Livre, page
[4, 1128]	πάθει ζῶντας πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ	τῆς	αἰδοῦς δὲ κωλύεσθαι· καὶ ἐπαινοῦμεν
[4, 1127]	δὲ σχεδόν ἐστι καὶ ἡ	τῆς	ἀλαζονείας καὶ εἰρωνείας> μεσότης· ἀνώνυμος
[4, 1124]	γὰρ λανθάνειν φοβουμένου, καὶ ἀμελεῖν	τῆς	ἀληθείας μᾶλλον ἢ τῆς δόξης)
[4, 1121]	ἐστιν· πολλοὶ γὰρ τρόποι δοκοῦσι	τῆς	ἀνελευθερίας εἶναι. Ἐν δυσὶ γὰρ
[4, 1121]	ὑπὸ τῆς ἡλικίας καὶ ὑπὸ	τῆς	ἀπορίας, καὶ ἐπὶ τὸ μέσον
[4, 1123]	οὐδὲ τιμῆς ἄξιος (φαῦλος ὤν·	τῆς	ἀρετῆς γὰρ ἆθλον ἡ τιμή,
[4, 1121]	μετρίως δὲ καὶ ὡς δεῖ·	τῆς	ἀρετῆς γὰρ καὶ ἥδεσθαι καὶ
[4, 1122]	μεῖζόν τε γάρ ἐστι κακὸν	τῆς	(ἀσωτίας, καὶ μᾶλλον ἐπὶ ταύτην
[4, 1121]	ποιεῖν) καὶ συμφυέστερον τοῖς ἀνθρώποις	(τῆς	ἀσωτίας· οἱ γὰρ πολλοὶ φιλοχρήματοι
[4, 1121]	ἐν μικροῖς. Τὰ μὲν οὖν	τῆς	ἀσωτίας οὐ πάνυ συνδυάζεται· οὐ
[4, 1122]	ἔργῳ. Ὥστε τὸ μὲν ἔργον	τῆς	δαπάνης (ἄξιον δεῖ εἶναι, τὴν
[4, 1124]	ἔχειν αὐτοὺς μείζω αὐτῷ ἀπονέμειν·	(τῆς	δὲ παρὰ τῶν τυχόντων καὶ
[4, 1124]	ἀμελεῖν τῆς ἀληθείας μᾶλλον ἢ	τῆς	δόξης) καὶ λέγειν καὶ πράττειν
[4, 1120]	αὐτὰ τὰ χρήματα ἀλλ᾽ ἕνεκα	τῆς	δόσεως. Διὸ καὶ ἐγκαλεῖται τῇ
[4, 1121]	γὰρ οὖσα, τῇ τ᾽ ἐλλείψει	τῆς	δόσεως καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῆς
[4, 1127]	συμφέροντι. Καὶ ἡδονῆς δ᾽ ἕνεκα	τῆς	εἰσαῦθις μεγάλης μικρὰ λυπήσει. Ὁ
[4, 1122]	μόνον· ἐν τούτοις δ᾽ ὑπερέχει	τῆς	ἐλευθεριότητος μεγέθει. Καθάπερ γὰρ τοὔνομα
[4, 1122]	μεγαλοπρεποῦς, οἷον μέγεθος, περὶ ταῦτα	τῆς	ἐλευθεριότητος οὔσης, καὶ ἀπὸ τῆς
[4, 1120]	τὴν οὐσίαν· ἄπειροί τε γὰρ	τῆς	ἐνδείας, καὶ πάντες ἀγαπῶσι μᾶλλον
[4, 1121]	τε γάρ ἐστι καὶ ὑπὸ	τῆς	ἡλικίας καὶ ὑπὸ τῆς ἀπορίας,
[4, 1122]	τῆς ἐλευθεριότητος οὔσης, καὶ ἀπὸ	τῆς	ἴσης δαπάνης τὸ ἔργον ποιήσει
[4, 1120]	γὰρ ἕλοιτ᾽ ἂν τὰ χρήματα	τῆς	καλῆς πράξεως, τοῦτο δ᾽ οὐκ
[4, 1120]	λέγομεν ἀσώτους· τὸ γὰρ πλῆθος	τῆς	κτήσεως οὐ δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι
[4, 1121]	τῆς δόσεως καὶ τῇ ὑπερβολῇ	τῆς	λήψεως, οὐ πᾶσιν ὁλόκληρος παραγίνεται,
[4, 1126]	παύει τῆς ὀργῆς, ἡδονὴν ἀντὶ	τῆς	λύπης ἐμποιοῦσα. Τούτου δὲ μὴ
[4, 1126]	δὲ σφόδρα. Δῆλον οὖν ὅτι	τῆς	μέσης ἕξεως ἀνθεκτέον. Αἱ μὲν
[4, 1125]	ἢ δεῖ. Ἀνωνύμου δ᾽ οὔσης	τῆς	μεσότητος, ὡς ἐρήμης ἔοικεν ἀμφισβητεῖν
[4, 1126]	ἀνταποδιδῷ· ἡ γὰρ τιμωρία παύει	τῆς	ὀργῆς, ἡδονὴν ἀντὶ τῆς λύπης
[4, 1120]	τις αὑτοῦ εἶναι καὶ ἡ	τῆς	οὐσίας φθορά, ὡς τοῦ ζῆν
[4, 1125]	δεῖ καὶ ὅθεν οὐ δεῖ	(τῆς	τιμῆς ἐφιέμενον, τόν τε ἀφιλότιμον
[4, 1125]	καὶ τὸ μέσον· ὀρέγονται δὲ	τῆς	τιμῆς καὶ μᾶλλον ἢ (δεῖ
[4, 1128]	ἡ τοῦ ἐλευθερίου παιδιὰ διαφέρει	τῆς	τοῦ ἀνδραποδώδους, καὶ πεπαιδευμένου καὶ
[4, 1121]	ὁ τοιοῦτος· ὠνόμασται δ᾽ ἀπὸ	τῆς	ὑπερβολῆς τοῦ μηδὲν ἂν δοῦναι)
[4, 1126]	τὸ στέργειν προσλαβόντα. Διαφέρει δὲ	τῆς	φιλίας, ὅτι ἄνευ πάθους ἐστὶ
[4, 1125]	τῇ μεγαλοψυχίᾳ ἡ μικροψυχία μᾶλλον	τῆς	χαυνότητος· καὶ γὰρ γίνεται μᾶλλον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008