Livre, page
[4, 1124]	ὑπὸ τινῶν· (κατ᾽ ἀλήθειαν δ᾽	ὁ	ἀγαθὸς μόνος τιμητός· ᾧ δ᾽
[4, 1127]	ἐν τῇ δυνάμει δ᾽ ἐστὶν	ὁ	ἀλαζών, ἀλλ᾽ ἐν τῇ προαιρέσει·
[4, 1127]	τιμῆς οὐ λίαν ψεκτός, ὡς	ὁ	ἀλαζών” ὁ δὲ ἀργυρίου, ἢ
[4, 1127]	ἀμφότεροι μὲν ψεκτοί, μᾶλλον δ᾽	ὁ	ἀλαζών. Περὶ ἑκατέρου δ᾽ εἴπωμεν,
[4, 1127]	εἰρωνευόμενοι χαρίεντες φαίνονται. Ἀντικεῖσθαι δ᾽	ὁ	ἀλαζὼν φαίνεται τῷ ἀληθευτικῷ· χείρων
[4, 1123]	ὁ βελτίων ἄξιος, καὶ μεγίστων	ὁ	ἄριστος. Τὸν ὡς ἀληθῶς ἄρα
[4, 1123]	ἂν εἴη· μείζονος γὰρ ἀεὶ	ὁ	βελτίων ἄξιος, καὶ μεγίστων ὁ
[4, 1123]	μεγάλων αὑτὸν ἀξιῶν ἄξιος ὤν·	ὁ	γὰρ μὴ κατ᾽ ἀξίαν αὐτὸ
[4, 1122]	Ὁ μὲν γὰρ μεγαλοπρεπὴς ἐλευθέριος,	ὁ	δ᾽ ἐλευθέριος οὐδὲν μᾶλλον μεγαλοπρεπής.
[4, 1125]	Τοιοῦτος μὲν οὖν ὁ μεγαλόψυχος·	ὁ	δ᾽ ἐλλείπων μικρόψυχος, ὁ δ᾽
[4, 1122]	ἀφ᾽ ὧν πολλὰ δαπανήσει πρεπόντως·	ὁ	δ᾽ ἐπιχειρῶν ἠλίθιος· παρὰ τὴν
[4, 1127]	μὴ διά τι ἄλλο ἄρεσκος,	ὁ	δ᾽ ὅπως ὠφέλειά τις αὑτῷ
[4, 1120]	δαπανῶν καὶ εἰς ἃ δεῖ·	ὁ	δ᾽ ὑπερβάλλων (ἄσωτος. Διὸ τοὺς
[4, 1123]	Τοιοῦτος μὲν οὖν ὁ μεγαλοπρεπής·	ὁ	δ᾽ ὑπερβάλλων καὶ βάναυσος τῷ
[4, 1125]	μεγαλόψυχος· ὁ δ᾽ ἐλλείπων μικρόψυχος,	ὁ	δ᾽ ὑπερβάλλων χαῦνος. Οὐ κακοὶ
[4, 1127]	λίαν ψεκτός, ὡς ὁ ἀλαζών”	ὁ	δὲ ἀργυρίου, ἢ ὅσα εἰς
[4, 1127]	ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ἢ ὑπάρχει,	ὁ	δὲ εἴρων ἀνάπαλιν ἀρνεῖσθαι τὰ
[4, 1123]	ἑαυτὸν ἀξιῶν ἀνάξιος ὢν χαῦνος·	ὁ	δὲ μειζόνων ἢ ἄξιος οὐ
[4, 1127]	τὰ ὑπάρχοντα ἢ ἐλάττω ποιεῖν,	ὁ	δὲ μέσος αὐθέκαστός τις ὢν
[4, 1127]	καὶ ὅσα διὰ χρημάτων, (κόλαξ·	ὁ	δὲ πᾶσι δυσχεραίνων εἴρηται ὅτι
[4, 1127]	γε καὶ καθ᾽ αὑτὸ ηὐλαβεῖτο·	ὁ	δὲ τοιοῦτος ἐπαινετός. Ἐπὶ τὸ
[4, 1120]	φθείρειν τὴν οὐσίαν· ἄσωτος γὰρ	ὁ	δι᾽ αὑτὸν ἀπολλύμενος, δοκεῖ δ᾽
[4, 1123]	οὐδ᾽ ἀνόητος. Μεγαλόψυχος μὲν οὖν	ὁ	εἰρημένος. (Ὁ γὰρ μικρῶν ἄξιος
[4, 1122]	τὸν μεγαλοπρεπῆ εἶναι. Καὶ γὰρ	ὁ	ἐλευθέριος δαπανήσει ἃ δεῖ καὶ
