Livre, page |
[4, 1125] |
μὴ
ἀξιοῦν
ἑαυτὸν
τῶν
ἀγαθῶν,
|
καὶ |
ἀγνοεῖν
δ᾽
ἑαυτόν·
ὠρέγετο
γὰρ |
[4, 1122] |
ἀλλὰ
πονηροὺς
μᾶλλον
καὶ
ἀσεβεῖς
|
καὶ |
ἀδίκους.
Ὁ
μέντοι
κυβευτὴς
καὶ |
[4, 1125] |
οἷος
κεκτῆσθαι
μᾶλλον
τὰ
καλὰ
|
καὶ |
ἄκαρπα
τῶν
καρπίμων
καὶ
ὠφελίμων· |
[4, 1121] |
ἄλλην
ἡδονὴν
πορίζουσι
πολλά.
Διὸ
|
καὶ |
ἀκόλαστοι
αὐτῶν
εἰσὶν
οἱ
πολλοί· |
[4, 1128] |
λέγειν
καὶ
ὥς,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἀκούειν.
Διοίσει
δὲ
καὶ
τὸ |
[4, 1128] |
τοιούτῳ
λέγειν
ἐν
(παιδιᾶς
μέρει
|
καὶ |
ἀκούειν,
καὶ
ἡ
τοῦ
ἐλευθερίου |
[4, 1128] |
δ᾽
ἐπιδεξίου
ἐστὶ
τοιαῦτα
λέγειν
|
καὶ |
ἀκούειν
οἷα
τῷ
ἐπιεικεῖ
καὶ |
[4, 1128] |
τε
καὶ
ἡδύ.
Τοιαῦτα
δὲ
|
καὶ |
ἀκούσεται·
ἃ
γὰρ
ὑπομένει
ἀκούων, |
[4, 1127] |
οἱ
πλεῖστοι
προσποιοῦνται
τὰ
τοιαῦτα
|
καὶ |
ἀλαζονεύονται·
ἔστι
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς |
[4, 1124] |
γὰρ
διὰ
τὸ
καταφρονητικὸς
εἶναι,
|
(καὶ |
ἀληθευτικός,
πλὴν
ὅσα
μὴ
δι᾽ |
[4, 1124] |
φανερόφιλον
(τὸ
γὰρ
λανθάνειν
φοβουμένου,
|
καὶ |
ἀμελεῖν
τῆς
ἀληθείας
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1127] |
ἀληθευτικῷ·
χείρων
γάρ.
οὔσης
δὲ
|
καὶ |
ἀναπαύσεως
ἐν
τῷ
βίῳ,
καὶ |
[4, 1123] |
ἡ
δὲ
τούτου
τιμὴ
μικρὸν
|
καὶ |
ἀνελεύθερον·
διὰ
τοῦτό
ἐστι
τοῦ |
[4, 1123] |
οὐ
γὰρ
ταὐτὰ
ἁρμόζει
(θεοῖς
|
καὶ |
ἀνθρώποις,
οὐδ᾽
ἐν
ἱερῷ
καὶ |
[4, 1123] |
ὑποδοχὰς
καὶ
ἀποστολάς,
καὶ
δωρεὰς
|
καὶ |
ἀντιδωρεάς·
οὐ
γὰρ
εἰς
ἑαυτὸν |
[4, 1122] |
πάντα
γὰρ
ταῦτα
μέγεθος
ἔχει
|
καὶ |
ἀξίωμα.
Μάλιστα
μὲν
οὖν
τοιοῦτος |
[4, 1128] |
τῆς
τοῦ
ἀνδραποδώδους,
καὶ
πεπαιδευμένου
|
καὶ |
ἀπαιδεύτου.
Ἴδοι
δ᾽
ἄν
τις |
[4, 1122] |
καλεῖται,
ἡ
δ᾽
ὑπερβολὴ
βαναυσία
|
καὶ |
ἀπειροκαλία
καὶ
ὅσαι
τοιαῦται,
οὐχ |
[4, 1122] |
περὶ
ταῦτα
τῆς
ἐλευθεριότητος
οὔσης,
|
καὶ |
ἀπὸ
τῆς
ἴσης
δαπάνης
τὸ |
[4, 1127] |
εὐδαιμονισμός,
οἱ
δὲ
κέρδους,
ὧν
|
καὶ |
ἀπόλαυσίς
ἐστι
τοῖς
πέλας
καὶ |
[4, 1123] |
ἀρετῆς
γὰρ
ἆθλον
ἡ
τιμή,
|
καὶ |
ἀπονέμεται
τοῖς
ἀγαθοῖς.
~(Ἔοικε
μὲν |
[4, 1123] |
καὶ
περὶ
ξένων
δὲ
ὑποδοχὰς
|
καὶ |
ἀποστολάς,
καὶ
δωρεὰς
καὶ
ἀντιδωρεάς· |
[4, 1128] |
Ὁρίζεται
γοῦν
φόβος
τις
ἀδοξίας,
|
καὶ |
ἀποτελεῖται
τῷ
περὶ
τὰ
δεινὰ |
[4, 1124] |
ἰέναι,
ἢ
οὗ
πρωτεύουσιν
ἄλλοι·
|
καὶ |
ἀργὸν
εἶναι
καὶ
μελλητὴν
ἀλλ᾽ |
[4, 1122] |
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
δαπάνημα
τριηράρχῳ
|
(καὶ |
ἀρχιθεωρῷ.
Τὸ
πρέπον
δὴ
πρὸς |
[4, 1122] |
ἱερὰ
συλῶντας,
ἀλλὰ
πονηροὺς
μᾶλλον
|
καὶ |
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀδίκους.
Ὁ
μέντοι |
[4, 1126] |
ἀγνῶτας
καὶ
γνωρίμους
καὶ
συνήθεις
|
καὶ |
ἀσυνήθεις
αὐτὸ
ποιήσει,
πλὴν
καὶ |
[4, 1124] |
Μάλιστα
(μὲν
οὖν
περὶ
τιμὰς
|
καὶ |
ἀτιμίας
ὁ
μεγαλόψυχός
ἐστι·
καὶ |
[4, 1123] |
ἐκτὸς
ἀγαθῶν·
περὶ
τιμὰς
δὴ
|
καὶ |
ἀτιμίας
ὁ
μεγαλόψυχός
ἐστιν
ὡς |
[4, 1124] |
γὰρ
τούτων
ἄξιος·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἀτιμίας·
οὐ
γὰρ
ἔσται
δικαίως |
[4, 1124] |
καὶ
δυναστείαν
καὶ
πᾶσαν
εὐτυχίαν
|
καὶ |
ἀτυχίαν
(μετρίως
ἕξει,
ὅπως
ἂν |
[4, 1127] |
καὶ
εἰρωνείας>
μεσότης·
ἀνώνυμος
δὲ
|
καὶ |
αὐτή.
Οὐ
χεῖρον
δὲ
καὶ |
[4, 1122] |
περὶ
μεγαλοπρεπείας
διελθεῖν.
Δοκεῖ
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὴ
περὶ
χρήματά
τις
ἀρετὴ |
[4, 1123] |
ὁ
μεγαλοπρεπής·
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων
|
καὶ |
βάναυσος
τῷ
(παρὰ
τὸ
δέον |
[4, 1126] |
(δεῖ,
παύονται
δὲ
ταχέως·
ὃ
|
καὶ |
βέλτιστον
ἔχουσιν.
Συμβαίνει
δ᾽
αὐτοῖς |
[4, 1125] |
καὶ
σχήματι
καὶ
τοῖς
τοιούτοις,
|
καὶ |
βούλονται
τὰ
εὐτυχήματα
καὶ
φανερὰ |
[4, 1125] |
ἡ
μικροψυχία
μᾶλλον
τῆς
χαυνότητος·
|
καὶ |
γὰρ
γίνεται
μᾶλλον
καὶ
χεῖρόν |
[4, 1121] |
Ἔχει
γὰρ
τὰ
τοῦ
ἐλευθερίου·
|
καὶ |
γὰρ
δίδωσι
καὶ
οὐ
λαμβάνει, |
[4, 1127] |
οἷον
ἡ
τῶν
Λακώνων
ἐσθής·
|
καὶ |
γὰρ
ἡ
ὑπερβολὴ
καὶ
ἡ |
[4, 1126] |
δὲ
μᾶλλον
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
|
καὶ |
(γὰρ
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ |
[4, 1126] |
ὑπερβολὴ
κατὰ
πάντα
μὲν
γίνεται
|
(καὶ |
γὰρ
οἷς
οὐ
δεῖ,
(καὶ |
[4, 1126] |
(εἶναι.
Ὁμοίως
γὰρ
πρὸς
ἀγνῶτας
|
καὶ |
γνωρίμους
καὶ
συνήθεις
καὶ
ἀσυνήθεις |
[4, 1122] |
τὸ
πρέπον
γὰρ
(δύναται
θεωρῆσαι
|
καὶ |
δαπανῆσαι
μεγάλα
ἐμμελῶς.
(Ὥσπερ
γὰρ |
[4, 1120] |
λῆψιν,
ὁ
ἐλευθέριος
καὶ
δώσει
|
καὶ |
δαπανήσει
εἰς
ἃ
δεῖ
καὶ |
[4, 1125] |
ἀναγκαίων
ἢ
μικρῶν
ἥκιστα
ὀλοφυρτικὸς
|
(καὶ |
δεητικός·
σπουδάζοντος
γὰρ
οὕτως
ἔχειν |
[4, 1123] |
ἕνεκα,
ἀλλὰ
τὸν
πλοῦτον
ἐπιδεικνύμενος,
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
οἰόμενος
θαυμάζεσθαι,
καὶ |
[4, 1121] |
εἰς
τὰς
ἀκολασίας
δαπανηροί
εἰσι,
|
καὶ |
διὰ
τὸ
μὴ
πρὸς
(τὸ |
[4, 1121] |
οὖν
ἑτέρωθεν
πορίζειν.
(Ἅμα
δὲ
|
καὶ |
διὰ
τὸ
μηδὲν
τοῦ
καλοῦ |
[4, 1128] |
πράξαι
τι
τῶν
τοιούτων
αἰσχύνεσθαι,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτ᾽
οἴεσθαι
ἐπιεικῆ
εἶναι, |
[4, 1127] |
καὶ
ἀπόλαυσίς
ἐστι
τοῖς
πέλας
|
καὶ |
διαλαθεῖν
(ἔστι
μὴ
ὄντα,
οἷον |
[4, 1123] |
δὲ
τὸ
ἐν
τούτοις
μέγα,
|
καὶ |
διαφέρει
τὸ
ἐν
τῷ
ἔργῳ |
[4, 1125] |
ὀργή,
τὰ
δ᾽
ἐμποιοῦντα
πολλὰ
|
καὶ |
διαφέροντα.
