4, 1125]   ἑαυτὸν ἀποστερεῖ ὧν ἄξιός ἐστι,  καὶ   ἔοικε κακὸν ἔχειν τι ἐκ
[4, 1124]   καὶ σεμνόν, τῶν δὲ ῥᾴδιον,  καὶ   ἐπ᾽ ἐκείνοις μὲν σεμνύνεσθαι οὐκ
[4, 1127]   ψεκτόν, τὸ δ᾽ ἀληθὲς καλὸν  καὶ   (ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ καὶ
[4, 1128]   ὑπὸ τῆς αἰδοῦς δὲ κωλύεσθαι·  καὶ   ἐπαινοῦμεν τῶν μὲν νέων τοὺς
[4, 1124]   καὶ ἀτιμίας μεγαλόψυχός ἐστι·  καὶ   ἐπὶ μὲν ταῖς μεγάλαις καὶ
[4, 1124]   (τῆς δὲ παρὰ τῶν τυχόντων  καὶ   ἐπὶ μικροῖς πάμπαν ὀλιγωρήσει· οὐ
[4, 1126]   δ᾽ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις ψεκταί,  καὶ   ἐπὶ μικρὸν μὲν γινόμεναι ἠρέμα,
[4, 1126]   ὀξεῖς καὶ πρὸς πᾶν ὀργίλοι  καὶ   ἐπὶ παντί· ὅθεν καὶ τοὔνομα.
[4, 1126]   διορίσαι τὸ πῶς καὶ τίσι  καὶ   ἐπὶ ποίοις καὶ πόσον χρόνον
[4, 1121]   τοιοῦτοι, καὶ τοκισταὶ κατὰ μικρὰ  καὶ   ἐπὶ πολλῷ. ~(Πάντες γὰρ οὗτοι
[4, 1121]   ἡλικίας καὶ ὑπὸ τῆς ἀπορίας,  καὶ   ἐπὶ τὸ μέσον δύναται ἐλθεῖν.
[4, 1125]   τάξῃ, οὕτω καὶ ἐπὶ τούτοις  καὶ   ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον χαλεπαίνειν· ~(ἁμαρτάνειν
[4, 1125]   ἂν λόγος τάξῃ, οὕτω  καὶ   ἐπὶ τούτοις καὶ ἐπὶ τοσοῦτον
[4, 1122]   γὰρ αὐτὴ (ἀρετὴ κτήματος  καὶ   ἔργου. Κτῆμα μὲν γὰρ τὸ
[4, 1125]   τοῖς ἐντίμοις ἐπιχειροῦσιν, εἶτα ἐξελέγχονται·  (καὶ   ἐσθῆτι κοσμοῦνται καὶ σχήματι καὶ
[4, 1124]   γάρ οἱ προσοφλήσει ὑπάρξας  καὶ   ἔσται εὖ πεπονθώς. Δοκοῦσι δὲ
[4, 1122]   δεῖν λαμπρῶς τριηραρχεῖν  καὶ   ἑστιᾶν τὴν πόλιν. Ἐν ἅπασι
[4, 1122]   θαυμαστή, τὸ δὲ μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν)  καὶ   ἔστιν ἔργου ἀρετή, μεγαλοπρέπεια, ἐν
[4, 1120]   ἐστὶ χρεία, ἔστι τούτοις χρῆσθαι  καὶ   εὖ καὶ κακῶς· (ὁ πλοῦτος
[4, 1127]   καὶ φανερὰ (προσποιούμενοι) βαυκοπανοῦργοι λέγονται  καὶ   εὐκαταφρονητότεροί εἰσιν· καὶ ἐνίοτε ἀλαζονεία
[4, 1121]   οἳ μὲν διά τινα ἐπιείκειαν  καὶ   εὐλάβειαν τῶν αἰσχρῶν (δοκοῦσι γὰρ
[4, 1124]   πρὸς μὲν τοὺς ἐν ἀξιώματι  καὶ   εὐτυχίαις μέγαν εἶναι, πρὸς δὲ
[4, 1126]   καθ᾽ ἣν οἷς δεῖ ὀργιζόμεθα  καὶ   ἐφ᾽ οἷς δεῖ καὶ ὡς
[4, 1126]   (καὶ γὰρ οἷς οὐ δεῖ,  (καὶ   ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ, καὶ
[4, 1126]   ὀργίζονται καὶ οἷς οὐ δεῖ  καὶ   ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ καὶ
[4, 1123]   (τὸ γὰρ τοιοῦτον οὐκ εὐπέρβλητον)  καὶ   ἔχον κατ᾽ ἀξίαν τοῦ δαπανήματος.
[4, 1121]   καὶ ἐλλείψεις εἰσὶν ἀσωτία  καὶ   ἀνελευθερία, καὶ ἐν δυσίν,
[4, 1119]   Ἔστι δὲ καὶ ἀσωτία  καὶ   ἀνελευθερία περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ
[4, 1119]   ἀξία νομίσματι μετρεῖται. Ἔστι δὲ  καὶ   ἀσωτία καὶ ἀνελευθερία
[4, 1125]   ἔχειν πρὸς τὴν μεγαλοψυχίαν ὥσπερ  καὶ   ἐλευθεριότης πρὸς τὴν μεγαλοπρέπειαν.
