Livre, page
[4, 1125]	μὴ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τῶν ἀγαθῶν,	καὶ	ἀγνοεῖν δ᾽ ἑαυτόν· ὠρέγετο γὰρ
[4, 1122]	ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον καὶ ἀσεβεῖς	καὶ	ἀδίκους. Ὁ μέντοι κυβευτὴς καὶ
[4, 1125]	οἷος κεκτῆσθαι μᾶλλον τὰ καλὰ	καὶ	ἄκαρπα τῶν καρπίμων καὶ ὠφελίμων·
[4, 1121]	ἄλλην ἡδονὴν πορίζουσι πολλά. Διὸ	καὶ	ἀκόλαστοι αὐτῶν εἰσὶν οἱ πολλοί·
[4, 1128]	λέγειν καὶ ὥς, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἀκούειν. Διοίσει δὲ καὶ τὸ
[4, 1128]	τοιούτῳ λέγειν ἐν (παιδιᾶς μέρει	καὶ	ἀκούειν, καὶ ἡ τοῦ ἐλευθερίου
[4, 1128]	δ᾽ ἐπιδεξίου ἐστὶ τοιαῦτα λέγειν	καὶ	ἀκούειν οἷα τῷ ἐπιεικεῖ καὶ
[4, 1128]	τε καὶ ἡδύ. Τοιαῦτα δὲ	καὶ	ἀκούσεται· ἃ γὰρ ὑπομένει ἀκούων,
[4, 1127]	οἱ πλεῖστοι προσποιοῦνται τὰ τοιαῦτα	καὶ	ἀλαζονεύονται· ἔστι γὰρ ἐν αὐτοῖς
[4, 1124]	γὰρ διὰ τὸ καταφρονητικὸς εἶναι,	(καὶ	ἀληθευτικός, πλὴν ὅσα μὴ δι᾽
[4, 1124]	φανερόφιλον (τὸ γὰρ λανθάνειν φοβουμένου,	καὶ	ἀμελεῖν τῆς ἀληθείας μᾶλλον ἢ
[4, 1127]	ἀληθευτικῷ· χείρων γάρ. οὔσης δὲ	καὶ	ἀναπαύσεως ἐν τῷ βίῳ, καὶ
[4, 1123]	ἡ δὲ τούτου τιμὴ μικρὸν	καὶ	ἀνελεύθερον· διὰ τοῦτό ἐστι τοῦ
[4, 1123]	οὐ γὰρ ταὐτὰ ἁρμόζει (θεοῖς	καὶ	ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἐν ἱερῷ καὶ
[4, 1123]	ὑποδοχὰς καὶ ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς	καὶ	ἀντιδωρεάς· οὐ γὰρ εἰς ἑαυτὸν
[4, 1122]	πάντα γὰρ ταῦτα μέγεθος ἔχει	καὶ	ἀξίωμα. Μάλιστα μὲν οὖν τοιοῦτος
[4, 1128]	τῆς τοῦ ἀνδραποδώδους, καὶ πεπαιδευμένου	καὶ	ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽ ἄν τις
[4, 1122]	καλεῖται, ἡ δ᾽ ὑπερβολὴ βαναυσία	καὶ	ἀπειροκαλία καὶ ὅσαι τοιαῦται, οὐχ
[4, 1122]	περὶ ταῦτα τῆς ἐλευθεριότητος οὔσης,	καὶ	ἀπὸ τῆς ἴσης δαπάνης τὸ
[4, 1127]	εὐδαιμονισμός, οἱ δὲ κέρδους, ὧν	καὶ	ἀπόλαυσίς ἐστι τοῖς πέλας καὶ
[4, 1123]	ἀρετῆς γὰρ ἆθλον ἡ τιμή,	καὶ	ἀπονέμεται τοῖς ἀγαθοῖς. ~(Ἔοικε μὲν
[4, 1123]	καὶ περὶ ξένων δὲ ὑποδοχὰς	καὶ	ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς καὶ ἀντιδωρεάς·
[4, 1128]	Ὁρίζεται γοῦν φόβος τις ἀδοξίας,	καὶ	ἀποτελεῖται τῷ περὶ τὰ δεινὰ
[4, 1124]	ἰέναι, ἢ οὗ πρωτεύουσιν ἄλλοι·	καὶ	ἀργὸν εἶναι καὶ μελλητὴν ἀλλ᾽
[4, 1122]	γὰρ τὸ αὐτὸ δαπάνημα τριηράρχῳ	(καὶ	ἀρχιθεωρῷ. Τὸ πρέπον δὴ πρὸς
[4, 1122]	ἱερὰ συλῶντας, ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον	καὶ	ἀσεβεῖς καὶ ἀδίκους. Ὁ μέντοι
[4, 1126]	ἀγνῶτας καὶ γνωρίμους καὶ συνήθεις	καὶ	ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει, πλὴν καὶ
[4, 1124]	Μάλιστα (μὲν οὖν περὶ τιμὰς	καὶ	ἀτιμίας ὁ μεγαλόψυχός ἐστι· καὶ
[4, 1123]	ἐκτὸς ἀγαθῶν· περὶ τιμὰς δὴ	καὶ	ἀτιμίας ὁ μεγαλόψυχός ἐστιν ὡς
[4, 1124]	γὰρ τούτων ἄξιος· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἀτιμίας· οὐ γὰρ ἔσται δικαίως
[4, 1124]	καὶ δυναστείαν καὶ πᾶσαν εὐτυχίαν	καὶ	ἀτυχίαν (μετρίως ἕξει, ὅπως ἂν
[4, 1127]	καὶ εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος δὲ	καὶ	αὐτή. Οὐ χεῖρον δὲ καὶ
[4, 1122]	περὶ μεγαλοπρεπείας διελθεῖν. Δοκεῖ γὰρ	καὶ	αὐτὴ περὶ χρήματά τις ἀρετὴ
[4, 1123]	ὁ μεγαλοπρεπής· ὁ δ᾽ ὑπερβάλλων	καὶ	βάναυσος τῷ (παρὰ τὸ δέον
[4, 1126]	(δεῖ, παύονται δὲ ταχέως· ὃ	καὶ	βέλτιστον ἔχουσιν. Συμβαίνει δ᾽ αὐτοῖς
[4, 1125]	καὶ σχήματι καὶ τοῖς τοιούτοις,	καὶ	βούλονται τὰ εὐτυχήματα καὶ φανερὰ
[4, 1125]	ἡ μικροψυχία μᾶλλον τῆς χαυνότητος·	καὶ	γὰρ γίνεται μᾶλλον καὶ χεῖρόν
[4, 1121]	Ἔχει γὰρ τὰ τοῦ ἐλευθερίου·	καὶ	γὰρ δίδωσι καὶ οὐ λαμβάνει,
[4, 1127]	οἷον ἡ τῶν Λακώνων ἐσθής·	καὶ	γὰρ ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ
[4, 1126]	δὲ μᾶλλον τὴν ὑπερβολὴν ἀντιτίθεμεν·	καὶ	(γὰρ μᾶλλον γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ
[4, 1126]	ὑπερβολὴ κατὰ πάντα μὲν γίνεται	(καὶ	γὰρ οἷς οὐ δεῖ, (καὶ
[4, 1126]	(εἶναι. Ὁμοίως γὰρ πρὸς ἀγνῶτας	καὶ	γνωρίμους καὶ συνήθεις καὶ ἀσυνήθεις
[4, 1122]	τὸ πρέπον γὰρ (δύναται θεωρῆσαι	καὶ	δαπανῆσαι μεγάλα ἐμμελῶς. (Ὥσπερ γὰρ
[4, 1120]	λῆψιν, ὁ ἐλευθέριος καὶ δώσει	καὶ	δαπανήσει εἰς ἃ δεῖ καὶ
[4, 1125]	ἀναγκαίων ἢ μικρῶν ἥκιστα ὀλοφυρτικὸς	(καὶ	δεητικός· σπουδάζοντος γὰρ οὕτως ἔχειν
[4, 1123]	ἕνεκα, ἀλλὰ τὸν πλοῦτον ἐπιδεικνύμενος,	καὶ	διὰ ταῦτα οἰόμενος θαυμάζεσθαι, καὶ
[4, 1121]	εἰς τὰς ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι,	καὶ	διὰ τὸ μὴ πρὸς (τὸ
[4, 1121]	οὖν ἑτέρωθεν πορίζειν. (Ἅμα δὲ	καὶ	διὰ τὸ μηδὲν τοῦ καλοῦ
[4, 1128]	πράξαι τι τῶν τοιούτων αἰσχύνεσθαι,	καὶ	διὰ τοῦτ᾽ οἴεσθαι ἐπιεικῆ εἶναι,
[4, 1127]	καὶ ἀπόλαυσίς ἐστι τοῖς πέλας	καὶ	διαλαθεῖν (ἔστι μὴ ὄντα, οἷον
