Livre, page |
[4, 1124] |
ἀτιμίας
ὁ
μεγαλόψυχός
ἐστι·
καὶ
|
ἐπὶ |
μὲν
ταῖς
μεγάλαις
καὶ
ὑπὸ |
[4, 1124] |
δὲ
παρὰ
τῶν
τυχόντων
καὶ
|
ἐπὶ |
μικροῖς
πάμπαν
ὀλιγωρήσει·
οὐ
γὰρ |
[4, 1126] |
ὑπερβολαὶ
καὶ
ἐλλείψεις
ψεκταί,
καὶ
|
ἐπὶ |
μικρὸν
μὲν
γινόμεναι
ἠρέμα,
ἐπὶ |
[4, 1126] |
καὶ
πρὸς
πᾶν
ὀργίλοι
καὶ
|
ἐπὶ |
παντί·
ὅθεν
καὶ
τοὔνομα.
Οἱ |
[4, 1127] |
εἶναι
τὰς
ἀρετὰς
πιστεύσαιμεν
ἄν,
|
ἐπὶ |
πάντων
οὕτως
ἔχον
συνιδόντες.
Ἐν |
[4, 1126] |
ἐπὶ
μικρὸν
μὲν
γινόμεναι
ἠρέμα,
|
ἐπὶ |
πλέον
δὲ
μᾶλλον,
ἐπὶ
πολὺ |
[4, 1126] |
τὸ
πῶς
καὶ
τίσι
καὶ
|
ἐπὶ |
ποίοις
καὶ
πόσον
χρόνον
ὀργιστέον, |
[4, 1121] |
καὶ
τοκισταὶ
κατὰ
μικρὰ
καὶ
|
ἐπὶ |
πολλῷ.
~(Πάντες
γὰρ
οὗτοι
ὅθεν |
[4, 1126] |
ἠρέμα,
ἐπὶ
πλέον
δὲ
μᾶλλον,
|
ἐπὶ |
πολὺ
δὲ
σφόδρα.
Δῆλον
οὖν |
[4, 1121] |
ἢ
δοτικοί.
Καὶ
διατείνει
δ᾽
|
ἐπὶ |
πολύ,
καὶ
πολυειδές
ἐστιν·
πολλοὶ |
[4, 1122] |
κακὸν
τῆς
(ἀσωτίας,
καὶ
μᾶλλον
|
ἐπὶ |
ταύτην
ἁμαρτάνουσιν
ἢ
κατὰ
τὴν |
[4, 1126] |
χαλεπαίνειν·
~(ἁμαρτάνειν
δὲ
δοκεῖ
μᾶλλον
|
ἐπὶ |
τὴν
ἔλλειψιν·
οὐ
γὰρ
τιμωρητικὸς |
[4, 1125] |
πλεοναχῶς
τοῦ
φιλοτοιούτου
λεγομένου
οὐκ
|
(ἐπὶ |
τὸ
αὐτὸ
φέρομεν
ἀεὶ
τὸ |
[4, 1127] |
τὰ
εἰρημένα.
Οἱ
δ᾽
εἴρωνες
|
ἐπὶ |
τὸ
ἔλαττον
λέγοντες
χαριέστεροι
μὲν |
[4, 1126] |
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον
οὔτ᾽
|
ἐπὶ |
τὸ
ἧττον·
ἐνίοτε
γὰρ
τοὺς |
[4, 1125] |
ἢ
οἱ
πολλοί,
ψέγοντες
δ᾽
|
ἐπὶ |
τὸ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ.
Ἀνωνύμου |
[4, 1125] |
τὸ
φιλότιμον,
ἀλλ᾽
ἐπαινοῦντες
μὲν
|
ἐπὶ |
τὸ
μᾶλλον
ἢ
οἱ
πολλοί, |
[4, 1126] |
μικρὸν
παρεκβαίνων
οὐ
ψέγεται,
οὔτ᾽
|
ἐπὶ |
τὸ
μᾶλλον
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ |
[4, 1121] |
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἀπορίας,
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
μέσον
δύναται
ἐλθεῖν.
Ἔχει |
[4, 1125] |
σχεδὸν
δὲ
καὶ
τῶν
ἄκρων,
|
ἐπὶ |
τὸ
μέσον
τὴν
πραότητα
φέρομεν, |
[4, 1128] |
τοῦτ᾽
οἴεσθαι
ἐπιεικῆ
εἶναι,
ἄτοπον·
|
ἐπὶ |
τοῖς
ἑκουσίοις
γὰρ
ἡ
αἰδώς, |
[4, 1123] |
οἱ
ἐν
ἀξιώματι,
καὶ
τὸ
|
ἐπὶ |
τοῖς
καλλίστοις
(ἆθλον·
τοιοῦτον
δ᾽ |
[4, 1125] |
τόν
τε
ἀφιλότιμον
ὡς
οὐδ᾽
|
ἐπὶ |
τοῖς
καλοῖς
προαιρούμενον
τιμᾶσθαι.
Ἔστι |
[4, 1128] |
ἐστὶν
ἡ
αἰσχύνη,
εἴπερ
γίνεται
|
ἐπὶ |
τοῖς
φαύλοις
(οὐ
γὰρ
πρακτέον |
[4, 1125] |
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτοις
καὶ
|
ἐπὶ |
τοσοῦτον
χρόνον
χαλεπαίνειν·
~(ἁμαρτάνειν
δὲ |
[4, 1125] |
ὁ
λόγος
τάξῃ,
οὕτω
καὶ
|
ἐπὶ |
τούτοις
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον
χρόνον |
[4, 1120] |
ἐπιμελόμενον
ὅπως
ἔχῃ,
ὥσπερ
(οὐδ᾽
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων.
Οὐ
μὴν
δώσει |