Ὁ
μὲν
οὖν
ἐφ᾽ |
[4, 1121] |
λήψεται
ὅθεν
οὐ
δεῖ.
Διὸ
|
καὶ |
δοκεῖ
οὐκ
εἶναι
φαῦλος
τὸ |
[4, 1121] |
οὐσία
τοὺς
ἰδιώτας
διδόντας,
οἵπερ
|
καὶ |
δοκοῦσιν
ἄσωτοι
εἶναι·
ἐπεὶ
ὅ |
[4, 1125] |
δεῖ·
ὥσπερ
δ᾽
ἐν
λήψει
|
καὶ |
δόσει
χρημάτων
μεσότης
ἔστι
καὶ |
[4, 1120] |
δ᾽
εἶναι
δοκεῖ
χρημάτων
δαπάνη
|
καὶ |
δόσις·
ἡ
δὲ
λῆψις
καὶ |
[4, 1124] |
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
πλοῦτον
|
καὶ |
δυναστείαν
καὶ
πᾶσαν
εὐτυχίαν
καὶ |
[4, 1126] |
λυπεῖν
οὐδ᾽
ὁτιοῦν
φροντίζοντες
δύσκολοι
|
καὶ |
δυσέριδες
καλοῦνται.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[4, 1127] |
πᾶσι
δυσχεραίνων
εἴρηται
ὅτι
δύσκολος
|
καὶ |
δύσερις.
Ἀντικεῖσθαι
δὲ
φαίνεται
τὰ |
[4, 1126] |
καὶ
ὡς
δεῖ,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
δυσχερανεῖ·
ὄνομα
δ᾽
οὐκ
ἀποδέδοται |
[4, 1123] |
ξένων
δὲ
ὑποδοχὰς
καὶ
ἀποστολάς,
|
καὶ |
δωρεὰς
καὶ
ἀντιδωρεάς·
οὐ
γὰρ |
[4, 1120] |
δόσιν
καὶ
λῆψιν,
ὁ
ἐλευθέριος
|
καὶ |
δώσει
καὶ
δαπανήσει
εἰς
ἃ |
[4, 1126] |
δύναιτ᾽
εἶναι·
τὸ
γὰρ
κακὸν
|
καὶ |
ἑαυτὸ
ἀπόλλυσι,
κἂν
ὁλόκληρον
ᾖ, |
[4, 1125] |
ἀγαθῶν.
Οἱ
δὲ
χαῦνοι
ἠλίθιοι
|
καὶ |
ἑαυτοὺς
ἀγνοοῦντες,
καὶ
ταῦτ᾽
ἐπιφανῶς· |
[4, 1120] |
ἀλλ᾽
ἕνεκα
τῆς
δόσεως.
Διὸ
|
καὶ |
ἐγκαλεῖται
τῇ
τύχῃ
ὅτι
οἱ |
[4, 1123] |
γάμος
καὶ
εἴ
τι
τοιοῦτον,
|
καὶ |
εἰ
περί
τι
ἡ
πᾶσα |
[4, 1123] |
ὅσα
εἰσάπαξ
γίνεται,
(οἷον
γάμος
|
καὶ |
εἴ
τι
τοιοῦτον,
καὶ
εἰ |
[4, 1127] |
ἐστι
καὶ
ἡ
τῆς
ἀλαζονείας
|
καὶ |
εἰρωνείας>
μεσότης·
ἀνώνυμος
δὲ
καὶ |
[4, 1120] |
ὁ
κατὰ
τὴν
οὐσίαν
δαπανῶν
|
καὶ |
εἰς
ἃ
δεῖ·
ὁ
δ᾽ |
[4, 1119] |
ἐνίοτε
συμπλέκοντες·
τοὺς
γὰρ
ἀκρατεῖς
|
καὶ |
εἰς
ἀκολασίαν
δαπανηροὺς
ἀσώτους
καλοῦμεν. |
[4, 1124] |
ὥσπερ
εἰς
τοὺς
ἀσθενεῖς
ἰσχυρίζεσθαι·
|
καὶ |
εἰς
τὰ
ἔντιμα
μὴ
ἰέναι, |
[4, 1121] |
οἱ
πολλοί·
εὐχερῶς
γὰρ
ἀναλίσκοντες
|
καὶ |
εἰς
τὰς
ἀκολασίας
δαπανηροί
εἰσι, |
[4, 1120] |
ἔτι
πράττοι
κατὰ
τὴν
ἐλευθεριότητα,
|
καὶ |
εἰς
ταῦτα
ἀναλώσας
οὐκ
ἂν |
[4, 1121] |
δ᾽
ἐπιμελείας
εἰς
τὸ
μέσον
|
καὶ |
εἰς
τὸ
δέον
ἀφίκοιτ᾽
ἄν. |
[4, 1121] |
καὶ
λαμβάνουσιν
ὅθεν
μὴ
δεῖ,
|
καὶ |
εἰσὶ
κατὰ
τοῦτο
ἀνελεύθεροι.
Ληπτικοὶ |
[4, 1123] |
δὲ
μεγαλοψυχία
περὶ
μεγάλα
μὲν
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
ὀνόματος
(ἔοικεν
εἶναι, |
[4, 1128] |
ἀπαιδεύτου.
Ἴδοι
δ᾽
ἄν
τις
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
κωμῳδιῶν
τῶν
παλαιῶν |
[4, 1126] |
καὶ
ἐν
τοῖς
πρότερον
εἴρηται,
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
λεγομένων
δῆλον·
οὐ |
[4, 1124] |
ὡς
τῶν
οἰκείων
τυγχάνων
ἢ
|
καὶ |
ἐλαττόνων·
ἀρετῆς
γὰρ
παντελοῦς
οὐκ |
[4, 1122] |
καὶ
(πῶς
ἐλαχίστου.
Ἀναγκαῖον
δὴ
|
καὶ |
ἐλευθέριον
τὸν
μεγαλοπρεπῆ
εἶναι.
Καὶ |
[4, 1128] |
καὶ
σκώπτειν.
Ὁ
δὴ
χαρίεις
|
καὶ |
ἐλευθέριος
οὕτως
ἕξει,
οἷον
νόμος |
[4, 1128] |
καὶ
ἀκούειν
οἷα
τῷ
ἐπιεικεῖ
|
καὶ |
ἐλευθερίῳ
ἁρμόττει·
ἔστι
γάρ
τινα |
[4, 1123] |
αὑτὸν
(ἀξιοῖ·
οἳ
δ᾽
ὑπερβάλλουσι
|
καὶ |
ἐλλείπουσιν.
Εἰ
δὴ
μεγάλων
ἑαυτὸν |
[4, 1121] |
(Εἴρηται
δὴ
ἡμῖν
ὅτι
ὑπερβολαὶ
|
καὶ |
ἐλλείψεις
εἰσὶν
ἡ
ἀσωτία
καὶ |
[4, 1119] |
ἡ
ἀνελευθερία
περὶ
χρήματα
ὑπερβολαὶ
|
καὶ |
ἐλλείψεις·
καὶ
τὴν
μὲν
ἀνελευθερίαν |
[4, 1126] |
τὰ
τοιαῦτα,
αἱ
δ᾽
ὑπερβολαὶ
|
καὶ |
ἐλλείψεις
ψεκταί,
καὶ
ἐπὶ
μικρὸν |
[4, 1125] |
Ἐν
οἷς
δ᾽
ἔστιν
ὑπερβολὴ
|
καὶ |
ἔλλειψις,
καὶ
τὸ
μέσον·
ὀρέγονται |
[4, 1125] |
μεσότης
ἔστι
καὶ
ὑπερβολή
τε
|
καὶ |
ἔλλειψις,
οὕτω
καὶ
ἐν
τιμῆς |
[4, 1128] |
περὶ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑπερβολή
τε
|
καὶ |
ἔλλειψις
τοῦ
μέσου.
Οἱ
μὲν |
[4, 1127] |
τοιούτου
διαφέροντος
καὶ
ἐν
λόγῳ
|
καὶ |
ἐν
βίῳ
ἀληθεύει
τῷ
τὴν |
[4, 1121] |
ἡ
ἀσωτία
καὶ
ἡ
ἀνελευθερία,
|
καὶ |
ἐν
δυσίν,
ἐν
δόσει
καὶ |
[4, 1123] |
τῶν
ἔργων
(κάλλιστα
γὰρ
ταῦτα)
|
καὶ |
ἐν
ἑκάστοις
τὸ
πρέπον·
οὐ |
[4, 1126] |
καὶ
ἀσυνήθεις
αὐτὸ
ποιήσει,
πλὴν
|
καὶ |
ἐν
ἑκάστοις
ὡς
ἁρμόζει·
οὐ |
[4, 1127] |
ἐν
οἷς
μηδενὸς
τοιούτου
διαφέροντος
|
καὶ |
ἐν
λόγῳ
καὶ
ἐν
βίῳ |
[4, 1127] |
οἷς
μὴ
διαφέρει
ἀληθεύων,
ἀληθεύσει
|
(καὶ |
ἐν
οἷς
διαφέρει
ἔτι
μᾶλλον· |
[4, 1127] |
ἐπιεικὴς
εἶναι.
Ὁ
γὰρ
φιλαλήθης,
|
καὶ |
ἐν
οἷς
μὴ
διαφέρει
ἀληθεύων, |
[4, 1127] |
καὶ
ἀναπαύσεως
ἐν
τῷ
βίῳ,
|
καὶ |
ἐν
ταύτῃ
διαγωγῆς
μετὰ
παιδιᾶς, |
[4, 1125] |
ὑπερβολή
τε
καὶ
ἔλλειψις,
οὕτω
|
καὶ |
ἐν
τιμῆς
ὀρέξει
τὸ
μᾶλλον |
[4, 1126] |
οἱ
χαλεποὶ
χείρους.
Ὃ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
πρότερον
εἴρηται,
καὶ |
[4, 1125] |
ὡς
μέτριον
καὶ
σώφρονα,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
εἴπομεν.
Δῆλον |
[4, 1122] |
μὲν
οὖν
τοιοῦτος
ὁ
μεγαλοπρεπής,
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
δαπανήμασιν
ἡ |
[4, 1121] |
οὐκ
ἀρεσκόμενος.
Ὁ
δ᾽
ἄσωτος
|
καὶ |
ἐν
τούτοις
διαμαρτάνει·
οὔτε
γὰρ |
[4, 1122] |
Τὸ
πρέπον
δὴ
πρὸς
αὐτόν,
|
καὶ |
ἐν
ᾧ
καὶ
περὶ
ὅ. |
[4, 1127] |
ἐλάττω.