[4, 1128]   Τῇ μέσῃ δ᾽ ἕξει οἰκεῖον  καὶ   ἐπιδεξιότης ἐστίν· τοῦ δ᾽
[4, 1127]   ἐσθής· καὶ γὰρ ὑπερβολὴ  καὶ   λίαν ἔλλειψις ἀλαζονικόν. Οἱ
[4, 1128]   δυσχεραίνει. Δοκεῖ δὲ ἀνάπαυσις  καὶ   παιδιὰ ἐν τῷ βίῳ
[4, 1125]   μέγα οἰόμενος· δ᾽ ὀξυφωνία  καὶ   ταχυτὴς διὰ τούτων. Τοιοῦτος
[4, 1127]   τὰ αὐτὰ δὲ σχεδόν ἐστι  καὶ   τῆς ἀλαζονείας καὶ εἰρωνείας>
[4, 1120]   δ᾽ ἀπώλειά τις αὑτοῦ εἶναι  καὶ   τῆς οὐσίας φθορά, ὡς
[4, 1124]   δι᾽ αὐτῶν βούλονται· δὲ  καὶ   τιμὴ μικρόν ἐστι, τούτῳ
[4, 1128]   ἐν (παιδιᾶς μέρει καὶ ἀκούειν,  καὶ   τοῦ ἐλευθερίου παιδιὰ διαφέρει
[4, 1120]   καὶ δόσις· δὲ λῆψις  καὶ   φυλακὴ κτῆσις μᾶλλον. Διὸ
[4, 1121]   ὡς δεῖ· τῆς ἀρετῆς γὰρ  καὶ   ἥδεσθαι καὶ λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς
[4, 1128]   Ἄλλο γὰρ ἄλλῳ μισητόν τε  καὶ   ἡδύ. Τοιαῦτα δὲ καὶ ἀκούσεται·
[4, 1125]   τιμῆς καὶ μᾶλλον (δεῖ  καὶ   ἧττον· ἔστι δὴ καὶ ὡς
[4, 1125]   ὀρέξει τὸ μᾶλλον δεῖ  καὶ   ἧττον, καὶ τὸ ὅθεν δεῖ
[4, 1126]   δεῖ, καὶ μᾶλλον δεῖ,  καὶ   θᾶττον, καὶ πλείω χρόνον) οὐ
[4, 1122]   (περὶ θεούς, ἀναθήματα καὶ κατασκευαὶ  καὶ   θυσίαι, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[4, 1122]   οἷον τοὺς τυράννους πόλεις πορθοῦντας  καὶ   ἱερὰ συλῶντας, ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον
[4, 1127]   τὸ ψεῦδος εὐλαβήσεται, γε  καὶ   καθ᾽ αὑτὸ ηὐλαβεῖτο· δὲ
[4, 1127]   διαφοράς, ἑκάστοις ἀπονέμων τὸ πρέπον,  καὶ   καθ᾽ αὑτὸ μὲν αἱρούμενος τὸ
[4, 1125]   μεγαλοψύχου τὸ ἀπομνημονεύειν, ἄλλως τε  καὶ   κακά, ἀλλὰ (μᾶλλον παρορᾶν. Οὐδ᾽
[4, 1120]   ἔστι τούτοις χρῆσθαι καὶ εὖ  καὶ   κακῶς· (ὁ πλοῦτος δ᾽ ἐστὶ
[4, 1122]   χρυσός, ἔργον δὲ τὸ μέγα  καὶ   καλόν (τοῦ γὰρ τοιούτου
[4, 1127]   ἧττον γνωρίμοις, ὁμοίως δὲ  καὶ   κατὰ τὰς ἄλλας διαφοράς, ἑκάστοις
[4, 1122]   οἷον τὰ (περὶ θεούς, ἀναθήματα  καὶ   κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως δὲ
[4, 1123]   μέλος, οἷον ἐρανιστὰς γαμικῶς ἑστιῶν,  καὶ   κωμῳδοῖς χορηγῶν ἐν τῇ παρόδῳ
[4, 1121]   πολλοὶ τῶν ἀσώτων, καθάπερ εἴρηται,  καὶ   λαμβάνουσιν ὅθεν μὴ δεῖ, καὶ
[4, 1123]   μικροῖς τῶν δαπανημάτων πολλὰ ἀναλίσκει  καὶ   λαμπρύνεται παρὰ μέλος, οἷον ἐρανιστὰς
[4, 1124]   ἀληθείας μᾶλλον τῆς δόξης)  καὶ   λέγειν καὶ πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς
[4, 1125]   εὐτυχήματα καὶ φανερὰ εἶναι αὑτῶν,  καὶ   λέγουσι περὶ αὐτῶν ὡς διὰ
[4, 1125]   δοκεῖ εἶναι, καὶ φωνὴ βαρεῖα,  καὶ   λέξις στάσιμος· οὐ γὰρ σπευστικὸς
[4, 1121]   καὶ ἐν δυσίν, ἐν δόσει  καὶ   λήψει· καὶ τὴν δαπάνην γὰρ
[4, 1120]   (καὶ μεγάλοις, καὶ ταῦτα ἡδέως·  καὶ   λήψεται δ᾽ ὅθεν δεῖ καὶ
[4, 1119]   κρίσεσιν, (ἀλλὰ περὶ δόσιν χρημάτων  καὶ   λῆψιν, μᾶλλον δ᾽ ἐν τῇ
[4, 1120]   μεσότητος οὔσης περὶ χρημάτων δόσιν  καὶ   λῆψιν, ἐλευθέριος καὶ δώσει
[4, 1126]   ταῖς ὁμιλίαις καὶ τῷ συζῆν  καὶ   λόγων καὶ πραγμάτων κοινωνεῖν οἳ
[4, 1126]   Ἔοικε μὲν γὰρ περὶ ἡδονὰς  καὶ   λύπας εἶναι τὰς ἐν ταῖς
[4, 1121]   τῆς ἀρετῆς γὰρ καὶ ἥδεσθαι  καὶ   λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς δεῖ καὶ
[4, 1127]   συζῆν οἱ μὲν πρὸς ἡδονὴν  καὶ   λύπην ὁμιλοῦντες εἴρηνται, περὶ δὲ
[4, 1123]   μεγάλων ἑαυτὸν ἀξιοῖ ἄξιος ὤν,  καὶ   μάλιστα τῶν μεγίστων, περὶ ἓν
[4, 1121]   μὴ τιμῶν γε τὰ χρήματα,  καὶ   μᾶλλον ἀχθόμενος εἴ τι δέον
[4, 1122]   γάρ ἐστι κακὸν τῆς (ἀσωτίας,  καὶ   μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἁμαρτάνουσιν
[4, 1125]   μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς τιμῆς  καὶ   μᾶλλον (δεῖ καὶ ἧττον·
[4, 1126]   (καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ,  καὶ   μᾶλλον δεῖ, καὶ θᾶττον,
[4, 1126]   οἷς τε μὴ δεῖ χαλεπαίνοντας  καὶ   μᾶλλον δεῖ καὶ πλείω
[4, 1126]   καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ  καὶ   μᾶλλον (δεῖ, παύονται δὲ
[4, 1127]   ἐν ἀξιώμασι καὶ τοῖς τυχοῦσι,  (καὶ   μᾶλλον ἧττον γνωρίμοις, ὁμοίως
[4, 1128]   φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως τοῦ γελοίου,  καὶ   μᾶλλον στοχαζόμενοι τοῦ γέλωτα ποιῆσαι
[4, 1120]   ὅσα δεῖ, ὁμοίως ἐν μικροῖς  (καὶ   μεγάλοις, καὶ ταῦτα ἡδέως· καὶ
[4, 1123]   ἕκαστον μέγα ἐν τῷ γένει,  καὶ   μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς> μὲν τὸ ἐν
[4, 1123]   γὰρ ἀεὶ βελτίων ἄξιος,  καὶ   μεγίστων ἄριστος. Τὸν ὡς
[4, 1127]   ἐνδόξων εἶναι καὶ μὴ ὑπαρχόντων  καὶ   μειζόνων ὑπάρχει, δὲ
[4, 1124]   πρωτεύουσιν ἄλλοι· καὶ ἀργὸν εἶναι  καὶ   μελλητὴν ἀλλ᾽ ὅπου (τιμὴ
[4, 1127]   τὸ ἦθος, καθ᾽ ἕκαστον διελθόντες,  καὶ   μεσότητας εἶναι τὰς ἀρετὰς πιστεύσαιμεν
[4, 1125]   γὰρ πρᾶος ἀτάραχος εἶναι  καὶ   μὴ ἄγεσθαι ὑπὸ τοῦ πάθους,
[4, 1126]   δεῖ καὶ πλείω χρόνον,  καὶ   μὴ διαλλαττομένους ἄνευ τιμωρίας
[4, 1120]   δεῖ λαμβάνειν ὅθεν δεῖ  καὶ   μὴ λαμβάνειν ὅθεν οὐ δεῖ.