[4, 1123]	δὲ τὸ ἐν τούτοις μέγα,	καὶ	διαφέρει τὸ ἐν τῷ ἔργῳ
[4, 1125]	ὀργή, τὰ δ᾽ ἐμποιοῦντα πολλὰ	καὶ	διαφέροντα. Ὁ μὲν οὖν ἐφ᾽
[4, 1121]	λήψεται ὅθεν οὐ δεῖ. Διὸ	καὶ	δοκεῖ οὐκ εἶναι φαῦλος τὸ
[4, 1121]	οὐσία τοὺς ἰδιώτας διδόντας, οἵπερ	καὶ	δοκοῦσιν ἄσωτοι εἶναι· ἐπεὶ ὅ
[4, 1125]	δεῖ· ὥσπερ δ᾽ ἐν λήψει	καὶ	δόσει χρημάτων μεσότης ἔστι καὶ
[4, 1120]	δ᾽ εἶναι δοκεῖ χρημάτων δαπάνη	καὶ	δόσις· ἡ δὲ λῆψις καὶ
[4, 1124]	μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ πλοῦτον	καὶ	δυναστείαν καὶ πᾶσαν εὐτυχίαν καὶ
[4, 1126]	λυπεῖν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φροντίζοντες δύσκολοι	καὶ	δυσέριδες καλοῦνται. Ὅτι μὲν οὖν
[4, 1127]	πᾶσι δυσχεραίνων εἴρηται ὅτι δύσκολος	καὶ	δύσερις. Ἀντικεῖσθαι δὲ φαίνεται τὰ
[4, 1126]	καὶ ὡς δεῖ, ὁμοίως δὲ	καὶ	δυσχερανεῖ· ὄνομα δ᾽ οὐκ ἀποδέδοται
[4, 1123]	ξένων δὲ ὑποδοχὰς καὶ ἀποστολάς,	καὶ	δωρεὰς καὶ ἀντιδωρεάς· οὐ γὰρ
[4, 1120]	δόσιν καὶ λῆψιν, ὁ ἐλευθέριος	καὶ	δώσει καὶ δαπανήσει εἰς ἃ
[4, 1126]	δύναιτ᾽ εἶναι· τὸ γὰρ κακὸν	καὶ	ἑαυτὸ ἀπόλλυσι, κἂν ὁλόκληρον ᾖ,
[4, 1125]	ἀγαθῶν. Οἱ δὲ χαῦνοι ἠλίθιοι	καὶ	ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες, καὶ ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς·
[4, 1120]	ἀλλ᾽ ἕνεκα τῆς δόσεως. Διὸ	καὶ	ἐγκαλεῖται τῇ τύχῃ ὅτι οἱ
[4, 1123]	γάμος καὶ εἴ τι τοιοῦτον,	καὶ	εἰ περί τι ἡ πᾶσα
[4, 1123]	ὅσα εἰσάπαξ γίνεται, (οἷον γάμος	καὶ	εἴ τι τοιοῦτον, καὶ εἰ
[4, 1127]	ἐστι καὶ ἡ τῆς ἀλαζονείας	καὶ	εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος δὲ καὶ
[4, 1120]	ὁ κατὰ τὴν οὐσίαν δαπανῶν	καὶ	εἰς ἃ δεῖ· ὁ δ᾽
[4, 1119]	ἐνίοτε συμπλέκοντες· τοὺς γὰρ ἀκρατεῖς	καὶ	εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν.
[4, 1124]	ὥσπερ εἰς τοὺς ἀσθενεῖς ἰσχυρίζεσθαι·	καὶ	εἰς τὰ ἔντιμα μὴ ἰέναι,
[4, 1121]	οἱ πολλοί· εὐχερῶς γὰρ ἀναλίσκοντες	καὶ	εἰς τὰς ἀκολασίας δαπανηροί εἰσι,
[4, 1120]	ἔτι πράττοι κατὰ τὴν ἐλευθεριότητα,	καὶ	εἰς ταῦτα ἀναλώσας οὐκ ἂν
[4, 1121]	δ᾽ ἐπιμελείας εἰς τὸ μέσον	καὶ	εἰς τὸ δέον ἀφίκοιτ᾽ ἄν.
[4, 1121]	καὶ λαμβάνουσιν ὅθεν μὴ δεῖ,	καὶ	εἰσὶ κατὰ τοῦτο ἀνελεύθεροι. Ληπτικοὶ
[4, 1123]	δὲ μεγαλοψυχία περὶ μεγάλα μὲν	καὶ	ἐκ τοῦ ὀνόματος (ἔοικεν εἶναι,
[4, 1128]	ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽ ἄν τις	καὶ	ἐκ τῶν κωμῳδιῶν τῶν παλαιῶν
[4, 1126]	καὶ ἐν τοῖς πρότερον εἴρηται,	καὶ	ἐκ τῶν λεγομένων δῆλον· οὐ
[4, 1124]	ὡς τῶν οἰκείων τυγχάνων ἢ	καὶ	ἐλαττόνων· ἀρετῆς γὰρ παντελοῦς οὐκ
[4, 1122]	καὶ (πῶς ἐλαχίστου. Ἀναγκαῖον δὴ	καὶ	ἐλευθέριον τὸν μεγαλοπρεπῆ εἶναι. Καὶ
[4, 1128]	καὶ σκώπτειν. Ὁ δὴ χαρίεις	καὶ	ἐλευθέριος οὕτως ἕξει, οἷον νόμος
[4, 1128]	καὶ ἀκούειν οἷα τῷ ἐπιεικεῖ	καὶ	ἐλευθερίῳ ἁρμόττει· ἔστι γάρ τινα
[4, 1123]	αὑτὸν (ἀξιοῖ· οἳ δ᾽ ὑπερβάλλουσι	καὶ	ἐλλείπουσιν. Εἰ δὴ μεγάλων ἑαυτὸν
[4, 1121]	(Εἴρηται δὴ ἡμῖν ὅτι ὑπερβολαὶ	καὶ	ἐλλείψεις εἰσὶν ἡ ἀσωτία καὶ
[4, 1119]	ἡ ἀνελευθερία περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ	καὶ	ἐλλείψεις· καὶ τὴν μὲν ἀνελευθερίαν
[4, 1126]	τὰ τοιαῦτα, αἱ δ᾽ ὑπερβολαὶ	καὶ	ἐλλείψεις ψεκταί, καὶ ἐπὶ μικρὸν
[4, 1125]	Ἐν οἷς δ᾽ ἔστιν ὑπερβολὴ	καὶ	ἔλλειψις, καὶ τὸ μέσον· ὀρέγονται
[4, 1125]	μεσότης ἔστι καὶ ὑπερβολή τε	καὶ	ἔλλειψις, οὕτω καὶ ἐν τιμῆς
[4, 1128]	περὶ ταῦτ᾽ ἔστιν ὑπερβολή τε	καὶ	ἔλλειψις τοῦ μέσου. Οἱ μὲν
[4, 1127]	τοιούτου διαφέροντος καὶ ἐν λόγῳ	καὶ	ἐν βίῳ ἀληθεύει τῷ τὴν
[4, 1121]	ἡ ἀσωτία καὶ ἡ ἀνελευθερία,	καὶ	ἐν δυσίν, ἐν δόσει καὶ
[4, 1123]	τῶν ἔργων (κάλλιστα γὰρ ταῦτα)	καὶ	ἐν ἑκάστοις τὸ πρέπον· οὐ
[4, 1126]	καὶ ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει, πλὴν	καὶ	ἐν ἑκάστοις ὡς ἁρμόζει· οὐ
[4, 1127]	ἐν οἷς μηδενὸς τοιούτου διαφέροντος	καὶ	ἐν λόγῳ καὶ ἐν βίῳ
[4, 1127]	οἷς μὴ διαφέρει ἀληθεύων, ἀληθεύσει	(καὶ	ἐν οἷς διαφέρει ἔτι μᾶλλον·
[4, 1127]	ἐπιεικὴς εἶναι. Ὁ γὰρ φιλαλήθης,	καὶ	ἐν οἷς μὴ διαφέρει ἀληθεύων,
[4, 1127]	καὶ ἀναπαύσεως ἐν τῷ βίῳ,	καὶ	ἐν ταύτῃ διαγωγῆς μετὰ παιδιᾶς,
[4, 1125]	ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψις, οὕτω	καὶ	ἐν τιμῆς ὀρέξει τὸ μᾶλλον
[4, 1126]	οἱ χαλεποὶ χείρους. Ὃ δὲ	καὶ	ἐν τοῖς πρότερον εἴρηται, καὶ
[4, 1125]	ὡς μέτριον καὶ σώφρονα, ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς πρώτοις εἴπομεν. Δῆλον
[4, 1122]	μὲν οὖν τοιοῦτος ὁ μεγαλοπρεπής,	καὶ	ἐν τοῖς τοιούτοις δαπανήμασιν ἡ
[4, 1121]	οὐκ ἀρεσκόμενος. Ὁ δ᾽ ἄσωτος	καὶ	ἐν τούτοις διαμαρτάνει· οὔτε γὰρ
[4, 1122]	Τὸ πρέπον δὴ πρὸς αὐτόν,	καὶ	ἐν ᾧ καὶ περὶ ὅ.
[4, 1127]	ἐλάττω. Ἔστι δὲ τούτων ἕκαστα	καὶ	ἕνεκά τινος ποιεῖν καὶ μηδενός.
