Livre, page |
[4, 1120] |
ἢ
μὴ
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα
|
ἀλλὰ |
διά
τιν᾽
ἄλλην
αἰτίαν,
οὐκ |
[4, 1126] |
ἐναντίωσις
(μικρὰν
λύπην,
οὐκ
ἀποδέξεται
|
ἀλλὰ |
δυσχερανεῖ.
~Διαφερόντως
δ᾽
ὁμιλήσει
τοῖς |
[4, 1124] |
μεγαλόψυχος
περὶ
τιμάς,
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
πλοῦτον
καὶ
δυναστείαν |
[4, 1122] |
καὶ
μὴ
μόνον
τῷ
ἔργῳ
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῷ
ποιοῦντι
πρέπειν.
Διὸ |
[4, 1125] |
γε
οἱ
τοιοῦτοι
δοκοῦσιν
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
ὀκνηροί.
Ἡ
τοιαύτη
δὲ |
[4, 1125] |
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως
τε
καὶ
κακά,
|
ἀλλὰ |
(μᾶλλον
παρορᾶν.
Οὐδ᾽
ἀνθρωπολόγος·
οὔτε |
[4, 1126] |
οὐ
γὰρ
τιμωρητικὸς
ὁ
πρᾶος,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
συγγνωμονικός.
Ἡ
δ᾽
ἔλλειψις, |
[4, 1120] |
εἶναι
δοκοῦσιν
οἱ
μὴ
κτησάμενοι
|
ἀλλὰ |
παραλαβόντες
τὴν
οὐσίαν·
ἄπειροί
τε |
[4, 1119] |
οὐδ᾽
αὖ
ἐν
ταῖς
κρίσεσιν,
|
(ἀλλὰ |
περὶ
δόσιν
χρημάτων
καὶ
λῆψιν, |
[4, 1122] |
πάσας
τὰς
ἐν
χρήμασι
πράξεις,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τὰς
δαπανηρὰς
μόνον·
ἐν |
[4, 1122] |
πόλεις
πορθοῦντας
καὶ
ἱερὰ
συλῶντας,
|
ἀλλὰ |
πονηροὺς
μᾶλλον
καὶ
ἀσεβεῖς
καὶ |
[4, 1128] |
δ᾽
ἡλικίᾳ
τὸ
πάθος
ἁρμόζει,
|
ἀλλὰ |
τῇ
νέᾳ.
Οἰόμεθα
γὰρ
δεῖν |
[4, 1123] |
ποιήσει
οὐ
τοῦ
(καλοῦ
ἕνεκα,
|
ἀλλὰ |
τὸν
πλοῦτον
ἐπιδεικνύμενος,
καὶ
διὰ |
[4, 1126] |
ἐχθαίρειν
ἀποδέχεται
ἕκαστα
ὡς
δεῖ,
|
ἀλλὰ |
τῷ
τοιοῦτος
(εἶναι.
Ὁμοίως
γὰρ |
[4, 1127] |
γὰρ
κέρδους
ἕνεκα
δοκοῦσι
λέγειν,
|
ἀλλὰ |
φεύγοντες
τὸ
ὀγκηρόν·
(μάλιστα
δὲ |