Livre, page
[4, 1122]	κακιῶν τοσαῦτ᾽ εἰρήσθω. Δόξαι δ᾽	ἂν	ἀκόλουθον εἶναι καὶ περὶ μεγαλοπρεπείας
[4, 1128]	ὁ χαρίεις, ἔνια δ᾽ οὐδ᾽	ἂν	ἀκούσαι. Ὁ δ᾽ ἄγροικος εἰς
[4, 1123]	ἑκάστῃ ἀρετῇ μέγα. Οὐδαμῶς τ᾽	ἂν	ἁρμόζοι μεγαλοψύχῳ φεύγειν παρασείσαντι, οὐδ᾽
[4, 1124]	ἐλαττόνων· ἀρετῆς γὰρ παντελοῦς οὐκ	ἂν	γένοιτο ἀξία τιμή, οὐ μὴν
[4, 1124]	καὶ ἀτυχίαν (μετρίως ἕξει, ὅπως	ἂν	γίνηται, καὶ οὔτ᾽ εὐτυχῶν περιχαρὴς
[4, 1121]	μὲν μετρίοις τὰ ἤθη οὐδὲν	ἂν	δοῖεν, τοῖς δὲ κόλαξιν ἤ
[4, 1123]	ἐλαττόνων αὑτὸν ἀξιοῖ. Καὶ μάλιστ᾽	ἂν	δόξειεν ὁ μεγάλων ἄξιος· τί
[4, 1121]	ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς τοῦ μηδὲν	ἂν	δοῦναι) οἳ δ᾽ αὖ διὰ
[4, 1126]	τῷ αὐτῷ ὑπάρχει. Οὐ γὰρ	ἂν	δύναιτ᾽ εἶναι· τὸ γὰρ κακὸν
[4, 1127]	τοιαύτας ἐπελθεῖν· μᾶλλόν τε γὰρ	ἂν	εἰδείημεν τὰ περὶ τὸ ἦθος,
[4, 1120]	χρήματα ἡ τοιαύτη λῆψις. Οὐκ	ἂν	εἴη δὲ οὐδ᾽ αἰτητικός· οὐ
[4, 1125]	χρόνον, ἐπαινεῖται· πρᾶος δὴ οὗτος	ἂν	εἴη, εἴπερ ἡ πραότης ἐπαινεῖται.
[4, 1123]	τῶν μεγίστων, περὶ ἓν μάλιστ᾽	ἂν	εἴη. Ἡ δ᾽ ἀξία λέγεται
[4, 1122]	πρέπειν. Διὸ πένης μὲν οὐκ	ἂν	εἴη μεγαλοπρεπής· οὐ γὰρ ἔστιν
[4, 1123]	εἴπερ τῶν μεγίστων ἄξιος, ἄριστος	ἂν	εἴη· μείζονος γὰρ ἀεὶ ὁ
[4, 1127]	ἢ δικαιοσύνην συντείνει (ἄλλης γὰρ	ἂν	εἴη ταῦτ᾽ ἀρετῆς) ἀλλ᾽ ἐν
[4, 1123]	δεῖ ἀγαθὸν εἶναι. Καὶ (δόξειεν	ἂν>	εἶναι μεγαλοψύχου τὸ ἐν ἑκάστῃ
[4, 1128]	καὶ τοιαῦτα λέγων (ὧν οὐδὲν	ἂν	εἴποι ὁ χαρίεις, ἔνια δ᾽
[4, 1128]	σκωπτόμενον· οἱ δὲ μήτ᾽ αὐτοὶ	ἂν	εἰπόντες μηδὲν γελοῖον τοῖς τε
[4, 1123]	ποιῇ μέλλων καὶ (σκοπῶν πῶς	ἂν	ἐλάχιστον ἀναλώσαι, καὶ ταῦτ᾽ ὀδυρόμενος,
[4, 1121]	ἤ πως ἄλλως μεταβάλοι, εἴη	ἂν	ἐλευθέριος· δώσει γὰρ οἷς δεῖ,
[4, 1128]	τοὺς αἰδήμονας, πρεσβύτερον δ᾽ (οὐδεὶς	ἂν	ἐπαινέσειεν ὅτι αἰσχυντηλός· οὐδὲν γὰρ
[4, 1123]	ὁ μεγάλων ἄξιος· τί γὰρ	ἂν	ἐποίει, εἰ μὴ τοσούτων ἦν
[4, 1120]	ὅσα ἄλλα τοιαῦτα· οὐ γὰρ	ἂν	ἔτι πράττοι κατὰ τὴν ἐλευθεριότητα,
[4, 1127]	φαύλῳ μὲν ἔοικεν (οὐ γὰρ	ἂν	ἔχαιρε τῷ ψεύδει) μάταιος δὲ
[4, 1120]	καὶ εἰς ταῦτα ἀναλώσας οὐκ	ἂν	ἔχοι εἰς ἃ δεῖ ἀναλίσκειν.