[4, 1127]	βαυκοπανοῦργοι λέγονται καὶ εὐκαταφρονητότεροί εἰσιν·	καὶ	ἐνίοτε ἀλαζονεία φαίνεται, οἷον ἡ
[4, 1127]	ταύτῃ διαγωγῆς μετὰ παιδιᾶς, δοκεῖ	καὶ	ἐνταῦθα εἶναι ὁμιλία τις ἐμμελής,
[4, 1122]	μεγαλοπρέπεια, ὥσπερ (εἴρηται· μέγιστα γὰρ	καὶ	ἐντιμότατα· ~τῶν δὲ ἰδίων ὅσα
[4, 1125]	ἑαυτὸν ἀποστερεῖ ὧν ἄξιός ἐστι,	καὶ	ἔοικε κακὸν ἔχειν τι ἐκ
[4, 1124]	καὶ σεμνόν, τῶν δὲ ῥᾴδιον,	καὶ	ἐπ᾽ ἐκείνοις μὲν σεμνύνεσθαι οὐκ
[4, 1127]	ψεκτόν, τὸ δ᾽ ἀληθὲς καλὸν	καὶ	(ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ καὶ ὁ
[4, 1128]	ὑπὸ τῆς αἰδοῦς δὲ κωλύεσθαι·	καὶ	ἐπαινοῦμεν τῶν μὲν νέων τοὺς
[4, 1124]	καὶ ἀτιμίας ὁ μεγαλόψυχός ἐστι·	καὶ	ἐπὶ μὲν ταῖς μεγάλαις καὶ
[4, 1124]	(τῆς δὲ παρὰ τῶν τυχόντων	καὶ	ἐπὶ μικροῖς πάμπαν ὀλιγωρήσει· οὐ
[4, 1126]	δ᾽ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις ψεκταί,	καὶ	ἐπὶ μικρὸν μὲν γινόμεναι ἠρέμα,
[4, 1126]	ὀξεῖς καὶ πρὸς πᾶν ὀργίλοι	καὶ	ἐπὶ παντί· ὅθεν καὶ τοὔνομα.
[4, 1126]	διορίσαι τὸ πῶς καὶ τίσι	καὶ	ἐπὶ ποίοις καὶ πόσον χρόνον
[4, 1121]	τοιοῦτοι, καὶ τοκισταὶ κατὰ μικρὰ	καὶ	ἐπὶ πολλῷ. ~(Πάντες γὰρ οὗτοι
[4, 1121]	ἡλικίας καὶ ὑπὸ τῆς ἀπορίας,	καὶ	ἐπὶ τὸ μέσον δύναται ἐλθεῖν.
[4, 1125]	τάξῃ, οὕτω καὶ ἐπὶ τούτοις	καὶ	ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον χαλεπαίνειν· ~(ἁμαρτάνειν
[4, 1125]	ἂν ὁ λόγος τάξῃ, οὕτω	καὶ	ἐπὶ τούτοις καὶ ἐπὶ τοσοῦτον
[4, 1122]	γὰρ ἡ αὐτὴ (ἀρετὴ κτήματος	καὶ	ἔργου. Κτῆμα μὲν γὰρ τὸ
[4, 1125]	τοῖς ἐντίμοις ἐπιχειροῦσιν, εἶτα ἐξελέγχονται·	(καὶ	ἐσθῆτι κοσμοῦνται καὶ σχήματι καὶ
[4, 1124]	γάρ οἱ προσοφλήσει ὁ ὑπάρξας	καὶ	ἔσται εὖ πεπονθώς. Δοκοῦσι δὲ
[4, 1122]	δεῖν λαμπρῶς ἢ τριηραρχεῖν ἢ	καὶ	ἑστιᾶν τὴν πόλιν. Ἐν ἅπασι
[4, 1122]	θαυμαστή, τὸ δὲ μεγαλοπρεπὲς θαυμαστόν)	καὶ	ἔστιν ἔργου ἀρετή, μεγαλοπρέπεια, ἐν
[4, 1120]	ἐστὶ χρεία, ἔστι τούτοις χρῆσθαι	καὶ	εὖ καὶ κακῶς· (ὁ πλοῦτος
[4, 1127]	καὶ φανερὰ (προσποιούμενοι) βαυκοπανοῦργοι λέγονται	καὶ	εὐκαταφρονητότεροί εἰσιν· καὶ ἐνίοτε ἀλαζονεία
[4, 1121]	οἳ μὲν διά τινα ἐπιείκειαν	καὶ	εὐλάβειαν τῶν αἰσχρῶν (δοκοῦσι γὰρ
[4, 1124]	πρὸς μὲν τοὺς ἐν ἀξιώματι	καὶ	εὐτυχίαις μέγαν εἶναι, πρὸς δὲ
[4, 1126]	καθ᾽ ἣν οἷς δεῖ ὀργιζόμεθα	καὶ	ἐφ᾽ οἷς δεῖ καὶ ὡς
[4, 1126]	ὀργίζονται καὶ οἷς οὐ δεῖ	καὶ	ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ καὶ
[4, 1126]	(καὶ γὰρ οἷς οὐ δεῖ,	(καὶ	ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ, καὶ
[4, 1123]	(τὸ γὰρ τοιοῦτον οὐκ εὐπέρβλητον)	καὶ	ἔχον κατ᾽ ἀξίαν τοῦ δαπανήματος.
[4, 1121]	καὶ ἐλλείψεις εἰσὶν ἡ ἀσωτία	καὶ	ἡ ἀνελευθερία, καὶ ἐν δυσίν,
[4, 1119]	Ἔστι δὲ καὶ ἡ ἀσωτία	καὶ	ἡ ἀνελευθερία περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ
[4, 1119]	ἀξία νομίσματι μετρεῖται. Ἔστι δὲ	καὶ	ἡ ἀσωτία καὶ ἡ ἀνελευθερία
[4, 1125]	ἔχειν πρὸς τὴν μεγαλοψυχίαν ὥσπερ	καὶ	ἡ ἐλευθεριότης πρὸς τὴν μεγαλοπρέπειαν.
[4, 1128]	Τῇ μέσῃ δ᾽ ἕξει οἰκεῖον	καὶ	ἡ ἐπιδεξιότης ἐστίν· τοῦ δ᾽
[4, 1127]	ἐσθής· καὶ γὰρ ἡ ὑπερβολὴ	καὶ	ἡ λίαν ἔλλειψις ἀλαζονικόν. Οἱ
[4, 1128]	δυσχεραίνει. Δοκεῖ δὲ ἡ ἀνάπαυσις	καὶ	ἡ παιδιὰ ἐν τῷ βίῳ
[4, 1125]	μέγα οἰόμενος· ἡ δ᾽ ὀξυφωνία	καὶ	ἡ ταχυτὴς διὰ τούτων. Τοιοῦτος
[4, 1127]	τὰ αὐτὰ δὲ σχεδόν ἐστι	καὶ	ἡ τῆς ἀλαζονείας καὶ εἰρωνείας>
[4, 1120]	δ᾽ ἀπώλειά τις αὑτοῦ εἶναι	καὶ	ἡ τῆς οὐσίας φθορά, ὡς
[4, 1124]	δι᾽ αὐτῶν βούλονται· ᾧ δὲ	καὶ	ἡ τιμὴ μικρόν ἐστι, τούτῳ
[4, 1128]	ἐν (παιδιᾶς μέρει καὶ ἀκούειν,	καὶ	ἡ τοῦ ἐλευθερίου παιδιὰ διαφέρει
[4, 1120]	καὶ δόσις· ἡ δὲ λῆψις	καὶ	ἡ φυλακὴ κτῆσις μᾶλλον. Διὸ
[4, 1121]	ὡς δεῖ· τῆς ἀρετῆς γὰρ	καὶ	ἥδεσθαι καὶ λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς
[4, 1128]	Ἄλλο γὰρ ἄλλῳ μισητόν τε	καὶ	ἡδύ. Τοιαῦτα δὲ καὶ ἀκούσεται·
[4, 1125]	τιμῆς καὶ μᾶλλον ἢ (δεῖ	καὶ	ἧττον· ἔστι δὴ καὶ ὡς
[4, 1125]	ὀρέξει τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ	καὶ	ἧττον, καὶ τὸ ὅθεν δεῖ
[4, 1126]	δεῖ, καὶ μᾶλλον ἢ δεῖ,	καὶ	θᾶττον, καὶ πλείω χρόνον) οὐ
[4, 1122]	(περὶ θεούς, ἀναθήματα καὶ κατασκευαὶ	καὶ	θυσίαι, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[4, 1122]	οἷον τοὺς τυράννους πόλεις πορθοῦντας	καὶ	ἱερὰ συλῶντας, ἀλλὰ πονηροὺς μᾶλλον
[4, 1127]	τὸ ψεῦδος εὐλαβήσεται, ὅ γε	καὶ	καθ᾽ αὑτὸ ηὐλαβεῖτο· ὁ δὲ
[4, 1127]	διαφοράς, ἑκάστοις ἀπονέμων τὸ πρέπον,	καὶ	καθ᾽ αὑτὸ μὲν αἱρούμενος τὸ
[4, 1125]	μεγαλοψύχου τὸ ἀπομνημονεύειν, ἄλλως τε	καὶ	κακά, ἀλλὰ (μᾶλλον παρορᾶν. Οὐδ᾽
[4, 1120]	ἔστι τούτοις χρῆσθαι καὶ εὖ	καὶ	κακῶς· (ὁ πλοῦτος δ᾽ ἐστὶ
[4, 1122]	χρυσός, ἔργον δὲ τὸ μέγα	καὶ	καλόν (τοῦ γὰρ τοιούτου ἡ