[4, 1121]   μὲν οὖν ἀσωτία τῷ διδόναι  καὶ   μὴ λαμβάνειν ὑπερβάλλει, τῷ δὲ
[4, 1121]   οὐδ᾽ ἀγεννοῦς τὸ ὑπερβάλλειν διδόντα  καὶ   μὴ λαμβάνοντα, ἠλιθίου δέ.
[4, 1128]   ποιῆσαι τοῦ λέγειν εὐσχήμονα  καὶ   μὴ λυπεῖν τὸν σκωπτόμενον· οἱ
[4, 1122]   ἄξια γὰρ δεῖ τούτων εἶναι,  καὶ   μὴ μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ
[4, 1120]   ὄντα μήτε φυλακτικόν, προετικὸν δὲ  καὶ   μὴ τιμῶντα δι᾽ αὐτὰ τὰ
[4, 1127]   ἀλαζὼν προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων εἶναι  καὶ   μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων
[4, 1127]   ἕκαστα καὶ ἕνεκά τινος ποιεῖν  καὶ   μηδενός. Ἕκαστος δ᾽ οἷός ἐστι,
[4, 1125]   ἀφεστᾶσι, (περὶ δὲ τὰ μέτρια  καὶ   μικρὰ διατιθέασιν ἡμᾶς ὡς δεῖ·
[4, 1123]   ἐάν τε μετρίων, ἐάν τε  καὶ   μικρῶν ἄξιος ὢν ἔτι ἐλαττόνων
[4, 1124]   ἔσται εὖ πεπονθώς. Δοκοῦσι δὲ  καὶ   μνημονεύειν οὗ ἂν ποιήσωσιν εὖ,
[4, 1120]   διδόντι, οὐ τῷ μὴ λαμβάνοντι,  καὶ   ἔπαινος δὲ μᾶλλον. Καὶ
[4, 1121]   αἰσχρόν τι πρᾶξαι· τούτων δὲ  καὶ   κυμινοπρίστης καὶ πᾶς
[4, 1122]   μέντοι κυβευτὴς καὶ λωποδύτης  καὶ   λῃστὴς τῶν ἀνελευθέρων εἰσίν·
[4, 1122]   καὶ ἀδίκους. μέντοι κυβευτὴς  καὶ   λωποδύτης καὶ λῃστὴς
[4, 1127]   καλὸν καὶ (ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ  καὶ   μὲν ἀληθευτικὸς μέσος ὢν
[4, 1124]   μέγιστον ὄν. Αἱ γὰρ δυναστεῖαι  καὶ   πλοῦτος διὰ τὴν τιμήν
[4, 1123]   ἐν μικρῷ τὸ καλὸν ἀπολεῖ,  καὶ   τι ἂν ποιῇ μέλλων
[4, 1125]   ψέγομεν ὡς μᾶλλον δεῖ  καὶ   ὅθεν οὐ δεῖ (τῆς τιμῆς
[4, 1126]   οὐ γὰρ ὁμοίως προσήκει συνήθων  καὶ   ὀθνείων φροντίζειν, οὐδ᾽ αὖ λυπεῖν.
[4, 1128]   τῷ σκώπτειν μᾶλλον δεῖ,  καὶ   οἱ βωμολόχοι (εὐτράπελοι προσαγορεύονται ὡς
[4, 1124]   Οἱ γὰρ εὐγενεῖς ἀξιοῦνται τιμῆς  καὶ   οἱ δυναστεύοντες πλουτοῦντες· ἐν
[4, 1126]   οἷς (δεῖ ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι,  καὶ   οἱ μὴ ὡς δεῖ μηδ᾽
[4, 1120]   αὑτῶν ἔργα, ὥσπερ οἱ γονεῖς  καὶ   οἱ ποιηταί. Πλουτεῖν δ᾽ οὐ
[4, 1124]   ταῦτα. Ὑπερόπται δὲ καὶ ὑβρισταὶ  καὶ   οἱ (τὰ τοιαῦτα ἔχοντες ἀγαθὰ
[4, 1125]   καὶ πάντες οἱ κόλακες θητικοὶ  καὶ   οἱ ταπεινοὶ κόλακες. Οὐδὲ θαυμαστικός·
[4, 1122]   ἀμφότεροι πραγματεύονται καὶ ὀνείδη ὑπομένουσιν,  καὶ   (οἳ μὲν κινδύνους τοὺς μεγίστους
[4, 1121]   ὁλόκληρος παραγίνεται, ἀλλ᾽ ἐνίοτε χωρίζεται,  (καὶ   οἳ μὲν τῇ λήψει ὑπερβάλλουσιν,
[4, 1128]   ἐνταῦθα εἶναι ὁμιλία τις ἐμμελής,  ~(καὶ   οἷα δεῖ λέγειν καὶ ὥς,
[4, 1123]   ἔχει τι ὅμοιον. Μεγαλοπρεποῦς δὲ  καὶ   οἶκον κατασκευάσασθαι πρεπόντως τῷ πλούτῳ
[4, 1124]   τὰ εὐτυχήματα· (οὐ δυνάμενοι δὲφέρειν  καὶ   οἰόμενοι τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἐκείνων
[4, 1125]   μὲν οὖν ἐφ᾽ οἷς δεῖ  καὶ   οἷς δεῖ ὀργιζόμενος, ἔτι δὲ
[4, 1126]   οὖν ὀργίλοι ταχέως μὲν ὀργίζονται  καὶ   οἷς οὐ δεῖ καὶ ἐφ᾽
[4, 1122]   δὲ τὸ ὀρθῶς. Πρέπει (δὲ  (καὶ)   οἷς τοιαῦτα προϋπάρχει δι᾽ αὐτῶν
[4, 1124]   ὅπου (τιμὴ μεγάλη ἔργον,  καὶ   ὀλίγων μὲν πρακτικόν, μεγάλων δὲ
[4, 1122]   Κέρδους γὰρ ἕνεκα ἀμφότεροι πραγματεύονται  καὶ   ὀνείδη ὑπομένουσιν, καὶ (οἳ μὲν
[4, 1124]   ὀλίγων μὲν πρακτικόν, μεγάλων δὲ  καὶ   ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ καὶ φανερομισῆ
[4, 1122]   οὗτοι ὅθεν οὐ δεῖ λαμβάνουσι,  καὶ   ὁπόσον οὐ δεῖ. Κοινὸν δ᾽