Ἔστι
δὲ
τούτων
ἕκαστα
|
καὶ |
ἕνεκά
τινος
ποιεῖν
καὶ
μηδενός. |
[4, 1127] |
βαυκοπανοῦργοι
λέγονται
καὶ
εὐκαταφρονητότεροί
εἰσιν·
|
καὶ |
ἐνίοτε
ἀλαζονεία
φαίνεται,
οἷον
ἡ |
[4, 1127] |
ταύτῃ
διαγωγῆς
μετὰ
παιδιᾶς,
δοκεῖ
|
καὶ |
ἐνταῦθα
εἶναι
ὁμιλία
τις
ἐμμελής, |
[4, 1122] |
μεγαλοπρέπεια,
ὥσπερ
(εἴρηται·
μέγιστα
γὰρ
|
καὶ |
ἐντιμότατα·
~τῶν
δὲ
ἰδίων
ὅσα |
[4, 1125] |
ἑαυτὸν
ἀποστερεῖ
ὧν
ἄξιός
ἐστι,
|
καὶ |
ἔοικε
κακὸν
ἔχειν
τι
ἐκ |
[4, 1124] |
καὶ
σεμνόν,
τῶν
δὲ
ῥᾴδιον,
|
καὶ |
ἐπ᾽
ἐκείνοις
μὲν
σεμνύνεσθαι
οὐκ |
[4, 1127] |
ψεκτόν,
τὸ
δ᾽
ἀληθὲς
καλὸν
|
καὶ |
(ἐπαινετόν.
Οὕτω
δὲ
καὶ
ὁ |
[4, 1128] |
ὑπὸ
τῆς
αἰδοῦς
δὲ
κωλύεσθαι·
|
καὶ |
ἐπαινοῦμεν
τῶν
μὲν
νέων
τοὺς |
[4, 1124] |
καὶ
ἀτιμίας
ὁ
μεγαλόψυχός
ἐστι·
|
καὶ |
ἐπὶ
μὲν
ταῖς
μεγάλαις
καὶ |
[4, 1124] |
(τῆς
δὲ
παρὰ
τῶν
τυχόντων
|
καὶ |
ἐπὶ
μικροῖς
πάμπαν
ὀλιγωρήσει·
οὐ |
[4, 1126] |
δ᾽
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις
ψεκταί,
|
καὶ |
ἐπὶ
μικρὸν
μὲν
γινόμεναι
ἠρέμα, |
[4, 1126] |
ὀξεῖς
καὶ
πρὸς
πᾶν
ὀργίλοι
|
καὶ |
ἐπὶ
παντί·
ὅθεν
καὶ
τοὔνομα. |
[4, 1126] |
διορίσαι
τὸ
πῶς
καὶ
τίσι
|
καὶ |
ἐπὶ
ποίοις
καὶ
πόσον
χρόνον |
[4, 1121] |
τοιοῦτοι,
καὶ
τοκισταὶ
κατὰ
μικρὰ
|
καὶ |
ἐπὶ
πολλῷ.
~(Πάντες
γὰρ
οὗτοι |
[4, 1121] |
ἡλικίας
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἀπορίας,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
μέσον
δύναται
ἐλθεῖν. |
[4, 1125] |
τάξῃ,
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτοις
|
καὶ |
ἐπὶ
τοσοῦτον
χρόνον
χαλεπαίνειν·
~(ἁμαρτάνειν |
[4, 1125] |
ἂν
ὁ
λόγος
τάξῃ,
οὕτω
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτοις
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον |
[4, 1122] |
γὰρ
ἡ
αὐτὴ
(ἀρετὴ
κτήματος
|
καὶ |
ἔργου.
Κτῆμα
μὲν
γὰρ
τὸ |
[4, 1125] |
τοῖς
ἐντίμοις
ἐπιχειροῦσιν,
εἶτα
ἐξελέγχονται·
|
(καὶ |
ἐσθῆτι
κοσμοῦνται
καὶ
σχήματι
καὶ |
[4, 1124] |
γάρ
οἱ
προσοφλήσει
ὁ
ὑπάρξας
|
καὶ |
ἔσται
εὖ
πεπονθώς.
Δοκοῦσι
δὲ |
[4, 1122] |
δεῖν
λαμπρῶς
ἢ
τριηραρχεῖν
ἢ
|
καὶ |
ἑστιᾶν
τὴν
πόλιν.
Ἐν
ἅπασι |
[4, 1122] |
θαυμαστή,
τὸ
δὲ
μεγαλοπρεπὲς
θαυμαστόν)
|
καὶ |
ἔστιν
ἔργου
ἀρετή,
μεγαλοπρέπεια,
ἐν |
[4, 1120] |
ἐστὶ
χρεία,
ἔστι
τούτοις
χρῆσθαι
|
καὶ |
εὖ
καὶ
κακῶς·
(ὁ
πλοῦτος |
[4, 1127] |
καὶ
φανερὰ
(προσποιούμενοι)
βαυκοπανοῦργοι
λέγονται
|
καὶ |
εὐκαταφρονητότεροί
εἰσιν·
καὶ
ἐνίοτε
ἀλαζονεία |
[4, 1121] |
οἳ
μὲν
διά
τινα
ἐπιείκειαν
|
καὶ |
εὐλάβειαν
τῶν
αἰσχρῶν
(δοκοῦσι
γὰρ |
[4, 1124] |
πρὸς
μὲν
τοὺς
ἐν
ἀξιώματι
|
καὶ |
εὐτυχίαις
μέγαν
εἶναι,
πρὸς
δὲ |
[4, 1126] |
καθ᾽
ἣν
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμεθα
|
καὶ |
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
καὶ
ὡς |
[4, 1126] |
(καὶ
γὰρ
οἷς
οὐ
δεῖ,
|
(καὶ |
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ,
καὶ |
[4, 1126] |
ὀργίζονται
καὶ
οἷς
οὐ
δεῖ
|
καὶ |
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ |
[4, 1123] |
(τὸ
γὰρ
τοιοῦτον
οὐκ
εὐπέρβλητον)
|
καὶ |
ἔχον
κατ᾽
ἀξίαν
τοῦ
δαπανήματος. |
[4, 1121] |
καὶ
ἐλλείψεις
εἰσὶν
ἡ
ἀσωτία
|
καὶ |
ἡ
ἀνελευθερία,
καὶ
ἐν
δυσίν, |
[4, 1119] |
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἡ
ἀσωτία
|
καὶ |
ἡ
ἀνελευθερία
περὶ
χρήματα
ὑπερβολαὶ |
[4, 1119] |
ἀξία
νομίσματι
μετρεῖται.
Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ἀσωτία
καὶ
ἡ
ἀνελευθερία |
[4, 1125] |
ἔχειν
πρὸς
τὴν
μεγαλοψυχίαν
ὥσπερ
|
καὶ |
ἡ
ἐλευθεριότης
πρὸς
τὴν
μεγαλοπρέπειαν. |
[4, 1128] |
Τῇ
μέσῃ
δ᾽
ἕξει
οἰκεῖον
|
καὶ |
ἡ
ἐπιδεξιότης
ἐστίν·
τοῦ
δ᾽ |
[4, 1127] |
ἐσθής·
καὶ
γὰρ
ἡ
ὑπερβολὴ
|
καὶ |
ἡ
λίαν
ἔλλειψις
ἀλαζονικόν.
Οἱ |
[4, 1128] |
δυσχεραίνει.
Δοκεῖ
δὲ
ἡ
ἀνάπαυσις
|
καὶ |
ἡ
παιδιὰ
ἐν
τῷ
βίῳ |
[4, 1125] |
μέγα
οἰόμενος·
ἡ
δ᾽
ὀξυφωνία
|
καὶ |
ἡ
ταχυτὴς
διὰ
τούτων.
Τοιοῦτος |
[4, 1127] |
τὰ
αὐτὰ
δὲ
σχεδόν
ἐστι
|
καὶ |
ἡ
τῆς
ἀλαζονείας
καὶ
εἰρωνείας> |
[4, 1120] |
δ᾽
ἀπώλειά
τις
αὑτοῦ
εἶναι
|
καὶ |
ἡ
τῆς
οὐσίας
φθορά,
ὡς |
[4, 1124] |
δι᾽
αὐτῶν
βούλονται·
ᾧ
δὲ
|
καὶ |
ἡ
τιμὴ
μικρόν
ἐστι,
τούτῳ |
[4, 1128] |
ἐν
(παιδιᾶς
μέρει
καὶ
ἀκούειν,
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
ἐλευθερίου
παιδιὰ
διαφέρει |
[4, 1120] |
καὶ
δόσις·
ἡ
δὲ
λῆψις
|
καὶ |
ἡ
φυλακὴ
κτῆσις
μᾶλλον.
Διὸ |
[4, 1121] |
ὡς
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ
|
καὶ |
ἥδεσθαι
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
οἷς |
[4, 1128] |
Ἄλλο
γὰρ
ἄλλῳ
μισητόν
τε
|
καὶ |
ἡδύ.
Τοιαῦτα
δὲ
καὶ
ἀκούσεται· |
[4, 1125] |
τιμῆς
καὶ
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ
|
καὶ |
ἧττον·
ἔστι
δὴ
καὶ
ὡς |
[4, 1125] |
ὀρέξει
τὸ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
|
καὶ |
ἧττον,
καὶ
τὸ
ὅθεν
δεῖ |
[4, 1126] |
δεῖ,
καὶ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ,
|
καὶ |
θᾶττον,
καὶ
πλείω
χρόνον)
οὐ |
[4, 1122] |
(περὶ
θεούς,
ἀναθήματα
καὶ
κατασκευαὶ
|
καὶ |
θυσίαι,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ |
[4, 1122] |
οἷον
τοὺς
τυράννους
πόλεις
πορθοῦντας
|
καὶ |
ἱερὰ
συλῶντας,
ἀλλὰ
πονηροὺς
μᾶλλον |
[4, 1127] |
τὸ
ψεῦδος
εὐλαβήσεται,
ὅ
γε
|
καὶ |
καθ᾽
αὑτὸ
ηὐλαβεῖτο·
ὁ
δὲ |
[4, 1127] |
διαφοράς,
ἑκάστοις
ἀπονέμων
τὸ
πρέπον,
|
καὶ |
καθ᾽
αὑτὸ
μὲν
αἱρούμενος
τὸ |
[4, 1125] |
μεγαλοψύχου
τὸ
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
κακά,
ἀλλὰ
(μᾶλλον
παρορᾶν.
