Livre, page |
[4, 1124] |
τιμητός·
ᾧ
δ᾽
ἄμφω
ὑπάρχει,
|
μᾶλλον |
ἀξιοῦται
τιμῆς.
Οἱ
δ᾽
ἄνευ |
[4, 1121] |
τιμῶν
γε
τὰ
χρήματα,
καὶ
|
μᾶλλον |
ἀχθόμενος
εἴ
τι
δέον
μὴ |
[4, 1120] |
τις
ῥηθήσεται.
Οὐδ᾽
ὁ
λυπηρῶς·
|
(μᾶλλον |
γὰρ
ἕλοιτ᾽
ἂν
τὰ
χρήματα |
[4, 1126] |
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
καὶ
(γὰρ
|
μᾶλλον |
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ
τὸ
τιμωρεῖσθαι· |
[4, 1119] |
περὶ
δόσιν
χρημάτων
καὶ
λῆψιν,
|
μᾶλλον |
δ᾽
ἐν
τῇ
δόσει.
Χρήματα |
[4, 1127] |
δὲ
ψευδόμενοι
ἀμφότεροι
μὲν
ψεκτοί,
|
μᾶλλον |
δ᾽
ὁ
ἀλαζών.
Περὶ
ἑκατέρου |
[4, 1123] |
καὶ
οὗτος)
καὶ
περὶ
ταῦτα
|
μᾶλλον |
δαπανᾶν
ὅσα
πολυχρόνια
τῶν
ἔργων |
[4, 1120] |
λῆψις
καὶ
ἡ
φυλακὴ
κτῆσις
|
μᾶλλον. |
Διὸ
μᾶλλόν
(ἐστι
τοῦ
ἐλευθερίου |
[4, 1128] |
οὐ
προσήκει
λέγειν·
πάθει
γὰρ
|
μᾶλλον |
ἔοικεν
ἢ
ἕξει.
Ὁρίζεται
γοῦν |
[4, 1126] |
γινόμεναι
ἠρέμα,
ἐπὶ
πλέον
δὲ
|
μᾶλλον, |
ἐπὶ
πολὺ
δὲ
σφόδρα.
Δῆλον |
[4, 1122] |
ἐστι
κακὸν
τῆς
(ἀσωτίας,
καὶ
|
μᾶλλον |
ἐπὶ
ταύτην
ἁμαρτάνουσιν
ἢ
κατὰ |
[4, 1126] |
χρόνον
χαλεπαίνειν·
~(ἁμαρτάνειν
δὲ
δοκεῖ
|
μᾶλλον |
ἐπὶ
τὴν
ἔλλειψιν·
οὐ
γὰρ |
[4, 1125] |
πολλοί,
ψέγοντες
δ᾽
ἐπὶ
τὸ
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ.
Ἀνωνύμου
δ᾽
οὔσης |
[4, 1125] |
ὀρέγονται
δὲ
τῆς
τιμῆς
καὶ
|
μᾶλλον |
ἢ
(δεῖ
καὶ
ἧττον·
ἔστι |
[4, 1125] |
καὶ
ἐν
τιμῆς
ὀρέξει
τὸ
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ
καὶ
ἧττον,
καὶ |
[4, 1126] |
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ,
καὶ
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ,
καὶ
θᾶττον,
καὶ |
[4, 1125] |
τε
γὰρ
φιλότιμον
ψέγομεν
ὡς
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ
καὶ
ὅθεν
οὐ |
[4, 1128] |
τῇ
παιδιᾷ
καὶ
τῷ
σκώπτειν
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ,
καὶ
οἱ
βωμολόχοι |
[4, 1126] |
τε
μὴ
δεῖ
χαλεπαίνοντας
καὶ
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ
καὶ
πλείω
χρόνον, |
[4, 1126] |
ἐφ᾽
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
|
μᾶλλον |
ἢ
(δεῖ,
παύονται
δὲ
ταχέως· |
[4, 1119] |
μὲν
ἀνελευθερίαν
προσάπτομεν
ἀεὶ
τοῖς
|
μᾶλλον |
ἢ
δεῖ
περὶ
χρήματα
(σπουδάζουσι, |
[4, 1121] |
ἀσωτίας·
οἱ
γὰρ
πολλοὶ
φιλοχρήματοι
|
μᾶλλον |
ἢ
δοτικοί.
Καὶ
διατείνει
δ᾽ |
[4, 1128] |
εἶναι
(ἀμφότερα,
ὅπερ
δοκεῖ
πάθους
|
μᾶλλον |
ἢ
ἕξεως
εἶναι.