[4, 1120]   οὖν δώσει τοῦ καλοῦ ἕνεκα  (καὶ   ὀρθῶς· οἷς γὰρ δεῖ καὶ
[4, 1120]   καὶ δαπανήσει εἰς δεῖ  καὶ   ὅσα δεῖ, ὁμοίως ἐν μικροῖς
[4, 1120]   καὶ λήψεται δ᾽ ὅθεν δεῖ  καὶ   ὅσα δεῖ. Τῆς ἀρετῆς γὰρ
[4, 1127]   τις αὑτῷ γίνηται εἰς χρήματα  καὶ   ὅσα διὰ χρημάτων, (κόλαξ·
[4, 1120]   (καὶ ὀρθῶς· οἷς γὰρ δεῖ  καὶ   ὅσα καὶ ὅτε, καὶ τἆλλα
[4, 1122]   καὶ περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον,  καὶ   ὅσα πρὸς τὸ κοινὸν εὐφιλοτίμητά
[4, 1122]   τοῖς εὐγενέσι καὶ τοῖς ἐνδόξοις  καὶ   ὅσα τοιαῦτα· πάντα γὰρ ταῦτα
[4, 1122]   δ᾽ ὑπερβολὴ βαναυσία καὶ ἀπειροκαλία  καὶ   ὅσαι τοιαῦται, οὐχ ὑπερβάλλουσαι τῷ
[4, 1125]   καὶ ὡς δεῖ καὶ ὅτε  καὶ   ὅσον χρόνον, ἐπαινεῖται· πρᾶος δὴ
[4, 1124]   τὸ ὀλίγα τιμᾶν, μεγαλοκίνδυνος δέ,  καὶ   ὅταν κινδυνεύῃ, ἀφειδὴς τοῦ βίου
[4, 1125]   ἔτι δὲ καὶ ὡς δεῖ  καὶ   ὅτε καὶ ὅσον χρόνον, ἐπαινεῖται·
[4, 1120]   ἵνα ἔχῃ διδόναι οἷς δεῖ  καὶ   ὅτε καὶ οὗ καλόν. Ἐλευθερίου
[4, 1120]   οἷς γὰρ δεῖ καὶ ὅσα  καὶ   ὅτε, καὶ τἆλλα ὅσα ἕπεται
[4, 1126]   ἕξεις ψεκταί εἰσιν, οὐκ ἄδηλον,  καὶ   ὅτι μέση τούτων ἐπαινετή,
[4, 1121]   εἶναι διά τε τὰ εἰρημένα,  καὶ   ὅτι μὲν ὠφελεῖ πολλούς,
[4, 1124]   ἀρετῶν· μείζους γὰρ αὐτὰς ποιεῖ,  καὶ   οὐ γίνεται ἄνευ ἐκείνων. Διὰ
[4, 1121]   τοῦ ἐλευθερίου· καὶ γὰρ δίδωσι  καὶ   οὐ λαμβάνει, οὐδέτερον δ᾽ ὡς
[4, 1121]   ἐλευθέριος· δώσει γὰρ οἷς δεῖ,  (καὶ   οὐ λήψεται ὅθεν οὐ δεῖ.
[4, 1128]   ὡς χαρίεντες· ὅτι δὲ διαφέρουσι,  καὶ   οὐ μικρόν, ἐκ τῶν εἰρημένων
[4, 1120]   διδόναι οἷς δεῖ καὶ ὅτε  καὶ   οὗ καλόν. Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ
[4, 1123]   θείημεν τοῖς θεοῖς ἀπονέμομεν,  καὶ   οὗ μάλιστ᾽ ἐφίενται οἱ ἐν
[4, 1123]   καὶ διὰ ταῦτα οἰόμενος θαυμάζεσθαι,  καὶ   οὗ μὲν δεῖ πολλὰ ἀναλῶσαι,
[4, 1126]   οἱ πάντα πρὸς ἡδονὴν ἐπαινοῦντες  καὶ   οὐθὲν ἀντιτείνοντες, ἀλλ᾽ οἰόμενοι δεῖν
[4, 1124]   (μετρίως ἕξει, ὅπως ἂν γίνηται,  καὶ   οὔτ᾽ εὐτυχῶν περιχαρὴς ἔσται οὔτ᾽
[4, 1128]   βωμολόχος ἥττων ἐστὶ τοῦ γελοίου,  καὶ   οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε (τῶν ἄλλων
[4, 1127]   (ὑπάρχοντα ὁμολογῶν εἶναι περὶ αὑτόν,  καὶ   οὔτε μείζω οὔτε ἐλάττω. Ἔστι
[4, 1127]   φεύγοντες τὸ ὀγκηρόν· (μάλιστα δὲ  καὶ   οὗτοι τὰ ἔνδοξα ἀπαρνοῦνται, οἷον
[4, 1123]   τῷ πλούτῳ (κόσμος γάρ τις  καὶ   οὗτος) καὶ περὶ ταῦτα μᾶλλον
[4, 1127]   ἐστι, τοιαῦτα λέγει καὶ πράττει  καὶ   οὕτω ζῇ, ἐὰν μή τινος
[4, 1121]   λῆψιν ὑπερβάλλουσι τῷ πάντοθεν λαμβάνειν  καὶ   πᾶν, οἷον οἱ τὰς ἀνελευθέρους
[4, 1123]   ἐλάχιστον ἀναλώσαι, καὶ ταῦτ᾽ ὀδυρόμενος,  καὶ   πάντ᾽ οἰόμενος μείζω ποιεῖν
[4, 1126]   οἷς δεῖ καὶ ὡς δεῖ  καὶ   πάντα τὰ τοιαῦτα, αἱ δ᾽
[4, 1120]   ἄπειροί τε γὰρ τῆς ἐνδείας,  καὶ   πάντες ἀγαπῶσι μᾶλλον τὰ αὑτῶν
[4, 1125]   φίλον· ~(δουλικὸν γάρ· διὸ  καὶ   πάντες οἱ κόλακες θητικοὶ καὶ
[4, 1121]   τὰς ἀνελευθέρους ἐργασίας ἐργαζόμενοι, πορνοβοσκοὶ  καὶ   πάντες οἱ τοιοῦτοι, καὶ τοκισταὶ
[4, 1121]   μηδὲν τοῦ καλοῦ φροντίζειν ὀλιγώρως  καὶ   πάντοθεν λαμβάνουσιν· διδόναι γὰρ ἐπιθυμοῦσι,
[4, 1121]   τούτων δὲ καὶ κυμινοπρίστης  καὶ   πᾶς τοιοῦτος· ὠνόμασται δ᾽
[4, 1121]   ἐστίν (δοκεῖ γὰρ τὸ γῆρας  καὶ   πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους ποιεῖν) καὶ