[4, 1127]	ἢ ἧττον γνωρίμοις, ὁμοίως δὲ	καὶ	κατὰ τὰς ἄλλας διαφοράς, ἑκάστοις
[4, 1122]	οἷον τὰ (περὶ θεούς, ἀναθήματα	καὶ	κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως δὲ
[4, 1123]	μέλος, οἷον ἐρανιστὰς γαμικῶς ἑστιῶν,	καὶ	κωμῳδοῖς χορηγῶν ἐν τῇ παρόδῳ
[4, 1121]	πολλοὶ τῶν ἀσώτων, καθάπερ εἴρηται,	καὶ	λαμβάνουσιν ὅθεν μὴ δεῖ, καὶ
[4, 1123]	μικροῖς τῶν δαπανημάτων πολλὰ ἀναλίσκει	καὶ	λαμπρύνεται παρὰ μέλος, οἷον ἐρανιστὰς
[4, 1124]	ἀληθείας μᾶλλον ἢ τῆς δόξης)	καὶ	λέγειν καὶ πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς
[4, 1125]	εὐτυχήματα καὶ φανερὰ εἶναι αὑτῶν,	καὶ	λέγουσι περὶ αὐτῶν ὡς διὰ
[4, 1125]	δοκεῖ εἶναι, καὶ φωνὴ βαρεῖα,	καὶ	λέξις στάσιμος· οὐ γὰρ σπευστικὸς
[4, 1121]	καὶ ἐν δυσίν, ἐν δόσει	καὶ	λήψει· καὶ τὴν δαπάνην γὰρ
[4, 1120]	(καὶ μεγάλοις, καὶ ταῦτα ἡδέως·	καὶ	λήψεται δ᾽ ὅθεν δεῖ καὶ
[4, 1119]	κρίσεσιν, (ἀλλὰ περὶ δόσιν χρημάτων	καὶ	λῆψιν, μᾶλλον δ᾽ ἐν τῇ
[4, 1120]	μεσότητος οὔσης περὶ χρημάτων δόσιν	καὶ	λῆψιν, ὁ ἐλευθέριος καὶ δώσει
[4, 1126]	ταῖς ὁμιλίαις καὶ τῷ συζῆν	καὶ	λόγων καὶ πραγμάτων κοινωνεῖν οἳ
[4, 1126]	Ἔοικε μὲν γὰρ περὶ ἡδονὰς	καὶ	λύπας εἶναι τὰς ἐν ταῖς
[4, 1121]	τῆς ἀρετῆς γὰρ καὶ ἥδεσθαι	καὶ	λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς δεῖ καὶ
[4, 1127]	συζῆν οἱ μὲν πρὸς ἡδονὴν	καὶ	λύπην ὁμιλοῦντες εἴρηνται, περὶ δὲ
[4, 1123]	μεγάλων ἑαυτὸν ἀξιοῖ ἄξιος ὤν,	καὶ	μάλιστα τῶν μεγίστων, περὶ ἓν
[4, 1121]	μὴ τιμῶν γε τὰ χρήματα,	καὶ	μᾶλλον ἀχθόμενος εἴ τι δέον
[4, 1122]	γάρ ἐστι κακὸν τῆς (ἀσωτίας,	καὶ	μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἁμαρτάνουσιν ἢ
[4, 1125]	μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς τιμῆς	καὶ	μᾶλλον ἢ (δεῖ καὶ ἧττον·
[4, 1126]	(καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ,	καὶ	μᾶλλον ἢ δεῖ, καὶ θᾶττον,
[4, 1126]	οἷς τε μὴ δεῖ χαλεπαίνοντας	καὶ	μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ πλείω
[4, 1126]	καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ δεῖ	καὶ	μᾶλλον ἢ (δεῖ, παύονται δὲ
[4, 1127]	ἐν ἀξιώμασι καὶ τοῖς τυχοῦσι,	(καὶ	μᾶλλον ἢ ἧττον γνωρίμοις, ὁμοίως
[4, 1128]	φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως τοῦ γελοίου,	καὶ	μᾶλλον στοχαζόμενοι τοῦ γέλωτα ποιῆσαι
[4, 1120]	ὅσα δεῖ, ὁμοίως ἐν μικροῖς	(καὶ	μεγάλοις, καὶ ταῦτα ἡδέως· καὶ
[4, 1123]	ἕκαστον μέγα ἐν τῷ γένει,	καὶ	μεγαλοπρεπέστατον ἁπλῶς> μὲν τὸ ἐν
[4, 1123]	γὰρ ἀεὶ ὁ βελτίων ἄξιος,	καὶ	μεγίστων ὁ ἄριστος. Τὸν ὡς
[4, 1127]	ἐνδόξων εἶναι καὶ μὴ ὑπαρχόντων	καὶ	μειζόνων ἢ ὑπάρχει, ὁ δὲ
[4, 1124]	πρωτεύουσιν ἄλλοι· καὶ ἀργὸν εἶναι	καὶ	μελλητὴν ἀλλ᾽ ἢ ὅπου (τιμὴ
[4, 1127]	τὸ ἦθος, καθ᾽ ἕκαστον διελθόντες,	καὶ	μεσότητας εἶναι τὰς ἀρετὰς πιστεύσαιμεν
[4, 1125]	γὰρ ὁ πρᾶος ἀτάραχος εἶναι	καὶ	μὴ ἄγεσθαι ὑπὸ τοῦ πάθους,
[4, 1126]	ἢ δεῖ καὶ πλείω χρόνον,	καὶ	μὴ διαλλαττομένους ἄνευ τιμωρίας ἢ
[4, 1120]	δεῖ ἢ λαμβάνειν ὅθεν δεῖ	καὶ	μὴ λαμβάνειν ὅθεν οὐ δεῖ.
[4, 1121]	μὲν οὖν ἀσωτία τῷ διδόναι	καὶ	μὴ λαμβάνειν ὑπερβάλλει, τῷ δὲ
[4, 1121]	οὐδ᾽ ἀγεννοῦς τὸ ὑπερβάλλειν διδόντα	καὶ	μὴ λαμβάνοντα, ἠλιθίου δέ. Ὁ
[4, 1128]	ποιῆσαι ἢ τοῦ λέγειν εὐσχήμονα	καὶ	μὴ λυπεῖν τὸν σκωπτόμενον· οἱ
[4, 1122]	ἄξια γὰρ δεῖ τούτων εἶναι,	καὶ	μὴ μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ
[4, 1120]	ὄντα μήτε φυλακτικόν, προετικὸν δὲ	καὶ	μὴ τιμῶντα δι᾽ αὐτὰ τὰ
[4, 1127]	ἀλαζὼν προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων εἶναι	καὶ	μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ἢ
[4, 1127]	ἕκαστα καὶ ἕνεκά τινος ποιεῖν	καὶ	μηδενός. Ἕκαστος δ᾽ οἷός ἐστι,
[4, 1125]	ἀφεστᾶσι, (περὶ δὲ τὰ μέτρια	καὶ	μικρὰ διατιθέασιν ἡμᾶς ὡς δεῖ·
[4, 1123]	ἐάν τε μετρίων, ἐάν τε	καὶ	μικρῶν ἄξιος ὢν ἔτι ἐλαττόνων
[4, 1124]	ἔσται εὖ πεπονθώς. Δοκοῦσι δὲ	καὶ	μνημονεύειν οὗ ἂν ποιήσωσιν εὖ,
[4, 1120]	διδόντι, οὐ τῷ μὴ λαμβάνοντι,	καὶ	ὁ ἔπαινος δὲ μᾶλλον. Καὶ
[4, 1121]	αἰσχρόν τι πρᾶξαι· τούτων δὲ	καὶ	ὁ κυμινοπρίστης καὶ πᾶς ὁ
[4, 1122]	μέντοι κυβευτὴς καὶ ὁ λωποδύτης	καὶ	ὁ λῃστὴς τῶν ἀνελευθέρων εἰσίν·
[4, 1122]	καὶ ἀδίκους. Ὁ μέντοι κυβευτὴς	καὶ	ὁ λωποδύτης καὶ ὁ λῃστὴς
[4, 1127]	καλὸν καὶ (ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ	καὶ	ὁ μὲν ἀληθευτικὸς μέσος ὢν
[4, 1124]	μέγιστον ὄν. Αἱ γὰρ δυναστεῖαι	καὶ	ὁ πλοῦτος διὰ τὴν τιμήν
[4, 1123]	ἐν μικρῷ τὸ καλὸν ἀπολεῖ,	καὶ	ὅ τι ἂν ποιῇ μέλλων
[4, 1125]	ψέγομεν ὡς μᾶλλον ἢ δεῖ	καὶ	ὅθεν οὐ δεῖ (τῆς τιμῆς
[4, 1126]	οὐ γὰρ ὁμοίως προσήκει συνήθων	καὶ	ὀθνείων φροντίζειν, οὐδ᾽ αὖ λυπεῖν.
