Livre, page
[4, 1127]	ἕξιν γὰρ καὶ τῷ τοιόσδε	εἶναι	ἀλαζών ἐστιν) ὥσπερ καὶ ψεύστης
[4, 1125]	ἠλίθιοί γε οἱ τοιοῦτοι δοκοῦσιν	εἶναι,	ἀλλὰ μᾶλλον ὀκνηροί. Ἡ τοιαύτη
[4, 1126]	λυπεῖσθαι, μὴ ὀργιζόμενός τε οὐκ	εἶναι	ἀμυντικός, τὸ δὲ προπηλακιζόμενον ἀνέχεσθαι
[4, 1128]	ὠχριῶσιν. Σωματικὰ δὴ φαίνεταί πως	εἶναι	(ἀμφότερα, ὅπερ δοκεῖ πάθους μᾶλλον
[4, 1128]	ἡ παιδιὰ ἐν τῷ βίῳ	εἶναι	ἀναγκαῖον. Τρεῖς οὖν αἱ εἰρημέναι
[4, 1125]	(ἔοικε δὲ καὶ περὶ ταύτην	εἶναι	ἀρετή τις, καθάπερ ἐν τοῖς
[4, 1128]	καὶ διὰ τοῦτ᾽ οἴεσθαι ἐπιεικῆ	εἶναι,	ἄτοπον· ἐπὶ τοῖς ἑκουσίοις γὰρ
[4, 1125]	βούλονται τὰ εὐτυχήματα καὶ φανερὰ	εἶναι	αὑτῶν, καὶ λέγουσι περὶ αὐτῶν
[4, 1121]	πολὺ δοκεῖ βελτίων τοῦ ἀνελευθέρου	εἶναι	διά τε τὰ εἰρημένα, καὶ
[4, 1128]	γὰρ δεῖν τοὺς τηλικούτους αἰδήμονας	εἶναι	διὰ τὸ πάθει ζῶντας πολλὰ
[4, 1124]	καὶ τἆλλα. (Διὸ ὑπερόπται δοκοῦσιν	εἶναι.	Δοκεῖ δὲ καὶ τὰ εὐτυχήματα
[4, 1120]	ἐστὶν ὁ ἐλευθέριος. Χρῆσις δ᾽	εἶναι	δοκεῖ χρημάτων δαπάνη καὶ δόσις·
[4, 1120]	ἀπ᾽ ἐλαττόνων διδῷ. Ἐλευθεριώτεροι δὲ	εἶναι	δοκοῦσιν οἱ μὴ κτησάμενοι ἀλλὰ
[4, 1127]	ἀληθεύει τῷ τὴν ἕξιν τοιοῦτος	εἶναι.	Δόξειε δ᾽ ἂν ὁ τοιοῦτος
[4, 1121]	γὰρ τρόποι δοκοῦσι τῆς ἀνελευθερίας	εἶναι.	Ἐν δυσὶ γὰρ οὖσα, τῇ
[4, 1121]	διδόντας, οἵπερ καὶ δοκοῦσιν ἄσωτοι	εἶναι·	ἐπεὶ ὅ γε τοιοῦτος δόξειεν
[4, 1119]	ἑξῆς περὶ ἐλευθεριότητος. Δοκεῖ δὴ	εἶναι	ἡ περὶ χρήματα μεσότης· ἐπαινεῖται
[4, 1124]	(παρρησιαστὴς γὰρ διὰ τὸ καταφρονητικὸς	εἶναι,	(καὶ ἀληθευτικός, πλὴν ὅσα μὴ
[4, 1122]	δὴ καὶ ἐλευθέριον τὸν μεγαλοπρεπῆ	εἶναι.	Καὶ γὰρ ὁ ἐλευθέριος δαπανήσει
[4, 1123]	ἀληθῶς ἄρα μεγαλόψυχον δεῖ ἀγαθὸν	εἶναι.	Καὶ (δόξειεν ἂν> εἶναι μεγαλοψύχου
[4, 1120]	δοκεῖ δ᾽ ἀπώλειά τις αὑτοῦ	εἶναι	καὶ ἡ τῆς οὐσίας φθορά,
[4, 1124]	οὗ πρωτεύουσιν ἄλλοι· καὶ ἀργὸν	εἶναι	καὶ μελλητὴν ἀλλ᾽ ἢ ὅπου