Οὐδ᾽ |
[4, 1120] |
ἔστι
τούτοις
χρῆσθαι
καὶ
εὖ
|
καὶ |
κακῶς·
(ὁ
πλοῦτος
δ᾽
ἐστὶ |
[4, 1122] |
χρυσός,
ἔργον
δὲ
τὸ
μέγα
|
καὶ |
καλόν
(τοῦ
γὰρ
τοιούτου
ἡ |
[4, 1127] |
ἢ
ἧττον
γνωρίμοις,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
κατὰ
τὰς
ἄλλας
διαφοράς,
ἑκάστοις |
[4, 1122] |
οἷον
τὰ
(περὶ
θεούς,
ἀναθήματα
|
καὶ |
κατασκευαὶ
καὶ
θυσίαι,
ὁμοίως
δὲ |
[4, 1123] |
μέλος,
οἷον
ἐρανιστὰς
γαμικῶς
ἑστιῶν,
|
καὶ |
κωμῳδοῖς
χορηγῶν
ἐν
τῇ
παρόδῳ |
[4, 1121] |
πολλοὶ
τῶν
ἀσώτων,
καθάπερ
εἴρηται,
|
καὶ |
λαμβάνουσιν
ὅθεν
μὴ
δεῖ,
καὶ |
[4, 1123] |
μικροῖς
τῶν
δαπανημάτων
πολλὰ
ἀναλίσκει
|
καὶ |
λαμπρύνεται
παρὰ
μέλος,
οἷον
ἐρανιστὰς |
[4, 1124] |
ἀληθείας
μᾶλλον
ἢ
τῆς
δόξης)
|
καὶ |
λέγειν
καὶ
πράττειν
φανερῶς
(παρρησιαστὴς |
[4, 1125] |
εὐτυχήματα
καὶ
φανερὰ
εἶναι
αὑτῶν,
|
καὶ |
λέγουσι
περὶ
αὐτῶν
ὡς
διὰ |
[4, 1125] |
δοκεῖ
εἶναι,
καὶ
φωνὴ
βαρεῖα,
|
καὶ |
λέξις
στάσιμος·
οὐ
γὰρ
σπευστικὸς |
[4, 1121] |
καὶ
ἐν
δυσίν,
ἐν
δόσει
|
καὶ |
λήψει·
καὶ
τὴν
δαπάνην
γὰρ |
[4, 1120] |
(καὶ
μεγάλοις,
καὶ
ταῦτα
ἡδέως·
|
καὶ |
λήψεται
δ᾽
ὅθεν
δεῖ
καὶ |
[4, 1119] |
κρίσεσιν,
(ἀλλὰ
περὶ
δόσιν
χρημάτων
|
καὶ |
λῆψιν,
μᾶλλον
δ᾽
ἐν
τῇ |
[4, 1120] |
μεσότητος
οὔσης
περὶ
χρημάτων
δόσιν
|
καὶ |
λῆψιν,
ὁ
ἐλευθέριος
καὶ
δώσει |
[4, 1126] |
ταῖς
ὁμιλίαις
καὶ
τῷ
συζῆν
|
καὶ |
λόγων
καὶ
πραγμάτων
κοινωνεῖν
οἳ |
[4, 1126] |
Ἔοικε
μὲν
γὰρ
περὶ
ἡδονὰς
|
καὶ |
λύπας
εἶναι
τὰς
ἐν
ταῖς |
[4, 1121] |
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ
καὶ
ἥδεσθαι
|
καὶ |
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
καὶ |
[4, 1127] |
συζῆν
οἱ
μὲν
πρὸς
ἡδονὴν
|
καὶ |
λύπην
ὁμιλοῦντες
εἴρηνται,
περὶ
δὲ |
[4, 1123] |
μεγάλων
ἑαυτὸν
ἀξιοῖ
ἄξιος
ὤν,
|
καὶ |
μάλιστα
τῶν
μεγίστων,
περὶ
ἓν |
[4, 1121] |
μὴ
τιμῶν
γε
τὰ
χρήματα,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἀχθόμενος
εἴ
τι
δέον |
[4, 1122] |
γάρ
ἐστι
κακὸν
τῆς
(ἀσωτίας,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐπὶ
ταύτην
ἁμαρτάνουσιν
ἢ |
[4, 1125] |
μέσον·
ὀρέγονται
δὲ
τῆς
τιμῆς
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ
καὶ
ἧττον· |
[4, 1126] |
(καὶ
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ,
καὶ
θᾶττον, |
[4, 1126] |
οἷς
τε
μὴ
δεῖ
χαλεπαίνοντας
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
πλείω |
[4, 1126] |
καὶ
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ,
παύονται
δὲ |
[4, 1127] |
ἐν
ἀξιώμασι
καὶ
τοῖς
τυχοῦσι,
|
(καὶ |
μᾶλλον
ἢ
ἧττον
γνωρίμοις,
ὁμοίως |
[4, 1128] |
φορτικοί,
γλιχόμενοι
πάντως
τοῦ
γελοίου,
|
καὶ |
μᾶλλον
στοχαζόμενοι
τοῦ
γέλωτα
ποιῆσαι |
[4, 1120] |
ὅσα
δεῖ,
ὁμοίως
ἐν
μικροῖς
|
(καὶ |
μεγάλοις,
καὶ
ταῦτα
ἡδέως·
καὶ |
[4, 1123] |
ἕκαστον
μέγα
ἐν
τῷ
γένει,
|
καὶ |
μεγαλοπρεπέστατον
ἁπλῶς>
μὲν
τὸ
ἐν |
[4, 1123] |
γὰρ
ἀεὶ
ὁ
βελτίων
ἄξιος,
|
καὶ |
μεγίστων
ὁ
ἄριστος.
Τὸν
ὡς |
[4, 1127] |
ἐνδόξων
εἶναι
καὶ
μὴ
ὑπαρχόντων
|
καὶ |
μειζόνων
ἢ
ὑπάρχει,
ὁ
δὲ |
[4, 1124] |
πρωτεύουσιν
ἄλλοι·
καὶ
ἀργὸν
εἶναι
|
καὶ |
μελλητὴν
ἀλλ᾽
ἢ
ὅπου
(τιμὴ |
[4, 1127] |
τὸ
ἦθος,
καθ᾽
ἕκαστον
διελθόντες,
|
καὶ |
μεσότητας
εἶναι
τὰς
ἀρετὰς
πιστεύσαιμεν |
[4, 1125] |
γὰρ
ὁ
πρᾶος
ἀτάραχος
εἶναι
|
καὶ |
μὴ
ἄγεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
πάθους, |
[4, 1126] |
ἢ
δεῖ
καὶ
πλείω
χρόνον,
|
καὶ |
μὴ
διαλλαττομένους
ἄνευ
τιμωρίας
ἢ |
[4, 1120] |
δεῖ
ἢ
λαμβάνειν
ὅθεν
δεῖ
|
καὶ |
μὴ
λαμβάνειν
ὅθεν
οὐ
δεῖ. |
[4, 1121] |
μὲν
οὖν
ἀσωτία
τῷ
διδόναι
|
καὶ |
μὴ
λαμβάνειν
ὑπερβάλλει,
τῷ
δὲ |
[4, 1121] |
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
τὸ
ὑπερβάλλειν
διδόντα
|
καὶ |
μὴ
λαμβάνοντα,
ἠλιθίου
δέ.
Ὁ |
[4, 1128] |
ποιῆσαι
ἢ
τοῦ
λέγειν
εὐσχήμονα
|
καὶ |
μὴ
λυπεῖν
τὸν
σκωπτόμενον·
οἱ |
[4, 1122] |
ἄξια
γὰρ
δεῖ
τούτων
εἶναι,
|
καὶ |
μὴ
μόνον
τῷ
ἔργῳ
ἀλλὰ |
[4, 1120] |
ὄντα
μήτε
φυλακτικόν,
προετικὸν
δὲ
|
καὶ |
μὴ
τιμῶντα
δι᾽
αὐτὰ
τὰ |
[4, 1127] |
ἀλαζὼν
προσποιητικὸς
τῶν
ἐνδόξων
εἶναι
|
καὶ |
μὴ
ὑπαρχόντων
καὶ
μειζόνων
ἢ |
[4, 1127] |
ἕκαστα
καὶ
ἕνεκά
τινος
ποιεῖν
|
καὶ |
μηδενός.
Ἕκαστος
δ᾽
οἷός
ἐστι, |
[4, 1125] |
ἀφεστᾶσι,
(περὶ
δὲ
τὰ
μέτρια
|
καὶ |
μικρὰ
διατιθέασιν
ἡμᾶς
ὡς
δεῖ· |
[4, 1123] |
ἐάν
τε
μετρίων,
ἐάν
τε
|
καὶ |
μικρῶν
ἄξιος
ὢν
ἔτι
ἐλαττόνων |
[4, 1124] |
ἔσται
εὖ
πεπονθώς.
Δοκοῦσι
δὲ
|
καὶ |
μνημονεύειν
οὗ
ἂν
ποιήσωσιν
εὖ, |
[4, 1120] |
διδόντι,
οὐ
τῷ
μὴ
λαμβάνοντι,
|
καὶ |
ὁ
ἔπαινος
δὲ
μᾶλλον.
Καὶ |
[4, 1121] |
αἰσχρόν
τι
πρᾶξαι·
τούτων
δὲ
|
καὶ |
ὁ
κυμινοπρίστης
καὶ
πᾶς
ὁ |
[4, 1122] |
μέντοι
κυβευτὴς
καὶ
ὁ
λωποδύτης
|
καὶ |
ὁ
λῃστὴς
τῶν
ἀνελευθέρων
εἰσίν· |
[4, 1122] |
καὶ
ἀδίκους.
Ὁ
μέντοι
κυβευτὴς
|
καὶ |
ὁ
λωποδύτης
καὶ
ὁ
λῃστὴς |
[4, 1127] |
καλὸν
καὶ
(ἐπαινετόν.
Οὕτω
δὲ
|
καὶ |
ὁ
μὲν
ἀληθευτικὸς
μέσος
ὢν |
[4, 1124] |
μέγιστον
ὄν.
