Livre, page |
[4, 1120] |
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα
(καὶ
ὀρθῶς·
|
οἷς |
γὰρ
δεῖ
καὶ
ὅσα
καὶ |
[4, 1125] |
ἔοικεν
ἀμφισβητεῖν
τὰ
ἄκρα.
Ἐν
|
οἷς |
δ᾽
ἔστιν
ὑπερβολὴ
καὶ
ἔλλειψις, |
[4, 1122] |
δ᾽
ἀπὸ
τῶν
φίλων
κερδαίνουσιν,
|
οἷς |
δεῖ
διδόναι.
Ἀμφότεροι
δὴ
ὅθεν |
[4, 1126] |
ὡς
δεῖ
μηδ᾽
ὅτε
μηδ᾽
|
οἷς |
δεῖ·
δοκεῖ
γὰρ
οὐκ
αἰσθάνεσθαι |
[4, 1120] |
(ἐστι
τοῦ
ἐλευθερίου
τὸ
διδόναι
|
οἷς |
δεῖ
ἢ
λαμβάνειν
ὅθεν
δεῖ |
[4, 1126] |
Οἱ
γὰρ
μὴ
ὀργιζόμενοι
ἐφ᾽
|
οἷς |
(δεῖ
ἠλίθιοι
δοκοῦσιν
εἶναι,
καὶ |
[4, 1125] |
διαφέροντα.
Ὁ
μὲν
οὖν
ἐφ᾽
|
οἷς |
δεῖ
καὶ
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμενος, |
[4, 1120] |
τυχοῦσι
δώσει,
ἵνα
ἔχῃ
διδόναι
|
οἷς |
δεῖ
καὶ
ὅτε
καὶ
οὗ |
[4, 1121] |
εἴη
ἂν
ἐλευθέριος·
δώσει
γὰρ
|
οἷς |
δεῖ,
(καὶ
οὐ
λήψεται
ὅθεν |
[4, 1121] |
καὶ
ἥδεσθαι
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
|
οἷς |
δεῖ
καὶ
ὡς
δεῖ.
Καὶ |
[4, 1126] |
οἷς
δεῖ
ὀργιζόμεθα
καὶ
ἐφ᾽
|
οἷς |
δεῖ
καὶ
ὡς
δεῖ
καὶ |
[4, 1126] |
μέση
ἕξις
ἐπαινετή,
καθ᾽
ἣν
|
οἷς |
δεῖ
ὀργιζόμεθα
καὶ
ἐφ᾽
οἷς |
[4, 1125] |
οὖν
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
καὶ
|
οἷς |
δεῖ
ὀργιζόμενος,
ἔτι
δὲ
καὶ |
[4, 1121] |
διαμαρτάνει·
οὔτε
γὰρ
ἥδεται
ἐφ᾽
|
οἷς |
δεῖ
οὐδὲ
ὡς
δεῖ
οὔτε |
[4, 1127] |
διαφέρει
ἀληθεύων,
ἀληθεύσει
(καὶ
ἐν
|
οἷς |
διαφέρει
ἔτι
μᾶλλον·
ὡς
γὰρ |
[4, 1124] |
ὄντες,
τοῦτο
δὲ
δρῶσιν
ἐν
|
οἷς |
δύνανται·
τὰ
μὲν
οὖν
κατ᾽ |
[4, 1127] |
ἀλαζονευόμενοι
τὰ
τοιαῦτα
προσποιοῦνται
ἐφ᾽
|
οἷς |
ἔπαινος
ἢ
εὐδαιμονισμός,
οἱ
δὲ |
[4, 1128] |
οἰόμεθα
δεῖν
αὐτὸν
πράττειν
ἐφ᾽
|
οἷς |
ἐστὶν
αἰσχύνη.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐπιεικοῦς |
[4, 1120] |
δὲ
λυπηρόν.
Ὁ
δὲ
διδοὺς
|
οἷς |
μὴ
δεῖ,
ἢ
μὴ
τοῦ |
[4, 1127] |
Ὁ
γὰρ
φιλαλήθης,
καὶ
ἐν
|
οἷς |
μὴ
διαφέρει
ἀληθεύων,
ἀληθεύσει
(καὶ |
[4, 1127] |
εἴη
ταῦτ᾽
ἀρετῆς)
ἀλλ᾽
ἐν
|
οἷς |
μηδενὸς
τοιούτου
διαφέροντος
καὶ
ἐν |
[4, 1119] |
ἐν
τοῖς
πολεμικοῖς,
οὐδ᾽
ἐν
|
οἷς |
ὁ
σώφρων,
οὐδ᾽
αὖ
ἐν |
[4, 1126] |
πάθους
ἐστὶ
καὶ
τοῦ
στέργειν
|
οἷς |
ὁμιλεῖ·
οὐ
γὰρ
τῷ
φιλεῖν |
[4, 1126] |
ὀργίλοι
ταχέως
μὲν
ὀργίζονται
καὶ
|
οἷς |
οὐ
δεῖ
καὶ
ἐφ᾽
οἷς |
[4, 1126] |
πάντα
μὲν
γίνεται
(καὶ
γὰρ
|
οἷς |
οὐ
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽
οἷς |
[4, 1126] |
οἷς
οὐ
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽
|
οἷς |
οὐ
δεῖ,
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1126] |
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
ἐφ᾽
|
οἷς |
οὐ
δεῖ
καὶ
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1122] |
περὶ
ἃ
δεῖ,
ἀλλ᾽
ἐν
|
οἷς |
οὐ
δεῖ
καὶ
ὡς
οὐ |
[4, 1120] |
ἄλλων.
Οὐ
μὴν
δώσει
γε
|
οἷς |
οὐ
δεῖ
οὐδ᾽
ὅτε
μὴ |
[4, 1126] |
Χαλεποὺς
δὲ
λέγομεν
τοὺς
ἐφ᾽
|
οἷς |
τε
μὴ
δεῖ
χαλεπαίνοντας
καὶ |
[4, 1122] |
τὸ
ὀρθῶς.
Πρέπει
(δὲ
(καὶ)
|
οἷς |
τοιαῦτα
προϋπάρχει
δι᾽
αὐτῶν
ἢ |