Livre, page
[4, 1120]	δεῖ, οὐδ᾽ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα·	οὐ	γὰρ ἂν ἔτι πράττοι κατὰ
[4, 1127]	(μηδενὸς ἕνεκα φαύλῳ μὲν ἔοικεν	(οὐ	γὰρ ἂν ἔχαιρε τῷ ψεύδει)
[4, 1125]	ἑαυτοὺς ἀγνοοῦντες, καὶ ταῦτ᾽ ἐπιφανῶς·	οὐ	γὰρ ἄξιοι ὄντες τοῖς ἐντίμοις
[4, 1123]	ἀποστολάς, καὶ δωρεὰς καὶ ἀντιδωρεάς·	οὐ	γὰρ εἰς ἑαυτὸν δαπανηρὸς ὁ
[4, 1120]	οὐσίαν δ᾽ ἡ ἐλευθεριότης λέγεται·	οὐ	γὰρ ἐν τῷ πλήθει τῶν
[4, 1124]	ἄξιος· ὁμοίως δὲ καὶ ἀτιμίας·	οὐ	γὰρ ἔσται δικαίως περὶ αὐτόν.
[4, 1120]	ἂν εἴη δὲ οὐδ᾽ αἰτητικός·	οὐ	γάρ ἐστι τοῦ εὖ ποιοῦντος
[4, 1120]	λήψεται δὲ ὅθεν μὴ δεῖ·	οὐ	γάρ ἐστι τοῦ μὴ τιμῶντος
[4, 1122]	μὲν οὐκ ἂν εἴη μεγαλοπρεπής·	οὐ	γὰρ ἔστιν ἀφ᾽ ὧν πολλὰ
[4, 1125]	οὖν δοκοῦσιν εἶναι οὐδ᾽ οὗτοι	(οὐ	γὰρ κακοποιοί εἰσιν) ἡμαρτημένοι δέ.
[4, 1121]	ἐλευθέριοι αἱ δόσεις αὐτῶν εἰσίν·	οὐ	γὰρ καλαί, οὐδὲ τούτου (ἕνεκα,
[4, 1127]	χαριέστεροι μὲν τὰ ἤθη φαίνονται·	οὐ	γὰρ κέρδους ἕνεκα δοκοῦσι λέγειν,
[4, 1125]	μέγα αὐτῷ ἐστίν. Οὐδὲ μνησίκακος·	οὐ	γὰρ μεγαλοψύχου τὸ ἀπομνημονεύειν, ἄλλως
[4, 1121]	οὐκ εἶναι φαῦλος τὸ ἦθος·	οὐ	γὰρ μοχθηροῦ οὐδ᾽ ἀγεννοῦς τὸ
[4, 1124]	χαλεπὸν τῇ ἀληθείᾳ μεγαλόψυχον εἶναι·	οὐ	γὰρ οἷόν τε ἄνευ καλοκαγαθίας.
[4, 1120]	Συμβαίνει δ᾽ οὐκ ἀλόγως τοῦτο·	οὐ	γὰρ οἷόν τε χρήματ᾽ ἔχειν
[4, 1126]	καὶ ἐν ἑκάστοις ὡς ἁρμόζει·	οὐ	γὰρ ὁμοίως προσήκει συνήθων καὶ
[4, 1128]	εἴπερ γίνεται ἐπὶ τοῖς φαύλοις	(οὐ	γὰρ πρακτέον τὰ τοιαῦτα· εἰ
[4, 1126]	καὶ ἐκ τῶν λεγομένων δῆλον·	οὐ	γὰρ ῥᾴδιον διορίσαι τὸ πῶς
[4, 1121]	τῆς ἀσωτίας οὐ πάνυ συνδυάζεται·	οὐ	γὰρ ῥᾴδιον μηδαμόθεν λαμβάνοντα πᾶσι
[4, 1125]	φωνὴ βαρεῖα, καὶ λέξις στάσιμος·	οὐ	γὰρ σπευστικὸς ὁ περὶ ὀλίγα
[4, 1123]	καὶ ἐν ἑκάστοις τὸ πρέπον·	οὐ	γὰρ ταὐτὰ ἁρμόζει (θεοῖς καὶ
[4, 1126]	δοκεῖ μᾶλλον ἐπὶ τὴν ἔλλειψιν·	οὐ	γὰρ τιμωρητικὸς ὁ πρᾶος, ἀλλὰ
[4, 1122]	Τὸ δὲ μέγεθος πρός τι·	οὐ	γὰρ τὸ αὐτὸ δαπάνημα τριηράρχῳ