Αἱ
γὰρ
δυναστεῖαι
|
καὶ |
ὁ
πλοῦτος
διὰ
τὴν
τιμήν |
[4, 1123] |
ἐν
μικρῷ
τὸ
καλὸν
ἀπολεῖ,
|
καὶ |
ὅ
τι
ἂν
ποιῇ
μέλλων |
[4, 1125] |
ψέγομεν
ὡς
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
|
καὶ |
ὅθεν
οὐ
δεῖ
(τῆς
τιμῆς |
[4, 1126] |
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
προσήκει
συνήθων
|
καὶ |
ὀθνείων
φροντίζειν,
οὐδ᾽
αὖ
λυπεῖν. |
[4, 1128] |
τῷ
σκώπτειν
μᾶλλον
ἢ
δεῖ,
|
καὶ |
οἱ
βωμολόχοι
(εὐτράπελοι
προσαγορεύονται
ὡς |
[4, 1124] |
Οἱ
γὰρ
εὐγενεῖς
ἀξιοῦνται
τιμῆς
|
καὶ |
οἱ
δυναστεύοντες
ἢ
πλουτοῦντες·
ἐν |
[4, 1126] |
οἷς
(δεῖ
ἠλίθιοι
δοκοῦσιν
εἶναι,
|
καὶ |
οἱ
μὴ
ὡς
δεῖ
μηδ᾽ |
[4, 1120] |
αὑτῶν
ἔργα,
ὥσπερ
οἱ
γονεῖς
|
καὶ |
οἱ
ποιηταί.
Πλουτεῖν
δ᾽
οὐ |
[4, 1124] |
ταῦτα.
Ὑπερόπται
δὲ
καὶ
ὑβρισταὶ
|
καὶ |
οἱ
(τὰ
τοιαῦτα
ἔχοντες
ἀγαθὰ |
[4, 1125] |
καὶ
πάντες
οἱ
κόλακες
θητικοὶ
|
καὶ |
οἱ
ταπεινοὶ
κόλακες.
Οὐδὲ
θαυμαστικός· |
[4, 1122] |
ἀμφότεροι
πραγματεύονται
καὶ
ὀνείδη
ὑπομένουσιν,
|
καὶ |
(οἳ
μὲν
κινδύνους
τοὺς
μεγίστους |
[4, 1121] |
ὁλόκληρος
παραγίνεται,
ἀλλ᾽
ἐνίοτε
χωρίζεται,
|
(καὶ |
οἳ
μὲν
τῇ
λήψει
ὑπερβάλλουσιν, |
[4, 1128] |
ἐνταῦθα
εἶναι
ὁμιλία
τις
ἐμμελής,
|
~(καὶ |
οἷα
δεῖ
λέγειν
καὶ
ὥς, |
[4, 1123] |
ἔχει
τι
ὅμοιον.
Μεγαλοπρεποῦς
δὲ
|
καὶ |
οἶκον
κατασκευάσασθαι
πρεπόντως
τῷ
πλούτῳ |
[4, 1124] |
τὰ
εὐτυχήματα·
(οὐ
δυνάμενοι
δὲφέρειν
|
καὶ |
οἰόμενοι
τῶν
ἄλλων
ὑπερέχειν
ἐκείνων |
[4, 1125] |
μὲν
οὖν
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
|
καὶ |
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμενος,
ἔτι
δὲ |
[4, 1126] |
οὖν
ὀργίλοι
ταχέως
μὲν
ὀργίζονται
|
καὶ |
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
ἐφ᾽ |
[4, 1122] |
δὲ
τὸ
ὀρθῶς.
Πρέπει
(δὲ
|
(καὶ) |
οἷς
τοιαῦτα
προϋπάρχει
δι᾽
αὐτῶν |
[4, 1124] |
ὅπου
(τιμὴ
μεγάλη
ἢ
ἔργον,
|
καὶ |
ὀλίγων
μὲν
πρακτικόν,
μεγάλων
δὲ |
[4, 1122] |
Κέρδους
γὰρ
ἕνεκα
ἀμφότεροι
πραγματεύονται
|
καὶ |
ὀνείδη
ὑπομένουσιν,
καὶ
(οἳ
μὲν |
[4, 1124] |
ὀλίγων
μὲν
πρακτικόν,
μεγάλων
δὲ
|
καὶ |
ὀνομαστῶν.
Ἀναγκαῖον
δὲ
καὶ
φανερομισῆ |
[4, 1122] |
οὗτοι
ὅθεν
οὐ
δεῖ
λαμβάνουσι,
|
καὶ |
ὁπόσον
οὐ
δεῖ.
Κοινὸν
δ᾽ |
[4, 1120] |
οὖν
δώσει
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα
|
(καὶ |
ὀρθῶς·
οἷς
γὰρ
δεῖ
καὶ |
[4, 1120] |
καὶ
δαπανήσει
εἰς
ἃ
δεῖ
|
καὶ |
ὅσα
δεῖ,
ὁμοίως
ἐν
μικροῖς |
[4, 1120] |
καὶ
λήψεται
δ᾽
ὅθεν
δεῖ
|
καὶ |
ὅσα
δεῖ.
Τῆς
ἀρετῆς
γὰρ |
[4, 1127] |
τις
αὑτῷ
γίνηται
εἰς
χρήματα
|
καὶ |
ὅσα
διὰ
χρημάτων,
(κόλαξ·
ὁ |
[4, 1120] |
(καὶ
ὀρθῶς·
οἷς
γὰρ
δεῖ
|
καὶ |
ὅσα
καὶ
ὅτε,
καὶ
τἆλλα |
[4, 1122] |
καὶ
περὶ
πᾶν
τὸ
δαιμόνιον,
|
καὶ |
ὅσα
πρὸς
τὸ
κοινὸν
εὐφιλοτίμητά |
[4, 1122] |
τοῖς
εὐγενέσι
καὶ
τοῖς
ἐνδόξοις
|
καὶ |
ὅσα
τοιαῦτα·
πάντα
γὰρ
ταῦτα |
[4, 1122] |
δ᾽
ὑπερβολὴ
βαναυσία
καὶ
ἀπειροκαλία
|
καὶ |
ὅσαι
τοιαῦται,
οὐχ
ὑπερβάλλουσαι
τῷ |
[4, 1125] |
καὶ
ὡς
δεῖ
καὶ
ὅτε
|
καὶ |
ὅσον
χρόνον,
ἐπαινεῖται·
πρᾶος
δὴ |
[4, 1124] |
τὸ
ὀλίγα
τιμᾶν,
μεγαλοκίνδυνος
δέ,
|
καὶ |
ὅταν
κινδυνεύῃ,
ἀφειδὴς
τοῦ
βίου |
[4, 1125] |
ἔτι
δὲ
καὶ
ὡς
δεῖ
|
καὶ |
ὅτε
καὶ
ὅσον
χρόνον,
ἐπαινεῖται· |
[4, 1120] |
ἵνα
ἔχῃ
διδόναι
οἷς
δεῖ
|
καὶ |
ὅτε
καὶ
οὗ
καλόν.
Ἐλευθερίου |
[4, 1120] |
οἷς
γὰρ
δεῖ
καὶ
ὅσα
|
καὶ |
ὅτε,
καὶ
τἆλλα
ὅσα
ἕπεται |
[4, 1126] |
ἕξεις
ψεκταί
εἰσιν,
οὐκ
ἄδηλον,
|
καὶ |
ὅτι
ἡ
μέση
τούτων
ἐπαινετή, |
[4, 1121] |
εἶναι
διά
τε
τὰ
εἰρημένα,
|
καὶ |
ὅτι
ὃ
μὲν
ὠφελεῖ
πολλούς, |
[4, 1124] |
ἀρετῶν·
μείζους
γὰρ
αὐτὰς
ποιεῖ,
|
καὶ |
οὐ
γίνεται
ἄνευ
ἐκείνων.
Διὰ |
[4, 1121] |
τοῦ
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ
δίδωσι
|
καὶ |
οὐ
λαμβάνει,
οὐδέτερον
δ᾽
ὡς |
[4, 1121] |
ἐλευθέριος·
δώσει
γὰρ
οἷς
δεῖ,
|
(καὶ |
οὐ
λήψεται
ὅθεν
οὐ
δεῖ. |
[4, 1128] |
ὡς
χαρίεντες·
ὅτι
δὲ
διαφέρουσι,
|
καὶ |
οὐ
μικρόν,
ἐκ
τῶν
εἰρημένων |
[4, 1120] |
διδόναι
οἷς
δεῖ
καὶ
ὅτε
|
καὶ |
οὗ
καλόν.
Ἐλευθερίου
δ᾽
ἐστὶ |
[4, 1123] |
θείημεν
ὃ
τοῖς
θεοῖς
ἀπονέμομεν,
|
καὶ |
οὗ
μάλιστ᾽
ἐφίενται
οἱ
ἐν |
[4, 1123] |
καὶ
διὰ
ταῦτα
οἰόμενος
θαυμάζεσθαι,
|
καὶ |
οὗ
μὲν
δεῖ
πολλὰ
ἀναλῶσαι, |
[4, 1126] |
οἱ
πάντα
πρὸς
ἡδονὴν
ἐπαινοῦντες
|
καὶ |
οὐθὲν
ἀντιτείνοντες,
ἀλλ᾽
οἰόμενοι
δεῖν |
[4, 1124] |
(μετρίως
ἕξει,
ὅπως
ἂν
γίνηται,
|
καὶ |
οὔτ᾽
εὐτυχῶν
περιχαρὴς
ἔσται
οὔτ᾽ |
[4, 1128] |
βωμολόχος
ἥττων
ἐστὶ
τοῦ
γελοίου,
|
καὶ |
οὔτε
ἑαυτοῦ
οὔτε
(τῶν
ἄλλων |
[4, 1127] |
(ὑπάρχοντα
ὁμολογῶν
εἶναι
περὶ
αὑτόν,
|
καὶ |
οὔτε
μείζω
οὔτε
ἐλάττω.
