Alphabétiquement     [«   »]
μετρίων 1
μετρίως 4
μέχρι 1
μὴ 56
μή 3
μηδ 2
μηδαμόθεν 1
Fréquences     [«    »]
53 τοῦ
51 τῷ
55 τῶν
56 μὴ
59
61 περὶ
61 τὰ
HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IV

μὴ


Livre, page
[4, 1123]   γελοῖος φαίνοιτ᾽ ἂν μεγαλόψυχος  μὴ   ἀγαθὸς ὤν. Οὐκ εἴη δ᾽
[4, 1125]   πρᾶος ἀτάραχος εἶναι καὶ  μὴ   ἄγεσθαι ὑπὸ τοῦ πάθους, (ἀλλ᾽
[4, 1128]   ἀναισχυντία φαῦλον καὶ τὸ  μὴ   αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ πράττειν, οὐδὲν
[4, 1120]   λήψει (τὸ εὖ πάσχειν  μὴ   αἰσχροπραγεῖν. Καὶ χάρις τῷ
[4, 1121]   μᾶλλον ἀχθόμενος εἴ τι δέον  μὴ   ἀνάλωσεν λυπούμενος εἰ μὴ
[4, 1125]   κακὸν ἔχειν τι ἐκ τοῦ  μὴ   ἀξιοῦν ἑαυτὸν τῶν ἀγαθῶν, καὶ
[4, 1128]   εὖ σκώπτοντα ὁριστέον τῷ λέγειν  μὴ   ἀπρεπῆ ἐλευθερίῳ, τῷ μὴ
[4, 1120]   καταλείπειν ἑαυτῷ ἐλάττω· τὸ γὰρ  μὴ   βλέπειν ἐφ᾽ ἑαυτὸν ἐλευθερίου. Κατὰ
[4, 1126]   τῆς λύπης ἐμποιοῦσα. Τούτου δὲ  μὴ   γινομένου τὸ βάρος ἔχουσιν· διὰ
[4, 1120]   λυπηρόν. δὲ διδοὺς οἷς  μὴ   δεῖ, μὴ τοῦ καλοῦ
[4, 1121]   καθάπερ εἴρηται, καὶ λαμβάνουσιν ὅθεν  μὴ   δεῖ, καὶ εἰσὶ κατὰ τοῦτο
[4, 1120]   ἐλευθερίου. Οὐδὲ λήψεται δὲ ὅθεν  μὴ   δεῖ· οὐ γάρ ἐστι τοῦ
[4, 1120]   οἷς οὐ δεῖ οὐδ᾽ ὅτε  μὴ   δεῖ, οὐδ᾽ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα·
[4, 1126]   λέγομεν τοὺς ἐφ᾽ οἷς τε  μὴ   δεῖ χαλεπαίνοντας καὶ μᾶλλον
[4, 1121]   μὴ ἀνάλωσεν λυπούμενος εἰ  μὴ   δέον τι ἀνάλωσεν, καὶ τῷ
[4, 1124]   εἶναι, (καὶ ἀληθευτικός, πλὴν ὅσα  μὴ   δι᾽ εἰρωνείαν (εἰρωνεία δὲ) πρὸς
[4, 1125]   κακολόγος, οὐδὲ τῶν ἐχθρῶν, εἰ  μὴ   δι᾽ ὕβριν. Καὶ περὶ ἀναγκαίων
[4, 1127]   μὲν τοῦ ἡδὺς εἶναι στοχαζόμενος  μὴ   διά τι ἄλλο ἄρεσκος,
[4, 1126]   δεῖ καὶ πλείω χρόνον, καὶ  μὴ   διαλλαττομένους ἄνευ τιμωρίας κολάσεως.
[4, 1127]   γὰρ φιλαλήθης, καὶ ἐν οἷς  μὴ   διαφέρει ἀληθεύων, ἀληθεύσει (καὶ ἐν
[4, 1124]   τοὺς πολλούς) καὶ πρὸς ἄλλον  μὴ   δύνασθαι ζῆν ἀλλ᾽ φίλον·
[4, 1121]   ἀναλίσκειν, εὐχερῶς δὲ τοῦτο ποιεῖν  μὴ   δύνασθαι· ταχὺ γὰρ ἐπιλείπει αὐτοὺς
[4, 1120]   γὰρ οἷόν τε χρήματ᾽ ἔχειν  μὴ   ἐπιμελόμενον ὅπως ἔχῃ, ὥσπερ (οὐδ᾽
[4, 1126]   βάρος ἔχουσιν· διὰ γὰρ τὸ  μὴ   ἐπιφανὲς εἶναι οὐδὲ συμπείθει αὐτοὺς
[4, 1124]   μὴν ἀλλ᾽ ἀποδέξεταί γε τῷ  μὴ   ἔχειν αὐτοὺς μείζω αὐτῷ ἀπονέμειν·
[4, 1124]   ἰσχυρίζεσθαι· καὶ εἰς τὰ ἔντιμα  μὴ   ἰέναι, οὗ πρωτεύουσιν ἄλλοι·
[4, 1126]   δ᾽ ὅσας μὲν αὐτῷ ἐστὶ  μὴ   καλὸν βλαβερὸν συνηδύνειν, δυσχερανεῖ,