[4, 1124]	καὶ ἐπὶ μικροῖς πάμπαν ὀλιγωρήσει·	οὐ	γὰρ τούτων ἄξιος· ὁμοίως δὲ
[4, 1126]	καὶ τοῦ στέργειν οἷς ὁμιλεῖ·	οὐ	γὰρ τῷ φιλεῖν ἢ ἐχθαίρειν
[4, 1124]	μείζους γὰρ αὐτὰς ποιεῖ, καὶ	οὐ	γίνεται ἄνευ ἐκείνων. Διὰ τοῦτο
[4, 1121]	δεῖ, (καὶ οὐ λήψεται ὅθεν	οὐ	δεῖ. Διὸ καὶ δοκεῖ οὐκ
[4, 1126]	μὲν γίνεται (καὶ γὰρ οἷς	οὐ	δεῖ, (καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ
[4, 1126]	ταχέως μὲν ὀργίζονται καὶ οἷς	οὐ	δεῖ καὶ ἐφ᾽ οἷς οὐ
[4, 1126]	οὐ δεῖ καὶ ἐφ᾽ οἷς	οὐ	δεῖ καὶ μᾶλλον ἢ (δεῖ,
[4, 1126]	οὐ δεῖ, (καὶ ἐφ᾽ οἷς	οὐ	δεῖ, καὶ μᾶλλον ἢ δεῖ,
[4, 1122]	ἃ δεῖ, ἀλλ᾽ ἐν οἷς	οὐ	δεῖ καὶ ὡς οὐ δεῖ
[4, 1122]	δεῖ διδόναι. Ἀμφότεροι δὴ ὅθεν	οὐ	δεῖ κερδαίνειν βουλόμενοι αἰσχροκερδεῖς· καὶ
[4, 1122]	οὐ δεῖ λαμβάνουσι, καὶ ὁπόσον	οὐ	δεῖ. Κοινὸν δ᾽ ἐπ᾽ αὐτοῖς
[4, 1122]	πολλῷ. ~(Πάντες γὰρ οὗτοι ὅθεν	οὐ	δεῖ λαμβάνουσι, καὶ ὁπόσον οὐ
[4, 1122]	οἷς οὐ δεῖ καὶ ὡς	οὐ	δεῖ λαμπρυνόμεναι· ὕστερον δ᾽ ὑπὲρ
[4, 1120]	Οὐ μὴν δώσει γε οἷς	οὐ	δεῖ οὐδ᾽ ὅτε μὴ δεῖ,
[4, 1120]	δεῖ καὶ μὴ λαμβάνειν ὅθεν	οὐ	δεῖ. Τῆς γὰρ ἀρετῆς μᾶλλον
[4, 1125]	μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ὅθεν	οὐ	δεῖ (τῆς τιμῆς ἐφιέμενον, τόν
[4, 1120]	τὸ γὰρ πλῆθος τῆς κτήσεως	οὐ	δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι ταῖς δόσεσι
[4, 1124]	ῥᾴδιον φέρειν ἐμμελῶς τὰ εὐτυχήματα·	(οὐ	δυνάμενοι δὲφέρειν καὶ οἰόμενοι τῶν
[4, 1126]	Συμβαίνει δ᾽ αὐτοῖς τοῦτο, ὅτι	οὐ	κατέχουσι τὴν ὀργὴν ἀλλ᾽ ἀνταποδιδόασιν
[4, 1121]	ἐλευθερίου· καὶ γὰρ δίδωσι καὶ	οὐ	λαμβάνει, οὐδέτερον δ᾽ ὡς δεῖ
[4, 1120]	οἰκεῖον ἧττον προΐενται μᾶλλον ἢ	οὐ	λαμβάνουσι τὸ ἀλλότριον. Καὶ ἐλευθέριοι
[4, 1124]	ἀηδῶς· διὸ καὶ τὴν Θέτιν	οὐ	λέγειν τὰς εὐεργεσίας τῷ Διί,
[4, 1122]	ἐν μετρίοις κατ᾽ ἀξίαν δαπανῶν	οὐ	λέγεται μεγαλοπρεπής, οἷον τὸ Πολλάκι
[4, 1122]	δεῖ λαμβάνοντας, μηδὲ ἃ δεῖ,	οὐ	(λέγομεν ἀνελευθέρους, οἷον τοὺς τυράννους