Ἔστι |
[4, 1127] |
φεύγοντες
τὸ
ὀγκηρόν·
(μάλιστα
δὲ
|
καὶ |
οὗτοι
τὰ
ἔνδοξα
ἀπαρνοῦνται,
οἷον |
[4, 1123] |
τῷ
πλούτῳ
(κόσμος
γάρ
τις
|
καὶ |
οὗτος)
καὶ
περὶ
ταῦτα
μᾶλλον |
[4, 1127] |
ἐστι,
τοιαῦτα
λέγει
καὶ
πράττει
|
καὶ |
οὕτω
ζῇ,
ἐὰν
μή
τινος |
[4, 1121] |
λῆψιν
ὑπερβάλλουσι
τῷ
πάντοθεν
λαμβάνειν
|
καὶ |
πᾶν,
οἷον
οἱ
τὰς
ἀνελευθέρους |
[4, 1123] |
ἐλάχιστον
ἀναλώσαι,
καὶ
ταῦτ᾽
ὀδυρόμενος,
|
καὶ |
πάντ᾽
οἰόμενος
μείζω
ποιεῖν
ἢ |
[4, 1126] |
οἷς
δεῖ
καὶ
ὡς
δεῖ
|
καὶ |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα,
αἱ
δ᾽ |
[4, 1120] |
ἄπειροί
τε
γὰρ
τῆς
ἐνδείας,
|
καὶ |
πάντες
ἀγαπῶσι
μᾶλλον
τὰ
αὑτῶν |
[4, 1125] |
ἢ
φίλον·
~(δουλικὸν
γάρ·
διὸ
|
καὶ |
πάντες
οἱ
κόλακες
θητικοὶ
καὶ |
[4, 1121] |
τὰς
ἀνελευθέρους
ἐργασίας
ἐργαζόμενοι,
πορνοβοσκοὶ
|
καὶ |
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι,
καὶ
τοκισταὶ |
[4, 1121] |
μηδὲν
τοῦ
καλοῦ
φροντίζειν
ὀλιγώρως
|
καὶ |
πάντοθεν
λαμβάνουσιν·
διδόναι
γὰρ
ἐπιθυμοῦσι, |
[4, 1121] |
τούτων
δὲ
καὶ
ὁ
κυμινοπρίστης
|
καὶ |
πᾶς
ὁ
τοιοῦτος·
ὠνόμασται
δ᾽ |
[4, 1121] |
ἐστίν
(δοκεῖ
γὰρ
τὸ
γῆρας
|
καὶ |
πᾶσα
ἀδυναμία
ἀνελευθέρους
ποιεῖν)
καὶ |
[4, 1122] |
οὐ
δεῖ
κερδαίνειν
βουλόμενοι
αἰσχροκερδεῖς·
|
καὶ |
πᾶσαι
δὴ
αἱ
τοιαῦται
λήψεις |
[4, 1124] |
καὶ
περὶ
πλοῦτον
καὶ
δυναστείαν
|
καὶ |
πᾶσαν
εὐτυχίαν
καὶ
ἀτυχίαν
(μετρίως |
[4, 1128] |
παιδιὰ
διαφέρει
τῆς
τοῦ
ἀνδραποδώδους,
|
καὶ |
πεπαιδευμένου
καὶ
ἀπαιδεύτου.
Ἴδοι
δ᾽ |
[4, 1122] |
Δόξαι
δ᾽
ἂν
ἀκόλουθον
εἶναι
|
καὶ |
περὶ
μεγαλοπρεπείας
διελθεῖν.
Δοκεῖ
γὰρ |
[4, 1123] |
σπουδάζει
ἢ
οἱ
ἐν
ἀξιώματι,
|
καὶ |
περὶ
ξένων
δὲ
ὑποδοχὰς
καὶ |
[4, 1122] |
πρὸς
αὐτόν,
καὶ
ἐν
ᾧ
|
καὶ |
περὶ
ὅ.
Ὁ
δ᾽
ἐν |
[4, 1122] |
κατασκευαὶ
καὶ
θυσίαι,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
πᾶν
τὸ
δαιμόνιον,
καὶ |
[4, 1124] |
περὶ
τιμάς,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
πλοῦτον
καὶ
δυναστείαν
καὶ |
[4, 1127] |
δὲ
(μετρίως
χρώμενοι
τῇ
εἰρωνείᾳ
|
καὶ |
περὶ
τὰ
μὴ
λίαν
ἐμποδὼν |
[4, 1125] |
πως.
Ἔοικε
δὲ
τοῦτ᾽
εἶναι
|
καὶ |
περὶ
τὰς
ἄλλας
ἀρετάς.
Ἀντικεῖσθαι |
[4, 1128] |
τοιούτων
ἀκούειν.
Δῆλον
δ᾽
ὡς
|
καὶ |
περὶ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑπερβολή
τε |
[4, 1123] |
(κόσμος
γάρ
τις
καὶ
οὗτος)
|
καὶ |
περὶ
ταῦτα
μᾶλλον
δαπανᾶν
ὅσα |
[4, 1125] |
μεγάλην,
ὥσπερ
εἴρηται.
(ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
περὶ
ταύτην
εἶναι
ἀρετή
τις, |
[4, 1126] |
χαλεπαίνοντας
καὶ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
|
καὶ |
πλείω
χρόνον,
καὶ
μὴ
διαλλαττομένους |
[4, 1126] |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ,
καὶ
θᾶττον,
|
καὶ |
πλείω
χρόνον)
οὐ
μὴν
ἅπαντά |
[4, 1120] |
ἔχων
τὴν
περὶ
τοῦτο
ἀρετήν·
|
καὶ |
πλούτῳ
δὴ
χρήσεται
ἄριστα
ὁ |
[4, 1128] |
ἃ
γὰρ
ὑπομένει
ἀκούων,
ταῦτα
|
καὶ |
ποιεῖν
δοκεῖ.
Οὐ
δὴ
πᾶν |
[4, 1121] |
Καὶ
διατείνει
δ᾽
ἐπὶ
πολύ,
|
καὶ |
πολυειδές
ἐστιν·
πολλοὶ
γὰρ
τρόποι |
[4, 1126] |
τοὔνομα.
Οἱ
δὲ
πικροὶ
(δυσδιάλυτοι,
|
καὶ |
πολὺν
χρόνον
ὀργίζονται·
κατέχουσι
γὰρ |
[4, 1126] |
καὶ
τίσι
καὶ
ἐπὶ
ποίοις
|
καὶ |
πόσον
χρόνον
ὀργιστέον,
καὶ
τὸ |
[4, 1126] |
καὶ
τῷ
συζῆν
καὶ
λόγων
|
καὶ |
πραγμάτων
κοινωνεῖν
οἳ
μὲν
ἄρεσκοι |
[4, 1127] |
ψευδομένων
εἴπωμεν
(ὁμοίως
ἐν
λόγοις
|
καὶ |
πράξεσι
καὶ
τῷ
προσποιήματι.
Δοκεῖ |
[4, 1128] |
δὲ
πᾶσαι
περὶ
λόγων
τινῶν
|
καὶ |
πράξεων
κοινωνίαν.
Διαφέρουσι
δ᾽
ὅτι |
[4, 1126] |
ἐνίοτε
γὰρ
τοὺς
ἐλλείποντας
ἐπαινοῦμεν
|
καὶ |
πράους
φαμέν,
(καὶ
τοὺς
χαλεπαίνοντας |
[4, 1127] |
δ᾽
οἷός
ἐστι,
τοιαῦτα
λέγει
|
καὶ |
πράττει
καὶ
οὕτω
ζῇ,
ἐὰν |
[4, 1124] |
ἢ
τῆς
δόξης)
καὶ
λέγειν
|
καὶ |
πράττειν
φανερῶς
(παρρησιαστὴς
γὰρ
διὰ |
[4, 1122] |
οὕτω
γὰρ
ἔσται
μέγα
δαπάνημα
|
καὶ |
πρέπον
τῷ
ἔργῳ.
Ὥστε
τὸ |
[4, 1122] |
δὴ
τοῦ
μεγαλοπρεποῦς
δαπάναι
μεγάλαι
|
καὶ |
πρέπουσαι.
Τοιαῦτα
δὴ
καὶ
τὰ |
[4, 1122] |
ἀκριβολογία
μικροπρεπές.
Καὶ
πῶς
κάλλιστον
|
καὶ |
πρεπωδέστατον,
σκέψαιτ᾽
ἂν
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1126] |
καλὸν
ἢ
βλαβερὸν
συνηδύνειν,
δυσχερανεῖ,
|
καὶ |
προαιρήσεται
λυπεῖν·
κἂν
τῷ
ποιοῦντι |
[4, 1122] |
ταῖς
ἀρεταῖς.
Καὶ
ἔτι
ἡδέως
|
καὶ |
προετικῶς·
ἡ
γὰρ
ἀκριβολογία
μικροπρεπές. |
[4, 1124] |
(εἰρωνεία
δὲ)
πρὸς
τοὺς
πολλούς)
|
καὶ |
πρὸς
ἄλλον
μὴ
δύνασθαι
ζῆν |
[4, 1123] |
δέ.
Ὁ
δὲ
μικρόψυχος
ἐλλείπει
|
καὶ |
πρὸς
ἑαυτὸν
(καὶ
πρὸς
τὸ |
[4, 1124] |
ἢ
μόλις,
ὑπηρετεῖν
δὲ
προθύμως,
|
καὶ |
πρὸς
μὲν
τοὺς
ἐν
ἀξιώματι |
[4, 1126] |
δ᾽
εἰσὶν
οἱ
ἀκρόχολοι
ὀξεῖς
|
καὶ |
πρὸς
πᾶν
ὀργίλοι
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1126] |
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ
τὸ
τιμωρεῖσθαι·
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
συμβιοῦν
οἱ
χαλεποὶ |
[4, 1123] |
μικρόψυχος
ἐλλείπει
καὶ
πρὸς
ἑαυτὸν
|
(καὶ |
πρὸς
τὸ
τοῦ
μεγαλοψύχου
ἀξίωμα. |
[4, 1122] |
Ἐν
ἅπασι
δ᾽
ὥσπερ
εἴρηται,
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
πράττοντα
ἀναφέρεται
τὸ |
[4, 1122] |
σκέψαιτ᾽
ἂν
μᾶλλον
ἢ
πόσου
|
καὶ |
(πῶς
ἐλαχίστου.
Ἀναγκαῖον
δὴ
καὶ |
[4, 1126] |
δυναμένους
ἄρχειν.
Ὁ
δὴ
πόσον
|
καὶ |
πῶς
παρεκβαίνων
ψεκτός,
οὐ
ῥᾴδιον |
[4, 1124] |
τῶν
μὲν
γὰρ
ὑπερέχειν
χαλεπὸν
|
καὶ |
σεμνόν,
τῶν
δὲ
ῥᾴδιον,
καὶ |
[4, 1128] |
τοῖς
τε
λέγουσι
δυσχεραίνοντες
ἄγροικοι
|
καὶ |
σκληροὶ
δοκοῦσιν
εἶναι.
Οἱ
δ᾽ |
[4, 1123] |
ὅ
τι
ἂν
ποιῇ
μέλλων
|
καὶ |
(σκοπῶν
πῶς
ἂν
ἐλάχιστον
ἀναλώσαι, |
[4, 1128] |
λοιδορεῖν
κωλύουσιν·
ἔδει
δ᾽
ἴσως
|
καὶ |
σκώπτειν.
Ὁ
δὴ
χαρίεις
καὶ |
[4, 1123] |
σώματι,
οἱ
μικροὶ
δ᾽
ἀστεῖοι
|
καὶ |
σύμμετροι,
καλοὶ
δ᾽
οὔ.