[4, 1123]   ἀξιῶν ἄξιος ὤν· γὰρ  μὴ   κατ᾽ ἀξίαν αὐτὸ ποιῶν ἠλίθιος,
[4, 1120]   Ἐλευθεριώτεροι δὲ εἶναι δοκοῦσιν οἱ  μὴ   κτησάμενοι ἀλλὰ παραλαβόντες τὴν οὐσίαν·
[4, 1120]   μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον δὲ τὸ  μὴ   λαβεῖν τοῦ δοῦναι· τὸ γὰρ
[4, 1120]   λαμβάνειν ὅθεν δεῖ καὶ  μὴ   λαμβάνειν ὅθεν οὐ δεῖ. Τῆς
[4, 1121]   οὖν ἀσωτία τῷ διδόναι καὶ  μὴ   λαμβάνειν ὑπερβάλλει, τῷ δὲ λαμβάνειν
[4, 1121]   ἀγεννοῦς τὸ ὑπερβάλλειν διδόντα καὶ  μὴ   λαμβάνοντα, ἠλιθίου δέ. δὲ
[4, 1120]   λέγονται οἱ διδόντες· οἱ δὲ  μὴ   λαμβάνοντες οὐκ (εἰς ἐλευθεριότητα ἐπαινοῦνται,
[4, 1120]   χάρις τῷ διδόντι, οὐ τῷ  μὴ   λαμβάνοντι, καὶ ἔπαινος δὲ
[4, 1127]   τῇ εἰρωνείᾳ καὶ περὶ τὰ  μὴ   λίαν ἐμποδὼν καὶ φανερὰ εἰρωνευόμενοι
[4, 1126]   καὶ τὸ συμφέρον στοχάσεται (τοῦ  μὴ   λυπεῖν συνηδύνειν. Ἔοικε μὲν
[4, 1128]   μὴ ἀπρεπῆ ἐλευθερίῳ, τῷ  μὴ   λυπεῖν τὸν ἀκούοντα καὶ
[4, 1128]   τοῦ λέγειν εὐσχήμονα καὶ  μὴ   λυπεῖν τὸν σκωπτόμενον· οἱ δὲ
[4, 1126]   δ᾽ ἀσχημοσύνην φέρῃ, καὶ ταύτην  μὴ   μικράν, βλάβην, δ᾽
[4, 1122]   γὰρ δεῖ τούτων εἶναι, καὶ  μὴ   μόνον τῷ ἔργῳ ἀλλὰ καὶ
[4, 1122]   ὑπομένουσιν. Τοὺς γὰρ τὰ μεγάλα  μὴ   ὅθεν δὲ δεῖ λαμβάνοντας, μηδὲ
[4, 1127]   τοῖς πέλας καὶ διαλαθεῖν (ἔστι  μὴ   ὄντα, οἷον μάντιν σοφὸν ἰατρόν.
[4, 1126]   δή ποτε, ψέγεται. Οἱ γὰρ  μὴ   ὀργιζόμενοι ἐφ᾽ οἷς (δεῖ ἠλίθιοι
[4, 1126]   γὰρ οὐκ αἰσθάνεσθαι οὐδὲ λυπεῖσθαι,  μὴ   ὀργιζόμενός τε οὐκ εἶναι ἀμυντικός,
[4, 1120]   πράττειν μᾶλλον τὰ αἰσχρὰ  μὴ   πράττειν· οὐκ ἄδηλον δ᾽ ὅτι
[4, 1121]   δαπανηροί εἰσι, καὶ διὰ τὸ  μὴ   πρὸς (τὸ καλὸν ζῆν πρὸς
[4, 1121]   εἰς χρήματα· (δύναται γὰρ ἀδικεῖσθαι,  μὴ   τιμῶν γε τὰ χρήματα, καὶ
[4, 1120]   μήτε φυλακτικόν, προετικὸν δὲ καὶ  μὴ   τιμῶντα δι᾽ αὐτὰ τὰ χρήματα
[4, 1120]   δεῖ· οὐ γάρ ἐστι τοῦ  μὴ   τιμῶντος τὰ χρήματα τοιαύτη
[4, 1120]   τοιαύτη λῆψις, δὲ  μὴ   τοιαύτη ἐναντία ἐστίν. Αἱ μὲν
[4, 1123]   τί γὰρ ἂν ἐποίει, εἰ  μὴ   τοσούτων ἦν ἄξιος; Ἔστι δὴ
[4, 1120]   διδοὺς οἷς μὴ δεῖ,  μὴ   τοῦ καλοῦ ἕνεκα ἀλλὰ διά
[4, 1127]   προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων εἶναι καὶ  μὴ   ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ὑπάρχει,
[4, 1125]   (οἱ ἄκροι φαίνονται διὰ τὸ  μὴ   ὠνομάσθαι τὸν μέσον. Πραότης δ᾽
[4, 1126]   ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι, καὶ οἱ  μὴ   ὡς δεῖ μηδ᾽ ὅτε μηδ᾽




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/05/2008