[4, 1121]	δεῖ. Καὶ εὐκοινώνητος δ᾽ ἐστὶν	ὁ	ἐλευθέριος εἰς χρήματα· (δύναται γὰρ
[4, 1120]	περὶ χρημάτων δόσιν καὶ λῆψιν,	ὁ	ἐλευθέριος καὶ δώσει καὶ δαπανήσει
[4, 1119]	περὶ χρήματα μεσότης· ἐπαινεῖται γὰρ	ὁ	ἐλευθέριος οὐκ ἐν τοῖς πολεμικοῖς,
[4, 1120]	καὶ τοῦ καλοῦ ἕνεκα. Καὶ	ὁ	ἐλευθέριος οὖν δώσει τοῦ καλοῦ
[4, 1120]	χρήματα ἀρετήν· οὗτος δ᾽ ἐστὶν	ὁ	ἐλευθέριος. Χρῆσις δ᾽ εἶναι δοκεῖ
[4, 1122]	τὸ Πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, ἀλλ᾽	ὁ	ἐν μεγάλοις οὕτως. Ὁ μὲν
[4, 1120]	προσαγορεύονται· ~βούλεται γὰρ ἄσωτος εἶναι	ὁ	ἓν κακὸν ἔχων, (τὸ φθείρειν
[4, 1120]	οὐ τῷ μὴ λαμβάνοντι, καὶ	ὁ	ἔπαινος δὲ μᾶλλον. Καὶ ῥᾷον
[4, 1128]	γὰρ ἡ αἰδώς, ἑκὼν δ᾽	ὁ	ἐπιεικὴς οὐδέποτε πράξει τὰ φαῦλα.
[4, 1120]	καὶ πλούτῳ δὴ χρήσεται ἄριστα	ὁ	ἔχων τὴν περὶ τὰ χρήματα
[4, 1120]	χρησίμων· ἑκάστῳ δ᾽ ἄριστα χρῆται	ὁ	ἔχων τὴν περὶ τοῦτο ἀρετήν·
[4, 1126]	μάλιστα φιλίᾳ. Τοιοῦτος γάρ ἐστιν	ὁ	κατὰ τὴν μέσην ἕξιν οἷον
[4, 1120]	Ὥσπερ γὰρ εἴρηται, ἐλευθέριός ἐστιν	ὁ	κατὰ τὴν οὐσίαν δαπανῶν καὶ
[4, 1121]	τι πρᾶξαι· τούτων δὲ καὶ	ὁ	κυμινοπρίστης καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος·
[4, 1122]	κυβευτὴς καὶ ὁ λωποδύτης καὶ	ὁ	λῃστὴς τῶν ἀνελευθέρων εἰσίν· αἰσχροκερδεῖς
[4, 1125]	τοῦ πάθους, (ἀλλ᾽ ὡς ἂν	ὁ	λόγος τάξῃ, οὕτω καὶ ἐπὶ
[4, 1120]	ἀλλ᾽ ἄλλος τις ῥηθήσεται. Οὐδ᾽	ὁ	λυπηρῶς· (μᾶλλον γὰρ ἕλοιτ᾽ ἂν
[4, 1122]	ἀδίκους. Ὁ μέντοι κυβευτὴς καὶ	ὁ	λωποδύτης καὶ ὁ λῃστὴς τῶν
[4, 1123]	οὐ γὰρ εἰς ἑαυτὸν δαπανηρὸς	ὁ	μεγαλοπρεπὴς ἀλλ᾽ (εἰς τὰ κοινά,
[4, 1122]	ἀξίωμα. Μάλιστα μὲν οὖν τοιοῦτος	ὁ	μεγαλοπρεπής, καὶ ἐν τοῖς τοιούτοις
[4, 1123]	τοῦ δαπανήματος. Τοιοῦτος μὲν οὖν	ὁ	μεγαλοπρεπής· ὁ δ᾽ ὑπερβάλλων καὶ
[4, 1122]	ὑπερβάλλειν. Δαπανήσει δὲ τὰ τοιαῦτα	ὁ	μεγαλοπρεπὴς τοῦ καλοῦ ἕνεκα· κοινὸν
[4, 1124]	οὖν περὶ τιμὰς καὶ ἀτιμίας	ὁ	μεγαλόψυχός ἐστι· καὶ ἐπὶ μὲν
[4, 1123]	περὶ τιμὰς δὴ καὶ ἀτιμίας	ὁ	μεγαλόψυχός ἐστιν ὡς δεῖ. Καὶ