[4, 1122]   οὐ δεῖ κερδαίνειν βουλόμενοι αἰσχροκερδεῖς·  καὶ   πᾶσαι δὴ αἱ τοιαῦται λήψεις
[4, 1124]   καὶ περὶ πλοῦτον καὶ δυναστείαν  καὶ   πᾶσαν εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν (μετρίως
[4, 1128]   παιδιὰ διαφέρει τῆς τοῦ ἀνδραποδώδους,  καὶ   πεπαιδευμένου καὶ ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽
[4, 1122]   Δόξαι δ᾽ ἂν ἀκόλουθον εἶναι  καὶ   περὶ μεγαλοπρεπείας διελθεῖν. Δοκεῖ γὰρ
[4, 1123]   σπουδάζει οἱ ἐν ἀξιώματι,  καὶ   περὶ ξένων δὲ ὑποδοχὰς καὶ
[4, 1122]   πρὸς αὐτόν, καὶ ἐν  καὶ   περὶ ὅ. δ᾽ ἐν
[4, 1122]   κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον, καὶ
[4, 1124]   περὶ τιμάς, οὐ μὴν ἀλλὰ  καὶ   περὶ πλοῦτον καὶ δυναστείαν καὶ
[4, 1127]   δὲ (μετρίως χρώμενοι τῇ εἰρωνείᾳ  καὶ   περὶ τὰ μὴ λίαν ἐμποδὼν
[4, 1125]   πως. Ἔοικε δὲ τοῦτ᾽ εἶναι  καὶ   περὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς. Ἀντικεῖσθαι
[4, 1128]   τοιούτων ἀκούειν. Δῆλον δ᾽ ὡς  καὶ   περὶ ταῦτ᾽ ἔστιν ὑπερβολή τε
[4, 1123]   (κόσμος γάρ τις καὶ οὗτος)  καὶ   περὶ ταῦτα μᾶλλον δαπανᾶν ὅσα
[4, 1125]   μεγάλην, ὥσπερ εἴρηται. (ἔοικε δὲ  καὶ   περὶ ταύτην εἶναι ἀρετή τις,
[4, 1126]   χαλεπαίνοντας καὶ μᾶλλον δεῖ  καὶ   πλείω χρόνον, καὶ μὴ διαλλαττομένους
[4, 1126]   μᾶλλον δεῖ, καὶ θᾶττον,  καὶ   πλείω χρόνον) οὐ μὴν ἅπαντά
[4, 1120]   ἔχων τὴν περὶ τοῦτο ἀρετήν·  καὶ   πλούτῳ δὴ χρήσεται ἄριστα
[4, 1128]   γὰρ ὑπομένει ἀκούων, ταῦτα  καὶ   ποιεῖν δοκεῖ. Οὐ δὴ πᾶν
[4, 1121]   Καὶ διατείνει δ᾽ ἐπὶ πολύ,  καὶ   πολυειδές ἐστιν· πολλοὶ γὰρ τρόποι
[4, 1126]   τοὔνομα. Οἱ δὲ πικροὶ (δυσδιάλυτοι,  καὶ   πολὺν χρόνον ὀργίζονται· κατέχουσι γὰρ
[4, 1126]   καὶ τίσι καὶ ἐπὶ ποίοις  καὶ   πόσον χρόνον ὀργιστέον, καὶ τὸ
[4, 1126]   καὶ τῷ συζῆν καὶ λόγων  καὶ   πραγμάτων κοινωνεῖν οἳ μὲν ἄρεσκοι
[4, 1127]   ψευδομένων εἴπωμεν (ὁμοίως ἐν λόγοις  καὶ   πράξεσι καὶ τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ
[4, 1128]   δὲ πᾶσαι περὶ λόγων τινῶν  καὶ   πράξεων κοινωνίαν. Διαφέρουσι δ᾽ ὅτι
[4, 1126]   ἐνίοτε γὰρ τοὺς ἐλλείποντας ἐπαινοῦμεν  καὶ   πράους φαμέν, (καὶ τοὺς χαλεπαίνοντας
[4, 1127]   δ᾽ οἷός ἐστι, τοιαῦτα λέγει  καὶ   πράττει καὶ οὕτω ζῇ, ἐὰν
[4, 1124]   τῆς δόξης) καὶ λέγειν  καὶ   πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς γὰρ διὰ
[4, 1122]   οὕτω γὰρ ἔσται μέγα δαπάνημα  καὶ   πρέπον τῷ ἔργῳ. Ὥστε τὸ
[4, 1122]   δὴ τοῦ μεγαλοπρεποῦς δαπάναι μεγάλαι  καὶ   πρέπουσαι. Τοιαῦτα δὴ καὶ τὰ
[4, 1122]   ἀκριβολογία μικροπρεπές. Καὶ πῶς κάλλιστον  καὶ   πρεπωδέστατον, σκέψαιτ᾽ ἂν μᾶλλον
[4, 1126]   καλὸν βλαβερὸν συνηδύνειν, δυσχερανεῖ,  καὶ   προαιρήσεται λυπεῖν· κἂν τῷ ποιοῦντι
[4, 1122]   ταῖς ἀρεταῖς. Καὶ ἔτι ἡδέως  καὶ   προετικῶς· γὰρ ἀκριβολογία μικροπρεπές.
[4, 1124]   (εἰρωνεία δὲ) πρὸς τοὺς πολλούς)  καὶ   πρὸς ἄλλον μὴ δύνασθαι ζῆν
[4, 1123]   δέ. δὲ μικρόψυχος ἐλλείπει  καὶ   πρὸς ἑαυτὸν (καὶ πρὸς τὸ
[4, 1124]   μόλις, ὑπηρετεῖν δὲ προθύμως,  καὶ   πρὸς μὲν τοὺς ἐν ἀξιώματι
[4, 1126]   δ᾽ εἰσὶν οἱ ἀκρόχολοι ὀξεῖς  καὶ   πρὸς πᾶν ὀργίλοι καὶ ἐπὶ
[4, 1126]   γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ τὸ τιμωρεῖσθαι·  καὶ   πρὸς τὸ συμβιοῦν οἱ χαλεποὶ
[4, 1123]   μικρόψυχος ἐλλείπει καὶ πρὸς ἑαυτὸν  (καὶ   πρὸς τὸ τοῦ μεγαλοψύχου ἀξίωμα.