[4, 1128]	πράξει τὰ φαῦλα. Εἴη δ᾽	ἂν	ἡ αἰδὼς ἐξ (ὑποθέσεως ἐπιεικές·
[4, 1123]	ἐκτὸς ἀγαθά· μέγιστον δὲ τοῦτ᾽	ἂν	θείημεν ὃ τοῖς θεοῖς ἀπονέμομεν,
[4, 1122]	πῶς κάλλιστον καὶ πρεπωδέστατον, σκέψαιτ᾽	ἂν	μᾶλλον ἢ πόσου καὶ (πῶς
[4, 1125]	ὑπὸ τοῦ πάθους, (ἀλλ᾽ ὡς	ἂν	ὁ λόγος τάξῃ, οὕτω καὶ
[4, 1123]	δ᾽ ἐπισκοποῦντι πάμπαν γελοῖος φαίνοιτ᾽	ἂν	ὁ μεγαλόψυχος μὴ ἀγαθὸς ὤν.
[4, 1127]	ἕξιν τοιοῦτος εἶναι. Δόξειε δ᾽	ἂν	ὁ τοιοῦτος ἐπιεικὴς εἶναι. Ὁ
[4, 1121]	ἐπεὶ ὅ γε τοιοῦτος δόξειεν	ἂν	οὐ μικρῷ βελτίων εἶναι (τοῦ
[4, 1123]	ἀγαθὸς ὤν. Οὐκ εἴη δ᾽	ἂν	οὐδὲ τιμῆς ἄξιος (φαῦλος ὤν·
[4, 1124]	ἂν ποιήσωσιν εὖ, ὧν δ᾽	ἂν	πάθωσιν οὔ (ἐλάττων γὰρ ὁ
[4, 1125]	τοῖς πρώτοις ἐλέχθη, ἣ δόξειεν	ἂν	παραπλησίως ἔχειν πρὸς τὴν μεγαλοψυχίαν
[4, 1123]	ἐστι τοῦ μεγαλοπρεποῦς, ἐν ᾧ	ἂν	ποιῇ γένει, μεγαλοπρεπῶς ποιεῖν (τὸ
[4, 1123]	καλὸν ἀπολεῖ, καὶ ὅ τι	ἂν	ποιῇ μέλλων καὶ (σκοπῶν πῶς
[4, 1124]	Δοκοῦσι δὲ καὶ μνημονεύειν οὗ	ἂν	ποιήσωσιν εὖ, ὧν δ᾽ ἂν
[4, 1120]	ὁ λυπηρῶς· (μᾶλλον γὰρ ἕλοιτ᾽	ἂν	τὰ χρήματα τῆς καλῆς πράξεως,
[4, 1124]	καταφρονοῦσιν, αὐτοὶ δ᾽ ὅ τι	ἂν	τύχωσι πράττουσιν. Μιμοῦνται γὰρ τὸν
[4, 1125]	ἀγνοεῖν δ᾽ ἑαυτόν· ὠρέγετο γὰρ	ἂν	ὧν ἄξιος ἦν, ἀγαθῶν γε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008