Livre, page |
[4, 1120] |
δεῖ,
οὐδ᾽
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
ἔτι
πράττοι
κατὰ |
[4, 1127] |
(μηδενὸς
ἕνεκα
φαύλῳ
μὲν
ἔοικεν
|
(οὐ |
γὰρ
ἂν
ἔχαιρε
τῷ
ψεύδει) |
[4, 1125] |
ἑαυτοὺς
ἀγνοοῦντες,
καὶ
ταῦτ᾽
ἐπιφανῶς·
|
οὐ |
γὰρ
ἄξιοι
ὄντες
τοῖς
ἐντίμοις |
[4, 1123] |
ἀποστολάς,
καὶ
δωρεὰς
καὶ
ἀντιδωρεάς·
|
οὐ |
γὰρ
εἰς
ἑαυτὸν
δαπανηρὸς
ὁ |
[4, 1120] |
οὐσίαν
δ᾽
ἡ
ἐλευθεριότης
λέγεται·
|
οὐ |
γὰρ
ἐν
τῷ
πλήθει
τῶν |
[4, 1124] |
ἄξιος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἀτιμίας·
|
οὐ |
γὰρ
ἔσται
δικαίως
περὶ
αὐτόν. |
[4, 1120] |
ἂν
εἴη
δὲ
οὐδ᾽
αἰτητικός·
|
οὐ |
γάρ
ἐστι
τοῦ
εὖ
ποιοῦντος |
[4, 1120] |
λήψεται
δὲ
ὅθεν
μὴ
δεῖ·
|
οὐ |
γάρ
ἐστι
τοῦ
μὴ
τιμῶντος |
[4, 1122] |
μὲν
οὐκ
ἂν
εἴη
μεγαλοπρεπής·
|
οὐ |
γὰρ
ἔστιν
ἀφ᾽
ὧν
πολλὰ |
[4, 1125] |
οὖν
δοκοῦσιν
εἶναι
οὐδ᾽
οὗτοι
|
(οὐ |
γὰρ
κακοποιοί
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι
δέ. |
[4, 1121] |
ἐλευθέριοι
αἱ
δόσεις
αὐτῶν
εἰσίν·
|
οὐ |
γὰρ
καλαί,
οὐδὲ
τούτου
(ἕνεκα, |
[4, 1127] |
χαριέστεροι
μὲν
τὰ
ἤθη
φαίνονται·
|
οὐ |
γὰρ
κέρδους
ἕνεκα
δοκοῦσι
λέγειν, |
[4, 1125] |
μέγα
αὐτῷ
ἐστίν.
Οὐδὲ
μνησίκακος·
|
οὐ |
γὰρ
μεγαλοψύχου
τὸ
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως |
[4, 1121] |
οὐκ
εἶναι
φαῦλος
τὸ
ἦθος·
|
οὐ |
γὰρ
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
τὸ |
[4, 1124] |
χαλεπὸν
τῇ
ἀληθείᾳ
μεγαλόψυχον
εἶναι·
|
οὐ |
γὰρ
οἷόν
τε
ἄνευ
καλοκαγαθίας. |
[4, 1120] |
Συμβαίνει
δ᾽
οὐκ
ἀλόγως
τοῦτο·
|
οὐ |
γὰρ
οἷόν
τε
χρήματ᾽
ἔχειν |
[4, 1126] |
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
ὡς
ἁρμόζει·
|
οὐ |
γὰρ
ὁμοίως
προσήκει
συνήθων
καὶ |
[4, 1128] |
εἴπερ
γίνεται
ἐπὶ
τοῖς
φαύλοις
|
(οὐ |
γὰρ
πρακτέον
τὰ
τοιαῦτα·
εἰ |
[4, 1126] |
καὶ
ἐκ
τῶν
λεγομένων
δῆλον·
|
οὐ |
γὰρ
ῥᾴδιον
διορίσαι
τὸ
πῶς |
[4, 1121] |
τῆς
ἀσωτίας
οὐ
πάνυ
συνδυάζεται·
|
οὐ |
γὰρ
ῥᾴδιον
μηδαμόθεν
λαμβάνοντα
πᾶσι |
[4, 1125] |
φωνὴ
βαρεῖα,
καὶ
λέξις
στάσιμος·
|
οὐ |
γὰρ
σπευστικὸς
ὁ
περὶ
ὀλίγα |
[4, 1123] |
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
τὸ
πρέπον·
|
οὐ |
γὰρ
ταὐτὰ
ἁρμόζει
(θεοῖς
καὶ |
[4, 1126] |
δοκεῖ
μᾶλλον
ἐπὶ
τὴν
ἔλλειψιν·
|
οὐ |
γὰρ
τιμωρητικὸς
ὁ
πρᾶος,
ἀλλὰ |
[4, 1122] |
Τὸ
δὲ
μέγεθος
πρός
τι·
|
οὐ |
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
δαπάνημα
τριηράρχῳ |
[4, 1124] |
καὶ
ἐπὶ
μικροῖς
πάμπαν
ὀλιγωρήσει·
|
οὐ |
γὰρ
τούτων
ἄξιος·
ὁμοίως
δὲ |
[4, 1126] |
καὶ
τοῦ
στέργειν
οἷς
ὁμιλεῖ·
|
οὐ |
γὰρ
τῷ
φιλεῖν
ἢ
ἐχθαίρειν |
[4, 1124] |
μείζους
γὰρ
αὐτὰς
ποιεῖ,
καὶ
|
οὐ |
γίνεται
ἄνευ
ἐκείνων.