[4, 1125]	Βούλεται γὰρ ὁ πρᾶος ἀτάραχος	εἶναι	καὶ μὴ ἄγεσθαι ὑπὸ τοῦ
[4, 1122]	ὑπαρχόντων· ἄξια γὰρ δεῖ τούτων	εἶναι,	καὶ μὴ μόνον τῷ ἔργῳ
[4, 1127]	μὲν ἀλαζὼν προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων	εἶναι	καὶ μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων
[4, 1126]	ἐφ᾽ οἷς (δεῖ ἠλίθιοι δοκοῦσιν	εἶναι,	καὶ οἱ μὴ ὡς δεῖ
[4, 1122]	εἰρήσθω. Δόξαι δ᾽ ἂν ἀκόλουθον	εἶναι	καὶ περὶ μεγαλοπρεπείας διελθεῖν. Δοκεῖ
[4, 1125]	ἀμφότερά πως. Ἔοικε δὲ τοῦτ᾽	εἶναι	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς.
[4, 1124]	ὀνομαστῶν. Ἀναγκαῖον δὲ καὶ φανερομισῆ	εἶναι	καὶ φανερόφιλον (τὸ γὰρ λανθάνειν
[4, 1128]	τῷ γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμολόχοι (δοκοῦσιν	εἶναι	καὶ φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως τοῦ
[4, 1125]	δὲ βραδεῖα τοῦ μεγαλοψύχου δοκεῖ	εἶναι,	καὶ φωνὴ βαρεῖα, καὶ λέξις
[4, 1123]	ἀγαθὸν εἶναι. Καὶ (δόξειεν ἂν>	εἶναι	μεγαλοψύχου τὸ ἐν ἑκάστῃ ἀρετῇ
[4, 1123]	τὸ μήτε βλαβεραὶ τῷ πέλας	εἶναι	μήτε λίαν ἀσχήμονες. Ἡ δὲ
[4, 1127]	δ᾽ ἂν ὁ τοιοῦτος ἐπιεικὴς	εἶναι.	Ὁ γὰρ φιλαλήθης, καὶ ἐν
[4, 1127]	διὰ τὸ ἐπαχθεῖς τὰς ὑπερβολὰς	εἶναι.	Ὁ δὲ μείζω τῶν ὑπαρχόντων
[4, 1120]	οἰκείως προσαγορεύονται· ~βούλεται γὰρ ἄσωτος	εἶναι	ὁ ἓν κακὸν ἔχων, (τὸ
[4, 1123]	ἕξιν σκοπεῖν. Δοκεῖ δὴ μεγαλόψυχος	εἶναι	ὁ μεγάλων αὑτὸν ἀξιῶν ἄξιος
[4, 1128]	δυσχεραίνοντες ἄγροικοι καὶ σκληροὶ δοκοῦσιν	εἶναι.	Οἱ δ᾽ ἐμμελῶς (παίζοντες εὐτράπελοι
[4, 1126]	οἰόμενοι δεῖν ἄλυποι τοῖς ἐντυγχάνουσιν	εἶναι·	οἱ δ᾽ ἐξ ἐναντίας τούτοις
[4, 1126]	κοινωνεῖν οἳ μὲν ἄρεσκοι δοκοῦσιν	εἶναι,	οἱ πάντα πρὸς ἡδονὴν ἐπαινοῦντες
[4, 1127]	μετὰ παιδιᾶς, δοκεῖ καὶ ἐνταῦθα	εἶναι	ὁμιλία τις ἐμμελής, ~(καὶ οἷα
[4, 1126]	ὡς δεῖ, ἀλλὰ τῷ τοιοῦτος	(εἶναι.	Ὁμοίως γὰρ πρὸς ἀγνῶτας καὶ
[4, 1124]	τοῦτο χαλεπὸν τῇ ἀληθείᾳ μεγαλόψυχον	εἶναι·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἄνευ
[4, 1128]	δοκεῖ πάθους μᾶλλον ἢ ἕξεως	εἶναι.	Οὐ πάσῃ δ᾽ ἡλικίᾳ τὸ
[4, 1125]	Οὐ κακοὶ μὲν οὖν δοκοῦσιν	εἶναι	οὐδ᾽ οὗτοι (οὐ γὰρ κακοποιοί
[4, 1126]	διὰ γὰρ τὸ μὴ ἐπιφανὲς	εἶναι	οὐδὲ συμπείθει αὐτοὺς οὐδείς, ἐν
[4, 1122]	αὐτὴ περὶ χρήματά τις ἀρετὴ	εἶναι·	(οὐχ ὥσπερ δ᾽ ἡ ἐλευθεριότης
[4, 1127]	τῷ λόγῳ, τὰ (ὑπάρχοντα ὁμολογῶν	εἶναι	περὶ αὑτόν, καὶ οὔτε μείζω
[4, 1123]	καὶ ἐκ τοῦ ὀνόματος (ἔοικεν	εἶναι,	περὶ ποῖα δ᾽ ἐστὶ πρῶτον
[4, 1119]	καλοῦμεν. Διὸ καὶ φαυλότατοι δοκοῦσιν	εἶναι·	πολλὰς γὰρ ἅμα κακίας ἔχουσιν.
[4, 1124]	ἐν ἀξιώματι καὶ εὐτυχίαις μέγαν	εἶναι,	πρὸς δὲ (τοὺς μέσους μέτριον·
[4, 1127]	συνηδύνοντος ὁ μὲν τοῦ ἡδὺς	εἶναι	στοχαζόμενος μὴ διά τι ἄλλο
[4, 1120]	τῆς κτήσεως οὐ δοκεῖ ῥᾴδιον	εἶναι	ταῖς δόσεσι καὶ ταῖς δαπάναις
[4, 1127]	καθ᾽ ἕκαστον διελθόντες, καὶ μεσότητας	εἶναι	τὰς ἀρετὰς πιστεύσαιμεν ἄν, ἐπὶ
[4, 1126]	γὰρ περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας	εἶναι	τὰς ἐν ταῖς ὁμιλίαις γινομένας·
[4, 1122]	ἔργον τῆς δαπάνης (ἄξιον δεῖ	εἶναι,	τὴν δὲ δαπάνην τοῦ ἔργου,
[4, 1123]	φαίνονται οἱ μεγαλόψυχοι περὶ τιμὴν	εἶναι·	τιμῆς γὰρ μάλιστα (οἱ μεγάλοι)
[4, 1126]	ὑπάρχει. Οὐ γὰρ ἂν δύναιτ᾽	εἶναι·	τὸ γὰρ κακὸν καὶ ἑαυτὸ
[4, 1127]	ἄκρα ἑαυτοῖς διὰ τὸ ἀνώνυμον	εἶναι	τὸ μέσον. Περὶ τὰ αὐτὰ
[4, 1128]	αἰσχυντέον) φαύλου δὲ καὶ τὸ	εἶναι	τοιοῦτον οἷον πράττειν τι τῶν
[4, 1120]	δίδωσιν. Οὐθὲν δὴ κωλύει (ἐλευθεριώτερον	εἶναι	τὸν τὰ ἐλάττω διδόντα, ἐὰν
[4, 1121]	δόξειεν ἂν οὐ μικρῷ βελτίων	εἶναι	(τοῦ ἀνελευθέρου. Εὐίατός τε γάρ
[4, 1124]	ἡ μεγαλοψυχία οἷον κόσμος τις	εἶναι	τῶν ἀρετῶν· μείζους γὰρ αὐτὰς
[4, 1121]	δεῖ. Διὸ καὶ δοκεῖ οὐκ	εἶναι	φαῦλος τὸ ἦθος· οὐ γὰρ
[4, 1128]	ἤθους αἱ τοιαῦται δοκοῦσι κινήσεις	εἶναι,	ὥσπερ δὲ τὰ σώματα ἐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/05/2008