Livre, page |
[4, 1123] |
καὶ
μεγίστων
ὁ
ἄριστος.
Τὸν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἄρα
μεγαλόψυχον
δεῖ
ἀγαθὸν |
[4, 1125] |
ἄγεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
πάθους,
(ἀλλ᾽
|
ὡς |
ἂν
ὁ
λόγος
τάξῃ,
οὕτω |
[4, 1120] |
κτημάτων,
οὐχ
ὡς
καλὸν
ἀλλ᾽
|
ὡς |
ἀναγκαῖον,
ὅπως
ἔχῃ
διδόναι.
Οὐδ᾽ |
[4, 1125] |
τῶν
καλῶν
καὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
|
ὡς |
ἀνάξιοι
ὄντες,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 1125] |
δ᾽
ὅτε
τὸν
φιλότιμον
ἐπαινοῦμεν
|
ὡς |
ἀνδρώδη
καὶ
φιλόκαλον,
τὸν
δ᾽ |
[4, 1126] |
ποιήσει,
πλὴν
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
|
ὡς |
ἁρμόζει·
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
προσήκει |
[4, 1127] |
ἐν
οἷς
διαφέρει
ἔτι
μᾶλλον·
|
ὡς |
γὰρ
αἰσχρὸν
τὸ
ψεῦδος
εὐλαβήσεται, |
[4, 1121] |
καλαί,
οὐδὲ
τούτου
(ἕνεκα,
οὐδὲ
|
ὡς |
δεῖ·
ἀλλ᾽
ἐνίοτε
οὓς
δεῖ |
[4, 1126] |
φιλεῖν
ἢ
ἐχθαίρειν
ἀποδέχεται
ἕκαστα
|
ὡς |
δεῖ,
ἀλλὰ
τῷ
τοιοῦτος
(εἶναι. |
[4, 1122] |
ἐλευθέριος
δαπανήσει
ἃ
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ·
ἐν
τούτοις
δὲ
τὸ |
[4, 1125] |
καὶ
ἧττον·
ἔστι
δὴ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ·
ἐπαινεῖται
δ᾽
οὖν
ἡ |
[4, 1120] |
ἄμφω
οὔσης
μεσότητος,
ποιήσει
ἀμφότερα
|
ὡς |
δεῖ·
ἕπεται
γὰρ
τῇ
ἐπιεικεῖ |
[4, 1123] |
καὶ
ἀτιμίας
ὁ
μεγαλόψυχός
ἐστιν
|
ὡς |
δεῖ.
Καὶ
ἄνευ
δὲ
λόγου |
[4, 1121] |
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ.
Καὶ
εὐκοινώνητος
δ᾽
ἐστὶν |
[4, 1125] |
δεῖ
ὀργιζόμενος,
ἔτι
δὲ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ
καὶ
ὅτε
καὶ
ὅσον |
[4, 1126] |
καὶ
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα, |
[4, 1123] |
μὲν
μεγέθει
ἄκρος,
τῷ
δὲ
|
ὡς |
δεῖ
μέσος·
τοῦ
γὰρ
κατ᾽ |
[4, 1126] |
δοκοῦσιν
εἶναι,
καὶ
οἱ
μὴ
|
ὡς |
δεῖ
μηδ᾽
ὅτε
μηδ᾽
οἷς |
[4, 1126] |
Καθόλου
μὲν
οὖν
εἴρηται
ὅτι
|
ὡς |
δεῖ
ὁμιλήσει,
ἀναφέρων
δὲ
πρὸς |
[4, 1126] |
ἣν
ἀποδέξεται
ἃ
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
δυσχερανεῖ· |
[4, 1121] |
καὶ
οὐ
λαμβάνει,
οὐδέτερον
δ᾽
|
ὡς |
δεῖ
οὐδ᾽
εὖ.