[4, 1122]   Ἐν ἅπασι δ᾽ ὥσπερ εἴρηται,  καὶ   πρὸς τὸν πράττοντα ἀναφέρεται τὸ
[4, 1122]   σκέψαιτ᾽ ἂν μᾶλλον πόσου  καὶ   (πῶς ἐλαχίστου. Ἀναγκαῖον δὴ καὶ
[4, 1126]   δυναμένους ἄρχειν. δὴ πόσον  καὶ   πῶς παρεκβαίνων ψεκτός, οὐ ῥᾴδιον
[4, 1124]   τῶν μὲν γὰρ ὑπερέχειν χαλεπὸν  καὶ   σεμνόν, τῶν δὲ ῥᾴδιον, καὶ
[4, 1128]   τοῖς τε λέγουσι δυσχεραίνοντες ἄγροικοι  καὶ   σκληροὶ δοκοῦσιν εἶναι. Οἱ δ᾽
[4, 1123]   τι ἂν ποιῇ μέλλων  καὶ   (σκοπῶν πῶς ἂν ἐλάχιστον ἀναλώσαι,
[4, 1128]   λοιδορεῖν κωλύουσιν· ἔδει δ᾽ ἴσως  καὶ   σκώπτειν. δὴ χαρίεις καὶ
[4, 1123]   σώματι, οἱ μικροὶ δ᾽ ἀστεῖοι  καὶ   σύμμετροι, καλοὶ δ᾽ οὔ.
[4, 1121]   καὶ πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους ποιεῖν)  καὶ   συμφυέστερον τοῖς ἀνθρώποις (τῆς ἀσωτίας·
[4, 1126]   γὰρ πρὸς ἀγνῶτας καὶ γνωρίμους  καὶ   συνήθεις καὶ ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει,
[4, 1125]   εἶτα ἐξελέγχονται· (καὶ ἐσθῆτι κοσμοῦνται  καὶ   σχήματι καὶ τοῖς τοιούτοις, καὶ
[4, 1127]   οὗτοι τὰ ἔνδοξα ἀπαρνοῦνται, οἷον  καὶ   Σωκράτης ἐποίει. Οἱ δὲ τὰ
[4, 1125]   τὸν δ᾽ ἀφιλότιμον ὡς μέτριον  καὶ   σώφρονα, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς
[4, 1122]   μεγάλαι καὶ πρέπουσαι. Τοιαῦτα δὴ  καὶ   τὰ ἔργα· οὕτω γὰρ ἔσται
[4, 1124]   ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι. Δοκεῖ δὲ  καὶ   τὰ εὐτυχήματα συμβάλλεσθαι πρὸς μεγαλοψυχίαν.
[4, 1128]   ἐκ τῶν κινήσεων κρίνεται, οὕτω  καὶ   τὰ ἤθη. Ἐπιπολάζοντος δὲ τοῦ
[4, 1120]   ποιεῖν τὸ εὖ πάσχειν,  καὶ   τὰ καλὰ πράττειν μᾶλλον
[4, 1123]   δὲ μικροπρεπὴς περὶ πάντα ἐλλείψει,  καὶ   τὰ μέγιστα ἀναλώσας ἐν μικρῷ
[4, 1124]   τοῦ ποιήσαντος, βούλεται δ᾽ ὑπερέχειν)  καὶ   (τὰ μὲν ἡδέως ἀκούειν, τὰ
[4, 1124]   ἀγαθῷ ὑπερέχον πᾶν ἐντιμότερον. Διὸ  καὶ   τὰ τοιαῦτα μεγαλοψυχοτέρους ποιεῖ· τιμῶνται
[4, 1120]   δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι ταῖς δόσεσι  καὶ   ταῖς δαπάναις ὑπερβάλλειν. Τῆς ἐλευθεριότητος
[4, 1124]   τιμὴ μικρόν ἐστι, τούτῳ  καὶ   τἆλλα. (Διὸ ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι.
[4, 1120]   δεῖ καὶ ὅσα καὶ ὅτε,  καὶ   τἆλλα ὅσα ἕπεται τῇ ὀρθῇ
[4, 1127]   καὶ αὐτή. Οὐ χεῖρον δὲ  καὶ   (τὰς τοιαύτας ἐπελθεῖν· μᾶλλόν τε
[4, 1125]   χαῦνοι ἠλίθιοι καὶ ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες,  καὶ   ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς· οὐ γὰρ ἄξιοι
[4, 1123]   (σκοπῶν πῶς ἂν ἐλάχιστον ἀναλώσαι,  καὶ   ταῦτ᾽ ὀδυρόμενος, καὶ πάντ᾽ οἰόμενος
[4, 1120]   ὅσα ἕπεται τῇ ὀρθῇ δόσει·  καὶ   ταῦτα ἡδέως ἀλύπως· τὸ
[4, 1120]   ὁμοίως ἐν μικροῖς (καὶ μεγάλοις,  καὶ   ταῦτα ἡδέως· καὶ λήψεται δ᾽
[4, 1126]   τῷ ποιοῦντι δ᾽ ἀσχημοσύνην φέρῃ,  καὶ   ταύτην μὴ μικράν, βλάβην,
[4, 1123]   καὶ ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἐν ἱερῷ  καὶ   τάφῳ. Καὶ ἐπεὶ τῶν δαπανημάτων
[4, 1128]   μὴ λυπεῖν τὸν ἀκούοντα  καὶ   τέρπειν; καὶ τό γε
[4, 1121]   τῇ τ᾽ ἐλλείψει τῆς δόσεως  καὶ   τῇ ὑπερβολῇ τῆς λήψεως, οὐ
[4, 1121]   δυσίν, ἐν δόσει καὶ λήψει·  καὶ   τὴν δαπάνην γὰρ εἰς τὴν
[4, 1124]   ἀκούειν, τὰ δ᾽ ἀηδῶς· διὸ  καὶ   τὴν Θέτιν οὐ λέγειν τὰς
[4, 1119]   περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις·  καὶ   τὴν μὲν ἀνελευθερίαν προσάπτομεν ἀεὶ
[4, 1122]   πράττοντα ἀναφέρεται τὸ τίς (ὢν  καὶ   τίνων ὑπαρχόντων· ἄξια γὰρ δεῖ
[4, 1126]   γὰρ ῥᾴδιον διορίσαι τὸ πῶς  καὶ   τίσι καὶ ἐπὶ ποίοις καὶ
[4, 1128]   ἀκούοντα καὶ τέρπειν;  καὶ   τό γε τοιοῦτον ἀόριστον; Ἄλλο
[4, 1122]   ἠλίθιος· παρὰ τὴν ἀξίαν γὰρ  καὶ   τὸ δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ
[4, 1128]   (ὥστ᾽ οὐκ αἰσχυντέον) φαύλου δὲ  καὶ   τὸ εἶναι τοιοῦτον οἷον πράττειν