[4, 1128]	τῷ σκώπτειν μᾶλλον ἢ δεῖ,	καὶ	οἱ βωμολόχοι (εὐτράπελοι προσαγορεύονται ὡς
[4, 1124]	Οἱ γὰρ εὐγενεῖς ἀξιοῦνται τιμῆς	καὶ	οἱ δυναστεύοντες ἢ πλουτοῦντες· ἐν
[4, 1126]	οἷς (δεῖ ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι,	καὶ	οἱ μὴ ὡς δεῖ μηδ᾽
[4, 1120]	αὑτῶν ἔργα, ὥσπερ οἱ γονεῖς	καὶ	οἱ ποιηταί. Πλουτεῖν δ᾽ οὐ
[4, 1124]	ταῦτα. Ὑπερόπται δὲ καὶ ὑβρισταὶ	καὶ	οἱ (τὰ τοιαῦτα ἔχοντες ἀγαθὰ
[4, 1125]	καὶ πάντες οἱ κόλακες θητικοὶ	καὶ	οἱ ταπεινοὶ κόλακες. Οὐδὲ θαυμαστικός·
[4, 1122]	ἀμφότεροι πραγματεύονται καὶ ὀνείδη ὑπομένουσιν,	καὶ	(οἳ μὲν κινδύνους τοὺς μεγίστους
[4, 1121]	ὁλόκληρος παραγίνεται, ἀλλ᾽ ἐνίοτε χωρίζεται,	(καὶ	οἳ μὲν τῇ λήψει ὑπερβάλλουσιν,
[4, 1128]	ἐνταῦθα εἶναι ὁμιλία τις ἐμμελής,	~(καὶ	οἷα δεῖ λέγειν καὶ ὥς,
[4, 1123]	ἔχει τι ὅμοιον. Μεγαλοπρεποῦς δὲ	καὶ	οἶκον κατασκευάσασθαι πρεπόντως τῷ πλούτῳ
[4, 1124]	τὰ εὐτυχήματα· (οὐ δυνάμενοι δὲφέρειν	καὶ	οἰόμενοι τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἐκείνων
[4, 1125]	μὲν οὖν ἐφ᾽ οἷς δεῖ	καὶ	οἷς δεῖ ὀργιζόμενος, ἔτι δὲ
[4, 1126]	οὖν ὀργίλοι ταχέως μὲν ὀργίζονται	καὶ	οἷς οὐ δεῖ καὶ ἐφ᾽
[4, 1122]	δὲ τὸ ὀρθῶς. Πρέπει (δὲ	(καὶ)	οἷς τοιαῦτα προϋπάρχει δι᾽ αὐτῶν
[4, 1124]	ὅπου (τιμὴ μεγάλη ἢ ἔργον,	καὶ	ὀλίγων μὲν πρακτικόν, μεγάλων δὲ
[4, 1122]	Κέρδους γὰρ ἕνεκα ἀμφότεροι πραγματεύονται	καὶ	ὀνείδη ὑπομένουσιν, καὶ (οἳ μὲν
[4, 1124]	ὀλίγων μὲν πρακτικόν, μεγάλων δὲ	καὶ	ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ καὶ φανερομισῆ
[4, 1122]	οὗτοι ὅθεν οὐ δεῖ λαμβάνουσι,	καὶ	ὁπόσον οὐ δεῖ. Κοινὸν δ᾽
[4, 1120]	οὖν δώσει τοῦ καλοῦ ἕνεκα	(καὶ	ὀρθῶς· οἷς γὰρ δεῖ καὶ
[4, 1120]	καὶ δαπανήσει εἰς ἃ δεῖ	καὶ	ὅσα δεῖ, ὁμοίως ἐν μικροῖς
[4, 1120]	καὶ λήψεται δ᾽ ὅθεν δεῖ	καὶ	ὅσα δεῖ. Τῆς ἀρετῆς γὰρ
[4, 1127]	τις αὑτῷ γίνηται εἰς χρήματα	καὶ	ὅσα διὰ χρημάτων, (κόλαξ· ὁ
[4, 1120]	(καὶ ὀρθῶς· οἷς γὰρ δεῖ	καὶ	ὅσα καὶ ὅτε, καὶ τἆλλα
[4, 1122]	καὶ περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον,	καὶ	ὅσα πρὸς τὸ κοινὸν εὐφιλοτίμητά
[4, 1122]	τοῖς εὐγενέσι καὶ τοῖς ἐνδόξοις	καὶ	ὅσα τοιαῦτα· πάντα γὰρ ταῦτα
[4, 1122]	δ᾽ ὑπερβολὴ βαναυσία καὶ ἀπειροκαλία	καὶ	ὅσαι τοιαῦται, οὐχ ὑπερβάλλουσαι τῷ
[4, 1125]	καὶ ὡς δεῖ καὶ ὅτε	καὶ	ὅσον χρόνον, ἐπαινεῖται· πρᾶος δὴ
[4, 1124]	τὸ ὀλίγα τιμᾶν, μεγαλοκίνδυνος δέ,	καὶ	ὅταν κινδυνεύῃ, ἀφειδὴς τοῦ βίου
[4, 1125]	ἔτι δὲ καὶ ὡς δεῖ	καὶ	ὅτε καὶ ὅσον χρόνον, ἐπαινεῖται·
[4, 1120]	ἵνα ἔχῃ διδόναι οἷς δεῖ	καὶ	ὅτε καὶ οὗ καλόν. Ἐλευθερίου
[4, 1120]	οἷς γὰρ δεῖ καὶ ὅσα	καὶ	ὅτε, καὶ τἆλλα ὅσα ἕπεται
[4, 1126]	ἕξεις ψεκταί εἰσιν, οὐκ ἄδηλον,	καὶ	ὅτι ἡ μέση τούτων ἐπαινετή,
[4, 1121]	εἶναι διά τε τὰ εἰρημένα,	καὶ	ὅτι ὃ μὲν ὠφελεῖ πολλούς,
[4, 1124]	ἀρετῶν· μείζους γὰρ αὐτὰς ποιεῖ,	καὶ	οὐ γίνεται ἄνευ ἐκείνων. Διὰ
[4, 1121]	τοῦ ἐλευθερίου· καὶ γὰρ δίδωσι	καὶ	οὐ λαμβάνει, οὐδέτερον δ᾽ ὡς
[4, 1121]	ἐλευθέριος· δώσει γὰρ οἷς δεῖ,	(καὶ	οὐ λήψεται ὅθεν οὐ δεῖ.