Εἰ
δὴ |
[4, 1121] |
ἥδεται
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
οὐδὲ
|
ὡς |
δεῖ
οὔτε
λυπεῖται·
ἔσται
δὲ |
[4, 1121] |
ἀναλίσκειν,
λυπήσεται,
μετρίως
δὲ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ
καὶ |
[4, 1125] |
καὶ
τὸ
ὅθεν
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
δεῖ.
Τόν
τε
γὰρ
φιλότιμον |
[4, 1125] |
μέτρια
καὶ
μικρὰ
διατιθέασιν
ἡμᾶς
|
ὡς |
δεῖ·
ὥσπερ
δ᾽
ἐν
λήψει |
[4, 1125] |
αὑτῶν,
καὶ
λέγουσι
περὶ
αὐτῶν
|
ὡς |
διὰ
τούτων
τιμηθησόμενοι.
Ἀντιτίθεται
δὲ |
[4, 1126] |
φαμέν,
(καὶ
τοὺς
χαλεπαίνοντας
ἀνδρώδεις
|
ὡς |
δυναμένους
ἄρχειν.
Ὁ
δὴ
πόσον |
[4, 1125] |
Ἀνωνύμου
δ᾽
οὔσης
τῆς
μεσότητος,
|
ὡς |
ἐρήμης
ἔοικεν
ἀμφισβητεῖν
τὰ
ἄκρα. |
[4, 1128] |
ἢ
τοιούτων
ἀκούειν.
Δῆλον
δ᾽
|
ὡς |
καὶ
περὶ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑπερβολή |
[4, 1120] |
ἀπὸ
τῶν
ἰδίων
κτημάτων,
οὐχ
|
ὡς |
καλὸν
ἀλλ᾽
ὡς
ἀναγκαῖον,
ὅπως |
[4, 1125] |
Τόν
τε
γὰρ
φιλότιμον
ψέγομεν
|
ὡς |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
ὅθεν |
[4, 1124] |
γὰρ
περὶ
τιμὴν
οὕτως
ἔχει
|
ὡς |
μέγιστον
ὄν.
Αἱ
γὰρ
δυναστεῖαι |
[4, 1125] |
καὶ
φιλόκαλον,
τὸν
δ᾽
ἀφιλότιμον
|
ὡς |
μέτριον
καὶ
σώφρονα,
ὥσπερ
καὶ |
[4, 1127] |
ἢ
τιμῆς
οὐ
λίαν
ψεκτός,
|
ὡς |
ὁ
ἀλαζών”
ὁ
δὲ
ἀργυρίου, |
[4, 1122] |
ἐν
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον
δ᾽ |
[4, 1121] |
διὰ
φόβον
ἀπέχονται
τῶν
ἀλλοτρίων
|
ὡς |
οὐ
ῥᾴδιον
αὐτὸν
μὲν
τὰ |
[4, 1120] |
αὐτῷ,
αἱ
δ᾽
ἐναντίαι
δῆλον
|
ὡς |
οὔ.
~(Ἐὰν
δὲ
παρὰ
τὸ |
[4, 1125] |
τιμῆς
ἐφιέμενον,
τόν
τε
ἀφιλότιμον
|
ὡς |
οὐδ᾽
ἐπὶ
τοῖς
καλοῖς
προαιρούμενον |
[4, 1124] |
ὅταν
κινδυνεύῃ,
ἀφειδὴς
τοῦ
βίου
|
ὡς |
οὐκ
ἄξιον
ὂν
πάντως
ζῆν. |
[4, 1120] |
καὶ
ἡ
τῆς
οὐσίας
φθορά,
|
ὡς |
τοῦ
ζῆν
διὰ
τούτων
ὄντος. |
[4, 1124] |
ὑπὸ
τῶν
σπουδαίων
μετρίως
ἡσθήσεται,
|
ὡς |
τῶν
οἰκείων
τυγχάνων
ἢ
καὶ |
[4, 1128] |
καὶ
οἱ
βωμολόχοι
(εὐτράπελοι
προσαγορεύονται
|
ὡς |
χαρίεντες·
ὅτι
δὲ
διαφέρουσι,
καὶ |