[4, 1128]   δὲ καὶ ἀκούειν. Διοίσει δὲ  καὶ   τὸ ἐν τοιούτοις λέγειν
[4, 1123]   μάλιστ᾽ ἐφίενται οἱ ἐν ἀξιώματι,  καὶ   τὸ ἐπὶ τοῖς καλλίστοις (ἆθλον·
[4, 1120]   δόσει ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν  καὶ   τὸ καλὰ πράττειν, τῇ δὲ
[4, 1123]   μεγέθει γὰρ μεγαλοψυχία, ὥσπερ  καὶ   τὸ κάλλος ἐν μεγάλῳ σώματι,
[4, 1121]   ~(Ἐὰν δὲ παρὰ τὸ δέον  καὶ   τὸ καλῶς ἔχον συμβαίνῃ αὐτῷ
[4, 1125]   δ᾽ ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις,  καὶ   τὸ μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς
[4, 1126]   ποίοις καὶ πόσον χρόνον ὀργιστέον,  καὶ   τὸ μέχρι τίνος ὀρθῶς ποιεῖ
[4, 1128]   Εἰ δ᾽ ἀναισχυντία φαῦλον  καὶ   τὸ μὴ αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ
[4, 1124]   πεπόνθεσαν εὖ. Μεγαλοψύχου δὲ  καὶ   τὸ μηδενὸς δεῖσθαι μόλις,
[4, 1125]   μᾶλλον δεῖ καὶ ἧττον,  καὶ   τὸ ὅθεν δεῖ καὶ ὡς
[4, 1126]   ἀναφέρων δὲ πρὸς τὸ καλὸν  καὶ   τὸ συμφέρον στοχάσεται (τοῦ μὴ
[4, 1120]   καλόν. Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ (σφόδρα  καὶ   τὸ ὑπερβάλλειν ἐν τῇ δόσει,
[4, 1128]   ἄλλων ἀπεχόμενος εἰ γέλωτα ποιήσει,  καὶ   τοιαῦτα λέγων (ὧν οὐδὲν ἂν
[4, 1122]   αὐτοῖς μέτεστιν, καὶ τοῖς εὐγενέσι  καὶ   τοῖς ἐνδόξοις καὶ ὅσα τοιαῦτα·
[4, 1122]   προγόνων ὧν αὐτοῖς μέτεστιν,  καὶ   τοῖς εὐγενέσι καὶ τοῖς ἐνδόξοις
[4, 1126]   δ᾽ οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς ὀχληρότατοι  καὶ   τοῖς μάλιστα φίλοις. Χαλεποὺς δὲ
[4, 1121]   δεῖ πένεσθαι, τούτους πλουσίους ποιοῦσι,  καὶ   τοῖς μὲν μετρίοις τὰ ἤθη
[4, 1125]   (καὶ ἐσθῆτι κοσμοῦνται καὶ σχήματι  καὶ   τοῖς τοιούτοις, καὶ βούλονται τὰ
[4, 1127]   δ᾽ ὁμιλήσει τοῖς ἐν ἀξιώμασι  καὶ   τοῖς τυχοῦσι, (καὶ μᾶλλον
[4, 1121]   πορνοβοσκοὶ καὶ πάντες οἱ τοιοῦτοι,  καὶ   τοκισταὶ κατὰ μικρὰ καὶ ἐπὶ
[4, 1120]   δὲ κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις καλαὶ  καὶ   τοῦ καλοῦ ἕνεκα. Καὶ
[4, 1126]   ἐναντίας τούτοις (πρὸς πάντα ἀντιτείνοντες  καὶ   τοῦ λυπεῖν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φροντίζοντες
[4, 1126]   φιλίας, ὅτι ἄνευ πάθους ἐστὶ  καὶ   τοῦ στέργειν οἷς ὁμιλεῖ· οὐ
[4, 1126]   ὀργίλοι καὶ ἐπὶ παντί· ὅθεν  καὶ   τοὔνομα. Οἱ δὲ πικροὶ (δυσδιάλυτοι,
[4, 1126]   ἀμυντικός, τὸ δὲ προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι  καὶ   τοὺς οἰκείους περιορᾶν ἀνδραποδῶδες.
[4, 1126]   ἐλλείποντας ἐπαινοῦμεν καὶ πράους φαμέν,  (καὶ   τοὺς χαλεπαίνοντας ἀνδρώδεις ὡς δυναμένους
[4, 1122]   φαίνεται· πάντες γὰρ ἕνεκα κέρδους,  καὶ   τούτου μικροῦ, ὀνείδη ὑπομένουσιν. Τοὺς
[4, 1123]   εἰρημένος. (Ὁ γὰρ μικρῶν ἄξιος  καὶ   τούτων ἀξιῶν ἑαυτὸν σώφρων, μεγαλόψυχος
[4, 1127]   μέσος αὐθέκαστός τις ὢν ἀληθευτικὸς  καὶ   τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ,
[4, 1127]   ὢν ἀληθευτικὸς καὶ τῷ βίῳ  καὶ   τῷ λόγῳ, τὰ (ὑπάρχοντα ὁμολογῶν
[4, 1122]   μὴ μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ  καὶ   τῷ ποιοῦντι πρέπειν. Διὸ πένης
[4, 1127]   (ὁμοίως ἐν λόγοις καὶ πράξεσι  καὶ   τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ δὴ
[4, 1121]   εἰ μὴ δέον τι ἀνάλωσεν,  καὶ   τῷ Σιμωνίδῃ οὐκ ἀρεσκόμενος.
[4, 1128]   τῶν πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ  καὶ   τῷ σκώπτειν μᾶλλον δεῖ,
[4, 1126]   εἰρήσθωσαν. Ἐν δὲ ταῖς ὁμιλίαις  καὶ   τῷ συζῆν καὶ λόγων καὶ
[4, 1127]   συνεπόμενος, λέγω δὲ (τῷ καλῷ  καὶ   τῷ συμφέροντι. Καὶ ἡδονῆς δ᾽
[4, 1127]   προαιρέσει· (κατὰ τὴν ἕξιν γὰρ  καὶ   τῷ τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν)
[4, 1125]   ὄντος τοῦ μέσου, σχεδὸν δὲ  καὶ   τῶν ἄκρων, ἐπὶ τὸ μέσον
[4, 1122]   ἀσωτίαν. Περὶ μὲν οὖν ἐλευθεριότητος  καὶ   τῶν ἀντικειμένων κακιῶν τοσαῦτ᾽ εἰρήσθω.