Ὁ |
[4, 1121] |
καὶ
πᾶσα
ἀδυναμία
ἀνελευθέρους
ποιεῖν)
|
καὶ |
συμφυέστερον
τοῖς
ἀνθρώποις
(τῆς
ἀσωτίας· |
[4, 1126] |
γὰρ
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
γνωρίμους
|
καὶ |
συνήθεις
καὶ
ἀσυνήθεις
αὐτὸ
ποιήσει, |
[4, 1125] |
εἶτα
ἐξελέγχονται·
(καὶ
ἐσθῆτι
κοσμοῦνται
|
καὶ |
σχήματι
καὶ
τοῖς
τοιούτοις,
καὶ |
[4, 1127] |
οὗτοι
τὰ
ἔνδοξα
ἀπαρνοῦνται,
οἷον
|
καὶ |
Σωκράτης
ἐποίει.
Οἱ
δὲ
τὰ |
[4, 1125] |
τὸν
δ᾽
ἀφιλότιμον
ὡς
μέτριον
|
καὶ |
σώφρονα,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[4, 1122] |
μεγάλαι
καὶ
πρέπουσαι.
Τοιαῦτα
δὴ
|
καὶ |
τὰ
ἔργα·
οὕτω
γὰρ
ἔσται |
[4, 1124] |
ὑπερόπται
δοκοῦσιν
εἶναι.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
εὐτυχήματα
συμβάλλεσθαι
πρὸς
μεγαλοψυχίαν. |
[4, 1128] |
ἐκ
τῶν
κινήσεων
κρίνεται,
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
ἤθη.
Ἐπιπολάζοντος
δὲ
τοῦ |
[4, 1120] |
ποιεῖν
ἢ
τὸ
εὖ
πάσχειν,
|
καὶ |
τὰ
καλὰ
πράττειν
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1123] |
δὲ
μικροπρεπὴς
περὶ
πάντα
ἐλλείψει,
|
καὶ |
τὰ
μέγιστα
ἀναλώσας
ἐν
μικρῷ |
[4, 1124] |
τοῦ
ποιήσαντος,
βούλεται
δ᾽
ὑπερέχειν)
|
καὶ |
(τὰ
μὲν
ἡδέως
ἀκούειν,
τὰ |
[4, 1124] |
ἀγαθῷ
ὑπερέχον
πᾶν
ἐντιμότερον.
Διὸ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
μεγαλοψυχοτέρους
ποιεῖ·
τιμῶνται |
[4, 1120] |
δοκεῖ
ῥᾴδιον
εἶναι
ταῖς
δόσεσι
|
καὶ |
ταῖς
δαπάναις
ὑπερβάλλειν.
Τῆς
ἐλευθεριότητος |
[4, 1124] |
ἡ
τιμὴ
μικρόν
ἐστι,
τούτῳ
|
καὶ |
τἆλλα.
(Διὸ
ὑπερόπται
δοκοῦσιν
εἶναι. |
[4, 1120] |
δεῖ
καὶ
ὅσα
καὶ
ὅτε,
|
καὶ |
τἆλλα
ὅσα
ἕπεται
τῇ
ὀρθῇ |
[4, 1127] |
καὶ
αὐτή.
Οὐ
χεῖρον
δὲ
|
καὶ |
(τὰς
τοιαύτας
ἐπελθεῖν·
μᾶλλόν
τε |
[4, 1125] |
χαῦνοι
ἠλίθιοι
καὶ
ἑαυτοὺς
ἀγνοοῦντες,
|
καὶ |
ταῦτ᾽
ἐπιφανῶς·
οὐ
γὰρ
ἄξιοι |
[4, 1123] |
(σκοπῶν
πῶς
ἂν
ἐλάχιστον
ἀναλώσαι,
|
καὶ |
ταῦτ᾽
ὀδυρόμενος,
καὶ
πάντ᾽
οἰόμενος |
[4, 1120] |
ὅσα
ἕπεται
τῇ
ὀρθῇ
δόσει·
|
καὶ |
ταῦτα
ἡδέως
ἢ
ἀλύπως·
τὸ |
[4, 1120] |
ὁμοίως
ἐν
μικροῖς
(καὶ
μεγάλοις,
|
καὶ |
ταῦτα
ἡδέως·
καὶ
λήψεται
δ᾽ |
[4, 1126] |
τῷ
ποιοῦντι
δ᾽
ἀσχημοσύνην
φέρῃ,
|
καὶ |
ταύτην
μὴ
μικράν,
ἢ
βλάβην, |
[4, 1123] |
καὶ
ἀνθρώποις,
οὐδ᾽
ἐν
ἱερῷ
|
καὶ |
τάφῳ.
Καὶ
ἐπεὶ
τῶν
δαπανημάτων |
[4, 1128] |
μὴ
λυπεῖν
τὸν
ἀκούοντα
ἢ
|
καὶ |
τέρπειν;
Ἢ
καὶ
τό
γε |
[4, 1121] |
τῇ
τ᾽
ἐλλείψει
τῆς
δόσεως
|
καὶ |
τῇ
ὑπερβολῇ
τῆς
λήψεως,
οὐ |
[4, 1121] |
δυσίν,
ἐν
δόσει
καὶ
λήψει·
|
καὶ |
τὴν
δαπάνην
γὰρ
εἰς
τὴν |
[4, 1124] |
ἀκούειν,
τὰ
δ᾽
ἀηδῶς·
διὸ
|
καὶ |
τὴν
Θέτιν
οὐ
λέγειν
τὰς |
[4, 1119] |
περὶ
χρήματα
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις·
|
καὶ |
τὴν
μὲν
ἀνελευθερίαν
προσάπτομεν
ἀεὶ |
[4, 1122] |
πράττοντα
ἀναφέρεται
τὸ
τίς
(ὢν
|
καὶ |
τίνων
ὑπαρχόντων·
ἄξια
γὰρ
δεῖ |
[4, 1126] |
γὰρ
ῥᾴδιον
διορίσαι
τὸ
πῶς
|
καὶ |
τίσι
καὶ
ἐπὶ
ποίοις
καὶ |
[4, 1128] |
ἀκούοντα
ἢ
καὶ
τέρπειν;
Ἢ
|
καὶ |
τό
γε
τοιοῦτον
ἀόριστον;
Ἄλλο |
[4, 1122] |
ἠλίθιος·
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
γὰρ
|
καὶ |
τὸ
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν
δὲ |
[4, 1128] |
(ὥστ᾽
οὐκ
αἰσχυντέον)
φαύλου
δὲ
|
καὶ |
τὸ
εἶναι
τοιοῦτον
οἷον
πράττειν |
[4, 1128] |
δὲ
καὶ
ἀκούειν.
Διοίσει
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἐν
τοιούτοις
λέγειν
ἢ |
[4, 1123] |
μάλιστ᾽
ἐφίενται
οἱ
ἐν
ἀξιώματι,
|
καὶ |
τὸ
ἐπὶ
τοῖς
καλλίστοις
(ἆθλον· |
[4, 1120] |
δόσει
ἕπεται
τὸ
εὖ
ποιεῖν
|
καὶ |
τὸ
καλὰ
πράττειν,
τῇ
δὲ |
[4, 1123] |
μεγέθει
γὰρ
ἡ
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ
|
καὶ |
τὸ
κάλλος
ἐν
μεγάλῳ
σώματι, |
[4, 1121] |
~(Ἐὰν
δὲ
παρὰ
τὸ
δέον
|
καὶ |
τὸ
καλῶς
ἔχον
συμβαίνῃ
αὐτῷ |
[4, 1125] |
δ᾽
ἔστιν
ὑπερβολὴ
καὶ
ἔλλειψις,
|
καὶ |
τὸ
μέσον·
ὀρέγονται
δὲ
τῆς |
[4, 1126] |
ποίοις
καὶ
πόσον
χρόνον
ὀργιστέον,
|
καὶ |
τὸ
μέχρι
τίνος
ὀρθῶς
ποιεῖ |
[4, 1128] |
Εἰ
δ᾽
ἡ
ἀναισχυντία
φαῦλον
|
καὶ |
τὸ
μὴ
αἰδεῖσθαι
τὰ
αἰσχρὰ |
[4, 1124] |
ἃ
πεπόνθεσαν
εὖ.
Μεγαλοψύχου
δὲ
|
καὶ |
τὸ
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ
μόλις, |
[4, 1125] |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
ἧττον,
|
καὶ |
τὸ
ὅθεν
δεῖ
καὶ
ὡς |
[4, 1126] |
ἀναφέρων
δὲ
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
καὶ |
τὸ
συμφέρον
στοχάσεται
(τοῦ
μὴ |
[4, 1120] |
καλόν.
Ἐλευθερίου
δ᾽
ἐστὶ
(σφόδρα
|
καὶ |
τὸ
ὑπερβάλλειν
ἐν
τῇ
δόσει, |
[4, 1128] |
ἄλλων
ἀπεχόμενος
εἰ
γέλωτα
ποιήσει,
|
καὶ |
τοιαῦτα
λέγων
(ὧν
οὐδὲν
ἂν |
[4, 1122] |
αὐτοῖς
μέτεστιν,
καὶ
τοῖς
εὐγενέσι
|
καὶ |
τοῖς
ἐνδόξοις
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα· |
[4, 1122] |
προγόνων
ἢ
ὧν
αὐτοῖς
μέτεστιν,
|
καὶ |
τοῖς
εὐγενέσι
καὶ
τοῖς
ἐνδόξοις |
[4, 1126] |
δ᾽
οἱ
τοιοῦτοι
ἑαυτοῖς
ὀχληρότατοι
|
καὶ |
τοῖς
μάλιστα
φίλοις.
Χαλεποὺς
δὲ |
[4, 1121] |
δεῖ
πένεσθαι,
τούτους
πλουσίους
ποιοῦσι,
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
μετρίοις
τὰ
ἤθη |
[4, 1125] |
(καὶ
ἐσθῆτι
κοσμοῦνται
καὶ
σχήματι
|
καὶ |
τοῖς
τοιούτοις,
καὶ
βούλονται
τὰ |
[4, 1127] |
δ᾽
ὁμιλήσει
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασι
|
καὶ |
τοῖς
τυχοῦσι,
(καὶ
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1121] |
πορνοβοσκοὶ
καὶ
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι,
|
καὶ |
τοκισταὶ
κατὰ
μικρὰ
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1120] |
δὲ
κατ᾽
ἀρετὴν
πράξεις
καλαὶ
|
καὶ |
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα.