Οὐ
πάσῃ |
[4, 1127] |
ἀξιώμασι
καὶ
τοῖς
τυχοῦσι,
(καὶ
|
μᾶλλον |
ἢ
ἧττον
γνωρίμοις,
ὁμοίως
δὲ |
[4, 1127] |
τῷ
ψεύδει)
μάταιος
δὲ
φαίνεται
|
μᾶλλον |
ἢ
κακός·
εἰ
δ᾽
ἕνεκά |
[4, 1125] |
ἀλλ᾽
ἐπαινοῦντες
μὲν
ἐπὶ
τὸ
|
μᾶλλον |
ἢ
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες
δ᾽ |
[4, 1120] |
τὸ
γὰρ
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
|
μᾶλλον |
ἢ
οὐ
λαμβάνουσι
τὸ
ἀλλότριον. |
[4, 1122] |
κάλλιστον
καὶ
πρεπωδέστατον,
σκέψαιτ᾽
ἂν
|
μᾶλλον |
ἢ
πόσου
καὶ
(πῶς
ἐλαχίστου. |
[4, 1120] |
πάσχειν,
καὶ
τὰ
καλὰ
πράττειν
|
μᾶλλον |
ἢ
τὰ
αἰσχρὰ
μὴ
πράττειν· |
[4, 1124] |
φοβουμένου,
καὶ
ἀμελεῖν
τῆς
ἀληθείας
|
μᾶλλον |
ἢ
τῆς
δόξης)
καὶ
λέγειν |
[4, 1128] |
γελοῖον
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς
δὲ
|
μᾶλλον |
ἡ
ὑπόνοια·
διαφέρει
δ᾽
οὐ |
[4, 1122] |
καὶ
ἱερὰ
συλῶντας,
ἀλλὰ
πονηροὺς
|
μᾶλλον |
καὶ
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀδίκους.
Ὁ |
[4, 1125] |
καρπίμων
καὶ
ὠφελίμων·
αὐτάρκους
γὰρ
|
μᾶλλον. |
Καὶ
κίνησις
δὲ
βραδεῖα
τοῦ |
[4, 1120] |
λαμβάνοντι,
καὶ
ὁ
ἔπαινος
δὲ
|
μᾶλλον. |
Καὶ
ῥᾷον
δὲ
τὸ
μὴ |
[4, 1125] |
τῆς
χαυνότητος·
καὶ
γὰρ
γίνεται
|
μᾶλλον |
καὶ
χεῖρόν
ἐστιν.
Ἡ
μὲν |
[4, 1122] |
ἐλευθέριος,
ὁ
δ᾽
ἐλευθέριος
οὐδὲν
|
μᾶλλον |
μεγαλοπρεπής.
Τῆς
(τοιαύτης
δ᾽
ἕξεως |
[4, 1125] |
οἱ
τοιοῦτοι
δοκοῦσιν
εἶναι,
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
ὀκνηροί.
Ἡ
τοιαύτη
δὲ
δόξα |
[4, 1126] |
οὐ
ψέγεται,
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
|
μᾶλλον |
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
ἧττον·
ἐνίοτε |
[4, 1125] |
ἄλλως
τε
καὶ
κακά,
ἀλλὰ
|
(μᾶλλον |
παρορᾶν.
Οὐδ᾽
ἀνθρωπολόγος·
οὔτε
γὰρ |
[4, 1128] |
γλιχόμενοι
πάντως
τοῦ
γελοίου,
καὶ
|
μᾶλλον |
στοχαζόμενοι
τοῦ
γέλωτα
ποιῆσαι
ἢ |
[4, 1126] |
γὰρ
τιμωρητικὸς
ὁ
πρᾶος,
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
συγγνωμονικός.
Ἡ
δ᾽
ἔλλειψις,
εἴτ᾽ |
[4, 1120] |
τῆς
ἐνδείας,
καὶ
πάντες
ἀγαπῶσι
|
μᾶλλον |
τὰ
αὑτῶν
ἔργα,
ὥσπερ
οἱ |
[4, 1125] |
περὶ
ταῦτα.
Καὶ
οἷος
κεκτῆσθαι
|
μᾶλλον |
τὰ
καλὰ
καὶ
ἄκαρπα
τῶν |
[4, 1126] |
ἢ
κολάσεως.
Τῇ
πραότητι
δὲ
|
μᾶλλον |
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
καὶ
(γὰρ |
[4, 1125] |
δὲ
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ἡ
μικροψυχία
|
μᾶλλον |
τῆς
χαυνότητος·
καὶ
γὰρ
γίνεται |
[4, 1120] |
οὐ
δεῖ.
Τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
|
μᾶλλον |
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἢ
τὸ |
[4, 1128] |
αἰδεῖσθαι
τὰ
αἰσχρὰ
πράττειν,
οὐδὲν
|
μᾶλλον |
τὸν
τὰ
τοιαῦτα
πράττοντα
αἰσχύνεσθαι |
[4, 1127] |
ἐπαινετός.
Ἐπὶ
τὸ
ἔλαττον
δὲ
|
μᾶλλον |
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον
γὰρ |
[4, 1127] |
(καὶ
ἐν
οἷς
διαφέρει
ἔτι
|
μᾶλλον· |
ὡς
γὰρ
αἰσχρὸν
τὸ
ψεῦδος |