[4, 1128]	ὡς χαρίεντες· ὅτι δὲ διαφέρουσι,	καὶ	οὐ μικρόν, ἐκ τῶν εἰρημένων
[4, 1120]	διδόναι οἷς δεῖ καὶ ὅτε	καὶ	οὗ καλόν. Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ
[4, 1123]	θείημεν ὃ τοῖς θεοῖς ἀπονέμομεν,	καὶ	οὗ μάλιστ᾽ ἐφίενται οἱ ἐν
[4, 1123]	καὶ διὰ ταῦτα οἰόμενος θαυμάζεσθαι,	καὶ	οὗ μὲν δεῖ πολλὰ ἀναλῶσαι,
[4, 1126]	οἱ πάντα πρὸς ἡδονὴν ἐπαινοῦντες	καὶ	οὐθὲν ἀντιτείνοντες, ἀλλ᾽ οἰόμενοι δεῖν
[4, 1124]	(μετρίως ἕξει, ὅπως ἂν γίνηται,	καὶ	οὔτ᾽ εὐτυχῶν περιχαρὴς ἔσται οὔτ᾽
[4, 1128]	βωμολόχος ἥττων ἐστὶ τοῦ γελοίου,	καὶ	οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε (τῶν ἄλλων
[4, 1127]	(ὑπάρχοντα ὁμολογῶν εἶναι περὶ αὑτόν,	καὶ	οὔτε μείζω οὔτε ἐλάττω. Ἔστι
[4, 1127]	φεύγοντες τὸ ὀγκηρόν· (μάλιστα δὲ	καὶ	οὗτοι τὰ ἔνδοξα ἀπαρνοῦνται, οἷον
[4, 1123]	τῷ πλούτῳ (κόσμος γάρ τις	καὶ	οὗτος) καὶ περὶ ταῦτα μᾶλλον
[4, 1127]	ἐστι, τοιαῦτα λέγει καὶ πράττει	καὶ	οὕτω ζῇ, ἐὰν μή τινος
[4, 1121]	λῆψιν ὑπερβάλλουσι τῷ πάντοθεν λαμβάνειν	καὶ	πᾶν, οἷον οἱ τὰς ἀνελευθέρους
[4, 1123]	ἐλάχιστον ἀναλώσαι, καὶ ταῦτ᾽ ὀδυρόμενος,	καὶ	πάντ᾽ οἰόμενος μείζω ποιεῖν ἢ
[4, 1126]	οἷς δεῖ καὶ ὡς δεῖ	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα, αἱ δ᾽
[4, 1120]	ἄπειροί τε γὰρ τῆς ἐνδείας,	καὶ	πάντες ἀγαπῶσι μᾶλλον τὰ αὑτῶν
[4, 1125]	ἢ φίλον· ~(δουλικὸν γάρ· διὸ	καὶ	πάντες οἱ κόλακες θητικοὶ καὶ
[4, 1121]	τὰς ἀνελευθέρους ἐργασίας ἐργαζόμενοι, πορνοβοσκοὶ	καὶ	πάντες οἱ τοιοῦτοι, καὶ τοκισταὶ
[4, 1121]	μηδὲν τοῦ καλοῦ φροντίζειν ὀλιγώρως	καὶ	πάντοθεν λαμβάνουσιν· διδόναι γὰρ ἐπιθυμοῦσι,
[4, 1121]	τούτων δὲ καὶ ὁ κυμινοπρίστης	καὶ	πᾶς ὁ τοιοῦτος· ὠνόμασται δ᾽
[4, 1121]	ἐστίν (δοκεῖ γὰρ τὸ γῆρας	καὶ	πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους ποιεῖν) καὶ
[4, 1122]	οὐ δεῖ κερδαίνειν βουλόμενοι αἰσχροκερδεῖς·	καὶ	πᾶσαι δὴ αἱ τοιαῦται λήψεις
[4, 1124]	καὶ περὶ πλοῦτον καὶ δυναστείαν	καὶ	πᾶσαν εὐτυχίαν καὶ ἀτυχίαν (μετρίως
[4, 1128]	παιδιὰ διαφέρει τῆς τοῦ ἀνδραποδώδους,	καὶ	πεπαιδευμένου καὶ ἀπαιδεύτου. Ἴδοι δ᾽
[4, 1122]	Δόξαι δ᾽ ἂν ἀκόλουθον εἶναι	καὶ	περὶ μεγαλοπρεπείας διελθεῖν. Δοκεῖ γὰρ
[4, 1123]	σπουδάζει ἢ οἱ ἐν ἀξιώματι,	καὶ	περὶ ξένων δὲ ὑποδοχὰς καὶ
[4, 1122]	πρὸς αὐτόν, καὶ ἐν ᾧ	καὶ	περὶ ὅ. Ὁ δ᾽ ἐν
[4, 1122]	κατασκευαὶ καὶ θυσίαι, ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ πᾶν τὸ δαιμόνιον, καὶ
[4, 1124]	περὶ τιμάς, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	περὶ πλοῦτον καὶ δυναστείαν καὶ
[4, 1127]	δὲ (μετρίως χρώμενοι τῇ εἰρωνείᾳ	καὶ	περὶ τὰ μὴ λίαν ἐμποδὼν
[4, 1125]	πως. Ἔοικε δὲ τοῦτ᾽ εἶναι	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς. Ἀντικεῖσθαι
[4, 1128]	τοιούτων ἀκούειν. Δῆλον δ᾽ ὡς	καὶ	περὶ ταῦτ᾽ ἔστιν ὑπερβολή τε
[4, 1123]	(κόσμος γάρ τις καὶ οὗτος)	καὶ	περὶ ταῦτα μᾶλλον δαπανᾶν ὅσα
[4, 1125]	μεγάλην, ὥσπερ εἴρηται. (ἔοικε δὲ	καὶ	περὶ ταύτην εἶναι ἀρετή τις,
[4, 1126]	χαλεπαίνοντας καὶ μᾶλλον ἢ δεῖ	καὶ	πλείω χρόνον, καὶ μὴ διαλλαττομένους
[4, 1126]	μᾶλλον ἢ δεῖ, καὶ θᾶττον,	καὶ	πλείω χρόνον) οὐ μὴν ἅπαντά
[4, 1120]	ἔχων τὴν περὶ τοῦτο ἀρετήν·	καὶ	πλούτῳ δὴ χρήσεται ἄριστα ὁ
[4, 1128]	ἃ γὰρ ὑπομένει ἀκούων, ταῦτα	καὶ	ποιεῖν δοκεῖ. Οὐ δὴ πᾶν
[4, 1121]	Καὶ διατείνει δ᾽ ἐπὶ πολύ,	καὶ	πολυειδές ἐστιν· πολλοὶ γὰρ τρόποι
[4, 1126]	τοὔνομα. Οἱ δὲ πικροὶ (δυσδιάλυτοι,	καὶ	πολὺν χρόνον ὀργίζονται· κατέχουσι γὰρ
[4, 1126]	καὶ τίσι καὶ ἐπὶ ποίοις	καὶ	πόσον χρόνον ὀργιστέον, καὶ τὸ
[4, 1126]	καὶ τῷ συζῆν καὶ λόγων	καὶ	πραγμάτων κοινωνεῖν οἳ μὲν ἄρεσκοι
[4, 1127]	ψευδομένων εἴπωμεν (ὁμοίως ἐν λόγοις	καὶ	πράξεσι καὶ τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ
[4, 1128]	δὲ πᾶσαι περὶ λόγων τινῶν	καὶ	πράξεων κοινωνίαν. Διαφέρουσι δ᾽ ὅτι
[4, 1126]	ἐνίοτε γὰρ τοὺς ἐλλείποντας ἐπαινοῦμεν	καὶ	πράους φαμέν, (καὶ τοὺς χαλεπαίνοντας
[4, 1127]	δ᾽ οἷός ἐστι, τοιαῦτα λέγει	καὶ	πράττει καὶ οὕτω ζῇ, ἐὰν
[4, 1124]	ἢ τῆς δόξης) καὶ λέγειν	καὶ	πράττειν φανερῶς (παρρησιαστὴς γὰρ διὰ
[4, 1122]	οὕτω γὰρ ἔσται μέγα δαπάνημα	καὶ	πρέπον τῷ ἔργῳ. Ὥστε τὸ
[4, 1122]	δὴ τοῦ μεγαλοπρεποῦς δαπάναι μεγάλαι	καὶ	πρέπουσαι. Τοιαῦτα δὴ καὶ τὰ
[4, 1122]	ἀκριβολογία μικροπρεπές. Καὶ πῶς κάλλιστον	καὶ	πρεπωδέστατον, σκέψαιτ᾽ ἂν μᾶλλον ἢ
[4, 1126]	καλὸν ἢ βλαβερὸν συνηδύνειν, δυσχερανεῖ,	καὶ	προαιρήσεται λυπεῖν· κἂν τῷ ποιοῦντι
[4, 1122]	ταῖς ἀρεταῖς. Καὶ ἔτι ἡδέως	καὶ	προετικῶς· ἡ γὰρ ἀκριβολογία μικροπρεπές.
[4, 1124]	(εἰρωνεία δὲ) πρὸς τοὺς πολλούς)	καὶ	πρὸς ἄλλον μὴ δύνασθαι ζῆν
[4, 1123]	δέ. Ὁ δὲ μικρόψυχος ἐλλείπει	καὶ	πρὸς ἑαυτὸν (καὶ πρὸς τὸ
[4, 1124]	ἢ μόλις, ὑπηρετεῖν δὲ προθύμως,	καὶ	πρὸς μὲν τοὺς ἐν ἀξιώματι
[4, 1126]	δ᾽ εἰσὶν οἱ ἀκρόχολοι ὀξεῖς	καὶ	πρὸς πᾶν ὀργίλοι καὶ ἐπὶ
[4, 1126]	γίνεται· ἀνθρωπικώτερον γὰρ τὸ τιμωρεῖσθαι·	καὶ	πρὸς τὸ συμβιοῦν οἱ χαλεποὶ
[4, 1123]	μικρόψυχος ἐλλείπει καὶ πρὸς ἑαυτὸν	(καὶ	πρὸς τὸ τοῦ μεγαλοψύχου ἀξίωμα.
[4, 1122]	Ἐν ἅπασι δ᾽ ὥσπερ εἴρηται,	καὶ	πρὸς τὸν πράττοντα ἀναφέρεται τὸ
[4, 1122]	σκέψαιτ᾽ ἂν μᾶλλον ἢ πόσου	καὶ	(πῶς ἐλαχίστου. Ἀναγκαῖον δὴ καὶ
[4, 1126]	δυναμένους ἄρχειν. Ὁ δὴ πόσον	καὶ	πῶς παρεκβαίνων ψεκτός, οὐ ῥᾴδιον
[4, 1124]	τῶν μὲν γὰρ ὑπερέχειν χαλεπὸν	καὶ	σεμνόν, τῶν δὲ ῥᾴδιον, καὶ
[4, 1128]	τοῖς τε λέγουσι δυσχεραίνοντες ἄγροικοι	καὶ	σκληροὶ δοκοῦσιν εἶναι. Οἱ δ᾽
[4, 1123]	ὅ τι ἂν ποιῇ μέλλων	καὶ	(σκοπῶν πῶς ἂν ἐλάχιστον ἀναλώσαι,
[4, 1128]	λοιδορεῖν κωλύουσιν· ἔδει δ᾽ ἴσως	καὶ	σκώπτειν. Ὁ δὴ χαρίεις καὶ
[4, 1123]	σώματι, οἱ μικροὶ δ᾽ ἀστεῖοι	καὶ	σύμμετροι, καλοὶ δ᾽ οὔ. Ὁ
[4, 1121]	καὶ πᾶσα ἀδυναμία ἀνελευθέρους ποιεῖν)	καὶ	συμφυέστερον τοῖς ἀνθρώποις (τῆς ἀσωτίας·
[4, 1126]	γὰρ πρὸς ἀγνῶτας καὶ γνωρίμους	καὶ	συνήθεις καὶ ἀσυνήθεις αὐτὸ ποιήσει,
[4, 1125]	εἶτα ἐξελέγχονται· (καὶ ἐσθῆτι κοσμοῦνται	καὶ	σχήματι καὶ τοῖς τοιούτοις, καὶ
[4, 1127]	οὗτοι τὰ ἔνδοξα ἀπαρνοῦνται, οἷον	καὶ	Σωκράτης ἐποίει. Οἱ δὲ τὰ
[4, 1125]	τὸν δ᾽ ἀφιλότιμον ὡς μέτριον	καὶ	σώφρονα, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς
[4, 1122]	μεγάλαι καὶ πρέπουσαι. Τοιαῦτα δὴ	καὶ	τὰ ἔργα· οὕτω γὰρ ἔσται
[4, 1124]	ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι. Δοκεῖ δὲ	καὶ	τὰ εὐτυχήματα συμβάλλεσθαι πρὸς μεγαλοψυχίαν.