Καὶ
ὁ |
[4, 1126] |
ἐναντίας
τούτοις
(πρὸς
πάντα
ἀντιτείνοντες
|
καὶ |
τοῦ
λυπεῖν
οὐδ᾽
ὁτιοῦν
φροντίζοντες |
[4, 1126] |
φιλίας,
ὅτι
ἄνευ
πάθους
ἐστὶ
|
καὶ |
τοῦ
στέργειν
οἷς
ὁμιλεῖ·
οὐ |
[4, 1126] |
ὀργίλοι
καὶ
ἐπὶ
παντί·
ὅθεν
|
καὶ |
τοὔνομα.
Οἱ
δὲ
πικροὶ
(δυσδιάλυτοι, |
[4, 1126] |
ἀμυντικός,
τὸ
δὲ
προπηλακιζόμενον
ἀνέχεσθαι
|
καὶ |
τοὺς
οἰκείους
περιορᾶν
ἀνδραποδῶδες.
Ἡ |
[4, 1126] |
ἐλλείποντας
ἐπαινοῦμεν
καὶ
πράους
φαμέν,
|
(καὶ |
τοὺς
χαλεπαίνοντας
ἀνδρώδεις
ὡς
δυναμένους |
[4, 1122] |
φαίνεται·
πάντες
γὰρ
ἕνεκα
κέρδους,
|
καὶ |
τούτου
μικροῦ,
ὀνείδη
ὑπομένουσιν.
Τοὺς |
[4, 1123] |
εἰρημένος.
(Ὁ
γὰρ
μικρῶν
ἄξιος
|
καὶ |
τούτων
ἀξιῶν
ἑαυτὸν
σώφρων,
μεγαλόψυχος |
[4, 1127] |
μέσος
αὐθέκαστός
τις
ὢν
ἀληθευτικὸς
|
καὶ |
τῷ
βίῳ
καὶ
τῷ
λόγῳ, |
[4, 1127] |
ὢν
ἀληθευτικὸς
καὶ
τῷ
βίῳ
|
καὶ |
τῷ
λόγῳ,
τὰ
(ὑπάρχοντα
ὁμολογῶν |
[4, 1122] |
μὴ
μόνον
τῷ
ἔργῳ
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
ποιοῦντι
πρέπειν.
Διὸ
πένης |
[4, 1127] |
(ὁμοίως
ἐν
λόγοις
καὶ
πράξεσι
|
καὶ |
τῷ
προσποιήματι.
Δοκεῖ
δὴ
ὁ |
[4, 1121] |
εἰ
μὴ
δέον
τι
ἀνάλωσεν,
|
καὶ |
τῷ
Σιμωνίδῃ
οὐκ
ἀρεσκόμενος.
Ὁ |
[4, 1128] |
τῶν
πλείστων
χαιρόντων
τῇ
παιδιᾷ
|
καὶ |
τῷ
σκώπτειν
μᾶλλον
ἢ
δεῖ, |
[4, 1126] |
εἰρήσθωσαν.
Ἐν
δὲ
ταῖς
ὁμιλίαις
|
καὶ |
τῷ
συζῆν
καὶ
λόγων
καὶ |
[4, 1127] |
συνεπόμενος,
λέγω
δὲ
(τῷ
καλῷ
|
καὶ |
τῷ
συμφέροντι.
Καὶ
ἡδονῆς
δ᾽ |
[4, 1127] |
προαιρέσει·
(κατὰ
τὴν
ἕξιν
γὰρ
|
καὶ |
τῷ
τοιόσδε
εἶναι
ἀλαζών
ἐστιν) |
[4, 1125] |
ὄντος
τοῦ
μέσου,
σχεδὸν
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἄκρων,
ἐπὶ
τὸ
μέσον |
[4, 1122] |
ἀσωτίαν.
Περὶ
μὲν
οὖν
ἐλευθεριότητος
|
καὶ |
τῶν
ἀντικειμένων
κακιῶν
τοσαῦτ᾽
εἰρήσθω. |
[4, 1125] |
ὡς
ἀνάξιοι
ὄντες,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν.
Οἱ
δὲ |
[4, 1125] |
καὶ
τῶν
πράξεων
τῶν
καλῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ὡς
ἀνάξιοι
ὄντες, |
[4, 1128] |
ἐκ
τῶν
κωμῳδιῶν
τῶν
παλαιῶν
|
καὶ |
τῶν
καινῶν·
τοῖς
μὲν
γὰρ |
[4, 1128] |
ἤθη.
Ἐπιπολάζοντος
δὲ
τοῦ
γελοίου,
|
καὶ |
τῶν
πλείστων
χαιρόντων
τῇ
παιδιᾷ |
[4, 1125] |
τῶν
κατ᾽
ἀξίαν,
ἀφίστανται
δὲ
|
καὶ |
τῶν
πράξεων
τῶν
καλῶν
καὶ |
[4, 1124] |
οὐκ
ἔστι
ταῦτα.
Ὑπερόπται
δὲ
|
καὶ |
ὑβρισταὶ
καὶ
οἱ
(τὰ
τοιαῦτα |
[4, 1122] |
δὲ
δαπάνην
τοῦ
ἔργου,
ἢ
|
καὶ |
ὑπερβάλλειν.
Δαπανήσει
δὲ
τὰ
τοιαῦτα |
[4, 1125] |
καὶ
δόσει
χρημάτων
μεσότης
ἔστι
|
καὶ |
ὑπερβολή
τε
καὶ
ἔλλειψις,
οὕτω |
[4, 1121] |
ἐστι
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἡλικίας
|
καὶ |
ὑπὸ
τῆς
ἀπορίας,
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1121] |
ἀνελευθέρου.
Εὐίατός
τε
γάρ
ἐστι
|
καὶ |
ὑπὸ
τῆς
ἡλικίας
καὶ
ὑπὸ |
[4, 1124] |
καὶ
ἐπὶ
μὲν
ταῖς
μεγάλαις
|
καὶ |
ὑπὸ
τῶν
σπουδαίων
μετρίως
ἡσθήσεται, |
[4, 1125] |
τοιούτοις,
καὶ
βούλονται
τὰ
εὐτυχήματα
|
καὶ |
φανερὰ
εἶναι
αὑτῶν,
καὶ
λέγουσι |
[4, 1127] |
περὶ
τὰ
μὴ
λίαν
ἐμποδὼν
|
καὶ |
φανερὰ
εἰρωνευόμενοι
χαρίεντες
φαίνονται.
Ἀντικεῖσθαι |
[4, 1127] |
ἐποίει.
Οἱ
δὲ
τὰ
μικρὰ
|
καὶ |
φανερὰ
(προσποιούμενοι)
βαυκοπανοῦργοι
λέγονται
καὶ |
[4, 1124] |
δὲ
καὶ
ὀνομαστῶν.
Ἀναγκαῖον
δὲ
|
καὶ |
φανερομισῆ
εἶναι
καὶ
φανερόφιλον
(τὸ |
[4, 1124] |
Ἀναγκαῖον
δὲ
καὶ
φανερομισῆ
εἶναι
|
καὶ |
φανερόφιλον
(τὸ
γὰρ
λανθάνειν
φοβουμένου, |
[4, 1119] |
ἀκολασίαν
δαπανηροὺς
ἀσώτους
καλοῦμεν.
Διὸ
|
καὶ |
φαυλότατοι
δοκοῦσιν
εἶναι·
πολλὰς
γὰρ |
[4, 1125] |
τὸν
φιλότιμον
ἐπαινοῦμεν
ὡς
ἀνδρώδη
|
καὶ |
φιλόκαλον,
τὸν
δ᾽
ἀφιλότιμον
ὡς |
[4, 1128] |
γελοίῳ
ὑπερβάλλοντες
βωμολόχοι
(δοκοῦσιν
εἶναι
|
καὶ |
φορτικοί,
γλιχόμενοι
πάντως
τοῦ
γελοίου, |
[4, 1125] |
βραδεῖα
τοῦ
μεγαλοψύχου
δοκεῖ
εἶναι,
|
καὶ |
φωνὴ
βαρεῖα,
καὶ
λέξις
στάσιμος· |
[4, 1125] |
χαυνότητος·
καὶ
γὰρ
γίνεται
μᾶλλον
|
καὶ |
χεῖρόν
ἐστιν.
Ἡ
μὲν
οὖν |
[4, 1125] |
Ἡ
τοιαύτη
δὲ
δόξα
δοκεῖ
|
καὶ |
χείρους
ποιεῖν·
(ἕκαστοι
γὰρ
ἐφίενται |
[4, 1127] |
δὲ
τὸ
μὲν
ψεῦδος
φαῦλον
|
καὶ |
ψεκτόν,
τὸ
δ᾽
ἀληθὲς
καλὸν |
[4, 1127] |
περὶ
δὲ
τῶν
ἀληθευόντων
τε
|
καὶ |
ψευδομένων
εἴπωμεν
(ὁμοίως
ἐν
λόγοις |
[4, 1127] |
τοιόσδε
εἶναι
ἀλαζών
ἐστιν)
ὥσπερ
|
καὶ |
ψεύστης
ὃ
μὲν
τῷ
ψεύδει |
[4, 1122] |
ἡ
ἕξις
ταῖς
ἐνεργείαις
ὁρίζεται,
|
καὶ |
ὧν
ἐστίν.
Αἱ
δὴ
τοῦ |
[4, 1122] |
ὁ
ἐλευθέριος
δαπανήσει
ἃ
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ·
ἐν
τούτοις
δὲ |
[4, 1125] |
(δεῖ
καὶ
ἧττον·
ἔστι
δὴ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ·
ἐπαινεῖται
δ᾽
οὖν |
[4, 1121] |
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ.
Καὶ
εὐκοινώνητος
δ᾽ |
[4, 1125] |
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμενος,
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ
καὶ
ὅτε
καὶ |
[4, 1126] |
ὀργιζόμεθα
καὶ
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ
καὶ
πάντα
τὰ |
[4, 1126] |
καθ᾽
ἣν
ἀποδέξεται
ἃ
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 1121] |
αὐτῷ
ἀναλίσκειν,
λυπήσεται,
μετρίως
δὲ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ |
[4, 1125] |
ἧττον,
καὶ
τὸ
ὅθεν
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
δεῖ.
Τόν
τε
γὰρ |
[4, 1122] |
ἀλλ᾽
ἐν
οἷς
οὐ
δεῖ
|
καὶ |
ὡς
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον |
[4, 1128] |
ἐμμελής,
~(καὶ
οἷα
δεῖ
λέγειν
|
καὶ |
ὥς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἀκούειν. |
[4, 1125] |
καλὰ
καὶ
ἄκαρπα
τῶν
καρπίμων
|
καὶ |
ὠφελίμων·
αὐτάρκους
γὰρ
μᾶλλον.
Καὶ |