[4, 1125]   ὡς ἀνάξιοι ὄντες, ὁμοίως δὲ  καὶ   τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν. Οἱ δὲ
[4, 1125]   καὶ τῶν πράξεων τῶν καλῶν  καὶ   τῶν ἐπιτηδευμάτων ὡς ἀνάξιοι ὄντες,
[4, 1128]   ἐκ τῶν κωμῳδιῶν τῶν παλαιῶν  καὶ   τῶν καινῶν· τοῖς μὲν γὰρ
[4, 1128]   ἤθη. Ἐπιπολάζοντος δὲ τοῦ γελοίου,  καὶ   τῶν πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ
[4, 1125]   τῶν κατ᾽ ἀξίαν, ἀφίστανται δὲ  καὶ   τῶν πράξεων τῶν καλῶν καὶ
[4, 1124]   οὐκ ἔστι ταῦτα. Ὑπερόπται δὲ  καὶ   ὑβρισταὶ καὶ οἱ (τὰ τοιαῦτα
[4, 1122]   δὲ δαπάνην τοῦ ἔργου,  καὶ   ὑπερβάλλειν. Δαπανήσει δὲ τὰ τοιαῦτα
[4, 1125]   καὶ δόσει χρημάτων μεσότης ἔστι  καὶ   ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψις, οὕτω
[4, 1121]   ἐστι καὶ ὑπὸ τῆς ἡλικίας  καὶ   ὑπὸ τῆς ἀπορίας, καὶ ἐπὶ
[4, 1121]   ἀνελευθέρου. Εὐίατός τε γάρ ἐστι  καὶ   ὑπὸ τῆς ἡλικίας καὶ ὑπὸ
[4, 1124]   καὶ ἐπὶ μὲν ταῖς μεγάλαις  καὶ   ὑπὸ τῶν σπουδαίων μετρίως ἡσθήσεται,
[4, 1125]   τοιούτοις, καὶ βούλονται τὰ εὐτυχήματα  καὶ   φανερὰ εἶναι αὑτῶν, καὶ λέγουσι
[4, 1127]   περὶ τὰ μὴ λίαν ἐμποδὼν  καὶ   φανερὰ εἰρωνευόμενοι χαρίεντες φαίνονται. Ἀντικεῖσθαι
[4, 1127]   ἐποίει. Οἱ δὲ τὰ μικρὰ  καὶ   φανερὰ (προσποιούμενοι) βαυκοπανοῦργοι λέγονται καὶ
[4, 1124]   δὲ καὶ ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ  καὶ   φανερομισῆ εἶναι καὶ φανερόφιλον (τὸ
[4, 1124]   Ἀναγκαῖον δὲ καὶ φανερομισῆ εἶναι  καὶ   φανερόφιλον (τὸ γὰρ λανθάνειν φοβουμένου,
[4, 1119]   ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Διὸ  καὶ   φαυλότατοι δοκοῦσιν εἶναι· πολλὰς γὰρ
[4, 1125]   τὸν φιλότιμον ἐπαινοῦμεν ὡς ἀνδρώδη  καὶ   φιλόκαλον, τὸν δ᾽ ἀφιλότιμον ὡς
[4, 1128]   γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμολόχοι (δοκοῦσιν εἶναι  καὶ   φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως τοῦ γελοίου,
[4, 1125]   βραδεῖα τοῦ μεγαλοψύχου δοκεῖ εἶναι,  καὶ   φωνὴ βαρεῖα, καὶ λέξις στάσιμος·
[4, 1125]   χαυνότητος· καὶ γὰρ γίνεται μᾶλλον  καὶ   χεῖρόν ἐστιν. μὲν οὖν
[4, 1125]   τοιαύτη δὲ δόξα δοκεῖ  καὶ   χείρους ποιεῖν· (ἕκαστοι γὰρ ἐφίενται
[4, 1127]   δὲ τὸ μὲν ψεῦδος φαῦλον  καὶ   ψεκτόν, τὸ δ᾽ ἀληθὲς καλὸν
[4, 1127]   περὶ δὲ τῶν ἀληθευόντων τε  καὶ   ψευδομένων εἴπωμεν (ὁμοίως ἐν λόγοις
[4, 1127]   τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν) ὥσπερ  καὶ   ψεύστης μὲν τῷ ψεύδει
[4, 1122]   ἕξις ταῖς ἐνεργείαις ὁρίζεται,  καὶ   ὧν ἐστίν. Αἱ δὴ τοῦ
[4, 1122]   ἐλευθέριος δαπανήσει δεῖ  καὶ   ὡς δεῖ· ἐν τούτοις δὲ
[4, 1125]   (δεῖ καὶ ἧττον· ἔστι δὴ  καὶ   ὡς δεῖ· ἐπαινεῖται δ᾽ οὖν
[4, 1121]   καὶ λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς δεῖ  καὶ   ὡς δεῖ. Καὶ εὐκοινώνητος δ᾽
[4, 1125]   οἷς δεῖ ὀργιζόμενος, ἔτι δὲ  καὶ   ὡς δεῖ καὶ ὅτε καὶ
[4, 1126]   ὀργιζόμεθα καὶ ἐφ᾽ οἷς δεῖ  καὶ   ὡς δεῖ καὶ πάντα τὰ
[4, 1126]   καθ᾽ ἣν ἀποδέξεται δεῖ  καὶ   ὡς δεῖ, ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 1121]   αὐτῷ ἀναλίσκειν, λυπήσεται, μετρίως δὲ  καὶ   ὡς δεῖ· τῆς ἀρετῆς γὰρ
[4, 1125]   ἧττον, καὶ τὸ ὅθεν δεῖ  καὶ   ὡς δεῖ. Τόν τε γὰρ
[4, 1122]   ἀλλ᾽ ἐν οἷς οὐ δεῖ  καὶ   ὡς οὐ δεῖ λαμπρυνόμεναι· ὕστερον
[4, 1128]   ἐμμελής, ~(καὶ οἷα δεῖ λέγειν  καὶ   ὥς, ὁμοίως δὲ καὶ ἀκούειν.
[4, 1125]   καλὰ καὶ ἄκαρπα τῶν καρπίμων  καὶ   ὠφελίμων· αὐτάρκους γὰρ μᾶλλον. Καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008