[4, 1128]	ἐκ τῶν κινήσεων κρίνεται, οὕτω	καὶ	τὰ ἤθη. Ἐπιπολάζοντος δὲ τοῦ
[4, 1120]	ποιεῖν ἢ τὸ εὖ πάσχειν,	καὶ	τὰ καλὰ πράττειν μᾶλλον ἢ
[4, 1123]	δὲ μικροπρεπὴς περὶ πάντα ἐλλείψει,	καὶ	τὰ μέγιστα ἀναλώσας ἐν μικρῷ
[4, 1124]	τοῦ ποιήσαντος, βούλεται δ᾽ ὑπερέχειν)	καὶ	(τὰ μὲν ἡδέως ἀκούειν, τὰ
[4, 1124]	ἀγαθῷ ὑπερέχον πᾶν ἐντιμότερον. Διὸ	καὶ	τὰ τοιαῦτα μεγαλοψυχοτέρους ποιεῖ· τιμῶνται
[4, 1120]	δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι ταῖς δόσεσι	καὶ	ταῖς δαπάναις ὑπερβάλλειν. Τῆς ἐλευθεριότητος
[4, 1124]	ἡ τιμὴ μικρόν ἐστι, τούτῳ	καὶ	τἆλλα. (Διὸ ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι.
[4, 1120]	δεῖ καὶ ὅσα καὶ ὅτε,	καὶ	τἆλλα ὅσα ἕπεται τῇ ὀρθῇ
[4, 1127]	καὶ αὐτή. Οὐ χεῖρον δὲ	καὶ	(τὰς τοιαύτας ἐπελθεῖν· μᾶλλόν τε
[4, 1125]	χαῦνοι ἠλίθιοι καὶ ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες,	καὶ	ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς· οὐ γὰρ ἄξιοι
[4, 1123]	(σκοπῶν πῶς ἂν ἐλάχιστον ἀναλώσαι,	καὶ	ταῦτ᾽ ὀδυρόμενος, καὶ πάντ᾽ οἰόμενος
[4, 1120]	ὅσα ἕπεται τῇ ὀρθῇ δόσει·	καὶ	ταῦτα ἡδέως ἢ ἀλύπως· τὸ
[4, 1120]	ὁμοίως ἐν μικροῖς (καὶ μεγάλοις,	καὶ	ταῦτα ἡδέως· καὶ λήψεται δ᾽
[4, 1126]	τῷ ποιοῦντι δ᾽ ἀσχημοσύνην φέρῃ,	καὶ	ταύτην μὴ μικράν, ἢ βλάβην,
[4, 1123]	καὶ ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἐν ἱερῷ	καὶ	τάφῳ. Καὶ ἐπεὶ τῶν δαπανημάτων
[4, 1128]	μὴ λυπεῖν τὸν ἀκούοντα ἢ	καὶ	τέρπειν; Ἢ καὶ τό γε
[4, 1121]	τῇ τ᾽ ἐλλείψει τῆς δόσεως	καὶ	τῇ ὑπερβολῇ τῆς λήψεως, οὐ
[4, 1121]	δυσίν, ἐν δόσει καὶ λήψει·	καὶ	τὴν δαπάνην γὰρ εἰς τὴν
[4, 1124]	ἀκούειν, τὰ δ᾽ ἀηδῶς· διὸ	καὶ	τὴν Θέτιν οὐ λέγειν τὰς
[4, 1119]	περὶ χρήματα ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεις·	καὶ	τὴν μὲν ἀνελευθερίαν προσάπτομεν ἀεὶ
[4, 1122]	πράττοντα ἀναφέρεται τὸ τίς (ὢν	καὶ	τίνων ὑπαρχόντων· ἄξια γὰρ δεῖ
[4, 1126]	γὰρ ῥᾴδιον διορίσαι τὸ πῶς	καὶ	τίσι καὶ ἐπὶ ποίοις καὶ
[4, 1128]	ἀκούοντα ἢ καὶ τέρπειν; Ἢ	καὶ	τό γε τοιοῦτον ἀόριστον; Ἄλλο
[4, 1122]	ἠλίθιος· παρὰ τὴν ἀξίαν γὰρ	καὶ	τὸ δέον, κατ᾽ ἀρετὴν δὲ
[4, 1128]	(ὥστ᾽ οὐκ αἰσχυντέον) φαύλου δὲ	καὶ	τὸ εἶναι τοιοῦτον οἷον πράττειν
[4, 1128]	δὲ καὶ ἀκούειν. Διοίσει δὲ	καὶ	τὸ ἐν τοιούτοις λέγειν ἢ
[4, 1123]	μάλιστ᾽ ἐφίενται οἱ ἐν ἀξιώματι,	καὶ	τὸ ἐπὶ τοῖς καλλίστοις (ἆθλον·
[4, 1120]	δόσει ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν	καὶ	τὸ καλὰ πράττειν, τῇ δὲ
[4, 1123]	μεγέθει γὰρ ἡ μεγαλοψυχία, ὥσπερ	καὶ	τὸ κάλλος ἐν μεγάλῳ σώματι,
[4, 1121]	~(Ἐὰν δὲ παρὰ τὸ δέον	καὶ	τὸ καλῶς ἔχον συμβαίνῃ αὐτῷ
[4, 1125]	δ᾽ ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις,	καὶ	τὸ μέσον· ὀρέγονται δὲ τῆς
[4, 1126]	ποίοις καὶ πόσον χρόνον ὀργιστέον,	καὶ	τὸ μέχρι τίνος ὀρθῶς ποιεῖ
[4, 1128]	Εἰ δ᾽ ἡ ἀναισχυντία φαῦλον	καὶ	τὸ μὴ αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ
[4, 1124]	ἃ πεπόνθεσαν εὖ. Μεγαλοψύχου δὲ	καὶ	τὸ μηδενὸς δεῖσθαι ἢ μόλις,
[4, 1125]	μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ἧττον,	καὶ	τὸ ὅθεν δεῖ καὶ ὡς
[4, 1126]	ἀναφέρων δὲ πρὸς τὸ καλὸν	καὶ	τὸ συμφέρον στοχάσεται (τοῦ μὴ
[4, 1120]	καλόν. Ἐλευθερίου δ᾽ ἐστὶ (σφόδρα	καὶ	τὸ ὑπερβάλλειν ἐν τῇ δόσει,
[4, 1128]	ἄλλων ἀπεχόμενος εἰ γέλωτα ποιήσει,	καὶ	τοιαῦτα λέγων (ὧν οὐδὲν ἂν
[4, 1122]	αὐτοῖς μέτεστιν, καὶ τοῖς εὐγενέσι	καὶ	τοῖς ἐνδόξοις καὶ ὅσα τοιαῦτα·
[4, 1122]	προγόνων ἢ ὧν αὐτοῖς μέτεστιν,	καὶ	τοῖς εὐγενέσι καὶ τοῖς ἐνδόξοις
[4, 1126]	δ᾽ οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς ὀχληρότατοι	καὶ	τοῖς μάλιστα φίλοις. Χαλεποὺς δὲ
[4, 1121]	δεῖ πένεσθαι, τούτους πλουσίους ποιοῦσι,	καὶ	τοῖς μὲν μετρίοις τὰ ἤθη
[4, 1125]	(καὶ ἐσθῆτι κοσμοῦνται καὶ σχήματι	καὶ	τοῖς τοιούτοις, καὶ βούλονται τὰ
[4, 1127]	δ᾽ ὁμιλήσει τοῖς ἐν ἀξιώμασι	καὶ	τοῖς τυχοῦσι, (καὶ μᾶλλον ἢ
[4, 1121]	πορνοβοσκοὶ καὶ πάντες οἱ τοιοῦτοι,	καὶ	τοκισταὶ κατὰ μικρὰ καὶ ἐπὶ
[4, 1120]	δὲ κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις καλαὶ	καὶ	τοῦ καλοῦ ἕνεκα. Καὶ ὁ
[4, 1126]	ἐναντίας τούτοις (πρὸς πάντα ἀντιτείνοντες	καὶ	τοῦ λυπεῖν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φροντίζοντες
[4, 1126]	φιλίας, ὅτι ἄνευ πάθους ἐστὶ	καὶ	τοῦ στέργειν οἷς ὁμιλεῖ· οὐ
[4, 1126]	ὀργίλοι καὶ ἐπὶ παντί· ὅθεν	καὶ	τοὔνομα. Οἱ δὲ πικροὶ (δυσδιάλυτοι,
[4, 1126]	ἀμυντικός, τὸ δὲ προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι	καὶ	τοὺς οἰκείους περιορᾶν ἀνδραποδῶδες. Ἡ
[4, 1126]	ἐλλείποντας ἐπαινοῦμεν καὶ πράους φαμέν,	(καὶ	τοὺς χαλεπαίνοντας ἀνδρώδεις ὡς δυναμένους