[4, 1120]	ὑπερβάλλων (ἄσωτος. Διὸ τοὺς τυράννους	οὐ	λέγομεν ἀσώτους· τὸ γὰρ πλῆθος
[4, 1121]	δώσει γὰρ οἷς δεῖ, (καὶ	οὐ	λήψεται ὅθεν οὐ δεῖ. Διὸ
[4, 1127]	ὁ μὲν δόξης ἢ τιμῆς	οὐ	λίαν ψεκτός, ὡς ὁ ἀλαζών”
[4, 1124]	οὐκ ἂν γένοιτο ἀξία τιμή,	οὐ	μὴν ἀλλ᾽ ἀποδέξεταί γε τῷ
[4, 1124]	εἴρηται, ὁ μεγαλόψυχος περὶ τιμάς,	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ πλοῦτον
[4, 1126]	καὶ θᾶττον, καὶ πλείω χρόνον)	οὐ	μὴν ἅπαντά γε τῷ αὐτῷ
[4, 1123]	οὖν αἱ ἕξεις αὗται κακίαι,	οὐ	μὴν ὀνείδη γ᾽ ἐπιφέρουσι διὰ
[4, 1123]	χαῦνος πρὸς ἑαυτὸν μὲν ὑπερβάλλει,	οὐ	μὴν τόν γε μεγαλόψυχον. Ὁ
[4, 1128]	χαρίεντες· ὅτι δὲ διαφέρουσι, καὶ	οὐ	μικρόν, ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλον.
[4, 1128]	μᾶλλον ἡ ὑπόνοια· διαφέρει δ᾽	οὐ	μικρὸν ταῦτα (πρὸς εὐσχημοσύνην. Πότερον
[4, 1121]	ὅ γε τοιοῦτος δόξειεν ἂν	οὐ	μικρῷ βελτίων εἶναι (τοῦ ἀνελευθέρου.
[4, 1121]	Τὰ μὲν οὖν τῆς ἀσωτίας	οὐ	πάνυ συνδυάζεται· οὐ γὰρ ῥᾴδιον
[4, 1123]	ὁ δὲ μειζόνων ἢ ἄξιος	οὐ	πᾶς χαῦνος. Ὁ δ᾽ ἐλαττόνων
[4, 1121]	καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῆς λήψεως,	οὐ	πᾶσιν ὁλόκληρος παραγίνεται, ἀλλ᾽ ἐνίοτε
[4, 1124]	τὰ μὲν οὖν κατ᾽ ἀρετὴν	οὐ	πράττουσι, καταφρονοῦσι (δὲ τῶν ἄλλων.
[4, 1128]	δὲ αἰδοῦς ὥς τινος ἀρετῆς	οὐ	προσήκει λέγειν· πάθει γὰρ μᾶλλον
[4, 1121]	φόβον ἀπέχονται τῶν ἀλλοτρίων ὡς	οὐ	ῥᾴδιον αὐτὸν μὲν τὰ ἑτέρων
[4, 1120]	καὶ οἱ ποιηταί. Πλουτεῖν δ᾽	οὐ	ῥᾴδιον τὸν (ἐλευθέριον, μήτε ληπτικὸν
[4, 1126]	πόσον καὶ πῶς παρεκβαίνων ψεκτός,	οὐ	ῥᾴδιον τῷ λόγῳ ἀποδοῦναι· ἐν
[4, 1124]	ἀγαθὰ γίνονται. Ἄνευ γὰρ ἀρετῆς	οὐ	ῥᾴδιον φέρειν ἐμμελῶς τὰ εὐτυχήματα·
[4, 1123]	Καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ποιήσει	οὐ	τοῦ (καλοῦ ἕνεκα, ἀλλὰ τὸν
[4, 1120]	Καὶ ἡ χάρις τῷ διδόντι,	οὐ	τῷ μὴ λαμβάνοντι, καὶ ὁ
[4, 1126]	(Ὁ μὲν γὰρ μικρὸν παρεκβαίνων	οὐ	ψέγεται, οὔτ᾽ ἐπὶ τὸ μᾶλλον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008