Διὰ
τοῦτο |
[4, 1121] |
δεῖ,
(καὶ
οὐ
λήψεται
ὅθεν
|
οὐ |
δεῖ.
Διὸ
καὶ
δοκεῖ
οὐκ |
[4, 1126] |
μὲν
γίνεται
(καὶ
γὰρ
οἷς
|
οὐ |
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽
οἷς
οὐ |
[4, 1126] |
ταχέως
μὲν
ὀργίζονται
καὶ
οἷς
|
οὐ |
δεῖ
καὶ
ἐφ᾽
οἷς
οὐ |
[4, 1126] |
οὐ
δεῖ
καὶ
ἐφ᾽
οἷς
|
οὐ |
δεῖ
καὶ
μᾶλλον
ἢ
(δεῖ, |
[4, 1126] |
οὐ
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽
οἷς
|
οὐ |
δεῖ,
καὶ
μᾶλλον
ἢ
δεῖ, |
[4, 1122] |
ἃ
δεῖ,
ἀλλ᾽
ἐν
οἷς
|
οὐ |
δεῖ
καὶ
ὡς
οὐ
δεῖ |
[4, 1122] |
δεῖ
διδόναι.
Ἀμφότεροι
δὴ
ὅθεν
|
οὐ |
δεῖ
κερδαίνειν
βουλόμενοι
αἰσχροκερδεῖς·
καὶ |
[4, 1122] |
οὐ
δεῖ
λαμβάνουσι,
καὶ
ὁπόσον
|
οὐ |
δεῖ.
Κοινὸν
δ᾽
ἐπ᾽
αὐτοῖς |
[4, 1122] |
πολλῷ.
~(Πάντες
γὰρ
οὗτοι
ὅθεν
|
οὐ |
δεῖ
λαμβάνουσι,
καὶ
ὁπόσον
οὐ |
[4, 1122] |
οἷς
οὐ
δεῖ
καὶ
ὡς
|
οὐ |
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον
δ᾽
ὑπὲρ |
[4, 1120] |
Οὐ
μὴν
δώσει
γε
οἷς
|
οὐ |
δεῖ
οὐδ᾽
ὅτε
μὴ
δεῖ, |
[4, 1120] |
δεῖ
καὶ
μὴ
λαμβάνειν
ὅθεν
|
οὐ |
δεῖ.
Τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
μᾶλλον |
[4, 1125] |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
καὶ
ὅθεν
|
οὐ |
δεῖ
(τῆς
τιμῆς
ἐφιέμενον,
τόν |
[4, 1120] |
τὸ
γὰρ
πλῆθος
τῆς
κτήσεως
|
οὐ |
δοκεῖ
ῥᾴδιον
εἶναι
ταῖς
δόσεσι |
[4, 1124] |
ῥᾴδιον
φέρειν
ἐμμελῶς
τὰ
εὐτυχήματα·
|
(οὐ |
δυνάμενοι
δὲφέρειν
καὶ
οἰόμενοι
τῶν |
[4, 1126] |
Συμβαίνει
δ᾽
αὐτοῖς
τοῦτο,
ὅτι
|
οὐ |
κατέχουσι
τὴν
ὀργὴν
ἀλλ᾽
ἀνταποδιδόασιν |
[4, 1121] |
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ
δίδωσι
καὶ
|
οὐ |
λαμβάνει,
οὐδέτερον
δ᾽
ὡς
δεῖ |
[4, 1120] |
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
μᾶλλον
ἢ
|
οὐ |
λαμβάνουσι
τὸ
ἀλλότριον.
Καὶ
ἐλευθέριοι |
[4, 1124] |
ἀηδῶς·
διὸ
καὶ
τὴν
Θέτιν
|
οὐ |
λέγειν
τὰς
εὐεργεσίας
τῷ
Διί, |
[4, 1122] |
ἐν
μετρίοις
κατ᾽
ἀξίαν
δαπανῶν
|
οὐ |
λέγεται
μεγαλοπρεπής,
οἷον
τὸ
Πολλάκι |
[4, 1122] |
δεῖ
λαμβάνοντας,
μηδὲ
ἃ
δεῖ,
|
οὐ |
(λέγομεν
ἀνελευθέρους,
οἷον
τοὺς
τυράννους |
[4, 1120] |
ὑπερβάλλων
(ἄσωτος.