[4, 1122]	φαίνεται· πάντες γὰρ ἕνεκα κέρδους,	καὶ	τούτου μικροῦ, ὀνείδη ὑπομένουσιν. Τοὺς
[4, 1123]	εἰρημένος. (Ὁ γὰρ μικρῶν ἄξιος	καὶ	τούτων ἀξιῶν ἑαυτὸν σώφρων, μεγαλόψυχος
[4, 1127]	μέσος αὐθέκαστός τις ὢν ἀληθευτικὸς	καὶ	τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ,
[4, 1127]	ὢν ἀληθευτικὸς καὶ τῷ βίῳ	καὶ	τῷ λόγῳ, τὰ (ὑπάρχοντα ὁμολογῶν
[4, 1122]	μὴ μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ	καὶ	τῷ ποιοῦντι πρέπειν. Διὸ πένης
[4, 1127]	(ὁμοίως ἐν λόγοις καὶ πράξεσι	καὶ	τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ δὴ ὁ
[4, 1121]	εἰ μὴ δέον τι ἀνάλωσεν,	καὶ	τῷ Σιμωνίδῃ οὐκ ἀρεσκόμενος. Ὁ
[4, 1128]	τῶν πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ	καὶ	τῷ σκώπτειν μᾶλλον ἢ δεῖ,
[4, 1126]	εἰρήσθωσαν. Ἐν δὲ ταῖς ὁμιλίαις	καὶ	τῷ συζῆν καὶ λόγων καὶ
[4, 1127]	συνεπόμενος, λέγω δὲ (τῷ καλῷ	καὶ	τῷ συμφέροντι. Καὶ ἡδονῆς δ᾽
[4, 1127]	προαιρέσει· (κατὰ τὴν ἕξιν γὰρ	καὶ	τῷ τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν)
[4, 1125]	ὄντος τοῦ μέσου, σχεδὸν δὲ	καὶ	τῶν ἄκρων, ἐπὶ τὸ μέσον
[4, 1122]	ἀσωτίαν. Περὶ μὲν οὖν ἐλευθεριότητος	καὶ	τῶν ἀντικειμένων κακιῶν τοσαῦτ᾽ εἰρήσθω.
[4, 1125]	ὡς ἀνάξιοι ὄντες, ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν. Οἱ δὲ
[4, 1125]	καὶ τῶν πράξεων τῶν καλῶν	καὶ	τῶν ἐπιτηδευμάτων ὡς ἀνάξιοι ὄντες,
[4, 1128]	ἐκ τῶν κωμῳδιῶν τῶν παλαιῶν	καὶ	τῶν καινῶν· τοῖς μὲν γὰρ
[4, 1128]	ἤθη. Ἐπιπολάζοντος δὲ τοῦ γελοίου,	καὶ	τῶν πλείστων χαιρόντων τῇ παιδιᾷ
[4, 1125]	τῶν κατ᾽ ἀξίαν, ἀφίστανται δὲ	καὶ	τῶν πράξεων τῶν καλῶν καὶ
[4, 1124]	οὐκ ἔστι ταῦτα. Ὑπερόπται δὲ	καὶ	ὑβρισταὶ καὶ οἱ (τὰ τοιαῦτα
[4, 1122]	δὲ δαπάνην τοῦ ἔργου, ἢ	καὶ	ὑπερβάλλειν. Δαπανήσει δὲ τὰ τοιαῦτα
[4, 1125]	καὶ δόσει χρημάτων μεσότης ἔστι	καὶ	ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψις, οὕτω
[4, 1121]	ἐστι καὶ ὑπὸ τῆς ἡλικίας	καὶ	ὑπὸ τῆς ἀπορίας, καὶ ἐπὶ
[4, 1121]	ἀνελευθέρου. Εὐίατός τε γάρ ἐστι	καὶ	ὑπὸ τῆς ἡλικίας καὶ ὑπὸ
[4, 1124]	καὶ ἐπὶ μὲν ταῖς μεγάλαις	καὶ	ὑπὸ τῶν σπουδαίων μετρίως ἡσθήσεται,
[4, 1125]	τοιούτοις, καὶ βούλονται τὰ εὐτυχήματα	καὶ	φανερὰ εἶναι αὑτῶν, καὶ λέγουσι
[4, 1127]	περὶ τὰ μὴ λίαν ἐμποδὼν	καὶ	φανερὰ εἰρωνευόμενοι χαρίεντες φαίνονται. Ἀντικεῖσθαι
[4, 1127]	ἐποίει. Οἱ δὲ τὰ μικρὰ	καὶ	φανερὰ (προσποιούμενοι) βαυκοπανοῦργοι λέγονται καὶ
[4, 1124]	δὲ καὶ ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ	καὶ	φανερομισῆ εἶναι καὶ φανερόφιλον (τὸ
[4, 1124]	Ἀναγκαῖον δὲ καὶ φανερομισῆ εἶναι	καὶ	φανερόφιλον (τὸ γὰρ λανθάνειν φοβουμένου,
[4, 1119]	ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Διὸ	καὶ	φαυλότατοι δοκοῦσιν εἶναι· πολλὰς γὰρ
[4, 1125]	τὸν φιλότιμον ἐπαινοῦμεν ὡς ἀνδρώδη	καὶ	φιλόκαλον, τὸν δ᾽ ἀφιλότιμον ὡς
[4, 1128]	γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμολόχοι (δοκοῦσιν εἶναι	καὶ	φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως τοῦ γελοίου,
[4, 1125]	βραδεῖα τοῦ μεγαλοψύχου δοκεῖ εἶναι,	καὶ	φωνὴ βαρεῖα, καὶ λέξις στάσιμος·
[4, 1125]	χαυνότητος· καὶ γὰρ γίνεται μᾶλλον	καὶ	χεῖρόν ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν
[4, 1125]	Ἡ τοιαύτη δὲ δόξα δοκεῖ	καὶ	χείρους ποιεῖν· (ἕκαστοι γὰρ ἐφίενται
[4, 1127]	δὲ τὸ μὲν ψεῦδος φαῦλον	καὶ	ψεκτόν, τὸ δ᾽ ἀληθὲς καλὸν
[4, 1127]	περὶ δὲ τῶν ἀληθευόντων τε	καὶ	ψευδομένων εἴπωμεν (ὁμοίως ἐν λόγοις
[4, 1127]	τοιόσδε εἶναι ἀλαζών ἐστιν) ὥσπερ	καὶ	ψεύστης ὃ μὲν τῷ ψεύδει
[4, 1122]	ἡ ἕξις ταῖς ἐνεργείαις ὁρίζεται,	καὶ	ὧν ἐστίν. Αἱ δὴ τοῦ
[4, 1122]	ὁ ἐλευθέριος δαπανήσει ἃ δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ· ἐν τούτοις δὲ
[4, 1125]	(δεῖ καὶ ἧττον· ἔστι δὴ	καὶ	ὡς δεῖ· ἐπαινεῖται δ᾽ οὖν
[4, 1121]	καὶ λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ. Καὶ εὐκοινώνητος δ᾽
[4, 1125]	οἷς δεῖ ὀργιζόμενος, ἔτι δὲ	καὶ	ὡς δεῖ καὶ ὅτε καὶ
[4, 1126]	ὀργιζόμεθα καὶ ἐφ᾽ οἷς δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ καὶ πάντα τὰ
[4, 1126]	καθ᾽ ἣν ἀποδέξεται ἃ δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ, ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 1121]	αὐτῷ ἀναλίσκειν, λυπήσεται, μετρίως δὲ	καὶ	ὡς δεῖ· τῆς ἀρετῆς γὰρ
[4, 1125]	ἧττον, καὶ τὸ ὅθεν δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ. Τόν τε γὰρ
[4, 1122]	ἀλλ᾽ ἐν οἷς οὐ δεῖ	καὶ	ὡς οὐ δεῖ λαμπρυνόμεναι· ὕστερον
[4, 1128]	ἐμμελής, ~(καὶ οἷα δεῖ λέγειν	καὶ	ὥς, ὁμοίως δὲ καὶ ἀκούειν.
[4, 1125]	καλὰ καὶ ἄκαρπα τῶν καρπίμων	καὶ	ὠφελίμων· αὐτάρκους γὰρ μᾶλλον. Καὶ