[4, 1123]	ἐπισκοποῦντι πάμπαν γελοῖος φαίνοιτ᾽ ἂν	ὁ	μεγαλόψυχος μὴ ἀγαθὸς ὤν. Οὐκ
[4, 1125]	διὰ τούτων. Τοιοῦτος μὲν οὖν	ὁ	μεγαλόψυχος· ὁ δ᾽ ἐλλείπων μικρόψυχος,
[4, 1124]	μὲν οὖν ἐστίν, ὥσπερ εἴρηται,	ὁ	μεγαλόψυχος περὶ τιμάς, οὐ μὴν
[4, 1123]	τοσούτων ἦν ἄξιος; Ἔστι δὴ	ὁ	μεγαλόψυχος τῷ μὲν μεγέθει ἄκρος,
[4, 1123]	ἀξιοῖ. Καὶ μάλιστ᾽ ἂν δόξειεν	ὁ	μεγάλων ἄξιος· τί γὰρ ἂν
[4, 1123]	σκοπεῖν. Δοκεῖ δὴ μεγαλόψυχος εἶναι	ὁ	μεγάλων αὑτὸν ἀξιῶν ἄξιος ὤν·
[4, 1127]	καὶ τῷ προσποιήματι. Δοκεῖ δὴ	ὁ	μὲν ἀλαζὼν προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων
[4, 1127]	καὶ (ἐπαινετόν. Οὕτω δὲ καὶ	ὁ	μὲν ἀληθευτικὸς μέσος ὢν ἐπαινετός,
[4, 1127]	κακός· εἰ δ᾽ ἕνεκά τινος,	ὁ	μὲν δόξης ἢ τιμῆς οὐ
[4, 1127]	ὠνόμασται δέ· τοῦ δὲ συνηδύνοντος	ὁ	μὲν τοῦ ἡδὺς εἶναι στοχαζόμενος
[4, 1128]	ὢν ἑαυτῷ. Τοιοῦτος μὲν οὖν	ὁ	μέσος ἐστίν, εἴτ᾽ ἐπιδέξιος εἴτ᾽
[4, 1125]	περὶ ὀλίγα (σπουδάζων, οὐδὲ σύντονος	ὁ	μηδὲν μέγα οἰόμενος· ἡ δ᾽
[4, 1124]	ἂν πάθωσιν οὔ (ἐλάττων γὰρ	ὁ	παθὼν εὖ τοῦ ποιήσαντος, βούλεται
[4, 1125]	λέξις στάσιμος· οὐ γὰρ σπευστικὸς	ὁ	περὶ ὀλίγα (σπουδάζων, οὐδὲ σύντονος
[4, 1120]	χρῆσθαι καὶ εὖ καὶ κακῶς·	(ὁ	πλοῦτος δ᾽ ἐστὶ τῶν χρησίμων·
[4, 1124]	ὄν. Αἱ γὰρ δυναστεῖαι καὶ	ὁ	πλοῦτος διὰ τὴν τιμήν ἐστιν
[4, 1126]	τὴν ἔλλειψιν· οὐ γὰρ τιμωρητικὸς	ὁ	πρᾶος, ἀλλὰ μᾶλλον συγγνωμονικός. Ἡ
[4, 1125]	ἡ πραότης ἐπαινεῖται. Βούλεται γὰρ	ὁ	πρᾶος ἀτάραχος εἶναι καὶ μὴ
[4, 1119]	τοῖς πολεμικοῖς, οὐδ᾽ ἐν οἷς	ὁ	σώφρων, οὐδ᾽ αὖ ἐν ταῖς
[4, 1127]	τοιοῦτος εἶναι. Δόξειε δ᾽ ἂν	ὁ	τοιοῦτος ἐπιεικὴς εἶναι. Ὁ γὰρ
[4, 1121]	καὶ ὁ κυμινοπρίστης καὶ πᾶς	ὁ	τοιοῦτος· ὠνόμασται δ᾽ ἀπὸ τῆς
[4, 1124]	πλειόνων· οὕτω γάρ οἱ προσοφλήσει	ὁ	ὑπάρξας καὶ ἔσται εὖ πεπονθώς.
[4, 1128]	λέγων (ὧν οὐδὲν ἂν εἴποι	ὁ	χαρίεις, ἔνια δ᾽ οὐδ᾽ ἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008