Διὸ
τοὺς
τυράννους
|
οὐ |
λέγομεν
ἀσώτους·
τὸ
γὰρ
πλῆθος |
[4, 1121] |
δώσει
γὰρ
οἷς
δεῖ,
(καὶ
|
οὐ |
λήψεται
ὅθεν
οὐ
δεῖ.
Διὸ |
[4, 1127] |
ὁ
μὲν
δόξης
ἢ
τιμῆς
|
οὐ |
λίαν
ψεκτός,
ὡς
ὁ
ἀλαζών” |
[4, 1124] |
οὐκ
ἂν
γένοιτο
ἀξία
τιμή,
|
οὐ |
μὴν
ἀλλ᾽
ἀποδέξεταί
γε
τῷ |
[4, 1124] |
εἴρηται,
ὁ
μεγαλόψυχος
περὶ
τιμάς,
|
οὐ |
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
πλοῦτον |
[4, 1126] |
καὶ
θᾶττον,
καὶ
πλείω
χρόνον)
|
οὐ |
μὴν
ἅπαντά
γε
τῷ
αὐτῷ |
[4, 1123] |
οὖν
αἱ
ἕξεις
αὗται
κακίαι,
|
οὐ |
μὴν
ὀνείδη
γ᾽
ἐπιφέρουσι
διὰ |
[4, 1123] |
χαῦνος
πρὸς
ἑαυτὸν
μὲν
ὑπερβάλλει,
|
οὐ |
μὴν
τόν
γε
μεγαλόψυχον.
Ὁ |
[4, 1128] |
χαρίεντες·
ὅτι
δὲ
διαφέρουσι,
καὶ
|
οὐ |
μικρόν,
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
δῆλον. |
[4, 1128] |
μᾶλλον
ἡ
ὑπόνοια·
διαφέρει
δ᾽
|
οὐ |
μικρὸν
ταῦτα
(πρὸς
εὐσχημοσύνην.
Πότερον |
[4, 1121] |
ὅ
γε
τοιοῦτος
δόξειεν
ἂν
|
οὐ |
μικρῷ
βελτίων
εἶναι
(τοῦ
ἀνελευθέρου. |
[4, 1121] |
Τὰ
μὲν
οὖν
τῆς
ἀσωτίας
|
οὐ |
πάνυ
συνδυάζεται·
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον |
[4, 1123] |
ὁ
δὲ
μειζόνων
ἢ
ἄξιος
|
οὐ |
πᾶς
χαῦνος.
Ὁ
δ᾽
ἐλαττόνων |
[4, 1121] |
καὶ
τῇ
ὑπερβολῇ
τῆς
λήψεως,
|
οὐ |
πᾶσιν
ὁλόκληρος
παραγίνεται,
ἀλλ᾽
ἐνίοτε |
[4, 1124] |
τὰ
μὲν
οὖν
κατ᾽
ἀρετὴν
|
οὐ |
πράττουσι,
καταφρονοῦσι
(δὲ
τῶν
ἄλλων. |
[4, 1128] |
δὲ
αἰδοῦς
ὥς
τινος
ἀρετῆς
|
οὐ |
προσήκει
λέγειν·
πάθει
γὰρ
μᾶλλον |
[4, 1121] |
φόβον
ἀπέχονται
τῶν
ἀλλοτρίων
ὡς
|
οὐ |
ῥᾴδιον
αὐτὸν
μὲν
τὰ
ἑτέρων |
[4, 1120] |
καὶ
οἱ
ποιηταί.
Πλουτεῖν
δ᾽
|
οὐ |
ῥᾴδιον
τὸν
(ἐλευθέριον,
μήτε
ληπτικὸν |
[4, 1126] |
πόσον
καὶ
πῶς
παρεκβαίνων
ψεκτός,
|
οὐ |
ῥᾴδιον
τῷ
λόγῳ
ἀποδοῦναι·
ἐν |
[4, 1124] |
ἀγαθὰ
γίνονται.
Ἄνευ
γὰρ
ἀρετῆς
|
οὐ |
ῥᾴδιον
φέρειν
ἐμμελῶς
τὰ
εὐτυχήματα· |
[4, 1123] |
Καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ποιήσει
|
οὐ |
τοῦ
(καλοῦ
ἕνεκα,
ἀλλὰ
τὸν |
[4, 1120] |
Καὶ
ἡ
χάρις
τῷ
διδόντι,
|
οὐ |
τῷ
μὴ
λαμβάνοντι,
καὶ
ὁ |
[4, 1126] |
(Ὁ
μὲν
γὰρ
μικρὸν
παρεκβαίνων
|
οὐ |
ψέγεται,
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
μᾶλλον |